Zenofobi Ne Demek

İçindekiler:

1. Zenofobik milliyetçilik nedir?
2. Zenofobi nedir TDK?
3. Zenofobi hastalığı nedir?
4. Entomofobi neden olur?
5. Yabancı düşmanlığı Xenophobia nedir?
6. Yabancı korkusu ve yabancı düşmanlığı anlamına gelen kavram nedir?
7. Böcek fobisi ne demek?
8. Yabancı düşmanlığı ne demek?
9. Yabancı düşmanlığı anlamına gelen kavram nedir?
10. Yabanci Dusmanligi ne demek?
11. Agorafobi ne deme?
12. Karınca korkusu nedir?

Zenofobik milliyetçilik nedir?

Zenofobi nedir TDK?

Zenofobi hastalığı nedir?

Entomofobi neden olur?

Yabancı düşmanlığı Xenophobia nedir?

Yabancı korkusu ve yabancı düşmanlığı anlamına gelen kavram nedir?

Böcek fobisi ne demek?

Yabancı düşmanlığı ne demek?

Yabancı düşmanlığı anlamına gelen kavram nedir?

Yabanci Dusmanligi ne demek?

Agorafobi ne deme?

Karınca korkusu nedir?

Fobiler moda oldu. Kimi İslamofobi, kimi homofobi, kimi bibliyofobi, insanlar fobileriyle iftihar ediyor.

Ben de kendime bir fobi yakıştırayım, ne dersiniz? Yani fobi modasına ayak uydurayım. Zenofobi (yabancı korkusu) mesela, kulağa hoş geliyor&#;

Bir önceki sayıda yazamadım. Sebebi malum: Hain darbe teşebbüsü. Boğaziçi Köprüsü’nde şehitler. Saraybosna’da arasında yaşadığım travmalar bir gecede tek tek canlandı. Duygu seline kapıldım.

Posttravmatik öfke

Duygulara gark olduktan sonra kendime geldiğim gibi oluyor, ancak o sırada duygulardan sadece öfke kalıyor içimde. Öfke tesiriyle yazmak benim için sakıncalı bir şey. Sivriyim, arasıra söylüyorum. Hele de öfkeli olduğum zamanlarda, konuşursam, yazarsam frenlerim hiç tutmuyor. Her sözümden zehir fışkırıyor. Kendimi biliyorum, 7/24 kendimle baş başayım. Sürekli nefsimle mücadele içindeyim. İşte bu öfke halinde yazmak istemedim, öfkemin kaynağına çok ağır sözler sarf edeceğimden korktum. Haddimi aşarsam, öfke içinde bir kimsenin hakkını taciz edersem, aşırı olursam, ömür boyu biriktirdiğim üç beş sevabım var, hesap günü finalimde kul hakkı sorulduğunda bu zar zor biriktirdiğim üç beş sevabımı nefret ettiğim kimseye kaptırmaya kıyamam. Kıyamam işte. Cimri değilim, aksine, sevdiğim, takdir ettiğim kimseye helal olsun! Mesela, Yunus tercümelerinde bir yetersizliğim oldu ise, Yunus’un hakkına girmiş oluyorum. Mısri Hazretlerine de, Mevlana’ya da&#; Canım feda olsun, sevaplarım da, seve seve. Ama aşağılık bulduğum kimselere sevabımı kaptırmam, onu demek istedim. Öfkeliyken susmayı öğrendim. En azından yazmamaya gayret ediyorum. Lanet etmek de istemiyorum, biz lanetleri yağdırmıyoruz. Ağlamaktan da nefret ederim. Milletin içinde ağlayanlardan nefret ettiğim gibi. İsim söylemedim, kimseyi etiketlemedim, bir benzerlik mi buldunuz? Tamam, sizde kalsın.

