Sağlık Personeli Çalışma Saatleri Hakkında Genelge

Kurum amirim, Sağlık Bakanlığının "Sağlık Personelinin İhtiyaç Halinde Çağrıya Uyması" konulu /28 sayılı Genelgesi gerekçe göstererek, çalışmadığım günlerde de ulaşılabilir olmamı, telefonumu yedi gün 24 saat boyunca açık tutmamı isteyebilir mi?

Sağlık Bakanlığı'nın /28 sayılı Genelgesinde sağlık hizmetlerinin acil, sürekli ve ertelenemez olması nedeniyle sağlık çalışanlarının çağırıldığında 30 dk. İçerisinde sağlık kuruluşunda bulunacak şekilde ikamet etmesi gerektiği ifade edilmiştir. Söz konusu Genelgeye karşı Türk Tabipleri Birliği, Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikası ve Türk Sağlık Sen tarafından ayrı ayrı dava açılmış olup mevcut durumda bu davalar henüz sonuçlanmamıştır.

Her ne kadar sağlık hizmetlerinin acil, sürekli ve ertelenemez yönünden dolayı böylesi bir Genelgeye gerek görüldüğü belirtilmişe de sağlık hizmetlerinin bu yönlerinin karşılanabilmesi için hukukumuzda nöbet sistemi benimsenmiştir. Buna göre; personel sayısı da dikkate alınarak vardiya ve nöbet gibi hizmetlerde farklı çalışma saatlerinin, hizmetin ve mahallin özelliği ve kurum personel kadrosu göz önüne alınarak ilgili kanunlara göre belirleneceği Yataklı Tedavi Kurumları İşletme Yönetmeliği'nin Maddesinde düzenlenmiştir.

Yönetmeliğin 42 ve devamı maddelerinde düzenlenen nöbet türlerinden yalnızca icap nöbeti kişinin sağlık kurumunda bulunmasını gerektirmemektedir. Diğer nöbet türleri açısındansa sağlık çalışanının hiçbir şekilde sağlık kuruluşundan ayrılmaması gerektiği hükme bağlanmıştır. İcap nöbeti ise yalnızca uzman hekimler tarafından tutulabilen bir nöbet türüdür. Bu halde, sağlık çalışanının çağırıldığında sağlık kuruluşunda olması gerekliliği ancak icap nöbeti tutuyor olması halinde söz konusudur. Nitekim Sağlık Bakanlığı da Genelgeye karşı kamuoyunda gelen tepkiler üzerine açıklama yapmış, "Genelgede, sağlık personelinin ikamet zorunluğu ile ilgili bir husus olmayıp, acil durumda müdahale etmesi gereken sağlık personeline icap nöbetlerinde nöbet yerine erişmeleri gereken zaman tanımlanmıştır" denmiştir. Bu halde esasen söz konusu Genelge yalnızca icap nöbeti yükümlülüğü bulunan uzman tabiplere yöneliktir. Zaten Genelgede sağlık çalışanlarının her an ulaşılabilir olması gerektiğine ilişkin bir düzenleme de yer almamaktadır.

Buna rağmen Genelgenin hem tüm sağlık çalışanlarına yönelik olarak hem de ikamet mecburiyeti getirilecek şekilde uygulandığı durumlar olduğu gözlenmektedir. Halbuki, her ne kadar söz konusu Genelge mevcut durumda yürürlükte olsa da geçmişte de "sağlık çalışanlarının çalıştıkları yerde ikamet etmesi zorunluluğu" getiren bir düzenleme sayılı KHK'nın maddesine konmuş, Anayasa Mahkemesi bu maddeyi sağlık çalışanlarının Anayasanın maddesi ile koruma altına alınan yerleşme hürriyetini hukuka aykırı şekilde sınırladığı için iptal etmiştir.

Genelgenin, hemşirelerin dinlenme hakkını ihlal edecek şekilde uygulanması ise bütünüyle hukuka aykırıdır. Çalışanların dinlenme hakkı temel sosyal haklardan olup ulusal mevzuatta ve uluslararası sözleşmelerde koruma altına alınmıştır. Anayasa'nın Çalışma Şartları ve Dinlenme Hakkı başlıklı Maddesinde, dinlenmenin çalışanın hakkı olduğu hükme bağlanmıştır. Ülkemizin de taraf olduğu Avrupa Sosyal Şartında, tüm çalışanların âdil, güvenli ve sağlıklı çalışma koşullarına sahip olma hakkı olduğu düzenlenmiştir.

