Geriye Dönük Nafaka

Yargıtay Nafaka Konusunda Geriye Dönük Emsal Karar Verdi.

13 yıl boyunca vekaleti resmen babada bulunan çocuğa, baba 13 yıl boyunca maddi ve manevi hiçbir destek vermedi. Yargıtay tarafından babanın geriye dönük olarak nafaka ödemesi uygun görüldü. Babanın temyizi incelendi ve çocuğun tüm bakımının üstlenmesinde sorumluluğun annede olması uygun görülmedi. Kadının nafaka talebi böylece reddedildi.

Şiddetli geçimsizlik yaşadığı gerekçesiyle boşanan çift, karşılıklı anlaşarak boşandı. O zamanlar yaşında olan çocuğun velayeti mahkeme kararı ile babaya verildi. Velayet babada olmasına rağmen, anne, yurt dışına çıktığı gerekçesi ile çocuğunu da yanına aldı. Baba bu süre boyunca (13 yıl) resmen velayetin kendinde bulunmasına rağmen çocuğunu arayıp sormadı, ona maddi manevi destek olmadı.

Yargıtay Nafaka Konusunda Geriye Dönük Emsal Karar Verdi

Bu durum üzerine anne, 1. Aile Mahkemesi’ne müracaat etti ve çocuğunun velayetinin kendisine verilmesini aynı zamanda kendisin TL değerinde iştirak nafakası verilmesi gerektiğini öne sürdü. Anne, 13 yıl boyunca eski eşinin hiçbir desteği olmadan çocuğunun giderlerini kendi başına karşıladığını ve çocuğun kendisi ile birlikte yaşadığını öne sürdü.

Kadın bu taleplerine ek olarak geçmişe dönük de talepler de bulundu. Geçmişe yönelik yapılmış masrafların karşılanmasını istedi ve 20 bin TL’nin yasal faizi ile birlikte alınmasını istedi. Baba ise, iddialar karşısında çocuğun masraflarının karşılanmasına destek olduğunu söyledi. Buna karşın destek olduğunu gösterebilecek kanıt öne süremedi ve velayeti kendinde bulunan bir çocuk için eski eşinin tazminat talep edemeyeceğini belirterek mahkemeden davanın reddini istedi.

Mahkeme 2. Aile Mahkemesi Yargıtay denetimden geçti ve çocuk için aylık TL ödenmesi gerektiği bildirildi. Kararda hakkaniyet kurallarına dayanarak indirim uygulandığı belirtildi. Ve geçmiş yıllara dönük olarak yasal faizin de eklenmesi ile birlikte 20 bin TL alınması gerektiği ve davacıya verilmesi gerektiği belirtildi. Hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi ile birlikte, babanın sorumsuz davrandığı gerekçesi ile karar oy birliği ile bozularak, annenin nafaka talebi geri çevrilmiş oldu. Annenin çocuğu için yaptığı masrafların ahlaki bir görevin yerine getirilmesi olduğu öne sürüldü.

Velayeti babasına verilmiş olmasına karşın 13 sene boyunca annesi ile yaşayan çocuk için, anne geçmişe yönelik nafaka ve çocuğunun velayetini talep etti. Mahkemenin babanın nafaka ödemesi kararını ise Yargıtay bozdu.

13 yıl boyunca çocuğuna maddi veya manevi, hiçbir destekte bulunmayan baba, mahkemece haksız bulundu ve nafaka ödemesine karar verildi. Baba ise durumu Yargıtay’a taşıdı. Babanın sorumsuzluğuna rağmen, annenin çocuğunun ihtiyaçlarını ve bakımını üstlenmesinin “ahlaki bir görev” olduğu kanısına varıldı. Bçylece Yargıtay mahkemeden çıkan babanın nafakaya mahkum edilmesi kararını bozmuş oldu.

Anne Geçmişe Dönük Giderleri Geri İstedi

Çift, şiddetli geçimsizlik sebebiyle anlaşmalı olarak boşandı ve o dönem 3,5 yaşındaki çocuklarının velayeti babaya verildi. Babanın 13 sene boyunca çocuğunu hiç aramadığı ve görmediği iddia edildi. Yurt dışına çıkan anne ise çocuğunu yanına aldı. Bu iddiaları toplayarak 13 yılın sonunda 1. Aile Mahkemesi’ne başvuran anne yurt dışına çıktıkları gün itibariyle babanın çocukla hiç ilgilenmediğini iddia etti. Yıllar boyunca çocuğunun tüm giderlerini tek başına karşılayan anne, TL’lik iştirak nafakası talebi için 2. Aile Mahkemesi’ne açtığı davayı d hatırlattı. Geçmişe yönelik olarak çocuğunun masraflarının karşılığı olarak 20 Bin TL’nin faiziyle kendisine verilmesini talep etti. Baba ise, mahkemede çocuğunun ihtiyaç ve masrafları için destekte bulunduğunu fakat belgelerini elinde tutmadığını, velayeti zaten kendisinde olan çocuk için de nafaka ödeme zorunluluğu olmadığını belirterek davanın reddini talep etti.

