Elhanı Şita Açıklaması

ELHAN-I ŞİTA (Kış Nağmeleri)- Cenap Şahabettin

Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi karlar
Geçen eyyâm-ı nevbaharı arar…
Ey kulûbün sürûd-i şeydâsu,
Ey kebûterlerin neşideleri,
O baharın bu işte ferdâsı
Kapladı bir derin sükûta yeri
Karlar
Ki hamûşâne dem-be-dem ağlar.
Ey uçarken düşüp ölen kelebek
Bir beyaz rîşe-i cenâh-ı melek
Gibi kar
Seni solgun hadîkalarda arar;
Sen açarken çiçekler üstünde
Ufacık bir çiçekli yelpâze,
Nâ’şun üstünde şimdi ey mürde
Başladı parça parça pervâze
Karlar
Ki semâdan düşer düşer ağlar
Uçtunuz gittiniz siz ey kuşlar;
Küçücük, ser-sefîd baykuşlar
Gibi kar
Sizi dallarda, lânelerde arar.
Gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,

Şimdi boş kaldı serteser yuvalar;
Yuvalarda -yetîm-i bî-efgân! &#;
Son kalan mâi tüyleri kovalar
Karlar
Ki havada uçar uçar ağlar.
Destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir
Berk-i semen, cenâh-ı kebûter, sehâb-ı ter&#;
Dök ey semâ -revân-ı tabiat gunûdedir-
Hâk-i siyâhın üstüne sâfî şükûfeler!
Her şahsâr şimdi -ne yaprak, ne bir çiçek! &#;
Bir tûde-i zılâl ü siyeh-reng ü nâ-ümid…
Ey dest-i âsmân-ı şitâ, durma, durma, çek.
Her şâhsârın üstüne bir sütre-i sefîd!
Göklerden emeller gibi rizan oluyor kar
Her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar
Bir bâd-ı hamûşun Per-i sâfında uyuklar
Tarzında durur bir aralık sonra uçarlar,
Soldan sağa, sağdan sola lerzân ü girîzân,
Gâh uçmada tüyler gibi, gâh olmada rîzân
Karlar, bütün elhânı mezâmîr-i sükûtun,
Karlar, bütün ezhârı riyâz-ı melekûtun.
Dök kâk-i siyâh üstüne, ey dest-i semâ dök.
Ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i şitâ dök:
Ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi;
Elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümîdi&#;

Cenap Şahabettin ( )

Konu: Kış manzarasının tasviri yapılmıştır.

İzlek: “Şiirde kaybolan bir saadetin hüznü hâkimdir. Düşen karlara, bahara ait sevimli unsurların zavallı hâtırası karışıyor. Kaybolan bahar ile bir kader gibi çökmekte olan kış arasında âdetâ bir trajedi cereyan ediyor.” Tema olarak şiir baştan sona bahar ile kış mevsiminin mücadelesini ve en sonunda kış mevsiminin üstün gelmesini işler.

Düşünce: Hakim olan düşünce “ Ruh-i kâinat”tır. Tabiatı hassas kılmaktıfunduszeue.infoojik intiba, imajların içinde funduszeue.info ile hüzün duygusu birbirine karışmıştır.Şiirin içindeki bahar mevsimine ait unsurlar saadeti, kış mevsimine ait unsurlar da hüznü temsil ve telkin etmiştir.

Olay: Şiir manzum bir hikaye örneği göstermez, saf şiirdir.Şiir kış mevsiminde herhangi bir günde yağmaya başlayan karın aralıklarla devam etmesini ve en sonunda bahara ait unsurların karlar tarafından yenilgiye uğratılmasıyla sonuçlandırılıyor.

Varlık: Somut varlık olarak kar, kelebek, baykuş, güvercin, çiçek gibi nesnelerin yanı sıra soyut varlıklara ve soyutlamalara başvurmuşfunduszeue.info mevsimine ait olan varlıkları kışa tezat oluşturabilmek için kullanmıştıfunduszeue.infoşlar, çiçekler, bulutlar şiirde fonksiyoneldir.

