Olta Çeşitleri Ve Isimleri

Su ürünleri avcılığında gerek sportif gerekse ticari balıkçılıkta oltalar yaygın olarak kullanılır. Kıyıda, açık denizde, diğer taraftan akarsu ve göllerde olta avcılığı yapılmaktadır.

Oltalar sınıfında yer alan av araç ve gereçleri genel olarak iğne, kanca, beden (misina veya sicim), fırdöndü, batırıcı, yüzdürücü ve yönlendirici malzemelerin amaca uygun miktar, boyut ve teknik tasarım çerçevesinde bir araya getirilmesi ve donatılması sonucunda hazırlanır. Balıklar ve diğer hareketli su canlılarının olta iğnesini ısırması, yutması veya iğneye takılması ile avlama gerçekleşir. Yakalanan ürünün beden ve yardımcı malzemelerle tekneye veya karaya alınmasıyla av tamamlanır. Olta avcılığı şeklinde tanımlanan bu işlemlerin bütünü, değişik balık davranış biçimleri yanında avcılığı yapan kişinin teknik ve deneyimlerine, kullanılan malzemenin uygunluğuna, sağlamlığına ve ortam koşullarına bağlıdır.

Olta Malzemeleri: İğne, kancalar, beden malzemesi (monoflament ve multiflament), batırıcılar, yüzdürücüler, yönlendirici ve destek malzemeleri olmak üzere beş grupta toplanabilir. Her grupta değişik yapı, model ve boyutta bulunan malzemeler, avlanma türü ve şekline göre bir araya getirilerek olta hazırlanır.

1. İğne ve Kancalar: Olta takımlarının en aktif malzemesini iğneler oluşturmaktadır. Balık ve diğer su ürünleri iğneye takılarak yapılan avlanma şeklidir. İğne ve kancalar iyi kalite çelik, bronz, nikel ve krom karışımı metallerden imal edilir. İğnelerde; suya dayanıklılık, burulma, darbelere karşı mukavemet ve avlama etkinliği önde gelen esas ölçütlerdir. Bunun yanında iğnelerin teknik özelliklerinin avlanacak türe uygunluğu büyük önem taşımaktadır. Olta iğneleri yapı olarak 4 kısımdan oluşur. Bunlar: Uç, boyun, beden ve pala bölümleridir.

Uç: Olta iğnesinin uç kısmı sert, sivri ve pürüzsüz bir yapıdadır ve balık ile ilk teması sağlayan kısımdır. Olta avcılığının etkinliği iğne ucunun av türüne uygunluğu yanında malzemenin uygun, kaliteli ve sağlam olmasına bağlıdır. r. Farklı uç modelleri avlanılacak türün davranışları ve olta iğnesinin kopma durumları dikkate alınarak kullanılır. En çok kullanılan uç tipleri arasında beş temel form bilinmektedir: Düz (çukur ağızlı) uç, Gaga uç (içe dönük), Mızrak uç (dışa dönük),  Çift çentikli uç, Çentiksiz (kambur uç).

İğne ucu ve çentik (tırnak) birlikte bir yapı olarak avlanılan türün oltadan kurtulmasını engelleyecek formda seçilmelidir. Uygun formda olmaması yanında kırık, pürüzlü, paslı ve küt uçlar avlanma etkinliğini ve av verimini azaltmaktadır.

Boyun: Olta iğnesinin boyun kısmı uç ile beden bölümlerini birbirine bağlar. Boyun kısmı avlanılacak türün ağız yapısı ve davranışlarına, büyüklüğüne bağlı olarak şekillenir. Bu açılardan çok çeşitli yapılar göstermektedir. İğne boyun yapıları 6 grupta toplanmaktadır: Düz (yuvarlak) boyun, Çapraz boyun, Oval boyun, Köşeli boyun, Limerik boyun, Gözlü boyun

Avlanılacak balığın yemli veya yemsiz bir olta iğnesini kolaylıkla ısırması yutması beklendiğinden boyun kısmının yapı ve teknik özelliği av türüne uygun seçilmelidir. Bu kısım esnek ve sağlam yapılı olmalıdır. İğne ucunun balığa saplanması ile beraber boyun kısmının ağıza, damağa oturması beklenir. Aksi hâlde balık yemi alarak olta iğnesini kusar veya takılmış olta iğnesi kolayca kurtulur.

Beden: İğne bedeni veya sap olarak adlandırılan kısım boyun bitimi ile pala arasında yer alır. Yuvarlak ve yassı tipleri vardır. Genelde düz yapıda olmakla beraber eğimli, kambur ve çentikli bedenlerde kullanılmaktadır. İğne bedeninin normal uzunlukta olması gerekir. Çoğu iğne türünde normal beden bulunması yanında kısa ve uzun saplı iğnelerde yerine göre kullanılmaktadır. İğne bedenleri beş bölümde toplayabiliriz: Normal beden, Kısa beden, Uzun beden, Kambur beden, Tırnaklı (çentikli) beden.

Pala: Olta iğnesinin tutunma ve bağlantı yeri olan baş kısmına pala denir. Bu kısım iğnenin olta bedeni veya köstek ile bağlantısını sağlar. Olta iğnesinin avcılık karakteri yanında, beden veya kösteklerden kurtulmaması, avı elde etme bakımından önem kazanır. Av, olta iğnesine takıldıktan sonra değişik davranışlar gösterir. Bunlar; ısırma, kusma, yüklenme, başvurma, dönme, kıvrılma ve benzeri hareketlerdir. Bu tür hareketler sonucunda olta iğnesinin sağlamlığı yanında beden veya köstek ile bağlantısının da emniyetli olması gerekir. Bunu sağlamak amacı ile değişik tür pala yapıları geliştirilmiştir. Küçük, az hareketli balıkların avcılığında düz yassı pala başlı iğneler kullanılır. Dönme, kıvrılma ve benzeri hareket gösteren balıklar için çelik köstek kullanıldığından iğne delikli ve topuz başlı palalar daha kullanışlı yapı gösterir. İğne köstek hareketli takımlarda ilmikli pala kullanılır. İğnenin suda duruşunu ayarlamak amacı ile içe ve dışa dönük pala başları mevcuttur. Pala yapılarını altı grupta toplayabiliriz: Düz yassı başlı pala, Halkabaş pala, İlmikli pala, Düz yassı delikli pala, Topuzbaş pala, İğne başlı pala.

Olta İğnelerini Gruplandırırsak: Tek uçlu iğneler, Çok uçlu iğneler, Zokalar, Köstek bağlı iğne, Kancalar.

Balıkçılık sektöründe 30 bin çeşit iğne bulunduğu kaydedilmiştir. Bunların büyük bir bölümünü tek uçlu iğne çeşitleri oluşturur. Tek uçlu iğnelerin boyut yönünden seçiminde avlanılacak balığın türüne ve büyüklüğüne göre karar verilir. Genel olarak iğnelerin boyutları numara ile ifade edilir. Olta iğnelerinin boyut yönünden sınıflandırılmasında l&#;den itibaren birer rakam olarak artan sayılar, iğnenin giderek küçüldüğünü gösterir. l&#;den başlayarak ve birer sıfır ilave edilerek büyüyen rakamlar ise iğnenin büyüdüğünü gösterir. Küçük iğneler 1 numaradan 24 numaraya kadar giderek küçülen boyutlarda bulunur. Büyük iğneler ise 1 / 0 numaradan başlayarak 15 / 0’a kadar büyüyen boyutlarda imal edilmektedir.

Birden fazla uç taşıyan iğnelere çok uçlu iğneler denir. Genellikle 2 ve 3 uç taşıyan tipler yanında çok sayıda tırnaksız uç taşıyan özel iğneler (şemsiye iğne) bulunmaktadır. Bu grupta yer alan 2 uçlu iğneler simetrik ve asimetrik yapıda olmak üzere iki alt grupta toplanır.

