Karşılaştırmalı Siyasal Sistemler Ders Notu

SİYASET BİLİMİ “Olabilseler bütün insanlar tiran olmak isterler.” Bölüm 5: Siyasal Sistemler Devlet soyut bir kavramdır ve egemenliğini kullanmak için görev, yetki ve sorumlulukları belirlenmiş kurumlara sahip olmalıdır. Bu kurumlar her ülkede mevcut olan yürütme ve yasamadır. Parlamento hem yasa yapacak ve hem de devlet içindeki icra gücünü denetleyecektir. Bunların yanında bir de yargı kurumunun var olması zorunludur. Parlamento, bakanlar kurulu, devlet başkanlığı gibi bu kurumlar, devletin siyasi kurumlarıdır. Bu kurumların arasındaki ilişki ve işbölümünün yapısı bize hükümet yapısını ve hükümetin şeklini gösterir. Siyasal sistem, toplumların kolektif amaçlarını belirlemek ve gerçekleştirmek üzere geliştirdikleri bir örgütler dizisidir. Bu örgütler bağlantılı bir biçimde bütün oluştururlar. Faaliyetleri bütün üyeleri ilgilendirir. Sistemin kararları bütün üyeleri bağlayıcıdır. Üyeler sistemin ürünü olan bütün kanun ve kararlara uymak zorundadır. Bunu sağlamak için çeşitli yaptırım ve cezalar vardır. Siyasal sistem iktisadi, sosyal, doğal sistemler gibi sistemlerin birleşimiyle oluşur. Oluşan bu siyasal sistem, diğer siyasal sistemlerin oluşturduğu bir uluslar arası çevre içinde yaşar ve etkilenir. ULUSLAR ARASI ÇEVRE TOPLUMSAL ÇEVRE Siyasal SİYASAL SİSTEM VE sistem ÇEVRESİ ( İktisadi, sosyal, doğal, vb. ) Siyasal süreç, toplumdan gelen isteklerin sistem tarafından karara dönüştürülmesi ve uygulanmasıdır. Her sistemde farklı yoğunluk ve katılma kanalları bulunmaktadır. Sistemin işlemesi için kaynaklara ihtiyaç vardır. Sistem, tüm bu girdilere bağlı olarak karar üretir. Sistemin yapısına göre isteklerin sonuçları değişir. Girdi çıktı ilişkisi sistemin nasıl işlediğini gösterir. Sistemin çıktıları, çevrede doğurduğu etkilerle tekrar sisteme girdi olarak döner, ‘buna geri besleme’ adı verilir. çevre [uluslararası, iktisadi, sosyal, kültürel, doğal ve coğrafi vb.] destek istek girdiler karar Siyasal kaynak eylem SİYASAL SİSTEM Sistem kadro VE SÜREÇ geri besleme ÇEVRE ÇEVRE ÇEVRE omüfunduszeue.info - Osman Furkan Akın Her ülkenin siyasal sistemi yöneten ve yönetilen arasındaki ilişkiye göre değişiklik gösterir. İktidar tek elde toplanmışsa “monokratik” iktidar yapısı, toplumun geniş katmanları arasında dağılmışsa “demokratik” iktidar yapısı denir. Tarih boyunca birçok farklı siyasal sistem ortaya çıkmıştır. Bu farklılık ülkenin sosyo-ekonomik yapısı, tarihi, gelenekleri, kültürü ve gelişmişlik düzeyinden kaynaklanır. Örneğin Osmanlı Devleti’nde tüm güç tek elde toplanmışken (mutlak monarşi), İngiltere’de parlamentonun ortaya çıkışı ve gücün şarta bağlanması sonucu meşruti monarşi ortaya çıkmıştır. İktidarın tek elde toplanmasının diğer bir örneği diktatörlük ya da ‘tiranlık’tır. Farklı siyasal sistemler içinden bir diktatör çıkabilir. Monarşiden farkı ise iktidarı zorla ele geçirmektir. Bunun yanında yönetim bir azınlığın elinde olabilir. Eğer bu azınlık ayrıcalıklı bir sınıf ise rejimin