Karanfiller Açıyordu

The Lyrics for Karanfil by Yeni Türkü have been translated into 1 languages

Karanfiller açıyordu o zamanlar gözlerinde Bir baksam kül olurdum yüzüne Başın alıp gittiğinde yağmurlar küstü bana

Writer(s): Derya Mustafa Koroglu, Meral Bostancioglu

Last activities

yakla&#;&#;k üç kere bu üniversite s&#;nav&#;na girmi&#;tim. üçünde de ‘devlet’ odakl&#; s&#;navlar oldu&#;u için ve üniversitelerin ne halde oldu&#;unu gördü&#;üm için pek önemsememi&#;tim. çocuklu&#;umdan bu yana s&#;navlar, hep hayati önem ta&#;&#;rd&#;. fakat hiçbir zaman hayati önemini göstermez ve hayat&#;n ak&#;&#;&#; ola&#;an bir &#;ekilde sürüp giderdi. bu sene dördüncüye girdim. önceleri bir tane saçma sapan bölüm, bir radyo-televizyon, bir de medya ileti&#;im kazanm&#;&#;t&#;m. bu sene ise kendimce yerime oturdu&#;umu varsayarak sadece ‘sinema’ için girdim. maksat beni dünyaya arzulayarak getirenlerin i&#;tah&#; kabars&#;n, yoksa ben her türlü sinema yapaca&#;&#;m. her sene oldu&#;u gibi bu sene de ‘devlet’ odakl&#; oldu&#;undan, üniversitedeki insan seviyelerini ve karakterleri gördü&#;ümden olsa gerek yine öylesine girdim. herhangi bir bölümü okuyup bitirecek düzeyde i&#;leyen rutin bir kafam&#;n oldu&#;una inanm&#;yorum. herhangi bir üniversitede neler olur, hepimiz biliriz. heyecanl&#; gibi gözüken ama hayat üzerine insana basma kal&#;p &#;eylerden ba&#;ka hiçbir &#;ey ö&#;retmeyen, ilkokullar gibidir. hatta ilkokullarda daha çok &#;ey ö&#;reniriz, bu kesin. bir kere s&#;n&#;fla birlikte bir topluluksundur, buna göre ya&#;amal&#;s&#;n. dersi anlatan biri vard&#;r, ö&#;retici ve otoritedir. ve susmak zorundas&#;nd&#;r. ders aralar&#;nda ise kö&#;ene çekilirsin. fakat heyecanl&#; arkada&#;lar yakan&#; b&#;rakmaz seninle konu&#;mak için çabalar. onlar&#;n gündemine ortak olmaya davet ederler. erkekler için klasik &#;eyler, kad&#;nlar için klasik &#;eyler. bilirsiniz. ve ben bu davetleri daima geri çevirdim. her neyse konumuz bu de&#;il. dördüncüye girdi&#;im bu s&#;nav sabah&#;n&#; ve genel olarak kafamda i&#;leyen s&#;nav kafas&#;ndan sizlere bahsedeyim. her sabah oldu&#;u gibi bu sabah da uyumam&#;&#;t&#;m. kafam pek i&#;lek, zihnim pek aç&#;k, saniyeler önemini kaybetmi&#;, sakinlik ruhumun derinine i&#;lemi&#;, göz altlar&#;mda yeni gezegenler görünmeye ba&#;lam&#;&#;t&#;, haz&#;rlan&#;yordum. s&#;nav belgemin üzerindeki eski foto&#;rafa bak&#;p gülümseyerek, müzi&#;imi kula&#;&#;ma yerle&#;tirdim ve s&#;nav yerine do&#;ru her zaman ki gibi yolculu&#;a ç&#;kt&#;m. iki milyon ki&#;i farkl&#; farkl&#; noktalar da yolculu&#;a ç&#;km&#;&#;t&#;. bu &#;ehirde de tahminim yüz bin ö&#;renci vard&#;. s&#;nav öncesi, s&#;nav sonras&#; müzik kula&#;&#;mdan eksik