Inkilapçılık

ATATÜRK  İLKELERİ

1.  CUMHURİYETÇİLİK

            Doğrudan doğruya millet egemenliğine dayanan, yöneticileri halkın oyu ile belli bir süre için seçilen devlet şekline cumhuriyet denir.

2.  MİLLİYETÇİLİK

            Atatürk’e göre millet; geçmişte bir arada yaşamış, şimdi de bir arada yaşayan, gelecekte de bir arada yaşama inancında ve kararında olan, aynı vatana sahip çıkan, aralarında dil, kültür ve duygu birliği olan, insan topluluğudur. Milliyetçilik ise;  milleti sevmek, milleti yüceltme amacını benimsemek ve o yolda yürümektir.

3.  HALKÇILIK

            Halkçılık İlkesi; devletin vatandaşa, vatandaşın da devlete karşı hak ve görevlerini en çağdaş şekilde düzenler. Bu ilkenin uygulamasında halk, çalışmasının ve emeğinin karşılığını, hak ve adalete dayanan bir düzen içinde elde eder.  Halk, devletin yönetiminde söz sahibidir. Bu ilkeye göre; devlet, vatandaşın refah ve mutluluğunu amaçlar. Vatandaşlar arasında, iş bölümü ve dayanışmayı öngörür. Milletin, devlet hizmetlerinden eşit bir şekilde yararlanmasını sağlar.

4.  DEVLETÇİLİK

            Devletçilik;  ekonomik, kültürel ve sosyal kalkınmada devlete düşen görevlerdir.

5.  LÂİKLİK

            Lâiklik; din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması, devlet yönetiminde ve siyasette din kurallarına yer verilmemesi demektir.

6.  İNKILÂPÇILIK

            Atatürkçülüğün inkılâp anlayışı; eskiyi, kötüyü kaldırıp yerine yeniyi, iyiyi ve güzeli koymaktır.

 ATATÜRK  İNKILÂPLARI

1. 23.Nisan.1920     Türkiye Büyük Millet Meclisinin (T.B.M.M.) açılışı.

2. 20.Ocak.1921      Teşkilâtı Esasiye Kanunu’nun kabulü.

3. 01.Kasım.1921    Saltanat’ın kaldırılması.

4. 13.Ekim.1923      Ankara’nın başkent oluşu.

5. 29.Ekim.1923      Cumhuriyetin ilânı ve Atatürk’ün   Cumhurbaşkanı seçimi

6. 03.Mart.1924       Halifeliğin kaldır.ve Tevhid-i Tedrisat Kanunu’nun kabulü.

7. 25.Kasım.1925    Şapka Giyilmesi Hakkında Kanun’un TBMM’de kabulü.

8. 30.Kasım.1925    Tekke, zaviye ve türbelerin kapatılması.

9. 26.Aralık.1925     Milâdî  Takvimin kabulü.

10. 17.Şubat.1926     Türk Medenî Kanunu’nun kabulü.

11. 01.Tem.1926         Türk Kabotaj Kanunu’nun yürürlüğe girmesi.

12. 01.Kasım.1928     Türk harflerinin kabulü.

13. 03.Nisan.1930 Türk kadınına Belediye seçimlerine katılma hakkı verilmesi

14. 21.Haz.1934          Soyadı Kanunu’nun kabulü.

15. 05.Aralık.1934      Türk Kadınlarına Milletvekili Seçme Ve Seçilme Hakkına

 Dair Kanun’un Kabulü.

 ATATÜRK  İLKELERİ

Atatürk, milletimizin ilerleyip çağdaşlaşması için bir takım ilkeler ortaya koyarak bir düşünce sistemi kurmuştu.

Atatürk büyük bir plan ve program içinde bu ilkeleri uyguladı. Bu ilkeleri kısaca inceleyelim.

1. Cumhuriyetçilik :

Türk İnkılâbının siyasal görünüşüdür. Cumhuriyetçilik devlet yönetiminde ve düzeninde millet iradesinin egemen olmasıdır. Devletin biçimini belirleyen yönetim tarzıdır şeklinde de tanımlanabilir.

Bu açıdan devlet hayatında kişisel otorite ve keyfiliği önlemenin güvencesini oluşturur. Hürriyet, eşitlik ve adaletin dayanağı milli egemenliktir.

Milli Mücadelenin başından beri ulusal egemenliğin anlaşılması için mücadele edilmişti.

