M Harfi Ile Başlayan Isimler Erkek

Bebek bekleyen çiftlerin en çok üzerinde durdukları konulardan bir tanesi de isimler. Erkek bebeklerine isim verirken kulağa hoş gelmesine dikkat eden çiftler anlamları konusunda da araştırma içerisine giriyorlar. Erkek bebekleri için keşfedilmemiş, birbirinden güzel isimler bulunuyor.

A'dan Z'ye Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

M Harfi ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

Maarif: Bilgi, kültür.

Macid-Macit: Şan ve şeref sahibi

Macit: Ünlü, isim sahibi

Macit-Macid: Şan ve şeref sahibi

Mağrip: Batı. 2. Akşam.

Mağrur: Gururlu.

Mahabat: Mehebat, eski İran’da tanınmış bir peygamber.

Maharet: İş görmeye becerikli, beceri, ustalık, yetenek.

Mahbup: Sevilen, sevilmiş, sevgili.

Mahfi: Gizli, saklı, örtülü

Mahfuz: Korunmuş, gözetilmiş. 2. Gizlenmiş, saklanmış.

Mahi: Mahveden, yok eden.

Mahir: Usta, yetenekli, becerili

Mahmur: Sarhoşluğun verdiği sersemlik. 2. Süzgün ve dalgın bakışlı göz.

Mahmut: Övgüye değer

Mahmut/ Mahmud: Övgüye değer

Mahra: Değerli kimse.

Mahser: Huy, özellik

Mahsun: Güçlü, güçlendirilmiş

Mahsut: Biçilmiş ekin.

Mahur: Klasik Türk müziğinde bir makam.

Mahya: Ramazan ayında camilere ışıkla yazılan yazı, resim.

Mahzar: Yüksek makamlı bir kimsenin yanı, huzuru. 2. Yüksek bir makama sunulmak için yazılan çok imzalı dilekçe.

Mahzun: Kederli, dertli

Mail: İstekli. 2. Eğik

Makal: Söz, kelam. 2. Söyleyiş,

Makbul: Alınan kabul olunan

Maksud: Amaç, gaye, maksat

Maksum: Taksim edilen, bölünmüş.

Maksur: Kısaltılmış. 2. alıkonulmuş. 3. Elinde olmadan zoraki.

Maksut: Ulaşılması istenen şey.

Makul: Akla uygun, mantıklı.

Malik: Sahip, efendi

Malkoç: Osmanlıda akıncılar ocağının komutanı.

Malkoçoğlu: Kale koruyucusunun oğlu.

Malum: Herkesçe bilinen

Manas: Kırgızların ulusal destanı

Mançer: Yabani kiraz ağacı.

Manço: Manda yavrusu

Mançu: Kuzeydoğu Çin´de yaşayan Moğol asıllı halktan olan.

Mançuhan: Mançuların hükümsarı.

Manga: On kişilik askerî birlik.

Mangalay: Alın. 2. Binici, süvari.

Mansur: Türk musikisinde bir düzen

Manuk: Delikanlı, küçük

Manzur: Nazar olunan, bakılan. 2. Beğenilen gözde olan.

Mardik: Mücadele eden

Maruf: Herkesçe bilinen ve tanınan kişi, ünlü

Masum: Suçsuz, günahsız. 2. Küçük çocuk.

Maşallah: “Allah´ın istediği gibi” anlamında kullanılan bir ad. 2. “Allah nazardan saklasın” anlamında kullanılan bir ad. 3. Hayret ve memnunluk anlatan söz.

Maşide: Şan ve şeref sahibi anlamındadır

Maşuk: Sevilen, aşık.

Matlup: İstenilen, aranılan, talep edilen şey.

Matuk: Özgürlüğü bağışlanmış.

Mavi: Gökyüzünün rengi.

Maya: Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.

Mazhar: Birşeyin göründüğü ortaya çıktığı yer, kimse manasındadır. Ayrıca şereflendirme, onurlandırma anlamı da vardır. Sahip olma, nail olma anlamı da vardır.

