Topal Asker Şiiri Hikayesi

Unutulan milli kahramanlar&#x; tarihin tozlu sayfalar&#x;ndan ç&#x;kartarak, maneviyat&#x; közlenmiş neslin milli duygular&#x;n&#x; yeniden alevlendiren bir romanc&#x;&#x; Türk Edebiyat&#x; Tarihi&#x;ni yazabilecek yetkinlikte bir edebiyatç&#x;, emsaline az rastlan&#x;r bir Tarihçi&#x; Ömrünü dergi neşretmekle, kitap yazmakla harcam&#x;ş bir muharrir ve tabutluklarda acuna meydan okumuş hakiki bir dava adam&#x;: Hüseyin Nihâl ATSIZ.

&#x;bnülemin Mahmud Kemal &#x;nan&#x;&#x;n, &#x; Atl&#x;y&#x; at&#x;ndan indirecek derecede şiddetli yaz&#x;lar yazan  sözleriyle tan&#x;mlad&#x;ğ&#x; Ats&#x;z Bey, hiç şüphesiz, edebi ve fikri kimliğini oluşturan türlü meziyetlerinin hangisiyle ele al&#x;n&#x;rsa al&#x;ns&#x;n, Cumhuriyet tarihimizin en s&#x;ra d&#x;ş&#x;, belki de en ilgi çekici şahsiyetlerindendir.

Bu yaz&#x;da ise, Ats&#x;z Bey&#x;in -romanc&#x;l&#x;ğ&#x; kadar parlak olmasa bile- birçoğu zihinlere kaz&#x;nm&#x;ş olan şiirleri yazmaya muktedir şairliğinden ziyade; şiirlerinin geneline hâkim olan  savaş mefhumunu, şiirlerinin tamam&#x;n&#x; incelemenin bu hacimde bir çal&#x;şmayla mümkün olmamas&#x; sebebiyle üç eser alt&#x;nda inceleyeceğiz.

1)Yakar&#x;ş Şiiri

Bildiğiniz gibi Ats&#x;z Bey&#x;in bütün şiirleriYollar&#x;n Sonu adl&#x; eserde toplanarak vefat&#x;ndan önce neşredilmeye başlanm&#x;ş, günümüzde de hâlen yeni bask&#x;lar&#x; yap&#x;larak okuyucuyla buluşmaya devam etmektedir. Kitab&#x; elimize ald&#x;ğ&#x;m&#x;zda, esas&#x;nda işimizin tahmin ettiğimizden daha kolay olacağ&#x;n&#x; fark ediyoruz. Zira kapağ&#x; açar açmaz,  kitab&#x;n ilk şiiri olan ( senesinde neşredilmiş) Yakar&#x;ş  adl&#x; eser adeta savaş ç&#x;ğl&#x;klar&#x;yla karş&#x;l&#x;yor bizi:

Anlamay&#x;z hayat&#x; felsefeyle, ilimle;
Hayat çelik ellerle at&#x;lan zar olmal&#x;.
Rahat yatakta ölmek acep olmaz m&#x; çile?
Kanl&#x; s&#x;n&#x;r boylar&#x; bize mezar olmal&#x;.

_Yakar&#x;ş, I. K&#x;t&#x;a

Ats&#x;z Bey, savaşla özdeşleşen diğer epik çizgide eser vermiş şairlerden farkl&#x; olarak, şiirlerinde tarihin yapraklar&#x;na s&#x;k&#x;şm&#x;ş savaşlar&#x; konu edinmekten ziyade, sürekli olarak yeni bir savaş&#x;n hasretini şiirleştirmiştir.  Çanakkale&#x;ye Yürüyüş adl&#x; eserini okuyanlar, O&#x;nun şu sözlerini hat&#x;rlayacak ve bu görüşüme hak verecektir:K&#x;n&#x;nda çok duran k&#x;l&#x;ç paslan&#x;r&#x; Türk k&#x;l&#x;c&#x; paslanmamal&#x;d&#x;r. Zaten Türk tarihi bize en uzun bar&#x;ş devremizin ancak 23 y&#x;l sürdüğünü gösteriyor. Lozan&#x;dan beri 10 y&#x;l geçti. Demek ki yeni savaşlar yaklaş&#x;yor. Eğer tarih bir tekerrürse ve tarihin kanunlar&#x;, kaideleri varsa biz en çok 13 y&#x;la kadar yeni bir savaşa gireceğiz demektir