Üç uçlu iğnelere çarpma adı da verilir. Bu modeller bir beden üzerinde, eşit açı aralıklarıyla üç benzer boyutta uç taşır. Su ürünlerine veya balıklara çarptırılıp taktırılması suretiyle avcılık yapılmaktadır.  Üçlü iğnelerde genelde yuvarlak, oval ve köşeli boyun yapıları görülmektedir. Bu tür iğneler çarpma olarak avcılık yanında beden üzerine kurşun dökülmek suretiyle zokalı çarpma şeklinde de kullanılabilmektedir. Üçlü iğneler genellikle sırtı ve kaşık gibi sürükleme takımlarında yer alır. Balık veya kaşık biçimindeki araçlara adet üçlü iğne takılmak suretiyle avcılık yapılmaktadır. Çok uçlu kalamar kancaları da bulunmaktadır. Bunlar bir beden üzerinde çok sayıda tırnaksız uca sahiptir. Genellikle kalamar ve ahtapot avcılığında kullanılır. Çok sayıda uç bulunması yakalanan avın kaçmasını engeller. Uçlar bir sıra olabildiği gibi iki veya daha fazla sıra da olabilmektedir.

Beden fosforlu veya ışıklı yapılırsa daha iyi sonuç verir. Bunlara şemsiye iğne veya şemsiye olta adı verilmektedir.

Olta iğnelerinin baş pala kısmına balık başı veya benzeri şekilde kurşun dökmek suretiyle zoka iğneleri elde edilir. Avlanılacak dip balıklarının tür ve büyüklüğüne bağlı olarak g arası ağırlıkta zoka hazırlanır. Yemli ve yemsiz zoka iğneleri olmak üzere iki şekilde kullanılır.

Zoka takımları yemli oltalar arasında yer alan önemli av araçlarıdır. Zokalı oltalar ile önemli ölçüde çipura, fangri, mercan, trança ve karagöz avcılığı yapıldığı bilinmektedir. Zoka oltası hazırlanırken zoka iğnesi, kıstırma kurşunu, fırdöndü ve misina beden kullanılır. Donatımda zoka iğnesi bir ara beden (misina) ile fırdöndüye bağlanır. İkinci bir ara beden ve fırdöndü buna ilaveten takılabilir. Fırdöndü ile olta bedeni arasına kıstırma ipi ve zoka kurşunundan ağır olmamak üzere bir kıstırma kurşunu takılır. Olta bedeni (misina) avlanılacak derinliğe göre hazırlanıp eklenir.

Yemsiz zokalara seğirtme adı verilmektedir. Yapılışı zoka iğnesinde olduğu gibidir. Yapıları farklı olup torpil ve balık vücudu şeklinde dökülür. Bunlar genellikle sürükleme şeklinde kullanılır. İğne sabit ve hareketli olmak üzere 2 şekilde bağlanmaktadır. Sabit iğne kurşuna gömülü ve hareketsizdir (palamut-torik seğirtmesi). Bazı seğirtme tiplerinde uç kısma halka bağlanır ve halkaya üçlü olta iğnesi takılır (kofana ve lüfer seğirtmesi). Bir diğer şekli de yünlü zokalardır. Bunlar tek iğneli hazırlanır ve seğirtmeden daha küçük kurşun taşır. Zoka kurşununun ortasında bulunan deliğe tüy parçası takılmakta ve böylece su içinde hamsi, istavrit gibi balık görünüşü kazandırılmaktadır.

Hamsi

Büyük balıkların olta ile avcılığında büyük boyutlu (10//0) kalın iğneler kullanılmaktadır. Bunlara kanca adı da verilmektedir. Bu tür kancalarda doğrudan köstek bağı yoklamalara karşı dayanıklı olmamaktadır. Bu yönden kancanın baş kısmına sabit olarak fırdöndü monte edilir. Fırdöndü parçasını bedene takılabileceği gibi ara zincirle kösteğe bağlı olarak da kullanılabilir. Fırdöndü parçası iğne veya kancanın sert hareketler karşısında köstek veya bedenden kurtulmasını engellemekte her türlü dönme ve kıvrılmalara karşı emniyet sağlamaktadır. Çelik tel veya zincir köstekler ısırmaya veya kesmeye karşı önlem gerektirir. Bu durum avcılığın başarısını artırır.

Somon

Olta takımları kullanılırken akıntı, avlanılacak türün gösterdiği davranışlar gibi nedenlerle dönme, bükülme ve gam meydana gelir. Yemin türü ve takılış pozisyonu daha sonra avlanılan balığın davranışları da eklenince beden ve köstekler gam yapabilir. Bu durum genellikle kırılmalara ve kopmalara neden olmaktadır. Bu nedenlerden olta bedenlerinde dönme ve gamların engellenmesi amacıyla fırdöndü, halka ve köstek plakaları kullanılmaktadır.

Fırdöndü:  Olta kullanılırken meydana gelebilecek gamları engellemek için uygun boyut ve modelde bir veya birkaç fırdöndü donatmak gerekmektedir. Fırdöndünün suya dayanıklı olması için çelik, pirinç, nikel ve alaşımlardan elde edilen sağlam metal malzemelerden yapılır. Fırdöndü, iğne-köstek, iki ayrı köstek veya köstek-beden arasında donatılmaktadır. İki ucu serbest hareket edebilen bu parça olta bölümlerinin aynı yönlerde dönme hareketine imkân sağladığından gam oluşmaz ve varsa bile mevcut olan gam avcılığı etkilemez. Fırdöndü kullanılmadığı zaman meydana gelen dönme ve gamlar oltayı bozar ve av verimini düşürür. Kimi durumlarda olta bedeninin veya kösteğin bağlantı yerlerinden kopmasına neden olur.

Değişik olta takımlarında kullanılan farklı model ve boyutlarda fırdöndü çeşitleri bulunur. Bunlar arasında düz (norm) fırdöndü ve klipsli fırdöndüler ilk sırayı alır. Daha az kullanılmakla beraber bilye yataklı ve torpil yapılı fırdöndü tipleri de vardır. Dip uzatma oltalarında düz (norm) fırdöndü kullanmak uygun olur. Sürükleme takımlarında klipsli fırdöndü, çalışma kolaylığı sağlar. Büyük ve hareketli balıklarda, torpil fırdöndü veya bilye yataklı fırdöndü kullanılmalıdır

Halka: Olta balıkçılığında gamlanmayı önlemek amacıyla iki tip halka kullanılır. Bunlar açık ve kapalı halkalardır. Halkalar genelde yaylı paslanmaz çelik, bakır ve pirinç malzemeden yapılır. Yemli oltalarda parlak çelik, yemsiz oltalarda bakır tercih edilmektedir. Kapalı halkalarda beden ve köstekler ayrı ayrı bağ yapılır. Açık halkalar kullanış bakımından kolaylık sağlar. Açık halkalarda en önemli özellik yarık uçlarının çıkıntı yapmaması ve halka bedeni içinde gözlenmiş yapıda olmasıdır.

Köstek Plakası(Omurga): Küçük bir dikdörtgene benzer veya yamuk dörtgen şekilli, metal veya plastikten yapılmış bir plakadır. Bedene üst köşelerinden bağlanan bu plaka gama karşı çok etkilidir. Ana bedene bir kenarı tutturulur, diğer kenarı da kösteğe bağlanır. Kullanılan plaka düz olmalıdır. Su içindeki hareketi esnasında dik şekilde durmak suretiyle bedenin gamını önler. Plaka bağların ayrıca fırdöndü takılması bu parçaların etkinliğini artırır. Köstek plakası, orta suda kullanılan hareketli sürükleme oltalarında gamlanmayı önlediği için büyük yarar sağlar ve avlanma verimliliğini artırır.

