Wattpad Tohum

Karn&#x;mda hissettiğim ac&#x; dayan&#x;lmaz derecedeydi.  Azat'a çok ihtiyac&#x;m vard&#x;  ama onun nerede olduğunu bile bilmiyordum.

Bebek karn&#x;mdan ç&#x;kmak istiyor gibiydi ve kafes rahat bir ortam sağlamad&#x;ğ&#x; için ac&#x;m&#x; hafifletecek bir pozisyona gelemiyordum.

Ç&#x;ğl&#x;k atmamak &#x;s&#x;rd&#x;ğ&#x;m dudağ&#x;mdan kan tad&#x; al&#x;yordum. Art&#x;k kendi kan&#x;mla Alaca sayesinde haş&#x;r neşir olmuştum. Onun açt&#x;ğ&#x; yaralar bile tam iyileşmemişken, hissettiğim sanc&#x; beni daha da kötü bir duruma sokuyordu ve bunun için yapabileceğim hiçbirşeyin olmamas&#x; sinirlerimi daha da çok geriyordu.

&#x;ki büklüm bir şekilde yatt&#x;ğ&#x;m kafesin yar&#x;s&#x; kusmuk olmuşken, benim yan taraf&#x;m ise üzerimden akan kana bulanm&#x;şt&#x;. Daha önce hiç böyle iğrenç birşey yaşamam&#x;şt&#x;m. Elimin üzerindeki damar hala d&#x;şar&#x;da duruyordu ve şişmiş olmas&#x;da durumu dahada kötü yap&#x;yordu.

Karn&#x;m&#x; elimle s&#x;vazlasamda fayda etmiyordu. Bebeğimde ben gibi ac&#x;km&#x;şt&#x; ama ben hala hiçbirşey yememiştim.  Yak&#x;n zamanda yiyebileceğimide zannetmiyordum.

D&#x;şar&#x;dan gelen ayak seslerini duyduğumda hafifçe doğruldum. Bu bana çok ac&#x; veriyordu.  Kolumdan s&#x;zan kanlar art&#x;k kurumuş olmas&#x;na rağmen ac&#x;s&#x; dinmemişti.

Athena içeri girdiğinde öfkem parmak uçlar&#x;mdan boynuma doğru t&#x;rmanmaya başlad&#x;.

"&#x;ğrenç görünüyorsun Eflan. "

"Seni öldüreceğimi art&#x;k garantiledin Athena! Bunun bedelini sana ödeteceğim!"

"Ah Eflan! Bunu f&#x;rsat&#x;n varken yapmal&#x;yd&#x;n ama art&#x;k çok geç."

Kafesin demirlerine bir anl&#x;k sinirle vurduğumda elektrik çarpmas&#x;n&#x;n yan&#x; s&#x;ra demirlerin d&#x;şa doğru eğilmesine sebep olmuştum.

"Aman tanr&#x;m!"

Athena bu yapt&#x;ğ&#x;ma çok şaş&#x;rm&#x;ş ve ayn&#x; zamanda da korkmuş görünüyordu.

Alaca buradayken ç&#x;kmay&#x; denediğimde demirleri hiç oynatamam&#x;ş olmama rağmen şimdi eğmeyi başarm&#x;şt&#x;m . Bunun tek bir anlam&#x; olabilirdi. Benim güçlerimi sadece Alaca kontrol alt&#x;na alabiliyordu.  Bu demek oluyordu ki Alaca yokken benim bir şans&#x;m vard&#x;.

"Ne oldu korktun mu Athena ?"

Karn&#x;mdaki sanc&#x; beni s&#x;k&#x;şt&#x;r&#x;yor olsa da bunu Athena'ya belli etmeye hiç niyetim yoktu.

"B-ben Alaca'y&#x; çağ&#x;rmal&#x;y&#x;m. "

Arkas&#x;na bile bakmadan gittiğinde tekrar cenin pozisyonunu ald&#x;m. Bacaklar&#x;m&#x;n aras&#x;ndaki ağr&#x; beni zor bir duruma sokuyordu.

Kap&#x;dan Alaca girdiğinde Athena'da arkas&#x;ndan geldi. Şimdi Alaca varken daha cesaretli görünüyordu.

"Korkak !"

Tam bir korkakt&#x;.

"Eflan Athena'y&#x; korkutmuş olmal&#x;s&#x;n. "

Alaca durumdan keyif alm&#x;ş gibiydi .

"Ç&#x;kar beni bu lanet yerden !"

"Dur bakal&#x;m.  Daha yeni başlad&#x;k. Hemen s&#x;k&#x;lmak yok öyle. "

Alaca bu işten çok zevk al&#x;yordu ve üzerimde çok şey deneyeceğine emindim.

"Kafesten d&#x;şar&#x; ç&#x;k ."

