Uzay Araçlarında Hangi Yakıt Kullanılır
kaynağı değiştir]
Önceki tanklarda menzil güvenlik sistemi bulundurularak gerektiğinde iticilerin tankta yayılmasını sağlanırdı. Bu sistemde bir güç bataryası kaynağı, bir alıcı, antenler ve teçhizat bulunurdu. STS ile birlikte bu sistem kullanım dışı bırakıldı. Daha sonra STS’ den itibaren tamamen tüm uçuşlardan kaldırıldı.
Gelecekte Kullanımı[değiştir NASA, Güneş'e 'dokunacak' uzay aracı Parker Solar Probe'u tanıttı
NASA, Güneş'e 'dokunacak' uzay aracı Parker Solar Probe'u tanıttı
Amerikan Uzay ve Havacılık Dairesi (NASA) gelecek yıl, Güneş'in atmosferine göndereceği uzay aracı Parker Solar Probe'u tanıttı. Maryland'deki Laurel Labaratuvarı'nda tasarlanan ve küçük bir otomobil büyüklüğündeki Parker Solar Probe, Güneş'e en fazla yaklaşan uzay aracı olacak.
Johns Hopkins Üniversitesi'nde Uygulamalı Fizik Bölümü'nde çalışan Nicky Fox, Parker Solar Probe'un bilim insanlarının on yıllardır ortaya çıkarmaya çalışığı Güneş'e ait sırları araştıracağını söyledi.
Güneş'in dış çeperinin iç kesimlerden neden yüzlerce kat daha sıcak olduğu hâlâ bir sır.
Güneş rüzgarı da taç küreden yayılıyor. Elektron, proton ve alfa parçacıkları içeren bu plazma dalgası dünyada yaşamı etkiliyor.'Hiçbir uzay aracı bu kadar sıcaklığa maruz kalmadı'
derecelik sıcaklığa dayanabilecek malzemelerle tasarlanan uzay aracı, süpersonik parçacıklar ve güçlü radyasyondan da etkilenmeyecek şekilde tasarlandı.
Parker Solar Probe adlı uzay aracı, Güneş'in atmosferi olarak da bilinen taç küreyi (korona) inceleyecek, nasıl ısındığına dair veriler toplayacak ve Güneş'e, yıldızın çapının yaklaşık 5 katı kadar yaklaşacak.
Güneş'e 7 milyon km uzaklıkta tur atabilecek. milyon km uzaklıktan Dünya'daki bilim insanlarına bilgi gönderebilecek.
Bugüne kadar Solar Probe Plus adıyla anılan uzay aracına, güneşin plazma parçacıklarını bir rüzgar gibi uzaya saçtığı teorisini yılında geliştiren Eugene Parker'ın adının verilmişti.
Böylece NASA ilk defa bir uzay aracına hayatta olan bir bilim insanının ismini vermişti.
kaynağı değiştir]
NASA, Güneş'e 'dokunacak' uzay aracı Parker Solar Probe'u tanıttı
NASA, Güneş'e 'dokunacak' uzay aracı Parker Solar Probe'u tanıttı
Amerikan Uzay ve Havacılık Dairesi (NASA) gelecek yıl, Güneş'in atmosferine göndereceği uzay aracı Parker Solar Probe'u tanıttı. Maryland'deki Laurel Labaratuvarı'nda tasarlanan ve küçük bir otomobil büyüklüğündeki Parker Solar Probe, Güneş'e en fazla yaklaşan uzay aracı olacak.
Johns Hopkins Üniversitesi'nde Uygulamalı Fizik Bölümü'nde çalışan Nicky Fox, Parker Solar Probe'un bilim insanlarının on yıllardır ortaya çıkarmaya çalışığı Güneş'e ait sırları araştıracağını söyledi.
Güneş'in dış çeperinin iç kesimlerden neden yüzlerce kat daha sıcak olduğu hâlâ bir sır.
Güneş rüzgarı da taç küreden yayılıyor. Elektron, proton ve alfa parçacıkları içeren bu plazma dalgası dünyada yaşamı etkiliyor.'Hiçbir uzay aracı bu kadar sıcaklığa maruz kalmadı'
derecelik sıcaklığa dayanabilecek malzemelerle tasarlanan uzay aracı, süpersonik parçacıklar ve güçlü radyasyondan da etkilenmeyecek şekilde tasarlandı.
Parker Solar Probe adlı uzay aracı, Güneş'in atmosferi olarak da bilinen taç küreyi (korona) inceleyecek, nasıl ısındığına dair veriler toplayacak ve Güneş'e, yıldızın çapının yaklaşık 5 katı kadar yaklaşacak.
