A Man Called Otto Hangi Platformda

Los manómetros de presión son necesarios en cualquier industria en la que se utilice la presión del aire. El manómetro mide la cantidad de presión de aire y la muestra como una lectura analógica o digital. Puede usarse para medir muchas cosas, como la presión del combustible, el fluido hidráulico, el nitrógeno, el oxígeno e incluso la temperatura del agua.

¿Cómo elegir un manómetro de presión?

• Elija un manómetro adecuado para su aplicación. Por ejemplo, si lo usa en la industria petrolera y necesita medir presiones de hasta 5000 PSI (libras por pulgada cuadrada), entonces elija un manómetro apropiado con un rango de 0 a 5000 PSI.
• Compruebe si la presión puede medirse con precisión dentro del rango en el que desea utilizarlo:
• ¿Existe alguna relación fija entre dos mediciones? Por ejemplo, ¿una medición es siempre igual a otra independientemente de su valor? En caso afirmativo, elija este tipo de manómetro; en caso contrario, considere otros tipos

Límites de presión

Como manómetro, el manómetro se emplea para medir la presión de un gas o un líquido. El manómetro tiene una presión máxima que puede medir y también tiene una presión mínima que puede medir.

La precisión de un manómetro de presión.

La precisión es la diferencia entre la lectura y la presión real. La precisión es importante cuando se trabaja con presiones elevadas, por ejemplo, en entornos médicos o industriales.

La precisión depende del manómetro y puede verse afectada por la temperatura, la presión atmosférica y otros factores.

Conexión y condiciones de trabajo

A la hora de elegir un manómetro, es importante tener en cuenta la conexión y las condiciones de trabajo del mismo:

• Para la conexión, hay que saber qué tipo de conexión se va a utilizar. Hay muchos tipos diferentes de conexiones y cada una tiene sus propias especificaciones. Los principales tipos son las roscas estancas, los accesorios de tubería y las bridas.
• En cuanto a las condiciones de trabajo, hay que saber qué presión puede soportar. Los manómetros tienen diferentes rangos para diferentes aplicaciones.

Trabaje de forma segura con el equipo adecuado.

En el mundo de la seguridad industrial, es valioso tener en cuenta todos los aspectos de su entorno de trabajo. Un manómetro es una parte de esta ecuación, pero no es lo único en lo que hay que pensar cuando se trabaja con sistemas de alta presión.

Un manómetro es una herramienta empleada para medir la presión dentro de un objeto (como una tubería). Puede ayudarle a determinar si hay fugas u otros problemas en su sistema que necesiten atención. Suelen ser de dos tipos: analógicos y digitales. Los analógicos utilizan diales, mientras que los digitales muestran las lecturas en una pantalla o monitor. Ambos le dicen cuánta presión hay dentro de algo, mostrando lecturas numéricas como bar/psi/kPa etcétera dependiendo del tipo para el que están diseñados específicamente – ¡así que elija sabiamente!

Recuerde que los distintos tipos de manómetros funcionan mejor en condiciones diferentes, así que asegúrese de saber qué tipo de presión entra en su máquina antes de tomar una decisión de compra. Para que seleccione el que más le convenga, ponemos a su servicio nuestro sitio web. En Mexitrade contamos con los de mejor calidad para su negocio.