Oltanın dibe batması, belli bir derinlikte durması veya belli bir kesimde yüzdürülmesini sağlamak amacı ile çeşitli batırıcılar (ağırlık) kullanılır. Batırıcıların suya dayanıklı ve ekonomik olması gerektiğinden geçmiş dönemlerde taş, cam ve benzeri malzemeler kullanılmıştır. Günümüzde ise batırıcıların yapımında kurşun kullanılmaktadır. Farklı olta yapılarına ve değişik avlama yöntemlerine bağılı olarak birçok kurşun batırıcı tipi mevcuttur. Batırıcılar şekil ve ağırlıkları dikkate alındığında aşağıdaki gibi sınıflandırılır: İskandil kurşunlar, Boncuk kurşun, Yaprak kurşun, Bakla ve torpil kurşunlar, Kıstırma.

Orkinos

İskandil Kurşunlar: Balık vücudu ve torpil şeklinde kurşun veya kurşun çinko karışımı malzemeden yapılan batırıcılara iskandil adı seafoodplus.infoil kurşunları her tür dip oltasında, çapari takımlarında kullanılmaktadır.

Boncuk Kurşun: Ortası delikli küresel yapılı tiplere boncuk kurşun adı verilir. Boncuk kurşunların serbest takılmasının çeşitli yararları vardır. Olta ucundaki yemli iğne, balık tarafından alındığında kurşunun yaratacağı ağırlık geç algılanır. Oltanın dipte fazla gezmesini engeller ve dipte belirli bir alanda kaymasını sağlar.

Yaprak Kurşun: Düz plaka hâlinde mm kalınlıkta batırıcı malzemelere yaprak kurşun adı verilir. Kullanılacak yere göre değişik en ve boyda kesilerek sarma suretiyle kullanılır. Oltalarda istenilen ağırlığa uygun en ve boyda kesilen parçalar beden, köstek veya ara beden üzerine dolama sarma yoluyla hareketsiz ağırlık olarak takılır.

Bakla veya Torpil: Kurşun Bakla veya zeytin çekirdeği şeklinde, ortası kanal delikli batırıcılara bakla kurşun adı verilir. Oltalarda kullanılanların ağırlıkları g arasında değişir. Atıp çekme şeklinde kullanılan çapari oltalarında köstek üzerine takılır. Bazı kaşık oltalarında beden üzerine ağırlık olarak da takılabilmektedir. Bakla kurşunların büyük tipleri ( g) ağların donatılmasında batırıcı olarak kullanılır.

Kıstırmalar: Küresel yapıda, ortası yarık ağırlık malzemelerine kıstırma adı verilir. Olta takımının dibe gönderilmesi orta suda belli kesimde tutulması veya akıntılı yerlerde oltanın fazla gezinmesini engellemek, istenilen yere daha kısa sürede ulaşmasını sağlamak amacı ile ek ağırlık takılır. Bu durumlarda kolay takılabilen kıstırma kurşunlarından yararlanılmaktadır. Kıstırmanın ağırlığı hiçbir zaman ana batırıcının ağırlığını geçmez. Gerek iskandil, gerekse zoka esas ağırlığı oluşturur. Kıstırma kurşunları gerekli durumlarda yardımcı ağırlık görevi görür.

Pisi Balığı

Yüzdürücü olarak kullanılan şamandıralar olta balıkçılığında önemli bir yer tutmaktadır. Özellikle göl ve durgun sularda, az akıntılı akarsularda, sakin deniz koylarında ve sığ yerlerde yapılan olta avcılığında şamandıralar kullanılmaktadır. Yüzdürücü olarak görev yapan çeşitli şamandıra tipleri oltanın istenilen su kesiminde tutulmasını, yemli iğnenin balıklar tarafından görülebilecek şekilde askıda kalmasını, balık yakalandığında işaret vererek fark edilmesini ve salma oltalarda yerin belirlenmesini sağlar. Bu amaçlarla aşağıdaki şamandıra modelleri geliştirilmiştir: Küresel (top) şamandıra, Dolgun şamandıra, Kalem şamandıra, Işıklı şamandıra

Kıyı, sahil ve açık denizde dip, pelajik ve yüzeyde av yapmaya yönelik olmak üzere ortam şartları balık türü ve davranış biçimleri dikkate alınarak olta takımları hazırlanır ve uygun teknikle kullanılır. Hareketsiz (durgun) oltalar, uygun şekilde yemlenmiş olta iğnesi veya iğne grubunu beden ve diğer malzemeler yardımı ile su ortamında istenilen bölgeye atmak, uzatmak veya sevk etmek suretiyle avlanan türün yemli oltayı yutarak yakalanmasını sağlamak ve uygun teknikle avı karaya veya tekneye almak olarak tanımlanır.

Bu takımlarda atıp toplama işlemleri dışında olta, bulunduğu yerde durgun vaziyette kalır, hareket etmez. Yemli iğnelerin su ürünleri tarafından fark edilmesi, bulunması ve yutulması suretiyle avcılık yapılır. Bu nedenle durgun oltalarda en önemli konu olta takımının teknik donatım özellikleri yanında kullanılan yem çeşidinin av türüne uygunluğudur. İğne hareketsiz kaldığından balığın oltayla teması sadece kullanılan yemlerin tür, şekil ve kalitesine bağlıdır.

Yemli oltaların deniz, göl ve akarsular başta olmak üzere her çeşit su ortamında dip, orta su ve yüzeyde kullanılan tipleri mevcuttur. Bu grupta yer alan oltalar kamışlı olta, salma olta, uzatma ve bırakma akımları olarak da adlandırılabilir. Yapımında çeşitli iğneler yanında beden, fırdöndü, batırıcı, yüzdürücü, işaret şamandırası, kamış, teleskop ve makaralardan yararlanılmaktadır. Doğada mevcut olan her çeşit su ürününü avlamaya yönelik olta tipleri geliştirilmiştir. Hareketsiz yemli oltalar, amatör, sportif, profesyonel ve meslek balıkçılığı içinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu tür oltaların yapımında kullanılacak iğneler, beden ve diğer malzemeler; avlanılması düşünülen türün büyüklüğü (ağırlığı), davranışları ve avlanma yerine uygun olarak seçilmelidir.

Oltaya Canlı Takılan Yemlerle Avcılık

Yengeç: Çipura avında çok değerli bir olta yemidir. Tırnak boyunda olanları tercih edilir. Yengeç yavruları, diz boyu derinlikteki ve otluk yerlerde kepçe gezdirilerek yengeç toplanır. Yengeç yavrusu gece toplanırsa daha verimli olacaktır.

Teke: Karidese benzeyen küçük deniz canlılarına teke adı verilir. Ülkemiz denizlerinde bu gruba giren bir kaç tür mevcuttur. Otlu yerlerde kepçeler ile toplanır. Teke, mamun gibi yumuşak yemlerdendir. Bu nedenle oltaya takıldığında küçük balıklarca kolayca parçalanabilir. Sonbaharda lüfer avında değerli bir yemdir. Ayrıca her türlü dip balığı avında da kullanılabilir. Canlı olarak kullanılması tercih edilir. Tatlı sularda yaşayan türler, yılan ve levrek balığı avında yararlı olur

Mamun: Deniz balıkları avında çok değerli bir olta yemidir. Canlı olarak kullanılır. Paraketa ile balık avında oltaya takıldıktan sonra bir süre kurutularak iğneden kolayca çıkması veya alınması önlenmeye çalışılır. Mamunun canlısı 3–4 cm uzunlukta ve küçük ıstakoz görünümündedir. Bu canlı l m kadar derinlikteki kumlu humuslu topraklarda, özellikle dalyan alanlarında fazla miktarda ürer.

