Bana Gözyaşları Değil Kendisi Lazım

Rus şair Yelizaveta İvanovna Dmitriyevna yılının sonbaharında şiirlerini Çerubina de Gabriak takma ismi altında çıkarır. Edebiyatta erkek egemenliğinin sürdüğü bu dönemde eserlerini yayımlama konusunda zorluklarla karşılaşan kadın şairlere destek veren şair Maksimilian Aleksandroviç Voloşin, Çerubina de Gabriak efsanesinin oluşturulmasında başrolü üstlenmiştir. Voloşin ve Dmitriyeva alımlı, güzel, esrarengiz, egzotik İspanyol asıllı Katolik bir kadın imgesi oluştururlar. Çerubina de Gabriak’ın şiirleri din, mistisizm, İsa’ya duyulan bağlılık, öteki ben ve çilecilik motifleriyle bezelidir. Çalışmamızda bir edebi mistifikasyon olarak Çerubina de Gabriak’ın yaratılış ve ortaya çıkış süreci aktarılıp, İhtişamlı Hayalimle (С моею царственной мечтой), İçimde Günahın Ayartısı (Во мне есть соблазны греха), Tapınağın Eşiğinde Koruma Arıyorum (Ищу защиты в преддверьи храма), Senin Ellerin (Твои руки), Kapısını Kilitlediler Mekânımın (Замкнули дверь в мою обитель), Sen Aynaya Bak (Ты в зеркало смотри), Sone (Сонет), , Öteki (Двойник) ve Çeyrek (Четверть) şiirleri incelenmeye çalışılacaktır. The Russian poetess Elizaveta Ivanovna Dmitrieva published her poems under the pseudonym of Cherubina de Gabriak in autumn The poet Maximilian Alexandrovich Voloshin who supported the poetesses facing difficulties about issuing their poems in that period in which male domination prevailed in literature took the primary role in creating the myth of Cherubina de Gabriak. Voloshin and Dmitrieva invented a charming, beautiful, mysterious, exotic, catholic Spanish woman image. The poems of Cherubina de Gabriak are covered with religion, mysticism, devotion to Christ, alter ego and asceticism motifs. In our study, the creation and occurrence process of Cherubina de Gabriak will be given, and the poems With my regal dream (С моею царственной мечтой), Temptation to sin inside of me (Во мне есть соблазны греха), I search for a protection on the threshold of temple (Ищу защиты в преддверьи храма), Your hands (Твои руки), They locked the door of my abode (Замкнули дверь в мою обитель), You look at the mirror (Ты в зеркало смотри), Sonnet (Сонет), Double (Двойник) and Quarter (Четверть)will be tried to be analyzed.

Bugün size güçlü bir kişilikten bahsetmek istiyorum, çünkü bu tür insanlarla her zaman gurur ve saygı duyuyorum. Çünkü hepkez gibi görünüyorlar ve aslında yaşam, demir disiplini ve yorulmayı bilmeyen çalışma konusunda eşsiz bir bakış açısı ile ayırt edilirler. Onların hayalleri var ve hedeflerini açıkça görüyorlar. İnsan kalabalığından farklıdırlar, çünkü bir rüyaları vardır ve hayallerini gerçekleştirmek için gece gündüz çalışırlar. İyi ki böyle kişilikler tanıyorum ve onun birirsi Irina Keller.
Hayatı sıradan bir rutinde sakin, monofonik ve donmuş olarak adlandırılamaz. Neden? Çünkü hayvanlara yardım etme hayali var. Ancak bizde bu büyük bir toplum sorunu. Her dakika, kendi kaderine terk edilen evsiz köpeklere ve kedilere yardım etmek için elinden geleni yapar. Böylece yılında aile ve birkaç arkadaşı sayesinde &#;Aktos&#; barınağını açtı.

• Irina, ne zaman hayvanlara yardım etme hayalini kurmayı başladın?