Aşırı Rus Milliyetçiliği Üzerine Güncel Araştırmaların Durumu* Andreas Umland** Çev. Vildane Özkan (Vildane Şabanova Alieva)*** Özet: Yazıda, aşırı Rus milliyetçiliği üzerine son yıllarda yapılmış çalışmalar ve yayınlar değerlendirilmektedir. Andreas Umland, çeşitli araştırmacıların Rus milliyetçiliği ile ilgili yaklaşımlarını ve çalışmalarını eleştirel olarak inceleyip tartışmakta ve Rus milliyetçiliği üzerine çalışmaların ayrıntılı olarak 10 yıllık bir bibliyografyasını vermektedir. Anahtar sözcükler: Aşırı Rus Milliyetçiliği, Faşizm, Aşırıcılık, Alt-Disiplin. Current State of Russian Ultra-Nationalism Studies Abstract: The paper provides an overview of the studies of Russian ultra-nationalism. Andreas Umland critically examines approaches of various researchers and gives a detailed 10-year bibliography of the works on Russian nationalism. Key words: Russian Ultra-Nationalism, Fascism, Extremism, Sub-Discipline. Son aylarda Rusya ile kimi Doğu Avrupa ve Batı ülkeleri arasındaki ilişkilerde göreli olarak bir ısınma görünmektedir. 2009-2010 yıllarında Rus-Amerikan ilişkilerinde “buzların erimesine” ve 2010 baharında Moskova ve Kiev arasındaki yeni yakınlaşmaya rağmen, hem Rus seçkinlerinin hem “sıradan” Rusların dış politikaya bakışlarında görülen geçen yüzyıldan günümüze kadarki eğilimlerinde karşıt bir doğrultu da bulunmaktadır. Son yıllarda Rus politik söyleminde temel değişikliklerin sonucu olarak 21. yüzyılın ikinci on yılının başlangıcında aşırı Batı karşıtlığı, önemli bir entelektüel ve politik harekete dönüştü [1] ve Rusya’da milliyetçi görüşlerin ifadesi politik açıdan doğru oldu [2]. Büyüyen Amerikan karşıtı Rus bağnazlığı (обскуртанизм); –Rusya Federasyonu’nun Batı’yla çeşitli politik karşıtlıkları ya da “iktidarın” liberal entelektüellerle çatışması etrafında giderek yaygınlaşan komplo kuramları gibi– imparatorluk sonrası Rus sendromunu özellikle keskinleştirir [3]. O daha çok “sırtından bıçaklama efsanesi” (“Dolchstoßlegende”) –Birinci Dünya Savaşı’ndaki yenilgide Almanya’nın, “iç” düşmanlar ve onların dış destekçileri * Tartaria Manga. Studia Turkica Mongolica Tibetica Manchurica Sibirica Russica et cetera, No: 1, (2012), ss: 170-189, (Ağ Bağlantısı: http://www.tartaria-magna.ru/; Erişim: 13 Mayıs 2014); içinde yayınlanan “Русский ультранационализм: актуальное состояние исследований” adlı makale, yazarı Andreas Umland’dan çevirmen tarafından alınan izin ile Türkçe’ye çevrilmiştir. ** Kiev-Mohıla Akademisi Ulusal Üniversitesi’nde Siyaset Bilimi Bölümü’nde öğretim üyesi, [email protected] *** Uludağ Üniversitesi Sosyoloji Bölümü’nde öğretim görevlisi, [email protected] 2 yanılsaması– ile 1918’de ikinci Alman imparatorluğunun “utanç verici” sonundaki Alman politik ve entelektüel liderlerinin saldırgan tepkilerine benzemektedir [4]. En kötü olasılıkla Rus-Gürcü, Ukrain-Rus ya da imparatorluk-sonrası benzer mücadeleler ile ilgili Rusların daha ileri paranoyak yorumları; hem eski SSCB coğrafyasında devletlerarası çatışmalar hem Rus-Batı anlaşmazlığı gibi yeni gerginliklere yol açabilir. Bu manzaradaki aşırı Rus Batı-karşıtlığı, çağdaş Avrupa-Asya güvenliğinin güncel-politik çözümlemesi bağlamında yeni politik düşünce tarihi araştırmalarının konusu oldu. Bu uzun vadeli eğilimlere rağmen Sovyet sonrası aşırı Rus milliyetçiliği araştırmaları [5], uluslararası sağ kanat aşırıcılığı üzerine karşılaştırmalı çalışmaların hala birleştirilmemiş, parçalı bir bölümünü oluşturmaktadır. Örneğin aynı görüngüyle ilgili yayınlarda yazarlar, söz konusu görüngünün tarihsel açıklaması, bilimsel sınıflandırması ve politik değerlendirilmesi hakkında genellikle çok farklı sonuçlara ulaşıyorlar. Kimi durumlarda böyle bir çeşitlilik elbette hoş karşılanabilir, çünkü bu makale ve kitaplara özgünlük kazandırır. Ancak Sovyet sonrası sağ radikalizmine ilişkin kimi çözümlemelerde görülen sonuçlar, yorumlar ve tanımlar arasındaki bu farklılık, her zaman sadece