Yılmaz Erdoğan Ferhan Şensoy

Önce sizlere “Hem bilge, hem çocuk” tanımlamasına uyan büyük bir edebiyatçıdan söz edeceğim.

Türkiye´de laik, aydınlanmacı düşüncenin yayılmasına özgün yapıtları, çevirileri ile katkıda bulunan bir yazar, çok değerli hocam Vedat Günyol’u anlatacağım… Benim kendisiyle tanışmam yılıydı. Ölene kadar da hemen hemen her hafta ziyaretine gittim.

Vedat Günyol, sayı çıkan Yücel Dergisi’nde Fransız romanlarını özetler halinde tanıtan yazıları ve kitap eleştirileri yaptı uzun yıllar. Yücel´den sonra yılında Yeni Ufuklar Dergisi’ni çıkardı.

Adnan Adıvar, Halide Edip, Sabahattin Eyüboğlu gibi Türk Edebiyatı’nın önemli yazarlarıyla yakın arkadaştı. Sadece bu saydıklarım değil… Kimler yok ki… Kimi zaman gözleri dolardı anlatırken, kimi zaman da gülerdi.  

Ne zaman Cahit Sıtkı’dan laf açılsa ağlardı. Cahit Sıtkı’nın kız kardeşine aşık olduğunu çok sonra öğrenmiş. Öğrendiğinde Cahit Sıtkı yaşamıyormuş.

Nazım’ı çok severdi. Hiç unutmuyorum, Nazım Hikmet’in Kadıköy’deki evinde kuru fasulye yediklerini kahkahalarla anlatmıştı. Nazım Hikmet kuru fasulyeyi çok severmiş.

Türk Edebiyatı’na Kafka’yı çeviren ilk Vedat Günyol’dur. Daha bir çok çevirileri var ama Kafka ile ilgili bana anlattığı bir anısını sizinle paylaşayım:

Vedat hocanın yeğenine edebiyat öğretmeni bir ödev verir. Ödevin konusu da yabancı bir yazardan roman ya da hikaye özeti. Tabi yeğeni de fikir almak için hocaya gelir. Tam o sıralarda Vedat hoca “Kafka” nın romanlarının çevirisini yapıyormuş. “Kimse bilmiyor, Kafka’yı götür, iyi bir yazardır” diyerek Kafka’yı önerir.

Uzatmayalım…

Ödev hazırlanır ve öğretmene sunulur. Gelin görün ki, hocanın yeğeni o ödevden kötü not alır.

Neden mi?

Sıkı durun anlatayım. Öğretmeni aynen şöyle söyler. “Kafka komünist bir yazar. Nerden buldun bu adamı…”

Herkese, özellikle de öğrencilerine sevgiyle yaklaştı Vedat Günyol. Desteğini ve emeğini hiç esirgemedi.

Yılmaz Erdoğan bu yazıyı neden okusun dediğime gelirsek… Kuşkusuz Yılmaz Erdoğan da benim gibi böyle bir hocanın öğrencisi olmaktan gurur duyuyordur.

Bilirsiniz… Yılmaz Erdoğan -kendisi de söylemiştir-   Ferhan Şensoy’un tiyatrosuna Vedat Günyol göndermiştir. Ferhan Şensoy, Günyol’un öğrencisidir ve bu teklifi reddetmez ve Yılmaz Erdoğan tiyatroda çalışmaya başlar…

Bir gün Vedat hocayla oturuyoruz, tiyatrodan söz açıldı. Benim tiyatro ve sinema tutkumu bildiği için bir ara kalktı bana dedi ki: “Ben Yılmaz’ı Ferhan’a gönderdim. Şimdi sen de git Yılmaz’ın yanına, beraber çalışın. İyi anlaşırsınız… Gittiğinde beni söyle, bakalım ne diyecek?”

Bir türlü gidemedim Yılmaz Erdoğan’ın yanına. Öylece kalmıştı.

Yazımın sonunu 94 yaşında ölen Vedat Günyol’un ölümünden 2 ya da 3 gün önce yazdığı, “Hepinizi Çağırıyorum” başlıklı mektubuyla bitiriyorum:

"Hiçbir mülküm yok zamandan başka" diyor şair Süreyya Berfe; bu dizeler benim yaşamımı özetliyor. Evet, bugüne dek hiçbir mülküm olmadı, beni 94 yaşıma taşıyan zamandan başka. Ben bu zamanla neredeyse özdeşleşmiş durumdayım. Her ne kadar o sözünü ettiğim zaman kimi kez benliğimi elimden alıp beni yüzüstü bırakıyorsa da, bugün 94 yaşımı, tek mülküm olan zamana borçluyum. Sizlere sesleniyorum; zaman denen mülkünüzü iyi kullanın, çünkü onun kaypaklığını ancak dirençle önleyebilirsiniz benim gibi. Hepinizi mülkünüz olan zamana sarılmaya çağırıyorum. Çünkü, gün olur, zamanın kendisi gibi hayali de cihan değer. Sevgiler(im)le. Bana uğurlar ola

Uğurlar ola hocam…

Ayhan Bozkurt

funduszeue.info