Izotop Kimyasal Özellikleri

Mevcut tüm analitik kimya yöntemleri, örnekleme, numune ayrıştırma, bileşenlerin ayrılması, saptama (tanımlama) ve belirleme yöntemlerine ayrılabilir.

Hemen hemen tüm yöntemler, bir maddenin bileşimi ile özellikleri arasındaki ilişkiye dayanır. Bir bileşeni veya miktarını tespit etmek için ölçün analitik sinyal.

analitik sinyal Analizin son aşamasındaki fiziksel nicelik ölçümlerinin ortalamasıdır. Analitik sinyal, analitin içeriği ile fonksiyonel olarak ilişkilidir. Bu, mevcut güç, sistemin EMF'si, optik yoğunluk, radyasyon yoğunluğu vb.

Herhangi bir bileşeni tespit etmek gerekirse, genellikle analitik bir sinyalin görünümü kaydedilir - bir çökeltinin görünümü, renk, spektrumdaki çizgiler vb. Analitik bir sinyalin görünümü güvenilir bir şekilde kaydedilmelidir. Belirli bir bileşen miktarı ile analitik sinyalin değeri ölçülür: tortunun kütlesi, akımın gücü, spektrum çizgilerinin yoğunluğu, vb. Daha sonra bileşenin içeriği, analitik sinyal - içerik: y = f (c) fonksiyonel ilişkisi kullanılarak hesaplanır, bu hesaplama veya deneyle belirlenir ve bir formül, tablo veya grafik şeklinde sunulabilir.

Analitik kimyada, kimyasal, fiziksel ve fizikokimyasal analiz yöntemleri ayırt edilir.

Kimyasal analiz yöntemlerinde, belirlenecek element veya iyon, bu belirli bileşiğin oluşturulduğunun belirlenebileceği bir veya başka karakteristik özelliklere sahip bazı bileşiğe dönüştürülür.

kimyasal yöntemler analizin belli bir uygulama alanı vardır. Ayrıca, kimyasal yöntemleri kullanarak analiz yapma hızı, teknolojik süreç hala düzenlenebilirken, analizleri zamanında almanın çok önemli olduğu üretim ihtiyaçlarını her zaman karşılamaz. Bu nedenle kimyasal yöntemlerle birlikte fiziksel ve fizikokimyasal analiz yöntemleri de giderek yaygınlaşmaktadır.

Fiziksel yöntemler analizler herhangi bir ölçüme dayanmaktadır.

Kompozisyonun bir fonksiyonu olan sistem parametresi, örneğin, emisyon absorpsiyon spektrumları, elektriksel veya termal iletkenlik, bir çözeltiye daldırılmış bir elektrotun potansiyeli, dielektrik sabiti, kırılma indisi, nükleer manyetik rezonans, vb.

Fiziksel analiz yöntemleri, kimyasal analiz yöntemleriyle çözülemeyen sorunları çözmeyi mümkün kılar.

Maddelerin analizi için, seyrine analiz edilen sistemin fiziksel özelliklerinde, örneğin renginde, renk yoğunluğunda, şeffaflığında, termal ve fiziksel özelliklerinde bir değişikliğin eşlik ettiği kimyasal reaksiyonlara dayanan fizikokimyasal analiz yöntemleri yaygın olarak kullanılmaktadır. elektriksel iletkenlik vb.

Fizikokimyasal analiz yöntemleri Yüksek hassasiyet ve uygulama hızı ile ayırt edilirler, kimyasal-analitik belirlemeleri otomatikleştirmeyi mümkün kılarlar ve küçük miktarlardaki maddelerin analizi için vazgeçilmezdirler.

Fiziksel ve fizikokimyasal analiz yöntemleri arasında kesin bir sınır çizmenin her zaman mümkün olmadığına dikkat edilmelidir. Bazen "araçsal" yöntemler genel adı altında birleştirilirler, çünkü belirli ölçümleri gerçekleştirmek için, bir maddenin belirli özelliklerini karakterize eden belirli parametrelerin değerlerini büyük bir doğrulukla ölçmeyi mümkün kılan cihazlar gereklidir.

FİZİKSEL ANALİZ YÖNTEMLERİ

etkileşimin neden olduğu etkinin ölçülmesine dayanır. radyasyonla - bir kuantum veya parçacık akışı. Radyasyon, reaktifin oynadığı rolün aynısını oynar. kimyasal analiz yöntemleri.Ölçülen fiziksel etki bir sinyaldir. Sonuç olarak, birkaç. veya lütfen. sinyalin büyüklüğü ve istatistiklerinin ölçümleri. analit elde edilir. sinyal. Belirlenen bileşenlerin konsantrasyonu veya kütlesi ile ilgilidir.

Kullanılan radyasyonun doğasına bağlı olarak, F. m. Ve. üç gruba ayrılabilir: 1) numune tarafından absorbe edilen birincil radyasyonu kullanan yöntemler; 2) numune tarafından saçılan birincil radyasyonun kullanılması; 3) numune tarafından yayılan ikincil radyasyonun kullanılması. Örneğin, kütle spektrometrisiüçüncü gruba atıfta bulunur - buradaki birincil radyasyon elektronların, ışık kuantumlarının, birincil iyonların veya diğer parçacıkların akışıdır ve ikincil radyasyon ayrıştırılır. kitleler ve yükler.

Pratik açıdan. uygulamalar daha sık F. m. ve .: 1) spektroskopik diğer sınıflandırmalarını kullanır. analiz yöntemleri - atomik emisyon, atomik absorpsiyon, atomik floresan spektrometrisi, vb. (bkz. örneğin, Atomik absorpsiyon analizi, Atomik floresan analizi, Kızılötesi, Ultraviyole spektroskopisi), X-ışını floresan yöntemi ve X-ışını spektral mikroanalizi, kütle spektrometrisi dahil, elektron paramanyetik rezonans ve nükleer manyetik rezonans, elektronik spektrometri; 2) nükleer ama fiziksel. ve radyokimya. yöntemler - (bkz. Aktivasyon analizi), nükleer gama rezonansı veya Mössbauer spektroskopisi, izotop seyreltme yöntemi ", 3) örneğin diğer yöntemler. X-ışını difraktometrisi (bkz. kırınım yöntemleri), ve benzeri.