Yataklı Tedavi Kurumları İşletme Yönetmeliği'nin 41 ve devamı maddelerinde de "gece nöbeti tutanlara ertesi günü görev verilemeyeceği, geceyi yoğun mesai ile uykusuz geçiren personele, kurumun personel durumu ve imkânları müsait olmak, hizmeti aksatmamak kaydıyla evinde veya kurum içerisinde lüzum görüldüğü sürece dinlenmesi için izin verileceği" gibi hususlar nöbet esaslarında benimsenen temel ilkeler arasındadır. Bu ilkelerin benimsenmesinin nedeni, sağlık çalışanlarının yeterince dinlenmeksizin görev yapmalarının doğurabileceği olumsuz sonuçların önüne geçmektedir. Zira bu husus hem kendilerinin sağlıklarını koruyabilmesi hem de hastalarına nitelikli sağlık hizmeti sunabilmeleri açısından önem arz etmektedir. Halihazırda yoğun ve stresli bir iş temposunda çalışan bir hemşirenin mesai dışında ve izin günlerinde de sürekli olarak iş düşünmesi, özel hayatına vakit ayıramaması; kendisinin de belirttiği üzere ihtiyaç duyduğu şekilde uyuyamamasına, yeterince dinlenememesine, dikkat dağınıklığına, agresif davranışlara, stres bozukluklarına neden olmaktadır. Bu sebeple sağlık çalışanlarının çalışma koşulları düzenlenirken bu hususlara dikkat edilmesi zaruridir.

Çalışanların dinlenme hakkı ile sağlık hizmetlerinin kesintisiz olarak sürdürülmesi gerekliliğinin birlikte sağlanabilmesi sağlık kuruluşlarında yeterli sayıda görevli çalıştırılması ile mümkündür. Zaten Yataklı Tedavi Kurumları İşletme Yönetmeliği'nin maddesinde, hemşirelerin nöbet düzeninin o sağlık kuruluşundaki hemşire, ebe ve hemşire yardımcısı sayısına göre belirleneceği hükme bağlanmıştır. Bu halde sağlık hizmetlerinin sürekliliğinin sağlanması için yapılması gereken çalışanların temel haklarını ihlal ederek her an ulaşılabilir olmasını beklemek değil, yeterli sayıda personel çalıştırarak hem çalışan haklarının hem nitelikli sağlık hizmeti sunumunun sağlanmasıdır.

Bu halde, kurumu tarafından dinlenme hakkını ihlal edecek şekilde, kesintisiz olarak ulaşılabilir olması talep edilen meslektaşlarımız tarafından yapılabilecekler şu şekildedir;

-Yukarıda icap nöbeti ve ilgili Genelge hakkında anlatılanlar kapsamında, hemşirelere icap nöbeti tutturulamayacağı ve Genelgenin de buna yol açar şekilde yorumlanamayacağına ilişkin bir yazı yazılarak söz konusu uygulamadan vazgeçilmesi talep edilebilir. Hastanenin bu başvuruyu reddetmesi ya da 60 gün içerisinde cevap vermemesi halinde bu ret işlemine karşı 60 gün içerisinde dava açılması mümkündür. 

-Hastanenin bu uygulamayı, sıklıkla yalnızca sözlü olarak yaptığı gözlenmektedir. Bu durumda,  meslektaşlarımız, yapılan bu uygulamanın yazılı hale getirilmesi talep edilebilir. Yazılı hale getirilmesi halinde ise kuruma başkaca bir başvuruda bulunmaksızın doğrudan yazılı olan söz konusu işleme karşı 60 gün içerisinde dava açılabilir.

Bilginize sunulur.

Saygılarımızla.

Devlet Memurları Kanunu Madde

Çalışma Saatleri

Memurların haftalık çalışma süresi genel olarak 40 saattir.

Bu süre Cumartesi ve Pazar günleri tatil olmak üzere düzenlenir.

