Sagopa Kajmer Mevsimler Gibisin Sözleri

# Verse I

Sen ne biçim bir mevsimsin, ısınmam imkansız

Donmamak neyime, titrememek çok zor

Rüzgarların buzdan serin, tadı eksik meyvenin

Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere

Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe

Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de

Tedirginlik var üzerime yakalar kaçmaya yeltendikçe

Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe

Günlerden zindanlar biriktirdim, hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum

Hepsinin içi ayrı zulüm

İşte böyle geldik buraya dek. Sen bir gamsız bense deli bir gözüpek

Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek

Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek

Bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek

Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek

Ya sende hep ben miyim tek? Keşke bir tek ben olsaydım sende tek

Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek

Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek

Bu güçsüzlüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey

Yaptıklarını bilip hala senden caymamak garip bir şey

Bana dokunma, yanımı senle doldurma

İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca

# Nakarat

Mevsimler gibisin değişirsin

Ya beni üşütürsün ya yakarsın

Kendimden hergün parça koparıyorum

Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum

Mevsimler gibisin değişirsin

Ya beni üşütürsün ya yakarsın

Kendimden hergün parça koparıyorum

Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum




# Verse II

Ucunu tutamadığım bir ilmek gibi çözülüyor buzum

Eridikçe içime batıyorum yüzme bilmiyorum

Yarim içime su septi su çok soğuk üşüyorum

Ben kolundan ayrı kalmış bir elim hareket etmiyorum

Sevdam çık kurtsun nereye saklandıysan toz bulutsun

Defalarca çaldı kapını kalbim ortalarda yoksun

Hayallerim suya düştü hayallerimi su boğdu

Hayallerim su oldu ya kızıp dururum kendime

Artık yıllarca kendimden alamam hıncımı

Mahalle kadınlarını çağırıp yoldururum saçımı

Burkulmuş yüreğimden sızar ılık ılık gözyaşım

Ne kadar aynı kalsam da yüzüm farklı aynalarda

Beni affet üzüntüm bunca yıldır seni ona üzdürdüm

(Omuzuma yaslan Esen seni çok seviyor seviyor seviyor)

Çok üzgünüm ama beni daha fazla kırmana izin veremem

Duygularımı tekmeleyişini daha çok izleyemem

Ne hep yaz şu sevdamız ne de hiç durmadan kış

Söylediğim her şeyi unut beni unutma hiç

Ah karanfilim ne burnumdan gider ne de ellerimden çıkar kokun

Ah işitmek istiyorsan gel şu elime bir dokun

Beni bir silersin bir yazarsın bir öldürür bin kaçarsın

# Nakarat



Mevsimler gibisin değişirsin

Ya beni üşütürsün ya yakarsın

Kendimden hergün parça koparıyorum

Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum



Mevsimler gibisin değişirsin

Ya beni üşütürsün ya yakarsın

Kendimden hergün parça koparıyorum

Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum

Sagopa Kajmer:
Sen ne biçim bir mevsimsin ısınmam imkansız
Donmamak neyime titrememek çok zor
Rüzgarların buzdan serin tadı eksik meyvenin
Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere
Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe
Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de?
Tedirginlik var üzerime yakalar kaçmaya yeltendikçe
Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe
Günlerden zindanlar biriktirdim
Hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum
Hepsinin içi ayrı zulüm
İşte böyle geldik buraya dek
Sen bir gamsız bense deli bir gözü pek
Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek
Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek
Bütün bunlara ekbenim aşkım saf ve sek
Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek
Ya sende hep ben miyim tek?
Keşke bir tek ben olsaydım sende tek
Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek
Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek
Bu güçsüzlülüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey
Yaptıklarını bilip hala senden caymamak garip bir şey
Bana dokunmayanımı senle doldurma



İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca

Mevsimler gibisin değişirsin ya beni üşütürsün ya yakarsın
Kendimden her gün parça koparıyorum
Ama sen bunu nerden bileceksin yavrum

Kolera:
Ucunu tutamadığım bir ilmek gibi çözülüyor
Buzum eridikçe içime batıyorum
Yüzme bilmiyorum yarim içime su serpti
Su çok soğuk üşüyorum
Ben kolundan ayrı kalmış bir elim hareket etmiyorum
Sevdam çık kurutsun nereye saklandıysan toz bulutsun
Defalarca çaldı kapını kalbim ortalarda yoksun
Hayallerim suya düştü hayallerimi su boğdu
Hayallerim su oldu ya kızıp dururum kendime
Artık yıllarca kendimden alamam hıncımı
Mahalle kadınlarını çağırıp yoldururum saçımı
Burkulmuş yüreğimden sızar ılık ılık gözyaşım
Ne kadar aynı kalsam da yüzüm farklı aynalarda
Beni affet üzüntüm bunca yıldır seni ona üzdürdüm
Omzuma yaslan esen seni çok seviyor seviyor seviyor
Çok üzgünüm ama beni daha fazla kırmana izin veremem
Duygularımı tekmeleyişini daha çok izleyemem
Ne hep yaz şu sevdamız ne de hiç durmadan kış
Söylediğim her şeyi unut beni unutma hiç
Ah karanfilim ne burnumdan gider
Ne de ellerimden çıkar kokun
Ah işitmek istiyorsan gel şu elime bir dokun
Beni bir silersin bir yazarsın bir öldürür bin kaçarsın