olmaz. s&#;nav an&#;nda ise müzik olmad&#;&#;&#; için lanet okurum. s&#;nav yolculu&#;u ba&#;lam&#;&#;t&#;. tedirgin suratlarla göz göze geliyor, ve onlar&#;n yanlar&#;nda koçlar&#;, tedirginliklerini almaya çal&#;&#;&#;rken, tan&#;k oluyordum. mimiklerden, beden hareketlerinden, ve atmosferden, her &#;ey net bir &#;ekilde belli oluyordu. hayati önem ta&#;&#;yan bir s&#;nav. vay can&#;na. metroya bindim ve tünellerden geçerek bir süre etraf&#; gözlemledim ve aynadan yans&#;yan bedenlerin ince harekelerini, duru&#;lar&#;, beklentili mimikleri yerin dibine gömerek, metronun ayd&#;nl&#;&#;a ç&#;kmas&#;yla birlikte, müzi&#;in içine kendimi sal&#;verdim. s&#;nav yerim. bir da&#;&#;n tepesindeymi&#;, bilmiyordum. metrodan inerek otobüs ile aktarma yapt&#;m ve s&#;nav yerine do&#;ru yükselmeye ba&#;lad&#;m. otobüsün en arka koltu&#;unun en kö&#;e taraf&#;n&#; tercih ederim. ve genelde bu otobüslerde derin bir sessizlik, s&#;nav yerine yakla&#;t&#;kça derin bir tela&#; ve de müzi&#;i bast&#;ran bir gürültü olu&#;ur. s&#;nav yerini bulma tela&#;&#;ym&#;&#;. genelde bu tip günlerde yollar t&#;kan&#;k olur. yoku&#;lardan ç&#;kt&#;kça arkama yasland&#;m. yakla&#;&#;k seksen derecelik yoku&#;lardan ç&#;k&#;yorduk, hayati önem ta&#;&#;yan bir s&#;nava ko&#;uyorduk biz atlar. ne güzel atlard&#;k biz. sahiplerimizin beklentili mimikleri de bizi dünyaya getirdikleri arzular&#;n&#;n safl&#;&#;&#;n&#; kaybetmi&#; bir biçimde bir sa&#; bir sola oynuyordu. korkulu bak&#;&#;larla yoku&#;lar&#; ç&#;kmaktayd&#;k. hat&#;rlad&#;&#;&#;m bir kaç yol görüntüsü var, otobüsün zar zor yukar&#; do&#;ru t&#;rmand&#;&#;&#; ve otobüsün en arkas&#;nda oldu&#;um için arka camdan bakmaya yeltenerek a&#;a&#;&#; do&#;ru bir uçurum varm&#;&#;ças&#;na derin bir sonsuzluk denize do&#;ru inen. çok zor ç&#;k&#;lan yoku&#;lar&#;n ard&#;ndan, otobüs bir yoku&#;un tam ortas&#;nda yolun t&#;kanmas&#; sonucu, durdu. tekrardan arkama bakt&#;&#;&#;mda, direk inesim geldi. indim. fakat bilmiyordum kar&#;&#;mda bir kilometrelik bir yoku&#;un daha oldu&#;unu, neyse dedim, müzik beni götürür yukar&#; kadar derken, en önden okula do&#;ru yollanmaya ba&#;lad&#;m. arkamdan ise yakla&#;&#;k yüz-yüzelli ki&#;i tedirgin, bitkin ve üzgün bir biçimde kendilerini tela&#;a vermi&#; beni takip ediyorlard&#;. yoku&#;u ç&#;kt&#;kça arkamdan bir ordu geliyordu. gelece&#;in yetenekleri ordusu. i&#;te ülkelerini ileriye götürecek gençler ve gururlu ebeveynleri, vay can&#;na. hep birlikte t&#;rmand&#;kça t&#;rmand&#;k. baz&#;s&#; yolun yar&#;s&#;nda yoruldu b&#;rakt&#;. o s&#;rada da&#; t&#;rman&#;rken bir adama rastlad&#;m, yakla&#;&#;k altm&#;&#; ya&#;lar&#;nda s&#;nava girecekmi&#; ve lanet okuyordu. kulakl&#;&#;&#;m&#; ç&#;kartmak