Ancak bu kanuna, özel kanunlara, Cumhurbaşkanlığı kararnamelerine veya bunlara dayanılarak çıkarılacak yönetmeliklerle, kurumların ve hizmetlerin özellikleri dikkate alınmak suretiyle farklı çalışma süreleri tespit olunabilir.

Cumhurbaşkanı, yurt dışı kuruluşlarda hizmetin gerektirdiği hallerde, hafta tatilini Cumartesi ve Pazardan başka günler olarak tespit edebilir.

Devlet Memurları Kanunu Madde Açıklaması

Madde hükmüne göre, memurların haftalık çalışma süresi genel olarak 40 saattir. Bu süre Cumartesi ve Pazar günleri tatil olmak üzere düzenlenir.

Kanunun yürürlüğe girdiği yılındaki ilk metninde de haftalık çalışma süresi 40 saat olarak tespit edilmiş, ancak, bazı sınıfların tüzükleriyle bu genel hükümden ayrılabilme imkanı getirilerek, bu sürenin altında veya üstünde bir başka sürenin tespitine fırsat verilmiştir. Bu şekilde tespit edilen normal çalışma süresi dışında memur çalıştırılması halinde bunlara normal aylıklarına ek olarak fazla çalışma ücretinin ödeneceği ayrıca hükme bağlanmıştı.

Daha sonra yılında çıkarılan 12 sayılı KHK ile değiştirilen 99&#;uncu maddede yapılan bu değişiklikle ilk kez yarım gün çalışılan cumartesi tatil günü sayılmış, haftalık çalışma süresi değiştirilmemiştir.

Devlet Memurları Kanunu Madde Çalışma Saatleri Emsal Kararlar

Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu E: /66, K: /

• Devlet Memurları Kanunu Madde
• Çalışma Saatleri

sayılı Sağlık Personelinin Tazminat ve Çalışma Esaslarına Dair Kanunun 2. maddesinde günlük çalışma saatlerinin sayılı Yasa hükümlerine göre tespit edileceği hükme bağlanmıştır. sayılı Yasanın maddesinde de memurların haftalık çalışma sürelerinin 40 saat olduğu, ancak özel kanunlara dayanılarak çıkarılacak tüzük ve yönetmeliklerle kurumların ve hizmetlerin özellikleri dikkate alınmak suretiyle farklı çalışma sürelerinin tespit edileceği kuralı yer almıştır.

Görüldüğü gibi, Yasa koyucu Devlet memurlarının haftalık çalışma sürelerini tüm kamu personeli yönünden ortak bir esasa mutlak olarak bağlamamış, kurumların ve hizmetlerin özelliklerine göre genel esastan ayrılarak farklı çalışma süreleri saptanmasına izin vermiştir. Röntgen ve radyumla tedavi müesseselerinde görevli personelin sağlıklarının yakın ve ağır bir tehlike altında bulunması nedeniyle bu personel yönünden sayılı Yasa ve Devlet memurları için öngörülen haftada 40, günde 8 saat çalışma süresinden farklı bir düzenlemeye gidilmesinin hizmetin bir gereği olduğu tartışmasızdır.

Nitekim, sayılı Radyoloji, Radyom ve Elektrikle Tedavi ve Diğer Fizyoterapi Müesseseleri Hakkında Kanunun 3. maddesi uyarınca çıkarılan Radyoloji, Radyom ve Elektrikle Tedavi Müesseseleri Hakkındaki Tüzüğün 2. maddesinde çalışma tarzına dair hükümlere yer verilmiş, ve maddesinde de çalışma ve sağlık koşullarına ilişkin usul ve esaslar düzenlenmiştir.

Anılan tüzüğün ve maddesinde röntgen ve radyomla günde 5 saatten fazla çalışılmayacağı, bu şekilde çalışanların hastanenin başka işlerinde kullanılmayacakları ve bu kişilere gece uykularını ihlal edecek işler verilemeyeceği açıkça belirtilerek hizmetin özelliği vurgulanmıştır.