yazarların özgün düşünceleri ile ilgili değil, aynı zamanda bizim alt-disiplinin yetersiz gelişimiyle de ilgilidir. Araştırmamızın genel bir alanı ile uzmanlar çevresinin var olmasına ve gelişmesine rağmen, henüz aşırı Rus milliyetçiliğini araştıranların bilimsel bir topluluğu (scientific community) hakkında konuşmak için erkendir. İlkin bu, yazarların yayınlarına yönelik meslektaşlarının ortak ilgisizliği ile açıklanır, sonrasında ise bu ilgisizlik, söz konusu akademik yayınların yeniliği ve niteliğinin değerini düşürmektedir. “Oluşmuş bir alt-disiplin” mi? Bu bağlamda; son zamanlarda Mihail Sokolov’un, 2007’de belli bir grup araştırmacı vardı ki “üyelerinin birbirlerine atıfta bulunma sıklığı ile … birbirlerinin çalışmalarını izlediği iyi oluşmuş bir altdisiplin vardı” ifadesine katılmak zordur [6]. Özelleşmiş yazın incelemesinde Sokolov; bölünmüş bir araştırmacılar topluluğunu resmeder ve bu resimde bir grup uzman, Rus toplumunda “faşizm” metaforuna ve/veya politik “epidemi/salgın hastalık” düşüncesine sahiptir. Sokolov’a göre söz konusu çevre, faşizm kavramından daha çok kendi kavramsallaştırmalarıyla çalışan diğer yazarları önemsemeyen kendi üyeleri arasında bir “Tartışma” (aynen!) yürütür. Her zaman birbirlerini yüzyüze yakından tanıyan 3 bir araştırmacılar topluluğu olduğuna ve onların az ya da çok birbirlerini bilgilendirdikleri ve birbirlerinden alıntı yaptıkları konusundaki düşünceye katılabiliriz [7]. Aynı şekilde söz konusu uzmanların resmi olmayan çevresinin üyelerinin, diğer uzmanlardan daha çok kendi aralarında iletişimde bulundukları da doğrudur. Ama yine de Sokolov’un yapmış olduğu gibi büyük harflerle “Tartışmalar” olarak da adlandırılabilecek olan gerçekten de anlamlı uzun akademik tartışmalar, henüz “oluşmuş bir altdisiplin”i göstermez, ne yazık ki bu 2010 yılı için gerçeklikten uzak görünüyor [8]. Son on yılda yine de ortaya çıkanlar:  Moskova’da Toplum Bilimleri Bilimsel Enformasyon Enstitüsü’nde Fransız-Rus İnsan ve Toplum Bilimleri Merkezi’nde Marlene Laruelle tarafından başlatılan Rus milliyetçiliği üzerine önemli seminerler [9];  Oxford’da Catriona Kelly ve Andy Byford tarafından düzenlenen şu ya da bu şekilde Rus milliyetçiliği ile ilişkili konferanslar dizisi [10];  Tampere, Arlington, Cambridge, New York, Moskova ve Berlin’de ICCEES [11], AAASS [12], BASEES [13], ASN [14] ya da ECПИ [15] gibi Doğu Avrupa çalışmalarının bilimsel topluluklarının öncülük ettiği konferanslarda çeşitli benzer bölümler ve yuvarlak masalar. Yine de bildiğim kadarıyla Sovyet sonrası aşırı Rus milliyetçiliğine [16] adanmış tek bir büyük kongre ve resmi yapı –örneğin söz konusu kuruluşlardan birinde ya da РАПН’de [17] bir altbölüm– yoktur. Kimi açılardan “Panorama” [18] ve “Sova”’nın [19] Moskova Merkezleri, bizim resmi olmayan topluluğumuzun resmi kurumsal odağı işlevini gerçekleştirdiler ve gerçekleştirmeyi sürdürüyorlar [20]. Ancak “Panorama” ve “Sova”nın tüm çalışanları, kendi yayınlarının olağanüstü değerine rağmen, Rus milliyetçiliği ile ilgili tarihsel ve kuramsal çalışmalardan daha çok günlük gözlemleme, empirik analiz için niceliksel ve niteliksel veri toplama ile meşgul oluyorlar. Günümüzde var olanlar:  şu ya da bu ölçüde bizim konuya adanmış çeşitli haber ve bülten derlemeleri: “Sova” merkezinin “News Releases” [21] ve “Reports and Analyses” [22] bölümleri, “Bigotry Monitor” [23], “UCSJ News” [24], “The Russian Nationalism Bulletin” [25], “MBHR Chronicle” [26], “National Identity in Russia from 1961: 4 Traditions and Deterritorialisation—Newsletter” [27], “Blickpunkt Demokratie und Extremismus Newsletter Osteuropa” [28],  aynı konuyla ilgili serbest erişimli siteler arasında bulunanlar: “Национализм и ксенофобия” [29], “Национализм—экстремизм—ксенофобия” [30], “Coalition Against Hate” [31], “Russia-Bear in Integrating Europe” [32], “Общественный фонд ‘Антифашист’” [33], “Антифашистский мотив” [34], “Antirasizm.ru” [35], “Russian