zorunda kald&#;m, çünkü benimle sohbete koyuldu. devleti, sistemi, ülkeyi ve her &#;eyi öfkeli bir biçimde ele&#;tiriyor fakat yine de t&#;rmanmaya devam ediyordu. arkam&#;zda ise onun gibi adamlar, kad&#;nlar&#; ve çocuklar&#;. en sonunda okulu bulduk, adama ba&#;ar&#;lar diledim ve gönderdim onu. müzi&#;i tekrardan t&#;kt&#;m kula&#;&#;ma. bir sigara yakt&#;m. s&#;nav ba&#;kan&#; y&#;ll&#;k s&#;nav rutinini gerçekle&#;tirerek, insanlar&#;n s&#;nav pskolojileriyle ilgili aç&#;klama yaparken, yasaklar&#; saymaya ba&#;lad&#;&#;&#;nda akl&#;ma s&#;nava ç&#;r&#;lç&#;plak girmek geldi. sonuçta üzerimde ne bir metal olacakt&#;, ne de bir elektronik cihaz. sonra ise gülümseyerek sigaram&#; yudumlamaya devam ettim. her s&#;navda oldu&#;u gibi bu s&#;navda da bana çarpan insanlar&#; olabildi&#;ince rahatlatmak istemekteydim. en az&#;ndan gergin suratlar&#; yumu&#;atmak gerekirdi diye dü&#;ünüyorum. insanlar öfkeli bir biçimde okul kap&#;s&#;ndan girerken, sakince sigaramdan yudumluyordum, biz atlar, yar&#;&#;a haz&#;r hale getiriliyor ve bol bol otumuzu yiyorduk. sigaram&#; içerken yanl&#;&#;l&#;kla duda&#;&#;ma yap&#;&#;t&#;&#;&#;ndan, kalem tuttu&#;um elimi yakt&#;. hiç kimseye çakt&#;rmadan kendimi toparlayarak, sigaray&#; di&#;er elime alarak içmeye devam ettim. parma&#;&#;m yanm&#;&#;t&#; neredeyse, bir mermere dokundurmam gerekiyordu yanan k&#;sm&#;. akl&#;ma okulun kantini geldi ve oraya gittim. üstümdeki ba&#;&#;mdaki e&#;yalar&#; rehin b&#;rakarak onlara iki buçuk tl kazand&#;rd&#;m. e&#;yalar&#;m&#; rehin al&#;rken yakla&#;&#;k on milyon ki&#;i kahve istedi. yirmi sekiz milyon ki&#;i de çay. ben ise tek parma&#;&#;m&#; mermere dayam&#;&#;, ac&#;n&#;n dinmesini bekliyor, d&#;&#;ar&#;ya çakt&#;rm&#;yor ve e&#;yalar&#;m&#;n rehin al&#;nmas&#;n&#; bekliyordum. b&#;rakt&#;m ve ç&#;kt&#;m oradan. dedim bir sigara daha yakay&#;m. yakt&#;m. kötü say&#;labilecek güzel bir sabaht&#;. her nedense zevk veriyordu. fakat o an bir sigara yakmak benim için daha hayati bir önem ta&#;&#;yordu sanki. ö&#;renciler yava&#; yava&#; açma germe hareketleri yaparak içeri girmeye ba&#;lam&#;&#;t&#;. o anda küpemi ç&#;karmay&#; unuttum ve tekrardan e&#;yalar&#;m&#; rehin b&#;rakt&#;&#;&#;m kantine sürüklendim. o s&#;rada içeri bir çocuk girdi ve bana, buraya verülüyür mü e&#;yualar, verülür mü diye bir &#;ey dedi. s&#;kma can&#;n&#; dedim, veriliyor. sonra bana paraya da el koyülüyür mü dedi. dedim, devlet bu, her &#;eyine el koyar. dedi, yau nas&#;l el koyar, bu benim param. kantinciyle birlikte gülü&#;tüler. o an inceden ona bir bak&#;&#; att&#;m. ve dedim. dostum sen s&#;nav paras&#; yat&#;rmad&#;n m&#;? gülü&#;meler kesildi. binlerce gerizekal&#; yada