Cumhuriyetçilik ilkesi; Milliyetçilik, Halkçılık ve lâiklik ile iç içedir. Cumhuriyetçilik, toplumun millileşme, millet olma bilincine erişmiş olmasının bir sonucudur.

Cumhuriyetçilikte egemenliğin kaynağı millettir. Millet kendi yöneticilerini belli bir süre için seçer, denetler ve gerektiğinde değiştirir.

Demokrasi ise toplum içinde değişik düşünce ve fikirlerin serbestçe temsil edilmesi ve kişilerin bunlardan dilediklerine taraf olması esasına dayanır. Bununda uygulanabildiği en iyi sistem Cumhuriyet sistemidir. Yani demokrasi ile Cumhuriyet iç içedir. Yalnız her Cumhuriyet demokratik olmadığı gibi her demokrasinin olduğu yerde de Cumhuriyet sistemi olmayabilir.

Türkiye’de Cumhuriyet rejimin gereği halk kendi temsilcilerini temsili demokrasi esasına göre belli bir süre için seçer ve dilediğinde onları değiştirir. Cumhuriyette yönetime çoğunluk egemendir.

Cumhuriyetçilik Mustafa Kemal’in ödün vermediği temel ilkedir.

Cumhuriyet yönetimlerinin temel ilkelerinden biri de devletin yasama, yürütme ve yargı güçlerinin birbirinden ayrı olması anlamına gelen kuvvetler ayrılığıdır. Cumhuriyet devleti bir hukuk devletidir.

2.  Milliyetçilik :

Milliyetçilik, bir milletin milli benliğinin bilincine varması ve ülke bütünlüğünü sağlaması ve yükseltmesi ilkesidir.

Millet, geçmişte bir arada yaşamış, günümüzde bir arada yaşayan ve gelecekte de bir arada yaşama arzusu taşıyan aynı vatanın maddi ve manevi değerlerine sahip çıkan aralarında dil, din, kültür ve ülkü birliği bulunan insanların oluşturduğu topluluktur.

Milliyetçilik ise; kişinin mensup olduğu millete ve milli değerlerine karşı maddi ve manevi bağlılığı ile mensup olduğu milletten dolayı haz duyması, milletinin geleceği için çalışmasıdır.

Atatürk Milliyetçiliği :

Türk Devletinin bağımsızlığının korunması ve aynı zamanda çağdaş uygarlık seviyesine çıkarılmasını hedeflemiş ve Türk milletinin bütün fertlerinden bu gaye için çalışmalarını istemiştir. Atatürk’ün milliyetçilik anlayışı hissi olmaktan çok akılcıdır. Misak-ı Milli (milli sınırlar) esastır. Türk tarihi ve Türk dili alanında çalışmaları esastır.

Milliyetçilik ilkesi, tam bağımsızlığa dayanır. Milli egemenlik, milli ekonomi, milli kültür, milliyetçilik temeline dayanan temel inkılâplardı.

Türk milliyetçiliği vicdan ve duygu işidir. Buna göre kader birliği yapmış herkesi Türk sayar. “Ne Mutlu Türküm Diyene” sözü, milliyetçilik anlayışının bir özelliğidir.

3. Halkçılık :

Günümüzde aynı toprağı vatan bilmiş ve hayatının o vatana bağlamış olan insanlar “halk” kavramı ile ifade edilmektedir.

Halkçılık, halkın kendi kendini yönetmesi, kanun önünde eşit olması, sınıfsız ve ayrıcalıksız bir toplum oluşturması anlamına gelen bir ilkedir.

Halkçılık ilkesi, halkın sınıf yada bir zümre tarafından sömürülmesini reddeder. Kamunun yararını kişi ve zümre yararlarının üzerinde tutar. Sınıf çatışmalarına ve ayrımcılığına karşıdır.

Toplumda asalete dayanan bir sınıflamaya karşı olan Halkçılık, sınıfsız ve ayrıcalıksız bir toplum hedefler.

Halkçılık; halkın halk için halk tarafından yönetilmesi yani halkın kendi kendini yönetmesidir. Halk egemenliğinin olduğu bir toplumda halkın çıkarları garanti altına alınmış demektir.

Halkçılık ilkesi devletin vatandaşlar arasında eşit ve adil muamele etmesini sınıf farkı veya başka şekilde bir ayırım gözetmemesini öngörür. Devletin her türlü politikasında halkın refahını esas almasını ve bu doğrultuda bir politika uygulamasını gerektirir.

4. Devletçilik :

Yeni Türk Devleti çok kötü bir ekonomi devir almıştı. Nitelikli insan gücü savaşlar yüzünden yok olmuş  ve işletmeler çalışamaz durumdaydı.