Karides: Karides etobur balıklar tarafından çok sevilen bir yemdir. Özellikle iri levrek, trança, mercan, lahoz, orfoz gibi balıkların avında çok değerli bir yemdir.

Balık yavruları (Çime): Balık avcılığında kullanılan (küçük balıklara) yemlere çime adı verilir. Sazangiller dâhil bu yavrular canlı kullanılır. Bu balıkları nehir, akan küçük dere ağızları ve kıyı yerlerde kepçeler ile yakalamak mümkündür. Deniz balıkları avında küçük cüsseli tatlı su balıkları da bu amaçla kullanılabilir. Ayrıca değersiz kabul edilen balıklardan da aynı amaçla yararlanmak mümkündür. Denizlerde levrek balığı avcılığında canlı kaya balığı ile başarılı avcılık yapılabilmektedir.

Toprak solucanı: Toprak solucanları özellikle tatlı su balıkları avında çok yararlanılan bir türdür. Nehir kenarlarındaki veya çeşme yakınlarındaki ıslak yerlerden her mevsimde bol olarak temin edilebilir. Toprak solucanları sazan türleri, yılan balığı vs. gibi her türlü tatlı su balıkları avında kullanılır. Canlı olarak kullanılması her balık tarafından çabucak fark edilmesini sağlar.

Kurt: Küçük boy dip balıklar ve kefal avında kullanılan bir yemdir. Ayrıca istavrit, kupes, izmarit gibi küçük cüsseli balık için çok kullanılır. Her türlü balık tarafından sevilerek yenilir. Denizlerde bataklık yerlerde ve özellikle organik maddelerin bol olduğu yerlerde yoğun miktarda bulunur.

Çekirge ve çeşitli su böcekleri: Özellikle alabalık avında alabalıkların bulunduğu su ve çevrede yaşayan çekirge ve çeşitli böceklerden yem olarak yararlanılır. Özellikle kıyılarda bulunan küçük çekirgeleri yem olarak kullanmak mümkündür. Aynı yerlerdeki taşların altından da çeşitli su böcekleri toplanabilir.

Oltaya Cansız Takılan Yemlerle Avcılık

Sülünes: Balık avında çok kullanılan bir yemdir. 6–8 cm uzunlukta ve ,5 cm kalınlıkta, kabuklu bir deniz canlısıdır. Denizlerde az kumlu yumuşak zeminden kürek ile alınan kısmın kalbur içinde suda yıkanması ile kolayca toplanır. Pek çok deniz balığı avında değerli bir olta yemi olarak kullanılır. Mercan, çipura, isparoz gibi dip balıkları avcılığında kullanılır.

Madya: Denizlerde taşlık yerlerde bol bulunan kabuklu bir su canlısıdır. Zemin üzerinde yaşar. Toplamak için herhangi bir kazıya gerek yoktur. Yüzerek ve gözlük takılarak toplanabilir. Ortamda küçük boy balık ve yumuşak yemleri bozuyor ise madya tercih edilebilir. Kabuk kırılarak canlının eti çıkarılır. Kırılan kabuktan ayrılan canlının kapak olarak kullanıldığı sert kısmından bıçak ile kesilerek atılması ve bundan sonra yeme takılması gerekir. Mercan ve çipura avında kullanılabilir.

Deniz minaresi: Madyaya benzer fakat daha küçük yapılıdır. Küçük deniz balıklarını avlamada olta yemi olarak kullanılır. Diğer yemlerin yokluğunda tercih edilir. Otlu yerlerde otlar arasında bolca bulunur.

Deniz salyangozu: Denizden avlanılan pek çok deniz kabuklusunun eti olta yemi olarak kullanılabilir. Deniz salyangozu da bunlardan biridir ve madya gibi toplanır. Deniz dibini tarayarak bir tarak gibi çekilen malzemelerle derin denizlerde de toplanabilir.

Midye ve diğer kabuklu canlıların etleri: Etobur deniz balıkları, her türlü kabuklu deniz canlısının etini severek yerler. Bu nedenle bu tür etlerin oltaya takılması yolu ile balık avı yapılabilir. Denizlerde pek çok yerde temin edilebilecek bu tür canlılardan biri kara midyedir. Özellikle izmarit, ısparoz gibi küçük balık avında midye etinden başarı ile yararlanılabilir. Kum midyesi veya akivades (Tapes decussatus), kidonya (Venüs verrucosa) deniz düğmesi veya diğer pek çok kabuklu su canlısı eti başarı ile kullanılabilecek olan olta yemleridir.

Kefal

Parça Halindeki Olta Yemleri ile Avcılık

Akyem ve yaprak yemler (Balık etleri): Beyaz et veren her türlü balık eti olta yemi olarak kullanılabilir. Bu yemlerin kullanılışı avlanan balığa göre değişebilir. Örneğin, mercan avında sardalye balığı 1–2 cm kesilerek oltaya takılır. Bir istavrit veya uskumrunun eti kuyruktan başa kadar kaburgadan kesilerek palamut avında yaprak yem olarak kullanılır. Bazı balıklardan kuyruktan başın sonuna kadar fileto çıkarılarak oltaya etler takılabilir. Her türlü karnivor (et yiyici) balık avında diğer balıketleri başarı ile avcılıkta kullanılmaktadır.

Mürekkep balığı ve kalamar etleri: Mürekkep balığı ve kalamar etlerini de pek çok balık avında balık eti gibi kullanmak mümkündür. Bacakları kesilerek iğneye takılır. Çipura, karagöz, mırmır balıkları için uygun yemlerden biridir.

 Mürekkep Balığı

Hamur Halindeki Yemlerle Avcılık Ekmek, makarna, çeşitli hamurlar ile balığın müşterek hamur hâline getirilmesi veya haşlanmış patates, haşlanmış çeşitli hububat gibi karbonhidratlı yemler sazan, kefal, bıyıklı balık gibi balıkların avcılığında kullanılabilen yemlerdir. Özellikle mazmoz yapmak için bu çeşit yemlerden bol ve ucuz olarak yararlanılabilir.

Hamur: Sazan balığının hamurla avlanması, hamur hazırlaması bakımında oldukça büyük farklılıklar gösterir. Gerek ana madde olarak kullanılan un (mısır, pirinç, buğday vs.), gerek sulandırma (su, peynir suyu, yoğurt, çeşitli meyve suları vs.) gerekse katkı maddeleri (hazır çorba tozları, sucuk, salam, bakla içi, bezelye gibi hububat püreleri vs.) kullanılır. Yaklaşık bir pakette g bulunan bu un, ezilmiş bira mayası ile karıştırılarak iki yumurta vasıtası ile sulandırılır ve hamur hâline getirilir. Gevşekçe olan bu hamurdan ceviz büyüklüğünde toplar oluşturulur ve kaba mısır ununa bulanarak iyice kaynayan suya atılıp dış yüzeyinde bir kabuk oluşuncaya kadar (1– dk) yüzdürülerek kaynatılır. Kaynatılan toplar, strech-filme sarılarak buzdolabında saklanır. Omnivor olan sazan, özellikle yemin bol bulunduğu yerler veya dönemlerde oldukça seçicidir.

Ekmek: Ekmek olduğu gibi kullanılabildiği gibi (kabuk kısmı), bütün bir ekmek evde hafif şekerli suya ıslanıp iyice yumuşadıktan sonra tülbentte suyu sıkılarak hamur hâline getirilerek de kullanılabilir. Genelde kolay elde edilebilen bir yemdir.

Dane: Bakla, bezelye, mısır, keten tohumu ve nohut gibi daneler iğneye geçecek ancak yem dağılmayacak kıvama kadar kaynatılıp soğuk suda bekletildikten sonra kullanılır. Bu tür yemleri şamandıralı beden ile kullanmakta yarar vardır. Bunun için geçerli iki yöntem söz konusudur.