Fiziksel avantajları yöntemler: numune hazırlamanın basitliği (çoğu durumda) ve numunelerin yüksek kaliteli analizi, kimyaya kıyasla daha fazla çok yönlülük. ve fiziksel ve kimyasal. yöntemler (çok bileşenli karışımları analiz etme yeteneği dahil), geniş dinamik aralık. aralık (yani, ana, safsızlık ve eser bileşenlerini belirleme yeteneği), genellikle hem konsantrasyonda (konsantrasyon kullanılmadan %10-8'e kadar) hem de kütlede (10 -10 -10 -20 g) düşük saptama sınırları , son derece küçük miktarlarda numune harcamanıza ve bazen gerçekleştirmenize izin verir. Birçok F.m. Ve. alanlardan hem brüt hem de yerel ve katman katman analiz gerçekleştirmenize olanak tanır. monoatomik seviyeye kadar çözünürlük. F.m.A. otomasyon için uygun.

Analitte fiziğin kazanımlarını kullanma. kimya, yeni analiz yöntemlerinin yaratılmasına yol açar. Yani, sonunda. 80'ler endüktif olarak eşleştirilmiş plazma kütle spektrometrisi ve bir nükleer mikro sonda (çalışma altındaki bir numunenin hızlandırılmış iyonlar, genellikle protonlar ile bombardımanı ile uyarılan X-ışınlarının kaydedilmesine dayanan bir yöntem) ortaya çıktı. F. m.'nin uygulama kapsamı genişliyor. doğal nesneler ve teknoloji. malzemeler. Gelişimlerine yeni bir ivme, teorik gelişimden bir geçiş sağlayacaktır. genel bir F. m. teorisinin oluşturulması için bireysel yöntemlerin temelleri ve. Bu tür çalışmaların amacı fiziksel tanımlamaktır. Analiz sürecinde tüm bağlantıları sağlayan faktörler. Analitlerin tam ilişkisini bulma. Belirlenen bileşenin içeriğine sahip sinyal, referans numune gerektirmeyen "mutlak" analiz yöntemlerinin oluşturulmasının yolunu açar. Genel bir teorinin oluşturulması, F. m.'yi karşılaştırmayı kolaylaştıracaktır. kendi aralarında, belirli analitleri çözmek için doğru yöntem seçimi. görevler, analiz koşullarının optimizasyonu.

Aydınlatılmış .: Danzer K., Tan E., Molch D., Analytics. Sistematik inceleme, çev. onunla., M., 1981; G. Ewing, Aletli Kimyasal Analiz Yöntemleri, çev. İngilizce'den, M., 1989; Ramendik G.I., Shishov V.V., "J. Analytical Chemistry", 1990, cilt 45, sayı 2, s. 237-48; Zolotev Yu.A., Analitik kimya: problemler ve başarılar, M., 1992. G.I. Ramendik.

Kimyasal ansiklopedi. - M.: Sovyet ansiklopedisi. Ed. I. L. Knunyants. 1988 .

Diğer sözlüklerde "FİZİKSEL ANALİZ YÖNTEMLERİ" ne bakın:

- (a. fiziksel analiz yöntemleri; n. physikalische Analyzeverfahren; f. procedes physiques de l analizi; ve. metodos fisicos de analisis) bir dizi nitelik yöntemi. ve miktarlar. fiziksel ölçüme dayalı maddelerin analizi ... ... jeolojik ansiklopedi

fiziksel analiz yöntemleri- fiziki analizės metodai durumları T sritis chemija apibrėžtis Metodai, pagrįsti medžiagų fizikinių savybių matavimu. atitikmenys: açı. fiziksel analitik yöntemler; fiziksel analiz yöntemleri rus. fiziksel analiz yöntemleri... Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

- (PMA), kalite yöntemleri. ve miktarlar. kimya radyonüklid kullanarak analiz. İkincisi, ve (örneğin, K, Th, U, vb. gibi elementlerin doğal radyonüklidleri), m.B. belirli bir aşamada tanıtıldı ... ... kimyasal ansiklopedi

- (a. kimyasal analiz yöntemleri; n. chemische Analyseverfahren; f. procedes chimiques de l analizi; ve metodos quimicos de analisis) bir dizi nitelik yöntemi. ve miktarlar. maddelerin analizi, DOS. kimya kullanımı hakkında. reaksiyonlar. ... ... jeolojik ansiklopedi

İçindekiler 1 Elektroanalitik kimya yöntemleri 2 Giriş 3 Teorik kısım ... Wikipedia

I. Yöntem ve dünya görüşü. II. Marksizm öncesi edebiyat eleştirisinin tarih yazımının sorunları. III. Marksizm öncesi edebiyat eleştirisinin ana akımlarına kısa bir bakış. 1. Kelimenin anıtlarının filolojik çalışması. 2. Estetik dogmatizm (Boileau, Gottshed ... edebi ansiklopedi

Prekast beton teknolojisinde kullanılan matematiksel yöntemler- - geleneksel olarak üç gruba ayrılır: A grubu - genel olasılık teorisinin kullanımı, tanımlayıcı istatistikler, örnekleme yöntemi ve istatistiksel hipotezlerin test edilmesi, varyans ve ... Yapı malzemelerinin terimleri, tanımları ve açıklamaları ansiklopedisi

- (analitik kimyada) gerekli olan en önemli analitik işlemler, çünkü çoğu analitik yöntem yeterince seçici değildir (seçici), yani birçoğu bir elementin (maddenin) tespiti ve nicelleştirilmesine müdahale eder ... ... Wikipedia

TRIZ, 1946'da Henrikh Saulovich Altshuller ve meslektaşları tarafından kurulan ve ilk kez 1956'da yayınlanan yaratıcı bir problem çözme teorisidir, “yaratıcı yaratıcılık……

Fiziksel kimyasal analiz yöntemleri- kimyasal bileşiklerin ve elementlerin kalitatif ve kantitatif analizi için bir dizi fiziksel yöntem. Araştırılan maddelerin (atomik, moleküler, elektriksel, manyetik, optik vb.) fiziksel özelliklerinin ölçülmesine dayanır. İÇİNDE… … Açıklayıcı Toprak Bilimi Sözlüğü

Kitabın

• Fiziksel araştırma yöntemleri ve kimyasal analizde pratik uygulamaları. Ders Kitabı, Ya.N.G. Yaryshev, Yu.N. Medvedev, M.I. Tokarev, A.V. Burikhina, N.N. Kamkin. Ders kitabı disiplinlerin incelenmesinde kullanılmak üzere tasarlanmıştır: 'Fiziksel araştırma yöntemleri', 'Gıdaların standardizasyonu ve sertifikasyonu', 'Çevre kimyası', 'Hijyen ...