Ve öfke sonrası

Genellikle, öfke de geçtiğinde yerini bir iç hesaplaşma alıyor. Bu hal için, öfkelendiğim durum için ne derecede suçlu olduğumu düşünüyorum. Yapmak zorunda olup da yapmadığım neler var? Savaş sırasında Batı’dan STK temsilcileri veya herhangi bir yerden mücahit olarak gelmiş kişilerle ilgili bir iki yerde tereddütlerimi belirttim, beni yaktılar. En iyimser olanları paranoyak dediler. ’te köpürmüştüm. Cihad için Bosna’ya gelen bazı Arap kardeşlerin ana hedefinin reşit olmayan kızlarla evlenmek, evlenirken de bu kızları “sünnet” etmek olduğunu duyunca inanmak istemedim, sonra yeni fıkıh kitaplarını çıkarttıklarını ve o kitaplarda bu “sünnet”e ait hükümler olduğunu görünce deliye döndüm. İslam Cemiyeti’ndeki, siyasetteki tanıdıklara başvurdum, savaş cereyan ediyor, doğru, ama bu eğilimleri durdurmak lazım dedim. Sus, bunlar İslam kardeşlerimiz. Siz susun, karışık dönemde zaten bulanık sularımızı daha da çok bulandırıyorlar, biz İslamiyet’i, Ehli Sünneti beş yüzyıldır iyi kötü yaşıyoruz. Arap ülkelerinden para geliyor, yardım kuruluşları falan. Siz aldığınız para yardımı karşılığında daha önemli bir şeyi satıyorsunuz. Ama bu kadar din ve can düşmanı arasında, riyakâr Batı yanında Müslüman kardeşlerimizle de mi cephe açalım. Kaç aile bu yardımlarla yaşıyor? Sen mi unlarını, yağlarını, odunlarını alıp götüreceksin? Elimde olsa&#;

Selefilik, Vahabilik, Tekfirilik filizlenmeye başlamıştı. Sustum. Birlik ve beraberlik adına. Daha doğrusu bu eğilimleri durdurmaya yetkili makamlara başvurmaz oldum. İçimde bir hal&#; Biliyorsunuz, tatsız bir şey yediğinizde, ne çıkarabilirsiniz, ne hazmedebilirsiniz, içinizde tuğla gibi durur. İşte bunun gibi bir ağırlık.

Bir bak kim geliyor?

Sonra Türkler geldi. Namazında niyazında. Okul kuracaklarmış. Okullarda üst düzeylerin çocukları okutulacakmış. Bir de çoook yetenekli fakir fukara. Yukarıdan da yardım geliyor. Yukarılarının ne olduğunu henüz kavrayamamıştım, iyimser olmak istedim. Hayır, bunları da hazmedemiyorum. Neden? İşte benimle konuşurken yüzüme gözüme bakmıyorlar. Deli kadın, konuşurken yüzüne bakmayanı da temsil ettiği hareketi de defterden mi siliyorsun? Olur mu bu? Bende olur, bu sınavı henüz atlatmadım. Bir yalan, yapmacık bir şey var bu işin içinde. “Çocukları yetiştiririz, işte bu çocukları farklı ülkelerde önemli makamlara getiririz, bunlarla dünyayı yönetiriz.” Kim yönetsin ya? Herkes kendi evini, kendi ülkesini yönetsin. Sen değil, herkes kendi vazifesini yapacak, düşünen de var, düşünmekle kendini yormak gereksiz emek sarf etmek olur. Allah bana boşuna bu aklı vermedi, madem ki verdi, kullanayım diyorum. Akıl kullanmamı istemeseydi, beni iri bir koyun olarak yaratırdı! Daha kolay olurdu! Olmaz, diyorum, annemle babamın emrine amade değildim, oğlumdan da benim tasarladıklarımı yapmasını beklemiyorum, haydi&#; Rahmetli yengemin teyze kızının komşusunun eniştesinin dayı oğlunun dünürünün emrine mi tabi olalım?