Mazlum: Yumuşak, sessiz, zülüm görmüş

Mebruk: Kutlamaya değer kimse.

Mebrur: Hayırlı, beğenilmiş, makbul.

Mebus: Gönderilmiş, yollanmış. 2. Milletvekili. 3. Öldükten sonra diriltilmiş olan.

Mecdi: Büyüklük, ululuk, şan ve şerefle ilgili.

Mecdut: Talihi açık, mutlu, şanslı kimse.

Mecid: Çok şerefli, büyük şan sahibi

Mecit: Büyük, ulu. 2. Şan ve şeref sahibi. 3. Tanrının adlarındandır Çok şerefli, büyük şan sahibi

Mecittin: Dinin ululuğu, büyüklüğü.

Mecnun: Deli, aklı başında olmayandır. Allah aşkından kendinden geçmiş, aklını kaybetmiş kişiye verilen sıfattır. Leyla ile Mecnun efsanesindeki gibi

Medayin: Şehirler, kentler.

Medeni: Uygar, terbiyeli, görgülü, kibar.

Medet: Yardım eden

Medih: Övme, övgü.

Medit: Uzun, çok uzun süren.

Mefhar: Övünme. 2. Övünmeyi gerektiren şey.

Meftun: Gönül vermiş, tutkun.

Mehay: Sevgini ölümsüzlüğü.

Mehcur: Ayrı, uzak.

Mehdi: Doğru yolda giden

Mehip: Heybetli, azametli. 2. Aslan.

Mehmet: Aslı Arapçada Muhammed, çok övülmüş anlamında

Mehmet Akif: Mehmet, Muhammed isminin Türkçesidir. Akif

Mehmet Can: Çok hamt eden, Allah’a çok şükreden can, kişi manasındadır.

Mehmetçik: Türk ulusunun sevgi duygusuyla Türk askerine verdiği ad.

Mehti: Doğru yolu bulan, hidayete eren. – bk. Mehdi

Mekin: Nüfuz sahibi, oturup yerleşen.

Mekki: Mekkeli. 2. Mekke´yle ilgili.

Mekselina: Eshab-ı Kehf´den – 7 Uyurlar´dan. Efsus ya da Yarpuz denilen bir şehirde Dakyanus (Dakyus) adındaki zalim hükümdar, halkı kendisine ve putlarına tapmaya zorlar. Allah´ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç ise gizlice ibadet ederek bu zalimin buyruğu dışına çıkar. Bunu haber alan Dakyanus´tan kaçan gençler, yolda kendileri gibi inançlı bir çobana rastlar. Çobanın bildiği ve yanında su olan bir mağaraya sığınan yedi kişi, burada uykuya dalar. Bu konu Kuran’da Kehf süresin de geçmektedir. Mekselina, bu 7 kişiden biridir.

Melen: Kıraç toprak

Meli: Çılgın aşık.

Melih: Güzel, şirin

Melik: Hükümdar, han

Melikcan: Hükmeden kişi.

Melikhan: Hükümdar.

Melikşah: Selçuk sultanı

Melodi: Belli bir kurala göre yaratılan, kulağa hoş gelen ses dizisi.

Memati: Ölüm

Memduh: Övülmüş, övülmeye değer

Memet: Mehmet’in farklı söylenişi.

Memik: “Mehmet” adının kısaltılarak söyleniş biçimi.

Memiş: “Mehmet” adının kısaltılarak söylenmiş başka bir biçimi.

Memnun: Sevinç duyan, kıvançlı, mutlu.

Memo: “Mehmet” adının kısaltılarak söylenmiş bir başka biçimi.

Memun: Cesaret sahibi, sağlam

Menderes: Akarsuların kıvrımları

Mengi: Ölümsüz, sonsuz

Mengü / Mengi: Ölümsüz, sonsuz.

Mengüalp: Ölümsüz yiğit

Mengüç: Yaşlı

Mengüer: Ölümsüz yiğit

Mengühan: Ölümsüz kağan.