Nationalism Links” [36],  kapalı LinkedIn-grubu “Researchers of Russian Nationalism” [37] ve  resmi olmayan topluluğumuzun üyelerinin sık sık yayın yaptığı dergilerden kimileri: “Неприкосновенный запас” [38], “Вопросы философии” [39], “Политическая экспертиза” [40], “Ab Imperio” [41], “Pro et Contra” [42], “Demokratizatsiya” [43], “Nationalities Papers” [44], “Вестник общественного мнения” [45], “Forum fur osteuropaische Ideen- und Zeitgeschichte” [46] ve “Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры” [47]. Ama tüm bunlar Sokolov tarafından önerildiği gibi “oluşmuş bir altdisiplin”den [48] bahsetmek için yeterli değildir. Bizde henüz ne ciddi akademik kurumsal çerçeveler (yani dernekler ve araştırma enstitüleri) var, ne akademik dergi yayınları (yani uzmanlaşmış dergi ya da yıllık), ne de düzenli düşünce değişim forumları (yani düzenli oturum ya da konferans dizileri) var. Günümüzde Almanya’da çıkan İngilizce-Rusça-Almanca dillerinde yayın yapan bir kitap dizisi olan “Советская и постсоветская политика и общество” [49], konu üzerine monografi ve derleme yayınlama olanağı vermektedir [50]. Ancak bu yayın 2004 yılından beri vardır ve bu yüzden de az tanınmaktadır. Herhalde bu kitap dizileri, umut edilen bilimsel topluluğun üyeleri arasında etkileşimli iletişim için bir zemin büyük olasılıkla oluşturmayacaktır. Örgütsel eksikliklere ek olarak, sözde altdisiplini kavramsal olarak çerçevelendirebilecek akademik yazının da eksikliğini ifade etmek önemlidir. Benim hesaplamalarıma göre, on makaleden sadece biri, Sokolov’un konu başlığına atıfta bulunarak altdisiplinin son yirmi yılı aşkın gelişimini aydınlatır ve eleştirir [51]. Bunlar, çeşitli dergilerde dağılmış ayrıntılı olmayan metinlerdir ve gölgede kalmışlardır. Sokolov’un makalesinde onlardan hiçbirine atıfta bulunmamış olması önemlidir [52]. Çağdaş aşırı Rus milliyetçiliği çalışmalarının kökeni ve gelişimi hakkında tarih kitabı yoktur [53]. 5 Yine de bizim disiplinimizin gelişmemesinin nedeni ve sonucu olarak en önemlisi, araştırmaların (yani bizim biçimlenen altdisiplinin özünü oluşturacak akademik makale ve kitaplar) kendisidir. Birçoğumuz, kendi çözümlemelerimizin maddeleri ve sonuçlarını taşımaya hazırız; temel olarak şunlar için:  karşılaştırılabilir Avrupa görüngüleri (örneğin: savaş arası Alman “muhafazakar devrim”i ya da savaş sonrası Batı Avrupa “yeni sağı”),  uygun kavramların uluslararası kabulü (örneğin: “faşizm” ya da “büyük politika”) ve  ilgili Batı kuramları (örneğin: Pierre Bourdieu ve Roger Griffin). Birçoğumuz kendi araştırmalarının tarihsel, karşılaştırmalı ve kuramsal bağlamları için çok sayıda araştırma okuyor ve etkin bir biçimde çeşitli akademik yazında kendi analizlerinin kaydı için yararlanıyor. Ancak topluluğumuzun (eğer bu terim bir an için uygunsa) sadece kimi üyeleri, kendi çalışmalarının konusu üzerine olan bilimsel ve kamusal yazınla ciddi olarak ilgileniyor [54]. Giderek artan bir biçimde çalışmalar, güçlü karşılaştırmalı unsura ve mükemmel kavramsal çerçeveye sahip oluyorlar. Buna rağmen ortaya çıkan yazın kitlesi, tatmin edici olamıyor ve bazan da çelişkili kalıyor. Giderek artan kuramsal sofistikleştirmeye rağmen, tek başına yeni araştırma bölümü, sonul olarak birikimsel kalmaktadır, yani önceki analizlerin enformatif uzantıları, zorunlu düzeltmeleri ve yararlı değiştirmeleri işlevini görüyor. Sovyet sonrası sağ radikalizmi çalışmalarının önemli bir bölümü, etkili bir işbirliği ya da yazarlar arasında verimli tartışmalarla ortaya çıkmaktan daha çok hala paralel olarak ortaya çıkmaktadır. Bazan oluşmamış altdisiplinimiz yeni çalışmaların dipnotlarında artık görünüyor; ancak bu dipnotlarda aynı konuda bazan daha önceki akademik yayınların hiçbir işaretine rastlanmıyor. Sokolov’un incelemesi, elbette bu “neredeyse kural”ın istisnalarından biridir, çünkü Sovyet sonrası milliyetçilikle ilgili önceki çalışmalara adanmıştır ve analistlerin gelişmemiş/ilkel topluluğunda bir cephe açmaya çalışıyor. Sokolov’un bizim küçük çevremizi bölme biçimine katılmamama rağmen, onun erken dönem çalışmalar üzerine eleştirel düşünümselliğini ve onun Rusya’da çağdaş sağ aşırıcılığına yönelik yaklaşımlardaki kimi yapısal çelişkileri tanımlama biçimini tümüyle destekliyorum. Yine de, topluluk içinde işlerin yukarıda sözü edilen bağlamında, Sokolov “tamamen oluşmuş bir altdisiplin”den söz ederek okuyucuları yanlış yönlendirmektedir. 