binlerce ilerizekal&#; ile s&#;nava girmek zevk veriyordu. onlar&#; alttan almak. rehin b&#;rakmak, üstümün aranmas&#;, endi&#;eli bak&#;&#;lar ve deneyimler. art&#;k rutine ba&#;lam&#;&#; bir hayatilik söz konusuydu. fakat hayati önem ta&#;&#;yan, s&#;nav de&#;il, kendi benli&#;imize kavu&#;abilmemizdi. her neyse. s&#;raya girdim, yava&#; yava&#;; ‘we don’t need no education’ diyerek içeri do&#;ru sol, sa&#;, sol, sa&#;, sol ilerliyorduk. önümdeki çocuk cep telefonu ile gelmi&#;, polis ise onu azarl&#;yordu. kantine rehin b&#;rak&#;ld&#;&#;&#;n&#; bilmesine ra&#;men, ö&#;renciyi tela&#;land&#;rmak ad&#;na elinden gelen her &#;eyi yap&#;yor, bilmiyorum git bak, veriliyor mu verilmiyor mu? diyerekten daha da tela&#;land&#;rmaya devam ediyordu, s&#;nav ba&#;kan&#; ise onu destekliyordu. çocu&#;a seslendim. sakin ol, &#;urada elli metre ilerde e&#;yalar&#;n&#; ver gel, yeti&#;irsin dedim. çocuk mimiksiz bir &#;ekilde, te&#;ekkür bile etmeden oraya do&#;ru ko&#;tu. polis bir kimli&#;e, bir surat&#;ma bakt&#;. e&#;ilerek a&#;a&#;&#; do&#;ru arama yapt&#; ve tam o anda kendimi biraz ileri ittim ve içeri girdim. her zamanki gibi sessizlik hakimdi ve sadece ayak sesleri. ayak sesleri ve müziksizlik. en dikkat bozucu &#;eylerdi bunlar. bir de ö&#;retmenlerin bak&#;&#;lar&#;. kader bizi burada m&#; bulu&#;turdu say&#;n hocam. onlar&#; önleyemez miydik? beni uzaktan gördüklerini söyleyerek hemen s&#;rama ald&#;lar, üstümü ba&#;&#;m&#; ç&#;kard&#;m. toplumsal olarak bir vatanda&#; yeti&#;tirmeyi arzulayan ösym’nin insanlar&#;n bilinç alt&#;na nas&#;l i&#;ledi&#;ini okuyarak, sorular&#; çözdüm. türkçe, genelde insanlar&#; oyalamak için her &#;eyi yapar ve paragraflar&#;n içinde gizlenmi&#; anlat&#;mlar&#; ile toplum için bir vatanda&#; yeti&#;tirirdi. sosyal bilgiler, osmanl&#; sorular&#; ile dini, atatürk sorular&#; ile atatürkçü bir orta yol bulmu&#;tu. felsefe ise bu ülkenin insanlar&#;na fazlayd&#;. matematik, olmas&#; gereken gibiydi. fene bakmad&#;m. ve s&#;nav bitti. s&#;navdan ç&#;kt&#;ktan sonra ‘nerede hayati önem’ sesleri duyar gibi oldum, içimden geliyormu&#;. &#;imdi ise ayaklar&#;m&#; uzatt&#;m. dünyay&#; dinliyorum. di&#;er gezegenleri dinliyorum. var olu&#;umuzun i&#;tah aç&#;c&#;l&#;&#;&#; ile yapmak istediklerimi ve yapt&#;klar&#;m&#; dü&#;lüyorum. müzik ile sinema ile edebiyat ile kalem ile oyunlar oynuyorum. insan&#;n ne alakas&#; olabilir ki kendi benli&#;iyle de&#;il mi? hayat&#; boyunca s&#;nav pe&#;inden ko&#;u&#;turmal&#;, hayati s&#;nav diyerek, surat&#;n&#; ya&#;land&#;rmal&#;. yoku&#;lar t&#;rmanmal&#;, s&#;rf ba&#;kas&#;n&#;n diledi&#;i hayatlar için ne umrumda? sakince ya&#;ay&#;p, sakince gidiyoruz. müzik daima bizimle olsun yeter.