Duygu: “ Galip duygu , kaybolan bir saadet duygusu veya melânkolidir.” Şâir, karlı bir kış manzarası karşısındadıfunduszeue.info bir kuşa, bazen bir melek kanadının saçağına, bazen de bir ak başlı baykuşa benzettiği karların teşkil ettiği kış manzarası, şâire baharı düşündürür; hayalinde bahara ait çağrışımlar canlanıfunduszeue.infoaki canlılığın yerine, kışın sessiz ve hareketsiz, tek renkli manzarasının hâkim olmasından doğan hüzün, karlara bağlanan ağlamak fiilinin tekrarlanmasıyla hissettiriliyor.

Görüntü: Nesnel Görüntü:Şiirde nesnel görüntü funduszeue.infok, güvercin, çiçek, baykuş gibi tabiat varlıkları somut, nesnel, beş duyuyla algılanan görüntüleriyle tasvir edilmiyor.Şairin amacı da zaten bu varlıkların tabii görünen özelliklerini vermek değfunduszeue.info bahara ait unsurlardan hareketle kış mevsimini ve karı bize daha iyi sunabilmiştir.

Öznel Görüntü: Şâir, tabiat varlıklarını öznel bir görüntü içinde funduszeue.info şiir bir tabiat tasviri olmakla beraber, buradaki tasvir objektif değildir.Şâir görülen manzara ve tabiat olayı ile kendi duygularını birleştirmiş ve bize öylece sunmuştur.

Beyitlere Açılım ve Simge –İmge Yapısı:

1.Bölüm:
Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi karlar

(Bir beyaz titreyiş, bir dumanlı uçuş… Eşini yitirmiş bir kuş gibi kar.) Şâir bu dizelerde karların uçuşunun tasvirini yapmıştıfunduszeue.infoı beyaz titreyişler halinde, dumanlı uçuşları olan eşini yitirmiş kuşlara benzetmişfunduszeue.infoki benzetme hem şekil yönüyle hem de hissi yönüyle işlenmiştir.

2.Bölüm:
Geçen eyyâm-ı nevbaharı arar…
Ey kulûbün sürûd-i şeydâsu,
Ey kebûterlerin neşideleri,
O baharın bu işte ferdâsı
Kapladı bir derin sükûta yeri
Karlar
Ki hamûşâne dem-be-dem ağlar.

(Karlar geçen ilkbaharı arıfunduszeue.info gönüllerin çılgın şarkıları, ey güvercinlerin cıvıltıları!İşte o baharın ertesi, şu görünen manzaradır: Karlar, yeryüzünü bir derin sessizlikle kapladılar ve her an, için için ağlıyorlar.) Bu beyitlerde şâir eskiye dönerek bahara ait unsurları hatırlıfunduszeue.infoa söylenen şarkılar, güvercinlerin cıvıltıları, mevsimin getirmiş olduğu güzellikler bir bir gözünün önünden geçiyor. Karları bu güzellikleri kapladıkları için kişileştirerek için için ağlayan bir insana funduszeue.infomaya başlayan bir saadet duygusu yavaş yavaş kendini göstermeye başlamıştır. Şâir bu bölümü karların tasviri ile bitirir.

3.Bölüm:
Ey uçarken düşüp ölen kelebek
Bir beyaz rîşe-i cenâh-ı melek
Gibi kar
Seni solgun hadîkalarda arar;
Sen açarken çiçekler üstünde
Ufacık bir çiçekli yelpâze,
Nâ’şun üstünde şimdi ey mürde
Başladı parça parça pervâze
Karlar
Ki semâdan düşer düşer ağlar

(Ey uçarken düşüp ölen kelebek! Bir melek kanadının beyaz saçağını andıran kar, seni şimdi solgun bahçelerde arıfunduszeue.info vakti çiçeklerin üstünde ipekli bir yelpaze gibi açılıyordun.Şimdi ise ölüsün ve cesedinin üstünde parça parça karlar uçuşmaya başladı. O karlar ki gökyüzünden düşer düşer, ağlar…)Şâir bu dizelerde tekrar bahara ait unsurları işlemişfunduszeue.info vakti çiçeklerin üstünde dolaşan dolaşan bir kelebeği hatırlamış ve karların düşmeye başlaması ile bu hayali kaybolmuştur zira o çiçekler artık karlarla kaplıdır ve kelebek ölmüştüfunduszeue.info kaybolan saadet duygusu daha belirgin bir şekilde işlenmişfunduszeue.infoı şâir bir meleğin kanadının beyaz saçağına benzeterek onlara kutsallık yüklemişfunduszeue.info karların tasviri yapılmıştıfunduszeue.info duygusu ile melankolinin savaşı devam etnektedir.

