Ufka Yolculuk Sıralama 2022

Эпизоды

• Bu sofracık, efendiler –ki bekler yutulmayı

  Huzurunuzda titriyor –şu ulusun hayatıdır

  Ulusun ki acılı, ulusun ki eşiğinde ölümün!

  Ama sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır…

  Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

  Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

  Efendiler pek açsınız besbelli yüzünüzden;

  Yiyin, yemezseniz bugün, yarın kalır mı kim bilir?

  Şu doyumcu sofra, bakın gelişinizle övünçlü!

  Hakkıdır kutsal savaşınızın, evet, o hak da elde bir…

  Yiyin, efendiler yiyin; bu iç şenliği sofra sizin,

  Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin…

  Bütün bu nazlı beylerin ne varsa ortalıkta say:

  Soy sop, şeref, gösteriş, oyun, düğün, konak, saray,

  Tüm sizindir efendiler, konak, saray, gelin, alay;

  Tüm sizindir, tüm sizindir, hazır hazır, kolay kolay…

  Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

  Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

  Büyüklüğün sindirimi biraz ağır olsa da yok zarar,

  Görkemli yüceliği, öç alıcı sevinci var,

  Bu sofra gönül almanızdan böyle ısınır ve ışıldar.

  Sizin şu baş, beyin, ciğer, bütün şu kanlı lokmalar…

  Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

  Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

  Verir zavallı memleket, verir ne varsa; malını,

  Varlığını, hayatını, umudunu, hayalini,

  Tüm olanca rahatını, olanca gönül balını,

  Hemen yutun, düşünmeyin haramını, helalini…

  Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

  Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

  Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın giderayak!

  Yarın bakarsınız söner bugün çatırdayan ocak!

  Bugünkü mideler sağlam, bugünkü çorbalar sıcak;

  Atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak çanak…

  Yiyin, efendiler yiyin; bu cümbüşlü sofra sizin;

  Doyuncaya,tıksırıncaya,patlayıncaya kadar yiyin!

• Пропущенные эпизоды?

  Нажмите здесь, чтобы обновить ленту.

• Acıyla geçtiğim yoldan geçiyorsun
  izlerime rastlıyorsun, bıraktıklarıma,
  o yolda çekmiştim ruhumu patlatan fitili, orada
  benden savrulan parçalar kurusa da,
  izleri var hâlâ yolun kenarında.
  
  
  
  İzini sür yolun, acının ormanı büyütür insanı
  vakit geniştir, ufuk sandığından daha yakın.
  Acıyla, geçtiğim yoldan geçiyorsun,
  ustası olacaksın içine gerdiğin tellerin
  hangi sızıyla titrer içinde, hangi sesle
  büyük bir aşk, hangi sesle ölür, bileceksin.
  
  
  
  Ne zamandı bilmiyorum, yaşadıklarından sana
  kalan tortu, seni olduğun yere çakan, olduğun
  yerde fırtına koparan korku, kendi sarmalında
  döndün, döndün, sanma ki daha dönmeyeceksin
  kalsan da bir yer için, aslında hep gidiyorsun.
  
  
  
  Şimdi, acının ormanından geçiyorsun
  her şey bir daha kanasa da
  ne geçtiğin yola ne sana dokunabilirim ben.
  Geç meleğim,
  senin de şarkıların olsun
  içindeki telleri titreten.

• "Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.
  Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet.
  Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."
  Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne, kapkara haykıran puntolarla,
  bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un
  66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali
  Amerika, bütçemize milyon lira hibe etti, milyon lira.
  "Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet
  Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."

  Evet, vatan hainiyim, siz vatanperverseniz, siz yurtseverseniz, ben yurt
             hainiyim, ben vatan hainiyim.
  Vatan çiftliklerinizse,
  kasalarınızın ve çek defterlerinizin içindekilerse vatan,
  vatan, şose boylarında gebermekse açlıktan,
  vatan, soğukta it gibi titremek ve sıtmadan kıvranmaksa yazın,
  fabrikalarınızda al kanımızı içmekse vatan,
  vatan tırnaklarıysa ağalarınızın,
  vatan, mızraklı ilmühalse, vatan, polis copuysa,
  ödeneklerinizse, maaşlarınızsa vatan,
  vatan, Amerikan üsleri, Amerikan bombası, Amerikan donanması topuysa,
  vatan, kurtulmamaksa kokmuş karanlığımızdan,
                              ben vatan hainiyim.
  Yazın üç sütun üstüne kapkara haykıran puntolarla :
  Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.