ANALİTİK KİMYA VE FİZİK-KİMYASAL ANALİZ YÖNTEMLERİ TSTU Yayınevi Rusya Federasyonu Eğitim ve Bilim Bakanlığı Devlet yüksek mesleki eğitim kurumu "Tambov Devlet Teknik Üniversitesi" M.I. LEBEDEVA ANALİTİK KİMYA VE FİZİK-KİMYASAL ANALİZ YÖNTEMLERİ Ders için dersler Tambov TSTU Yayınevi 2005 UDC 543 (075) LBC G4ya73-4 L33 Hakemler: Kimya Bilimleri Doktoru, Profesör A.B. Kilimnik Kimya Bilimleri Adayı, İnorganik ve Fiziksel Kimya Anabilim Dalı Doçenti, TSU G.R. Derzhavina A.I. Ryaguzov Lebedeva, M.I. L33 Analitik kimya ve fizikokimyasal analiz yöntemleri: ders kitabı. ödenek / M.I. Lebedev. Tambov: Tamb'ın yayınevi. durum teknoloji Üniversite, 2005.216 s. "Analitik kimya ve fizikokimyasal analiz yöntemleri" dersinin ana konuları ele alınmaktadır. Teorik materyalin sunumundan sonra, her bölüm, test görevleri yardımıyla bilgiyi kontrol etmek için bilgilendirici bloklar ve bir bilgi değerlendirmesi değerlendirmesi içerir. Her bölümün üçüncü bölümü, en zor problemlerin çözümlerini ve puan bazında değerlendirmelerini içerir. Kimyasal olmayan uzmanlık öğrencileri için tasarlanmıştır (200401, 200402, 240202, 240802, 240902) ve standartlara ve müfredata uygun olarak derlenmiştir. UDC 543 (075) BBK G4ya73-4 ISBN 5-8265-0372-6 © Lebedeva M.I., 2005 © Tambov Devlet Teknik Üniversitesi (TSTU), 2005 Eğitim yayını LEBEDEVA Maria Ivanovna ANALİTİK KİMYA VE FİZİKSEL VE ​​KİMYASAL ANALİZ YÖNTEMLERİ Dersler Editörü sanal ağ Mitrofanova Bilgisayar prototipleme D.A. Lopukhovoy 21 Mayıs 2005'te basılmak üzere imzalanmıştır Format 60 × 84 / 16. Ofset kağıt. Ofset baskı Yazı Tipi Times New Roman. Hacim: 12.55 dönş. Yazdır ben.; 12.50 akademik baskı. ben. Dolaşım 200 kopya. S. 571M Tambov Devlet Teknik Üniversitesi Yayın ve Basım Merkezi, 392000, Tambov, Sovetskaya, 106, oda 14 ÖNSÖZ Analiz olmadan sentez olmaz F. Engels Analitik kimya, kimyasal bileşikleri, prensipler ve ilkeler temelinde tanımlama yöntemleri bilimidir. maddelerin kimyasal bileşimini ve yapılarını belirleme yöntemleri. Kimyasal kirlilik, doğa üzerindeki olumsuz antropojenik etkinin ana faktörü olduğundan, analitik kimya günümüzde özel bir önem kazanmıştır. Çeşitli doğal nesnelerdeki konsantrasyonlarının belirlenmesi büyük bir görev haline geliyor. Analitik kimyanın temelleri bilgisi, modern bir öğrenci, mühendis, öğretmen ve girişimci için eşit derecede gereklidir. Kimyasal profil öğrencileri için "Analitik kimya ve fizikokimyasal analiz yöntemleri" dersi için sınırlı sayıda ders kitabı ve öğretim yardımı ve "Standardizasyon ve sertifikalandırma", "Gıda biyoteknolojisi", "Mühendislik çevre koruma" uzmanlık alanları için tam yokluğu, TSTU'da bu disiplini öğretme konusundaki uzun yıllara dayanan deneyimimin yanı sıra, önerilen ders derslerini derleme ve yayınlama ihtiyacına yol açtı. Önerilen baskı, her biri en önemli teorik konuları vurgulayan ve ders dersindeki materyalin sunum sırasını yansıtan on bir bölümden oluşmaktadır. Bölüm I - V, kimyasal (klasik) analiz yöntemlerine, VIII - X'te temel fizikokimyasal analiz yöntemlerine ayrılmıştır ve Bölüm XI, organik analitik reaktiflere ayrılmıştır. Her bölümün çalışmasını, bölümün sonunda bulunan ilgili içerik bloğunu çözerek tamamlamanız önerilir. Görev blokları üç özel formda formüle edilmiştir. Cevap seçenekleriyle teorik ödevler (A tipi). Bu türdeki her teorik soru için, yalnızca biri doğru olan dört çekici cevap seçeneği sunulur. Doğru çözülmüş herhangi bir A tipi görev için öğrenci bir puan alır. Çoktan seçmeli problemler (B tipi) 1 puan iki puan. Basittirler ve pratik olarak bir veya birkaç adımda çözülebilirler. Doğru cevap, önerilen dört seçenek arasından seçilir. Ayrıntılı cevaplı görevler (C tipi) 2, öğrenciden cevabı ayrıntılı bir biçimde yazmasını ister ve çözümün eksiksizliğine ve doğruluğuna bağlı olarak, bir ila beş puan arasında değerlendirilebilir. Tamamen çözülmüş bir görev için maksimum puan sayısı verilir ve derecelendirme tablosunun son satırında belirtilir. Belirli bir konuda puanlanan toplam puan, öğrencinin bilgisinin bir göstergesidir ve seviyesi önerilen derecelendirme sisteminde değerlendirilebilir. Puanlanan puan sayısı Skor 32 - 40 Mükemmel 25 - 31 İyi 16 - 24 Yeterli 16'dan az Yetersiz PB-21), çalışmanın tasarımında aktif rol alan Popova S. (grup З-31). 1 Bazı bölümler eksik olabilir 2 Bazı bölümler olmayabilir “Analitik kimya, üretim taleplerine karşı hassastır ve bundan daha fazla büyüme için güç ve dürtüler alır. "NS. Kurnakov 1 BİR BİLİM OLARAK ANALİTİK KİMYA. TEMEL KAVRAMLAR Analitik kimya, temel evrensel sorunların (hammaddeler, gıda maddeleri, atom enerjisi, uzay bilimi, yarı iletken ve lazer teknolojisi sorunu) çözümünde öncü bir rol oynar. Çevresel izlemenin temeli, kimyasal kirlilik doğa üzerindeki olumsuz antropojenik etkinin ana faktörü olduğundan, her biri kimyasal analiz sonuçlarına ihtiyaç duyan çeşitli kimyasal bilimlerin bir kombinasyonudur. Analitik kimyanın amacı, çeşitli doğal nesnelerdeki kirleticilerin konsantrasyonunu belirlemektir. Bunlar, çeşitli bileşimdeki doğal ve atık sular, dip çökeltileri, atmosferik yağış, hava, toprak, biyolojik nesneler vb. Doğal çevrenin durumunu kontrol etmek için, hastalığı kökünden ortadan kaldırmadan son derece etkili önlemlerin yaygın olarak tanıtılması, teşhis için çok önemlidir. Bu durumda etki çok daha hızlı ve en düşük maliyetle elde edilebilir. Kontrol sistemi, zararlı safsızlıkları zamanında tespit etmeyi ve kirlilik kaynağını lokalize etmeyi mümkün kılar. Bu nedenle çevre korumada analitik kimyanın rolü önem kazanmaktadır. Analitik kimya, kimyasal bileşiklerin nasıl tanımlanacağı, maddelerin kimyasal bileşimini ve yapılarını belirlemeye yönelik ilke ve yöntemlerin bilimidir. Kimyasal analizin bilimsel temelidir. Kimyasal analiz, nesnelerin bileşimi ve özellikleri hakkında ampirik veriler elde etmektir. Bu kavram ilk kez R. Boyle tarafından “The Skeptic Chemist” (1661) kitabında bilimsel olarak doğrulandı ve “analiz” terimini tanıttı. Analitik kimya, inorganik, organik, fiziksel kimya, fizik ve matematik derslerinin çalışılması sırasında kazanılan bilgilere dayanır. Analitik kimya çalışmasının amacı, maddelerin modern analiz yöntemlerinin geliştirilmesi ve bunların ulusal ekonomik sorunları çözmek için uygulanmasıdır. Üretim ve çevresel nesnelerin dikkatli ve sürekli kontrolü, analitik kimyanın başarılarına dayanır. W. Ostwald şunları yazdı: “Analitik kimya veya maddeleri veya bunların bileşenlerini tanıma sanatı, kimyasal süreçleri yeniden üretmeye çalışırken her zaman cevaplamayı mümkün kılan sorular ortaya çıktığından, bilimsel kimya uygulamaları arasında özel bir yer tutar. bilimsel veya teknik amaçlar için. Önemi nedeniyle analitik kimya uzun zamandır kendi başının çaresine bakıyor...”