6 Sokolov’un resmetmeye çalıştığı “Tartışmalar”ın üyeleri arasında bile, yani Rus milliyetçiliğine ilişkin “epidemiolojik” yaklaşıma ve “faşizm metaforu”na saplanmış ayrıcalıklı/seçkin kulüp içinde bile araştırmacılar; tam bir bilimsel topluluk (scientific community) hakkında konuşmak için gereken böyle bir diyaloga sahip değiller. Topluluk içindeki kişisel tanışmalarda ve toplusal yayınların sayısında sürekli bir artış olduğu doğrudur. Yine de Rus milliyetçiliği araştırmaları çevresinin büyük çoğunluğu; organik olarak bağlı tek bir projeyle örgütlenmiş Klasse für sich ya da ideal Gemeinschaft [topluluk, cemaat] olmaktan daha çok, hala yalıtılmışlık içinde çalışan adı kötüye çıkmış Gesellschaft [toplum, cemiyet] bireylerine ya da biçimsiz bir Klasse an sich’e benziyorlar (buna rağmen, örneğin Sokolov’un savları hala kardır) [55]. Tarih Yazımındaki Boşluklara/Eksikliklere Örnekler 1990’larda bu durum, sadece son zamanlarda “erken-altdisiplin”imiz olarak ortaya çıkan gerçek bir “çocuk rahatsızlığı” olarak görülebilirdi. Buna ek olarak Rus analistleriyle ilgili olarak, onların zor koşullarda çalıştıklarını burada belirtmeliyiz: Rus bilimsel kütüphanelerinin çoğunun içler acısı durumu, uluslararası ve bazan da Rus konferanslarına katılmak için sınırlı ödenekler ve basitçe Rus bilim insanlarının büyük çoğunluğunun zor mali durumu—özellikle toplumsal bilimler ve insan bilimleri. Önemli bibliyografik boşluklara yine de sadece Rus araştırmacılar değil, göreli olarak ilgili akademik yazına ulaşmaları daha kolay olmasına rağmen Batılı araştırmacılar da maruz kaldılar ve kalmaya devam ediyorlar. Örneğin 1999’da Judith Devlin, Sovyet sonrası Rus demokrasi karşıtları üzerine tam bir monografi yayınladı [56], ama 1994-98 yıllarının “Panorama” [57] ajansının analitik kitapçıklarına ve toplusal çalışmalarına temel olarak hiçbir atıfta bulunmadı. Vera Toltz da büyük ölçüde “Panorama”nın kayıtlarına ve analitik özetlerine dayanan 1997’de aynı çizgideki tümüyle bilgilendirici makalesinde [58], geç Sovyet sağ kanat ile Sovyet sonrası sağ kanat aşırıcılığı üzerine önemli Batılı ve Rus kamusal ve akademik yazının çoğuna atıfta bulunmaz [59]. Doksanlardaki bu tür boşluklar/ihmaller mazeret kabul eder görünüyor olsa da, onların nedeni açık olsa da, yeni yüzyılda buna benzer görüngü tuhaf görünüyor. 1993’te disiplinimizin ilk temel monografilerinden [61] birinin yazarı olan Thomas Parland’ın 7 2004’te yayınlanan “The Extreme Nationalist Threat in Russia” adlı kitabında [60] verilen kaynakçada; çağdaş Rusya araştırmaları üzerine öncü akademik dergilerde yayınlanan -- Parland’ın araştırma konusu üzerine-- tek bir akademik makaleye dahi atıf yapılmaz. Söz konusu öncü akademik dergiler şunlardır: “The Slavic Review”, “The Russian Review”, “Europe-Asia Studies” [62], “Post-Soviet Affairs”, “Communist and Post-Communist Studies”, “Problems of Post-Communism”, “The Journal оf Communist Studies and Transition Politics”, “Политические исследования”, “Социологические исследования”, “Мировая экономика и международные отношения”, “Общественные науки и современность” [63] ve “Мониторинг/Вестник общественного мнения” [64]. Belki de, bu bağlamda en önemli olanlar; Amerikan politolog Aleksandır Motyl’ın öncü Alman dergisi “Osteuropa” (Doğu Avrupa) ve saygın Amerikan yayını “The Harriman Review”’da (Enstitü Bülteni, Averell Harriman, Kolombiya Üniversitesi, New York) son zamanlarda çıkmış yayınlarıdır [65]. 