• “Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin

  Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın

  Sen benim adını koyamadığımdın

  Senin adın kavuşmak olsun

  Fırtınalarda yolunu kaybeden gemi misali

  Rotasız ve pusulasız kalmışken yüreğim

  Ve hoyratça savrulurken bir limandan bir limana

  Teslim olmuşken kaderine

  Apansız sana rastladım o limanda

  Sen benim adını koyamadığımdın

  Senin adın kavuşmak olsun..

  Bakmaya kıyamazken gözlerine

  Tutmaya cesaret edemezken ellerini.

  Ve bütün cümlelerin sustuğu o yerde

  Sessiz bir haykırıştı yüreğim

  Eşsiz bir mutluluktu yaşadığım

  Sen benim adını koyamadığımdın

  Senin adın kavuşmak olsun.

  Son bahar yaprakları dökülürken içimden

  Hazanı yasarken bahar kokulu sabahlar da

  Yüreğim üşürdü gözlerimden sel olup akan yağmurda

  Sırıl sıklam ıslanırken ruhum

  Solmuştu bahçemde ki tüm güller

  Sen o bahçemdeki açan tek güldün

  Sen adını koyamadığımdın

  Senin adın kavuşmak olsun.

  Dağ çiçeğim yaban gülüm asi sevdam.

  Saçının bir teline bir ömür adadığım

  Gözündeki bir damla yaşına şehirleri yaktığım

  İsyanım feryadım kavuşulmazım

  Sen vazgeçemeyeceğim yasaklım

  Sen adını koyamadığım

  Senin adın kavuşmak olsun.

  Sen benim yanı başımdaki uzağım

  Sen benim uzağımdaki en yakınım

  Dokunmam yasak sevmem yasak

  Sensiz bu hayatta yaşamak tuzak

  Sen adını koyamadığım

  Senin adın kavuşmak olsun.

  Sisli bir gecede ses olup da gel

  Bir sonbahar gününde yağmur olup da gel

  Soğuk bir kış gününde rüzgar olup da gel

  Ilık bir yaz gecesinde düş olup da gel

  sen bana yasaklarından sıyrılıp da gel

  Sen adını koyamadığım

  Senin adın kavuşmak olsun.

  Bir gün gelirde tutarsam ellerini

  Bakarsam gözlerine sevgi dolu

  Doğarsa sende yeniden bu beden

  Ve o gün verirsem şayet son nefesimi

  Ölmeden haykırmak isterim son bir kez

  Sen adını koyamadığım

  sen yaban gülüm sen dağ çiçeğim

  sen ruhu revanım sen yaşama sevincim

  yasaklım adı bende saklım

  senin adın kavuşmak olsun

  senin adın

  senin adın seviyorum olsun

  seviyorum olsun

  seni seviyorum, seni seviyorum”

• Yaşamak şakaya gelmez,
  Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
  Bir sincap gibi meselâ,
  Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
  Yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

  Yaşamayı ciddiye alacaksın,
  Hem de o derecede, öylesine ki,
  Meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
  Yahut kocaman gözlüklerin,
  Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
  Insanlar için ölebileceksin,
  Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
  Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
  Hem de en güzel en gerçek şeyin
  Yaşamak olduğunu bildiğin halde.

  Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
  Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
  Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
  Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
  Yaşamak yani ağır bastığından.

  Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
  Yani, artık o beyaz masadan hiç kalkmamak ihtimali de var.
  Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
  Biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
  Hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden,
  Yahut da yine sabırsızlıkla bekleyeceğiz
  En son ajans haberlerini.

  Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,
  Diyelim ki, cephedeyiz.
  Orda daha ilk hücumda, daha o gün
  Yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
  Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
  Fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
  Belki de yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

  Diyelim ki, hapisteyiz,
  Yaşımız da elliye yakın,
  Daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
  Biz yine de dışarıyla beraber yaşayacağız,
  Insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgârıyla
  Yani, duvarın arkasındaki dışarıyla.
  Yani, nasıl ve nerde olursak olalım
  Hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak

  Bu dünya soğuyacak,
  Yıldızların arasında bir yıldız,
  Hem de en ufacıklarından,
  Mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
  Bu koskocaman dünyamız.
  Bu dünya soğuyacak günün birinde,
  Hattâ ölü bir bulut
  Yahut bir buz yığını gibi de değil,
  Boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
  Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

  Şimdiden acısı çekilecek bunun,
  Duyulacak mahzunluğu şimdiden.
  Böylesine sevilecek bu dünya
  "Yaşadım" diyebilmen için

• Oydu bir bakışta tanıdım onu

  Kuşlar bakımından uçarı

  Çocuk tutumuyla beklenmedik

  Uzatmış ay aydınlık karanlığıma

  Nerden uzatmışsa tenha boynunu

  Dünyanın en güzel kadını oydu

  Saçlarını tarasa baştan başa rumeli

  Otursa ama hiç oturmaz ki

  Kan kadını rüzgardı atların

  Hep andım ne yaşanır olduğunu

  En çok neresi mi ağzıydı elbet

  Bütün duyarlıklara ayarlı

  Öpüşlerin türlüsünden elhamra

  Sınırsız denizinde çarşafların

  Bir gider bir gelirdi işlek ağzı

  Ah şimdi benim gözlerim

  Bir ağlamaktı tutturmuş gidiyor

  Bir kadın gömleği üstümde

  Günün maviliği ondan

  Gecenin horozu ondan

  İlk evliliğinden sonra ikinci evliliğini Zuhal Tekkanat’la, üçüncü evliliğini Güngör Demiray’la yapar, ondan ayrıldıktan kısa bir süre sonra tekrar Zuhal Tekkanat’la birlikte olur (tabii bu evliliklerin arasında sayısız gönül macerası, evlilikten dönen nişanlılıklar da vardır) ve bunlardan sonra Cemal Süreya Birsen Sağnak’la evlenir. işte bu şiir Birsen hanım için yazılmıştır.

• Ne güzel şey hatırlamak seni:
  
  ölüm ve zafer haberleri içinden,
  
  hapiste
  
  ve yaşım kırkı geçmiş iken
  
  
  
  Ne güzel şey hatırlamak seni:
  
  bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
  
  ve saçlarında
  
  vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının
  
  İçimde ikinci bir insan gibidir
  
  seni sevmek saadeti
  
  Parmaklarının ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının,
  
  güneşli bir rahatlık
  
  ve etin daveti:
  
  kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
  
  sıcak
  
  koyu bir karanlık
  
  
  
  Ne güzel şey hatırlamak seni,
  
  yazmak sana dair,
  
  hapiste sırtüstü yatıp seni düşünmek:
  
  
  
  filanca gün, filanca yerde söylediğin söz,
  
  kendisi değil
  
  edasındaki dünya
  
  
  
  Ne güzel şey hatırlamak seni.
  
  Sana tahtadan bir şeyler oymalıyım yine:
  
  bir çekmece
  
  bir yüzük,
  
  
  
  Ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
  
  Ve hemen
  
  fırlayarak yerimden
  
  penceremde demirlere yapışarak
  
  hürriyetin sütbeyaz maviliğinde
  
  sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım
  
  
  
  Ne güzel şey hatırlamak seni:
  
  Ölüm ve zafer haberleri içinden,
  
  hapiste
  
  ve yaşım kırkı geçmiş iken

• Ey canımın güftesi,

  eylülün ikinci haftasıydı o sıra, 

  Bana gülümseyerek getirdiğin

  bir bardak suydu o sıra. 

  Hatırla, denize hiç bakmadık

  çünkü kıyısındaydık, 

  Bir elma kendi kendine

  büyür dururdu o sıra. 