Mengütaş: Ölümsüz taş, bengi taş

Mengütay: Ölümsüz genç

Mengütekin: Ölümsüz şehzade

Mengütimur: Ölümsüz ve demir gibi sağlam, ölümsüz demir

Mennan: İhsan eden, verici

Mensur: Saçılmış, serpilmiş. 2. Düzyazı.

Menşur: Yayılmış, dağıtılmış. 2. Ferman.

Menzur: Adanmış, adak olarak belirtilmiş.

Meran: Sis, duman.

Merani: Cesaret.

Mercan: Bir tür balık adı; deniz dibinde yaşayan bitki, hayvan, taş türü bir canıdır; deniz hayvanlarının evidir.

Merdan: Mertler, insanlar, erkekler, yiğitler

Merdemer: Cömert, yüce gönüllü.

Merdi: Cesaret, mertlik, yüreklilik.

Mergen: Usta nişancı.

Mergup: istenilen, aranan nitelikte. 2. Beğenilir, gözde.

Meriç: Bir akarsu ismi

Merih: Mars gezegenin adıdır.

Merksas: Cesur, yiğit.

Merkür: Güneşe en yakın gezegen olarak bilinir.

Mernuş: Eshab-ı Kehf´den – 7 Uyurlar´dan. Efsus ya da Yarpuz denilen bir şehirde Dakyanus (Dakyus) adındaki zalim hükümdar, halkı kendisine ve putlarına tapmaya zorlar. Allah´ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç ise gizlice ibadet ederek bu zalimin buyruğu dışına çıkar. Bunu haber alan Dakyanus´tan kaçan gençler, yolda kendileri gibi inançlı bir çobana rastlar. Çobanın bildiği ve yanında su olan bir mağaraya sığınan yedi kişi, burada uykuya funduszeue.info konu Kuran’da Kehf süresin de geçmektedir. Mernuş, bu 7 kişiden biridir.

Mert: Cesur, yiğit, korkusuz

Mertcan: Yiğit kimse, can

Mertel: Eli açık, cömert

Merter: Sözünün eri; yiğit

Mertkal: Herzaman mert olarak yaşa

Mertkan: Mert soydan gelen, mert

Mertkol: Yiğitliği her yerde konuşulan.

Mertol: Sözünün eri ol, yiğit ol

Merttürk: Yiğit Türk.

Mervan: Emevi sülalesinin Mervan kolu

Merzuk: Mutlu. 2. Rızkı verilmiş, rızklı.

Mesih: İsa peygambere verilen adlardan biri.

Mesrur: Memnun, sevilen.

Mestan: Savruk. Cüret sahibi

Mestur: Örtülü. 2. Gizli, saklı. 3. Namuslu.

Mesud: Mutlu, sevinçli, neşeli

Mesut: Mutlu, sevinçli

Meşed: Şehitlik, şahadet.

Meşhur: Ünlü, tanınmış, herkesçe bilinen.

Meşkur: Beğenilmiş, övgüye değer.

Meşru: Yasaya, kurallara uygun.

Metaan: Huzur, mutluluk

Metanet: Metin olma, dayanma, dayanıklılık

Mete: Tarihte bir hükümdar

Metehan: Büyük Hun İmparatorunun adıdır.

Metin: Dayanıklı, sağlam, soğuk kanlı

Metiner: Sağlam ve yiğit.

Metinkaya: Kaya gibi sağlam.

Metkan: Eğitilmiş, yüce kişi.

Meva: Yurt, memleket. 2. Sığınılacak, güvenilir yer.

Mevlana: yılları arasında yaşamış, Mevlevi tarikatinin kurucusu. 2. Sahibimiz, efendimiz.

Mevlevi: Efendiliği, hazretliği haketmiş. 2. Mevlevilik tarikatine bağlı kimse

Mevlut: Doğma, dünyaya gelme ( Mevlid-Mevlüd)

Mevlüd / Mevlüt: Doğma, dünyaya gelme.

Mevlüt: Dünya'ya geliş, doğuş

Mevzun: Biçimli düzgün.

Mezit: Artırılmış.

Mezun: İzinli, izin almış. 2. Diploma almış kişi. 3. Yetki verilmiş.

