Tuğrul Inançer Sözleri

Karagümrük'teki Pir Nurettin Cerrahi tekkesinin son şeyhi olarak bilinen Ömer Tuğrul İnançer 83 yaşında yaşamını yitirdi.

Gece saatlerinde hayatını kaybettiği belirtilen İnançer’in yarın İstanbul'da toprağa verileceği ifade edildi.

İnançer, geçmişte Türkiye Cumhuriyeti’ne ve kadınlara yönelik sarf ettiği sözlerin ardından soruşturma geçirmişti. İnançer’in ’de sarf ettiği “Bu memlekette inkilap (köpekleştirme) yapılmıştır" sözleriyle eleştirilere maruz kalmıştı.

ATATÜRK DEVRİMİNE SÖYLEMEDİK LAF BIRAKMADI

Ömer Tuğrul İnançer, yılında TBMM İnsan Kaynakları Başkanlığı davetiyle meclis personeline verdiği “Hazreti Mevlana’yı Anlamak” konulu konferansta Mustafa Kemal Atatürk'ün 1 Kasım 'de yaptığı 'Harf Devrimi' hakkında, “İnkilap mı? İnkilap ne demek biliyor musunuz ‘Köpekleştirme’ demektir. Bu memlekette inkilap (köpekleştirme) yapılmıştır. Dünyanın en büyük kütüphane cinayeti ’de Türkiye’de olmuştur. Bir gecede Türkiye’nin kitapları okunmaz hale gelmiştir” ifadelerini kullandı.

Bu sözler sonrası meclis başkanı Cemil Çiçek, açıklama yaparak İnançer hakkında soruşturma başlatılacağını belirtmişti. Çiçek açıklamasında şu ifadeleri kullanmıştı:

Konuyla ilgili inceleme ve soruşturma başlatıyoruz. Türkiye'nin kazanımlarını kimsenin yok farz etmeye hakkı yoktur. İnsanların bir kısım fikirleri ve düşünceleri olabilir ama bunların gelişe güzel Meclis çatısı altında söylenmesini şahsen doğru bulmam" dedi. Çiçek, resmi ziyarette bulunduğu Umman'ın Başkenti Muskat'ta bir gazetecinin Ömer Tuğrul İnançer'in Meclis'te düzenlenen konferanstaki sözlerini anımsatarak CHP ve MHP temsilcilerinin bu sözlere tepki gösterdiğini söylemesi üzerine şöyle konuştu: "CHP ve MHP eleştirilerinde haklı olabilir, haksızdır diyemem. Ben, buraya geldiğimde öğrendim, dün gece de genel sekreteri aradım. Konuyla ilgili inceleme ve soruşturma başlatıyoruz. Ne gerekiyorsa yapacağız. Türkiye'nin kazanımlarını kimsenin yok farz etmeye hakkı yoktur. Bizim bugün bir çok şeye cumhuriyet sayesinde, cumhuriyetin değerleri sayesinde sahip olduğumuzun farkında olmamız lazım, hepimizin farkında olması gerekir. Bu düşünceyi paylaşıyoruz. İnsanların bir kısım fikirleri ve düşünceleri olabilir ama bunların gelişi güzel Meclis çatısı altında söylenmesini şahsen doğru bulmam. Bu türlü faaliyetler doğrudan bana gelmiyor. Basın yoluyla bilgi sahibi oldum ama bir inceleme başlatıyoruz, talimatını verdim. Gereği neyse yaparız."

yılında şse TRT 1'in iftar programına konuk olarak katılan tasavvuf düşünürü Ömer Tuğrul İnançer, hamile kadınlar hakkında yaptığı yorum ile tepkileri çekmişti. Dinçer programda şu ifadeleri kullanmıştı:

"Hamile hanımlara, çok ileri derecede olanlara, doğumdan evvel işyerlerinde bile kanunla izin veriliyor. Sadece sağlık nedeniyle mi bu izin veriliyor zannediyorsunuz ? Hamile kadının yaşama zorluğu var, bir bebek taşıyor. Saygı duyulması gerekir. Kanunda bile doğumdan önce anne adayına, evinde otursun diye izin veriliyor. Sokakta gezsin diye değil. 'Ben evlendim, hamile kaldım' Tamam iyi ettin deBunlar böyle karnını salına salına yürümenin gereği olarak gösterilemez. Görüntü estetik değil, hala da aynı şeyi söylüyorum. Niye anlamıyorsunuz? Bunlar muhterem şeylerdir. Muhterem şeyler saygı duyulacak şekilde saklanır."