Dosyanın incelenmesinden; davalı idareye bağlı Ankara İhtisas Hastanesinde kardiyoloji uzmanı olarak görev yapan davacının, radyasyona maruz kalması nedeniyle günde 5 saat üzerinde çalıştırılmaması istemiyle yaptığı başvurusunun reddedilmesi üzerine, bakılan davayı açtığı, davalı idarece ise kardiyoloji uzmanlarının hafta içi her gün değil, bir veya en çok iki gün anjiyo laboratuarında çalıştırıldığı, bu nedenle her gün röntgen çeken röntgen uzmanları ile aynı risk grubunda değerlendirilemeyeceği, aksi halde kardiyoloji olarak verilmesi gereken hizmetlerin aksayacağının ileri sürüldüğü anlaşılmıştır.

Bu durumda, her ne kadar mahkemece, davalı idarece, şua izninden yararlandırılan dolayısıyla röntgen ışınlarına maruz kaldığı tartışmasız olan davacının günde 5 saatten fazla çalıştırılmaması gerektiği gerekçesiyle dava konusu işlem iptal edilmiş ise de; davacının ihtisasının kardiyoloji olması ve anjiyo laboratuarında çalışmak suretiyle şuaya maruz kalması karşısında günlük çalışma süresinin hizmetin özelliği dikkate alınmaksızın günde 8 saat olarak belirlenmesi yukarıda belirlenen düzenlemelere aykırı ise de, ilgilinin günde 5 saatle sınırlı çalışması hali ancak anjiyo laboratuarında çalıştığı günlerle sınırlı olacağından anjiyo yaptığı günlere mahsus olmak üzere 5 saatten fazla çalıştırılmaması gerekli olup aksi yönde tesis edilen dava konusu işlemde mevzuata uyarlık bulunmamaktadır. Bu nedenle, Mahkemece, belirtilen hususlar göz önüne alınmaksızın davacının, bu husus belirtilmeksizin günlük 5 saat çalıştırılması gerektiği yolunda verilen ısrar kararında hukuki isabet görülmemiştir.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle davalı idarenin temyiz isteminin kabulü ile Ankara 6. İdare Mahkemesinin günlü, E: /, K: / sayılı ısrar kararının Danıştay On ikinci Dairesinin bozma kararı doğrultusunda BOZULMASINA, dosyanın Ankara 6. İdare Mahkemesine gönderilmesine, günü oybirliği ile karar verildi.

Danıştay 5. Dairesi E: /, K: /

• Devlet Memurları Kanunu Madde
• Çalışma Saatleri

sayılı Yasanın maddesinde; memurların haftalık çalışma süresinin genel olarak 40 saat olduğu ancak özel kanunlarla yahut bu kanuna veya özel kanunlara dayanılarak çıkarılacak tüzük ve yönetmeliklerde kurumların ve hizmetlerin özellikleri dikkat alınmak suretiyle farklı çalışma sürelerinin tespit olunacağına işaret edilmektedir.

Bu düzenlemeden de anlaşılacağı üzere yasa koyucu, Devlet memurlarının haftalık çalışma sürelerini tüm kamu personeli yönünden mutlak ve ortak bir esasa bağlamamış, kurumların ve hizmetlerin özelliklerine göre genel esastan ayrılmasına ve farklı çalışma süreleri saptanmasına izin vermiştir.

Kamu sağlık hizmetlerinin önemi düşünülerek bu hizmetlerde çalışan personel yönünden, sayılı Devlet Memurları için genel olarak öngörülen haftada 40 saatlik çalışma süresinden farklı bir düzenlemeye gidilmesinin hizmetin bir gereği olduğu duraksamaya yer bırakmayacak kadar açıktır. Nitekim sayılı Sağlık Personelinin Tazminat ve Çalışma Esaslarına Dair Kanunun 2. maddesinde; kamu sağlık hizmetlerinde çalışan personelin haftalık kanuni çalışma süresinin 45 saat olduğu açıkça belirtilerek hizmetin özelliği vurgulanmıştır. Anılan maddede kamu sağlık hizmetlerinde çalışan görevlilerin mensup olduğu sınıf ve sağlık hizmetine katkının doğrudan ya da dolaylı olması yönünden bir ayrım yapılmamış, sağlık hizmetinin bütünlüğü göz önünde tutularak, özel kanunların verdiği hak ve yetkiye dayanarak mesleklerini serbest olarak icra edenler hariç tüm personel ortak çalışma düzenine tabi kılınmıştır.

