"Filmin derdini daha iyi anlamak açısından Zülküf karakterinin önemli bir işlevi var. Zülküf adını sürekli 'Zilkif' diye telaffuz eder. Öğretmeni ısrarla onu düzeltmeye çalışır ama 'Zilkif' demeye devam eder. Doğduğundan beri söylediği gibi Öğretilmeye çalışıldığı gibi değil bildiği gibi."
—NTVMSNBC'den Hasan Cömert[26]
Film hakkında yazılan yazılarda, İki Dil Bir Bavul için genellikle olumlu eleştiriler yapıldı ve eleştirilerde, ana dilde eğitim sorununu yalın bir dil ve konu ile ele aldığı belirtildi. funduszeue.info'dan Murat Özer, ana dil meselesinin ancak bu kadar basit bir dille anlatılabileceğini ve ana dil konusunu diline pelesenk edenlerin-özellikle politikacıların, filmi tez vakitte izlemeleri gerektiğini belirtti.[27]Radikal'den Sevin Okyay, köydeki çocukların–özellikle de Zülküf ile Rojda'nın–belgesel/kurmaca sinemasının en cana yakın öğrencileri arasında yer aldığını; filmin, "ötekileştirme"ye gitmeden, düşmanlıkları körüklemeden yapılmış bir "birlikte yaşama" fikri olduğunu yazdı.[28]Radikal'den Mahmut Mutman, İki Dil Bir Bavul'un sadece Kürtlerin hakkını savunmadığını, "biz okumuş, şehirli, bireyleşmiş ve hükümran özneleri, kültürümüzü, uygarlığımızı, insan oluşumuzu" sorgulamaya çağırdığını belirtti.[29] Önceki yazısında, İki Dil Bir Bavul'daki okulun ve öğretmenlerin, Cumhuriyetin erken dönemindeki muadillerine pek benzemediğini belirtti.[30]Yeni Şafak'tan Ali Murat Güven, filmin "istersek pekâlâ birlikte yaşamayı başarabiliriz" tarzında bir şey söylemediğini belirtti.[31] Doğuya giden genç öğretmenin idealistçe çabaları ve aradaki pozisyona biçtiği değerin, kendisine 'Doğu gerçeği'ni katıksız bir tezahür ziyade sanatçının zihnindeki ideolojik kurgunun belgesel formundaki bir yansıması olarak göründüğünü ve 'birlikte yaşama'ya en küçük bir atıfın, umut kırıntısının ya da istek belirtisinin filmde olmadığını aynı yazısında ifade etti. Zaman gazetesinden Burçin S. Yalçın, filmin aslında Handan İpekçi'nin Büyük Adam Küçük Aşk'ta denediği formülü yinelediğini fakat İpekçi'nin formülüne göre ayakları üzerinde daha sağlam basmasının nedenini "izleyiciyi hemen kavrayan bir amatörlükten beslendiğini" ifade etti.[32]Radikal''den Uğur Vardan, filmi, güzel, yer yer heyecanlı ve izlenir kılanın yakaladığı detayları olduğunu belirtti.[33] Bu detayların başında hem öğrencilerin hem de köyün 'öteki'si konumundaki Emre'nin yalnızlığı ve köyün genel ahvali karşısındaki çaresizliği ile annesiyle yaptığı telefon konuşmaları geldiğini yazdı. Aynı yazıda, filmin her türden öğrenciye asıl olarak öğrettiği en önemli şeyin, "sabahın köründe Kürt çocuklara 'Türküm, doğruyum' dedirtmenin anlamsızlığına yapılan vurgu" olduğunu ifade etti. Aktüel dergisinden İrfan Aktan, "bavul"un, sürekli göçebelikle, sürgünle geçen hayatlar için çok nadide bir metafor olduğunu ve İki Dil Bir Bavul' un o göçebeliği ilk defa muktedir olana yaşattığını yazdı.[34] Aktan, ayrıca, "yüzyıllardır beraber yaşayan iki halkın bir türlü açamayıp içindeki sorunlarıyla yüzleşmekten çekindiği" meselesinin "Kürtçe" olduğunu ifade etti. Altyazı'dan Şenay Aydemir, filmin "Kürt halkının yıllardır dile getirdiği 'anadilde eğitim' talebinin bütün politik arka planından bağımsız bir sağlaması işlevi gördüğü" yazdı.[35]NTVMSNBC'den Hasan Cömert, çalışmanın son yılların en iyi filmlerinden biri olduğunu belirterek filmin "büyük konuşmaya çalışmadan çok şey anlatabilen filmlerden" olduğunu yazdı.[26]Radikal'de Şenay Aydemir imzalı bir haberde Fırtına (Bahoz), Min Dît ve İki Dil Bir Bavul filmlerinin dikkate alındığında doğrudan Kürt sorununa ilişkin filmlerin Türkiye sinemasında kendisine bir alan açtığını söylememin mümkün olduğu belirtildi.[36]
Film, aynı dönemde gösterime giren Nefes filmi ile karşılaştırıldı. Orhan Eskiköy, Nefes ile kendi filmlerinin ortak bir yanlarının olmadığını, Nefes'in tamamen "insanların cebindeki parayı almak için yapılmış" ticarî bir film olduğunu belirtti.[17]
Biçim tartışmaları[değiştir
Ortalama puan
2, Puanlama
Sırala
En yararlı eleştirilerEn yenilerEn çok eleştiri yazmış üyelerEn çok takip edilen üyeler
Filtrele:
Hepsi
Bir efekt bile yok, doğru düzgün bir senaryo bağlantısı da yok. Bunların üstüne oyunculuklar da ne yazık ki çok kötü. Çoook boş vaktiniz varsa da izlenmez.