Yüzdürme yöntemi: Bu yöntemde şamandıra, yüzdürücü bir unsur olarak kullanılır yani yem ve kıstırmaların ağırlıkları şamandırayı batırmaya yetmez ancak yem, balık tarafından kapıldığında şamandıra batar. Bu yöntemde, balığın yemleneceği derinlik tespit edilip ona göre bir beden uzunluğu bırakmak gerekir. Beden uzunluğunun kamıştan uzun olması durumunda veya fırlatma sırasında zorluk çekmemek için her iki yöntemde de hareketli şamandıra kullanmak faydalı olacaktır.

Batırma yöntemi: Söz konusu yöntemde -öbürünün tam tersine şamandıra, yem ve kıstırmaların ağırlığını taşıyamaz durumda ve suya tam olarak batmış haldedir. Son kıstırmadan sonra kısa bir beden parçası ile yem dibe yatmış durumdadır. Balığın yemi kapıp yem ve iskandili dipten kesmesi sonucu üzerindeki yük azalan şamandıra, yüzer hale geçer ve balıkçı tarafından görülür. Bu yöntem için su derinliğinin tam olarak bilinmesi gerekir. Yem ve balık ilişkisinin tüm detaylarını fark edebilmek için kıstırma ağırlıklarının iyi ayarlanmış ve şamandıranın en üst noktasının derinliği iyi hesaplanmalı ve yüzeyden ancak cm kadar batık olması gerekmektedir.

 Kadife Balığı

Yumru Yemlerle Avcılık

Patates: Sazan avcılığında yüksek proteinli yemler bir yana bırakılacak olursa patates en ideal yemdir. Patates, olduğu gibi kullanılabildiği gibi püre ve un olarak hamur tipi yemlerin bileşimine girer. Patates bütün olarak kullanabileceği gibi dibi batak yerlerde dilim olarak da kullanabilir.

Küspe Yemlerle Avcılık: Ayçiçeği küspesi fabrikada preslenmiş olarak satılmaktadır. Preslenen bu yem sert olduğu için suda uzun süre dayanır, tatlı su balıklarının avcılığında kullanılan bir yemdir. Küspe ile avcılık yöntemi, özellikle aynalı sazan avı için en geçerli yöntemlerden biridir. Tabaka hâlindeki preslenmiş ayçiçeği küspesi 5x5x5 cm ölçülerinden küçük olmamak kaydıyla küp ya da dikdörtgen prizması şeklinde kesilir. Tam ortasından matkapla delinir. Bedeni oluşturacak misina ucuna klipsli bir fırdöndü bağlanır. Bu fırdöndüye aynı kalınlıkta 10–15 cm’lik bir kısa beden ilave edilip küspenin deliğinden geçirilir ve ucuna üçlü bir fırdöndü bağlanır. Bundan amaç, suda eriyen küspeyi rahatça değiştirmektir. Üçlü fırdöndünün serbest kalan iki halkasının her birine bedenden 1 boy ince misina ile 8–10 cm uzunluğunda dörder tane köstek bağlanır. Bunların ucuna da olta iğnesi bağlanır. Böylece 8 olta iğneli bir takım donatılmış olur. Olta iğneleri, küspenin muhtelif yerlerine birbirine dolaşmayacak şekilde tutturulur. Bu takıma ağırlık bağlanmaz, çünkü küspenin kendisi hem ağırlık hem de yem görevi görür. Dip oltası gibi atılıp çıngırak bağlanabilir. Küspe, suda çok yavaş eriyerek dağılırken bunu yemek isteyen balıklar olta iğnelerine takılır. Küspenin üzerine 1–2 damla bitkisel yağ damlatılırsa iyi sonuç alınır.

Kaynak
Ali Pasiner-Balık Ve Olta, Denizcilik, Olta Avcılığı, İstanbul Olta Balıkçılığı

            -Her şeyden önce kamışın seçimi için nerede ve hangi balık avlarında kullanılacağına karar verilmelidir. Tanınmış firmaların çeşitli testleri yapılmış ve üzerinde bu testlerle ilgili bilgilerin bulunduğu kamışlar tercih edilmelidir.

İdeal bir kamışın üzerinde olması gereken bilgiler;
Lange: m W.G: g. Aktion  
(Uzunluk ; m Ağırlık ;W.G g Aksion )

2,60 m. gr. yazısı kamışın 2,60 metre boyunda ve gram arası ağırlık atma kapasitesine sahip olduğunu gösterir. 30 gramı kamışa astığınızda uçta hissedilecek en küçük ağırlığı gösterir bu yük kamış ucunu hafifçe eğebilir,  60 gr. ise kamışı kırma riski olmadan atılabilecek en fazla ağırlıktır. Bundan fazla ağırlığın atılması da pratikte mümkün olmakla beraber kamışın kırılma riski yüksektir. Bu değerlere test değerleri de denir. Test değerleri ne kadar büyükse kamış o kadar güçlüdür denebilir. İyi firmaların verdiği test değerleri güvenilirdir, sahte kamışlarda ise buna pek güvenilmemesi daha alt değerlerde çalışılması uygun olur.

            -Aksiyon ise kamışın esneme payıdır. Esneme payları ne kadar fazla ise yem daha uzağa atılır, ancak ağır bir yemi çok fazla esneyen bir kamışla uzağa atmaya çalışılırsa kamış kırabilir. Bu orantılar üretici firma tarafından hesaplanıp kamışın üzerine yazılmıştır. Sonuç olarak ağırlığı az olan yemler için esnek kamışlar. Ağırlığı fazla olan yemler için boyu uzun esnekliği daha az olan kamışlar kullanılır. (Üzerinde G: 20 - 50 g. yazan  kamışla, ağırlığı gr. olan iskandil (kurşun) bağlı yemli takım savurmak istenirsen kamış kırılabilir. Yada üzerinde G: - g. yazılı kamışla 20 - 30 gr.lık yem istenilen uzaklığa atılamaz.)

Kamış seçiminde boy önemlidir. Bot, kayık yada sağı solu ağaçlarla kaplı derede avlanılıyorsa cm den daha küçük kamışlar seçilirken, kıyıdan yapılan avlarda kamış boyu cm den daha büyük olması tercih edilir.

Kamış aksiyon özellikleri;

Action; Bir kamışın ucuna basınç uygulandığında, eğilme derecesi ve basınç kaldırıldığında ne kadar zamanda eski haline döndüğünün, esnekliğinin bir göstergesidir. Kamışın yapıldığı materyal ve yöntemi aksiyonunu belirlemektedir.
Kamışın ucuna doğru olan inceliği, sık sık aksiyonuyla eşleştirilmekteyse de, İncelik, sadece kamışın kalınlığını değil aynı zamanda, kamışın daha fazla eğilmesinin istendiği yerde daha az malzemenin kullanıldığını da gösterir. Grafit, karbonfiberin esnekliğine göre sınıflandırılır. Grafit kendi başına oldukça güçlü bir maddedir ve kamışın et kalınlığı inceltilerek, iç kısmında daha büyük boşluk yaratılmakta ve daha hassas, daha verimli hale getirilmektedir.
Aksiyon yakalanan balığı ne kadar kontrol edilebileceğinin de göstergesidir.

Extra hızlı;
Daha fazla hassasiyet sağlamaktadır. Balıkla mücadele sırasında hem titreşimler hissedilebilmekte hem de  kamışın eğilmesiyle düz pozisyona geçmesi daha çabuk olmakta ve bu enerjiyi mücadeleye aktarabilmektedir. Küçük yemlerin kullanıldığı ve hassasiyetin ön plana geçtiği, tek iğneli olta takımlarının kullanıldığı avlarda bu aksiyona sahip kamışlar en idealdir denilebilir. Çünkü iğneye çok daha çabuk güç aktaracaktır. Turna, levrek, çipura gibi avlarda kullanımı oldukça uygundur.
Plastik solucan ve jig kullanılan uzun mesafeli atışlar için mükemmeldir denilebilir.