Verdiği komutla vücudum yine bana ihanet etti ve harekete geçti. Ama bu sefer farkl&#x; birşey vard&#x;. Karn&#x;m alev alev yan&#x;yordu. Sanki bebek bu emre itaat etmemek için çaba sarfediyor gibiydi .
Hiç sesimi ç&#x;karmad&#x;m.

Vücudum beni tavana as&#x;lm&#x;ş iki demirin ucunda sallanan zincirlere doğru yönlendirdiğinde gitmemek için dirensemde başar&#x;l&#x; olamad&#x;m.

Zincirleri bileklerime istem d&#x;ş&#x; kendim takt&#x;m. Kendi kuyumu kendim kazarken hiçbirşey yapamamak beni ç&#x;ld&#x;rt&#x;yordu.

TOHUM 1. BÖLÜM

"BAĞIRMA BOŞUNA! BABAN SEN&#x; SATTI!"

Duyduğum sözlerle, biraz önce sinirle bağ&#x;rd&#x;ğ&#x;mda gürleyen sesim, aniden içime kaçt&#x;.

"Ne Ne saçmal&#x;yorsun?"

Benim odamda, sanki kendi odas&#x;ndaym&#x;ş gibi ağ&#x;r ağ&#x;r yürüdü bana doğru.

"Bu oda Bu ev" derken gözlerini tavanda gezdirdi. "Bu kartlar" derken tüm limitsiz kartlar&#x;m da elindeydi. "Sahip olduğun her şey benim."

Soluğu soluğuma çarpacak kadar yak&#x;nlaşt&#x;ğ&#x;nda, duyduklar&#x;m&#x;n çok yersiz bir şakadan ibaret olduğunu düşünerek tutulmuştum.
Elini, yaz kreasyonunun en nadide parças&#x; olan elbiseme att&#x;;
"Üstündeki bu k&#x;yafetler benim" &#x;pek kumaş&#x; avuçlar&#x;nda s&#x;kt&#x; üzerimden kopar&#x;p atmak ister gibi.

"&#x;çindeki de benim."

"Hay&#x;r" diye m&#x;r&#x;ldanarak başlayan isyan&#x;m, akabinde; "Hay&#x;r Sen kimsin ya?! ŞAKA MI BU? KOM&#x;K M&#x;?! HA?! BU BU NE HADS&#x;ZL&#x;K?!" diye dur durak bilmeyen hayk&#x;rmalara dönüştü.

"Sahip olduğun bu hayat ellerinden kay&#x;p gitmek üzere Alina Benim bir sözümle sosyetedeki yerine, sahte arkadaşlar&#x;na, tüm giyinme odana, kuaförlerine, bir asalaktan fark&#x; olmayan yaşam koçuna Hepsine Hepsine veda edeceksin." dedi beni sadece bak&#x;şlar&#x;yla bile korkuturken.

"Ne? Sen ne- Neden Neden yap&#x;yorsun bunu..?!" dedim çenem kas&#x;l&#x; ağlamamak için t&#x;slarken.

"Yapacağ&#x;m&#x; kim söyledi? Belki de yapmayacağ&#x;m" Dudaklar&#x;n&#x; büküp omuzlar&#x;n&#x; belli değil der gibi kald&#x;rd&#x; ve indirdi.

Benimle kedinin fareyle oynad&#x;ğ&#x; gibi oynuyor oluşunun eğlencesinden, gözlerindeki hareler titredi zevkle.
Elini ipek elbisemden çekip ard&#x;nda kavuşturdu.

"Sen karar vereceksin Alina Sonat Bunlar&#x; kaybetmek istiyor musun?"

"Hay&#x;r tabi ki de!" dedim h&#x;zla baş&#x;m&#x; sallay&#x;p bir de utanmadan soruyor oluşuna.

Sinsice gülümsedi,
"Güzeeel Çok güzeeel" dedi yine zevkle.

Ard&#x;ndan akl&#x;na bir şey gelmiş gibi elini kald&#x;rd&#x;;

"Yaln&#x;z, on beş milyar dolar Alina."

"Ne?!"

"Tüm bunlara diyorum on beş milyar dolar verdim. Şirket, bu ev, tüm gayrimenkulleriniz Her şeyiniz."

Hayretle soludum ama konuşamad&#x;m.

"Çok basit Alina. Sen on beş milyar dolar&#x; düşünme b&#x;rak. Çok daha basit bir ödeme şekli var." derken kulağ&#x;ma eğildi.

Ne isteyeceğinden korkarak titredim kulağ&#x;ma eğilişiyle. Bir gece diyecekti, belki de binlerce gece.

Bana böyle bakan birinin isteyeceği şey ancak böyle bir şey olurdu. Lakin o daha ağ&#x;r&#x;n&#x; söyledi.

