Sen Gönlümde Açan Çiçek

Bir iç çekiş daha meydana geldi. Bir h&#x;çk&#x;r&#x;k daha koptu, çocuktan. Uyumam&#x;şt&#x;m. Nas&#x;l uyurdum onun can&#x; yanarken; üstelik en korktuğum şey, bana dar&#x;lm&#x;ş olma ihtimali varken. &#x;çimde s&#x;rf bu yüzden bir huzursuzluk oluşmuştu ve ben bu huzursuzlukla, güneş doğana kadar onun dudaklar&#x;ndan firar eden h&#x;çk&#x;r&#x;klara şahitlik etmiştim. Eğer ağlad&#x;ğ&#x;n&#x; bilmemi isteseydi, kendisini bu denli s&#x;kmazd&#x; ya zaten. Görmezlikten gelmek zorundayd&#x;m, zira ağlad&#x;ğ&#x;n&#x; görmemi istemeyeceğine emindim. Bu yüzden epey bir süre uyuyormuş gibi yapt&#x;m. Lakin bir zaman sonra bu kadar ağl&#x;yor oluşu can&#x;m&#x; s&#x;k&#x;nca, karn&#x;na sard&#x;ğ&#x;m kolumu gevşetip, ellerimi yüzüme götürüverdim. Uyand&#x;ğ&#x;m&#x; düşünmesini sağlad&#x;m zira ona, göz yaşlar&#x;n&#x; silebilmesi için zaman tan&#x;yordum. Yüzümü ovalad&#x;ğ&#x;m süre zarf&#x; boyunca, o da gizliden gizliye yaşlar&#x;n&#x; sildi. Sonras&#x;nda düzenli nefesler almaya çal&#x;şarak uyuyormuş gibi gözükmeye çal&#x;şt&#x;.

"Çocuk? Uyuyor musun?" diye sordum. Evet uyuyan birisi için çokça saçma bir soruydu, üstelik bu saatte. Ancak uyan&#x;k olduğumu anlayabilmesi için yokluyormuş gibi yapmam gerekiyordu. Ses vermedi. "Seokjin?" dedim tekrardan. "Uyudun mu?" Sorumla birlikte üfledi. "Bay&#x;m," uykulu gibi konuşmaya çal&#x;şarak seslendi "uyanay&#x;m diye mi tepemde konuşuyorsunuz?"

Görmesede kafam&#x; iki yana sallad&#x;m. "Bilakis uyuyup uyumad&#x;ğ&#x;n&#x; kontrol etmek istedim, bir ses duydum gibime gelmişti. Uyand&#x;rd&#x;ğ&#x;m için üzgünüm." Anlad&#x;ğ&#x;n&#x; belli edercesine h&#x;mh&#x;mland&#x;ktan sonra "siz de uyuyun haydi." dedi ve konuşmay&#x; kesti. Ben de tekrar devriliverdim yan&#x;na. Göğsümü patpatlad&#x;m. "Gel." dedim.

Arkas&#x; dönük olduğundan dolay&#x; görmemişti "H&#x;h?" gibisinden m&#x;r&#x;ldand&#x; ve bana doğru döndü. Tekrar göğsümü patpatlad&#x;m. "Göğe bakal&#x;m." dedim. Evet yeni doğan güneşin, gökyüzünü turuncumsu mavimsi bir şölene çevirmesinden bahsediyordum. Yineledim söylediklerimi.

"Yüreğime yat, göğe bakal&#x;m."

K&#x;rmad&#x; beni ve geldi göğsüme; koydu baş&#x;n&#x;, dikti gözlerini yukar&#x;ya. Benim tabii göğsüme o esnada bir bahar düşmüştü. Kuşlar geçti gökyüzünden, onlar&#x;n c&#x;v&#x;lt&#x;s&#x;yla başbaşa kald&#x;k, başka bir ses de yoktu. Sakinledi, art&#x;k. Nefes al&#x;p verişleri s&#x;radanlaşt&#x;. Ağlamad&#x;, yaşlar öylece kirpiklerinde as&#x;l&#x; duruyordu ama iyi görünüyordu.

Sonra "Bay&#x;m" dedi merakla. "Sevdiğiniz insan size yalan söylüyorsa ne yapars&#x;n&#x;z?" Yüz ifadem, ald&#x;ğ&#x;m soruyla aniden değişti, "Yalan olduğuna emin isem, onunla konuşur, neden bunu yapt&#x;ğ&#x;n&#x; sorar&#x;m." dedim. Biraz durdu düşünür gibi. "Emin değilseniz?"

"Emin değilsem, ona itham etmeden önce sorar&#x;m. San&#x;r&#x;m?" bir keresinde Seokjin'e yarg&#x;s&#x;z infaz yapm&#x;şt&#x;m ya, o günden sonra birini yalanla suçlamam&#x;şt&#x;m. Bu yüzden karş&#x;mdakini dinleyeceğimi söyledim. Belki sorunu benimleyse, böylelikle biz de aram&#x;zdaki şey her ney ise halledebilirdik. "Ne için sordun?"

"Ah, şeySevdiğim birisi," alt dudağ&#x;n&#x; &#x;s&#x;r&#x;p serbest b&#x;rakt&#x; "bana doğruyu söylüyor gibi gelmiyor. Büyüğüm olarak size dan&#x;şmak istedim sadece." dedi. Göğsümde parmaklar&#x;yla daireler çizmeye başlad&#x; ufak ufak. Sonra anlatmaya devam etti;

"Küçük bir kuş varm&#x;ş ve bu küçük kuş, ebeveynleri olmadan tek baş&#x;na uçmay&#x; öğrenmiş. Hiç durmaks&#x;z&#x;n uçmaya başlam&#x;ş. Uçuyormuş uçuyormuş uçuyormuş. Uçtukça kendini iyi hissediyormuş. Sonra bu küçük kuş, bir ağaça çarp&#x;p yere düşmüş. Kanatlar&#x; yaralanm&#x;ş. Can&#x; çok yan&#x;yormuş ama onun tek düşüncesi bir daha uçamayacağ&#x; korkusuymuş. Çaresizce ağlamaya başlam&#x;ş. O günden sonra küçük kuş, kanatlar&#x;ndan dolay&#x; bir daha uçamam&#x;ş.

Hayat&#x; boyunca onu iyileştirmesi için birilerini beklemiş, ne kadar güçlü olsada kendi kendini iyileştirecek kadar güçlü değilmiş. Tek istediği uçmak olan bu kuş, hayat&#x;na küsmüş; bir daha ne bir hayal kurmuş ne başka bir şey. Sadece ölümünü beklemiş; çünkü hayat&#x;nda yapmak istediği tek şeyi yapam&#x;yorsa neden yaşas&#x;n?

Sen Benim Gönlümde Açan Son Güldün
Hasretindir Yanan İçimde Şimdi
Kırdığın Kadeh Son Tesellimdi
İçindeki Meyle Sen De Döküldün

Nakarat:
Ne Yaptım Sana Ben Neden Uzaklaştın
Yeter Bu Hasret Yeter Gel Dönelim Sevgimize

Sen Benim Güneşim Tatlı Baharım
Her Şeyimdin Benim Gülen Bahtımdın
Son Aşkım Son Eşim Gönül Tahtımdın
Sensizim Şimdi Nasıl Harabım
&#;

İlginizi Çekebilir!