Sana Ithafen Ne Demek

Yokluğuna ithafen ne demek?

Bir şeyi birine ithaf etmek, onu birinin adına sunmak, armağan etmek veya ona adamak anlamına gelir. “İthafen” kelimesi de ithaf kelimesinden gelir. İthafen kelimesinin anlamı, “ithaf yoluyla” şeklindedir.

Ala dürzü ne demek?

“Dürzü”, Osmanlı döneminden gelen eski bir ağır küfür olarak Türkçeye yerleşmiş bir ifadedir. Kelime erkekler için genel olarak ahlaki olarak düşüklüğü kasteder; özel olarak da “karısını, kızını, yakınlarını pazarlayan kadın satıcısı” anlamı yüklenir.

Dürzü nereden gelir?

Etimoloji. Dürzî adının bu inanışın asıl dâîsi (davetçi ve yayıcısı) Muhammed bin İsmâ&#;il ed-Derezî&#;den geldiği sanılmaktadır. Derezî sözcüğünün de daha sonra Arap dili gramerinde değişikliğe uğrayarak Dürzî veya Dürzü kelimesine dönüştüğü sanılmaktadır. Dürzî sözcüğünün çoğulu ise Durûz&#;dür.

Sayende mutlu olmak istiyorum ne demek?

💜 on Instagram: “&#;Sâye&#; kelimesinin &#;gölge&#; anlamına geldiğini öğrendiğimden beri sayende mutlu olmak istiyorum.. 💘 Birbirinizin gölgesinde olsun…”

Ithafen türkçe ne demek?

İthafen kelimesinin anlamı için TDK üzerinden bakıldığı zaman, &#;Bir kişinin duygu ve düşüncelerini karşı tarafa adaması&#; anlamı bizi karşılıyor.

Anısına ne demek TDK?

Anısına ne demek TDK? Yazarı: Yaşanan özel güne dair, ilerde o günü hatırlatacak bir eşya, söz yada vb. şeyler için kullanılır. Bugünün anısına bu kalemi sana vermek istiyorum gibi… Bu kelime genellikle Bugün&#;ün anısı şeklinde yanlış yazılmaktadır.

Dürzilik kutsal kitabı nedir?

Resâliü&#;l-Hikme, Dürzîler tarafından kutsal kabul edilen risalelerin bir araya getirildiği mecmuaya verilen isimdir.3 el-Hikmetü&#;ş-Şerife, Kitâbü&#;l-Hikme, Tevhidi Hikmet Kitapları, Hikmet Risaleleri, el-Ma&#;lûmü&#;ş-Şerif4, Dürzî Kutsal Risaleleri gibi isimlerle de bilinmektedir.

Kürtçede dürzü ne demek?

Saye Türkçe kelime mi?

Saye kelimesi, dilimizde oldukça kullanılan kelimelerden birisidir. Saye kelimesi Farsça kökenlidir.

Hem saye ne demek?

Hemsâye, komşu demektir. Farsça hem &#;daş&#; ve sâye &#;gölge&#; kelimelerinden oluşur. Burada komşu, gölgesi bir olan, aynı gölgeyi paylaşan, birbirini koruyup kollayan manasına gelir. Eskilerin inceliği&#;

Sayende mutluyum ne demek?

Sâye, Farsçada gölge demek. Sayende ise “senin gölgende, yardımınla” manasına gelen çok ince bir teşekkür.

Saye ne demek cümle?

&#;Saye&#; gölge demekmiş. &#;Senin sayende&#; ne güzel bir cümle&#; M.Ş. &#;senin sayende&#; ifadesi vurguya göre olumlu veya olumsuz anlamda kullanılır.

Rahmetli anneme ithafen

Bugün aramızdan ayrılalı tam 8 yıl oldu.