Ats&#x;z Bey&#x;in savaşa olan hasretinin yan&#x;nda bir diğer dikkat çekici konu ise; yeni bir savaş kadar, kimi zaman şanl&#x; ve kahramanl&#x;k dolu bir şehadete, kimi zaman ise k&#x;l&#x;ç veya üç kuruşluk bir kurşunla dökülecek kana hasret duyuşu ve ölümü yenmiş bir ruh haliyleşiirlerini kaleme alm&#x;ş olmas&#x;d&#x;r:
Tasa m&#x;d&#x;r yakarsa bir kurşun kalbimizi?
Ne ç&#x;kar süngülerle delinse bağr&#x;m&#x;z?
Bu kurşunlar, süngüler öldüremezler bizi
Belki diner onlarla ezeli kalp ağr&#x;m&#x;z

_Yakar&#x;ş, V. K&#x;t&#x;a

O, sadece şiirleri ve yaz&#x;lar&#x;yla değil, yaşay&#x;şla da (sözlerin kuru bir laf kalabal&#x;ğ&#x;ndan ibaret olmad&#x;ğ&#x;n&#x; ispatlarcas&#x;na) hiçbir zaman dünyaya ve nimetlerine iltifat etmeden, inand&#x;ğ&#x; yolda yaşam&#x;ş ve dünyan&#x;n nimetlerinden mahrum yaş&#x;yor olmak onu inand&#x;klar&#x;ndan asla döndürememiştir. Şiirin ilerleyen m&#x;sralar&#x;nda, Ats&#x;z Bey&#x;in, gündelik hayat ve dünya arzular&#x;ndan uzak oluşuna şahitlik edecek m&#x;sralarla karş&#x;laş&#x;yoruz:

Gam m&#x; ceylân gözlüler bize yâr olmasa?
Yeter ki k&#x;l&#x;çlarla süngüler yâr olmal&#x;.
Rahat yatakta ölmek sanki değil mi tasa?
Savaş ve er meydan&#x; bize mezar olmal&#x;.

_Yakar&#x;ş, VIII. K&#x;t&#x;a
Sürekli olarak s&#x;n&#x;r boylar&#x;n&#x;, cenk meydanlar&#x;n&#x;, kanl&#x; harp sabahlar&#x;na hasret çeken Ats&#x;z Bey&#x;in, bu hasretin tezahürü olarak savaş&#x;n çelik-çomak  misali oynand&#x;ğ&#x; çağlara da zaman zaman özlem duyduğuna şahit oluyoruz:

Bir gün olur, elbette eski beğler dirilir;
Yine k&#x;l&#x;ç kuşan&#x;r tarihteki paşalar.
Yine şanlar al&#x;n&#x;p nice canlar verilir,
Yiğit ak&#x;n&#x;m&#x;zdan yine dünya şaşalar

_Yakar&#x;ş, IX. K&#x;t&#x;a

Yine Bat&#x;l&#x;lar&#x;n üçünü Kosova&#x;da
Topraklara sereriz, bir değil, bir kaç&#x;n&#x;.
Çekilince k&#x;l&#x;çlar yeniden Haçova&#x;da
Paramparça ederiz Cermenliğin haç&#x;n&#x;

_Yakar&#x;ş, XI. K&#x;t&#x;a

Genç Fâtih&#x;in ordusu yine tekbir al&#x;nca
Söndürürüz kâfirin Meryem Ana mumunu
Haritadan sileriz Tuna&#x;ya at sal&#x;nca
Ulah&#x;&#x;n&#x;, S&#x;rb&#x;&#x;n&#x;, Bulgar&#x;&#x;n&#x;, Rum&#x;unu.

_Yakar&#x;ş, XII. K&#x;t&#x;a

Şiirin son k&#x;t&#x;as&#x; ise, Ats&#x;z Bey&#x;in şiirlerinde hâkim olan fedakârl&#x;k, cesaret, kahramanl&#x;k, savaş ve ölüm mefhumlar&#x;n&#x;n tamam&#x;n&#x;n bar&#x;nd&#x;ğ&#x; müstesna bir bölüm olarak göze çarp&#x;yor:

Yar&#x;n Yavuz dirilip bize buyruk verince
K&#x;zg&#x;n kum çöllerini yeni baştan aşar&#x;z.
Kanlar&#x;m&#x;z sebildir; ak&#x;tarak hepsini
Belirsiz mezarlarda an&#x;lmadan yaşar&#x;z