Atatürk bu şartları bilerek toplumun bütününü doğrudan doğruya ilgilendiren ekonomi alanında devletin kendini göstermesini istemektedir. Fakat katı bir tutumla değil örnek ve yol gösterici olarak. Yani hem devlet ekonomiye yön verecek, yol gösterecek, hem de kendisi özel sektör gibi ekonominin içinde yer alacak.

Atatürk; kişi veya kuruluşların yapamayacağı veya yeterince üretim olmayan alanlarda ve devletin-milletin bütünlüğünü ilgilendiren (silah üretimi, sağlık hizmeti, eğitim gibi) konularda devletin  bu işleri yapmasını istemiştir.

Devletçilik, aynı zamanda milli,ahlaki ve sosyal içerikli bir sistemdir. Bundan dolayı insanın insanı sömürmesini engellemiştir.

Atatürk’ün düşündüğü Devletçilik sistemi; kapitalist veya sosyalist bir sistem değildir. Karma bir sistemdir. Yani Atatürk, her iki sistemdeki iyi yönleri alarak karma bir sistemi Türkiye’de uygulamıştır.

Artık günümüzde yeterli teknoloji, sermaye ve iş gücü olduğu için devlet her alanda yatırım ve üretim yaparak ekonomi içinde yer almamaya başlamıştır. Çoğu işleri özel sektör yavaş yavaş devir almaktadır (Sağlık, eğitim, sigara, içki gibi). Devlet artık sadece yön vermekte ve özel sektörü denetlemektedir. Böylece ülkemiz daha açık ve güçlü bir ekonomiye doğru gitmektedir.

5. Lâiklik :

Lâik kelimesi, Fransızca “laic”, “laique” kelimesinden gelmektedir. Kelimenin latince aslı ise “laicus” olup lügat anlamıyla ruhanî olmayan kimse, dinî olmayan şey, fikir, kurum demektir. Lâik teriminin din düşmanlığı ve dinsizlikle bir ilgisi yoktur. Bu kelime bize Meşrutiyet yıllarında girmiştir

Lâiklik kelimesi bilhassa din adamları arasında dine karşı bir hareket olarak gösterilmektedir.  Gerçekte lâiklik din düşmanlığı ve aleyhtarlığı demek değildir. Modern devlette, lâiklik, dinlerin yerini alacak ve vatandaşlar için kabulü zorunlu bir iman sisteminin de mevcut olması demek değildir. Lâik bir devletin resmi bir dinî olmadığı gibi,benimseyeceği, yayacağı felsefî bir akidesi de yoktur.

Genel ve ortak anlamıyla lâiklik, dinî ve dünyevî otoritelerin birbirinden ayrılmasını, din işlerinin ferdî, hususî sayılarak ferdin vicdanına terk edilmesini ve devletin dinler karşısında tarafsız kalarak din hürriyetini sağlaması diye anlaşılır.  Gerçek bir lâiklikte, din düşmanlığı değil, dine tarafsız bir davranış mevcuttur.

Lâiklik, din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması ve her vatandaş için vicdan hürriyetinin sağlanması demektir. Daha açık ve doğru deyimle lâiklik, dinî ve dünyevî otoritelerin birbirinden ayrılması, devletin siyasî, hukukî ve sosyal düzeninin sağlanmasında dinî inanç yerine aklın hâkimiyetine yer verilmesidir.  Lâik devlet, kişinin dinî inanç ve ibadetine karışmadığı gibi kendisi de kendi adına da dinî törenler yaptıramaz. Lâik devlette din ve vicdan hürriyeti vardır. Lâik olmayan devlette yani teokratik devlette din ve vicdan hürriyeti yoktur, bunun sözü dahi edilemez. Lâik devlet dine bağlı devlet değildir ama din düşmanı bir devlette değildir.

Lâik olmayan devlette, yani teokratik devlette din politikaya alet olur. İktidarda bulunan yöneticiler, devlet otoritesini kendi dinlerinin emrinde kullanmak isterler.

Lâiklik modern devleti belirten bir vasıftır. Aynı zamanda lâiklik medenî yaşayışın bir şartıdır.

Lâikçilik; muhtelif dinlere mensup olanlar arasında bir ayırım yapmaması demektir. Dinleri ne olursa olsun, bütün vatandaşlar ana hak ve hürriyetlere eşit olarak sahiptirler.