4.Bölüm:
Uçtunuz gittiniz siz ey kuşlar;
Küçücük, ser-sefîd baykuşlar
Gibi kar
Sizi dallarda, lânelerde arar.
Gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,
Şimdi boş kaldı serteser yuvalar;
Yuvalarda -yetîm-i bî-efgân! &#;
Son kalan mâi tüyleri kovalar
Karlar
Ki havada uçar uçar ağlar.

(Ey kuşlar!Sizler uçup gittiniz.Şimdi ak başlı baykuşlara benzeyen kar, sizi dallarda ve yuvalarda arıfunduszeue.infoiz gittiniz, siz ey kuşlar!Şimdi yuvalar, baştan başa boş kaldı.Havada uçup uçup ağlayan karlar, o yuvalarda sessiz ve şikâyetsiz yetimler gibi kalmış olan mavi tüyleri kovalıyor.)Bilindiği gibi kış mevsimi ile beraber kuşlar daha sıcak yerlere göç ederler ve geriye bölgesini terk etmeyen baykuşlar ve kuşlardan geriye kalan tüylerdir. Bahardan kalan bu hatıralar şâirin kış manzarasını vermesinde etkili olmuşfunduszeue.info gene yağmaya devam eden karı tasvir etmişfunduszeue.infoaki canlılığın yerine, kışın sessiz ve hareketsiz, tek renkli manzarasının hakim olmasından doğan hüzün, karlara bağlanan ağlamak fiilinin etkisiyle hissettiriliyor.

5.Bölüm:
Destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir
Berk-i semen, cenâh-ı kebûter, sehâb-ı ter&#;
Dök ey semâ -revân-ı tabiat gunûdedir-
Hâk-i siyâhın üstüne sâfî şükûfeler!
Her şahsâr şimdi -ne yaprak, ne bir çiçek! &#;
Bir tûde-i zılâl ü siyeh-reng ü nâ-ümid…
Ey dest-i âsmân-ı şitâ, durma, durma, çek.
Her şâhsârın üstüne bir sütre-i sefîd!
Göklerden emeller gibi rizan oluyor kar
Her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar
Bir bâd-ı hamûşun Per-i sâfında uyuklar
Tarzında durur bir aralık sonra uçarlar,
Soldan sağa, sağdan sola lerzân ü girîzân,
Gâh uçmada tüyler gibi, gâh olmada rîzân
Karlar, bütün elhânı mezâmîr-i sükûtun,
Karlar, bütün ezhârı riyâz-ı melekûtun.
Dök kâk-i siyâh üstüne, ey dest-i semâ dök.
Ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i şitâ dök:
Ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi;
Elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümîdi&#;

(Ey kış seması! Elinde taze bulut, güvercin kanadı ve yasemin yaprağı yani bunlara benzeyen kar, yığın yığındır. Ey sema!Tabiatın canlı ve hareketli akışı durmuştur.Şimdi bütün tabiat, sessiz ve hareketsiz bir uykuya dalmıştıfunduszeue.infoşilliğinden soyunmuş olan toprak, siyah funduszeue.info bu kara toprağın üstüne beyaz, lekesiz ve şeffaf çiçeklerini (karlarını) dök!Ne yaprak, ne bir çiçek var; şimdi her koruluk ümitsiz ve siyah renkli bir gölgeler yığını halinde …Ey kış semasının eli!Durma durma, bu karanlık koruların üstüne (karlarınla)beyaz bir örtü çfunduszeue.info, göklerden emeller gibi dökülüfunduszeue.info her yanda hayalim gibi dökülüfunduszeue.info her yanda hayalim gibi uçuşuyor… Emellerin, dileklerin yükseldiği, kabul veya reddolunduğu yer göklerdir, veya böyle olduğuna inanılmıştıfunduszeue.info sebeple şâir bembeyaz ve tertemiz görünüşüne bakarak karla emeller arasında benzerlik funduszeue.infoın dört bir yanda savruluşunu ve hayalin zaman ve yerle kayıtlı olmayan uçuculuğuna funduszeue.info sessiz bir rüzgarın temiz kanadında, bir an için uyuklar gibi durur, sonra titrek ve ürkek bir şekilde soldan sağa sağdan sola uçfunduszeue.info tüyler gibi uçuyor, bazen de dökülüfunduszeue.info, sessizliğin duâya benzer , mırıltılı şarkılarıdıfunduszeue.info, ilâhî âlemin, meleklere has bahçelerin çiçekleridir…Ey gökyüzünün eli!Ey kış mevsiminin eli!Ey bolluk ve cömertliğin eli!Kara toprağın üstüne, bahar çiçeklerinin yerine beyaz karları, kuş cıvıltılarının yerine de ümit sessizliğini dök!&#;)

