Damızlık Kızın Öyküsü Ikinci Sezon

Bir Hulu prodüksiyonu olan ve Türkiye’de Blutv üzerinden yayınlanan Damızlık Kızın Öyküsü’nün ikinci sezonunun ilk iki bölümü, 26 Nisan’da Türkiye’de yayınlandı. 2. sezonun fragmanı 8 Mart’ta yayınlanmıştı ve daha da karanlık bir atmosfer vaat etmişti.

Tez konumu, dizinin birinci sezonunu izleyip sonra romanı okuyarak Margaret Atwood’un Damızlık Kızın Öyküsü’nden esinlenerek seçtiğim için bir süredir sürekli roman üzerine makaleler okuyorum. Okudukça insan romanda yer alan daha çok katmanı fark ediyor elbette. Atwood’un kalemine, hikayesine diyecek yok. Ama dizi de romanın çok başarılı bir adaptasyonu. Hani, bazı şeylerin yeterince parlayabilmesi veya hakkının verilebilmesi için doğru zamanın gelmesi gerekir. Sanki bu roman da onlardan biri…

Elbette, yayımlandığı tarihten beri çok ses getirmiş ve üstüne nice inceleme yapılmış, makale yazılmış, hatta filmi de çekilmişti romanın. Ancak film uyarlaması dizi kadar ses getirmemişti. Teknolojinin ilerlemesi, dizi işlerinin son birkaç yıldır online platformlarla alıp başını gitmesi doğru zamanlama oldu adeta 1985’te yazılan romanın ekrana uyarlanabilmesi açısından. Öte yandan, ABD’de Trump’ın seçilmesi, karşısında Hilary Clinton’ın yarışması, dönüp dolaşıp konuların kadınların bedenine ve doğurganlığına gelmesi ve kadınların sosyal medya kampanyaların, #metoo hareketiyle ABD’li oyuncuların maruz kaldıkları tacizleri çeşitli yer ve mecralarda ifşa etmeye başlamasıyla da denk düşüyor zamanlaması. En iyi örneği de, kadın yürüyüşlerinde, Trump’a karşı protestolarda beyaz başlıklı, kırmızı renkli Damızlık kıyafetini de sıkça görmemiz (bknz: yukarıdaki görsel). Dolayısıyla, hem dizinin hem oyuncularının muhtelif ödülleri toplaması da kaçınılmazdı.

“Işığın olmadığı yerde gölge de yoktur.”

Gölgesiz ışığın olamayacağına inandığım gibi inanıyorum direnişe; ya da daha doğrusu, ışık olmazsa gölge olmayacağına inandığım gibi. Bir direniş olmalı, yoksa bütün o suçlular nereden geliyorlar, televizyonda gösterilen?

İkinci sezon, Offred’i bilinmeze adımını attığı karanlıktan geçirerek, yürek sıkıştırarak başladı. İlk sezonu izlerken tek seferde arka arkaya birkaç bölüm izleyerek tamamlamış olsam da, bu kez ilk iki bölümü arka arkaya izleyemedim. Nefesim daraldı; sanki o koridorlarda ben yürüyorum, stadyuma zorla ben sürükleniyorum, koskoca Boston Globe binasında bir başına kalan benmişim gibi hissettim. Bir oturuşta bitiremedim, yarıda kapatmak zorunda kaldım.

İkinci sezonun beni en çok meraklandıran yanı -çok uzak bir geleceğe atladığı son kısmı hariç romandaki asıl hikayenin Offred’in bilinmezliğe adım attığı yerde bitmiş olması sebebiyle- romanla dizi senaryosunun birbirinden nasıl ayrılacağı. İlk bölümün sonunda ana karakterimizi oynayan Elizabeth Moss’un ilk sezonda hayat verdiği, romandaki 33 yaşındaki Offred’in kırmızı kıyafetinden çıkıp 34 yaşındaki June’a geçişiyle beraber yepyeni bir hikaye kurulmaya başlandı. Şu ana kadar hikaye hâlen romana atıflarla devam etmekle beraber, romandaki boşlukları dolduruyor ve yer yer üzerine koyuyor. İlk sezonda daha kısa gördüğümüz yüzlerin hikayelerinin derinleşmesi eşliğinde Gilead rejiminin nasıl adım adım kurulduğuna farklı karakterlerin geçiş sürecindeki deneyimleriyle tanıklık ediyoruz. Bu tanıklıkla deneyimler arasında kurulan benzerliklerin getirdiği korku ve panikle karışık his, sanırım bu hikayeyi en önemli kılan nokta.

