Metin Feyzioğlu Akp Ye Mi Geçti

AKP Kırıkkale Milletvekili Ramazan Can ve Isparta Milletvekili Recep Özel tarafından "Hakimler ve Savcılar Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelere Değişiklik Yapılması Hakkında Yasa Teklifi", TBMM Başkanlığı'na sunuldu.

ADLİ YIL AÇILIŞ TÖRENİ KALDIRILIYOR 

Teklifte, Yargıtay Kanunu'nda öngörülen "Adli Yılın Açılışı"na ilişkin düzenleme yürürlükten kaldırılıyor. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, başbakanlığı döneminde katıldığı Danıştay'ın kuruluş yıldönümü töreninde Türkiye Barolar Birliği Başkanı Metin Feyzioğlu'na "Edepsizlik yapıyorsun" diye çıkışarak salonu terk etmişti. Ve bu nedenle, Feyzioğlu konuşacak diye Erdoğan Adli Yıl Açılış törenine katılmamıştı.
Şimdi bu teklif yasalaşırsa, Türkiye Barolar Birliği Başkanı koltuğunda olan Metin Feyzioğlu'nun  da konuşmacı olarak yer aldığı törenler yapılmayacak.

2 YIL ÇALIŞAN HAKİMLİK-SAVCILIK SINAVINA GİREBİLECEK

Teklifte, mesleğinde en az 2 yıl fiilen çalışmış avukatlara hakimlik ve savcılık adaylığı sınavına girebilme hakkı tanınıyor. Bu konuda 5 yıllık fiili çalışma süresi kısaltılmış oluyor.

TEHDİDİN CEZASI ARTIYOR

Türk Ceza Kanunu (TCK) ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nda (CMK) önemli değişiklikler yapılıyor.

Hürriyete karşı suçlar bölümündeki "tehdit" maddesi yeniden düzenlenerek cezalar artırılıyor.

Bir başkasını, kendisinin veya yakınının hayatına, hürriyetine, vücut veya cinsel dokunulmazlığına yönelik bir saldırı gerçekleştireceğinden ya da malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından veya sair bir kötülük edeceğinden bahisle tehdit eden kişi mağdurun şikayeti üzerine, altı aydan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası ile cezalandırılması öngörülüyor.

Tehdidin; kişinin yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle ve kamu görevlisinin sahip bulunduğu nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle yapılması halinde iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası verilecek. 

"SOMUT DELİL" GİTTİ "MAKUL" GELDİ

Ceza Muhakemesi Kanunu'nun "şüpheli veya sanıkla ilgili arama" maddesinde yapılan değişikliğin ise ucu açık görünüyor.

"Yakalanabileceği veya suç delillerinin elde edilebileceği hususunda somut delillere dayalı kuvvetli şüphe varsa; şüphelinin veya sanığın üstü, eşyası, konutu, işyeri veya ona ait diğer yerler aranabilir" ifadesindeki "somut delillere dayalı kuvvetli" ibaresi, "makul" olarak değiştiriliyor.

Böylece "somut delil"e dair şüphe olmadan da arama yapılabilecek. Bu değişiklik akıllara Cemaat operasyonlarını getiriyor. 

"HÜKÜMETE KARŞI SUÇ"

Taşınmazlara, hak ve alacaklara el koymanın kapsamı genişletiliyor. TCK'da "Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar" başlığında sayılan "silahlı örgüt" veya "örgüte silah sağlama" suçundan el koyma kararı verilirken; "Anayasayı ihlal", "yasama organına karşı suç", "hükümete karşı suç", "Hükümete karşı silahlı isyan", "silahlı örgüt", "silah sağlama" ve "suç için anlaşma" soruşturmalarında el koyma kararı verilebilecek. Bu değişiklik de yine akıllara "Cemaat'e yeni operasyonlar mı geliyor" sorusunu getirdi. 

DİNLEME, İZLEME KOLAYLIĞI

Bir suç dolayısıyla yapılan soruşturma ve kovuşturmada iletişimin tespitine ağır ceza mahkemeleri yerine sulh ceza hakimlikleri veya yargılamayı yapan mahkemelerce karar verilecek.