adı ‘aristokrasi’, güce dayalı bir grupsa ‘oligarşi’ adını alır. Özetle; -Tekin Yönetimi: Tiranlık, Despotluk, Monarşi, Diktatörlük -Azınlığın Yönetimi: Oligarşi, Aristokrasi, Timarşi -Çoğunluğun Yönetimi: Demokrasi Platon ve Yönetim Biçimleri Yönetim olarak Antik Yunan’da yapılan tasnifleri bugün hala kullanmaktayız. Yönetimle ilgili olan deyimleri ilk kullananlar da Yunan filozoflarıdır. Eski Yunan’da oluşan siyasi kaosun nedenini ‘demokrasi’ olarak gören Platon’a göre devlet, felsefe ışığında filozoflar tarafından yönetilecek devlettir. Ancak bu yönetimin tarihte benzeri yoktur. Platon’a göre tarihin ilk yönetim şekli ‘patriarşi’dir. Patriarşi çok küçük toplumlar için geçerli olan ve yöneticinin genellikle grup içindeki en yaşlı insan olan, yazılı yasaların olmadığı bir doğa durumudur. Toplumlaşmayla birlikte gelen yönetim şekilleri monarşi ve aristokrasidir. Aileler bir araya gelerek kurallar oluşturmuşlardır ve bu kuralları uygulamak için birkaç aileye görev vermişlerdir. Eğer görevlendirilen aile tek ise ‘monarşi’, birden fazla ise ‘aristokrasi’ ortaya çıkar. Platon iki sistemi de ideal sisteme yakın görür fakat zamanla bozulacağının kaçınılmaz olduğunu söyler. Bu iki yönetimin bozulması ‘timokrasi’ yönetimini doğurur. Timokrasi’de bilgelik yerine onur, şan ve şöhret önemsenir. Yönetim babadan oğluna geçer ve yönetici insanların felsefe yerine askerliğe değer vermesini sağlar. Bu yönetimin bozulması ‘oligarşi’yi ortaya çıkarır. Oligarşi yönetimde şan ve şerefin yerini para alır ve paradan başka değer tanınmaz. Oligarşiden sonra demokrasiye ulaşılır. Yoksulların zenginleri mağlup etmesi sonucunda oluşur. Demokraside herkes özgürdür, haklar ve görevler eşit dağıtılmıştır. Ancak bu durum ilerde kargaşa ve düzensizlik getirir. Demokrasinin bu şekilde bozulması toplumun bir ‘tirana’ teslim olmasına neden olur. Tiran halk üzerinde sürekli bir baskı kurar, ağır vergiler koyar, kısacası toplumu köleleştirir. Aristo ise Platon’la aynı ideayı kurar fakat iki farklılık vardır; adalet ve amaç. Bundan sonra yönetim biçimlerini sayısına göre sıralar: 1) Ortak iyiliği amaçlayan tekin yönetimi: Monarşi 2) Ortak iyiliği amaçlayan azınlığın yönetimi: Aristokrasi 3) Ortak iyiliği amaçlayan çoğunluğun yönetimi: Politeia 4) Tekin çıkarlarını amaçlayan tekin yönetimi: Tiranlık 5) Zenginlerin çıkarlarını amaçlayan azınlık yönetimi: Oligarşi 6) Yoksulların çıkarını amaçlayan çoğunluk yönetimi: Demokrasi omüfunduszeue.info - Osman Furkan Akın Cumhuriyet ve Demokrasi Demokrasi ve cumhuriyet birbirlerinin gerekli şartları değildir. Bir rejim cumhuriyet olup, egemenliğini halktan aldığını savunsa bile demokratik bir olmayabilir, ya da demokratik bir ülkenin yönetim rejimi cumhuriyet olmayabilir. Demokrasi özgürlükçü bir tutumu temsil etmektedir. Cumhuriyetçiler ise sınırsız özgürlüğün devletin esaslarına zarar verebileceğini savunurlar ve özgürlüklerin sınırlandırılmasını isterler. Cumhuriyet karşıtı fikirlere özgürlük tanınması cumhuriyete zarar