Öte yandan sayılı Yasa kapsamında bulunan personele en yüksek Devlet memuru aylığının % 50&#;sini geçmemek üzere aylık tazminat verileceği öngörüldüğü halde bu yasayı yürürlükten kaldıran sayılı Yasada anılan personele tarihinden itibaren , ve sayılı Yasalara göre hak edilen aylık, yakacak yardımı, iş riski, iş güçlüğü, temininde güçlük zammı ve mahkumiyet yeri ödeneği verilmesi hükme bağlandığından, davacının kendisine sağlık tazminatı verilmediği yolundaki iddiasının geçerli yönü bulunmamaktadır. Hastabakıcı kadrosunda ve yardımcı hizmetler sınıfında bulunan davacının tedavi kurumunda hastaların ve hastanenin temizliği ile ilgili hizmetleri yaptığı ve sayılı Yasanın funduszeue.infoinde öngörülen iş riski zammından yararlandığı dava dosyasında bulunan bilgi ve belgelerin incelenmesinden anlaşılmaktadır.

Belirtilen yasal duruma göre haftada 45 saat çalışma süresine tabi bulunan davacı hakkında, ortada fazla sayılabilecek bir çalışması bulunmadığı için fazla mesai ücreti verilmemesinde mevzuata aykırılık bulunmadığından bu yolda tesis edilen işlemin iptaline ilişkin mahkeme kararında hukuki isabet görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle tarafların temyiz isteminin kabulü ile Erzurum İdare Mahkemesince verilen günlü, / sayılı kararın sayılı Yasanın maddesinin 1. fıkrası uyarınca bozulmasına karar verildi.

Danıştay 5. Dairesi E: /, K: /

• Devlet Memurları Kanunu Madde
• Çalışma Saatleri

T.C. Anayasasının maddesinin 5.fıkrasında merkezi idarenin mahalli idareler üzerinde, mahalli hizmetlerin idarenin bütünlüğü ilkesine uygun şekilde yürütülmesi, kamu görevlerinde birliğin sağlanması, toplum yararının korunması ve mahalli ihtiyaçların gereği gibi karşılanması amacıyla, kanunda belirtilen esas ve usuller dairesinde idari vesayet yetkisine sahip olduğu hükme bağlanmıştır.

İçişleri Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek kabulü Hakkında sayılı kanunun Birinci maddesinde, bu kanunun amacının mahalli idarelerin yönlendirilmesi olduğu açıklanmış, ikinci maddesinde de, mahalli idareleri ve bunların merkezi idare ile olan alaka ve münasebetlerini düzenleme görevi Bakanlığın görevleri arasında sayılmıştır. Yine aynı Kanunun maddesinin C fıkrası hükmü ile de, Bakanlık yangından korunma ve önleme tedbirlerini, itfaiye teşkillerinin standartlarını tespit etmek, personelini eğitmek, teşkilleri denetlemek ve koordinasyon sağlamakla görevli kılınmıştır. Aynı kanunun maddesinde de, Bakanlığın, kanunla yerine getirmekle yükümlü oldukları hizmetleri, tüzük, yönetmelik, tebliğ, genelge ve diğer idari metinlerle düzenlemekle görevli ve yetkili olduğu belirtilmiştir.

Yukarıda sözü edilen hükümler karşısında belediyelerin itfaiye hizmetlerinin daha iyi yürütülmesi, yurt sathında hizmet birliği ve standardı sağlamak için itfaiye personelinin çalışma saatlerinin bir yönetmelik hükmüyle düzenlenmesinde yetki yönünden hukuka aykırılık bulunmamaktadır. sayılı Devlet Memurları Kanununun maddesinde de, özel kanunlarla yahut bu kanuna veya özel kanunlara dayanılarak çıkarılacak tüzük ve yönetmeliklerle, kurumların ve hizmetlerin özellikleri dikkate alınmak suretiyle farklı çalışma süreleri tespit olunabileceği belirtilmiştir.

İtfaiye hizmetlerinin devamlılık arz eden bir kamu görevi olduğundan kamu güvenliği ve sağlığı ile yakın ilişkisi bulunduğundan 12 saat iş, 12 saat istirahat ya da 24 saat iş, 24 saat istirahat şeklindeki düzenlemenin hem personelin yarısı ile hizmete devamlılık sağlayan hem de personelin diğer yarısının istirahatını gerçekleştiren dengeli ve adaletli bir düzenleme olduğu anlaşıldığından yönetmelik hükmünün hizmet gereklerine aykırı olduğu iddiası da yerinde görülmemiştir. Kaldı ki sözü edilen personelin fazla çalışması karşılığı ücretle karşılanmaktadır.
Açıklanan nedenlerle davanın reddine karar verildi.