Şüpheli ve sanığın telekomünikasyon yoluyla iletişiminin tespiti, soruşturma aşamasında hakim; kovuşturma aşamasında mahkeme kararına istinaden yapılacak. Kararda, yüklenen suçun türü, hakkında tedbir uygulanacak kişinin kimliği, iletişim aracının türü, telefon numarası veya iletişim bağlantısını tespite imkan veren kodu ve tedbirin süresi belirtilecek.

Devletin güvenliğine karşı ve anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlarda; "dinleme ve kayda alma", "gizli soruşturmacı görevlendirme","teknik araçla izleme" mümkün hale geliyor.

MÜDAFİNİN DOSYAYI İNCELEMESİ KISITLANABİLECEK

Müdafinin dosya içeriğini incelemesi veya belgelerden örnek alması, soruşturmanın amacını tehlikeye düşürebilecek ise kısıtlanabilecek.

Cumhuriyet savcısının istemi üzerine hakim kararıyla kısıtlama kararı alınabilecek.

Yakalanan kişinin veya şüphelinin ifadesini içeren tutanak ile bilirkişi raporları, tutanaklar hakkında ise kısıtlama olmayacak. 

Müdafi, iddianamenin mahkeme tarafından kabul edildiği tarihten itibaren dosya içeriğini ve muhafaza altına alınmış delilleri inceleyebilecek.

Teklif, yarın TBMM Adalet Komisyonu'nda ele alınacak.

Odatv.com

Türkiye Barolar Birliğinin (TBB) 5 Aralık seçimlerini koyu Erdoğan karşıtıyken koyu Erdoğan yandaşı olan Metin Feyzioğlu kaybetti. Ankara Barosu Başkanı Erinç Sağkan’ın 348 delegeden 182’sinin oyunu alarak Barolar Birliğinin yeni başkanı seçildi.
Bu son derece adaletsiz koşullarda yapılmış, Beştepe’yi arkasına alan Feyzioğlu’nun kazanması için her türlü siyasi önlemin alındığı bir seçimdi. Hükümet, Meclis’teki AK Parti ve MHP çoğunluğu sayesinde TBB’nin delege yapısından seçim yöntemine dek her şeyi değiştirdi. En yüksek nüfuslu, dolayısıyla en çok avukatın üye olduğu illerin temsil oranları adaletsiz oranda düşürülürken, az nüfuslu illerin temsil oranları artırıldı. Örneğin, 42 avukatın kayıtlı olduğu Bayburt Barosu TBB Genel Kurulunda 4 delegeyle temsil edilirken 47 bin üyeli İstanbul Barosu 13 delegeyle temsil edilir oldu. Barolar bölündü; gerçi pek tutmadı, sadece İstanbul’da ikinci baro kuruldu.
Hükümetin Barolar Birliğinde Feyzioğlu’nun 8,5 yıllık başkanlığının devam etmesi için delege ve seçim kurallarını değiştirmesi, önümüzdeki Cumhurbaşkanlığı ve TBMM seçimleri için kuralları değiştirme çabasının modeli gibiydi.

Mesele yeşil pasaport değildi

Covid-19 salgını Barolar Birliği seçimlerinin de ertelenmesine neden oldu. Bu sürecin Feyzioğlu’nun TBB içindeki etkisini avukatlara yeşil pasaport gibi avantajlar sağlayarak güçlendirmesi umuluyordu.
Meselenin avukatlara yeşil pasaport olmadığı 5 Aralık’ta yapılan TBB seçimlerinde görüldü.
Kaybeden yalnız Feyzioğlu ve onun başta kalmasından çıkar umanlar olmadı.
Feyzioğlu’na karşı Sağkan’a oy veren delege avukatların tamamı belki Sağkan yanlısı değildi. Ama Sağkan, baroları bölen avukatlık yasasını protesto eden meslektaşlarının yanında yer aldı, Feyzioğlu yazımına katkı verdiği o yasayı savunurken.