Hızlı ; 
Kamışın uç kısmında eğilme olacaktır, buda balığa daha fazla güç, basınç uygulanabileceği demektir. 
Hızlı aksiyonlu kamışlar, yavaş aksiyonlulara göre daha duyarlıdırlar. Örneğin hızlı aksiyonlu bir kamışla, yapay yemin, suyun zeminine ulaşıp ulaşmadığını, yemin titreşimlerinden anlaşılabilir.
Hızlı aksiyonlu bir kamış, yemin fırlatılışı esnasında daha fazla kuvvet sağladığından, yemin daha uzak mesafelere gönderilmesini sağlar.
Levrek avında hızlı ve çok hızlı aksiyona sahip kamışlar tercih edilmektedir, çünkü bu kamışlar hassasiyet ve olta takımına daha çabuk güç aktarabilmektedir. Kamışın ucu esnedikten sonra düz pozisyonuna çok çabuk dönecektir. Jig veya canlı yem kullanılıyorsa kamışın ucunun hızlı bir aksiyona sahip grafit bir kamış olması çok fayda sağlayacaktır. Zorlu bitkili sularda, takılan yemleri kurtarmak için ihtiyaç duyulan gücü sağlayabilirler.

Orta ve orta-hızlı;
Kamışın üst yarısından esneklik özelliğine sahip kamışlardır. Balıkla mücadele esnasında balıkçıya kontrol kolaylığı sağlarlar. Birçok türdeki balıkların avlanmasında kullanılmaktadırlar. Biraz daha uzak mesafelere atış kolaylığı sağlamaktadırlar. Bu tür kamışlar, üçlü iğnenin kullanıldığı crankbait, spinnerbait ve su üstü yapay yemli avlarda tercih edilmektedirler.

Yavaş ;
Bütünüyle esneyebilme özelliğine sahip kamışlardır. Genellikle üçlü iğnelerle kullanılmaktadır. Bir amartisör gibi davrandığından balıkla mücadele esnasında balıkların ağzının yırtılma riski azalmaktadır. Üçlü iğneler, tek iğneler gibi ağzın derinliklerine batamayacağı için, yavaş aksiyonlu bu kamışlar yapay yemin balığın ağzından çıkmasını engellemektedir. Yani kullanılacak yem, hangi aksiyonlu kamışın kullanılacağını da belirleyebilmektedir. Yapay yemlerin kullanımı için yavaş aksiyonlu kamışlar çok daha verimlidir. Esnekliği sayesinde de balıkla mücadele esnasında, ani ve sert hareketleri de engelleyecektir. Yapay yemlerde birçok iğne çeşidiyle birlikte kullanımı da mümkündür. Crankbait, spinnerbait ve diğer yapay yemlerin hem uzak mesafelere atılmalarını hemde yemlerin aksiyonlarını doğru şekilde vermelerini de sağlar. Canlı yemin fırlatılış esnasında iğneden kurtulması çok daha kolay olmaktadır. Eğer ince bir misina kullanılıyorsa yavaş aksiyonlu bir kamışın kullanılması daha uygundur.
      

            -Avlanılacak balığın cinsine göre kamış seçilmelidir.

            -Kullanılması düşünülen  ortalama kurşun ağırlığına uygun bir kamışın seçiminde, kamışın uygunluğunu denemenin en iyi yollarından biri; Yatay tutulan  kamışın ucuna kullanılacak ağırlık koyulduğunda, kamışın ucu &#;&#;den daha fazla eğilmemesi gerekir. Eğilmesi daha fazla ise kamış yeterli güçte değildir ve daha güçlü kamış seçilmesi gerekir. Bunun tersi de aynı anlama gelmektedir, eğer kamışın ucu hiç eğilmiyorsa bu ağırlık verimli atılamayacak,mesafeli ve isabetli atışlar gerçekleşmeyecektir.

            - Kamış porselenleri ve makine yuva kalitesi önemlidir. Porselenler tam bir çizgi üzerinde olmalı ve kalitesi şüphe uyandırmamalıdır. Sazan kamışlarına genelde arası porselen ve ayrıca &#;uç porselen&#; takılır. Bir taraftan daha az porselen sayısı atış esnasında daha sürtünme ve uzun atış, diğer taraftan porselen sayısının fazla olması kamışın daha dengeli yüklenmesi demektir.

            -Kamışın tutamakları arasındaki mesafe balıkçının boyuna, daha doğrusu kollarının uzunluğuna göre seçilmelidir. Örneğin; kamışın alt tutamağı sol ele, sağ elle de makine bölgesini tutacak şekilde kamış tutulur. Atış esnasında yapıldığı gibi kollar tam olarak gerilerek baş üzerine getirilir. Eğer kollar arasındaki açı 45&#;&#;ye yakın ise doğru olan bu kamıştır.

Kamışlardaki bazı özellikler;
-Kamışın alt kısmında bulunan bir aparat sayesinde, kamışın dengesi, kullanan tarafından ayarlanabilmektedir. Ekstra ağırlıklar eklenebilmektedir.
-Yakalanan balık kıyıya çekilirken kamışa ençok yük binen kısımlarına ekstra sarımlarla güçlendirmeler yapılmaktadır. Kamışların birleştiği kısımlara yapılan takviyeler ile daha sağlam kamışlar üretilmektedir.
-Saptaki mantarın yüzeyinde yapılan bir kaplama ile daha dayanıklı, hafif, bakteri barındırmayan ergonomik mantar saplar elde edilmektedir.
-Parçalı kamışlarda uç kısımdaki parçaların değiştirilme özelliği sayesinde aynı kamışta farklı uzunluklar elde edilebilmektedir.
-Halkalarda yapılan yenilikler ile hem daha hafiflediler hemde misinada oluşabilen ısınma ve yıpranma gibi negatif etkilerde azaltılmıştı.

Fiberglass kamışlar

Dayanıklıdırlar, kolay kırılmazlar. Ağırdırlar.
Esnektirler, ancak uzak mesafelere atış yapılamaz.
Balığın yeme vuruşları hissedilemez, tasmalamak zordur.
Zamanla kamış meteryalinde yorgunluk başlar. Yavaş ve güç gerektiren avlar için müsaaittir. Hakimiyeti zordur.
Ağır iskandilli takımında veya teknede çekilen sırtı takımlarında kullanırlar.

Karbon kamışlar

Daha ince bir yapıya sahiptir.

Hafif olmaları nedeniyle kamışa hakimiyet daha kolay olur.

Uzun süreli kullanımda yormaz.

Yapay yemle avlanılırken yeme aksiyon vermeyi sağlar.

Kırılganlığı daha fazladır. Dikkatli kullanım gerektirir.

Karbon malzemeli kamışlar, yağmurlu havalarda yıldırımı bir paratoner gibi çekim özelliğine sahiptir. Bu özelliği kamış üzerinde belirtilmektedir (Güvenilir firmaların ürünlerinde). Yüksek gerilim hatlarının yakınında, yağışlı ve bulutlu havalarda kullanımı tehlike yaratabilmektedir. Kamışın kullanılmadan önce bu özelliği iyi bilinmeli ve azami dikkat gösterilmelidir.

Grafit

Dayanıklıdır.

Esnek değildir, hafiftir.

Surf atış için uygundur.

Bambu kamışlar

Özel bakım isteyen bu kamışlar günümüzde pek kullanılmamaktadır. Çabuk kırılabilir olmaları, koruma amaçlı cilalanma ve av sonrası kurutulmaları gerektiğinden ve özellikle günümüzde çok kaliteli kamışların üretilmesi nedeni ile artık pek talep görmemektedirler.