  Bir kıyı ikindisiyle,

  bir elma öyle kendiliğinden, 

  Büyürler bir öfkenin

  ya da bir dağın yanısıra. 

  Bir kıyının beslerliği

  bir elmadan ayrılmaz gibi ama 

  Elma soğuk bir kış akşamında bile

  yenir ısıra ısıra. 

  Bir öfkeyi diriler durmadan elma,

  ovadan gelir, 

  Elbet küfelerle, sandıklarla,

  hüzünlerle ardı sıra. 

  Ey geçmişten gelen konuk,

  sonsuz düğmelerimi tut, 

  Yerlerini yadırgayan

  sonsuz iliklerin adına. 

  Ey canımın güftesi,

  denize hiç bakmadık, hatırla, 

  Tek pencereli bir odada

  elma yedik ısıra ısıra. 

  Elmanın topraktan süzdüğü,

  gemilerin denizlerde gezdiği 

  Bir tatildi, bir geçiştirmeydi,

  yalnızlıktı bir kusura. 

  Neydi, ne doğruydu, nerden vardık,

  yakışmıyor konuşmak bize, 

  Öyle barışlar okuyup

  yalnızlığı yaşamak kara kara. 

  Ey canımın güftesi,

  ey penceresi bütün sıkıntılarımızın, 

  Bizim babalarımız neden ölürlerdi,

  hatırla sıra sıra. 

  Bu söylediğim iyi bir şarkıdır,

  elle bile hatırlanır, 

  Yani su, ateş ve deniz

  buluşurlar bir limanda arasıra. 

  Yani şu, elma yenir

  ve balık durmaz kaçar 

  Ama yenilmezler artık

  buluştukları sıra.

• Kara gözlerindeki umut

  Siyah saçları kadar karamsardı

  ve kadere küsmüştü O, bir kere

  Sevgiyi öldürdü diye

  Sanki ona uzanan ellerde

  Keskin bir bıçak

  Ha vurdu ha vuracak

  Bu, benim karanlıklarım,

  Bu benim sırlarım diyor hep

  Bir gün gelecek

  Şefkatle kollarına saracaklar

  Asılsız sevgilerdi onu yıkan aslında

  Umutları umduğu gibi çıkmamış

  Beklentileri hep korkuları olmuş

  Sanki bütün hayatı,

  Kupkuru bir odadaymış kopamadıklarıyla..

  Gülüşleri bir sigara içimi zamanı kadar az

  Her nefeste biraz daha kısalırken

  Bütün beklentileri

  Duman duman uçuyorlardı.

  Kurallar koymak isterken dostluklarına,

  Kuralları bozduğunun farkında değildi aslında

  Şimdi o gözlerde,

  Vakitsiz yağan yağmurlar var,

  Hasat mevsimi bitmiş bahçelere

  Sağnak sağnak yağacaklar.,

  Belki gönlünde gökkuşağı açacak

  Ama, altından çocuklar geçmeyecekler.

  Su yerine zehir akacak ırmaklarından,

  Hiç kimse içmeyecek

  ya Ben,

  Şimdilerde bir bağ bozumu hüznü var içimde,

  Üzümlerim gazap üzümü

  Şaraplarımsa gözyaşları

  Sen güz güneşinde, sanki kanadı kırık bir kuş,

  Konmuştu bahçeme,

  Ona şefkatle eğilirken

  Pır diye uçtu birden

  Kırık sandığım kanatlarındaki sahtelik,

  ve inancımla birlikte.

• ŞAŞIRDIM KALDIM İŞTE

  Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla,
  Bâzan sessiz sedasız, ipekten kanatlarla,
  Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla,
  Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla,
  Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla,
  Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla,
  Başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla,
  Sözde senden kaçıyorum  doludizgin atlarla..
  
  
  
  Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle,
  Öldür bendeki beni, sonra dirilt kendinle,
  Çarpsan karasevdayı en azından yüzbinle,
  Nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle.
  Kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle,
  Ama her defasında geri döndüm seninle.
  Hangi düğüm çözülür nazla, sitemle, kinle?
  Ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle..
  