"HAMİLELİK BU KADAR AŞİKAR"

"Hamilelik bu kadar aşikar edilmez. Ayrıca yetişmekte olan genç kızlar da bu nedenle doğum yapmaktan korkuyor. Eskiden kalabalık evlerde halalar, teyzeler bulunduğu zamanlarda bile, ileri derecede hamileler evde çocuk varsa çok gezdirilmezdi. Bunlar bizim cemiyetimizin hem estetik hem terbiye hem de yavru yetiştirmekteki usulleriydi. Ben hala aynı şeyi söylüyorum. Bütün hanımlar benim annem gibidir. Aynı saygıya layıktır. Bir takım şirketler para kazanacak diye, o annelerin mahremiyeti, bu şekilde aşikar edilmez."

“Tû megû bedân şehbâr nîst

Bâ kerîmân kârhâ-yı düşvâr nîst”

Aziz dostlar, eskiden Mesnevi derslerine bu beyit okunarak başlanması âdeti varmış. Beyit, Mesnevi-i Şerifin beytidir. Çok müjdeleyici ve çok ümit verici manalar taşıyan bu beyitte şöyle deniyor: O şahın huzuruna çıkmak için bize izin verilmemiştir deme. Çünkü kerim olanlarla, ikram sahibi olanlarla iş yapıp kâr elde etmek zor değildir.

“Hakk’a ulaşmaya çalışmak boşuna gayrettir. Nasıl olsa ulaşamazsın. İyisi mi yat, tembelliğine bak!” diye insanı devamlı kandırmaya çalışan şeytanın bu aldatmalarına karşı Hazret-i Mevlânâ diyor ki: “İkram sahipleri ile iş yapıp kâr elde etmenin kolaylığını biliyorsun, Allah ise Ekramü’l Ekremîn’dir. İkram edicilerin en ikram edicisidir. İkram sahiplerinin en yücesidir. O buyurmadı mı: ‘Bana bir adım atana Ben on adım atarım. Bana yürüyerek gelene Ben koşarak gelirim.’ Öyleyse huzura çıkmaya izin yoktur ümitsizliğine düşme ve aşkı seç ki bütün peygamberler de öyle yapmıştır.”

“Aşk-ı ân bükzin ki cümle enbiya

Yaftent ez aşıkı o kâr u keya”

Aşk yolunu seç. Bütün peygamberler ve o peygamberlere uyanlar gibi ki ancak ve ancak onun aşkı ile sadece kazanç sahibi, Allah katında makbul olma yüceliği elde edilir.

“Aşk zinde der revân u der basar

Her demi bâşed zi gonce tâzeter”

Aşk her an ruhta da gözde de tazeliğini korur, hiç eskimez. Aşkın tazeliği gül bahçesindeki goncaların tazeliği gibidir. Beyitte deniyor ya: “der ravan u der basar” “Aşk ruhta da gözde de her an tazeliğini korur.” Bundan şu mana anlaşılmalı: Göz, ruhun penceresi gibidir. Ruh, göz penceresinden bakar ve bütün yaratılmışlarda yaratıcının güzelliğini ve kudretini seyreder. Sonra döner ‘Severim her güzeli senden eserdir.’ sözleriyle eserde müessiri, nakışta nakkaşı bulur, görür. Allah her an yeni bir yaratmada ve yeni bir hâlde tecelli etmededir. Sûre-i Rahman’daki “Külle yevmin hüve fı’ş-ş’en” ayeti bu gerçeği bildirmede. İşte bu her an yenilik, Hazret-i Mevlânâ’nın sözünü ettiği her an tazelik demektir. Aşkın gözde tazeliği yaratılmışlar hakkında, ruhta tazeliği ise Yaratıcı hakkındadır. Göz fânidir. Ruh bakîdir. Fânilerin aşkı da fânidir, bakîlerin aşkı da bakîdir.