Teleskopik kamışlar; 
Genel olarak her türlü balık avında kullanılabilen modellere sahip iç içe geçmeli çok parçadan oluşan, misina kılavuzlu kamış modelleridir.

            -Teleskopik kamışlar bu yönüyle diğer kamışlara nazaran daha az yer işgal ettiğinden amatör balıkçılık yapanlar tarafından en çok tercih edilen model denilebilir. Dezavantajları da vardır.

            -Çok parçalı olmalarından dolayı düzensiz aksionları vardır ama çok kaliteli olan modelleri parçalı kamışlarla boy ölçüşür,

            -Halkaların araları uzundur buda atışlarda ve balığı çekişlerde misinanın aşınmasına yol açar.
            -Parçalı kamışlara nazaran daha ağırdırlar

            -Kamışı açıp kapatırken halkaların bozulmasına neden olur.

Teleskopik kamışlar hem tuzlu su balık avında hemde, tatlı su balık avında kullanılmaktadır.

Parçalı kamışlar : Birbirinden bağımsız iki veya üç parçadan oluşan ve birbirine takılarak makineyle birlikte kullanılan modellerdir. Teleskopik kamıştan daha sağlam ve verimli olduğu kabul görmektedir. Taşıma ve muhafazası zordur.

Bu tür kamışlarda 2 tip genel kullanım alanı vardır.

            Birincisi; Bot ve teknede kullanılan kısa boylu modeller.

            İkincisi; Kıyıdan avda surf tipi atışlar için uzun ve spin tipi ince, hassas, yaylanır modeller.

Çok uçlu kamışlar;  Üstteki her iki tipin kombinasyonudur ve özellikle dip oltası için geliştirilmiştir. Çok uçlu (Multi Picker) olarak yapılan kamışın bir kısmı teleskopiktir son uç parçası ise geçmeli olarak takılır. Üç adet olan uç parçalarının her biri ayrı sertliktedir.

Halkasız kamışlar; Genellikle tatlı suda şamandralı balık avında kullanılan, çoklu parçadan oluşan fakat misina kılavuzları olmayan ve makinesiz kullanılan modellerdir. Göl kamışı olarak bilinir. Bu kamışlarda, misina kamışın ucuna bağlanıp şamandıra ile beraber avlanılır, belli bir yerde nokta avcılığı yapmaya çok uygundur, parçalı ve teleskopik olanları mevcuttur, kamışın hemen ucunun altında avcılık yapıldığı için misina kamıştan küçük olur. 4 &#; 16 metreye kadar olabilirler. 9 metreden uzunları iki parçalı olur. Önce 3 &#; 5 metrelik kısmı hazırlanır takım da bu uç kısma göre hazırlanmıştır. Daha sonra uzatma kısmı takılarak kamış 16 metreye kadar uzatılabilir. Balık yakalanınca tasmalanır, kamış yatay olarak geri çekilir, ek yerinden ayrılarak kısa kısmı ile balık karaya alınır. Bazen uca amortisör görevi gören bir lastik monte edilir misina da buna bağlanır. Kullanımı çok zor ve ustalık isteyen bir yöntemdir.

Surf kamışları; Kıyıdan çok uzağa atış yapabilmek için tasarlanmış ve genellikle boyutları cm arasında olan uzun saplı ve yüksek ağırlıklarda kurşunları atabilen özel seri kamışlardır.

            -Bu kamışlarda atış esnasında misina sürtünmesini azaltmak için misina kılavuzları olabildiğince azaltılmıştır ve özellikle surf makinelerle kullanılması tavsiye edilen atış performansı yüksek kamışlardır.

            -Semiparabolik olan aksionları sayesinde gr atarlı olurlar. Bu kamışlara gr arası takılan kurşunla metre üstünde atışlar yapıseafoodplus.infoı zamanda balığı çekerken yeterli kuvvete sahiptir. Kamış ağır olmasından dolayı spin(atçek)için uygun değildir.

Spin kamışlar; Avlanırken devamlı elde olduğu için hafif olmalıdır, devamlı atışlar,geri toplamalar ve tasmalamalar kamışın kaliteli olmasını gerektirir.  Çoğu zaman örgü ipleri ile avlanılmak istenir ki buda kamış halkalarının kaliteli olmasıyla mümkündür. Spin kamışının halkaları tek veya iki ayaklı olur, çoğu zaman kılavuz halka çift ayaklı geri kalanlar tek ayaklıdır.

Spin kamışları hafif ve ağır olarak üretilmektedir. Hafif olan spin kamışı 20 gr  civarı atarlı ve ,7 m uzunluğundadır. Bu hafif spin çeşidi yakın bölgelerde ava uygundur, 25 metreye kadar bütün aksionlarda üretilirler. Balıkların kısa mesafedeki kaçışlarını ve kafa atışlarını iyi bir şekilde yaylanarak önlemeleri gerekir.
Ağır spin kamışları genelde 2,,3 m ve gr atarı olur. Bu kamışların iyi materyalden yapılmış olmaları gerekir. Kötü malzemeden imal edilmesi, at-çek neticelerinde  kamışın zedelenmesine yol açar. Genelde ağır spin kamışlarının aksionu semi paraboliktir kamış yarıya kadar eğilir geri kalan mesafede yeteri kadar kuvvet kalır ki büyük balıkları çekerken balıklara belli bir kuvvet uygulanabilinsin.

Fly kamışlar; Alabalık  avında kullanılan yapay sinek (fly) atan bu kamışlar diğer kamışlardan farklıdır. Bu tip kamışlarla avlanmak da oldukça ustalık ve alışkanlık ister. Bu takımlarda kullanılan olta ipi ve makina diğerlerinden tamamen farklıdır. Fly kamışı da diğer kamışlar gibi farklı uzunluklarda olur. Makina atış sırasında savurmalara olanak sağlamak amacı ile en alt uç kısma monte edilmiştir. Fly (yapay sinek) sürekli savurmalarla hızlandırılıp atıldığından, kamış ağır ise bu savurmalar sırasında çabuk yorunulur. Son yıllarda fly kamışları karbon esaslı malzemeden yapılmaktadırlar. Böylece oldukça ince ve hafif kamışlar ortaya çıkmıştır. Fly kamışları çoğu zaman iki parçadan oluşur,seyahat ve somon kamışları çok parçadan oluşabilir bu kamışların atarları oz.(ounce) olarak belirtilir,bir ounce 28,57 gr yapar,uzunlukları gene İngiliz terimlerinden alır fus ve Inch(1 fus=30,5 cm, 1 Inch=2,54cm)Örnek 8'9 demek 8 fus ve 9 Inch yani 2,67 m seafoodplus.infolarına gelince parabolik aksionlu olanlar daha kolay atış sağlar ve yakın atışlar ve yakındaki balığı çekmek için idealdir.

 Jig kamışlar : Metal suni yemlerde dikey veya yatay seğirtme yöntemi ile avcılıkla kullanılan yeme ağırlığına göre aksiyon verebilecek hassasiyette ve büyük balıklara direnç gösterebilecek sağlamlıkta iki parça veya tek parça dolgu kamışlardır.

 
Dip kamışlar; 2, metre arası iki parçalı veya teleskopik olup, atarı gr arasıysada yapılacak av şekline göre genelde gr olur.  Aksionu uç aksionu ile semiparabolik arasında değişiklik gösterir, bu kamışlar allround kamışları olarak da bilinir.

