Beylerbeyi Sarayı Hikayesi

Boğaz ın Anadolu yakasında beyaz bir kuğu gibi uzanan Beylerbeyi Sarayı nı çoğumuz Sultan Abdülhamid e son senelerinde zindanlık etmiş tatsız bir mekan olarak biliriz. Ancak Beylerbeyi Sarayı nda Osmanlı tarihinin en sıcak ama o derece yasak bir aşk gecesinin yaşandığından ne kadar haberdarız?

İstanbul dan yabancı bir memlekete savaşlar dışında ve ziyaret maksadıyla giden ilk ve son hükümdar Sultan Abdülaziz idi. Fransa İmparatoru III. Napoleon 1867 yazında Abdülaziz i Paris teki milletlerarası serginin açılışına davet etmiştir. Bunun üzerine hükümdar Paris e gider daha sonra Londra ya geçer ve Belçika üzerinden İstanbul a geri gelir. Ama Paris te gördüğü bir hanım daha ilk bakışta Sultanın aklını başından almıştır. Fransa nın güzelliği ve zekasıyla meşhur İmparatoriçesi III. Napoleon un karısı Eugenie... Söylenenlere göre Sultan Paris te hiç kimseye bakmamış aklı fikri güzel imparatoriçede kalmıştır.

Eugenie yi tekrar görebilmek Sultan a 1869 Ekim inde nasip olmuştur. İmparatoriçe Eugenie Süveyş Kanalı nın açılış merasimine davet edilmiştir ve Mısır a gitmektedir. Giderken İstanbul a da uğramak istemiştir.

Dedikodular bu ziyaretin ilk gününden başlamıştır. Sultan, İmparatoriçe için Beylerbeyi Sarayı nı hazırlatmış hazırlıkların başında bizzat bulunmuş İmparatoriçe yi daha karaya ayak basmadan denizde karşılamış ve peşpeşe hediyelere boğmuştur. Abdülaziz in Eugenie ye gecelik entarisi yaptırması için verdiği binlerce altın değerindeki şal şehirn diline düşmüştür.

İstanbul da o hafta Abdülaziz 17 Ekim gecesi Dolmabahçe den saltanat kayığına binip Beylerbeyi ne geçmiş ve gün ağarıncaya kadar Eugenie yle beraber kaldığı dedikodusuyla çalkalanmıştır. Söylentiler o kadar artmıştır ki hükümdarın annesi Pertevniyal Valide Sultan haremi ziyarete gelen Eugenie ye "Kadın senin kocan yok mu? Memleketine gitsene!"diye bağırır bazı Fransız gazeteler de "sadık tebaları majesteleri imparatoriçeyi artık Paris te görmek istiyorlar" gibisinden başlıklarla çıkmıştır.

Sonra aradan geçen zaman içinde Abdülaziz öldürüldü, Eugenie kocası III. Napoleon la beraber sürgüne gönderildi. Bu söylentiler bu olaydan 135 sene sonra bir İspanyol yazar tarafından doğrulanmıştır. Cervantes Enstitüsü Müdürü Pablo Martin Asuero yayınladığı Mavi Sütunlu Saray isimli kitabında Abdülaziz ile Eugenie nin 17 Ekim 1869 yılında yaşanları doğrulamıştır ve bu beraberliğin çok özel ayrıntılarını da anlatmıştır.

Romanda: "İmparatoriçe Eugenie bir İspanyol kontunun kızıydı. 1826 da Granda da doğmuştur. Gençlik yıllarını Paris te geçirmiştir. III. Napoleon ile de burada tanışmıştır. 1853 te evlenip Fransa İmparatoriçesi unvanını almıştır. III. Napoleon 1870 de Almanlara yenilip esir düşmesi üzerine Eugenie de Paris i terk edip İngiltere ye sığınmıştır. Bir sene sonra kocasıyla birlikte serbest bırakıldıysa da tam yarım asır sürgünde yaşadı. Kocasının 1873 teki ölümünden sonra da politikayla uğraşmaya devam etti. İngiliz ordusuna katılıp Güney Afrika ya savaşa giden oğlunun can vermesi üzerine kendini dine verdi. 1920 de Madrid de 94 yaşında öldüğünde Fransa ya tam 50 yıl boyunca gidememiştir.

Eugenie 1869 daki ziyaretinden sonra 1911 de yatıyla İstanbul a bir daha gelmiştir. Zamanın hükündarı sultan Reşad ı ziyaret etmiş ve padişahtan Sultan Abdülaziz in oğlu Yusuf İzzettin Efendi yi görmek için ricada bulunmuştur. Bu isteği İstanbul dışında Paris te de oldukça manidar karşılanmıştır. O dönemde sarayın mabeyn baş katibi olan Halid Ziya Uşaklıgil hatırlarında bu buluşmadan bahsederken "kalbini neler burktu bunu keşfetmek mümkün değildir.fakat dönüşünde rıhtımdaki sandala binerken daha ziyade yaslanmış daha ziyade çökmüş gibiydi" diye yazacaktır.

Romana geri dönersek..."Beylerbeyi Sarayı na girmek ve ikinci kata çıkmak oldukça kolaydır. Maiyetinden kimse görmez onu. Saray hizmetkarlarının verdikleri habere göre gece herkes yatmış uyumaktadır. Kapının yaldızlı kolunu kıvırıp gürültü yapmadan içeri girer. Eugenie gelişini duymuş olmalıdır, kapı açılınca meydana gelen hava akımıyla alevleri titreşen dört mumlu bir şamdan yanar içeride. Üstündeki örtüyü iterek yavaşça yatağından kalkar ve geceliğinin şeritlerinden birisini çekip Sultan ın önünde çırılçıplak kalır. Mumların yaldızlı ışığı sedef renkli bedenine ve kızıl saçlarına yansır. Sonunda ona sahip olur. Beklemek meyvesini vermiştir ve bir kez daha avının karşınına dikilen bir kaplan gibisaldırmadan önce onu seyreder. Eugenie geriye hamle edemeyeceği kadar yakınındadır. Onun tereddüt ettiğini görür ve insiyatifi eline alır. Yaklaşır...öper onu Eli ise bedeninin en mahrem yerlerinde gezinir. Böylece Abdülaziz bütün bedenine barut gibi yayılan tutkunun alevlendiğini görüp yatağa götürür onu. Her ikisi de birbirlerini ilk gördükleri andan beri tuhaf bir gücün kendileriyle oynadığının bilincindedir. Bu güç onlaro bir mıknatısın çeken ve iten kutuplarına dönüştürür ve şimdi bu buluşmayı nihayete vardıracaklardır. Böylece iki yıl bekledikten sonra birbirlerinin olabilir birbirlerinin içinde kaybolabilir ve bedenlerinin içine girmesine izin verebilirler.

Aynı dili konuşmamaları kültürlerinin tamamen farklı olması ya da bu ilişkinin kaçamak bir iki buluşmaya mahkum olması önemli değildir. Hiç rol yapmadan birbirlerinin kollarında birleşmişlerdir. Sultan ın kisvesi ve fesi ayaklarının ucundadır.imparatoriçenin odasındaki bir iskemlenin üstünde duran bu şeylerle birlikte görevi ve rolü de bir kenara bırakılır başka kılıklara girmeden mahremiyetleri bedenleri ve içlerindeki her şey kendini bulur. Bütün protokol kurallarının ötesinde zevkle bir arada olmanın ve birbirlerini keşfetmenin zevkine teslim olmuştur iki beden..." s.141-142 diye yazmıştır.