Bosna’da bu çorba yenmez! Bir iki yerde bu hazımsızlığımı da ifade ettim, bu sefer gerçekten çok oluyorsun dediler. Bak bunlar Türk, sen hani Türkologsun, Türkiye dendi mi gözün parlıyor. Doğru, bunlar doğru, ama yine de beğenmediğim bir şey var. Bir otorite. Ve piramit. Amerika’da farklı kiliselere mensup olanların toplu intiharlarını düşünüyorum. Bir papazın etkisine teslim olduktan sonra topluca intihar eden çoluk çocukları&#; Onlar için düşünen kafa. Ürperdim. İslam adına kendini de masum insanları da patlatan kişileri. Onlar da kendi papazlarının tesirinde. Din adına bir şey yaptıklarını zannederken dindaşlarına en büyük zararı veriyorlar. Yok, akıl uzaktan kumanda ile çalıştırılmaz. Çalıştırılsa bir gün patlar. Herkes kendi ayarını bulacak, vesselam.

Gelenlerin getirdikleri

Sohbetler, iftar davetleri, kitap tercümeleri, tanıtımları başlatıldı. Davet etmesine ediyorlar, her seferinde makul bir sebepten gidemiyorum. Tercümelere gelince; vaktim yok, vazifemi bitiremedim, yoğunum&#; Bahanelerimden hiçbiri yalan değil ama okurken zevk almadığım, yapmacık bulduğum eserlerin tercümesini de yapmam. Boğazımı kesin, yapamam. Parasızlık da basıyor, yine de olmaz. Âlimlerimiz koşa koşa kitap tanıtımları yapıyor, zarfları görünce tebessüm ediyorlar, methiyeler yağdırıyorlar&#; Bu abartılı halleri midemi bulandırıyor.

Kendi kendimi yokluyorum, bende mi bir bozukluk var? Burada bize çok yakın bir ilahiyat hocasına soruyorum. Öğrencileri seminer veya mezuniyet çalışmalarında bu kişinin kitaplarını kaynak gösterdiklerinde çalışmalarını reddettiğini söylüyor. Ama senin arkadaşların çoğu onaylıyor diyorum. Bekle, her şey ortaya çıkacak diyor. Bu projedir, Sünni Müslümanları saptırmaya yönelik bir proje. Vahabiliğin, Selefiliğin tutmayacağı yerde Müslümanların kukla olarak kullanılması tasarlandı. Duyunca buz kesildim. Sonra düşündüm, bu önsezimle yanıldımsa bile, yalnız değilim.
Dostum ilahiyatçı Doç. Dr. Samir Begleroviç ’deki bir sempozyumda tasavvuf şemsiyesi altında gizlenen bu “cult”ı sert şekilde eleştirdi. Dinleyiciler arasında devlet erkânı da var, ulema da. Yine de duyan olmadı.

Ya ayılırlarsa? Ne yapsak?

Şimdi de örgütçe kandırılmış iyi insanları düşünüyorum. Özellikle Bosna’dakileri. Perdeleri kalkacak mı? Ayılmaları ne kadar sancılı olacak? Bunlar aldatılmış kadınlar gibi. Uzun bir evlilikten sonra eşinin eşcinsel olduğunu öğrenen kişiler gibi. Sermayesini garanti olarak kullanıp kredi alan, varını yoğunu hırsızlara kaptırmış yatırımcılar gibi. İlk etapta görmeleri, akabinde gözleriyle gördüklerine inanmaları, mevcut durumu kabul etmeleri, sonra yeni bir hayata başlamaları lazım. Acıları, sancıları az mı olacak, bir de biz ötekileştirelim, dışlayalım, damgalayalım? Bu da kul hakkı, saflıklarından dolayı intisap ettikleri bir aşağılık yüzünden sevaplarımı kaptırmam. Zaten fazla yok bende, rahmete güvenerek elimde bu sevap ipliğiyle cennet kapısına dayandığımda geçeyim istiyorum. Orada Yunus’um, Niyazi’m, Galib’im, Mevlana’m ve niceleri bekliyor, merak ettiğim, onlardan duymak istediğim şeyler var.