2009’a kadar Rus hükümetinin şöyle ya da böyle “erken-faşizm”, “faşizoid” ya da hatta “faşist” olduğunu iddia eden [66] Motyl; örneğin kendi Almanca makalesi olan “Rusya – ulus, devlet, lider: faşist sistemin unsurları”nda kendi bilimsel ilgisi –Sovyet sonrası Rusya’da faşizm– kapsamındaki herhangi bir ikincil kaynağa atıfta bulunmaz [67]. Yazar; Sovyet sonrası Rus faşistlerinin eğilimlerini tanımlama ve sınıflandırma sorununa ilişkin bilimsel yazını [68] olduğu gibi, Weimar Cumhuriyeti ile Rusya Federasyonu’nu karşılaştıran akademik tartışmaları [69] da görmezden gelir; Sovyet sonrası aşırı milliyetçi ideolojiler ve gruplar üzerine onlarca akademik ve diğer analitik yayınlardan da bahsetmez [70]. Böylece Motyl; sadece ya da özellikle Doğu Avrupa ve Rusya’da politik aşırıcılık ve otoriterlikle meşgul olan muazzam bir tarihçiler, politologlar, sosyologlar vs. gibi bölge uzmanları –özellikle Motyl’ın ayrıntılı olarak kendi bulgularını ilk yayınlamaya karar verdiği aynı dergide yani “Osteuropa”da daha önceden özellikle aşırı Rus milliyetçiliği ve otoriterliği makaleleri yayınlanan analistler– çoğunluğundan dikkatini kaçırmayı başardı [71]. Genel bir kavram (родового понятия) olarak faşizme ilişkin kendi tanımını geliştirirken Motyl; bildiğim kadarıyla Sovyet sonrası Rusya’sında sağ aşırıcılığın gelişimini gerçekte hiçbir zaman ayrıntılı olarak yorumlamayan Michael Mann, Stanley Payne, Robert Paxton, Roger Skruton ve Juan Linz gibi karşılaştırmacıların [72] söz konusu görüngüyü tanımlamalarına dayanmaktadır. Ancak söz konusu makalesinde Motyl, şu ya da bu ölçüde bugünkü aşırı Rus milliyetçiliği ile ilgilenen uluslararası faşizmin ciddi uzmanlarına bir 8 nedenle atıfta bulunmuyor. Bu; hem Alexander Galkin [73], Walter Laqueur [74], James Gregor [75] ya da Leonid Suite [76] gibi karşılaştırmalı bir bakış açısından Sovyet sonrası Rus aşırı sağı hakkında ayrıntılı bir biçimde yazan yazarlar [77], hem de Roger Griffin [78], Roger Itvell [79], Michael Minkenberg [80] ya da Wolfgang Wippermann [81] gibi kendi karşılaştırmalı çalışmalarında şu ya da bu ölçüde Sovyet sonrası aşırı Rus milliyetçiliği sorununu ifade eden öncü karşılaştırmacılarla [82] ilgilidir. Böyle bir ihmalin/eksikliğin arkabahçesinde Motyl’ın; Sovyet sonrası Rusya’sında faşizm kavramı tartışmaları üzerine ikincil yazını da tamamen görmezden gelmesi (ya da belki de özellikle bilmek istemiyor) şaşırtıcı değildir [83]. Bütün bunlar özel bir ilgi göstermeksizin bırakılabilirdi. Ama, daha önce de yazdığım gibi, Motyl, Sovyet sonrası aşırı milliyetçilik çalışmalarını zararlı/kırıcı bir çaba haline getiriyor, çünkü Rus faşizmi üzerine tartışmaları karman çorman ediyor [84]. Aslında günümüzde Rusya’da farklı ideolojilerin temsilcileri vardır ki karşılaştırmalı bir bakış açısından “faşist” olarak sınıflandırılabilir [85]. Onlardan kimileri –örneğin Jirinovski [86], Dugin [87]– kısmen Putinci rejim içinde bütünleşmişlerdir. Ama Putin’in kendisi, onun yakın çevresi ya da “Birleşik Rusya (Единая Россия)”; “faşist” olarak düşünülemez. Yanlış alarm veren Motyl’ın makalesi, hem Sovyet sonrası faşizmin tarihyazımının ortaya çıkmasına hem de SSCB’nin çökmesinden sonra Rus çalışmalarının gelişmesinin genel akışına olumsuz bir etkisi vardır. Onun sınıflandırması, Rus milliyetçiliği araştırmacılarının önemli analitik aracını değerden düşürüyor. Eğer bugünkü Rus rejimi, en azından kısmen de olsa faşist ise o zaman, şimdiye kadar oldukça liberal olduğunu düşündükleri Sovyet sonrası Rus devletinin radikal dönüşümünü isteyen tüm bu aşırı Rus sağcıları; hangi kategori kapsayacaktır? Eğer Putin’in krallık-Sovyet imparatorluk geleneklerini yenilemesi, zaten “faşizoid” ya da “faşist” ise; o zaman örneğin Jirinovski’nin “Последнем броске на Юг (Doğu’nun son yükselişi)” ya da Dugin’in “Основах геополитики (Jeopolitikanın temelleri)”de [88] önerilen tümüyle yeni Rus imparatorluğu kavrayışı amacı, yapısı ve ölçüsü bakımından nasıl sınıflandırılacak? Motyl’ın son makalesi, Rusya’da sağ aşırıcılık konusuna yetersiz bilimsel yaklaşımın belki de en çarpıcı örneği olmasına rağmen, çoğumuz muhtemelen diğer örnekleri de şu ya da bu yazarın kendi makalesi ya da kitabında yeniden “Amerikayı keşfetmesi” olarak görebilir. 