Yakın çağlara kadar din, toplum hayatında etkili olmuş, resmî bir nitelik taşımış, günlük hayata karışmıştır. Bu tür toplumlarda suç ile günah aynı anlama gelmektedir. Fertlerin devletin kabul ettiği bir din dışında herhangi bir dini kabul etmesi, bu dine ait ayinleri yerine getirmesi imkanı mevcut değildir.

Osmanlı Devletinin güçlü bir devlet kurması nedenini bazı tarihçiler, Müslüman olmayan Osmanlı vatandaşlarına karşı gösterdikleri toleransta, hoşgörüde aramışlardır. Ancak tolerans, bugün anladığımız anlamda din hürriyeti demek değildir. Toleranslı devrede dinler arasına eşitlik yoktur.

Osmanlı Devleti dinî bir devletti. Ancak devlet yönetiminde, Müslüman olmayanlar, toleranstan yararlanmışlar, dinde ayrı olanlar hoşgörü ile karşılanmışlardır. Tanzimat Fermanı ve Islahat Fermanı da gerçek anlamda bir din eşitliğine imkan vermemiştir. Sadece, İslâm dininin dışında olanlar Fermanlarla Padişahın lûtfundan  yararlanmışlardır. Gerçek anlamda lâiklik yeni Türk Devleti ile gerçekleşmiştir.

Tarihî gelişmeler, dinî devletten lâik devlete doğru yönelmeyi gerekli kılmaktadır. Lâik devlet modern devletin bir niteliği çağımızın devlet anlayışının özelliğidir. Lâik olmayan devlet Ortaçağ devletidir.

T.B.M.M. 3 Mart 1924 tarihli bir kanunla, Hilâfet  makamının da mülga olduğunu (kaldırıldığını) kabul etmiştir. Aynı gün kabul edilen bir kanunla Şer’iye ve Evkaf Vekâleti de kaldırılmış ve böylece dini siyasete karıştıran devlet sistemi de tarihe karışmıştır.

Büyük bir devlet adamı ve inkılâpçı olan Atatürk, insana ve insanın toplumsal ilişkilerine büyük değer vermektedir. Atatürk’e göre din bir vicdan meselesidir. Dine saygı, inanan kişinin haklarına saygının bir sonucudur. Atatürk’ün karşı olduğu taassuptur, gericiliktir, din ve devlet işlerinin birbirine karıştırılmasıdır.

6.  İnkılâpçılık :

Türk milletini geri bırakmış ilkel devlet kurumlarını yıkarak yerine çağdaş devlet kurumlarının kurulmasını esas alan İnkılâpçılık ilkesinde, hedef çağdaş Türkiye’dir. İnkılâpçılık ilkesi sürekli yenileşmeyi ve çağın gereklerine ayak uydurmayı amaçlamıştır. Mustafa Kemal’in Türk devletini gençlere emanet etmesi, bu sürekli yenileşmeyi sağlamak içindir.

İnkılâpçılık; Türk İnkılâbının korunmasını, aklın ve bilimin yol göstericiliğinde çağın gereklerine göre sürekli olarak geliştirilmesi ve yenilenmesidir.

Geleceğe dönük bir sistem modernleşme ve geleneksellik arasında bocalayan bir toplumu ikilikten ve tereddütten kurtarmıştır.

Bütünleyici İlkeler :

1.      Milli Egemenlik.

2.      Milli Bağımsızlık.

3.      Milli Birlik ve Beraberlik – Ülke Bütünlüğü.

4.      Yurtta Barış – Cihanda Barış.

5.      Akılcılık ve bilimsellik.

6.      Çağdaşlaşma ve Batılılaşma.

7.      İnsan ve İnsanlık Sevgisi.

INKILAPLAR

Mustafa Kemal önderliğinde gerçekleştirilen milli mücadelede asıl amaç vatanı düşman işgalin-den kurtarmak ve milli bağımsızlığı sağlamak idi. Lozan Antlaşması ile bu amaca ulaşıldı. Aynı zamanda milli mücadele hareketi Anadolu'da milli egemenlik esasına dayanan yeni bir devlet ortaya çıkarmıştı. Mustafa Kemal önderliğindeki milli mücadeleciler, milli egemenlik ve milli bağımsızlığı bir arada gerçekleştirmişlerdi.