Danıştay Dairesi E: /, K: /

• Devlet Memurları Kanunu Madde
• Çalışma Saatleri

sayılı Sağlık Personelinin Tazminat ve Çalışma Esaslarına Dair Kanunun 2’nci maddesinde, &#;günlük çalışma saatlerinin sayılı Yasa hükümlerine göre tespit edileceği belirtilmiş, sayılı Yasanın maddesinde ise, memurların haftalık çalışma sürelerinin 40 saat olduğu ancak özel kanunlara dayanılarak çıkarılacak tüzük ve yönetmeliklerle kurumların ve hizmetlerin özellikleri dikkate alınarak farklı çalışma sürelerinin tesbit edileceği hükme bağlanmış bulunmaktadır.

sayılı Radyoloji, Radyum ve Elektrikli Tedavi ve Diğer Fizyoterapi Müesseseleri Hakkında Kanun ve bu kanun uyarınca çıkarılan Tüzüğün 2. faslında çalışma tarzına dair hükümlere yer verilmiş, üncü maddelerinde de çalışma ve sağlık koşullarına ilişkin usul ve esaslar, 21 ve 22’nci maddelerinde röntgen ve radyumla günde 5 saatten fazla çalışılamayacağı, bu şekilde çalışanların hastanenin başka işlerinde kullanılamayacağı ve gece uykularını ihlal edecek işlerin verilemeyeceği kurala bağlanmıştır.

Öte yandan, tarih ve Mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin maddesi gereğince SSK&#;da görevli personele ödenecek ek ödeme oranlarının tespitine ilişkin SSK Yönetim Kurulunun günlü ve sayılı Ek Ödemenin Tediyesine İlişkin Usul ve Esasların Sağlık Hizmetleri Bölümünün 6. maddesinde Hastanelerde full-time görev yapan uzman tabiplere % oranında, part-time görev yapan anılan unvandaki kişilere ise %90 oranında ek ödemede bulunulacağı belirlenmiştir.

Dosyanın incelenmesinden; SSK İzmir Tepecik Eğitim Hastanesinde radyoloji uzmanı olarak görev yapan davacının tam gün ( full-time ) çalışma esasına göre ek ödeme yapılması yolundaki başvurusunun reddi üzerine, yasa gereği günde beş saat çalışmasının zorunlu olduğu ve çalışmasının tam gün çalışma olarak değerlendirilerek, eksik ödenen ek ödeme farklarının tazmini istemiyle temyize konu davanın açıldığı anlaşılmıştır.

Açıklanan maddi olay ve yukarıda sözü geçen , sayılı Kanunların ve sayılı Kanun uyarınca çıkarılan Tüzüğün ilgili hükümleri göz önünde bulundurulduğunda; hekim sağlığının korunması amacıyla part-time veya full-time çalışma koşulları göz önünde bulundurulmaksızın diğer hekim ve sağlık çalışanlarından farklı olarak röntgen ve radyumla çalışan personelin, doğrudan günde 5 saat çalıştırılmalarının mevzuatın gereği olduğu, röntgen ve radyumla çalışan personelin full-time veya part-time statüde çalıştıklarına bakılmaksızın günlük çalışma sürelerinin 5 saat olduğu, dolayısıyla radyoloji uzmanlarının günlük 5 saat çalışma sürelerinin diğer çalışanların full-time çalışma süresine eşit olduğunun kabulü gerekmektedir.

Bu durumda, davacının günde beş saat çalışmasının, anılan Yasa ve tüzük hükümleri gereği tam gün çalışma niteliğinde olması nedeniyle, Sağlık Hizmetleri Bölümünün 6/a maddesinde hastanelerde full-time görev yapan uzman tabiplere yapılan ek ödeme oranı olan % oranından yararlandırılması gerekirken, part-time görev yapanlara uygulanan %90 ek ödeme oranından yararlandırılmasında hukuka uyarlık bulunmamıştır.

