Kaviy Ne Demek

ЕВАНГЕЛИЕ ПРОТИВ КАРАНА, ТОРЫ И ПСАЛТЫРЯ. Каран, Тора и Псалтырь- это сплошное единобожие, и в них нет ни слова (о троице), и о том, что Иисус является Богом. Похоже четверо апостолов чего-то напутали в Евангелие, а император Константин утвердил эту путаницу в году в Никейском соборе (информация в интернете). Иисус- ВЕЧНЫЙ Бог и СУЩЕСТВОВАЛ ВСЕГДА, говорят троебожники. Тогда почему же его имя не встречается в Торе и в Псалтыре, если он был всегда? Почему Иисус не представился народам Моисея и Давида- что я, мол, Иисус и я ваш бог? ВАЖНО- ПРЯМЫМ ТЕКСТОМ и ОДНОЗНАЧНО- я Иисус, и я ваш бог, а не намёками, иносказательно, туманно, неоднозначно и под другими именами. И это должно быть сказано в Торе и Псалтыре НЕ ОДИН РАЗ, ведь это архиважная основа- люди должны знать своего Бога, И ДОЛЖНЫ ЗНАТЬ КАК ЕГО ЗОВУТ!!! Ответ очевиден- не было Иисуса тогда и в помине. Важное замечание!!! Если некто не существовал, а потом вдруг появился на свет- НЕ МОЖЕТ СЧИТАТЬСЯ БОГОМ. Важно понимать- почему в Библии такие противоречия и неразбериха? Всё очень просто. Авторами Библии являются простые смертные люди, и позже, ей был присвоен статус божественной книги, в отличие от Карана, который был ниспослан с высоты семи небес Самим Богом. В Библии мы всегда видим присутствие третьего лица (писателя), который говорит: "И сказал Бог", "И сказал Господь", а в Каране, Аллах обращается к людям прямым текстом: "О люди..", "О те, которые уверовали", "О Адам" и т.д. В Торе рассказывается: "И умер Моисей на такой-то земле, и похоронили его там-то и тогда-то". Это что, Бог такое ниспослал? Нет, это слова неизвестного автора жившего после Моисея. В Каране же вы не встретите: "И умер Мухаммад там-то и тогда-то" или "И сказал Аллах Мухаммаду" Потому, что автором Карана не является человек, и поэтому мы не видим здесь присутствие третьего лица. Делайте выводы.

Rusça dilinden Türkçe diline (google translate aracılığıyla) hızlı cümle ya da kelime çeviri yapmanıza yardımcı olan bir sözlük sistemidir. Dünya dilleri arasında yapılacak olan cümle ve kelime çevirilerinizi kolaylaştırır. ÇevirSözlüfunduszeue.info Dünya'da en yaygın olarak kullanılan bir çok dili içinde barındırmaktadır. Bu diller arasında herhangi bir ücret ödemeden ve sınırlama olmaksızın istediğiniz cümle ya da kelime çevirilerinizi hızlı bir şekilde yapmanız mümkündür.