Lozan Antlaşmasının imzalanması ile beraber artık Kurtuluş Savaşı bitmiş barış dönemi başlamıştı. Bu barış döneminden faydalanılarak yıllardır süregelen savaşların açtığı yaraların sarılması gerekiyordu. Üst üste gelen savaşlar hem halkı madden ve manen çökertmiş hem de Anadolu'daki devlet otoritesini yok etmişti. Bu yüzden Lozan'ı takip eden yıllarda yeni Türk Devleti'nin yapısı ve kimliğinin oluşturulması gerekiyordu. Bağımsızlık mücadelesinde olduğu gibi yapılan İnkılap hareketlerin-de de Mustafa Kemal'in öncülüğü ve gayretleri Türkiye'deki hızlı değişimi hazırlamıştır.

Atatürk İnkılaplarının Hedefleri:

1. Türkiye'yi çağdaş muasır medeniyet seviyesinin üzerine çıkartmak.

2. Çağdaş Avrupa i!e bütünleşmek.

3. Osmanlı Devletinden kalma ve halkın ihtiyaçlarına cevap vermeyen müesseselerin yerine çağdaş müesseseler kurmak.

4. Halkın refah seviyesini artırmak.

5. Çağdaş toplumlara ait değer yargılarını Türkiye'de yerleştirmek.

6. Demokrasinin  Türkiye'de yerleşmesini sağlamak.

A.Siyasi Alandaki İnkılaplar

Bu alandaki inkılap hareketleri hakkında daha önceki bölümlerde geniş olarak yer aldığından dolayı burada kısaca özetleyeceğiz. Siyasi alandaki inkılaplar yeni Türk devletinin çehresini değiştirmiş, modern anlamda bir devlet olmasını sağlamıştır.

1. Saltanatın Kaldırılması (1 Kasım 1922):

TBMM almış olduğu bir kararda "TBMM'nin üstünde güç ve kuvvet yoktur" diyerek saltanatı yok saymıştı. İlk anayasa ile de TBMM'nin bu durumu güçlendirilmişti. Lozan Konferansına İstanbul hükümetinin de çağrılması TBMM'yi harekete geçirmiş ve 'Milletin egemenliği yanında kişisel egemenliğin varlığının akla aykırı olduğu" görüşünden hareketle saltanat kaldırıldı.

Ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk; ulus devlet, tam bağımsızlık, ulusal egemenlik ve çağdaşlaşma hedeflerini hayata geçirmek için kurduğu Cumhuriyet Halk Fırkası’nın program ilkeleri olarak 6 ilke belirledi. Bu ilkeler; cumhuriyetçilik, milliyetçilik, halkçılık, devletçilik, laiklik ve inkılapçılık.

Türkiye’nin çağdaşlaşma yönünü belirleyen fikir ve düşünceler olarak görülen, bu ilkeler 84 yıl önce 5 Şubat 1937’de 1924 Anayasası’na eklendi. 

İlkelerin Anayasa’ya Eklenmesinin Tarihsel Gelişimi 

Gazi Mustafa Kemal’in Cumhuriyet Halk Fırkası’nın program ilkeleri olarak da belirlediği altı ilkenin Anayasa’ya dahil edilmesi, toplumda korku ve panik yaratmamak için bazı şartların oluşmasını beklemek amacıyla zamana yayıldı. Bu ilkeler önce parti içerisinde resmî olarak şekillendi, daha sonra ise 1924 Anayasası’na eklendi. 

Yapılan ilk düzenleme Cumhuriyet’in ardından 3 Mart 1924 tarihinde halifeliğin kaldırılması oldu. 10 Nisan 1928 tarihinde Teşkilât-ı Esâsiye Kanunu’nda bazı değişiklikler yapılarak ikinci maddede yazılı olan “Türkiye Devleti’nin dini İslâmdır” ibaresi ile yirmi altıncı maddesindeki “Ahkâm-ı şer’iyenin Büyük Millet Meclisi tarafından yürütüleceği”ni belirten cümle kaldırıldı. Ayrıca, milletvekilleri ve cumhurbaşkanının yaptıkları yeminlerde yer alan dini ifadeler, yerini “namus üzerine and içme”ye bıraktı. 

1927 yılında toplanan Cumhuriyet Halk Fırkası Kurultayı’nda kabul edilen cumhuriyetçilik, milliyetçilik, halkçılık ve laiklik ilkelerine 10 Mayıs 1931’deki üçüncü büyük kongrede  “Devletin esas teşkilatı: Türkiye milliyetçi, halkçı, devletçilik, lâik ve inkılâpçı bir cumhuriyettir” şeklinde düzenlenerek devletçilik ve inkılapçılık dahil edildi.

Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) 1935 programının giriş kısmında “Parti’nin güttüğü bütün bu esaslar, Kemalizm’in prensipleridir” şeklinde tanımlandı. Programın ikinci kısmında da “Cumhuriyet Halk Partisi; cumhuriyetçi, ulusçu, halkçı, laik ve devrimcidir” ifadesiyle “CHP’nin Altı Oku” olarak ifade edildi.

5 Şubat 1937 tarihinde 3115 sayılı Kanunla 1924 Anayasası’nın 2’nci maddesi “Türkiye Devleti, cumhuriyetçi, milliyetçi, halkçı, devletçi, lâik ve inkılâpçıdır.” şeklinde düzeltilerek Atatürk ilkeleri anayasal hale getirildi. Anayasa’ya eklenen bu ilkelerin Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin temel nitelikleri olduğu da belirtildi. 

Cumhuriyetçilik

Cumhuriyetçilik, devlet yönetiminde millî egemenliği, millî iradeyi ve özgür seçimi esas kabul eden ilkedir. Cumhuriyet bu ilkenin yönetim biçimi ve siyasal rejim olarak ifadesidir. 

Cumhuriyet kurma fikri Birinci Dünya Savaşı sırasında ortaya çıktı ve giderek olgunlaştı. Savaşın ardından Rusya, Avusturya, Almanya gibi imparatorlukların yanı sıra Azerbaycan da ilk müslüman cumhuriyet olarak kuruldu. Atatürk’ün cumhuriyeti kurma ve bağımsızlık kazanma fikri, Birinci Dünya Savaşı sonrasında daha belirgin hale geldiği, katıldığı kongre tutanaklarında görülmektedir. Halifelik ve sultanlığın olduğu bir dönemde cumhuriyetin ilanı halkın büyük çoğunluğunda tepki çekebileceği için saltanat kaldırıldıktan bir yıl sonra cumhuriyet ilan edilmiştir.

Milliyetçilik

Milliyetçilik, belirli bir milletin çıkarlarını, özellikle egemenliğini ön planda tutan ve bunu ilelebet sürdürmeyi amaçlayan ideolojik fikir hareketi olarak adlandırılmaktadır. Bu ilke, dünya üzerindeki tüm çağdaş toplumlarla uyum içinde yaşamanın yanı sıra, Türk toplumsal varlığının özel karakterini ve bağımsız kimliğini yansıtmayı amaçlar.

Atatürk’ün milliyetçilik anlayışında din, dil, ırk, kültür ayrımı gözetilmez. 

Halkçılık

Halkçılık, Türk toplumunda birey, aile, zümre ve sınıf egemenliğinin olamayacağı, bütün millet bireylerinin yasa önünde eşitliği esasına dayanır.

Atatürk’ün göre halkçılık anlayışında herkes kanun önünde eşittir. Hiçbir kişi, zümre ya da gruba ayrımcılık yapılması kabul edilemez. 

Laiklik

Laiklik, en basit tanımıyla din ile devlet işlerinin birbirinden ayrılması olarak ifade edilir. 

Atatürk laiklik hakkında şu sözleri söylemiştir: “Din ve mezhep, herkesin vicdanına kalmış bir iştir. Hiçbir kimse, hiçbir kimseyi ne bir din, ne de bir mezhep kabulüne zorlayabilir. Din ve mezhep, hiçbir zaman siyaset aracı olarak kullanılamaz.”

Türkiye’nin kuruluş aşamasında yaşanan laiklik aşamaları; saltanatın kaldırılması, halifeliğin kaldırılması, tekke, zaviye ve türbelerin kapatılması, “Devletin dini İslam’dır.” ibaresinin anayasadan çıkarılması şeklinde olmuştur.

Devletçilik

Devletçilik ilkesi hızlı bir planlama ile ülkenin kalkınması ve ekonomik alanda bireylerin yapamayacağı bazı işleri devletin üstlenmesi esasına dayanmaktadır. 

Yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nde Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün devletçilik anlayışı, kalkınma sürecinde olan Türkiye’nin ekonomi siyasetinde devleti, yapıcı ve yönetici olduğu kadar düzenleyici bir unsur görmektedir.

İnkılapçılık

İnkılapçılık (devrimcilik), Türk ulusunun çağdaşlaşması yolunda yapılan Atatürk devrimlerinin benimsenmesi, geliştirilmesi ve her türlü tehlikelere karşı korunmasıdır.

Atatürk, yapılan devrimlerin, sonrasında korunması; sürekli yeniliklere ve çağın gereklerine uygun olarak yenilenmesi gerektiğini savunmaktaydı.

İlgili