Romanda mekansal olarak nasıl bir yer olduğu bulanık olan yerlere de dizide tam anlamıyla hayat veriliyor. Bu yolla da, dizinin vaat ettiği daha fazla karanlık atmosfer sağlanıyor. Bunu yaparken de dizi dekorundan, aksesuarından sarf edilen her kelimesine kadar özenle seçilmiş, ayrıntıları çok iyi düşünülmüş bir adaptasyon kuruyor. O yüzden de, Lydia Teyze’nin sözlerini sanki aşina olduğumuz bir yerden işitiyoruz, baskıya direnişin cezası olarak Damızlıklarla dondurucu yağmurun altında ıslanırcasına…

2. Sezon 13. Bölüm: 'The Word'

The Handmaid's Tale daha ne kadar böyle devam edebilir? Dizi, bazı ölçütlere göre başarılı bir sezon geçirdi: Margaret Atwood'un romanının tamamını kapsayan ilk sezonun ardından, yazarlar orijinal ve genellikle sürükleyici bir hikaye anlatmak için birkaç aşırı acımasız erken bölümü geçti. Senaryolar Gilead'in jeopolitiğini inceledi ve şimdiye kadarki esrarengiz Serena Joy'u psikanalize etti. Oyunculuk mükemmel kaldı. Ama Offred kaçmak için ikinci şansını yakaladığında, 11. Bölüm , arsa Sisyphean beyhude bir alıştırmaya dönüşüyordu.

2. Sezon finali The Word, kahramanımızın sadece 13 bölümde Gilead'den ayrılmak için üçüncü fırsatı etrafında birleşmeden önce biraz dolambaçlı bir hal aldı. Offred'in ani kaçışı, Rita ve görünüşe göre Offred ve Holly için koruma sağlamak için Waterfords'un karşısındaki bir evi ateşe vermeye istekli olacak kadar radikalleşmiş olan Marthas ağı tarafından sağlandı. Serena bile onların gidişini kutsuyor, Nicole dediği kıymetli bebeğe gönülsüzce veda ediyor çünkü sonunda Gilead'in kız yetiştirmek için uygun bir yer olmadığını anlıyor.

[Yvonne Strahovski ile üzücü sezon finali hakkındaki röportajımızı okuyun.]

Serena'nın fedakarlığı, Offred'in bebekle kaçmamak için kapanış sahnesindeki endişe verici kararına ilham veren şey gibi görünüyor. Elverişli - ve gerçekten şaşırtıcı - bir bükülmede, Kaptan Lawrence, Annie Lennox'un film müziği tarafından seslendirilen gizemli bir yolculuğa çıkarak yarısını ölümüne korkuttuktan sonra, Emily'yi de Gilead'den çıkarmaya karar verir. Kırık Camın Üzerinde Yürümek . Hizmetçilerin kaçış arabası durduğunda, Emily atlar ve ağlar, June! Ancak June henüz Offred edilmedi. Holly'yi arkadaşının eline tutuşturur ve ona 'Nicole'u ara' der. Ona onu sevdiğimi söyle. Araç hareket ediyor ve sezonun son görüntüsü Offred'in kırmızı kapüşonunu çekip yağmurlu gecede gözden kaybolmasıdır.

Bunun anlamı, büyük kızı Hannah'yı kurtarmak için kalacağıdır. Offred, arabalarını beklerken Hannah'ya atıfta bulunarak Holly'ye, belki bir gün onunla tanışırsınız, dedi. Bir an tereddüt ettikten sonra ifadesini değiştirir: Bir gün onunla tanışacaksın. Anneliğe takıntılı bir sezon, şovun kahramanının nihai anne fedakarlığı eyleminde özgürlük şansından vazgeçmesiyle sona erer.