_Yakar&#x;ş, XV. K&#x;t&#x;a

senesinde kaleme al&#x;nan bu eser, Ats&#x;z Bey&#x;in şiirlerindeki kahramanl&#x;k, savaş ve ölüm mefhumlar&#x;n&#x;n her k&#x;t&#x;ada yeni baştan kenetlendiği bir şiir olarak dikkat çekmektedir.   Yine senesinde kaleme ald&#x;ğ&#x; Çanakkale&#x;ye Yürüyüş adl&#x; eserinden bir bölüm daha paylaş&#x;rsak eğer,  san&#x;r&#x;m Ats&#x;z Bey&#x;in savaşa olan özlemini ve arzusunu çok daha iyi kavrayabiliriz:

&#x;Çünkü biz art&#x;k insaniyet ve bar&#x;ş değil, milliyetçilik ve savaş istiyoruz. &#x;nsaniyetperverlik köpekliktir&#x; Hay&#x;r! Biz bar&#x;şta değiliz. Biz savaşç&#x;y&#x;z.

2)Topal Asker Şiiri

Ats&#x;z Bey&#x;in, senesinde neşrettiği bu otuz beyitlik şiiri; meçhul bir savaşta gazi düşen askerimizin, bacağ&#x;yla dalga geçen genç bir kad&#x;na verdiği cevab&#x;n &#x;hikayesi&#x;nin şiire dökülmüş hâli olarak karş&#x;m&#x;za ç&#x;kmaktad&#x;r:

 Ey saçlar&#x; &#x;alâgarson&#x; kesik han&#x;m k&#x;z!
Gülme öyle bana bak&#x;p sen ars&#x;z ars&#x;z!

Bacağ&#x;mla alay etme pek topal diye
Bir sorsana o topall&#x;k nerden hediye?

_Topal Asker, I. ve II. Beyit

Bu iki beyitle başlayan şiir, ilerleyen bölümlerde Topal Asker&#x;in genç k&#x;za yönelttiği sorularla devam eder&#x;

Gadamer&#x;in Sadece ara s&#x;ra değil, fakat daima, metnin anlam&#x; yazar&#x;n niyetini aşar sözü, tam da bu şiir için söylenmiştir. Zira kuru bir kafiye yumağ&#x;ndan fazlas&#x;n&#x; anlamaya çal&#x;şarak bakt&#x;ğ&#x;m&#x;z zaman şiirde gördüğümüz; Şiiri yazd&#x;ğ&#x; zaman yirmi bir yaş&#x;nda olan genç Ats&#x;z&#x;&#x;n, Topal Asker figürü alt&#x;nda özüne sad&#x;k, fakir ve fedakâr Anadolu insan&#x;yla; ayağ&#x;yla dalga geçen k&#x;z&#x;n şahs&#x;nda dönemin zengin, bohem ve vurdumduymaz neslini çarp&#x;şt&#x;rd&#x;ğ&#x;d&#x;r. Devam eden m&#x;sralara göz atmak, bu düşüncemizin yazar&#x;n niyetini aşsa bile, sav&#x;m&#x;z&#x;n bir varsay&#x;mdan fazlas&#x; olarak önümüzde durduğunu gösterecektir:

Yaylalar&#x; geçtik, karl&#x; dağlar&#x; aşt&#x;k;
Siz salonda dans ederken biz savaşt&#x;k

_Topal Asker, IV. Beyit

Çünkü orda düşmanlarla boğuşurken biz
Siz muhteşem salonlarda şarap içtiniz

_Topal Asker, IX. Beyit

Sen yabanc&#x; kucaklarda yaşarken her gün
Yap&#x;yorduk biz de kanla, barutla düğün

Sen o s&#x;cak odalarda cilveli, mahmur
Dolaş&#x;rken&#x; Biz de tipi, f&#x;rt&#x;na yağmur

Kar alt&#x;nda kanlar döktük, canlar y&#x;pratt&#x;k;
Aç yaşad&#x;k, susuz kald&#x;k, taşlarda yatt&#x;k

Sen aç&#x;lm&#x;ş bir bahard&#x;n, biz kara k&#x;şt&#x;k
Bizden üstün ordularla böyle çarp&#x;şt&#x;k&#x;

_Topal Asker, XI, XII, XIII ve XIV. Beyit

Devam&#x;nda, kullan&#x;lan harflerden seçilen kelimelere kadar top yekûn sertleşen şiir, soru sormaktan ziyade adeta iki nesil aras&#x;nda hesaplaşmaya dönüşür:

Sana karş&#x; hayk&#x;ran&#x;, mecbursun, dinle;
Bugün hesap göreceğiz art&#x;k seninle:

Ben cephede geberirken, geride vatan
Aşk ile bin belâl&#x; işe can atan

Anam, babam, kar&#x;m, k&#x;z&#x;m eziliyorken
Dağlar kadar yükün alt&#x;nda&#x; Gel cevap ver, sen

Bana anlat, anlat bana siz ne yapt&#x;n&#x;z?
Köpek gibi oynaşt&#x;n&#x;z, fuhuşa tapt&#x;n&#x;z!

_Topal Asker, XVI, XVII, XVIII ve XIX. Beyit

Ve Topal Asker, sözlerini daha da şiddetlendirerek devam eder:

Ey nankör k&#x;z, ey fahişe unutma şunu:
Sizin için harbederken yedim kurşunu.

Onun için topal kald&#x; böyle bacağ&#x;m,
Onun için tütmez oldu art&#x;k ocağ&#x;m.
_Topal Asker, XXI ve XXII. Beyit

&#x;lerleyen m&#x;sralarda, beklentimize ve varsay&#x;mlar&#x;m&#x;za ters düşmeyecek şekilde Ats&#x;z Bey&#x;in m&#x;sralar&#x;na buruk, ancak şerefli ve heybetli bir ölüm havas&#x; siner yeniden:

Nazl&#x; nazl&#x; yat&#x;yorken sen yataklarda
Sallanarak öldük biz bataklarda.

Kalbur oldu süngülerle çelik bağr&#x;m&#x;z,
Bu amans&#x;z boğuşmada öldü yar&#x;m&#x;z

Ya siz nas&#x;l yaşad&#x;n&#x;z? Bizim kan&#x;m&#x;z
Size şarap oldu sanki&#x; Şehit can&#x;m&#x;z

_Topal Asker, XXIII, XXIV ve XXV. Beyit

3)Dâvetiye Şiiri

&#x;talya&#x;n&#x;n meşhur faşist lideri Benito Musolini (nam&#x; diğer Duçe), senesinde yapt&#x;ğ&#x; bir konuşmas&#x;nda &#x;talyanlar&#x;n tarihi emellerinin Asya ve Afrika&#x;da olduğunu söylemesi Türk-&#x;talyan ilişkisinin gerilmesine neden olur. &#x;talya&#x;n&#x;n senesinde Türk sahillerine yak&#x;n adalar&#x; (Özellikle Leros Adas&#x;) tahkim etmesi ise gerilimi iyice t&#x;rmand&#x;r&#x;r.

Ömrünün hiçbir döneminde, milli mes&#x;elelere duyars&#x;z kal(a)mam&#x;ş olan Ats&#x;z Bey ise, 17 milyonluk Türkiye&#x;den 44 milyonluk &#x;talya&#x;ya meydan okuyan bu destans&#x; şiiri kaleme al&#x;r:

Ey Benito Musolini! Ey gayet yüce,
&#x;talyanlar başvekili muhterem Duçe!
&#x;şittim ki yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş ordular&#x;n yeşil Bosfora

m&#x;sralar&#x;yla alayc&#x; bir giriş yapt&#x;ğ&#x; şiirinde, tarihinden ald&#x;ğ&#x; gücü m&#x;sralar&#x;na aç&#x;kça işlemekten çekinmez:

Buyursunlar&#x; Bizim için savaş düğündür;
Din Arab&#x;&#x;n, hukuk sizin, harp Türk&#x;lüğündür.
Açlar nas&#x;l bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanl&#x; savaşa.
Hem karadan, hem denizden ordular indir!
Çarp&#x;şal&#x;m, en doğru söz süngülerindir!
Kalem, f&#x;rça, mermer nedir? Birer oyuncak!
Şaheserler sungtilerle yaz&#x;l&#x;r ancak!
Çağr&#x; Beğ&#x;le Tuğrul Beğ&#x;in kurduğu devlet
&#x;talyal&#x; melezlerden üstündür elbet;
Bizim eski uşaklar&#x; alda yan&#x;na
Balkanlardan doğru yürü er meydan&#x;na

Her sat&#x;r&#x; mazisine duyduğu övünç ve tarifsiz bir savaş arzusuyla yaz&#x;lm&#x;ş bu şiirin devam&#x;nda ise girizgâh&#x; kadar etkileyici bir beyit bizi selamlar:

Dirilerek baş&#x;n&#x;za geçse de Sezar
Yine olur Anadolu size bir mezar.