. 1.1 Analitik Kimyanın Gelişiminin Kısa Tarihi Analitik kimyanın gelişiminin tarihi, kimyanın ve kimya endüstrisinin gelişim tarihinden ayrılamaz. Antik çağlardan beri bazı kimyasal analiz teknikleri ve yöntemleri bilinmektedir (maddelerin renk, koku, tat, sertlik ile tanınması). IX - X yüzyıllarda. Rusya'da sözde "tahlil analizi" (altın, gümüş ve cevherlerin saflığının belirlenmesi) kullandılar. Örneğin, Peter I'in cevherlerin “tahlil analizi” hakkındaki kayıtları korunmuştur. Aynı zamanda, nitel analiz (nitel bileşimin belirlenmesi) her zaman nicel analizden (bileşenlerin nicel oranının belirlenmesi) önce gelmiştir. Nitel analizin kurucusu, Ba 2 + - ve Ag + - iyonlarını kullanarak SO 2 - ve Cl - - iyonlarını ve ayrıca 4 kullanılan organik boyaları tespit etme yöntemlerini ilk tanımlayan İngiliz bilim adamı Robert Boyle olarak kabul edilir. göstergeler (litmus). Ancak analitik kimya, M.V.'nin keşfinden sonra bir bilim haline gelmeye başladı. Lomonosov, kimyasal reaksiyonlar sırasında maddelerin ağırlığının korunumu yasası ve kimyasal uygulamada ağırlıkların kullanımı. Böylece, M.V. Lomonosov, nicel analizin kurucusudur. Lomonosov'un çağdaş akademisyeni T.E. Lovitz, kristallerin şekli ile kimyasal bileşimleri arasında bir ilişki kurdu: "mikrokristaloskopik analiz." Kimyasal analiz üzerine ilk klasik çalışmalar Akademisyen V.M. “Maden Suları Test Rehberi”ni yayınlayan Severgin. 1844 yılında Kazan Üniversitesi Profesörü K.K. Klaus, "ham platini" analiz ederek yeni bir element keşfetti - rutenyum. Analitik kimyanın gelişiminde, bir bilim olarak oluşumunda dönüm noktası, D.I. tarafından periyodik yasanın keşfiydi. Mendeleyev (1869). D.I.'nin çalışmaları Mendeleev, analitik kimya yöntemlerinin teorik temelini oluşturdu ve gelişiminin ana yönünü belirledi. 1871'de, N.A.'nın nitel ve nicel analizine ilişkin ilk kılavuz. Menshutkina "Analitik Kimya". Analitik kimya, birçok ülkeden bilim adamlarının çalışmalarıyla oluşturulmuştur. Analitik kimyanın gelişimine paha biçilmez bir katkı Rus bilim adamları tarafından yapıldı: A.P. Vinogradov, N.A. Tananaev, I.P. Alimarin, Yu.A. Zolotov, A.P. Kreshkov, Los Angeles Chugaev, M.S. Tsvet, E.A. Bozhevolnov, V.I. Kuznetsov, S.B. Savvin ve diğerleri Sovyet iktidarının ilk yıllarında analitik kimyanın gelişimi üç ana yönde gerçekleşti: - analizlerin yapılmasında işletmelere yardım; - doğal ve endüstriyel nesnelerin analizi için yeni yöntemlerin geliştirilmesi; - kimyasal reaktifler ve ilaçlar elde etmek. İkinci Dünya Savaşı sırasında analitik kimya savunma görevlerini yerine getirdi. Uzun bir süre, analitik kimyada sözde "klasik" analiz yöntemleri hakim oldu. Analiz bir "sanat" olarak görülüyordu ve deneycinin "ellerine" büyük ölçüde bağımlıydı. Teknolojik ilerleme, daha hızlı, daha basit analiz yöntemleri gerektiriyordu. Halihazırda, toplu kimyasal analizlerin çoğu yarı otomatik ve otomatik aletler kullanılarak gerçekleştirilmektedir. Aynı zamanda, ekipmanın fiyatı yüksek verimliliği ile ödenir. Günümüzde, MPC'nin altındaki kirleticilerin konsantrasyonunu kontrol etmek için güçlü, bilgilendirici ve hassas analiz yöntemlerinin uygulanması gerekmektedir. Gerçekten de, normatif "bileşen yok" ne anlama geliyor? Belki konsantrasyonu o kadar düşüktür ki geleneksel yöntemle belirlenemez ama yine de yapılması gerekir. Aslında, çevre koruma analitik kimyada bir meydan okumadır. Analitik yöntemlerle kirleticilerin tespit sınırının 0,5 MPC'den az olmaması temel olarak önemlidir. 1.2 TEKNİK ANALİZ Herhangi bir üretimin tüm aşamalarında teknik kontrol yapılır - yani. retleri önlemek ve teknik şartnamelere ve devlet standartlarına uygun ürünlerin çıktısını sağlamak için teknolojik süreç boyunca ürünlerin kalitesini kontrol etmek için çalışmalar yapılır. Teknik analiz genel - tüm işletmelerde bulunan maddelerin analizi (H2O, yakıt, yağlayıcılar) ve özel - sadece bu işletmede bulunan maddelerin analizi (hammaddeler, ara ürünler, üretim atıkları, nihai ürün) olarak ikiye ayrılır. Bu amaçla her gün binlerce analitik kimyager, ilgili Uluslararası GOST standartlarına uygun olarak milyonlarca analiz gerçekleştirmektedir. Analiz yöntemi - performans koşullarının bir göstergesi ile analitik reaksiyonların performansının ayrıntılı bir açıklaması. Görevi, deney becerilerine ve analitik reaksiyonların özüne hakim olmaktır. Analitik kimya yöntemleri farklı prensiplere dayanmaktadır. 1.3 ANALİZ YÖNTEMLERİNİN SINIFLANDIRILMASI 1 Analiz nesnelerine göre: inorganik ve organik. 2 Amaca göre: nitel ve nicel. Nicel analiz, belirli bir bileşiğin veya madde karışımının kurucu kısımlarının nicel oranlarını belirlemenize olanak tanır. Nitel analizin aksine, nicel analiz, analitin tek tek bileşenlerinin içeriğini veya test nesnesindeki analitin toplam içeriğini belirlemeyi mümkün kılar. Analitteki bireysel elementlerin içeriğini belirlemeyi mümkün kılan nitel ve nicel analiz yöntemlerine element analizi denir; fonksiyonel gruplar - fonksiyonel analiz; belirli bir moleküler ağırlık - moleküler analiz ile karakterize edilen bireysel kimyasal bileşikler. Heterojen sistemlerin özellikleri ve fiziksel yapıları farklı olan ve birbirlerinden arayüzlerle sınırlı olan bireysel yapısal (faz) bileşenlerinin ayrılması ve belirlenmesi için çeşitli kimyasal, fiziksel ve fizikokimyasal yöntemlerin kombinasyonuna faz analizi denir. 3 Uygulama yoluyla: kimyasal, fiziksel ve fizikokimyasal (enstrümental) yöntemler. 4 Numune ağırlığına göre: makro- (>> 0.10 g), yarı-mikro- (0.10 - 0.01 g), mikro- (0,01 - 10 −6 g), ultramikroanaliz (< 10 −6 г). 1.4 АНАЛИТИЧЕСКИЕ РЕАКЦИИ 1.4.1 Способы выполнения аналитических реакций В основе аналитических методов – получение и измерение аналитического сигнала, т.е. любое проявление химических и физических свойств вещества в результате протекания химической реакции. Аналитические реакции можно проводить «сухим» и «мокрым» путем. Примеры реакций, проводимых «сухим» путем: реакции окрашивания пламени (Na + – желтый; Sr 2+ – красный; Ba 2+ – зеленый; K + – фиолетовый; Tl 3+ – зеленый, In + – синий и др.); при сплавлении Na 2 B 4 O 7 и Co 2+ , Na 2 B 4 O 7 и Ni 2+ , Na 2 B 4 O 7 и Cr 3+ образуются «перлы» буры различной окраски. Чаще всего аналитические реакции проводят в растворах. Анализируемый объект (индивидуальное вещество или смесь веществ) может находиться в любом агрегатном состоянии (твердом, жидком, газо- образном). Объект для анализа называется образцом, или пробой. Один и тот же элемент в образце мо- жет находиться в различных химических формах. Например: S 0 , S 2− , SO 2 − , SO 3 - и т.