Sıffin Savaşının Sonuçları
Sıffin Muharebesi
Sıffin Muharebesi (Arapça: صفين) (Mayıs-Temmuz 657),[1]İlk Fitne esnasında, Halife Ali ile İslam Devleti'nin SuriyevalisiMuaviye bin Ebu Süfyan arasında Sıffin'de yapılan savaş. Sıffin günümüzde Suriye'de, Fırat boyundaki Rakka kentinin doğusundadır.
Yaklaşık üç aya yayılan ve en büyük muharebesi 26-28 Temmuz 657 tarihlerinde gerçekleşen savaşta bir sonuca ulaşılamadı. Her iki tarafın razı olması ile kurulan hakem heyetinden de bir sonuç alınamadı. Sıffin Savaşı İslam tarihi açısından; Ali'nin Müslüman toplumundaki otoritesini sarsan, Haricîler denen (sonradan Ali'yi öldürecek olan) grubun oluşmasına neden olan ve Emevî hanedanının yolunu açan önemli bir olaydır.[1]
Muharebeye giden süreç[değiştir Hulefâ-yi Râşidîn’in dördüncüsü olan Hz. Ali, yaklaşık beş buçuk yıllık hilafeti boyunca sarsılan devletin birliğini tekrar tesis etmek için uğraşmıştır. Hz. Ali’nin hilafet yıllarına damga vuran en önemli hadiselerin başında Muâviye b. Ebî Süfyân’la giriştiği mücadele olan Sıffîn Vakası gelir. Bu olay kısa sürede değişen ve dönüşen İslâm toplumunun biriken problemlerinin bir yönüyle sonucu; diğer yönüyle etkileri günümüze kadar devam eden bir hadise olmuştur. Bu çalışmada Sıffîn Vakası’nın nedenleri, gelişim süreci, sonucu ve etkileri işlenmiştir. Aynı zamanda savaşın tarafları, süresi, coğrafyası, stratejisi, lojistik temini ve araçları konu edinilmiştir. Orduların yapısı, komutanları, savaşan ve ölen asker sayısı tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışma ilk dönem İslam tarihi kaynaklarının yanı sıra en eski coğrafya, şehir, yol, biyografi, edebiyat, savaş, strateji, nesep kaynakları, modern araştırmalar ve harita bilgileriyle işlenmiştir.
Irak ve Şam ordusu hicrî 36 yılının zilhicce ayında Sıffîn’de karşı karşıya gelmişlerdir. Yaklaşık iki buçuk ay Sıffîn’de kalan ordular arasında ilk etapta sadece birkaç küçük çarpışma meydana gelmiştir. Bu süre zarfında birçok barış girişimi olmuş; ancak hepsi sonuçsuz kalmıştır. Hicrî 37 yılının Safer ayı girince çarpışmalar başlamış; on gün süren savaşın son üç günü ordular birbirlerine çok ciddi zayiat vermeye başlamışlardır. Şam tarafının tahkîm talebi her iki tarafta da karşılık bulmuş ve savaşın sonlandırılmasını sağlamıştır. Tahkîm sözleşmesiyle birlikte hakem olarak belirlenen Amr b. el-Âs ve Ebû Mûsâ el-Eş‘arî sekiz ay sonra buluşmuş ancak çözüm üretecek bir karara varamamışlardır. Sıffîn Savaşı’nın meydanda kazanan tarafı olmamasına rağmen siyasî sonuçları itibarıyla kazananı Şam cephesi olmuştur. Bu çalışmayla tarihte bilinen en büyük iç savaşlardan biri ve bitmeyen birçok dinî ve siyasî hesaplaşmaların başlangıcı olan Sıffîn Vakası’nın detayları ortaya konmuştur.