Senesinde, Orhun Dergisi&#x;nde yay&#x;nlananSavaş Aleyhtarl&#x;ğ&#x;  isimli makalesinde;

Napolyon Moskova&#x;ya kadar gittikten sonra esarette ölmüş olabilir. Fakat Fatih sekiz ülkeyi açt&#x;ktan sonra Fatih olarak öldü. Kayser Wilhelm de yurdundan kaçmağa mecbur kalm&#x;ş olabilir. Kanunînin ölüsü ise Almanya içinden &#x;stanbul&#x;a kadar bir zafer alay&#x; ihtişam&#x;yla gelmişti. Savaş kötü bir şey olsayd&#x; bugün Anadolu bizim elimizde kalmazd&#x;. Çünkü biz Anadolu&#x;yu savaşla, su gibi düşman kan&#x; ak&#x;tarak, kendi kan&#x;m&#x;z&#x; da cömertlikle sel gibi dökerek ald&#x;k. Savaş kötü bir şeyse 10 y&#x;l sonra, &#x;te &#x;stanbul&#x;u almam&#x;z&#x;n &#x;üncü y&#x;l&#x;n&#x; kutlamayal&#x;m. Fatih&#x;e lanetler savural&#x;m. Çünkü sald&#x;ran oydu. Rumlar yurtlar&#x;n&#x; müdafaa ediyorlard&#x;. Son iki üç as&#x;rl&#x;k tarihimizde, k&#x;ymet olarak, milletler aras&#x; terazinin kefesine savaş tan ve kahramanlar dan başka atacak bir şeyimiz olmad&#x;ğ&#x; için de savaş&#x; kutlu bilmeğe mecburuz.   Sözleriyle savaş&#x;n milletimiz nazar&#x;nda önemine değinen Ats&#x;z Bey, bu makaleden üç sene önce kaleme ald&#x;ğ&#x;Dâvetiye  şiirinde de, düşünce dünyas&#x;n&#x;n bir tezahürü olan sözleriyle bizleri şaş&#x;rtmaz ve &#x;talyan&#x;lar&#x;n bu küstah hareketinin de bir savaş sebebi olduğunu düşünür.  Olas&#x; bir savaşta ise Türklerin zaferinden emin olarak şu sat&#x;rlarla devam eder şiirine:

Belki fazla bel bağlad&#x;n şimal komşuna,
Biz güleriz Cermenliğin kuduruşuna,
Tan&#x;yoruz Atilla&#x;dan beri Cermeni,
Farkl&#x; m&#x;d&#x;r Prusyal&#x; yahut Ermeni?
Senin dostun Cermanya&#x;ya biz Nemse deriz,
Bir gün yine Beç önünde düğün ederiz.

Söyle, kara gömlekliler etmesin keder;
Ölüm-dirim savaş bir gün mukadder!
Gerçi bugün eskisinden daha çok diksin;
Fakat yine biz Osmanl&#x;, sen Venediksin!
Tarihteki eski Roma hoş bir hayaldir,
Hayal bütün insanlarda olan bir haldir.
Bu hayaller zamanlar&#x; h&#x;zla aşmal&#x;,
Gök Türklerle Romal&#x;lar karş&#x;laşmal&#x;!
Görmüyorsan gönlümüzün içini, körsün!
K&#x;l&#x;çlar&#x;m&#x;z k&#x;nlar&#x;ndan ç&#x;kmaya görsün!

&#x;

Devam&#x;nda gelen sat&#x;rlar ise şairin ruhunda kopan cengin adeta kâğ&#x;da dökülmüş halidir. Ats&#x;z Bey ruhunda tasavvur ettiği savaş&#x; şöyle tarifler:

Kayalara çarpmal&#x;d&#x;r korkunç türküler!
Dalmal&#x;d&#x;r gövdelere çelik süngüler!
Sert dipçikler ezmelidir nice başlar&#x;!
Ecel kuşu ay&#x;rmal&#x; arkadaşlar&#x;!
En yiğitler serilmeli en önce yere!
K&#x;z&#x;l kanlar yerde taş&#x;p olmal&#x; dere!
Ülkü denen nazl&#x; gelin erde şan ister!
Büyük devlet kurmak için büyük kan ister.