• Biz çocukken, birisi bir astronot olmayı hayal ediyordu, birisi bir inşaatçı. Ben ise hayvanlara yardım etmeyi hayal ederdim. Ailece hayvanları çok seviyor. Hayvanlar insanın en duyarlı, özverili ve sadık arkadaşlarıdır. Onlara bakarken gözlerinde çok fazla iyilik ve sevgi görüyorsun. Kendileri oldukları gibi sevildiklerinde sezgisel hissederler. Onlara karşı insanlığımızı denemek için bize verildiler. Duyguları ve endişeleri hakkında konuşamazlar, ancak bir kişiden anlayış ve yardım beklediklerine yardım edeceklerine inanırlar.
• Hayallerinizi gerçekleştirmek için ilk adımınız neydi?
• Çocukken, bir apartman dairesinde annem babam ben ve küçük kız kardeşim ile yaşardık. Bir köpeğimiz, kedimiz kirpimiz ve iki papağanımız vardı. Ebeveynimiz bize evcil hayvanlara nasıl bakılacağını öğretmişti. Bir kedi ya da köpek yavrusu alıp eve getirdiğimde, ailem onu eve getirdiğin zaman ona iyi bakmalısın çünkü evde evcil hayvan varsa, bu onlardan sorumlu olmak demektir, disiplin gerekir. Onları beslemek, yıkamak, onları temizlemek, yürümek için zamana ihtiyacınız olduğunu unutmayın dediler. Köpeği, kediyi gezdirmek için erken kalkyorduk. Yemeğe başlamadan önce onları besliyorduk. Bu şekilde evcilleştirilenlerin sorumluluğunu almayı öğrendim. Hayalimi gerçekleştirmek için yaptığım ilk adım işte bu.
• Sizin ve barınağınız için en zor durum neydi?
  O düşünceli gülümsüyor.
• Hep böyle durumlarda yaşıyoruz. Hayvanlara karşı insan vahşeti, onları hastayken ya da sakatlıyken yolda bıraktıklarını ya da çuvallara yavruları bağlayarak terk ettiklerini gördügümde kendimi kötü hissediyorum. Bu arada, bizim barınak taşınacak. Devlet barınak yerine başka bir bina inşa etmeyi planlıyor. &#;Aktos&#; barınağı için tam altı ay yüzlerce araziyelere ve fazendlere gittik. Altı ay içinde bulamadık.
  Hatta, gönüllüler her şeye uygun bir yer bulamayacağımı söylediler
  Ben de son dakikaya kadar umudumu kaybetmedim. Çünkü gözlerimi kapatınca hayal ettigim barınak canlanıyordu.
  Belki de bundan çok insandan farklıyım. Çünkü sonuna kadar cesaretimi yitirmiyorum. Küçük arkadaşlarımı hayal kırıklığına uğratamam. Onlar için güçlü olmalıyım. Onların Onların hakları çiğnenmemesi için çaba göstermeliyim. Eğer hedeflerim için yüz kez denemek gerekirse, yüz kez ve daha da çok deneyeceğim.
  Mesela arabaya çarpılan bir köpek ya da kedi kollarımda ölünce ellerimi bırakmıyorum. Bir yerlerde yardımıma ihtiyacı olan bir hayat olduğunu biliyorum oraya gidiyorum.…
  Burada küçük yavrular yavaş yavaş çağırmaya başladı ve Irina sütlerini ısıtmaya başladı, bir emzik ve bir şişe hazırladı. Dönüşümlü olarak onları bir bebek bezi ile sararak kollarına alarak onları emzik ile beslemeye başladı.
  -Bazen bir kaseye süt dökün ve süt içmeyi öğrenmelerine izin verin diyorlar… Fakat küçükler henüz bir kaseden nasıl içileceğini bilmiyorlar annelerini, meme arıyorlar, &#; anneletinin sıcaklığını arıyorlar… bunların da herhangi bir çocuk gibi aynı bakıma ihtiyaçları var diye onları emizikli şişeden sırayla beslendirmek lazım.
  hayvanlara karşı humanism ne anlama geliyor. Bu konuda fikriniz gibi soru sormaktan vazgeçtim. cevabı zaten gözümün önündeydi.
  Dürüst olmak gerekirse, bir insanın hayvanlara böyle bir çocuga gibi bakabileceğini hiç düşünmemiştim.
• Bir köpeğin ya da kedinin hikayesin anlatır mısınız.