Diğer taraftan, dava konusu işlem nedeniyle davacının yoksun kaldığı ek ödeme farklarının idareye başvuru tarihi olan tarihinden itibaren tazmininin gerektiği kuşkusuzdur.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulüyle, İzmir 1. İdare Mahkemesince verilen günlü ve E/, K/ sayılı kararının bozulmasına, yukarıda belirtilen hususlar gözetilerek yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın adı geçen Mahkemeye gönderilmesine, tarihinde oybirliği ile karar verildi.

Devlet Memurları Kanunu Madde

Günlük Çalışma Saatlerinin Tespiti

Günlük çalışmanın başlama ve bitme saatleri ile öğle dinlenme süresi, bölgelerin ve hizmetin özelliklerine göre merkezde Cumhurbaşkanınca, illerde valiler tarafından tespit olunur.

(Ek fıkra: 13/2/ &#; / md.) Ancak engelliler için; engel durumu, hizmet gerekleri, iklim ve ulaşım şartları göz önünde bulundurulmak suretiyle günlük çalışmanın başlama ve bitiş saatleri ile öğle dinlenme süreleri merkezde üst yönetici, taşrada mülki amirlerce farklı belirlenebilir.

(Ek fıkra: 13/2/ &#; / md.) Memurların yürüttükleri hizmetin özelliklerine göre, bu madde uyarınca tespit edilen çalışma saat ve süreleri ile görev yerlerine bağlı olmaksızın çalışabilmeleri mümkündür. Bu hususa ilişkin usul ve esaslar, Cumhurbaşkanınca belirlenir.

Devlet Memurları Kanunu Madde Açıklaması

Memurların yürüttükleri hizmetin özelliklerine göre, bu madde uyarınca tespit edilen çalışma saat ve süreleri ile görev yerlerine bağlı olmaksızın çalışabilmeleri mümkün hale getirilmiştir. Bu hükmün memurların mesai saatlerine veya görev yerine bağlı olmadan çalıştırılmasının öngörülmesi uygulamada memura eziyet veya tecride dönüştürülme riski taşıdığı değerlendirilmektedir. Bu hususta yapılacak düzenlemenin esasları hizmet gereğine ve objektif kriterlere bağlı olması gerekir.

Memur hangi hallerde ve ne kadar süre ile görev yeri dışında çalıştırılacak, memurun çalışma saat ve süreleri dışındaki çalışma usulleri nasıl olacak, bunun memura yansıması maddi veya izin şeklindeki uygulaması nasıl olacak, bu hususlarda uygulamada sıkıntıların yaşanabileceği, yapılacak ikincil düzenlemede bu görevlendirmelerin veya çalışma esaslarının kamu hizmet ve gereklerine uygun olarak ve amirlerin memurları mağdur edebileceği de düşünülerek objektif olmayan uygulamaları önleyecek şekilde kriterlerin getirilmesi gerekir.

İllerde günlük çalışma saatlerinin başlama ve bitiş saati ile öğlen dinlenme saati her ilin valiliklerince belirlenir. Taşrada illerin coğrafi veya iklim koşullarına göre birbirinden farklı çalışma saatleri belirlenebilir.

Devlet Memurları Kanunu Madde Günlük Çalışma Saatlerinin Tespiti Emsal Kararlar

Danıştay Dairesi E: /

• Devlet Memurları Kanunu Madde
• Günlük Çalışma Saatlerinin Tespiti

Dava konusu günlü, 97/ sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile günlü, 8/ sayılı Bakanlar Kurul Kararına ekli listelerde yer alan kurumların çalışma saatleri tarihleri arasında geçerli olmak üzere / olarak değiştirilmiş olup, bu uygulama ile çalışma saatleri: ramazan ayı için ve iftar saatlerine uygun biçimde düzenlenmiştir.

sayılı Devlet Memurları Kanununun &#;Günlük çalışma saatlerinin tespiti&#; başlıklı maddesinde Günlük çalışmanın başlama ve bitme saatleri ile öğle dinlenme süresinin, bölgelerin ve hizmetin özelliklerine göre merkezde Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığının tekliği üzeri ne Bakanlar Kurulunca, illerde Valiler tarafından tespit olunacağı hükme bağlanmıştır.