  
  Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin?
  Bazan kızkardeşimsin, bazan öpöz annemsin,
  Sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin,
  Eksilmeyen çilemsin,
  Orada ufuk çizgim, burda yanım yöremsin,
  Beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin,
  Çaresizim, çaremsin.
  Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin?

  Yavuz Bülent Bakiler
  ( -          )

• Gazilerimiz, şanlı tarihimizin ebeԁi kahramanları, ԁestansı tarihimizin уaşaуan abiԁeleri, milletimizin bağımsız olma şuurunu ԁiri tutan efsaneleri ve Türk vatanseverliğinin, Türk kahramanlığının, Türk feԁakârlığının ölümsüz ԁestanlarıԁır. Başta Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm gazilerimizin Gaziler Günü kutlu olsun.

• baktım gülüşünden güzel şiir olur

  sevdim gitti…

  sen yüzüne sürgün olduğum kadın,

  madem sevmiyorsun

  o zaman sahip çık gözlerine…

  dönüp,

  dolaşıp,

  değmesinler gözlerime.

  belki de konuşuyordur gözlerin,

  ama ben gözce bilmiyorum ki…

  sessizce biliyorum,

  usulca biliyorum,

  masumca biliyorum…

  sahi sarkıntılığa girer mi acaba

  ayrılırken gözlerimin sana sulanması?

  dökmeye niyetim yok içimi…

  zor sığdırdım zaten.

  özledim.

  söyleyeceklerim bu kadar…

  kısa ve derin.

  bu arada

  ” kimse benimle oynamıyor ” diye ağlayan çocuk

  sen büyü hele

  ne oyunlar oynayacaklar seninle

  ve bugün bir kez daha anladım

  adamlığı kadınlardan öğrenecek erkek çok…

• Şiirin teması: işgal altındaki vatandır. İlk bakışta bir bahar tasviri yapıldığı görülür. Şair, baharla duyguları arasında bir bağ kurar, ancak şair mutlu değil hüzünlüdür. Çünkü vatan işgal altındadır.

  Çekil bu gölgeli yolda gezinme,
  Bahar bakişlarin yine pek sarhoş.
  Yanilip gönlüme misafir inme.
  Kapisi kilitli, mihrabi bomboş
  
  Mabettir orasi, meyhane degil
  
  Işiklar, kokular, sesler, çiçekler
  Ömrünün her günü bir başka dügün,
  Bülbüller koynunda açti çiçekler
  Güller dökülürler gögsüne bütün!..
  
  Gerçekten güzelsin, efsane degil:
  
  Altinli başinda papatya niçin?
  Sari saçlarina pembe gül takin
  Git baharGönlümde ibadet için,
  Diz çöken kizlari ürkütme sakin,
  
  Kalbime girme, o kaşane degil!..
  
  Git bahar, git bahar ! Uzaklarda gül,
  Denize renginden birak hediye,
  Ufuklarda gezin, semaya süzül
  Kalbime sokulma "Peymane!" diye,
  
  Gördüklerin kandil, peymane degil!

• sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
                   kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
                    dilimizde akşamdan kalma bir küfür
                      salonlar piyasalar sanat sevicileri
                 derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
                        yakanda bir amonyak çiçeği
                     yalnızlığım benim sidikli kontesim
                      ne kadar rezil olursak o kadar iyi
  
                     kumkapı meyhanelerine dadandık
                önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
                  aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
                    sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
                       öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
                      çöpçülerin elleriyle okşardın beni
                      yalnızlığım benim süpürge saçlım
                     ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi
  
                      baktım gökte bir kırmızı bir uçak
                        bol çelik bol yıldız bol insan
                        bir gece sevgi duvarını aştık
                       düştüğüm yer öyle açık seçik ki
                   başucumda bir sen varsın bir de evren
                    saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
                     yalnızlığım benim çoğul türkülerim
                   ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi

• Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
   Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
   Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
   Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
   Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
   Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
   Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
   Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu!
   Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
   Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.
   Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,
   Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.

• Показать больше