Sazan kamışlar; 3 metre ile 4 metre arası , iki veya üç parçalı ve teleskopiktir. Sazan kamışlarının çekerleri 1,5 lb-3,5 lb arası değişir, bunlardan 1,5 lb olanları daha çok göllerde hafif avcılıkta , 3,5 lb olanları daha sert olup  akarsularda kullanılır (1 libre gram, 2 libre gram). Uzak mesafe atışları için uygundur, bütün modellerinin sapı uzundur. Balığı çekerken kamışın sertliği bir avantaj sağlar, aksionları semi parabolik ve uç aksionlu olabilir. Bu kamışlarla her türlü sazan familyasına ait balık tutulabilir.

Trigger kamışlar;Bu kamış çeşidi  tek yada iki parçalıdır. En fazla 2,1m uzunluğunda olup, ufak çıkrık takılarak kullanılır. Normalde semiparabolik aksionlu olan bu kamışların makine takılan yerinde tabanca sapı gibi olan yeri bulunur. Tekneden ağır wobbler olan jerkbait çeşidinde kulanılır, trigger kamışları bazen baitcaster adı altında da bulunur. Bu kamışlar sertlikleri ile bilinir, bu sertlik sayesinde ağır wobblerlere canlıymış süsü verilir.

Tenkara kamışlar; Japonyanın geleneksel tekniği olan bu avcılıkta eskiden sadece bambu kamış, at kılı ve ipek malzemeler kullanılırken, günümüzde, geleneksel bu üretime halen devam edilmekteyse de, yüksek kaliteli carbonfiber, camelyaf gibi teknolojik malzemelerle de üretilmektedir. Tutma kısmı ağaçtan veya mantardandır.
Tatlı suda ve denizde rahatlıkla kullanılabilmektedir. Ancak daha çok dağdan akan küçük derelerde kullanılır. Orta boydaki akarsularda rahatlıkla kullanılabilmektedir. Hızlı akan sularda ve durgun sularda da oldukça etkilidir. 
Hemen hemen tüm balık türlerinin yakalanmasında kullanılabilir.
seafoodplus.info

 Pimpel kamışlar;   bu kamış sadece buz üstünde delik açılarak yapılan balık avcılığında kullanılır, kamış makina hepsi birdir, cm büyüklüğünde ve çok hassas uca sahiptir. 







 
 Tekne kamışlar; 2,,7 metre arası uzunlukta, lb çeker gücündedir. 50 lb den sonrası derin su avcılığı veya big-game avcılığında kullanılır. Halkaları kalın ve çok sağlamdır (çift ayaklı ve küçük). Çoğu tekne kamışları iki parçalı ve makinenin tutturulduğu yerden parçalar birleştirilir. Kamış kuvvet kaybetmesin diye başka bir parça olmaz.
Doğal yem kullanmak için yapılmış tekne kamışları 3 metre veya üstü olabilir. Bu kamışların ucu hassas ve vuruşlara duyarlıdır ama yeterli derece kuvvete de sahiptir. Büyük balık vurunca hiç tereddütsüz çekilebilir. Ağır deniz takımlarında yükler çok fazla olduğundan  her halka yerine makara kullanılır veya sadece en uçta halka yerine makara vardır. Kamış sapları sünger, suni deri ve sert deliksiz mantar gibi malzemelerden olur. Kaliteli iyi kamışların sapı kesinlikle mantar olur. Ağır deniz avlarında kullanılan kamışların sapı, kamış ne kadar kaliteli olursa olsun, mantar yapılmaz. Sürtünmeler çok fazla ve kuvvetli olduğundan mantar dağılıp bozulabilir. Bu tip kamışların sapları genelde sünger veya suni deri gibi malzemelerden yapılır.
 

Başka bir çeşidi de troling avcıları için olan inline kamışlarıdır. Bu kamışlarda misina kamışın içinden geçer ve halkası yoktur, bu kamışların dezavantajı kışın soğuklarda ucu donduğu zaman misinanın zorlanmasıdır.

 Feeder kamışlar; Bu kamış dip oltası olarak kullanılır ve uç aksionludur. Bu tip kamışlarla yem kabı takılıp avlanılır. Balığın vuruşları çok hassas ve değiştirile bilinen ucundan anlaşılır. 4 metre üzerinde olabilir. Bir çok çeşidi mevcuttur, grama katar atarlı olanları da vardır. Son zamanlarda kıyı avcıları ve surf avcıları tarafından da keşfedilip kullanılmaya başlanılmıştır.
 

Çıkrık kamış

Çıkrık Kamışlar;
Derin deniz avcılığında kullanılan, daynıklılık açısından enüst seviyelerde olan kamış türüdür. Halka ve çıkrık malinalarının montaj şekliyle diğer kamışlardan ayrılmaktadır. Bu özelliği ile misina ve makinaya binen ağırlığı, fazlasıyla kamış tarafından emilerek azaltmaktadır. Kıyı avlarında kullanımı pek mümkün değildir. Tekne ile sırtı avı için tasarlanmıştır. Tek parça veya 2 parçalıdır.

Match kamışları

Match kamışları;

3 parçadan oluşan, ince bir yapıya sahip olan bu takımlar ile hafif yapay yemlerin (5 ile 20 gr arasındaki) yanısıra şamandralı takımlarında kolaylıkla kullanılması mümkündür. Yapısı itibari ile zorlu olarak nitelenen güçlü balıklarla mücadelede etkindir. Ortalama 4 m civarı bir uzunluğa sahiptir. mm lik kaliteli bir misina ile 14 kg lık bir balık çekilebilir.

Bolognese kamışları

Bolognese kamışları

Geniş ve derin nehirlerde kullanılmak amacıyla üretilmiştir. 8 metre uzunluğa kadar olanları vardır. Ticari amaçlı üretildiği zamanda 2 parça olarak üretilmişler, Sportif balıkçılıkta taşınabilir olması için 3 parçalı olarak ve teleskopik olarak üretilmektedirler.Ağır olmaları, uzun süreli elde tutma açısından yorgunluk oluşturmaktadır. Uzunluğu rüzgarlı havalarda kontrolünü zorlaştırmaktadır. Ülkemizde pek kullanım alanı yoktur.

Alabalık; gr atarlı, cm uzunluğa sahip esnek 2 parçalı Spin kamışları ve Alabalık avı için özel tasarlanan fly kamış.

Levrek; 2 Parçalı, esnek Spin kamış.

Kefal; Esnek ince yapılı spin kamış.

Yayın İçi dolgu malzemeli atarı yüksek kamış.

Turna gr atarlı, cm uzunluğunda, 2 parçalı spin kamış. Tekneden yapılan avlarda kısa kamışların ( cm den aşagısı) tercih edilmesi avı kolaylaştırır.

Sazan Dip takımı için gr atarlı, cm uzunluğunda, teloskopik kamış.

Şamandralı için m uzunlukta, halkasız göl kamışları veya kıyıdan biraz uzağa atılacaksa teleskopik kamış.
Lüfer, Çinekop, Palamut Kıyıdan akıntılı sularda gr atarlı cm uzunluğunda surf tipi kamışlar. At-çek tarzı avda gr atarlı cm uzunluğunda spin kamışlar.
İstavrit, Kroçe vb. gr atarlı surf kamışlar.

Karagöz, Çupra, İzmarit vb. Kıyıdan yemli avlarda gr atarlı cm uzunluğunda 2 parçalı veya teleskopik kamış.
Levrek, Lüfer, Kofana, Kalkan Kıyıdan avlanmada gr atarlı surf kamışlar.
Kılıç ,Akya, Orfoz, Lahos Tekneden avlanabilen bu balıklar için çıkrık kamış ve makinaları gerekmektedir.

Tatlı su kamışları ile deniz kamışları farklı niteliklere sahiptirler. Deniz için üretilenler, derinlik, dip akıntıları, dalgalar ve büyük balıklar gibi çeşitli etkenler gözetilerek üretilmekte ve esneklikleri, aksiyonları farklı olmaktadır.