Cemel ve Sıffin savaşlarında tarafsız kalan sahabiler
Abstract:
Cemel ve Sıffin Savaşları Hz. Ali (35-40/656-661)'nin hilafeti sırasında Müslümanlar arasında meydana gelen iki önemli savaştır. İslam Tarihinin dönüm noktası kabul edilen, binlerce Müslümanın hayatına mal olan bu dönem, İslam Tarihinde "büyük fitne dönemi" olarak da bilinmektedir. Bazı sahabiler bu savaşlarda hiçbir gruba katılmayıp tarafsız kalmışlardır. Bu sahabilerden Sa'd b. Ebi Vakkas, Said b. Zeyd, Abdullah b. Ömer, Üsame b. Zeyd, Muhammed b. Mesleme, Ühban es-Sayfi, Selemetü'bnü Ekva, Zeyd b. Sabit, Ebu Bekre, İmran b. Husayn ve Eymen b. Huraym ara buluculuk yapmadıkları ve başkalarını tarafsızlığa davet etmedikleri halde sadece kendileri uzlete çekilerek pasif bir tarafsızlık politikası izlerlerken, Ebu Musa el-Eş'ari, Ebu Mes'ud el-Bedri, Abdullah b. Selam, Ebu Hureyre, Said b. As ve Muğire b. Şu'be kendileri savaşlara katılmadıkları gibi insanları da savaşlardan uzaklaştırmışlar, bununla da aktif bir tarafsızlık örneği sergilemişlerdir. Cemel Savaşı'nda bir kenara çekilip tarafsız kalan Abdullah b. Amr, Sıffin Savaşı'nda babasının isteği üzerine Muaviye'nin yanında yer almış ama yine de savaşmamış, hatta yanındakilere de Müslümanlarla savaşmanın doğru olmadığını anlatmıştır. Diğer taraftan Huzeyme b. Sabit ve Malik b. Teyyihan gibi bazı sahabiler, Hz. Ali'nin yanında yer almalarına rağmen haklı ve haksızı birbirinden ayırt edemedikleri için savaşıp savaşmama hususunda kararsız kalmışlar ancak Ammar b. Yasir'in şehit edilmesiyle karara vararak savaşa katılmışlar ve Muaviye'ye karşı savaşmışlardır. İlk Mürciler olarak da bilinen bu sahabilerin tarafsız kalmalarında, dinin etkisi olduğu kadaræ siyasetin, asabiyetin hatta bazen psikolojik karakter yapısının da etkisi olduğu söylenebilir. Jamal and Siffin Wars Hz. Ali's during the Hilafet (35-40/656-661) among the Muslims occur are two major wars. This period which was accepted turning point of Islamic History and this period have been accused death of thousands of Muslims and this period so-called "great sedition [fitna] era". Some companions of Prophet Muhammad nothing attached to these wars and they became detached. This companions Sa'd b. Ebi Waqqas, Said b. Zayd, Abdallah b. Umar, Osame b. Zayd, Muhammad b. Maslama, Uhban as-Sayfi, Selemetü'bnü Ekva, Zayd b. Thabit, Abu Bakra, Umran b. Husayn and Ayman b. Huraym And others between not invited to neutrality in not only attracted to them as a passive neutrality policy üzlet would follow. Abu Musa al-Eş'ari, Mes'ud Abu al-Bedri, Abdullah b. Selam, Abu Hureyre, Said b. As and Mughira b. Shu'ba People like themselves do not participate in war also have out of the war, but have also demonstrated an active example of impartiality. Take a back seat and the remaining neutral in the war Cemel Abdullah b. Amr, upon the request of his father Sıffin War took place near Muaviye'nin but not the war, not even the right to tell has to fight with the Muslims. On the other hand Huzeyme b. Thabit and Malik b. Teyyihan some companions, Hz. Ali's next, even though they take place to distinguish between just and unjust war can not but have been undecided about whether to fight Ammar b. Yasir The decision reached by martyr had joined the war and were fighting against Muawiya. Also known as the first Mürciler Sahabiye remain neutral on religion as well as the impact, politics, short temper and sometimes psychological character of the structure can be said to be influenced.
Show full item record
nest...
Hulefâ-yi Râşidîn’in dördüncüsü olan Hz. Ali, yaklaşık beş buçuk yıllık hilafeti boyunca sarsılan devletin birliğini tekrar tesis etmek için uğraşmıştır. Hz. Ali’nin hilafet yıllarına damga vuran en önemli hadiselerin başında Muâviye b. Ebî Süfyân’la giriştiği mücadele olan Sıffîn Vakası gelir. Bu olay kısa sürede değişen ve dönüşen İslâm toplumunun biriken problemlerinin bir yönüyle sonucu; diğer yönüyle etkileri günümüze kadar devam eden bir hadise olmuştur. Bu çalışmada Sıffîn Vakası’nın nedenleri, gelişim süreci, sonucu ve etkileri işlenmiştir. Aynı zamanda savaşın tarafları, süresi, coğrafyası, stratejisi, lojistik temini ve araçları konu edinilmiştir. Orduların yapısı, komutanları, savaşan ve ölen asker sayısı tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışma ilk dönem İslam tarihi kaynaklarının yanı sıra en eski coğrafya, şehir, yol, biyografi, edebiyat, savaş, strateji, nesep kaynakları, modern araştırmalar ve harita bilgileriyle işlenmiştir.