д. В зависимости от 4 2 цели и задачи анализа после переведения в раствор пробы проводят элементный анализ (определение общего содержания серы) или фазовый анализ (определение содержания серы в каждой фазе или в ее отдельных химических формах). Выполняя ту или иную аналитическую реакцию необходимо строго соблюдать определенные усло- вия ее протекания (температура, рН раствора, концентрация) с тем, чтобы она протекала быстро и имела достаточно низкий предел обнаружения. 1.4.2 Классификация аналитических реакций 1 Групповые реакции: один и тот же реактив реагирует с группой ионов, давая одинаковый сиг- нал. Так, для отделения группы ионов (Ag + , Pb 2+ , Hg 2+) используют реакцию их с Cl − – ионами, при этом 2 образуются белые осадки (AgCl, PbCl 2 , Hg 2 Cl 2). 2 Избирательные (селективные) реакции. Пример: йодокрахмальная реакция. Впервые ее описал в 1815 г. немецкий химик Ф. Штромейер. Для этих целей используют органические реагенты. Пример: диметилглиоксим + Ni 2+ → образование ало − красного осадка диметилглиоксимата никеля. Изменяя условия протекания аналитической реакции, можно неизбирательные реакции сделать из- бирательными. Пример: если реакции Ag + , Pb 2 + , Hg 2 + + Cl − проводить при нагревании, то PbCl 2 не осаждается, так как он 2 хорошо растворим в горячей воде. 3 Реакции комплексообразования используются для целей маскирования мешающих ионов. Пример: для обнаружения Со 2+ в присутствии Fe 3+ – ионов с помощью KSCN , реакцию проводят в присутствии F − – ионов. При этом Fe 3+ + 4F − → − , K н = 10 −16 , поэтому Fe 3+ – ионы закомплексованы и не мешают определению Co 2+ – ионов. 1.4.3 Реакции, используемые в аналитической химии 1 Гидролиз (по катиону, по аниону, по катиону и аниону) Al 3+ + HOH ↔ Al(OH) 2+ + H + ; CO 3 − + HOH ↔ HCO 3 + OH − ; 2 − Fe 3+ + (NH 4) 2 S + HOH → Fe(OH) 3 + ... 2 Реакции окисления–восстановления + 2MnSO 4 + 5K 2 S 2 O 8 + 8H 2 O Ag → 2HMnO 4 + 10KHSO 4 + 2H 2 SO 4  3 Реакции комплексообразования СuSO 4 + 4 NH 4 OH → SO 4 + 4H 2 O 4 Реакции осаждения Ba 2+ + SO 2− →↓ BaSO 4 4 1.4.4 Сигналы методов качественного анализа 1 Образование или растворение осадка Hg 2+ + 2I − →↓ HgI 2 ; красный HgI 2 + 2KI − → K 2 бесцветный 2 Появление, изменение, исчезновение окраски раствора (цветные реакции) Mn 2 + → − MnO 4 → MnO 2 − 4 бесцветный фиолетовый зеленый 3 Выделение газа SO 3 − + 2H + → SO 2 + H 2 O. 2 4 Реакции образования кристаллов строго определенной формы (микрокристаллоскопические ре- акции). 5 Реакции окрашивания пламени. 1.5 Аналитическая классификация катионов и анионов Для катионов существуют две классификации: кислотно-основная и сероводородная. Сероводо- родная классификация катионов представлена в табл. 1.1. 1.1 Сероводородная классификация катионов Аналитическая Аналитическая Катионы Групповой реагент группа форма І K + , Na + , NH + , Mg 2 + 4   (NH 4) 2 CO 3 + NH 4 OH + NH 4 Cl II Ba 2 + , Sr 2 + , Ca 2 + MeCO3 ↓ pH ~ 9 Al3 + , Cr 3 + (NH 4) 2 S + NH 4 OH + NH 4 Cl Me(OH)m ↓ III Zn 2 + , Mn 2 + , Ni 2 + , Co 2 + , Fe 2 + , Fe3 + pH ~ 9 MeS ↓ Cu 2 + , Cd 2 + , Bi 3 + , Sn 2 + , Sn 4 + H 2S → HCl, IV MeS ↓ Hg 2 + , As3 + , As5 + , Sb 3 + , Sb 5 + pH ~ 0,5 V Ag + , Pb 2 + , 2 + HCl MeCl m ↓ Все анионы делятся на две группы: 1 Групповой реагент – BaCl 2 ; при этом образуются растворимые соли бария: − − − Cl , Br , I , NO 3 , CH 3 COO − , SCN − , − , 4− 3− 2 − ClO − , ClO − , ClO 3 , ClO − . − , BrO3 4 2 Анионы образуют малорастворимые соли бария, которые растворимы в уксусной, соляной и азотной кислотах (за исключением BaSO 4): F − , CO 3 − , SO 2− , SO 3 − , S 2 O 3 − , SiO 3 − , CrO 2− , PO 3− . 2 4 2 2 2 4 4 1.5.1 Схема анализа по идентификации неизвестного вещества 1 Окраска сухого вещества: черная: FeS, PbS, Ag 2 S, HgS, NiS, CoS, CuО, MnO 2 и др; оранжевая: Cr2 O 7− и др; 2 желтая: CrO 2− , HgO, CdS ; 4 красная: Fe(SCN) 3 , Co 2+ ; синяя: Cu 2+ . 2 Окраска пламени. 3 Проверка на наличие кристаллизационной воды. 4 Действие кислот на сухую соль (газ). 5 Подбор растворителя (при комнатной температуре, при нагревании): H 2 O, CH 3 COOH, HCl, H 2 SO 4 , «царская водка», сплавление с Na 2CO3 и последующее выщелачивание. Следует помнить, что практи- чески все нитраты, все соли калия, натрия и аммония растворимы в воде. 6 Контроль pH раствора (только для растворимых в воде объектов). 7 Предварительные испытания (Fe 2+ , Fe 3+ , NH +). 4 8 Обнаружение группы катионов, анионов. 9 Обнаружение катиона. 10 Обнаружение аниона. 1.6 Методы разделения и концентрирования Разделение – это операция (процесс), в результате которого компоненты, составляющие исходную смесь, отделяются один от другого. Концентрирование – операция (процесс), в результате которого повышается отношение концен- трации или количества микрокомпонентов к концентрации или количеству макрокомпонентов. Необходимость разделения и концентрирования может быть обусловлена следующими факторами: – проба содержит компоненты, мешающие определению; – концентрация определяемого компонента ниже предела обнаружения метода; – определяемые компоненты неравномерно распределены в пробе; – отсутствуют стандартные образцы для градуировки приборов; – проба высокотоксична, радиоактивна или дорога. Большинство методов разделения основано на распределении вещества между двумя фазами: I – водной и II – органической. Например, для вещества А имеет место равновесие A I ↔ A II . Тогда отношение концентрации вещества А в органической фазе к концентрации вещества в водной фазе называется константой распределения K D KD = [A]II [A]I Если обе фазы – растворы, насыщенные относительно твердой фазы, и экстрагируемое вещество существует в единственной форме, то при равновесии константа распределения равна S II KD = , (1.1) SI где S I , S II – растворимости вещества в водной и органической фазах. Абсолютно полное извлечение, а, следовательно, и разделение теоретически неосуществимы. Эф- фективность извлечения вещества А из одной фазы в другую можно охарактеризовать двумя фактора- ми: полнотой извлечения Rn и степенью отделения примесей Rc . x y Rn = ; Rc = , (1.2) x0 y0 где x и x0 – содержание извлекаемого вещества и содержание его в исходном образце; y и y0 – конечное и исходное содержание примеси. Чем меньше Rc и чем больше Rn , тем совершеннее разделение.