Ama tıpkı önümüzdeki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde tanık olacağımız gibi, Barolar Birliği seçimlerinde de oylar artık yeni bir dönemin başlayıp başlamaması için kullanıldı.
Kaybeden yalnızca Feyzioğlu ve yönetimi olmadı. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve Cumhur İttifakındaki ortağı MHP lideri Devlet Bahçeli’nin yargıya, savuma kanadında da getirmek istedikleri düzen oldu.
AK Parti ve MHP yeni bir seçim yasası üzerinde aylardır uzlaşmaya çalışıyor. Barajın MHP’nin isteğiyle yüzde 10’dan yüzde 7’ye düşürülmesinde dahi kerhen anlaşabildiler. AK Parti seçim bölgelerinin muhalefetin en az vekil çıkaracağı şekilde nüfus/temsil adaletsizliği üzerine yeniden çizilmesinden yana ama bu MHP’nin işine gelmiyor.

Barolar seçiminde tutmayan, genel seçimde tutar mı?

Bu yöntem Barolar Birliği seçimlerinde işe yaramadı; bütün zorlamalara rağmen yaramadı.
Zorla güzellik olmadı.
Zor, oyunu bozdu da denebilir.
Hükümet, Barolar Birliği seçim kurallarını değiştirerek savunma hakkını de siyasi iktidar güdümüne çekmek istedi. Tutmadı. Şimdi aynı yöntem siyasi iktidarı bırakmamak için devreye alınmak isteniyor. Tutar mı? Üstelik halkın ciddi geçim sıkıntısı krizi yaşadığı bir dönemde tutar mı?
Erdoğan’ın Çin modeli diye dile getirdiği ucuz işgücüne dayalı ihracat modelinin, en geç 18 Haziran 2023’te yapılması gereken seçimlere dek halkın oy rengini değiştirecek sonuçlara yol açması, bugünü de aratacak siyasi baskı ortamına bağlı görünüyor. Muhalefetin, medyanın daha da susturulmaya çalışacağı bir baskı ortamı gerekiyor.
Bu çok riskli bir zorlama. Tutsa da hem ülkeye hem halka çok pahalıya mal olabilir. Bu korku filmini yeterince görmedik mi?
Feyzioğlu’na gelince…
Feyzioğlu’na Erdoğan imzasıyla danışmanlık kadrosu açılması, ya da bir devlet kuruluşunda yönetim kurulu üyeliği verilmesi muhtemelen kimseyi şaşırtmayacaktır. Bu Türkiye Barolar Birliği’ni bölmesinin ödülü olur ama artık işlevi kalmadığı için bir kenara bırakılması ihtimali de yabana atılmamalı. Tarih örnekleriyle dolu.