Irak ve Şam ordusu hicrî 36 yılının zilhicce ayında Sıffîn’de karşı karşıya gelmişlerdir. Yaklaşık iki buçuk ay Sıffîn’de kalan ordular arasında ilk etapta sadece birkaç küçük çarpışma meydana gelmiştir. Bu süre zarfında birçok barış girişimi olmuş; ancak hepsi sonuçsuz kalmıştır. Hicrî 37 yılının Safer ayı girince çarpışmalar başlamış; on gün süren savaşın son üç günü ordular birbirlerine çok ciddi zayiat vermeye başlamışlardır. Şam tarafının tahkîm talebi her iki tarafta da karşılık bulmuş ve savaşın sonlandırılmasını sağlamıştır. Tahkîm sözleşmesiyle birlikte hakem olarak belirlenen Amr b. el-Âs ve Ebû Mûsâ el-Eş‘arî sekiz ay sonra buluşmuş ancak çözüm üretecek bir karara varamamışlardır. Sıffîn Savaşı’nın meydanda kazanan tarafı olmamasına rağmen siyasî sonuçları itibarıyla kazananı Şam cephesi olmuştur. Bu çalışmayla tarihte bilinen en büyük iç savaşlardan biri ve bitmeyen birçok dinî ve siyasî hesaplaşmaların başlangıcı olan Sıffîn Vakası’nın detayları ortaya konmuştur.
Cemel ve Sıffin savaşlarında tarafsız kalan sahabiler
Abstract:
Cemel ve Sıffin Savaşları Hz. Ali (35-40/656-661)'nin hilafeti sırasında Müslümanlar arasında meydana gelen iki önemli savaştır. İslam Tarihinin dönüm noktası kabul edilen, binlerce Müslümanın hayatına mal olan bu dönem, İslam Tarihinde "büyük fitne dönemi" olarak da bilinmektedir. Bazı sahabiler bu savaşlarda hiçbir gruba katılmayıp tarafsız kalmışlardır. Bu sahabilerden Sa'd b. Ebi Vakkas, Said b. Zeyd, Abdullah b. Ömer, Üsame b. Zeyd, Muhammed b. Mesleme, Ühban es-Sayfi, Selemetü'bnü Ekva, Zeyd b. Sabit, Ebu Bekre, İmran b. Husayn ve Eymen b. Huraym ara buluculuk yapmadıkları ve başkalarını tarafsızlığa davet etmedikleri halde sadece kendileri uzlete çekilerek pasif bir tarafsızlık politikası izlerlerken, Ebu Musa el-Eş'ari, Ebu Mes'ud el-Bedri, Abdullah b. Selam, Ebu Hureyre, Said b. As ve Muğire b. Şu'be kendileri savaşlara katılmadıkları gibi insanları da savaşlardan uzaklaştırmışlar, bununla da aktif bir tarafsızlık örneği sergilemişlerdir. Cemel Savaşı'nda bir kenara çekilip tarafsız kalan Abdullah b. Amr, Sıffin Savaşı'nda babasının isteği üzerine Muaviye'nin yanında yer almış ama yine de savaşmamış, hatta yanındakilere de Müslümanlarla savaşmanın doğru olmadığını anlatmıştır. Diğer taraftan Huzeyme b. Sabit ve Malik b. Teyyihan gibi bazı sahabiler, Hz. Ali'nin yanında yer almalarına rağmen haklı ve haksızı birbirinden ayırt edemedikleri için savaşıp savaşmama hususunda kararsız kalmışlar ancak Ammar b. Yasir'in şehit edilmesiyle karara vararak savaşa katılmışlar ve Muaviye'ye karşı savaşmışlardır. İlk Mürciler olarak da bilinen bu sahabilerin tarafsız kalmalarında, dinin etkisi olduğu kadaræ siyasetin, asabiyetin hatta bazen psikolojik karakter yapısının da etkisi olduğu söylenebilir. Jamal and Siffin Wars Hz. Ali's during the Hilafet (35-40/656-661) among the Muslims occur are two major wars. This period which was accepted turning point of Islamic History and this period have been accused death of thousands of Muslims and this period so-called "great sedition [fitna] era". Some companions of Prophet Muhammad nothing attached to these wars and they became detached. This companions Sa'd b. Ebi Waqqas, Said b. Zayd, Abdallah b. Umar, Osame b. Zayd, Muhammad b. Maslama, Uhban as-Sayfi, Selemetü'bnü Ekva, Zayd b. Thabit, Abu Bakra, Umran b. Husayn and Ayman b. Huraym And others between not invited to neutrality in not only attracted to them as a passive neutrality policy üzlet would follow. Abu Musa al-Eş'ari, Mes'ud Abu al-Bedri, Abdullah b. Selam, Abu Hureyre, Said b. As and Mughira b. Shu'ba People like themselves do not participate in war also have out of the war, but have also demonstrated an active example of impartiality. Take a back seat and the remaining neutral in the war Cemel Abdullah b. Amr, upon the request of his father Sıffin War took place near Muaviye'nin but not the war, not even the right to tell has to fight with the Muslims. On the other hand Huzeyme b. Thabit and Malik b. Teyyihan some companions, Hz. Ali's next, even though they take place to distinguish between just and unjust war can not but have been undecided about whether to fight Ammar b. Yasir The decision reached by martyr had joined the war and were fighting against Muawiya. Also known as the first Mürciler Sahabiye remain neutral on religion as well as the impact, politics, short temper and sometimes psychological character of the structure can be said to be influenced.
Show full item record