Her f&#x;rsatta düşman&#x;n&#x; aşağ&#x;lamaktan ve gözdağ&#x; vermekten geri durmayan Ats&#x;z Bey, s&#x;rt&#x;n&#x; yaslad&#x;ğ&#x; binlerce y&#x;ll&#x;k mazisinin gücüyle devam eder şiire:

Damar&#x;nda var m&#x; senin böyle bol kan&#x;n?
Türkün kan&#x; bir eşidir lavl&#x; volkan&#x;n!
Tarihteki eski Roma hoş bir hayaldir,
Kurulacak yeni Roma boş bir hayaldir,
Karş&#x;s&#x;nda olmasayd&#x; şanl&#x; &#x;Türk Budun&#x;
Belki gerçek olacakt&#x; bir gün umudun,

&#x;nsanoğlu ümitlerle dolup taşmal&#x;,
Aryalarla Turanl&#x;lar karş&#x;lamal&#x;.
Tabiat&#x;n yürüyüşü belki yavaşt&#x;r;
H&#x;z verecek biricik şey ona savaşt&#x;r!

Sadece tarihinden ald&#x;ğ&#x; güçle de yetinmeyen şair, al&#x;ş&#x;lm&#x;ş&#x;n d&#x;ş&#x;na ç&#x;karak; makarnadan bulgura, likörden ayrana var&#x;ncaya dek bu iki milletin kültürünü, edebiyat&#x;n&#x; ve folklorunu da çarp&#x;şt&#x;r&#x;r şiirinde:

Keskin olur likörlerden ayranla k&#x;m&#x;z,
Karnera&#x;y&#x; yere serer Tekirdağl&#x;m&#x;z.
Yurdumuzun çok taraf&#x; olsa da kuru
Makarnadan kuvvetlidir yine bulguru&#x;
Biz güleriz Façyo&#x;lar&#x;n felsefesine,
Dayan&#x;r m&#x; k&#x;rk&#x; bir tek Türk efesine?
Bizim yan&#x;k Fuzuli&#x;miz engin biz deniz!
Karş&#x;s&#x;nda bir göl kal&#x;r sizin Dane&#x;niz!
Bizler ulu bir ç&#x;nar&#x;z, sizler sarmaş&#x;k!
&#x;Generaller &#x;Paşalarla atamaz aş&#x;k! ..
Ey &#x;talyan başvekili! Ey Musolini!
&#x;ki &#x;rk&#x;n kabarmal&#x; as&#x;rl&#x;k kini&#x;
Hesab&#x;n&#x; göreceğiz elbette yar&#x;n
Yedi yüzlü, yedi dilli &#x;talyan&#x;lar&#x;n!

Yakar&#x;ş şiirinde  Genç Fâtih&#x;in ordusu yine tekbir al&#x;nca /Söndürürüz kâfirin Meryem Ana mumunu  m&#x;sralar&#x;n&#x; kâğ&#x;da döken Ats&#x;z Bey, bu şiirde de benzer şekilde Sultan Fatih&#x;ten örnek vererek şiiri devam ettirir:

Irk&#x;n&#x;z&#x; hiçe sayd&#x; Hazreti Fatih.
Biraz daha yaşasayd&#x; Hazreti Fatih
Ne Venedik kalacakt&#x;, ne Floransa&#x;
Hoş geldiniz diyecekti bize Fransa!
Haydi, hamle kâfirindir&#x; &#x;lkönce sen gel
Ecel ile zaman bize olmadan engel!
Burda tanklar yürümezse etme çok tasa;
Sungtilerle çarp&#x;şmad&#x;r savaşta yaşa.
Olma böyle sinsi çakal yahut engerek!
Bozkurt gibi, kartal gibi doğüşmek gerek!

K&#x;l&#x;ç Arslan öldü sanma, yaş&#x;yor bizde!
Atila&#x;nin ateşi var içimizde!
Kanije&#x;nin gazileri daha dipdiri!
S&#x;n&#x;rdad&#x;r Pilevne&#x;nin k&#x;rk bir askeri!
Edirne&#x;de Şükrü Paşa bekliyor nöbet!
Dumlup&#x;nar denen şeyi bilirsin elbet!
Şehitlerden elli milyon bekçisi olan
As&#x;lmaz bir kayad&#x;r bu ebedi Vatan!

