Tevbe Suresinin Son Ayeti Okunuşu

Tevbe suresi son 2 ayet faziletleri

“Her kim Tevbe sûresinin son âyetini, sabah ve akşam yedişer (ya da 11 er) defa okursa, Allahü teâlâ bütün işlerinde o kuluna kâfi gelir.”

Tevbe suresi son 2 ayet türkçe okunuşu

Bismillahirrahmanirrahim

Lekad câekum resûlun min enfusikum azîz(azîzun), aleyhi mâ anittum harîsun aleykum bil mu’minîne raûfun rahîm(rahîmun).
Fe in tevellev fe kul hasbîyallâh(hasbîyallâhu), lâ ilâhe illâ hûv(hûve), aleyhi tevekkeltu ve huve rabbul arşil azîm(azîmi).

Tevbe suresi son 2 ayet meali

Andolsun ki; size, sizin içinizden azîz bir Resûl geldi. Sizin üzüldüğünüz şey, O'na ağır gelir (O'nu üzer). Size çok düşkün, mü'minlere şefkatli ve merhametlidir.

Bundan sonra eğer onlar dönerlerse, o zaman onlara şöyle de: “Bana, Allah yeter (kâfidir), O'ndan başka ilâh yoktur. Ben, Allah'a tevekkül ettim (güvendim). Ve O, azîm arşın Rabbidir.

Yapılan rivayete göre,Resulullah (S.A.V.) buyuruyor ki:

Kim bulunduğu günde Tevbe suresinin sonundaki iki ayeti okursa,o gün ölmez.

Başka bir rivayette ise ”O gün öldürülmez.”

Diğer bir rivayette ”O gün ne öldürülür, ne de madeni bir aletle yaralanır.” Geceleyin de okusa yine böyledir. Tavsiye edilen sabah ve akşam okunmasıdır.

Salihlerden bir kısmı bu hadisi hatırlayarak hastalandıkları veya kendilerini böyle sandıkları zaman okumuşlardır.

Kur'an-ı Kerim içerisinde 9. Sırada, iniş sırası ile Sure olan Tevbe Suresinin ayeti bulunur. Bu ayetlerin ve Ayetleri Mekke döneminde diğer ayetleri Medine döneminde inmiştir. Bu sure ismini; Allah'ın kullarını tövbelerini kabul edeceğini söylediği Ayetinden alır. Kur'an-ı Kerim'de başında "besmele" olmayan tek suredir.

Tevbe Suresi Ayet

Tevbe Suresi Ayet Okunuşu

Fe in tevellev fe kul hasbiyallâh(hasbiyallâhu), lâ ilâhe illâ hûve, aleyhi tevekkeltu ve huve rabbul arşil azîm(azîmi).

Tevbe Suresi Ayet Anlamı

Buna rağmen yüz çevirirlerse de ki: "Allah bana yeter, O'ndan başka ilah yoktur, ben yalnız O'na güvenip dayanırım; O, büyük arşın sahibidir."

Tevbe Suresi Ayet Tefsiri

Tevbe suresinin ayetleri içerisinde bu ayeti de kapsayan bir tefsir söz konusudur;

Hz. Muhammed bir insan olarak içimizden biridir; fakat Cenâb-ı Allah onu vahiy alma ve peygamberlerin sonuncusu olma mertebesiyle onurlandırmıştır. Başka bir âyette "bütün varlıklar için rahmet" olarak nitelenen (Enbiyâ 21/) Resûl-i Ekrem'in müminlere karşı tutumuna ve hissiyatına ağırlık verilen âyette o, Allah Teâlâ'nın iki güzel ismi ile, raûf ve rahîm olarak nitelenmiştir; raûf "çok şefkatli", rahîm "çok merhametli" demektir. Yüce Allah'ın hiçbir peygamberini kendi isimlerinden ikisiyle birlikte anmamış olduğu dikkate alınırsa onun rabbimizin katındaki derecesi ve bütün bu açıklamalara rağmen ondan yüz çevirenlerin ne büyük ziyanda oldukları daha iyi anlaşılır. İşte âyette Hz. Peygamber'den bu gibi bahtsızların tutumlarından üzüntü duymaması, sadece Allah'a güvenip dayandığını hatırlaması ve onlara da bunu duyurması istenmektedir (Hz. Muhammed ve onun üstün özellikleri hakkında bk. Ahzâb, 33/40; Feth 48/29; tevekkül hakkında bk. Âl-i İmrân 3/).

Sûre Allah ve resulünden bir bildirimle başladığı gibi, yine Cenâb-ı Hakk'ın resulü vasıtasıyla insanlığa yaptığı genel bir uyarı ile, büyük arşın sahibinin yegâne ilâh olan Allah olduğu vurgulanarak sona ermektedir ("arş" hakkında bilgi için bk. A'râf 7/54).

Kaynak : Kur'an Yolu Tefsiri Cilt: 3 Sayfa: 78