“Zanki aşk-ı mürdegân payende nist

Zanki bürde suyima ayende nist”

Ölülerin ve öleceklerin yani fâni olanların aşkı kalıcı olmaz, çünkü ölü bizim yanımızda olmaz. Farsçadaki ‘zinde’ kelimesi her ne kadar ‘diri’ manasına gelir ise de bu dirilik lâlettayin, ölünün karşıtı olan dirilik değildir. Hayatiyeti muhafaza etmek manasını taşır. Onun için aşkta böyle bir hayatiyet vardır. “Aşkı olmayanlar bizim yanımıza gelemezler.” diyor Hazret-i Mevlânâ. Çünkü kalıcılık, beka ancak aşktadır. Neden?

“Aşk ehli ölmez/ Yerde çürümez/ Yanmayan bilmez ateş-i aşka.”

“Biz âşığız, biz ölmeyiz. Çürüyüp toprak olmayız. Karanlıklarda kalmayız. Bize leyi ü nehâr olmaz.”

“Yunus öldü deyu sâlâ verirler, ölen hayvan imiş âşıklar ölmez.”

Seyvid Nesimi, Seyyid Nizâmoğlu ve Koca Yunus’un sözleri bunlar.

Bu büyüklerimizi bu yol göstericilerimiz, bu yol aydınlatıcılarımız hep aynı şeyleri söylüyorlar, bizi uyarmak ve uyandırmak için. Bunlar sizin bilmediğiniz şeyler değil. Beraberliğimize vesile olsun, gerçekliğin tekrarından doğan güzellikleri ve hazları paylaşalım, özellikle de Hazret-i Mevlânâ’nın sözleri ile dillerimizi ve gönüllerimizi süsleyelim diye bunları tekrar ettik.

Mesnevi derslerine, sohbetlerine o beyitle başlandığını arz etmiştik. Her başlangıcın bir sonu vardır. Başlangıçtaki geleneğe uyarak o beyti okuduk ve eski bir geleneği yerine getirdik. Bu eski geleneğin bir başka veçhesi daha var, bir âdet daha var: Mesnevi sohbetleri biterken şu dörtlük okunur:

“İnçunîn fermâyed Mevlânâ-yi mâ

Kâşif-i esrâr-hâ-yi Kibriya

İn ne necmest u ne remlest u ne hâb

Vahy-i Hakk vallahu a’lem bi’s-savâb”

İşte böyle buyurdu bizim Efendimiz Mevlânâ ki o, Yüceler Yücesi’nin sırlarını bilen ve açıklayandır. O sırların keşfedicisidir. Onun bu sözlerini; astroloji veya fal sözleri yahut uyku hâlinde söylenmiş sözler sanmayınız, öyle değildir. Olsa olsa Hakk’in bir vahyidir, Allah her şeyi en iyi ve en doğru bilendir.