Bu bölümde şâir bahara ait unsurlara yer vermemiştir.Önce kışa hitap sonra karların düşmesinin tasviri sonra gene kışa hitap ile bu bölümü bitiriyor.Şiir kışın bahara, melânkolinin saadete galebe gelmesiyle sonuçlanıyor. Bu şiir bir tabiat tasviri olmakla beraber , buradaki tasvir objektif bir tasvir değildir.Şâir görülen manzara ve tabiat olayı ile kendi duygularını birleştirmiş ve bize öylece sunmuştur.

Nazım Şekli:Şiir mısraların kümelenişi itibariyle karışık düzenli serbest bir şekle funduszeue.infoa ile birlikte kurgulanmıştır. “ Elhân-ı Şitâ’nın dış şekli, tamamen müzikal bir karakter funduszeue.info bu musikî prensibi sadece dış şekle değil, iç şekle, muhtevanın düzenlenmesine de hâfunduszeue.info ve kışa ait muhtelif unsurları birer “leit-motif” gibi kullanan Cenab, onları karların yağış hareketlerine uygun şekilde münavebeli bir hareket içinde ele alıyor.”

Dil:Servet-i Fünûn döneminin özelliklerini gösterir ve dili ağırdır.Şiirde çokça tamlamaya , sıfatlara , mecazlara yer verilmiştir.

Üslup:Şâir kaybolan saadet duygusunu belirli bir ahenk düzeni içerisinde vurgulamıştıfunduszeue.infomlerinden algıladıkları kendi ruhuna ait tasavvurları birleştirmişfunduszeue.info sanatlara, mecazlara, sıfat terkiplerine sıkça başvurmuşfunduszeue.info yer hitabet üslubuna da başvurmuştur.

Âhenk: Şiirde ince bir musikî vardır.Ünlü ve ünsüzler belirli bir tertibe göre dizilmişfunduszeue.info konuda Mehmet Kaplan şöyle der: “Şiirde âdeta “lâ” sesini veren kelime “kar” dıfunduszeue.infoçilen kafiyelerden büyük bir kısmı ona uyuyor. “Arar, ağlar, kuşlar, yuvalar, kovalar, uçarlar”.Mısraların içi “r” sesini ihtiva eden birçok kelimelerle kaynaşır: “lerze, serd, kebûter, bahar, derin, yeri, rîşe, mürde, düşer, dallar, serteser, tüyler”.Kışın hâkim olduğu kısımlarda ise sert ünsüzleri ihtiva eden kelimeler çoğalıyor ve aliterasyon yapılıyor.” Kelime sentaksına büyük önem vermişfunduszeue.infoîyi yaratan unsurlardan biri de tekrarlardır.Şâir sıkça vezin ve şekil tekrarları yapmıştır.Sıkça kullanılan heyecanı ifade eden ‘ey’ ile başlayan mısralarda âhenk oluşturmuştur.

Kafiye: Cenab Şahabeddin&#;in klasik ahenk unsurlarından kafiyeye ve vezne kuvvetle bağlı bir şairdir. Âhenk sağlamak için bol miktarda kafiyeye başvurmuşfunduszeue.info kafiye, yarım kafiye sıkça başvurmuşfunduszeue.infoleri bir müzikalite oluşturabilmek için adeta seçmiştir.