Güneş'e 7 milyon km uzaklıkta tur atabilecek. milyon km uzaklıktan Dünya'daki bilim insanlarına bilgi gönderebilecek.
Bugüne kadar Solar Probe Plus adıyla anılan uzay aracına, güneşin plazma parçacıklarını bir rüzgar gibi uzaya saçtığı teorisini yılında geliştiren Eugene Parker'ın adının verilmişti.
Böylece NASA ilk defa bir uzay aracına hayatta olan bir bilim insanının ismini vermişti.
Harici tank uzay mekiğinin en büyük ve yüklendiğinde ise en ağır bileşeniydi. Bu tank 3 ana bileşenden oluşmaktaydı:
- Yukarı oksijen tankı
- Çoğu elektriksel bileşenleri içeren basınçsız bir içtank
- Arka sıvı hidrojen tankı&#;; bu bölüm en büyük bölümünü oluşturmaktadır fakat hidrojenin yoğunluğunun az olmasından dolayı oldukça hafiftir.
Harici tank, mekiğin fırlatma sırasındaki belkemiğidir. Harici tank, uzay mekiği katıroket iticileri ve yörünge aracının bir arada kalmasını sağlamak için yapısal destek sağlar. Harici tank her iki uzay mekiği katı roket iticisine ileri bir bağlanma noktasından (iç tank boyunca kirişler kullanılarak) ve bir arka kiriş noktasından bağlanımonash.pwi tank, yukarıdan 1 ve aşağıdan 2 destek bağlantı noktalarından yörünge aracına bağlanırdı. Alt bağlantı bölgesinde sıvı, gaz, elektrik sinyalleri taşıyan, harici tank ve yörünge aracı arasında elektriksel gücü boru hatları bulunurdu. Yörünge aracı ve iki katı roket iticisi arasındaki elektriksel sinyal ve kontroller bu boru hatları ile sağlanırdı. Harici tankların her zaman atılmasına rağmen onları yörüngede tekrar kullanmak mümkündü.
Yapılan planlar arasında bu tankı uzay istasyonuna bağlayarak fazladan yaşam alanı veya araştırma alanı oluşturulabilirdi. Dahası bu harici tankı gezegenlerarası görevlerde (örneğin Mars görevi) roket yakıtı tankı olarak yörünge fabrikalarında kullanılması planlanmaktaydı. Harici tank için düşünülen başka bir plan ise büyük yükleri taşıyan bir taşıyıcıdır. Planlanan bir diğer fikir ise 7 metrelik bir teleskobun ilk merceğinin bu tankla taşınmasıdır. Başka bir plan ise bu tankın arka kargo taşıyıcısı olarak kullanılmasıdır.
Çeşitleri[değiştir kaynağı değiştir]
Harici tankın orijinali gayri resmi olarak standart ağırlık tankı olarak biliniyordu. Harici tank, yüksek güçlü alüminyum-bakır alaşımından oluşan bir havacılık uygulaması olan ’ dan imal edilmişti. İlk iki tank (STS1 ve STS2) fırlatma için rampada bekletilirken ultraviole ışınlarından korunmaları için boyanmışlardır. Lockheed Martin(aynı dönemde Martin Marietta) STS-3 tankıyla birlikte boya işlemini ortadan kaldırarak tankın ağırlığını kilogram kadar azaltmayı başarmıştır. Bunun yerine tankı yalın olarak pas renkli spreyli olarak bırakmıştır. Bunu yapması hiçbir soruna yol açmamıştır.
STS-4 ile beraber kaynaç olmayan hatları kaldırarak tankın birkaç yüz kilogram daha hafifletilmesi sağlanmış oldu. Bu hatlar sıvı oksijenin döngüsünü sağlayan oksijenle besleme hatlarına paraleldi. Kaynak olmayan hatların kaldırılması ile fırlatma öncesi tankın sıvı oksijen(LOX) dolumu sırasında gaz haldeki oksijenin birikmesini azaltmış oluyordu. Yerde gerçekleştirilen itici gaz dolum testleri ve gerçekleştirilen ilk birkaç uzay mekiği görevlerinin ardından kaynaç olmayan hatlar sonraki görevlerde kaldırılmıştı. Böylece harici tankın toplam uzunluğu ve çevresi değişmemişti. STS-7 ile uçan en son standart ağırlık tankı yaklaşık olarak kilogram olarak ölçülmüştür.