Mısra: Şiirin dizelerinden her biri.

Midhat/Mithat: Övme, methetme.

Mihan: Sıkıntı

Mihin: Büyük, ulu.

Mihrali: En büyük komutan

Mihran: Nehir

Mihri: Güneş ile ilgili. 2. Sevgi.

Mihrima: Güneş ile Ay

Mikail: Allaha en yakın olduğuna inanılan dört melekten birinin adı

Milis: Halk gücü

Minas: Büyük

Mir: Baş, komutan, amir, bey.

Mirac/ Miraç: Hz. Muhammed’in göğe yükseliş haline verilen addır.

Miraç: Yükselme, çıkma. 2. Hz. Muhammet'in göğe yükselmesi.

Miran: Beyler

Miras: Birine, ölen bir yakınından kalan mal mülk, para veya servet. 2. Kalıtım yoluyla gelen herhangi bir

Mirat: Ayna. 2. Bir çeşit lale.

Mirek: Prens.

Mirel: Demir gibi güçlü.

Mirkelam: Hatiplik yeteneği olan kimse

Mirsad: Durak; gözetleme yeri, rasat yeri

Mirza: (Farsça.) Emiroğlu beyi, hükümdar soyundan gelen. 2. Doğu Türk devletlerinde asalet unvanı. 3. Dubb-i Ekber yıldız kümesindeki parlak yıldız.

Mirzah: Üzüm çubuğunu bağladıkları ağaç. 2. Çekirdek ve ona benzer şeyleri dövüp ezdikleri taş.

Mirzat: Amir, komutan.

Misbah: Aydınlatma, ışık, nur.

Mithat: Övüş

Mizan: Denge, terazi

Mizgin: Kürtçe; Müjde, müjdeli haber.

Mocan: Soğukkanlı, dayanıklı, direngen.

Molla: Büyük kadı. 2. Medrese öğrencisi. 3. Büyük bilgin.

Moran: Dereden büyük akarsu, ırmak, müren

Moray: Mor renkteki ışık.

Muaffak: Başarılı olan, başarı kazanan.

Muallim: Öğretmen.

Muammer: Yaşayan

Muaz: Aziz, izzet sahibi, saygı uyandıran, çok kıymetli, muhterem

Muazzam: Çok büyük. 2. Saygıdeğer. 3. Önemli.

Mucip: Gerektiren, gerektirici

Mucit: İcat eden, buluş yapan.

Muğdat: (Arapça Mudad’tan))Çorak su, tatlı su, buruk.

Muhammed: Bir çok defalar hamdu senalar olunmuş, övülmüş manasındadır. Hz. Muhammed’ in (SAV) isimlerindendir.

Muhammed Kaan: Muhammed; Çok övülmüş, hamt edilmiş. Kaan; Çin ve Moğol imparatorlarına verilen isim.

Muhammed Talha: Birçok defalar hamdu sena olunmuş, tekrar tekrar övülmüş. İslam dinini kabul eden ilk 10 kişiden biri.

Muhammed-Muhammet: Çok övülmüş, hamd edilmiş

Muhammedcan: Peygamber s.a.s in isimlerindendir. Can

Muhammet: Birçok defalar hamdu sena olunmuş, tekrar tekrar övülmüş. 2. Birçok güzel huylara sahip. Hz. Peygamber (s.a.s)’in isimlerindendir. Dedesi Abdülmuttalib tarafından, gökte hak yerde halk övsün niyetiyle bu ad konulmuştur.

Muharrem: Din tarafından yasaklanan

Muhiddin/Muhittin: Dini geliştiren, canlandıran.

Muhip: Seven, sevişen

Muhittin: Dini güçlendiren

Muhlis: İnanç ve eylemlerinde içtenlikle davranan

Muhsin: İyilik yapan

Muhtar: Dilediği şekilde hareket edebilen

Muhteşem: Görkemli, gözkamaştırıcı

Mukaddem: Sunulan, takdim edilen. 2. Önde olan, önde giden. 3. Değerli, üstün.

Muktedir: Bir şeyi yapmaya gücü yeten

Munar: Pınar, çeşme.

