Eyleme Dönüşmeyen Arzu Ruh Bozukluğuna Yol Açar

john rylands kütüphanesi'nde kısa bir süre önce daha önce görülmemiş gravürlerinin sergilendiği, anlaşılması yer-yer güç ama anlaşınca anlam karmaşası yaşatan,the tyger şiirinin defalarca okunarak, kendinizi başka yerlerde bulacağınız, hayal gücünüzün sınırlarını zorlayan kişi.

"eyleme dönüşmeyen arzu ruhsal bozukluğa yol açar. "

to see world in a grain of sand
and a heaven in a wild flower
hold infinity in the palm of your hand
and eternity in an hour

***

bir dünyayı görmek kum tanesinde
ve yaban çiçeğinde semayı
avucunda tutabilmek sonsuzluğu
ve tüm zamanı bir saatin içinde

bana göre en iyi eseri budur. 'te^* yazmıştır ve inanılmaz düşünceleri barındırır bu dört satır. ayrıca farklı çevirilerini de gördüm fakat en başarılısı kesinlikle budur. bilim ve teknik dergisinin nisan sayısında büyük hadron çarpıştırıcısı başlıklı makalenin giriş bölümündeydi ve o dönem beni bayağı etkilemiş olacak ki hala aklımdan çıkmaz.

william blake masumiyetin güzelliğinin net bir şekilde görüldüğü mükemmel funduszeue.infoıca the doors'un kurulmasında imzası olan bir funduszeue.infoğunda çocuksu dünyanın 'olması gerektiği gibi ' güzelliklerini ortaya çıkarır her şfunduszeue.infoında masumiyetini kaybettiği ilk anı düşünür insan ve özlem funduszeue.infon salçalı ekmek verip sokağa saldığı günlerden , çıkarın cirit attığı bugünlere nasıl gelindiğinin acısı ortaya çıkmaya başlar belli bir süfunduszeue.info okumaya devam edildiğinde o acı yerini samimi bir huzura bıraktığını anlaşılır , bir daha okunma ihtiyacı duyulana dek kitap kapatılır."masumiyet şarkıları"tavsiye edilesi bir kitabıdır bu güzel adamıfunduszeue.info de onca zorluk içinde adamın böyle şeylere zaman ayırması okunurken alınan tatmin hissini arttıran en önemli faktörlerden funduszeue.infopeare'in gölgesi kapatır bu tatlı amcamızın yüzünü ama olsun okunası adamdır william blake.

t.s. eliot'ın dahi şair dediği ve başka bir yerde büyüseymiş bir dante olabileceğini söylediği şair.
18 yüzyılda, ingiliz edebiyatında romantizm içinde yer verilse de,genel olarak daha özgün bir usluba sahip olduğu düşünülüyor. öyle de bir artısı var.
ne yazık ki her şair gibi, yaşarken değeri bilinmeyenlerden.
öyle ki yüzyılda bile o'nun yaşadığını bilen 2 kişiyi geçmezmiş, üstelik o tanıyanlar da deli sanıyorlarmış blake'i.
ancak yüzyılda hak ettiği üne kavuşmuş kendileri.
aynı zamanda ressammış da. şiirlerini kendi elleriyle bakır levhalara işlermiş misal, sonra bunlar evindeki duvarları süslermiş

resmettiği şiirlerinde, gelişmiş bir hayal gücünü temsil etmiş çokça

"bir kum tanesinde bir dünya
bir kır çiçeğinde bir cennet görebilmek;
sonsuzluğu avucunun içinde
ebediyeti bir tek saatte tutabilmek"

gerçekliği kendi iç dünyasında bulan şair, ressam.

"pencere ile değil, pencerenin içinden (i look through and not with it)" diyerek ne güzel anlatmış bunu.

ne şiirlerini ne resimlerini para kazanmak için kullanmayan zat.
sefalet içinde bir hayat sürmüştür bu yüzden. halbuki, yeteneklerini bu yolda kullabilecekken o ruhunu doyurmayacak işler yapmaktan aç kalmak pahasına geçmiştir.
bir mektubunda " buraya çıplak geldik; geldiğimiz gibi çıplak gidiyoruz" diyerek londra'da yaşamını sürdürmüştür.
bunun yanında çokça hayal aleminde yaşayan bir insandı. evlenmesi bile bu durumu etkilememişti, aksine karısı da ona uyum sağlamıştı.
ve en ilginç bulduğum şey ise, bahçesinde j. milton'ın paradise lost'unu çırılçıplak okuması ve bunu rutinleştirmesi. böyle değişik bir adammış vesselam.

"ve mutlu şarkılarımı yazdım.
her çocuk dinleyip sevinsin diye."

ateist olduğu düşünülüyor. ancak son birkaç haftadır kendisiyle ilgili yaptığım araştırmalardan ateist veya deist oldugunu bir türlü çıkaramadım. kendisinin dini görüşü hakkında şunu söyleyebilirim: tanrı, isa, yaratılış, incil gibi kavramlara inanıyor. ancak hiçbirinin değiştirilemez olduğunu düşünmüyor. hristiyan olma isteği var. tanrıya inanma istegi var. her dinin ortak amaçlara hizmet ettiğini söyleme isteği var ama aynı zamanda bu söylediklerimin hepsini yıkıp geçme isteği de var. gördüğüm kadarıyla dini görüşü hayat anlayışıyla birleşerek onu bir "arayıcı" yapmış. ararken gördüklerini, hissettiklerini de gravürlerine şiiriyle beraber işlemiş. bize bu arayışın sonucunu söylememiş. söyleyerek insanları bilgilendirmek gibi bi amacı da olmamış sanki. belki düşünceleri ağır geldiğinden bir noktaya kanalize etmek istemiştir bilemiyorum. kendi hayal dünyasına bağlı kalmış. yasaklamalara karşı kökten bi başkaldırışı var. ama anarşist de değil. adam bir düşünür. eylemlerinin hepsinden bir sonuç beklersek, bir kategoriye sığdırmak istersek ne yazık ki yanılmış oluruz. savunduğu konular, karşı çıktığı konular elbette var. ama bu konular hakkındaki yorumlara bakarak blake şudur diyemeyiz sanki. bana öyle geliyor.

edit: eksik kelime düzeltimi.

"kehanetin gölgeleri" kitabıyla iyi bir çevirmenden (bkz: tozan alkan) geniş bir külliyatla sonunda türkçe okuyucusuyla buluştu..