Bu dokunaklı bir sonuç ve sezona belirli bir simetri kazandıran bir sonuç: İlk bölümlerde Offred, Kanada'ya gitmek için o kadar çaresizdi ki, bencil ve etkisiz bir hareketle, sonunda bir tür yabancıyı onu dairesinde saklamaya zorladı. hayatına mal oluyor ve ailesini mahvediyor. Şimdi riske atması gereken tek hayatın kendi hayatı olduğunu anlıyor gibi görünüyor.

2021'in En İyi Televizyonu

Televizyon bu yıl yaratıcılık, mizah, meydan okuma ve umut sundu. İşte The Times'ın TV eleştirmenleri tarafından seçilen öne çıkanlardan bazıları:

• • 'İçeri': Bo Burnham'ın Netflix'te yayınlanan komedi özel filmi, tek bir odada yazıp çekildi, pandeminin ortasında dikkatleri internet yaşamına çeviriyor .
  • 'Dickinson': bu Apple TV+ serisi, konusu hakkında fazlasıyla ciddi olan ancak kendisi hakkında ciddi olmayan edebi bir süper kahramanın başlangıç ​​hikayesidir.
  • 'Halefiyet': Medya milyarderlerinden oluşan bir aile hakkındaki acımasız HBO dramasında, zengin olmak eskisi gibi değil .
  • 'Yeraltı Demiryolu': Barry Jenkins'in Colson Whitehead romanının büyüleyici uyarlaması, masalsı ama cesurca gerçek.

Soru şu ki, The Handmaid's Tale üçüncü sezonunun yanı sıra Offred'in cesaretinden ne gelebilir? Hannah'yı, Waterford'ların kaprislerine tabi olduğu Gilead'den içeriden çıkarmak için gerçekten daha iyi bir şansı var mı? Komutan'ın kendisine (ve en iyi ihtimalle kararsız olan Serena'nın müttefikliğine) delicesine aşık olduğuna ve yetkililerle temasa geçmediğini ve bir bebeği kaçırdığı için ölümcül bir şekilde cezalandırılmayacağını varsaymak için fazlasıyla güveniyor olmalı. Ülkenin. Kararı kahramanca olabilir ama benim akıllıca diyeceğim şey bu değil. Ve bu, karakter gelişimi perspektifinden sinir bozucu çünkü zeka, bildiğimiz Offred'ın ayırt edici özelliğidir.

Sezonu aşırı doğruluk ve rüşvet arasında bocalayarak geçiren Serena, daha da az tutarlı bir karakter. Bebek Charlotte'un hayatını kurtarmak için kocasına meydan okuduktan iki bölüm sonra, doğumu bir veya iki gün hızlandırmak için Offred'e tecavüz etmesine yardım etti. The Word'de Serena yine bir aziz. Zavallı Eden'in eşyalarının arasına gizlenmiş açıklamalı İncil'ini keşfeden Offred'in duygusal çağrısıyla Serena, diğer eşleri toplayarak Konsey'e kızların kutsal yazıları okumalarına izin verilmesi için yalvarır. Erkeklerin eşlerini koruduğunu fark eden Serena, Yuhanna Kitabı'nı yüksek sesle okumaya başlar.

Bildiği gibi, kadın iken okumak, bir parmağın hızlı ve görünüşte özensiz kesilmesine neden olabilir. Beklemediği şey, kocasının onu kurtarmayı reddetmesidir. Waterford, Offred'e, onun Holly ile evinde kalabileceği ve tekrar hamile kalmaya çalışabilecekleri fikrini dile getirdikten sonra, yüksek rütbeli bir komutan için kuralların bükülebileceğini söyler. Sadece birkaç dakika önce, karısını kaba cezasından kurtarmadığını çünkü kendi ifadesiyle: Hepimizin oynayacağı rollerimiz var. Serena'nın kendisininkini hatırlatması gerekiyordu.