Kullanım ve Gizlilik

Sitenize ya da blogunuza Rusça Türkçe çeviri ekleyin:
l

Utanmadıktan sonra dilediğini yap ! Utanmak, insanın kalitesini gösteren bir güzelliktir. Utancından dolayı yanakları kızaran bir insan, gerçekten ve hala insan olduğunu gösteriyor demektir. Bu güzellik bütün insanlara yakışır ama, asıl hanımların süsüdür. Bu gerçeği, açıkça ve ilk ifade eden Güzeller Güzeli’dir. Halkımız da, o nebevi ifadeden ilhamla, utangaç, iffetli, edepli ve hayâlı delikanlıları tarif etmek için, “Kız gibi çocuk” der. Ne yazık ki, şimdi utanmaktan utanan bir nesil yetişiyor. Utanması gerekenden utanmayan, ama utanmaması gerekenden utanan bir nesil…Utandırması gereken, ahlaksızlık, faziletsizlik, haksızlık, merhametsizlik ve sevgisizlik değil midir? Şimdi, bu insani güzelliklerden dolayı utananlar ayıplanıyorlar, eksik ve noksan olarak görülüyorlar. Rahmetli Necip Fazıl Bey, Kahraman Maraş’taki bir konferansında, “Pek yakında utanmaktan utanan bir nesil gelecektir” dediği zaman, o zamanın gençleri olan ben ve arkadaşlarım, bu cümleyi çok yadırgamış ve bir türlü kabullenememiştik. Ama Şairler Sultanı, bir şair hassasiyetiyle demek ki bugünleri görüp haber vermiş… Şimdilerde, giderek utanmaya yabancılaşan ve hatta bazı kesimlerde, maalesef, UTANMAKTAN UTANAN bir nesli hep birlikte ayan beyan görmekteyiz.Güzeller Güzeli Efendimiz Sallallahu Aleyhi ve Sellem, “Haya imandandır” buyurur… Ancak günümüzde, hayânın bir insani güzellik olarak yaşanılması bir yana, artık kelimesi de dilimizden ve lügatimizden kalkmaktadır. Sahi, dilimizde kaldı mı hayâ? Ya hayatımızda… Dilimizde olmayan hayatımızda bulunur mu ki?.. Önce kavramlar kalkıyor âlemimizden sonra da yaşanan manaları… Her insani güzellik gibi, hayânın, utanmanın ve bu güzelliklerden dolayı yüzlerin kızarmasının temelinde İMAN vardır. Görürcesine bir Allah veahiret imanı yoksa, ne utanma kalıyor, ne de hayâ… Çünkü insanı sınırlayan ve kurallara bağlayan imandır. Eğer insana iman hâkim değilse, egemenlik nefsin ve işbirlikçisi olan Şeytan’in eline geçiyor. Nefs ve Şeytan ortaklığının en önemli silahı ise, utanmazlıktır. Utanmazlığı ele alıp, insan gibi değil, çok ayaklılar gibi yaşayanlar için, Akif’imiz şöyle der: “–Bir utanmaz yüz, kızarmaz yüz bütün sermayesi”… Niçin böyledir? Bu sorunun en açık ve net cevabı şöyle olmalı diye düşünüyorum: –Allah’tan utanmayanı, kimden ve neden utandırabiliriz ki?.. Ve bu hale gelmiş bir insanı, kötülükten, edepsizlikten, ahlaksızlıktan nasıl vazgeçirebiliriz ki? Batılı insan, Allah’tan uzaklaşıp da nefsinin kölesi olmaya yönelince, birçok insani özelliklerini de birer birer terk etmeye başladı. Fakat en önce ve hemen terk ettiği güzellik, hayâ duygusu oldu… Hayâ gidince ne ayıp kaldı, ne de günah… Ne yapsan caiz, ne etsen uygun, nasıl yaşasan güzel… Böylece hayat, kuralsız, sınırsız bir nefsaniyet yarışına dönüştürüldü. İnsan, “Allah’ın kulu olmaktan kurtulup hürriyetimi kazanayım” derken, nefsinin kölesi olup, bütün varlığın esiri durumuna düştü. Bir başka deyişle, insan, Allah’tan uzaklaşınca, insanlıktan da uzaklaştı. Allah’tan ve dolayısiyle de insanlıktan da uzaklaşan insan, nereye yaklaştı? Allah’tan ve insanlıktan uzaklaşan insanın yaklaştığı yer, utanmanın bittiği yerdir. Böyle bir insan, haksızlıktan utanmıyor. Kan dökmekten, hırsızlıktan, kalp kırmaktan utanmıyor. Utanmıyor ve bu sebeple de her hayâsızlığı yapmakta kendini serbest hissediyor. Böylelerine, AR DAMARI ÇATLAMIŞ denirdi. Hala arsızlık diye bir şeyden[B] bahsediliyor mu, bilmiyorum ama benim anacığım derdi ki: “–İnsanın manevi bir damarı vardır. Ar ve hayâ duygusu o damarı güçlü ve sağlam kılar. İnsan utanmazlığa başlar ve devam ederse, nihayet bir gün odamar çatlar… Ar damarının çatlaması, insanı insanlıktan çıkarır. Çünkü utanmaktan uzaklaşır ve artık yüzü hiç kızarmaz olur. Ar damarı, çaaat dile kırılınca, insanı kötülüğe götüren fren bozulmuş olur. bile, arsızca sırıtır da, suratına yağmur yağdığını sa