Analitik kimyanın temel amacı- eldeki göreve bağlı olarak, analizin doğruluğunu, yüksek hassasiyetini, hızını ve (veya) seçiciliğini sağlamak. Mikro-nesnelerin analiz edilmesine (bkz. Mikrokimyasal analiz), yerel analiz yapılmasına (bir noktada, bir yüzey üzerinde vb.), numuneye zarar vermeden analiz yapılmasına (bkz. Tahribatsız analiz), bir mesafede (uzaktan analiz), sürekli analiz (örneğin, bir akışta) ve ayrıca numunede belirlenen bileşenin hangi kimyasal bileşik ve hangi fazda bulunduğunu belirlemek (faz analizi). Analitik kimyanın gelişiminde önemli bir eğilim, özellikle teknolojik süreçlerin ve matematikleştirmenin kontrolünde, özellikle bilgisayarların yaygın kullanımında analizlerin otomasyonudur.

Yapı. Analitik kimyanın üç ana alanı ayırt edilebilir: genel teorik temeller; analiz yöntemlerinin geliştirilmesi; bireysel nesnelerin analitik kimyası. Analizin amacına bağlı olarak, kalitatif analiz ve kantitatif analiz ayırt edilir. Birincisinin görevi, analiz edilen numunenin bileşenlerini tespit etmek ve tanımlamak, ikincisi ise konsantrasyonlarını veya kütlelerini belirlemektir. Hangi bileşenlerin tespit edilmesi veya belirlenmesi gerektiğine bağlı olarak, izotop analizi, element analizi, yapısal grup (fonksiyonel analiz dahil), moleküler analiz ve faz analizi arasında bir ayrım vardır. Analiz edilen nesnenin doğası gereği, inorganik ve organik maddelerin analizi ayırt edilir.