ANNELERİN GÜCÜ SON NEFESİNE KADAR TÜKENMEZMİŞ

Soğuk bir kış günüydü. Güneş gökyüzünde parıl parıl parlıyordu ama ısıtmak bir yana daha da soğutuyordu soğuk kış gününü. Etrafta eş dost onlarca, belki de yüzlerce kişi… Ben ise 2 metrelik henüz yeni açılmış mezarın içinde dizlerimin üstüne çökmüş düşünüyorum… Ne kadar ani, ne kadar çabuk geçti zaman. Ağlayanım, dua edenim, yol göstericim, sırdaşım, dostum, en yakın arkadaşım, darda yetişenim canım annemi az sonra kendi ellerimle toprağa teslim edeceğim. Ne kadar soğuk ama bir o kadar da huzur verici, sakin mezarın havası. Mevlana’nın dediği gibi bugün annemin “Vuslat Günü”. O sonsuzluğa gitti Yaradan’a kavuştu ama ben çaresiz öyle kalakaldım bu koca dünyada. Giderken bir şey daha öğretti bana. Meğer anneler gözyaşını, sıkıntısını, hastalığını, derdini, kederini hiç belli etmezmiş. Anneler öleceklerini hissettiklerinde yavrularının karşısında, yanında daha da güçlü dururmuş.

Anneme malum oldu sanki ölüm, hissetti. Ölümünden ay önce Büyükçekmece’ye taşındık ve “ Oğlum beni Ankara’ya babanızın yanına gömün.” demeye başladı. Sağlıklıydı oysa, ölüm bizim aklımızın ucundan geçmiyordu. Ama o ısrarla aynı şeyi sayıklıyordu. Bir gün Büyükçekmece mezarlığının yakınından geçerken,”Yusuf şuradan bir aile mezarlığı al da beni buraya gömün, yanınızda olmak istiyorum.” dedi. Ben de alaycı bir şekilde,”Tabi tabi, bakarız.” dedim. Bir gün de küçük kardeşime şakayla karışık,” Oğlum ben öldüğümde benim adıma çeşme yaptırın.” dedi. Birader de benim gibi şakaya vurarak,” Anne sen merak etme, sen ölünce ben sana şelale yaptırırım.”dedi gülüştük. Bu konuşmadan sonra benim hanımı da tembihlemiş, çeşme istediğini söylemiş. Gel zaman git zaman oğlum sünnet oldu, bizim niyetimiz sadece Mevlid okutmaktı ama annem müdahale etti ve “ Ben onların mürüvvetini göremeyeceğim, düğün yapalım oğlum,” dedi. Onun ölümünden birkaç ay önce sünnet düğünü yaptık. Orada bütün sevdikleri ile bir araya geldi, birlikte eğlendik, halaylar çektik. Çok mutlu olmuştu.

Düğünden önce göz kapaklarında hafif bir ödem oluyordu, önemsemiyordu. Düğünden sonra hep birlikte tatile gittik. Orada göz kapaklarındaki ödem şikayeti arttı. İdrar söktürücü falan verdim ama hiç mutlu değildi, keyfi yoktu. Bize de bunu belli etmemeye çalışıyordu. İştahı kesilmişti ve hiçbir şey yiyemiyordu. Küçük kızım Duru onu rahat bırakmıyor zorla bir şeyler yedirmeye çalışıyordu. O dönem kötü bir şey olduğunu anladım. Tatil dönüşü hemen tetkik yaptırdık, kalbin üstünde ana damarda kocaman bir kitle çıktı. Hemen biyopsi yapıldı, hastalığını duyunca dayımlar geldi ama annem hala hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya devam ediyordu. Oysa dayanılmaz ağrıları varmış anacığımın, sonra yengemden öğrendik. O haliyle bile “Çocuklar etkilenmesin Yusuf üzülmesin.” diyerek saklamış ağrılarını.

Aynı günlerde benim doçentlikle ilgili cüppe giyme törenim vardı üniversitede. Kalabalık gittik, böyle özel günlerde sevdiklerim hep yanımda olmuştur çok şanslıyım bu yüzden. Annem de biyopsiden henüz çıkmış elinde anjiyokatla katıldı törene. Cüppe giydiğimi görünce ağlamış, gururlanmış. O günün akşamı birlikte sahilde yürüyüş yaptık, dondurma yedik. O yine dayanılmaz ağrılar içinde bize belli etmeden her anımıza eşlik etmiş. Teyzeme de,” Çok hastayım ama Yusuf’un, çocukların morali bozulur o yüzden sesimi çıkarmıyorum. Yürüyecek takatim yok.” demiş. Son gücünü bizim mutlu olmamız için sarf etmiş yine. O gece şikayetleri arttı hastaneye kaldırdık. Her şey o kadar hızlı ilerledi ki, biz basit bir kanser iyileşecek diye düşünürken o günden güne daha da kötüleşti.