[Times TV Eleştirmeni Margaret Lyons'ı 2. Sezonun tekrarlayan vahşeti hakkında okuyun]

Bu hikayenin her bölümü, Gilead'in atalarının ikiyüzlü olduğunu hatırlatıyor: Bu toplumun kurallarını onlar koymuş olsalar da, komutanlar yalnızca kendilerine uyanları takip ediyor ve kendilerine fayda sağlamayan bir reformu hayata geçirmeyi hayal bile etmiyorlar. Ne yazık ki anlatı, Serena'nın ahlaki sarkacının başka bir vahşi salınımını da katalize ediyor. Sonuç olarak, kendini anlaşılır sebeplere sahip gerçek bir insandan çok bir dizi komplo aracı gibi hissedecek kadar kararsız hale geldi. Holly'nin gitmesine izin vermesi ne kadar cömert olsa da, kendi bebeğine sahip olma konusundaki bencil, her şeyi tüketen saplantısının o parmakla birlikte kesildiğine inanmak zor.

Komutan Lawrence'ın Emily'yi kurtarmak için aldığı risk daha anlaşılır. Emin olmak için kaba, itici bir adam. Ve Koloniler'in hayalini kuran adamı öldürdüğü için onu suçlamak zor olurdu, görünüşe göre adam ilk Törenlerini yapsaydı bunu yapacaktı. Lawrence'ın hayatını sapkın bir şekilde kurtaran şey, vicdan azabıdır. Gilead'in ekonomik beyni, liderliğine gerçek bir inanan olarak değil, oportünist olarak girmiş gibi görünüyor ve devrimin sonuçlarını büyük ölçüde dehşet verici buluyor gibi görünüyor. Kendini kurtarması imkansız olsa da, Lydia Teyze'yi bıçaklayan kadını ülke dışına kaçırmak en azından onu merak uyandıran bir karakter yapıyor. Kesinlikle onu daha fazla göreceğimizi umuyorum - ve muhtemelen direnişin hangi kanadıyla bağlantılı olursa olsun - Sezon 3'te.

Sonuç olarak, The Word aksiyon dolu bir finaldi ama pek umut vaat etmeyen bir finaldi. Geç dönem Skandalı'na rakip olmak için yeterince şok edici bükülmeler içeriyordu ve bu benzerlik büyük bir sorunu vurguluyor The Handmaid's Tale, köpekbalığını atlayan herhangi bir Shonda Rhimes şovuyla paylaşıyor: Tek bir saat içinde o kadar çok talihin tersine çevrilmesi mümkün ki? bir sezonun sonuna gelin ve başladığınız yere geri dönmüş gibi hissedin. Bir distopyadaki yaşam tekrarlayıcı olabilir, ancak bir distopyadaki yaşamla ilgili bir TV dizisi ancak bu kaotik monotonluk türünde çok uzun süre başarılı olabilir.

Kutsanmış Meyveler:

• Lydia Teyze öldü mü? Onu son gördüğümüzde hâlâ homurdanıyor ve nefes nefese kalıyor, bu yüzden 3. Sezonda düzeleceğini tahmin ediyorum. umut O iyileşecek çünkü bu gösteriyi büyük ve korkunç Ann Dowd olmadan hayal edemiyorum.

• Offred'in 3. Sezon yayının, bu bölümün sonunda, Hannah'yı serbest bırakma ve sonunda ikisini de Gilead'den tamamen çıkarma arayışına geçmeden önce, bu bölümün sonunda içinde bulunduğu beladan kurtulmasıyla başlayacağını düşünüyorum. Lawrence ve Serena, yönetici sınıfların içinden bir devrimi körüklemeye hazır olabilirler. Emily ve Holly/Nicole, Kanada'da Luke ve Moira (son bölümlerde bir şekilde ortadan kaybolan) ile tanışabilirler. Ancak tahminlerde bulunma konusunda berbatımdır, bu yüzden diğer herkesin 3. Sezonda ne görmeyi beklediğini duymayı tercih ederim.

• Elisabeth Moss'un performansını ne kadar sevsem de, The Handmaid's Tale'in gelecek sezon Offred'a daha az, dizinin harika yardımcı karakterlerinden bazılarına daha fazla zaman ayırdığını görmek isterim. Gerçekten kaçana kadar - ki bu muhtemelen dizinin son birkaç bölümüne kadar olamaz - çarklarını döndürmekten başka yapabileceği pek bir şey yok.