Teorik olarak. Sonuçların istatistiksel olarak işlenmesi de dahil olmak üzere kimyasal analizin metrolojisi, analitik kimyanın temellerinde önemli bir yer tutar. Analitik kimya teorisi, analitik numunelerin seçimi ve hazırlanması çalışmalarını da içerir. bir analiz şemasının derlenmesi ve analizi otomatikleştirmenin yöntemlerinin, ilkelerinin ve yollarının seçimi, bilgisayar kullanımı ve ulusal ekonomilerin temelleri hakkında. kimya sonuçlarının kullanımı. analiz. Analitik kimyanın bir özelliği, pek çok kişinin seçiciliğini sağlayan nesnelerin genel değil, bireysel, spesifik özelliklerinin ve özelliklerinin incelenmesidir. Analitik Yöntemler. Fizik, matematik, biyoloji ve diğerlerinin başarılarıyla yakın bağlar sayesinde. teknoloji alanlarında (bu özellikle analiz yöntemleri için geçerlidir), analitik kimya bilimlerin kesiştiği bir disipline dönüştürülmüştür.

Analitik kimyada, ilk iki grubun yöntemlerini birleştirerek ayırma, belirleme (tespit) ve hibrit yöntemler ayırt edilir. Belirleme yöntemleri, kimyasal analiz yöntemlerine (gravimetrik analiz, titrimetri), fizikokimyasal analiz yöntemlerine (örneğin, elektrokimyasal, fotometrik, kinetik), fiziksel analiz yöntemlerine (spektral, nükleer-fiziksel ve diğerleri) ve biyolojik analiz yöntemlerine ayrılır. Bazen belirleme yöntemleri, kimyasal reaksiyonlara dayanan kimyasal, fiziksel olaylara dayanan fiziksel ve organizmaların çevredeki değişikliklere tepkisini kullanarak biyolojik olarak ayrılır.

Analitik kimya, analiz yollarının ve yöntemlerinin seçimine genel bir yaklaşımı tanımlar. Yöntemlerin karşılaştırılması yöntemleri, değiştirilebilirlik ve kombinasyon koşulları, analiz otomasyonunun ilkeleri ve yolları geliştirilmektedir. pratik için Analizi kullanarak, ürün kalitesinin bir göstergesi, teknolojinin açık kontrolü doktrini olarak sonucu hakkında fikirler geliştirmek gerekir. süreçler, uygun maliyetli yöntemler oluşturma. Yöntemlerin birleştirilmesi ve standardizasyonu, ülke ekonomisinin çeşitli sektörlerinde çalışan analistler için büyük önem taşımaktadır. Analitik bir problemi çözmek için gereken bilgi miktarını optimize etmek için bir teori geliştirilmektedir.

Analiz yöntemleri... Analiz edilen numunenin kütlesine veya hacmine bağlı olarak, ayırma ve belirleme yöntemleri bazen makro, mikro ve ultra mikro yöntemlere bölünür.

Karışımların ayrılması genellikle, numunenin diğer bileşenlerinin bozucu etkisi nedeniyle doğrudan belirleme veya saptama yöntemlerinin doğru sonucun elde edilmesine izin vermediği durumlarda kullanılır. Özellikle önemli olan, sözde bağıl konsantrasyondur - numunenin ana bileşenlerindeki çok daha büyük miktarlarda belirlenen bileşenlerin küçük miktarlarının ayrılması. Karışımların ayrılması, termodinamik veya denge, bileşenlerin özellikleri (iyon değişim sabitleri, komplekslerin kararlılık sabitleri) veya kinetik parametrelerdeki farklılıklara dayanabilir. Ayırma için esas olarak kromatografi, ekstraksiyon, çökeltme, damıtma ve ayrıca elektrodepozisyon gibi elektrokimyasal yöntemler kullanılır.

Fizikokimyasal analiz yöntemleri, bir maddenin fiziksel özelliklerinin doğasına bağımlılığına dayanır ve analitik sinyal, belirlenen bileşenin konsantrasyonu veya kütlesi ile işlevsel olarak ilişkili olan fiziksel özelliğin bir değeridir. Fizikokimyasal analiz yöntemleri, analitin kimyasal dönüşümlerini, numunenin çözünmesini, analitin konsantrasyonunu, enterferans yapan maddelerin maskelenmesini ve diğerlerini içerebilir. Bir maddenin kütlesinin veya hacminin analitik bir sinyal olarak hizmet ettiği "klasik" kimyasal analiz yöntemlerinden farklı olarak, fizikokimyasal analiz yöntemlerinde radyasyon yoğunluğu, akım gücü, elektriksel iletkenlik, potansiyel fark vb. analitik bir sinyal olarak kullanılır. .