Hastane günlerinde tüm sevdikleri yanındaydı. O ise yaşadığı acılara rağmen yine bizi düşünmekle, bizi memnun etmekle meşguldü. Bana,”Oğlum misafirlere ilgi gösterin, bir şeyler ikram edin.” diye tembihleyip duruyordu. En çok da küçük kızım Duru’nun davranışlarından etkilenmişti. Duru henüz 1 yaşında yeni yürümeye başlamıştı. Hastane odasında sağa sola koşturup babaannesinin yanına gelip ellerini, ayaklarını öpüyor ona sevgi gösteriyordu. Anacığım ise o haliyle Duru’nun davranışlarından etkileniyor göğsüne vurarak,”Oğlum baksana çocuğun yaptığına, babaannesi ona kurban olsun.”diyerek küçük kızımı sevmeye çalışıyordu. Aynı günün gecesi durumu daha da ciddileşti, meslektaşlarımın müdahalesi esnasında kalbi durdu. Ben kaybettik sandım ama Allah tekrar can verdi geri döndü. 1 hafta daha birlikte vakit geçirdik. Öptük birbirimizi, kokladık. Hastane odasında acılar içinde kıvranırken yavruları ile şakalaşan onlarla gülen kişinin adı ancak ANNE olurmuş, o günlerde anladım. Hastaneye yatmadan birkaç gün önce evde kış bahçesinde birlikte sohbet ettik. Yine çok derin bakıyordu bana. Son günlerinde hepimize çok derin çok dikkatli baktı hep. Dedim ya malum olmuş ona, bir daha göremeyeceği içine doğmuş. Bana,” Oğlum dünya hali bu, ne olur ne olmaz. Kuran’ınmın arasında biriktirdiğim param var. Bir de ben ölünce bana çeşme yaptırın olur mu?”dedi yine.

Son gün hastanede sevenleri yanındaydı yine. Başucunda Kur’an-ı Kerim okudular. Herkes ağlıyordu, annemin şuuru kapalıydı. Sevenlerinin gözyaşını hisseti sanki, gözünden yaş geldi onun da. Kısa bir süre sonra da Hak’kın rahmetine kavuştu. Ben ameliyattaydım o esnada, elimde evlatlarından bana emanet edilmiş bir ana vardı. Hayatını kurtarmayı başardım çok şükür. Evlatlarına mutlu haberi verdim gözümde yaşlarla. Aynı anda annemi kaybettiğimizin haberini almıştım.

Öleceğini hiç aklıma bile getirmediğim o güçlü kadın göçüp gitmişti aramızdan. Hem de çok ani bir şekilde. Ardında onu uğurlamaya gelen yüzlerce seveni vardı. O an onunla tekrar gurur duydum.

Doktor olmak; herkesin canı kadar sevdiğini kurtarmak, herkesin annesini kurtarmak ya da elinden geleni yaptıktan sonra kurtaramamak… Can'lara dokunmak. Ne kadar yüce bir şey, ne kadar muhteşem bir meslek. Gelin görün ki biz doktorlar da evladız, bizler de kardeşiz, babayız, ağabeyiz, ablayız… Etten kemikten duyguları olan insanlarız. Bizimde canımızdan çok sevdiğimiz insanlar var. Biz de o insanlara bir şey olduğunda ya da onları kaybettiğimizde canımız yanıyor, içimiz ağlıyor. Biz de yas tutuyoruz. Canım annem vasiyetini yerine getirdim, sana layık bir evlat olmak için elimden geleni yapmaya çabalıyorum. Allah'ıma yalvarıyorum. Anamı sana emanet ettim. Onu yanına cennetine al. Onu koru, kolla. Ebediyete intikal etmiş tüm anneler gibi. Amin…