MAHKEME ANNEYE HAK VERDİ

1. Aile Mahkemesi’nden yüzü gülerek ayrılan taraf anne oldu. Yargıtay denetiminden de geçen kararda ortak çocuk için iştirak nafakanın ödenmesi hükmü verildi. Nafakanın hakkaniyet kuralları çerçevesinde indirim ile beraber aylık TL’den on yıllık nafaka tutarının ödenmesi gerektiğine karar verildi.

YARGITAYDAN EMSAL KARAR

Karar, davalı tarafından temyiz edilerek Yargıtay’a taşındı. Yargıtay 3. Hukuk Dairesi ise 13 yıllık geriye dönük nafaka talebini haksız bularak emsal bir karara imza attı.

Yargıtay kararında şöyle denildi: &#;Somut olayda davacı, velayeti davalı babaya verilmiş müşterek çocuğa yaptığı masraflar için geriye dönük nafaka talep etmektedir. Davacı, müşterek çocuğun velayeti babasına verilmiş olmasına rağmen ahlaki bir görevi ifa ederek çocuğuna bakmıştır. Sayılı Türk Borç Kanunu&#;nun (TBK) 78/2. maddesinde belirtilen ahlaki bir ödevin yerine getirilmiş olmasından kaynaklanan zenginleşmelerin geri istenemeyeceği hükme bağlanmıştır. Bu bağlamda; davacının, çocuğu için yaptığı masraflar Türk Medeni Kanunu&#;nun /monash.pwi gereğince; ahlaki bir görevin yerine getirilmesi mahiyetindedir. TBK&#;nın 78/2 gereğince geri istenmesi mümkün değildir. Mahkemece, bu husus göz önüne alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir. Karar oy birliği ile bozulmuştur.&#;

AHLAK&#x; B&#x;R ÖDEV&#x;N YER&#x;NE GET&#x;R&#x;LMES&#x;NDEN KAYNAKLANAN ZENG&#x;NLEŞMELER GER&#x; &#x;STENEMEZ

YARGITAY 3. HUKUK DAİRESİ /E/K

Davacı, davalı ile yılında evlendiklerini, doğumlu müşterek bir çocukları olduğunu, davalının tehditleri nedeni ile o tarihte 3,5 yaşında olan çocuğu ile birlikte memleketi olan 'ya gittiğini, davalının çocuğun velayetinin kendisine verilmesi ayrıca mal varlığında istemde bulunmamak şartı ile kendisini anlaşmalı boşanmaya zorladığını, bu şekilde boşandıklarını, müşterek çocuğun velayetinin davalı babaya bırakıldığını, ancak çocuğun kendisi ile yurt dışına çıktığını, davalının yurt dışına çıktıkları 14/02/ tarihinden beri çocuk ile maddi ve manevi olarak ilgilenmediğini, müşterek çocuğun velayetinin kendisine verilmesi ve aylık TL iştirak nafakası talebi ile 2. Aile Mahkemesinin / Esas sayılı dosyası üzerinden ayrıca dava açtığını, yaklaşık 13 yıl davalının desteği olmadan çocuğun giderlerini karşıladığını beyan ederek, fazlaya ait hakları saklı kalmak şartı ile çocuk için geçmişe yönelik yapılan masraflara karşılık olmak üzere ,00 TL’nin yasal faizi ile birlikte davalıdan alınmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, kendisinin müşterek çocuğun ihtiyaçlarına destek olduğunu ancak belgelerini muhafaza etmediğini, velayeti kendisinde olan çocuk için davacının para talep etme hakkı olmadığını belirterek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 2. Aile Mahkemesinin / Esas sayılı dosyası bekletici mesele yapılmış ve 2. Aile Mahkemesince Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşen karar ile 22/07/ tarihinden itibaren müşterek çocuk için aylık ,00 TL iştirak nafakası takdir edildiği dikkate alındığında bu nafaka miktarından hakkaniyet kuralları uyarınca indirim yapılarak aylık ,00 TL’den on yıllık nafaka tutarının davalının, yılları arasında yapmadığı katkı payı olarak hükmedilmesi gerektiği kanaati ile davalıdan, karar tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte ,00 TL alacağın alınarak, davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiştir.
TMK'nun /1 maddesine göre, çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderler ana ve baba tarafından sağlanır.
Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder (monash.pw).
Somut olayda davacı, velayeti davalı babaya verilmiş müşterek çocuğa yaptığı masraflar için geriye dönük nafaka talep etmektedir. Davacı, müşterek çocuğun velayeti babasına verilmiş olmasına rağmen ahlaki bir görevi ifa ederek çocuğuna bakmıştır. 
Sayılı TBK'nın 78/2. maddesinde ( Sayılı BK'nın 62/2. m) ahlaki bir ödevin yerine getirilmiş olmasından kaynaklanan zenginleşmelerin geri istenemeyeceği hükme bağlanmıştır. 
Bu bağlamda; davacının, çocuğu için yaptığı masraflar TMK'nın /monash.pwi gereğince; ahlaki bir görevin yerine getirilmesi mahiyetinde olup, TBK'nın 78/2 gereğince geri istenmesi mümkün değildir. Mahkemece, bu husus gözönüne alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün monash.pw maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, sayılı HMK'nun geçici madde 3 atfıyla sayılı HUMK'nun maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere tarihinde oybirliğiyle karar verildi.