verebileceğinden, demokratik uygulamalardan taviz verebilirler. Demokrasi yanlıları ise bütün farklı fikirlerin seslendirilmesi taraftarıdır. Bu farklılıklar, geldikleri coğrafya ile açıklanabilir. Cumhuriyet Rom İmparatorluğu’nun, demokrasi ise Antik Yunan’ın eseridir. Demokratik Sistemler Demokratik sistemlerde birbirinden farklı hükümet şekillerinin arkasında temsil kurumu rol oynamaktadır. Demokrasi bir temsil kurumunun varlığını zorunlu kılmaktadır. Halk bazı insanları kendilerini temsil etmeleri için görevlendirir. Temsilciler de halk adına karar alır. Bu şekle ‘temsili demokrasi’ denir. Halk, siyasi otoritenin koyduğu yasalara uyarak onu meşrulaştırır. Kurallar ihlal edilirse siyasi otorite yaptırım uygulama hakkına sahiptir. Fakat bu hak anayasal çerçeve ile sınırlıdır. Yani anayasalar, siyasi iktidarın görev ve yetkilerini, devlet örgütlenmesinin ilkelerini yansıtır. Anayasa mutlaka yazılı bir belge olmak zorunda değildir. Yazılı bir anayasanın bulunmaması, lakin uzun yıllardır uygulandığında devlet ile toplumun birbirine güven duymasını sağlayan sistemler de mevcuttur. Anayasa, devlet karşısında halkın haklarını güvenceye alan en önemli belgedir ve temeli anayasaya dayanan demokrasilere ‘anayasal demokrasi’ denir. Devletin toplum ve ekonomiye etkisinin azami ölçüde olduğu, rolünün çok sınırlı olduğu, kendinden düzen fikrinin geçerli olduğu modele ‘Liberal demokrasi’ denir. Bu demokrasiler kapitalist bir ekonomik yapıya sahiptirler. Demokratik sistemlerde: -Özgür seçimler olur. -Seçimler sonucu vatandaşlar, temsilcilere kendilerini yönetme hakkı verirler. -Herkes eşit oy hakkına sahiptir -Seçimler belli dönemlerde yinelenir. -Seçimle gelen yöneticiler, seçimle uzaklaştırılırlar. -Gizli oy ve açık sayım zorunluluğu vardır. -Bazı durumlarda referanduma gidilir. -Haberleşme ve düşünce özgürlüğü başta olmak üzere tüm hak ve özgürlükler güvence altına alınır. Demokrasilerde siyaset, siyasi partiler aracılığıyla yapılır. Bu nedenle siyasi partilerin kurulması ve çalışmalarını özgür bir şekilde sürdürmeleri sağlanır. Genellikle parti kapatma davaları görülmez. Demokratik sistemlerde kuvvetler ayrılığı düşüncesi hâkimdir. Yasama, yürütme ve yargının farklı organlar eliyle yürütülmesi gerekir. Kuvvetler ayrılığı ilkesi Jonn Locke ve Montesquieu’nın fikirlerine dayanır. Bu organların tek elde toplanması iktidara sınırsız bir güç verir. İktidarın girişeceği hukuksuzluğu engellemek için de bu güçler ayrılmalıdır. omüfunduszeue.info - Osman Furkan Akın Demokratik Hükümet Sistemleri Ülkenin siyasal sistemi ile hükümet sistemi birbirinden farklıdır. Siyasal sistem, düzenin dayandığı temel ilke, kurallar ve meşruiyet dayanaklardır. Hükümet sistemi ise devlet iktidarının örgütlenme ve işleme biçimini gösterir ve genellikle ülkenin geleneklerine, sosyo-ekonomik ve kültürel şartlarına göre değişir. Parlamenter Sistem: *Yürütme işlevi iki ayrı organ tarafından yerine getirilir. Bu organlar ‘devlet başkanı’ ve ‘bakanlar kuruludur’. *Devletin başı ve hükümetin başı farklı isimlerdir. *Monarşilerde devlet başkanına kral, prens, imparator vb, cumhuriyette cumhurbaşkanı adını alır. *Devlet başkanının rolü semboliktir.