• Pek çok hikaye var. Bağlı kedilerimi veya köpeklerimi ziyaret ettiğimde, sevinçle beni karşılıyorlar ve gözlerinden beni minnetle hatırladıklarını görüyorum. Yeni ev sahipleri merak ediyorlar, nasıl hala seni hatırlıyorlar? Ben de onlara yaptıkları iyiliği asla unutmayacaklarını söylüyorum. İnsanlar aksine iyilikleri hızlı bir şekilde unutyorlar. Acı gerçek 99 kere iyilik yapsan sadece bir kez hata yapsan bile, sadece bir kez onlara zarar versen bile, yaptığın tüm iyiliği hemen unutacaklar. Hayvanlar iyiliği asla unutmaz.
  Bir hikaye var… Bir gün yolda arabayla giderken hasta bir köpek gördük. Veba hastasıydı, gergindi ve bir kene vardı. Onu barınağa götürdüm . Tedavi ve doğru düzgün beslenme gerekliydi. Elimizden geleni yaptık ama veba böyle bir hastalıktır ki, eğer sinir kene spazmı ise, ömür boyu kalır.
  Bir gün engelli bir kızın ailesi barınaga geldiler ve kızlarının, ebeveyni dışında onu seven birinin olduğunu hissetmek için bir hayvan almaları gerektiğini söylediler. Ben &#;Tamam&#; dedim. Onlar arabanın kapısını açtılar tekerlekli sandalyeyi koydu ve çoçugu oraya koydular. İlk başta, çoçuk elbette çok sayıda köpek ve kedi görünce şaşırdı ve ayni zamanda sevindi. Ebeveyni tombul yavruları göstererek bak ne kadar kabarık, ne kadar sevimli diye seviniyorlardı. O zaman fark ettim çoçuk neşeli hayvanlara sevinçle baktıtına rağmen yerli bir şey arıyordu. Tam o arada masanın altından, bir kenesi olan ve ona sakatlanan köpeğimiz neşeli bir şekilde direk çoçuga koştu. Ve sonra … kızın gözlerini görmeliydiniz. Onların sevincini görmeliydiniz…Çünkü ikisi de herkes gibi olamayınca acı çekmenin ne demek olduğunu biliyorlardı. Böylece iki dost birbirini buldular.
• Barınağın şimdi ve gelecekte ne tür yardıma ihtiyacı var? İnsanlar durumu iyileştirmek için ne yapabilir?
• Evcil hayvanların bakımı ile ilgili çalışmaları yasallaştırmak ve düzenlemek gerekir. Şehrimizin sakinleri hayvanlara karşı sorumluluk öğrenmek için. Örneğin, hayvanları yetiştirirlerse, yani hayvanları çarpmazlar, o zaman onları sterilize etmek ve kısırlaştırmak gerekir. Şartlara uyulmama durumunda, onları cezalandırmak. Çünkü ne türlü anlatmaya
  çalışsak ta başka türlü anlamıyorlar. Bir köpek ya da kedi tutuyorlar ve sonra üredikleri zaman dışarı atılıyorlar. Ve sonra şehirde bir sürü evsiz hayvan olduğundan şikayet ediyorlar. Hayvanları çekmek için servise başvururlar sonra hayvanlar vuruluyorlar. Sonuçta, Devlet bu hizmetlere maaş ve gerekli fonları Emeklilik ve faydalardan ayırır. Bu bumerang gibi. Sorumsuzlukları için kendi parasıyla ödenir.
