Deniz Kıyısında Bir Ihtiyar Taşçı Kayayı Yontmaktadır
GÜNLÜK
By Günlükon
&#;Yazgını Sev!&#; anlamına gelen bu ifade Nietzche&#;ye aittir. Benzer bir ifadeyi Albert Camus&#;un Sisifos Söyleni eserinde de görürüz. Sisifos sonsuza kadar sürecek olan cezaya mahkum edilir. Aynı kayayı her gün bir tepeye taşıdıktan sonra kaya yeniden aşağıya yuvarlanır. Sisifos her gün ama her gün kayayı yeniden tepeye çıkarmak zorundadır. Nietzche&#;nin de bahsettiği budur. İnsan ne yaparsa yapsın bazen yazgısından, zorunlu olandan kaçamayacaktır.
Sisifos, cezasını bilinçli olarak kabullenmiştir; tekrar yuvarlanacağını bildiği halde taşı bütün gücüyle yukarı taşır. Camus saçma kavramını işte bu noktada tanımlar: boşuna olduğunu bildiği halde direnen insan. Yaşamın anlamı ancak, dünyanın saçmalığını ve yenilginin daima tekrarlanacağını bile bile kötülüğe direnmek olabilir, insanlığa gerçek boyutlarını ancak bu başkaldırı kazandırabilir.
Gelelim Nietzche&#;nin Amor Fati&#;sine&#;
Deniz kıyısında bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır.
Güneş onu yakıp kavurur.
O da Tanrıya yakarır keşke güneş olsaydım diye.
“Ol” der Tanrı. Güneş oluverir.
Fakat bulutlar gelir örter güneşi, hükmü kalmaz.
Bu kez bulut olmak ister. “Ol” der Tanrı. Bulut olur.
Rüzgâr alır götürür bulutu, rüzgârın oyuncağı olur.
Rüzgâr olmak ister bu kez. Ona da “Ol” der Tanrı.
Rüzgâr her yere egemen olur, fırtına olur, kasırga olur.
Her şey karşısında eğilir.
Tam keyfi yerindeyken koca bir kayaya rastlar.
Oradan eser buradan eser, kaya bana mısın demez!
Bildiniz!
Tanrı kaya olmasına da izin verir.
Dimdik ve güçlü durmaktadır artık dünyaya karşı…
Ama sırtında bir acı ile uyanır…
Bir ihtiyar taşçı kayayı yontmaktadır!
Bunu beğen:
BeğenYükleniyor
‹ OLSAN DA BİR, OLMASAN DA
İyi Bir Adamın Sorgusu ›
Kategoriler:Din/Felsefe/Mitoloji, Edebiyat/Kültür/Sanat, Her Şey
Etiketler:Albert Camus, amor fati, Diego Riviera, nietzsche, Sisifos, Stone Worker
Deniz k&#;y&#;s&#;nda bir ihtiyar ta&#;ç&#; kayay&#; yontmaktad&#;r.
Güne&#; onu yak&#;p kavurur.
O …da Tanr&#;'ya yakar&#;r ke&#;ke güne&#; olsayd&#;m diye.
“Ol” der Tanr&#;. Güne&#; oluverir.
Fakat bulutlar gelir örter güne&#;i, hükmü kalmaz.
Bulut olmak ister. “Ol” der Tanr&#;. Bulut olur.
Rüzgar al&#;r götürür bulutu, rüzgar&#;n oyunca&#;&#; olur.
Rüzgar olmak ister bu kez. Ona da “Ol” der Tanr&#;.
Rüzgar her yere egemen olur, f&#;rt&#;na olur, kas&#;rga olur.
Her&#;ey kar&#;&#;s&#;nda e&#;ilir.
Tam keyfi yerindeyken koca bir kayaya rastlar.
Ordan eser burdan eser, kaya bana m&#;s&#;n demez!
Bildiniz … Tanr&#; kaya olmas&#;na da izin verir.
Dimdik ve güçlü durmaktad&#;r art&#;k dünyaya kar&#;&#;…
S&#;rt&#;nda bir ac&#; ile uyan&#;r…
Bir ihtiyar ta&#;ç&#; kayay&#; yontmaktad&#;r…
‘KADER&#;N&#; SEV, BELK&#; SEN&#;NK&#; EN &#;Y&#;S&#;D&#;R…’
Amor Fati - NIETZSCHE