Nasuh Mitap Muhsin Yazıcıoğlu
kaynağı değiştir]
Dış bağlantılar[değiştir 'Can d&#;şmanı' Yazıcıoğlu'nu anlattı
Haberin DevamıZıt kutuplarda mücadele veren Nasuh Mitap ile Muhsin Yazıcıoğlu, darbesinden sonra metrekarelik bir hücreyi paylaşmıştı. Daha sonra Yazıcıoğlu, bugünleri “Sokakları, şehirleri bölüşemeyenler metrekareyi paylaştı” demişti.
İşte Mitap da hücre günlerini şöyle anlattı: “Ben Devrimci Yol davasından yargılanıyordum. Mamak Askeri Cezaevi’nde Muhsin Yazıcıoğlu ile birkaç ay aynı hücrede kaldık. Bu hücrelerde konuşmak, gülmek ve hareket 
![]()
etmek bile yasaktı. Havalandırmaya çıktığımızda sağa sola bakamazdı kimse, konuşamazdı. Bu şartlar altında Muhsin Yazıcığolu ile 2,5 metre karelik bir hücreyi paylaştık. Cezaevi yönetimi bizi birbirimize eziyet edelim diye aynı hücreye koymuştu ama onların umduğu gibi şeyler olmadı. Günlerimiz kavgasız gürültüsüz geçirdik. Günde 3 sefer sayım adı altında ikimize de dayak atılıyordu. Askerler dayak attığında birbirimize yardım ediyorduk. Birbirimize su veriyorduk. Muhsin Bey büyük ihtimalle bizleri tanıdıkça bazı düşünceleri farklılaştı. Vatanı parçalayıp satacak insanlar olmadığımızı, orada o hücrede görünce anladı. Bu şekilde hayatının son bulmasından ötürü üzüldüm.”
Haberin Devamı
'Can d&#;şmanı' Yazıcıoğlu'nu anlattı
Zıt kutuplarda mücadele veren Nasuh Mitap ile Muhsin Yazıcıoğlu, darbesinden sonra metrekarelik bir hücreyi paylaşmıştı. Daha sonra Yazıcıoğlu, bugünleri “Sokakları, şehirleri bölüşemeyenler metrekareyi paylaştı” demişti.
İşte Mitap da hücre günlerini şöyle anlattı: “Ben Devrimci Yol davasından yargılanıyordum. Mamak Askeri Cezaevi’nde Muhsin Yazıcıoğlu ile birkaç ay aynı hücrede kaldık. Bu hücrelerde konuşmak, gülmek ve hareket etmek bile yasaktı. Havalandırmaya çıktığımızda sağa sola bakamazdı kimse, konuşamazdı. Bu şartlar altında Muhsin Yazıcığolu ile 2,5 metre karelik bir hücreyi paylaştık. Cezaevi yönetimi bizi birbirimize eziyet edelim diye aynı hücreye koymuştu ama onların umduğu gibi şeyler olmadı. Günlerimiz kavgasız gürültüsüz geçirdik. Günde 3 sefer sayım adı altında ikimize de dayak atılıyordu. Askerler dayak attığında birbirimize yardım ediyorduk. Birbirimize su veriyorduk. Muhsin Bey büyük ihtimalle bizleri tanıdıkça bazı düşünceleri farklılaştı. Vatanı parçalayıp satacak insanlar olmadığımızı, orada o hücrede görünce anladı. Bu şekilde hayatının son bulmasından ötürü üzüldüm.”