Fragmanda anlaşılıyor zaten kötü bi film olduğu sürekli aynı konular aynı mantık aynı zeka aynı yerler aynı çekimler hep aynı şey cinli film yapmayanı dövüyolar galiba yani set çalışanlarına yazık o kadar emek sarfediyolar bizim daha yaratıcı ve şeyler yapmamız gerekiyor Puanım
48tl karşılığında Hayatımdan 2saat çaldılar davacıyım Korku filmi diye girdik kadın sürekli nefes alıp veriyor koskoca diyemicem ama filmde kişi olur mu ya?
Kötünün kötüsü varya, hah iste bu ondanda kötü. Flash tv oyunculuklari hep. Konuda berbat herşey ber baaatt
Çok kötüydü. 15 dakika kadar dayanabildim. Oyuncuları, seçilen müzikler, oyuncu mimikleri her şey vasat. Hiç beğenmedim. Korku filmi ile alakası yoktu.
Çok kötü oyunculuk. Biraz fazla amatör olmuş. Müzik seçimi yanlış. Normalde film kötü olsa da müzik insanları gerer. Ama öyle bir müzik seçmişlerki dinlendirici rahatlatıcı bir etkisi var. Konu çok zayıf. Ayrıntı yok. Piyasadaki tüm türk korku filmlerini izlemii biri olarak bu film neredeyse en amatörü ve ve her yönden en zayıfı. En azından müzik gerseydi bari
Sürekli aynı konuları işleyen bir senaryo, vasat oyunculuklar, kaçınılmaz son, başarısız bir film.
Berbat. Çok amatör oyuncuların amatörlüğü mimiklerinden belli. Hele ilk 40 dk ne olduğunu bile anlamıyorsun. Okadar sıkıldık ki kalkıp gidesim geldi. Sonrası zaten rezillik. Boşuna para verdik.
İki Dil Bir Bavul, gerçek kişilerden oluşmakta ve tüm konuşmalar doğaçlamaya dayanmaktadır.[13] Yönetmenler, önceleri filmi, Bingöl'deki öğretmen ile çekmek istediler fakat araya para sorunu ile başka şeyler girdi.[13] "Türk gencinin temsili olabilecek, Kürtlerden ve Kürtlerin sorunlarından habersiz, hasbel kader öğretmen olmuş ve başka bir tarafta kamera önünde de kendini kasmayacak biri" aranmaya başlandı.[17] Öğretmen arayışına giren yönetmenler önce Viranşehir'e gittiler. Burada yirmiden fazla öğretmen ile görüştüler fakat aradıkları öğretmeni bulamayınca Viranşehir'den Siverek'e geçtiler.[4] Çeşitli periyotlarla sekiz defa[13] gidip geldikleri Şanlıurfa'da aradıkları öğretmeni bulmakta zorluk yaşadılar.[8][13] Burada da yirmiden fazla öğretmen ile görüşüldü ve tesadüfen Emre Aydın ile karşılaştılar.[4]
«&#;Öğretmenevinin bahçesinde kafasını ellerinin arasına almış, kara kara düşünüyor 'Benim burada ne işim var.' der gibi.[4]&#;»
(Özgür Doğan, Emre Aydın ile karşılaştıkları anı anlatırken.)
Denizlili, annesine düşkün, yeni öğretmen olmuş bir Türk olan Emre Aydın[17], yeni atanmış ve henüz köyün yerini bulamamış idi[4][16], bunun nedeni ise köyün yerinin haritada belli olmayışıydı.[16] Aydın ile konuşan yönetmenler, Aydın'dan "tamam" cevabını alarak aradıkları öğretmeni bulmuş oldular. Ayrıca Filmde, Türkçe bilmeyen çocuklar tercih edildi.[19] Başlangıçta, yönetmenler, üç kız üç erkek olmak üzere toplam altı çocuk tercih seçti: Zülküf (Yıldırım), Vehib, diğer Zülküf (Huz), Rojda, Devran ve Redife.[20] Redife ile Devran, utangaç olduklarından kameraya alışamadılar, Rojda ise çekilmeyi/görüntülenmeyi kabul etti.[20] Diğer çocukların çekilmemesini Orhan Eskiköy şöyle belirtti: "Onların problemi kamera değildi aslında, onların problemi bizimle, bizim varlığımızla ilgiliydi. Biz onların yanında bir yerdeysek, evlerindeysek, etraflarındaysak utanıyorlardı. Kafalarını kapatıyorlar, yüzlerini kapatıyorlar[dı], dolayısıyla onlar [filmden] çıktı."[20] Üç erkek çocuğu ise İki Dil Bir Bavul'da yer aldı fakat Zülküf Yıldırım'ın (Zilkif Yıldırım) Türkçeye karşı direnişi, Türkçeyi bir türlü öğren(e)memesi, onu ön plana çıkardı.[20]