Mungan: Cömert, eli açık

Munis: Sıcakkanlı sevimli

Munzur: Büyük kaynak su

Murat: İstek, arzu

Muratcan: istekli kişi, arzulu.

Murathan: istekli hükümdar.

Murtaza: Mürteza- Seçkin seçilmiş

Musa: Sudan gelmek anlamındadır. Hz. Musa’ nın adıdır.

Musab: İsabet etmiş olan.

Musaddık: Onaylayan.

Musap: Başına bir felaket bir kötülük gelmiş olan.

Mushab/Mushap: Zor, güçlü, dayanıklı

Mustafa: Temizlenmiş, saf hale getirilmiş

Mustan: Tarihi güzellikleri dolu olan ilimiz

Muştu: Müjde, sevindirici haber.

Mut: Kader, talih, kısmet.

Mutahhar: Temizlenmiş, temiz.

Mutalip/Muttalip: Arzu eden, talep eden.

Muti: İyi kalpli, yumuşak başlı

Mutlu: Mesut, mutluluğa ulaşmış

Mutlualp: Özlem ve isteğine kavuşmuş yiğit

Mutluay: Mutlu ve ay gibi olan

Mutlubay: Mutlu ve saygın.

Mutlubey: Mutlu ve saygın.

Mutlucan: Dertsiz, kedersiz.

Mutluer: Mutluluğa ermiş kişi.

Mutlugün: Sevindirici gün; mutluluk veren gün

Mutluğ: Mutlu.

Mutluhan: İsteklerine kavuşmuş kağan

Mutluk: Mutlu.

Mutlukan: Geçmişi mutluluklar içinde olan.

Mutlukhan: Mutlu hükümdar.

Mutlutekin: Özlem ve isteklerine kavuşmuş ve biricik kimse, mutlu şehzade

Mutlutürk: Mutlu Türk.

Muttaki: Sakınan, çekinen, Allah’tan korkan

Mutver: Mutluluk ver, mutlu et

Muvaffak: Başarılı olan, başarı kazanan.

Muvakkar: Ağır başlı olan.

Muzaffer: Zafer kazanan, çok başarılı

Mübarek: Verimli, bereketli. 2. Kutlu.

Mübin: İyiyi kötüyü ayırabilen. 2. Apaçık, besbelli.

Mücahit: Savaşçı, Cihada katılan

Mücap: Duası kabul edilen.

Müçteba: Seçkin, seçilmiş

Müderris: Medrese öğretmeni.

Müdrik: Anlayan, kavrayan. 2. Yaklaşan, ulaşan. 3. Ergin.

Müfit: Faydalı, yararlı

Müjdat: Müjdeler, muştular, sevinçli haber

Mükerrem: Yardımsever, ikram sever

Mükremin: Konuksever, ikram sever

Mükrim: Güler yüzlü.

Mülayim: Yumuşak huylu ağır başlı.

Mülazım: Bir kimseye bağlı olan.

Müldür: Berrak.

Mülhim: İlham eden.

Mülket: Ülke.

Mümin: İnanan, iman eden

Mümtaz: Seçkin, başkalarından ayrı tutulan

Münci: Kurtaran, kurtarıcı.

Münib: Tanrıya yönelmiş kişi.

Münif: Yüksek, ulu.

Münim: Nimet veren, Yedirip içiren. 2. İyiliksever, velinimet

Münip: Tövbe eden. 2. Bereketli yağmur.

Münir: Aydınlatan, ışık veren

Münür: Yüksek, ulu, büyük.

Müren: Irmak, nehir, akarsu.

Mürit: Buyuran. emreden,

Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan

Mürşit: İrşad eden, doğru yolu gösteren

Müslim: Din bilgisi olan

Müslüm: İslam dininden olan / Teslim olan

Müşfik: Acıyan, şefkat gösteren

Müşir: Haber veren, bildiren, emir ve işaret eden. 2. Mareşal.

Müştak: Özleyen, göreceği gelen

Müzahir: Yardım eden, koruyan, kollayan.