Sonuç Yerine:

Ats&#x;z Bey&#x;in Yollar&#x;n Sonu adl&#x; şiir kitab&#x;n&#x; incelediğimizde mevcut olan otuz alt&#x; şiirden on dördünün savaş mefhumuyla işlenmiş olduğunu görüyoruz.  &#x;ncelememizi derinleştirdiğimizde, bu on dört şiirin tamam&#x;nda istisnas&#x;z olarak ve ayr&#x;ca içinde savaş mefhumunun yer bulmad&#x;ğ&#x; birçok şiirde de ilaveten ölüm temas&#x; işlendiğine şahit oluyoruz. Bu elde ettiğimiz bilgiler &#x;ş&#x;nda, Ats&#x;z Bey&#x;in bir savaş şairi olduğu gerçeğinin yan&#x;nda, ölümden korkmayan/ölümü yenmiş ama ayn&#x; zamanda ölüme özlem duyan cesur ancak melankolik bir ruh haline sahip olduğu sonucuna ulaşmam&#x;z zor olmayacakt&#x;r.  Esas&#x;nda işkencelerle, zindanlarla, sürgünlerle ve mücadelelerle geçirdiği yetmiş senelik hayat&#x;n neticesinde,  ilkbahar&#x;n gelişini kutlayan pastoral eserler b&#x;rakmas&#x;n&#x; beklemek de biraz haks&#x;zl&#x;k olurdu san&#x;r&#x;m.

Ats&#x;z Bey&#x;in ard&#x;ndan Macar Kraliyet Askeri Akademisi Sab&#x;k Ord. Profesörü &#x;mrevon Tahnt, şu sözleri söylemiştir: Nihâl Ats&#x;z, büyük bilgin ve tarihçi olarak takdir z&#x;mm&#x;nda ne ald&#x;? Nobel mükâfat&#x; m&#x;? Şeref doktora payesi mi? Veya fahri üniversite profesörlüğü mü veya bununla ilgili ödemeler mi? Hay&#x;r! Kendisine hapishanenin loş hücresi lay&#x;k görüldü!

&#x;mrevon Tahnt ne yaz&#x;k ki hakl&#x;yd&#x;. Üstelik Prof. Dr. Ayhan Songar&#x;&#x;n sözleri de Tahnt&#x;&#x; destekler nitelikteydi. Songar derdi ki: Ats&#x;z Hoca, mesela Fransa&#x;da yaşasayd&#x; ve orada bir Frans&#x;z Milliyetçisi olarak ölseydi, heykeli Pantheon&#x;a dikilir daha sağl&#x;ğ&#x;nda Akademisine al&#x;n&#x;r ve ölümünde devlet, resmi cenaze töreni düzenlerdi

Tüm bu söylenenler ac&#x; birer hakikat olsa da, esas hakikat Ats&#x;z Bey hâlinden hiçbir zaman hâlinden şikâyetçi olmamas&#x;yd&#x;.  Ne işkenceden y&#x;ld&#x;, ne de darbelerle sindi. Tek suçu milletini sevmek olan Ats&#x;z Bey, farelerin bile yaşamaktan imtina edeceği tabutluklarda gecelerce aç susuz bekletildi&#x; Ne Nobel ödülü istedi, ne doktora, ne de mükâfat.  O, ömrü boyunca hiçbir zaman talep eden taraf olmad&#x;, hep isteklere cevap verdi&#x; Sürekli bir mücadele içinde, sürekli bir üretim ile inand&#x;klar&#x; uğrunda fedakârl&#x;klar yaparak tüketti hayat&#x;n&#x;. Ve yetmiş senelik koca ömründe acundan tek bir dileği oldu&#x; O tek isteğini de Selam adl&#x; şiirinde dile getirdi:

Bir gün dolaş&#x;rken &#x;rk&#x;m&#x;z&#x;n gürbüz erleri
Ad&#x;m ad&#x;m dolaş&#x;rken kutlu yerleri
Vaktiyle bir Ats&#x;z varm&#x;ş derlerse ne hoş
An&#x;lmakla hangi gönül olmaz ki sarhoş?

Bu yaz&#x;yla bizler vaktiyle bir Ats&#x;z varm&#x;ş dedik ancak Ats&#x;z Bey&#x;in gönlünü sarhoş edebildik mi?

Kim bilir?