Yayına hazırlayan: Tuğbanur Toprak 

Merhaba, iyi günler, iyi haftalar. Hafta sonunu iyi bir haberle kapattık. Türkiye Barolar Birliği (TBB) başkanlığına Erinç Sağkan seçildi ve Metin Feyzioğlu sekiz buçuk yıl sonra o makamı terk etmek zorunda kaldı. Farklı kesimlerden insanların sevindiği bir haberdi. Bir vatandaş olarak benim de memnun olduğumu söylememde hiçbir sakınca yok, birazdan bunun nedenlerini de anlatacağım. Bu hafta böyle kapandı, ama benim için kötü bir haberle başladı, yayına girmeden biraz önce Ankara’dan Emel Yıldırım’ın bir kalp krizi sonucu hayatını kaybettiği haberini aldım. Emel, beraber gazetecilik yaptığımız çok sevdiğim bir arkadaşımdı. En son ne zaman görüştük tam hatırlamıyorum, ama salgın öncesiydi, birdenbire böyle bir haberle açıkçası tüm sevenleri olarak çok sarsıldık, çok üzüldük, kendisine Allah’tan rahmet diliyorum; öncelikle ailesine, yakınlarına, bütün arkadaşlarına başsağlığı diliyorum. Çok erken bir ölüm oldu, kötü oldu. Son döneminde CHP’de siyasete atılmıştı Emel, hatta bir ara da Parti Meclisi’ne de girmişti, ama gazeteci milletinin böyle bir şey vardır, tam siyasete uyum sağlayamayabiliyor, o da öyle olmuştu, halkla ilişkiler alanında hayatını sürdürüyordu ve erken bir şekilde aramızdan ayrıldı.
Evet, geç bir şekilde ortadan çekilen bir Metin Feyzioğlu var. Biraz önce Twitter hesabına baktım. “Türkiye Barolar Birliği önceki başkanı” demiş, “başkan”dan “önceki başkan”lığa inmiş. Belliydi kaybedeceği, ama kaybetmemek için elinden geleni yaptı. Kendi elinden çok fazla bir şey gelmediği için de doğrudan Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın dâhil olduğu birtakım süreçlerle, barolar bölündü, delege sayılarıyla oynandı, şu oldu bu oldu, bir de Genel Kurul salgın nedeniyle ertelendi biliyorsunuz, ama sonunda o ilâhî an geldi; hafta sonu iki günlük kongrenin ardından Ankara Baro Başkanı Erinç Sağkan, Metin Feyzioğlu’na karşı çoğunluğun oyunu alarak kazandı — ki delege sayısı acayip azaltılmıştı; özellikle büyükşehirlerdeki barolardan gelen delegelerin sayısı azaltılmıştı, her şey Feyzioğlu’nun bir kere daha kazanması için tasarlandı. Tıpkı İstanbul seçimlerinde olduğu gibi ve yine tıpkı İstanbul seçimlerinde olduğu gibi bir hezîmet yaşandı ve Metin Feyzioğlu gitti. Neden gitti? Hatırlayalım, en son girdiği ve kazandığı seçimde tüm üyelerden, sadece birisi dışında, oy kullananların, delegelerin oyunu almıştı diye biliyorum. Birdenbire niye böyle oldu? Birdenbire olmadı aslında; Metin Feyzioğlu acayip bir şekilde direksiyon kırdı. Metin Feyzioğlu bir dönem Türkiye’de AKP iktidarıyla en çok uğraşan profillerden birisiydi; haddinden fazla, çok keskin bir şekilde AKP ile ve Erdoğan ile uğraşan birisiydi. Hatta bir adlî yıl açılışında, Erdoğan ve dönemin cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Feyzioğlu yüzünden salonu da terk etmişlerdi, o görüntüler de hâlâ hafızalarda, sonra birden ne olduysa oldu ve Feyzioğlu birden “reisçi” oldu. Erdoğan ile birlikte fotoğraflar, birbirlerine iltifatlar vs.. Yeni bir dönem başladı ve bu dönemde özellikle avukatların yaşadığı birtakım mağduriyetler, örneğin tutuklu avukatlar var, yargılanan avukatlar var, hâlâ yargılamaları sürüyor, onlara hiçbir şekilde sahip çıkmamalar, hatta neredeyse onaylamalar, baroların bölünmesi konusunda onay vermeler ve bu konuda çok ciddi yürüyüş yapan meslektaşlarına sahip çıkmamalar, onların da kendisini protesto etmesi vs. ile ilginç bir süreç oldu. İbretâmiz bir öyküyle karşı karşıya kaldık. O, avukatları ne yaptı diyelim? Harcadı diyelim. Avukatlar da onu harcadı. Sonunda kaybetti. Kaybedeceği belliydi. Eğer normal şekilde, normal zamanında ve eski sistemde olsaydı herhalde fark çok daha açık olurdu.