• Aslında, benim en değerli hayalim, kuyrukların evlerini bulması, onlara çocuk gibi bakması, arkadaş olması. Kasabamızın bin vatandaşından, barınakta bulunan kedileri ve köpekleri barındıracak kişi bulunsa. Beş yüz olsa da, bin demiyorum ama şu anda barınakta binden fazla hayvan var. Yetimhaneler ya da huzurevleri olmasını istemiyoruz, herkesin kendi evi, kendi ailesi olmasını istiyoruz, değil mi? Bu yüzden, kuyruklar için, herkesin kendi sevecek ailesi, rahat ve yerli bir evi olmasını diliyorum. Ve böylece sakinler hayvan barınağına gelmeyecekler, çünkü bu bir devlet kurumu değil, devlet bizi finanse etmiyor. Biz kendi gücümüzle ve sponsorlarımızla yetimhanenin işini yapıyoruz. Evsiz hayvanların hayatını önemseyen küçük bir grup insanız. Temel olarak, fiziksel olarak zamanımız yok, sadece yeterli çalışma elimiz ve hayvanlar için yerimiz yok. Ve insanlar bu şekilde iyi yaptıklarını düşünerek atıyorlar. Onları nasıl beslemek lazım? Bir kısmı bir yerine beşe bölemem. Neden açlıktan ölüyorlar? Onu kim temizleyecek? Ve eğer bir muhafaza yoksa nereye eklenir? Ve tedaviye ihtiyacı varsa kim onları veterinere götürecektir. Biz ve gönüllüler bir parmak sayabilirsiniz. Özellikle de bedavaya çalıştıkları için. Bu yüzden artık hayvanları kabul edemeyiz. Bunun yerine, herkes nihayet kendi pet dikkat çekmek için karar vermeli ve bu sorumluluğu &#;Aktos&#; kamu fonumuza atmadan hayvanlara yardım etmeyi öğrenseydi.
• Yaşam için sloganınız veya inançlarınız nasıl?
  -Büyük bir empatiden çok yardım etmek daha iyidir. İnsanlığımızı test etmek için hayvanlar bize verildiğini biliyor musunuz? Eğer hedefinin önemini ailene gösteremediysen ve açıklayamadıysan bunu kimseye açıklayamazsın. Insan sonuna kadar savaşmalı ve Tanrı&#;ya inanmalıdır. Her zaman yeni bir şey öğrenmek ve geliştirmek gerekir. Ben, örneğin, müziği çok seviyorum ve sadece zaman yok çizmeyi seviyorum …
  Babam Almanya&#;da yaşıyor. Biliyor musunuz, ben bir Almanım ve aile birleşimi iznim var. Annem yıllar önce vefat etti. Babam da bizim için küçük kız kardeşimin ve onun yaşayabileceği bir ev satın aldı. Seferinde evinde beni beklediğini söylüyor ve kendisi tamamen yaşlandı. Ben de babama barınağı bırakamam &#;Siz bize öğrettiniz. öğrettiklerimizden biz sorumluyuz&#; diyorum. O katılıyor ve gözyaşları yanaklarında yuvarlanır. Bizi çocuklarını özlüyor. O kadar çok yıl geçti sadece telefonda birbirimizi görüyoruz.
  Herkes gibi yaşayabilirdim, hayatımı, sadece ailemi ve her şeyi koruyabilirdim. Ve yine de, herkesin bunun için kendi yaşam misyonuna sahip olduğuna ve bu dünyaya geldiğimize inanıyorum. Hayalimizi unutmamalıyız, aksine, gerçekleşmesi için her türlü çaba göstermeliyiz. Benim hayalim, kuyruklarımızın mutlu ve güvenli bir şekilde yaşamasıdır. İnsanların onlara bakacağını bilmek.
  Her dakika barınak için önemli olmasına rağmen bana bu kadar zaman ayırdığı için Irina Keller&#;a çok minnettarım. Barınak taşınmak zorunda kaldığı için sorunları daha da arttı. . Ayrıca, Aktos Barınağının sponsorlar ve bir grup gönüllü sayesinde çalıştığını söylemek isterim, bu nedenle herhangi bir yardım ve destek hayati önem taşır.
  Barınağın Instagram sayfası @aktos_taraz
  Kunzipa Rahimkyzy, Kazakistan, Taraz şehri.
  Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi, Radyo, TV ve Sinema bölümü.

Человечность и это есть проявление любви и заботы к животным
Мне удалось побеседовать с многими людими. У каждого своя судьба и характер. Иногда впадает шанс познакомиться с уникальными людьми. С виду они как все а на самом деле их отличает уникальный взгляд на жизнь, железная дисциплина и не устанный труд. Потому что у них есть мечта и они чётко видят свои цели. Одна из таких запомнинающих и сильных личностей это Ирина Келлер.У неё каждая минута это шанс, помочь бездомным собакам и кошкам в пределах своих возможностей. Также, она является основателем общественного фонда «Фонд по защите бездомных животных &#;Актос&#;. Который так необходим для бездомных животных, хозяева которых бросили на произвол судьбы.