Vezin: Elhân-ı Şitâ’da Aruz vezninin  şu kalıpları kullanılmıştır:
1. Feilâtün mefâilün feilün
(fâilâtün) ( fâ’lün)
funduszeue.info’ûlü fâilâtü mefâilü fâilün
funduszeue.info’ûlü mefâîlü mefâîlü feûlün

Şâir bu karışık kalıpları kullanarak muhteva ile şekli birleştirmişfunduszeue.infoın hareketini hem tasvir ederek hem de vezinleri kullanarak bizlere göstermiştir. Adeta bir ressam gibi çizmiş olduğu kar tasvirine seçmiş olduğu fiiller ve vezin sayesinde canlı bir hayat sahnesini bizlere sunmuştur.

Kaynakça:
Mehmet Kaplan,Şiir Tahlilleri1 Dergah Yayınları Mart İstanbul
funduszeue.infoah Çetin Şiir Tahlilleri 1 Öncü Kitap Ankara
Ali İhsan Kolcu Servet-i Fünûn Edebiyatı Salkımsöğüt Yayınları Ankara
Dr. Hasan Akay Servet-i Fünûn Şiir Estetiği (Cenab Şehabeddin’in Gözüyle) Kitabevi Yayınları İstanbul

Elhan-ı Şita (Kış Ezgileri)

Elhan-ı Şita (Kış Ezgileri)

19 Ocak

''Kar'' ve ''Kış'' gelince benim de aklıma öncelikle Cenap Şahabettin'in ''Elhan-ı Şita'' (Kış Ezgileri), Ahmet Muhip Dranas'ın ''Kar'' ve Yahya Kemal Beyatlı'nın ''Kar Mûsîkileri'' isimli şiirleri gelir.

Daha önce son ikisini ard arda bu sayfada vermiştim. Şimdi de Cenap Şahabettin'in Türk Edebiyatında o muhteşem kış şiir olan ''Elhan-ı Şita''sını hem orjinal hali hem de günümüz Türkçesiyle veriyorum. Cenap Şehabettin, "Elhan-ı Şita" adlı şiiriyle Servet-i fünun döneminde sembolizm akımın ilk uygulayıcısıydı.

Elhan-ı Şita şiirinin konusu basittir. Şiirde kış mevsimi gelmiştir, kar yağmaktadır. Şiirde kar yağışı bir tablo gibi anlatılmaktadır. Ancak şiirde kış mevsiminin, zemheri aylarının o dondurucu soğuğu, o ürpertici rüzgârları, tipileri, fırtınaları yoktur… Dışarıda üşüyenler, titreyenler, açta açıkta kalanlar yoktur… Kimsesiz sahipsiz insanlar yoktur, hayvanlar yoktur Varsa da kış, şömineli bir mekânda camdan seyreder gibi anlatılmaktadır… Şair, kışı olduğu gibi değil de görmek istediği şekliyle tasavvur etmiştir. Şiirde kelimeler bir musiki notaları şeklinde sıralanmaktadır. Şiirin öznesi kardır. Kar da eşini kaybetmiş bir kuş gibi ilkbaharın geçen günlerini aramakta, yâd etmektedir. Şiirde kar yağışının her türlü şekli tasvir edilir; toz şeklinde yağan kar, lapa lapa yağan kar, tipi şeklinde yağan kar Şiirde asıl vurgulanan ancak gizlide kalan, geri planda duran, sessiz sessiz anlatılan hüzündür, gamdır, kederdir… Bu nedenle şiirde melankoli de vardır. Gökyüzünden yağan sanki hüzündür, gamdır, kederdir, kasvettir

Eskiden İstanbul'a kar düştü mü yere tüm gazetelerde, tüm mecmualarda ilk sayfada bu güzide şiir yayınlanırmış. Şimdiki gibi insanları korkutup ‘’felaket’’, ‘’kaos’’, ‘’son dakika’’, ‘’kar faciası’’ türünden başlıklar olmazmış gazetelerde… 

Nazım Hikmet ‘’bir küvet hikâyesi’’ adlı şiirinin iki ayrı yerinde bu şiirden alıntı yapar. Şiir çok uzun, alıntı yapılan bölümler şunlar:

    ‘’Yaktım sobamızı.
     İyice ısınmak lâzım ilkönce.
     Ciğer bir çay bardağı gibi çatlarmış.
     Pencereye, kara bakıyorum :
     «Eşini gaip eyleyen bir kuş
                                                 gibi kar
       geçen eyyamı nev baharı arar»
     Babam bu şiiri çok severdi.
     Sen beğenmezsin.
     «Sağdan sola, soldan sağa lerzânı girizan»

     Lambayı söndürmeden balkona çıktım.
     « gibi kar
                 düşer düşer ağlar»
     Oturdum balkonda iskemleye.
     Havada çıt yok.
     Karanlık bembeyaz.
     Uykudayım sanki.
     Sanki çok sevdiğim bir insan
     korkarak beni uyandırmaktan
                             yumuşacık dolaşıyor etrafımda.’’

Dün İsmet Özel'in ''Karlı Bir Gece vakti Bir Dostu Uyandırmak'' isimli şirini vermiştim. İsmet Özel'in mükemmel okuduğu şiirlerden birisi de ''Elhan-ı Şita''dır. Şiirin sonundaki bağlantıda İsmet Özel’in sesinden ‘’Elhan-ı Şita’’yı verdim Görseli de güzeldir, sanki şiirdeki gibi kar yağar

Bu kışta ve bu karlı günde bu üç şiirin keyfini çıkarın derim. 

Osman AYDOĞAN

Bağlantıda İsmet Özel’in sesinden ‘’Elhan-ı Şita’’:
funduszeue.info?v=ugu4AmI9I1o

Elhan-ı Şita

Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş, - Bir beyaz titreyiş, bir dumanlı uçuş,
Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi kar - Eşini kaybeden bir kuş gibi kar
Gibi kar                                          - Gibi kar
Geçen eyyâm-ı nevbaharı arar  - Geçen ilkbahar günlerini arar
Ey kulûbün sürûd-i şeydâsu,         - Ey kalplerin divane şarkısı
Ey kebûterlerin neşideleri,            -  Ey güvercinlerin şiirleri
O baharın bu işte ferdâsı               - O baharın bu işte yarını
Kapladı bir derin sükûta yeri          - Kapladı bir derin sessizliğe yeri
Karlar                                             -  Karlar
Ki hamûşâne dem-be-dem ağlar.  - Ki sessizce arasıra ağlar

Ey uçarken düşüp ölen kelebek     - Ey uçarken düşüp ölen kelebek
Bir beyaz rîşe-i cenâh-ı melek        - Bir melek kanadının beyaz püskülü
Gibi kar                                           - Gibi kar
Seni solgun hadîkalarda arar.         - Seni solgun bahçelerde arar.
Sen açarken çiçekler üstünde         - Sen açarken çiçekler üstünde
Ufacık bir çiçekli yelpâze,               - Ufacık bir çiçekli yelpâze,
Nâ'şun üstünde şimdi ey mürde     - Cansız bedenin üstünde şimdi ey ölü
Başladı parça parça pervâze          - Başladı parça parça altın kırıntıları
Karlar                                              - Karlar
Ki semâdan düşer düşer ağlar!       - Ki gökyüzünden düşer düşer ağlar!

Uçtunuz gittiniz siz ey kuşlar;        - Uçtunuz gittiniz siz ey kuşlar
Küçücük, ser-sefîd baykuşlar        - Küçücük, beyaz başlı baykuşlar
Gibi kar                                          - Gibi kar
Sizi dallarda, lânelerde arar.         - Sizi dallarda, yuvalarda arar.
Gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,      - Gittiniz, gittiniz siz ey kuşlar,
Şimdi boş kaldı serteser yuvalar;  - Şimdi boş kaldı baştan başa yuvalar
Yuvalarda -yetîm-i bî-efgân! -       - Yuvalarda -feryat etmeyen yetîm-
Son kalan mâi tüyleri kovalar       - Son kalan mavi tüyleri kovalar
Karlar                                            - Karlar
Ki havada uçar uçar ağlar.            - Ki havada uçar uçar ağlar.

Destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir        - Ey kış göğü, elinde yığın yığındır       
Berk-i semen, cenâh-ı kebûter, sehâb-ı ter Yasemin yaprağı, güvercinkanadı, ıslak bulut
Dök ey semâ -revân-ı tabiat gunûdedir- - Dök ey gökyüzü -doğanın canlılığı  uykudadır-
Hâk-i siyâhın üstüne sâfî şükûfeler!     - Siyah toprağın üstüne katışıksız çiçekler!