Spektrumun çeşitli bölgelerinde elektromanyetik radyasyonun emisyonu ve absorpsiyonu çalışmasına dayanan yöntemler büyük pratik öneme sahiptir. Bunlar spektroskopiyi (örneğin, lüminesans analizi, spektral analiz, nefelometri ve türbidimetri ve diğerleri) içerir. Önemli fizikokimyasal analiz yöntemleri, bir maddenin elektriksel özelliklerinin ölçümünü kullanan elektrokimyasal yöntemleri içerir.

Kimyasal analiz yöntemleri. Kimyasal özelliklerinin kullanımına dayalı olarak maddelerin bileşimini belirleme yöntemlerine kimyasal analiz yöntemleri denir.

Kimyasal analiz yöntemleri pratikte yaygın olarak kullanılmaktadır. Ancak, çeşitli dezavantajları vardır. Bu nedenle, belirli bir maddenin bileşimini belirlemek için bazen önce belirlenecek bileşeni yabancı safsızlıklardan ayırmak ve onu saf haliyle izole etmek gerekir. Maddeleri saf formlarında izole etmek genellikle çok zor ve bazen imkansız bir iştir. Ek olarak, analitte bulunan az miktardaki safsızlığı (daha az) belirlemek için bazen büyük numuneler almak gerekir.

Fiziksel analiz yöntemleri. Bir numunede bir veya daha fazla kimyasal elementin varlığı, doğrudan test maddesinin fiziksel özelliklerinin çalışmasına dayanarak, kimyasal reaksiyonlara başvurmadan tespit edilebilir, örneğin, brülörün renksiz alevi uçucu tarafından karakteristik renklerde boyanır. bazı kimyasal elementlerin bileşikleri.

Araştırılan maddenin bileşiminin kimyasal reaksiyonların kullanımına başvurmadan belirlenebildiği analiz yöntemlerine fiziksel analiz yöntemleri denir. Fiziksel analiz yöntemleri, analiz edilen maddelerin optik, elektrik, manyetik, termal ve diğer fiziksel özelliklerinin çalışmasına dayanan yöntemleri içerir.

En yaygın olarak kullanılan fiziksel analiz yöntemleri aşağıdakileri içerir.

Spektral kalitatif analiz. Spektral analiz, analiti oluşturan elementlerin emisyon spektrumlarının (emisyon spektrumları veya radyasyon) gözlemlenmesine dayanır (aşağıya bakınız).

Lüminesan (floresan) kalitatif analiz. Lüminesans analizi, ultraviyole ışınlarının etkisinin neden olduğu analiz edilen maddelerin lüminesansının (ışık emisyonunun) gözlemlenmesine dayanır. Yöntem, doğal organik bileşiklerin, minerallerin, ilaçların, bir dizi elementin vb. analizi için kullanılır.

Lüminesansı uyarmak için test maddesi veya solüsyonu ultraviyole ışınlarıyla ışınlanır. Bu durumda, belirli bir miktarda enerji emen maddenin atomları uyarılmış bir duruma geçer. Bu durum, maddenin normal durumundan daha fazla enerji kaynağı ile karakterize edilir. Bir madde uyarılmış halden normal duruma geçtiğinde, aşırı enerji nedeniyle lüminesans meydana gelir.

Işınlamanın kesilmesinden sonra çok hızlı bozulan lüminesansa floresan denir.

Lüminesan ışımanın doğasını gözlemleyerek ve bir bileşiğin veya onun çözeltilerinin lüminesansının yoğunluğunu veya parlaklığını ölçerek, araştırılan maddenin bileşimi hakkında hüküm verilebilir.

Bazı durumlarda, analitin belirli reaktiflerle etkileşiminden kaynaklanan floresan çalışmasına dayanarak belirlemeler yapılır. Ayrıca bir çözeltinin flüoresansını değiştirerek ortamın reaksiyonunu belirlemek için kullanılan ışıldayan göstergeler de bilinmektedir. Renkli ortamların incelenmesinde ışıldayan göstergeler kullanılır.

X-ışını yapısal analizi. X-ışınlarının yardımıyla, incelenen numunenin moleküllerinde atomların (veya iyonların) boyutlarını ve bunların karşılıklı düzenini kurmak mümkündür, yani kristal kafesin yapısını belirlemek mümkün hale gelir. , bir maddenin bileşimi ve bazen içindeki safsızlıkların varlığı. Yöntem, maddenin kimyasal olarak işlenmesini ve büyük miktarlarını gerektirmez.

Kütle spektrometrik analizi. Yöntem, kütlelerinin yüke oranına bağlı olarak, elektromanyetik alan tarafından az ya da çok saptırılan iyonize parçacıkların belirlenmesine dayanır (daha fazla ayrıntı için, bkz. kitap 2).

Kimyasal analiz yöntemlerine göre bir takım avantajlara sahip olan fiziksel analiz yöntemleri, bazı durumlarda kimyasal analiz yöntemleriyle çözülemeyen sorunları çözmeyi mümkün kılar; fiziksel yöntemler kullanılarak, kimyasal yöntemlerle ayrılması zor olan elementleri ayırmak ve ayrıca okumaların sürekli ve otomatik kaydını yapmak mümkündür.

Çoğu zaman, fiziksel analiz yöntemleri kimyasal olanlarla birlikte kullanılır, bu da her iki yöntemin de avantajlarını kullanmayı mümkün kılar. Yöntemlerin kombinasyonu, analiz edilen nesnelerdeki eser miktardaki safsızlıkların (izlerin) belirlenmesi için özellikle önemlidir.

Примеры предложений: iyonik

НОВОСТИ, В КОТОРЫХ ВСТРЕЧАЕТСЯ ТЕРМИН «IZOTOP»

ССЫЛКИ

« EDUCALINGO. Izotop [онлайн]. Доступно на <https://educalingo.com/ru/dic-tr/izotop>. Июн 2023 ».