Şöyle bir hafızaları tazeleyelim: Feyzioğlu o kadar popülerdi ki –başka birtakım isimler daha vardı, onların da artık pek sesleri çıkmıyor–, her vesileyle iktidara çatan birisiydi ve adı CHP genel başkanlığı için geçiyordu. Zaten CHP üyesiydi ve bu niyetini de gizlemiyordu. Barolar Birliği Başkanı olarak bayağı bir siyaset yapıyordu. Barolar Birliği Başkanı’nın siyaset yapması yanlış bir şey değil; ama o, parti siyaseti yapmak, yani Barolar Birliği’ni bir tür tramplen olarak görüp daha üste, CHP genel başkanlığına atlamak istedi. O tarihlerde çok ilginç bir şekilde Nevşehir’de bir toplantıda ses kaydını dinleme imkânım olmuştu; çok uzaktan bildiğim ve çok da anlam veremediğim bir kişiydi ve orada da CHP tabanından insanlarla nasıl konuştuğunu görmüştük: Yukarıdan bakan, her şeyi bildiğini zanneden ve aşağıda gördüklerine kesinlikle eşit olmayan bir dille hitap eden birisiydi. Sonra baktık ki aslında mesele başka: İktidar tutkusu. Türkiye Barolar Birliği dünyanın önde gelen baro kurumlarından birisi. Siyasî partileri saymazsak –ki siyasî partilerin büyüklerini kastediyorum–, siyasî iktidarı saymazsak, Türkiye’de olabilecek en iyi iktidarlardan birisi. Binlerce kişinin olduğu ve bu kişilerin hepsinin belirli bir etkilerinin olduğu –avukatlık böyle bir meslek çünkü–, böyle bir kesimin sivil toplumdaki karşılığı. “Bir meslek örgütünün başısınız, bu neyinize yetmiyor?” diyelim. O tabii ki CHP genel başkanlığı ve belki de oradan iktidara gelmenin hesabını yapmış olabilir. Ama açıkçası CHP Genel Başkanı olamayacağını anladıktan sonra kırdığı dümeni ben tam olarak anlamış değilim. Ne oldu da birden Erdoğan’ı keşfetti ve Erdoğan da onu keşfetti? Erdoğan’ın aslında onu devşirmesi –ki bu devşirme lâfı buraya bence çok uyuyor, itiraz edenler olacaktır ama bu bir devşirmedir, başka bir yerden kendi yanına alıyor–, Erdoğan’ın canına minnet, sonuçta Barolar Birliği Başkanı kendisine bîat etmek istiyorsa onunla pekâlâ bir işbirliği yapabilir. Sonuçta o fotoğrafa baktığımız zaman, yeni fotoğrafa baktığımız zaman, kimin kime gittiği belli oluyor. Barolar Birliği başkanının o âna kadar kendisine yönelttiği herhangi bir eleştiriyi Erdoğan’ın kabullendiği yok. “Kendisini sert bir şekilde eleştiren Feyzioğlu’nun uyarılarını dikkate alan Cumhurbaşkanı Erdoğan, kendisiyle samîmî bir sohbetin ardından ona hak verdi” gibi bir cümle kuramıyoruz; tam tersine Feyzioğlu bütün o eleştirilerini, saldırılarının hepsini şu ya da bu nedenle bir kenara attı ve Erdoğan’a gitti. Erdoğan da bu tür ilişkilerde hep olduğu gibi “az verip çok aldı”. Sonuçta Feyzioğlu’nun yanında olması Erdoğan’ın nasıl bir işine yaradı, ne getirdi, avukatları peşinden mi getirdi, çok büyük toplumsal bir desteği mi taşıdı? Hayır. Ama şunu söyledi Erdoğan: “Şu anda bana öyle sert sert çıkanlar olabilir, siz de bunlara inanıyor olabilirsiniz; ama görüyorsunuz işte, bunların sonunda geleceği yer benim yanımdır, benim iktidarımdır.”  Yani Feyzioğlu gibi birisinin, o sert eleştirilerin sahibi kişinin Erdoğan’ın kıta sahanlığı içerisine girmesi ve bu uğurda o güne kadar söylediği şeylerin hepsini unutup, sorumluluğunu üstlendiği, haklarını savunması gereken meslektaşlarını yarı yolda bırakması Erdoğan’ın bir kazancıydı. Feyzioğlu’nun burada ne kazandığını tam anlamadık. Her gün, –varsa– kendi kredisinden adım adım eritti ve bu bir ibret hikâyesi olarak geçti. Nitekim dünkü seçim sonuçlarının ardından insanlar bunun bir başlangıç olduğunu yorumladılar — ki hiç şaşırtıcı değil. Özellikle bu tür öykülerde, bu tür devşirme öykülerinde bunu çok daha “hazin”… –hazin diyorum, ama tırnak içine alalım– “hazin öyküler” göreceğiz; yani şunu diyecekler: “Ya, yanlış zamanda yanlış manevra yapmışım” diyecek değişik sektörlerden çok insanlar var, siyasetin içerisinde de var. Bakıyorsunuz zaten bir tanesi Ağrı’ya belediye başkanı oldu; bir tanesi sarayda danışman oldu vs.. Ama bunların o andan itibaren hiçbir etkileri kalmadı. Eskiden var mıydı, yok muydu, ne derece vardı?” Ayrı bir tartışma konusu; ama mesela Feyzioğlu denildiği zaman akla gelen kişiyle şimdiki arasında dağ gibi fark var.  Bu öykü bize şunu da çok iyi gösterdi — daha önce ilk Feyzioğlu bu çıkışları yaptığında söylemiştim tekrar vurguluyorum: Kutuplaşma denilen şeyin ne kadar yalan olduğunu gösterdi. İşte, Türkiye’de bir kutuplaşma vardı ve kutuplaşmanın sembol isimleri vardı: Bir tarafta Erdoğan, bir tarafta Feyzioğlu. Bir baktık: Feyzioğlu birdenbire o kutuplaşmış o öfkeli dilini bırakıp bambaşka birisi olabildi. Türkiye’de kutuplaşma mı bitti? Ya da Türkiye’de birçok şey mi değişti? Hayır. Sadece kendisi değişti ve onun olayı da bize zaten göstermişti ki kutuplaşma denilen olay bir oyun ve otoriter rejimlerin aslında kendi tabanlarını ve iktidarlarını muhafaza etmek için geliştirdikleri bir oyun ve bu kutuplaşma oyunu içerisinde devşirmeler çok önemli anlık roller oynayabiliyorlar. Ne oluyor mesela? En sert bir rakibini yanına alıyor ve diyor ki: “İşte bakın, o da benim yanımda, siz ne bekliyorsunuz?” diyor ve birçok kişinin de aslında kafası karışıyor.