(yetkileri azdır) *Devlet başkanını parlamento seçer. *Yürütme işlevini hükümet başkanı ve bakanlar kurulu yürütür. *Başbakan meclis içerisinden seçilir. *Yürütme organı, göreve başlamak için yasamanın güvenoyuna ihtiyaç duyar. *Devlet başkanı belirli şartlarda meclisi feshedebilme yetkisine sahiptir. *Devlet başkanı siyasi olarak sorumsuzdur. Görevden alınamaz. *Bakanlar kurulu parlamentoya karşı sorumludur. *Bazı ülkelerde çift meclis bulunabilir. Örneğin İngiltere’deki Lordlar Kamarası ve Avam Kamarası. *Tek başına başa gelen parti yasama ve yürütme güçlerini birleştirebilir ve keyfi uygulamalara gidebilir. Burada ortaya sivil toplum bilincinin güçlü olması zorunluluğu çıkar. Başkanlık Sistemi: *Başbakan yürütme organının başıdır ve doğrudan halk tarafından seçilir. *Parlamentonun güvenoyuna ihtiyaç duyulmaz. *Yasama ve yürütme organları arasında kesin bir ayrılık vardır. *Başbakan istisnai durumlar dışında görevi bitmeden ya da istifa etmeden iş başından uzaklaştırılamaz. *Başbakan yasam organını feshedemez. *Hükümet üyeler genellikle parlamentoda yer almaz, doğrudan başbakana bağlı ve ona karşı sorumludurlar ve doğrudan onun tarafından atanırlar. *Bu sitemin en yetkin örneği ABD’de görülür. Yürütme yetkisi başkana, yasama yetkisi Senato ve Temsilciler Meclisinden oluşan Kongre’ye aittir. *Yargı yetkisini yüksek mahkemeler ve alt mahkemeler kullanır. ABD *İki dereceli seçim sistemi ile 4 yıl süre ile 2 dönemlik seçilir. modeli *Erken seçim yoktur. *Başkan yasaları veto etme hakkına sahiptir. Kongre o yasayı tekrar çıkarabilmesi için 3/2 oranında çoğunluğu oluşturması gerekiyor. *Siyasi istikrarın sağlanması ve sürdürülmesi konusunda parlamenter sisteme göre daha avantajlıdır. *Etkin bir yönetim ve hızlı karar alma konusunda da avantajlıdır. *Demokrasiye daha uygudur. *En büyük dezavantajı ise yetkilerin kendi çıkarları doğrultusunda kullanılma riskinin olması. omüfunduszeue.info - Osman Furkan Akın Yarı-Başkanlık Sistemi: *Parlamenter sistem ile başkanlık sisteminin her ikisinden de özellikler almıştır. *En iyi örneği Fransa’da görülür. Sistemi siyaset kuramına ve pratiğine uygulan ülkedir. *Yürütme organı parlamenter sistemdeki gibi iki başlıdır. *Devlet başkanı sembolik değil hükümet ile yürütme organını ortaklaşa kullanır. *Cumhurbaşkanının oldukça geniş bir yetki çerçevesi vardır. *Cumhurbaşkanı başbakanı ve başbakanın önerisi üzerine bakanları atar. *Üst düzey yöneticilerin çoğunu da cumhurbaşkanı atar. Fransız *Meclisi dağıtma yetkisine sahiptir. modeli *Cumhurbaşkanı siyasi olarak sorumsuzdur. *Devlet başkanı bazı durumlarda tek başına karar alırken bazı durumlarda ilgili bakanın imzası ve sorumluluğuyla da karar alabilir. * Kurulunun gerçek başı cumhurbaşkanıdır. *Cumhurbaşkanı yazılı olarak başbakana vekâlet verir ve başbakan toplantılara başkanlık