Her şahsâr şimdi -ne yaprak, ne bir çiçek! - -Her ağaçlık yer şimdi -ne yaprak, ne bir çiçek! -
Bir tûde-i zılâl ü siyeh-reng ü nâ-ümid - Bir gölge yığını ve siyah renkli ve ümitsiz
Ey dest-i âsmân-ı şitâ, durma, durma, çek. - Ey kış göğünün eli, durma, durma, çek.
Her şâhsârın üstüne bir sütre-i sefîd!      - Her ağaçlığın üstüne bir beyaz örtü!

Göklerden emeller gibi rizan oluyor kar - Göklerden emeller gibi dökülüyor kar
Her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar - Her mutlu hayalim gibi koşarak düşüyor kar

Bir bâd-ı hamûşun Per-i sâfında uyuklar - Sessiz bir rüzgar tüylü bir kanatta uyuklar
Tarzında durur bir aralık sonra uçarlar,   - Yolunda durur bir aralık sonra uçarlar,

Soldan sağa, sağdan sola lerzân ü girîzân, - Soldan sağa, sağdan sola titreyerek ve kaçışarak
Gâh uçmada tüyler gibi, gâh olmada rîzân - Bazen uçmada tüyler gibi, bazen dökülmede

Karlar, bütün elhânı mezâmîr-i sükûtun, - Karlar, sessizliğin dualarının bütün nağmeleri
Karlar, bütün ezhârı riyâz-ı melekûtun. - Karlar, ruhların bahçelerinin  çiçekleri

Dök kâk-i siyâh üstüne, ey dest-i semâ dök.- Dök siyah toprak üstüne, ey göğün eli dök.
Ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i şitâ dök: - Ey göğün eli, izzetin eli, kışın eli, dök

Ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi; - Bahar çiçekleri yerine beyaz kar
Elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümîdi.- Kuşların nağmeleri yerine ümidin suskunluğunu.

Cenab ŞAHABETTİN

“Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş eşini gaib eyleyen bir kuş gibi kar”

Oscar Wilde “Tabiat sanatı taklit eder.” diyor. Cenap Şehabettin öldüğünden bu yana kar bir kez olsun Elhan-ı Şita'daki gibi yağmadı. Elhan-ı Şita şiirinin eriştiği seviyeyi görecek gözü, duyacak kulağı Türk harfleri elimizden alındığı için kaybettik. Haberdar olduğumuz şey en azından iki nesil boyunca Elhan-ı Şita’nın hem Türkiye’deki şiir okuyucusunun hem de Türk Edebiyatı'nın önde gelen isimlerinin üzerinde bıraktığı büyük tesirdir. Biz harflerimizi geri almaya yeminli insanlar olarak Elhan-ı Şita şiirinin taşıdığı estetik endişeleri fark etmeye talibiz. 

Kendisi de bir Plevne şehidinin oğlu olan Cenap, Elhan-ı Şita'yı ilk kez Servet-i Fünun mecmuasının Dömeke Meydan Muharebesi akabinde  neşredilen "Evlad-ı Şüheda ve Malulin-i Guzat-ı Osmaniye Menfaatine Mahsus Nüsha-i Mümtazesi'nde yayınladı. Biz de İstiklâl Marşı Derneği üyeleri olarak kendimizi İstiklâl Marşımızda bahsi geçen şehit oğluna nispet ederek yaşıyoruz. Bu sebeple milli endişelerin estetik endişeyle koparılamaz bağını işaret etmesi bakımından bir abide olan Elhan-ı Şita şiirini gündeme getirmenin bize nasip olması tesadüf değil. Bunlara istinaden bu kitapçığı hazırladık. Eğer çabamız karşılığını bulacak olursa önümüzde geniş bir yol açılacağını haber vermek lazım. Bu yolun açılmasının bugün edebiyat adı altında işlenen cürümlerin tasfiyesini de başlatacağı ümidindeyiz. Belirleyici olanın okurun keyfiyeti olduğunu derhatır edelim. Cenap Şehabettin’in dediği gibi “Her cemiyet layık olduğu edebiyatı sever.”