-Ирина, когда у вас появилась мысль или мечта помогать животным ?
-Когда мы были детьми, кто-то мечтал стать космонавтом, кто то строителем. Я мечтала помогать животным. Наша семья очень любит животных. Животные они самые отзывчивые, бескорыстные и верные друзья человека. Столько добра и ласки видишь в их глазах, когда о них заботишься. Они интуитивно чувствую когда их любят за то что они есть. Ведь они нам даны, чтобы испытать нашу человечность по отношению к ним. Они не могут сказать о своих чувствах и о тревогах за то они верят что им помогут они ждут от человека понимания и помощи.
-Ваш первый шаг к осуществлению мечты.

• В детстве мы жили в квартире мама папа я и младшая сестра. У нас была собака кошка ежик и два попугая. Родители научили нас заботиться о домашних питомцах. Мы вставали пораньше чтобы выгуливать собачку, кошку. Кормили их прежде чем садились чтобы самим покушать. Потому что если в доме есть домашние питомцы это значить нести за них ответственность, это дисциплина чтобы вовремя кормить. И когда я подбирала какого-нибудь котенка или щенка и привозила домой мне родители говорили раз ты принесла его домой то соответственно позаботься о нем. Помни что нужно вовремя их кормить, мыть, убираться за ними, выгуливать. Вот так и я научилась брать ответственность за тех кого приучили. Наверное это и был мой первый шаг для реализации моей миссии.
  -Один из самых трудных ситуации в котором оказались вы и ваш приют ?
  Она задумавшись улыбается.
• Мы постоянно живем в таких ситуациях. Людская жестокость к животным, когда бросают их больными или искалеченными калеками оставляют умирать вдоль дороги или в пустынной степи, щенки привязанных мешках… Кстати, мы собираемся переехать так как на нашем участке государство намерено построить другое здание. Мы полгода искали и объездили сотню участков и фазенд для нашего приюта. Мои волонтеры говорили все уже не найдем подходящего участка а я до последнего боролось до последней минуты не теряла надежду что найду тот самый нужный нам участок. Наверно я этим и отличаюсь от многих, когда другие после десятой попытки сдаются, а я, если нужно сотню раз попытаться, я и буду пытаться сотню раз и ни меньше. Я не могу подвести моих маленьких друзей. Я должна быть сильной. Ведь кто то должен бороться за их права. Бывает когда сбитая машиной собака или кошка умирает на руках я не ставлю крест на этом то есть я не опускаю руки, я знаю что где-то рождается жизнь, которая нуждается в помощи, в моей помощи, и я спешу туда…
  Тут маленькие щенки стали подзывать потихоньку и Ирина принялась подогревать им молоко, подготовила соску и бутылку. Поочередно взяв их на руки обернув их пеленкой стала их кормить соской. -Бывает говорят некоторые налей молоко на миску и пусть сами научаться пить молоко а они же маленькие еще они не знают как пить из миски они ищут свою мам, ее тепло, ее соски. Им нужна такая же забота как любому ребенку.. А готовилась задать очередной вопрос который звучал таким образом: Что значить гуманизм к животным. Ваше мнение об этом … и передумала увидев на примере как она обращается с щенятами. Да ответ был явным. Если быть честным, я и сама никогда не думала и не видела, чтоб человек может так заботиться о животных, словно о своем ребенке.
  -История одной собаки или кошки которая была б поучительной
  -Таких очень много. Животное никогда не забывают добро. Я когда навещаю своих пристроенных кошек или собак они радостно меня встречают и вижу по их глазам что они меня благодарностью помнят. Новые хозяева удивляются до сих пор помнить как же так? А я говорю они никогда не забывают добро сделанным им. А людям свойственно быстро забывать добро и помнить зло даже если ты сделал 99 добрых дел и только один раз ошибся сделал больно может быть. Они почему что сразу забудут все добро что тобою сделано.