yapar. *Cumhurbaşkanının katılmadığı toplantılar anayasaya göre geçersizdir. *Başbakan ve bakanlar kurulunun yetkileri azdır. *Yürütmedeki iki başlılık yüzünden sistemin kilitlenme noktasına gelmesi riski vardır. *Yönetimde farklı siyasi görüşlerin etkin olabilmesi yüzünden gerilim yaşanabilir. *Başbakanın otoriter eğilimler içine girmesinin önü kapanmıştır. Totaliter ve Otoriter Sistemler Komünist Sistemler: *Resmi bir ideolojiye sahiptir. Bu ideoloji Marksizimdir. *Bazı ülkeler için buna Leninizm de eklenebilir. *Marksizmin temel ilkesi tarihsel materyalizmdir. *Marksizme göre insanlık tarihi sınıflar arası mücadele ile yazılmıştır. *Üretim araçlarına sahip olan sınıf gerici, işçi sınıfı ise ilerici olarak anlatılmıştır. *Eşitlik, özgürlük, demokrasi gibi terimleri içinde barındırır. *Proletarya demokrasisi söz konusudur. *Ekonomi neredeyse tamamen devlet kontrolündedir ve özel mülkiyet büyük ölçüde kaldırılmıştır. *Kumanda ekonomisi söz konusudur. omüfunduszeue.info - Osman Furkan Akın Komünist Sistemlerde Yönetim Şekilleri *Ülkeler ‘Komünist Parti’ tarafından yönetilir. *Tek parti sistemi görülür. *Yönetimi ‘tüm halk’ ya da ‘işçi sınıf’ adına kendisi yürütür. *Siyasi otoriteden bağımsız gelişecek oluşumlara izin vermez. *Toplumsal ve siyasal ilişkiler parti tarafından belirlenir. *Siyasetin tek kurucu ve merkezi kurumudur. *Son derece sıkı bir örgüt yapısına sahiptir. *Devrim öncesi faaliyetleri yer altında gelişir. *Yapılanmanın çekirdeğini hücre sistemi oluşturur. *Hücrelerde doktriner eğitime büyük önem verilir. İdeolojik eğitim çok önemlidir. Otoriter Sistemler: Otoriter yönetim, herhangi bir kişi ya da grubun iktidarı ele geçirerek toplumun geri kalanını, yani yönetilenler üzerinde baskıya ve zora dayalı bir hâkimiyet kurmasıdır. Totaliter sistemler bir ideolojik perspektife sahiptirler. Otoriter sistemler ise belli bir resmi ideolojiye sahip değillerdir. Otoriter yönetimler daha çok iktidarı elinde tutan kişi ya da grubun çıkarlarına hizmet ederler. Otoriter yönetim kendini meşrulaştırmak için kaynağını tanrıya dayandırır ve onun adını kullanarak itaat etmeyenleri cezalandırır. Bazı sistemlerde ise iktidarı halk için elinde tuttuğunu savunan rejimler de mevcuttur. Otoriter ve Totaliter Sistemlerin Özellikleri *İktidarın sınırlarının nereden başlayıp nerede bittiği bilinmez. *Hukuk devleti anlayışı gelişmemiştir. *Halk, hesap verme anlamında muhatap alınacak bir özne olarak görülmez. *Kuvvetler ayrılığı ilkesine rastlanmaz. *Parti ile halkın bütünleşmiş bir yapı sergilediği iddia edilir. *Örgütlenme özgürlüğü görülmez. *Otoriter ve totaliter yönetimlerde baskı yönü terstir. Yönetim halka baskı yapar. *Kamuoyunda serbest oluşum yoktur. Rejimin istek ve beklentileri etkili olur. *Basın özgürlüğüne izin verilmez. *Düşünce özgürlüğü yoktur. *Güdümlü bir kamuoyundan söz edilir. *Bireysel özgürlüklere tamamen karşıdır. *Resmi ideoloji dışındaki görüşlerin seslendirilmesine müsaade edilmez. omüfunduszeue.info - Osman Furkan Akın