Ruhun şâd olsun Ats&#x;z Bey&#x;

Genel Kültür

Sanat

Hüseyin Nihal Atsız'ın Kaleminden 10 Etkileyici Şiir

Geri Dönen Mektup

Mutlak Seveceksin

Eski Bir Sonbahar

Yolların Sonu

Topal Asker

Selâm

Karanlık

O Gece

Sesleniş

Özleyiş

+2

Türk ordusu 37 yıldan beridir Rus ve Ermeni işgalindeki Kars, Ardahan,Artvin ve Batum gibi doğudaki şehirlerimizi Ermeni ve Rus mezaliminden kurtarmak için bir sefer düzenler. Yıllardan beri Ermenilerin ve Rusların zulmünden canlarına yeten ve tahamül edemeyen birkaç Türk Genci sefere giden Türk Ordusuna katılmak için köyden ayrılır. Onlardan biri de Ahmet Turandır. Kars'ın derecik köyündendir. 2 yıllık evlidir. 1 kızı vardır. Ailesi ile helalleşip yola koyulur. Türk Ordusu aralık ayının son günlerine doğru Aşkale tarafından Allahu Ekber dağlarına tırmanır. Zor çıktıkları dağda Tipiye yakalanırlar ve birçoğu donarak şehit olur (Ruhları Şad, Mekanları Uçmağ olsun). Ahmet Turan sağ çıkar, hatta birkaç askerimizi daha donmaktan kurtarır. Komutanı bu gayretlerinden dolayı onu çok beğenir ve yanına alır. Çok kayıp veren Türk Ordusu Erzuruma çekilir. Daha sonra destek kıtalarından birkaçı Irak Cephesine yollanır. Ahmet Turanda bu kıtalardan birinin komutanının yaveri olarak görev alır. Ne yazıktır ki Aziz Türk Ordusu Arapların ihanetine uğrar (Burdan tüm Arap sevicilerinin amk!). Sonucunda Türk Ordusu bu cepheyi de kaybeder. Zorlu çatışmalar da Ahmet Turan da bacağından yaralanır ve iyi bir tedavi göremez, bunun sonucunda topal kalır.
Gün gelir savaş biter.

Ahmet Turan memleketine, köyüne geri döner. Ancak köye geldiğinde buralardaki insanların Ermeniler tarafından katledildiğini görür. Ailesi de vahşice öldürülmüştür. Ahmet Turan günlerce köyde üzüntüden ağlar durur. Herkesi elinden geldiği kadarıyla gömer ve mezar yapar. Sonra aklına komutanı gelir ve istanbula doğru yol alır.

Aylar sonra istanbula (işgal edilmiş vaziyette) gelir. Komutanının yeri Avrupa yakasındadır. Avrupa yakasına geçmek için vapura biner. Perişan haldedir. Kıyafetleri yırtık ve eskimişti, Topaldı, Uzun süredir yıkanmamıştı. Vücudu ve ruhu aynı ülkesinin durumu gibidir. Saçı Sakalı birbirine karışmış, Heryeri yara izi ile dolmuş bir durumdaydı. Vapurda hemen karşısında birkaç yetişkin kadın ve kız (Şimdiki Pelinsular işte amk) oturmaktadır. Aralarından birisi Ahmet'e bakar ve yanındakilere birşeyler söyler. Sonra hepsi Ahmet Turana bakıp gülmeye başlar. Hepsi de Avrupa tarzında giyinmişlerdir. Ahmet Turan bu durum karşısın da mahvolur. Yıllarca onlar için savaşmıştı. Onlardan sadece bir miktar sevgi ve saygı beklemişti. Ama onlar tam tersine bu büyük Kahramana bakıp bakıp aptalca gülmüşlerdi.

Neden böyle yaptıklarını anlayamaz. Sonra geçenler de bir arkadaşının anlattıkları gelir. Arkadaşı ona istanbula işgalciler geldiğinde birkaç kadın ve erkek Fransızlara çiçek atıp, Pasta ve Çörek veriyorlarmış demişti. Acaba onlarda bu hainlerden miydi? diye düşünüyordu. Kendi vatanın da garip hissetmeye başlamıştı. Vapurdan inip komutanının evini arar, soruşturur ve bulur. Komutanı onu görünce hemen kucaklaşır ve gözyaşları birbirine karışır. Ahmet Turan çocuk gibi ağlamaktadır. içeri geçerler ve dertleşirler. Ahmet başından geçenleri iyice anlatır. Orada ayrıca Askeri Tıp öğrencisi funduszeue.info Atsızda bulunmakta ve olanları dinlemekteydi. Ahmet Turan'ın anlattıklarından sonra Atsız bu şiiri yazar.