  Есть еще одна история…Как то мы ехали вдоль дороги и увидели больную собачку. Она болела чумой и нее уже был нервный тик. Я отвезла ее в приют . лечение кормежка все необходимое мы сделала и но чума такая болезнь что если нервный тик спазм он так и остается на всю жизнь. Однажды в приют приехали родители одной девочки которая была инвалидом. И они сказали, что их дочери посоветовали взять одно животное, чтобы почувствовать что кроме родителей ее кто-то еще любить. Я согласилась, и они открывают дверь машины ставят инвалидную коляску и сажают туда девочку. Сначала девочка опешила от удивления при виде столько собак и кошек конечно. И радовалась, конечно тоже. Родители показывали пухленьких щенят и говорили смотри какой милый смотри какой пушистый …она радостно смотрела на животных но видно была что она ищет что-то свое, родное в море веселых и резвых собак и кошек. И тут из под стола выбегает наша собачка, та самая с нервным тиком и бежит к ней покалеченная, но такая радостная…
  И тут… вы б видели глаза девочки, вы б видели их радость в ту самую минуту они нашли друг друга как-будто искали долго, долго…Ведь они оба знали, что значить чувствовать боль, когда не может быть таким как все.
  -Какая нужна помощь приюту сейчас и в будущем? Что может сделать каждый чтобы ситуация улучшилось?
• Нужно узаконить и систематизировать работы о заботе домашних питомцев. Чтобы жители нашего города научились ответственности к животным. Например если они не разводят животных то есть не приумножают животных то нужно вовремя стерилизовать и кастрировать их. В случае несоблюдения требовании штрафовать их. Потому что сколько мы не пытались объяснить они по другому не понимают. Они держать собаку или кошку, а потом когда они размножаются выкидывают на улицу. А потом жалуются, что в городе много бездомных животных. Обращаются в службу по отстрелу животных, а те идут и отстреливают за их же деньги. Ведь государство выделяет зарплату и необходимые средства этим службам из пенсии и пособии самих же жителей. Это же бумеранг за безответственность расплачиваются своими же деньгами.
• На самом деле, моя самая заветная мечта чтобы хвостики нашли свои дома, хозяина который бы заботился о них как о детях, как о друге. Из тысяч человек горожан нашего города хотя б человек которые приютили бы кошек и собак которые находятся в приюте. Хотя б пятьсот, я не говорю тысячу хотя сейчас в приюте больше тысячи животных. Мы же не хотим чтобы были детские дома или дома престарелых, мы хотим чтоб у каждого был свой дом, своя семья не так ли? Вот и я для своих хвостиков желаю того же самого что у каждого была своя заботливая семья, уютный и родной дом. И чтобы жители неподбрасывали в приют животных так как это не государственное учереждение государство нас не финансирует. Мы сами своими силами и силами спонсоров ведем работу приюта. Мы небольшая команда людей к которым не безразлична жизнь бездомных животных. Элементарно мы физически не успеваем нам просто не хватает рабочих рук и мест для животных. А люди побрасывают и подбрасывают думая что сделали таким образом добро. А кормить их чем? Разделить одну порцию на пятерых вместо одной я не могу. Зачем их морить голодом? А кто будет убираться за ним? А куда его пристроить если нет вольера? А кто будет возить их к к ветеринару если она нуждается в лечении. У нас и волонтеров то по пальцем можно посчитать. Тем более что они трудятся бесплатно. Поэтому мы не можем больше принимать животных. Вместо этого пусть каждый наконец -то решить позаботиться о своем питомце. Или же научиться самим помогать животным, не перекидывая эту ответственность на наш общественный фонд «Актос».
• Ваш девиз или убеждения по жизни
  Лучше не большая помощь, чем большое сочувствие. Вы знаете, что животные даны нам чтобы испытать нашу человечность? И если ты не смог доказать и объяснить важность твоей миссии, твоей цели своей семье, то это не объяснишь никому другому. Нужно бороться до конца и верит Всевышнему. Всегда нужно учиться чему то новому и развиваться. Я, например очень люблю музыку и люблю рисовать только нету времени…Мой отец живет в Германии. Вы знаете я по нации немка и у меня есть разрешение на воссоединение семьи. Хотя мама уже ушла в мир иной. А папа купил для нас дом где живет моя младшая сестренка и он. И каждый раз говорит что дом так и ждет меня а сам он постарел совсем. А я говорю папе не могу я оставить приют. Вы сами нас учили мы в ответе за тех, кого приучили. Он соглашается а слезы так и катятся по щекам. Тоскует он по своим детям. Столько лет прошло только по телефону видим друг друга и все. Я могла б жить как все, своей жизнью, заботиться только о своей семье и все. И все же я верю, что у каждого своя миссия по жизни для того и мы пришли на этот мир. Мы не должны забывать свою мечту наоборот мы должны приложить все усилия чтоб она осуществилась. Моя мечта чтобы хвостики наши жили счастливо и в безопасности. Зная что о них люди позаботиться.