T.C. Anayasasının başlangıç kısmının 5. paragrafında yer alan &#;&#; ve laiklik ilkesinin gereği olarak kutsal din duygularının, Devlet işlerine ve politikaya kesinlikle karıştırılamayacağı&#; yolundaki emri 2. maddesinde yer alan &#;demokratik, laik ve sosyal hukuk devletidir&#; ve maddesindeki &#;kimse Devletin sosyal, ekonomik, siyasi veya hukuki temel düzenini kısmen de olsa din kurallarına dayandırma veya siyasi veya kişisel çıkar yahut nüfuz sağlama amacıyla istismar edemez ve kötüye kullanamaz&#; ifadeleri karşısında, Türkiye Cumhuriyetinin her vatandaşının bu kurallara aykırı gördüğü karar ve uygulamalara karşı çıkmakta menfaat ilgisi olduğu bir yana, kararnamenin fiilen bütün yurtta ve ramazan ayıyla sınırlı olarak uygulanmakta olması karşısında kamu görevlisi olan davacının merkezde ikamet etmese dahi dava açma hakkı olduğu tabii bulunmaktadır.

Kaldı ki, iptali ve yürütülmesinin durdurulması istenilen Bakanlar Kurulu Karanı; iftar saatleri farklı olan illerde Valiliklerce mesai saati belirleme kararlarına dayanak alınacağı gibi İller İdaresi Kanununun 9. maddesinin (c) bendi hükmüne göre Bakanlar Kurulu Kararlarına aykırı karar alması mümkün olmayan Valilerce de aynı ilkenin uygulanacağı konusunda kuşku yoktur.

Açıklanan nedenlerle, davacın bu davayı açmakta menfaati bulunduğu kabul edilerek uyuşmazlığın esasına geçildi:

sayılı Devlet Memurları Kanunun yukarıda sözü edilen maddesi hükmüne göre günlük çalışma sürelerinin başlama ve bitme saatlerinin ancak bölgelerin ve hizmetin özelliklerine göre değiştirilebilmesi esas olup, dava konusu Bakanlar Kurulu Kararında ise. iftar saatinin çalışma süresi dışında bırakılmasının amaçlandığı, bu hususun, yukarıda açıklanan Anayasa hükümlerine aykırı olduğu gibi, din ve devlet işlerinin birbirinden bağımsız şekilde yürütülmesi biçiminde uygulanan laiklik ilkesine de ters düştüğü açıktır.

Belirtilen nedenlerle dava konusu Bakanlar Kurulu Karanı ile çalışma saatlerinin değiştirilmesinde kamu yaranı bulunmadığı ve Anayasaya aykırılığı açık olduğundan, sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun sayılı Yasa ile değişik maddesinin 2. fıkrasında öngörülen koşulların gerçekleşmiş olması karşısında dava konusu Bakanlar Kurulu Kararının yürütülmesinin durdurulmasına, oyçokluğu ile karar verildi.

Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu E: /, K: /

• Devlet Memurları Kanunu Madde
• Günlük Çalışma Saatlerinin Tespiti

maddesinde çalışma saatlerine ilişkin usul ve esasların Devlet Personel Başkanlığının teklifi üzerine Bakanlar Kurulunca belirleneceğinin belirtildiği, dolayısıyla Yönetmelikle getirilen hükmün yetki gaspı olduğu, dava konusu Yönetmelikte 24 saat çalışma esası uyarınca görev yapacak personelin güvenliğinin ve yemekhane, ulaşım gibi ihtiyaçlarının nasıl karşılanacağına, 24 saat hizmet verilecek binaların güvenlik, jeneratör gibi esaslı ihtiyaçlarının nasıl giderileceğine ilişkin bilgilerin yer almadığı, bu durumun davalı idarenin yeterli alt yapıyı hazırlamadığını gösterdiği, vergi dairelerinin 24 saat esaslı çalışma sistemine ihtiyacının olmadığı ileri sürülmektedir.

Açıklanan nedenlerle;

1. Davacının temyiz isteminin reddine,

2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Danıştay On ikinci Dairesinin temyize konu 07/10/ tarih ve E/, K/ sayılı kararının ONANMASINA,
3. Kesin olarak, 10/03/ tarihinde oybirliği ile verildi.