İktidar insanları her zaman çekiyor. Buradaki Feyzioğlu’nun sekiz buçuk yıllık öyküsü, onun aleyhine ve Türkiye’nin lehine bir şekilde sonuçlandı. Açıkçası Ankara Baro Başkanı Erinç Sağkan’ı, yeni Barolar Birliği Başkanı Erinç Sağkan’ı çok fazla bilmiyoruz. Avukatlık eylemleri sırasında öne çıkmış ve yandaş medya kuruluşlarına bakarsak onun sabıka sicili diye saydıkları şeylerin hepsi, onun takdir edilmesi gereken, gerçekten hukukçu duruşunu gösteriyor. Ama açıkçası “Herhalde Feyzioğlu’ndan daha kötü olamaz” yaklaşımı var. Sonuçta siz kendinize iyi kötü bir kariyer yapıyorsunuz, akademik titriniz de var, siyasetçi bir aileden geliyorsunuz, seveni ne kadar var bilmiyorum ama yine de bir isim taşıyorsunuz ve ondan sonra birdenbire bütün bunları heba ediyorsunuz. Feyzioğlu’nun ilk duruşunu da sorunlu bulan birisiydim, o yüzden benim açımdan çok fazla bir şey değişmedi. Ama şunu çok iyi biliyorum: Feyzioğlu’na, “İşte Türkiye’nin aradığı lider” diyen çok kişi vardı. O zaman yaptıkları yanlıştı. Şöyle söyleyeyim: Bu tür kişilerin bir önceki halleri de sahte ya da -mış gibi; radikal bir muhalifmiş gibi yaptı sonra da sâdık bir iktidar yanlısı oldu ve sonuçta başkanlığı sona erdi.

Bu başka şeylerin de kesin habercisi. Başka nerelerde seçimler olacak, ne olacak bilmiyorum; ama şurası muhakkak: Türkiye önündeki ilk seçimde AKP iktidarını sonlandıracak. O zaman da –bu Pazar günü yazımda bunu yazdım– birçok kişi bu batan gemiden diğer gemiye atlayıp size, bize kendi maceralarını anlatacaklar. Aslında nasıl direndiklerini, nasıl eleştirdiklerini, nasıl uyardıklarını anlatacaklar. İnanmak serbest, ama çok da şansları olmayacağını tahmin ediyorum. Metin Feyzioğlu bundan sonra ne yapacak? Açıkçası bilmiyorum, çok da umurumda değil. Bir defter kapandı. Türkiye’ye geçmiş olsun, eninde sonunda geç de olsa önemli bir kurumunun başında ileriye doğru olduğunu tahmin ettiğimiz ve umduğumuz bir değişiklik yaptı. Bu devşirme öyküsü, ibretlik bir öykü olarak da diğer devşirilme adaylarını –ki bu saatten sonra yenileri olacağını sanmıyorum–, ama özellikle daha önceki gitmiş olanları da herhalde bayağı bir ürkütüyordur. Evet, söyleyeceklerim bu kadar, iyi günler.