  Я очень благодарна Ирине Келлер за то что уделила столько времени мне несмотря на что её телефон не умолкал ибо для жизни приюа важна каждая минута . Тем более что приют пережает и связи с этим хлопот у них ещё больше прибавилось. Также хотелось бы сказать, что приют «Актос» работает благодаря спонсарам и кучке волонтеров, поэтому любая помощь и поддержка жизнено важна.
  У них есть инстаграмм страничка @aktos_taraz
  Беседовала Кунзипа Рахимкызы, Казахстан, город Тараз.
  Кыргызско-турецкий университет Манас, отделение Радио, Тв и Кино.

Memlekete Bayram Gelmiş Benim Neyime Gözyaşlarım Pınar Olmuş Aktı Dizime O Yar Bana Selam Salmış Artık Neyime Bana Selamları Değil Kendisi Lazım O Yar Bana Selam Salmış Artık Neyime Bana Selamları Değil Kendisi Lazım Duysun O Şerefsiz Duysun Ben Gidiyorum Onun Olsun Tüm Ankara Ben Ölüyorum Mezarıma Gelir Ağlar Ben Biliyorum Bana Gözyaşları Değil Kendisi Lazım Şiir Seviyorsan Beni Bal Şu Yüzüme Demiştim Sana Gerçeği Saklama Söyle Yüzüme Demiştim Sana Benimle Çile Çekeceksen Sev Demiştim Sana Gelirmisin Benimle Ölmeye Belki Zaman Yetmez Seni Sevmeye Hazırmısın Dertlerimi Bölmeye Benimle Çile Çekeceksen Sev Demiştim Sana Olurya Birgün içkiye Surat Asma Bana Sarhoşsun Diye Varsa ihtiyacın Şuan içmeye funduszeue.info Şarkı Sözleri Benimle Kafa Çekeceksen Sev Demiştim Sana Birgün Kara Toprak Beni Basar Bağrına Gelirmisin Mezarımın Başına Damla Damla Gözyaşları Yanaklarında Mezarıma Gözyaşı Dökeceksen Sev Demiştim Sana Memlekete Bayram Gelmiş Benim Neyime Gözyaşlarım Pinar Olmuş Aktı Dizime O Yar Bana Selam Salmış Artık Neyime Bana Selamları Değil Kendisi Lazım funduszeue.info Şarkı Sözleri Duysun O Şerefsiz Duysun Ben Gidiyorum Onun Olsun Tüm Ankara Ben Ölüyorum Mezarıma Gelir Ağlar Ben Biliyorum Bana Gözyaşları Değil Kendisi Lazım Şiir Seviyorsan Beni Bak Şu Yüzüme Demiştim Sana Gerçeği Saklama Söyle Yüzüme Demiştim Sana Benimle Çile Çekeceksen Sev Demiştim Sana Gelirmisin Benimle Ölmeye Belki Zaman Yetmez Seni Sevmeye Hazırmısın Dertlerimi Bölmeye Benimle Çile Çekeceksen Sev Demiştim Sana Olurya Birgün Düşersem içkiye Surat Asma Bana Sarhoşsun Diye Varsa ihtiyacın Şuan içmeye Benimle Kafa Çekeceksen Sev Demiştim Sana Birgün Kara Toprak Basar Beni Bağrına Gelirmisin Mezarımın Başına Damla Damla Gözyaşları Yanaklarında Mezarıma Gözyaşı Dökeceksen Sev Demiştim Sana Duysun O Şerefsiz Duysun Ben Gidiyorum Onun Olsun Tüm Ankara Ben Ölüyorum Mezarıma Gelir Ağlar Ben Biliyorum Bana Gözyaşları Değil Kendisi Lazım