"Bir çocuk istiyorum. O sürtük ablan&#x;n ç&#x;kart&#x;p att&#x;ğ&#x; gibi at&#x;p gitmeyeceğin bir çocuk istiyorum!"

"Neden?" dedim titreyen sesimle. "Neden yap&#x;yorsun bunu?"

Çenem öfkeyle kas&#x;lm&#x;ş, göz p&#x;narlar&#x;m sinirden yaşarm&#x;ş, art&#x;k ağlamaya yüz tutmuştum.

Ölen abisinin intikam&#x; m&#x;yd&#x; bu? Yoksa ablam&#x;n Atakan'&#x; daha bebekken b&#x;rak&#x;p gitmesinin mi?

Bir intikamd&#x;, belli. Koca bir nefretti bize karş&#x; hissettiği

Tekrar; "Neden?" dediğimde boğaz&#x;m&#x; zorlayan h&#x;çk&#x;r&#x;ğ&#x;ma engel olamad&#x;m.

"Hiç haberin yok değil mi Alina"

Boynuma solumaktan vazgeçmiş yine üstten üstten bak&#x;şlar&#x;yla yak&#x;yordu çehremi.

"Hiç haberin yok. Yeğeninin ne halde? Kaç yaş&#x;nda, boyu kaç santim? Hiç bilmezsin değil mi"
dedi alayla sinir kar&#x;ş&#x;m&#x; bir gülüş savururken.

Yutkunarak diklendim.

"Beş yaş&#x;nda!"

Neredeyse bağ&#x;r&#x;yordum.

"Beş yaş&#x;nda ve onu bir kez
bile göremediysem bunun
müsebbibi sizsiniz!"

Parmağ&#x;mla yeri gösterip hâlâ sinirle bağ&#x;r&#x;yordum ki Alpaslan sözümü kesti.

"Biz değiliz." dedi dişlerinin aras&#x;ndan keskince.

"Ablan! Onu daha bir ayl&#x;kken b&#x;rak&#x;p giden ablan! Peşinden abimi kahr&#x;ndan öldüren o orospu ablan!"

"Düzgün konuş!" dedim gürleyen sesimle her yeri inleterek.

Bu kadar bağ&#x;rmama gelen hiçbir korumam&#x;z yoktu, çünkü art&#x;k hepsi Şahsuvarlar&#x;nd&#x;.

Üç gün önce k&#x;v&#x;lc&#x;m&#x; kopan k&#x;yametimi, o gündeyken tan&#x;yamam&#x;şt&#x;m. Bugün ise o k&#x;yametin mahşerine hapistim.

"Düzgün insan hakk&#x;nda düzgün konuşulur! El kadar bebeğini b&#x;rak&#x;p başka adama giden kad&#x;na diyebilecek daha düzgün bir kelimem yok benim!"

Kelimeler ağz&#x;n&#x;n içinden bir b&#x;çak gibi savruluyor sinirle baş&#x;n&#x; keskin dönüşle dikte ediyordu.

Sinirine sinirle karş&#x;l&#x;k verdim ben de;

"Neden acabaa?! Neden?! Bizi bile görmek istemiyor ablam! Ne oldu da bizden bile kaç&#x;yor acaba?!"

"Sikerim ablan&#x;! Bana ne lan senin ablandan!" dedi sinirle iğrenir gibi bakarken.

Gözlerim yaşl&#x; elini savurmas&#x;na bakt&#x;m.

Derin bir solukla kendini sakinleştirdi.

"Umurumda değil," dedi öfkeyle hâlâ derin derin solurken. "Umurumda değil Umurumda değilsiniz! Sen. Alina!"

Keskin ve kararl&#x; bak&#x;şlar&#x;n&#x; bana kald&#x;rd&#x; hüküm verir gibi.

"Sen Atakan'a bir donör doğuracaks&#x;n. Hatta on donör doğuracaks&#x;n."

Duyduklar&#x;m&#x; anlayamad&#x;m. Kelimeler zihnimde bir yere oturmuyordu. Ona şaşk&#x;nl&#x;kla bakmaktan öteye gidemezken, Alpaslan Şahsuvar kesin kesin konuşmaya devam ediyordu.

"Olana kadar Olana kadar doğuracaks&#x;n," dedi odam&#x;n içinde elleri arkas&#x;nda boğaz manzaras&#x;na kadar ilerlerken.

Dam&#x;zl&#x;k olarak kullan&#x;lmamdan ziyade başka bir şeye tak&#x;lm&#x;şt&#x;m.

"Ne donörü?" dedim hayretle.

Gözlerini Arnavutköy sahil k&#x;y&#x;lar&#x;na doğru sabitledi.

"Myeloblastik Lösemi" diye f&#x;s&#x;ldad&#x;.