İşte, Mesnevî sohbetleri böyle bitirilirdi. Buradaki “Vahy-i Hakk” sözü bazı yanlış anlamalara sebebiyet vermiştir. Vahiy kelimesinin sözlük anlamı ‘Allah’tan gelen haber’ demek. Özel anlamı ise Allah’ın Cebrail Aleyhisselam vasıtası ile peygamberlerine gönderdiği, kullarına tebliğ edilmek üzere olan özel haberlerdir. Ve bu anlamı ile, yani özel anlamı ile vahiy bitmiştir, çünkü Hâteme’n-Nebiyyîn Muhammed Mustafa (s.a.) peygamberlerin sonuncusudur. Kur’an’ın ifadesi ile “Hateme’n-Nebiyyin” nebilerin sonuncusu ve en yücesi ve nebîlik müessesesinin mührü, Ondan sonra peygamber gelmez. Burada bir incelik daha var. Bildiğiniz gibi peygamberlik görevi ile, o yüce görev ile görevlendirilen yüce kişilerin görevi iki türlü izah edilir. İtikat, inanış bakımından hiçbir ayrılık olmamasına rağmen bazılarına ‘Nebî’ bazılarına ‘Resul’ denir. Resul, itikatta değil ama amelde ve hükümler bakımından yeni bir tebliğ, emirler zinciri sunan peygambere, Nebî ise daha önceki bir peygamberin tebliğini aynen yineleyen, tekrarlayan peygambere denir. Ancak ve ancak Resul-i Ekrem Efendimiz, hem Hazreti İbrahim’in dininin hükümlerini tekrarladığı hem de yeni hükümler tebliğ ettiği için ancak Zât-ı Seniyyeleri hem Nebî hem Resûl’dür. Yine aynı şekilde zatına mahsus olan özelliklerden biri de, burada ikili olmak bakımından arz ediyorum, ‘ResüIü’s-sakaleyn’, olmasıdır. Hem insanlara hem cinlere Peygamberdir. Peygamberlik müessesesinin bittiği anlatılan ayette “Hâteme’n Nebiyyîn” denmekle “Artık bundan böyle değil Resul. Nebî bile gelmeyecektir.” manası anlaşılmalıdır. Yoksa Nebî gelmez ama Resul gelir diye anlamak, anlamamaktır. Yani vahyin özel manası ile artık kesildiğini kabul etmemek, İslâm hudutları dışına çıkmak demek olur. Ancak sözlük anlamı ile Allah’tan gelen haber manası devam etmektedir. Nasıl şeytanın iğvası, kandırması, kalbe vesvese vermesi kıyamete kadar devam edecek ise saf sinelere, parlak kalplere, yüce kişilere Allah’ın ilhamı da aynen devam edecektir. Mesnevî’nin sonunda okunması âdet olunan dörtlükteki ifade “Vahy-i Hakk” yerine “İlham-ı Hakk” olsa idi bu münakaşalar olmazdı. Olmazdı ama Mesnevî’deki ilâhî gerçekler ve Hazret-i Mevlânâ’nın yüceliği de tam manası ile anlatılamamış olurdu. Buradaki Vahy-i Hakk kelimesini İlhâmât-ı Rabbânî, Allah’ın lütfettiği doğuşlar olarak doğru anlamalıyız. Gayrisi yanlıştır, iftiradır. Hazret-i Mevlânâ, Hakk’ın lütfü ile Hakkın hakikatini anlatmıştır Mesnevî-i Şerifinde.

“Bad ez-vefât zî türbet-i mâ der zemîn-i mecûy

Der sînehâ-yı merdûm-ü arif mezâr-mâst”

Ölümümden sonra benim kabrimi yerlerde arama, benim mezarım arif kişilerin gönlündedir.

Bu büyük Allah dostunun, Allah velisinin velev ki bir tek sözünü gönlümüzde yaşatabilmek bizim için ne büyük mutluluk kaynağıdır. Çünkü bir tek sözünü diyebiliyoruz, hepsini anlamak mümkün mü?

“Mî-reved bî ruy-i pûş ân âfitâb

Fart-ı nûr-i ost rûyeş râ nikâb”

Güneşi hiçbir perde kapatamaz. Güneşin kendisinin nurunun parlaklığı, göz kamaştırır da öylece kendi parlaklığı kendisine gölge olur. İşte bu sebepten hepsini anlamak mümkün değildir. İşte biz, güneşten zerre, deryadan damla, harmandan tane kadar Mesnevi’den konuştuk. Az, çoğun yol göstericisidir. Azlığa bakmamalı, gösterdiği yola bakmalıdır. Zaten olgunlar için çok söze de hacet yoktur.

“Der-ne-yâbed hâl-i puhte hîç hâm

Pes suhen kûtâh bâyed ve’s-selâm”

Pişmemişler, ham olanlar olgunların, yetişmişlerin halinden hiç anlarlar mı? Öyleyse sözü kısa kesmek lazım, vesselam.

Hoş kalın, hoş olun, hayırla görüşelim efendim!

Ömer Tuğrul İnançer

Keşkül / Sûfi Gelenek ve Hayat, Sayı: 10

Yorumunuz Onaylanmak Üzere Gönderildi