9 Rus Batı-Karşıtlığı Üzerine Yeni Ağ-Projesi Bu arkaplanda Orta ve Doğu Avrupa Araştırmaları Eichstaett Merkezi (ZIMOS, Yukarı Bavariya [89]) 2009’da kendi “Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры (Yeni Doğu Avrupa tarihi ve kültürü forumu)” elektronik dergisi çerçevesinde “Sovyet sonrası Rusya’da Batı karşıtı ideolojik akıntı ve onun kaynakları” adı altında sağlam somut toplusal bir projeye [90] başladı. Bu projenin güdüleyici güçlerinden biri, Rus milliyetçiliğinin şimdiki ve gelecek araştırmacılarına; onun ideolojik temelleri, özellikle “yeni Avrasyacı” ve onun yakın kuram ve figürleri üzerine bilimsel yazına girişlerini kolaylaştırmaktır. Biz sadece daha önce yayınlanmamış yayınlarla okuyucuları tanıştırmak istemiyoruz. Biz aynı zamanda birçok alanda değerli meslektaşımızın dikkatini; önemli olduğunu düşündüğümüz ve daha önceden çeşitli dergi ya da kitaplarda basılmış ama internette serbest erişime sahip olmamış ve bu nedenle bazen kamusal olarak ilgisiz kalınmış makalelere de çekmek istiyoruz [91]. Bu yüzden, analizin kalitesinin yanısıra metnin yayın için kabul edilmesinin temel koşulu; “Forum”a benzer elektronik dergilerde, örneğin mükemmel bir Rus internet-projesi olan “Журнальный зал”da [92] temsil edilen dergilerde, Rusça dilinde daha önce yayınlanmamış olmasıdır. Projemizde yayınlanan makalelerden bir kısmı; daha önce Rusça, İngilizce ve Almanca dillerinde yayınlandılar. Onlar, ya Rusça dilinde dünya çevrimiçi ağda serbest erişime açık değillerdi ya da –kimi durumlarda– azbilinen sitelerde “gizli” kalmışlardı. Zaten yayınlanmış ilgili araştırmaları toplamak gibi, 2009-2010 yıllarında “Forum”da dört sayıda oluşturulan çok ciltli elektronik derlemede birçok değerli yeni çalışmayı toplayarak; çağdaş Batı-karşıtı Rus ideoloji ve ideologlarına –özellikle şu ya da bu biçimde “Avrasyacılık” bayrağı altında hareket edenlere– ilişkin yapılan toplusal uluslararası araştırmaların durumunda projenin tamamlanmasıyla birlikte kısmen değişiklik yaratacağız. Tahmini olarak projenin sonlanacağı 2011’de, konu üzerine önemli makalelerin çoğu; ilk önce Rusça’da yani Rus çalışmalarının “lingua franca (ortak dil)”sında yayınlanacak, ikinci olarak aynı platformda yani “Forum”da çeşitli konu başlıkları altında yayınlanacak ve üçüncü olarak kolaylıkla okumaya yani PDF formatında serbest erişimli kopyaları açık olacaktır. 10 Bu kendi başına, aşırı Rus Batı-karşıtlığı araştırmalarına ilişkin bütünleşik bir bilimsel araştırma topluluğunun oluşumu sorununu çözmeyecektir. Ama biz, bu alanda çalışan meslektaşların karşılıklı ihmallerinin azalacağını umuyoruz. En azından, daha az meşru olacaktır; çünkü biz artık yazarların yayınladığı bilinmeyen ya da erişilmeyen metinlere atıfta bulunamayız. Başlangıçta elbette herbirimiz zahmet çekecek, çünkü –belki de birisi yayın kariyeri için ilk kez– konumuz üzerine ikincil yazından büyük miktar okuyacak ve kendi “rakipler”inin birçok ilginç bulgusunu not edecek ve değerlendirecek. Yine de uzun vadeli bir perspektifte, herbirimiz meslektaşlarımızın araştırmalarının sonuçlarından ve benzer ya da yakın amaç ve yaklaşımlara sahip araştırmacılar arasındaki olası karşılıklı konuşmalardan fazlasıyla öğrenmekle yararlanıyoruz. Umuyoruz ki projenin sonucunda ve daha sonraki geniş çaplı okumalarda meslektaşların iletişim olanağını olduğu gibi; biçimlenmekte olan altdisiplinimizde gelecek katkıların konu odaklılığını, tarihsel geçerliliğini, empirik doymuşluğunu ve kavramsal açıklığını da arttıracaktır. Rus politikasında son gelişmeler bağlamında ve Orta ve Doğu Avrupa Araştırmaları Merkezi Eichstaett [ZIMOS, Yukarı Bavariya] yeni yayın projesinin temsili bağlamında bu araştırmanın daha ayrıntılı bir ifadesi şurada bulunabilir: Умланд А. “Расцвет русского ультранационализма и становление сообщества его исследователей”, Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры. 2009. Cilt. 6. № 1. Sf. 5–38. http://www1.ku-ichstaett.de/ZIMOS/forum/docs/forumruss11/1UmlandVvedenie.pdf. Bu makalenin ilk biçimine yönelik değerli eleştirileri nedeniyle Leonid Luks, Anton Shekhovtsov, Alexander Yanov, Victor Schnirelmann, Boris Stepanov, Alexander Kuzmin’e minnettarım. Elena Sivud, metin dilinin kalitesini geliştirmeme etkin olarak yardım etti. Geriye kalan eksikler ve yanlış yorumlamalardan ben sorumluyum. Yazının ilk yayınladığı ağ-yeri: http://www.polit.ru 11 [1] Bkz., örneğin: Седов Л. “Актуальные проблемы в общественном мнении россиян и американцев (результаты совместного российско-американского исследования)”, Вестник общественного мнения. 2006. № 3(83). Sf. 14–17; Левинсон А. “Америка как значимый Другой”, Pro et Contra. 2007. T. 11. № 2. Sf. 65–69; Stewart S. “Die Konstruktion des Feindbilds Westen im heutigen Russland: Seine Geschichte und seine Funktionen”, SWP-Studie. 2008. No. 28. http://www.swp-berlin.org/common/get_document.php?asset_id=5348; Richards S. “Russians Don’t Much Like the West”, Open Democracy. 2009. 25 Şubat. http://www.opendemocracy.net/article/email/russians-don-t-much-like-thewest; Levinson A. “Russian Public Opinion and the Georgian War”, Open Democracy. 2009. 14 Ağustos. http://www.opendemocracy.net/article/email/russian-public- opinion-and-thegeorgia-war. [2] Умланд А. “Постсоветский национализм и будущее России”, inoСМИ.Ru. 2008. 5 Mart. http://www.inosmi.ru/translation/240039.html. [3] Günümüzün Rus Batı karşıtlığının belirgin mistik görünümleri, açık bir biçimde Sovyet sonrası “Rus ruhu”nun çok daha genel özellikleri ile bağlantılıdır. 2001 yılında Boris Dubin, “büyü, nazar, astroloji, elfalı gibi [p]arapsikoloji, UFOlar da; dünyanın gelişmiş ülkelerinde olduğundan çok daha fazla Rusların [anketlerin gösterdiği gibi] ilgisini çektiğine” işaret etti. Bkz.: Дубин Б. “Запад, граница, особый путь: символика «другого» в политической мифологии России”, Неприкосновенный запас. 2001. № 3(17). http://magazines.russ.ru/nz/2001/3/dub.html. [4] Bildiğim kadarıyla, Leonid Luks; SSCB’nin yıkılmasından önce bile Weimar Cumhuriyeti ile geç Sovyet Rusyası arasındaki benzerliklere işaret eden ilk araştırmacılardan biriydi. Bkz.: Luks L. “Abschied vom Leninismus: Zur ideologischen Dynamik der Perestrojka”, Zeitschrift fur Politik. 1990. Cilt. 37. No. 4. Sf. 359. “Weimar Rusyası” üzerine ayrıntılı yazın listesi aşağıda görülebilir. Bu konu üzerine son dönemdeki kısa makaleler arasında: Умланд А.. “Между Веймарским и Боннским сценариями”, inoСМИ.Ru. 2008. 11 Nisan. http://www.inosmi.ru/translation/240759.html; Люкс Л. “«Веймарская Россия?»—заметки об одном спорном понятии”, Зеркало недели. 2008. № 31(710). http://www.zn.ua/1000/1600/63793/. [5] Sovyet sonrası söylemden farklı olarak, uluslararası toplumsal bilimlerde “milliyetçilik” kavramı, bu ideolojinin sadece radikal değil, ılımlı biçimlerine de, yani örneğin kimi sömürgecilik karşıtı, özgürlük hareketleri öğretisi gibi liberal- demokratik düşüncelerle birleşen milliyetçiliğe uygulanır. Bu yüzden burada daha dar olan “aşırı milliyetçilik” kavramı kullanılır. “Aşırı milliyetçilik”le, aşırı derecede liberal karşıtlığına ve bir ölçüde de anıştırmalı bir biçimde demokrasi karşıtı etnik-merkezli, pan-milliyetçi ve imparatorluk-severlik (имперско- патриотические) ideolojilerine atıfta bulunulmaktadır. Bu yüzden hem klasik Avrasyacılık hem de A. Dugin tarafından sunulan sözümona “yeni Avrasyacılık”, burada aşırı milliyetçi kuramlar olarak düşünülüyor. Böylece bu durumda; “aşırı milliyetçilik”in önemi/anlamı, Rus politika bilimi ve yayınlarında --ki buralarda genellikle bu terim, biyolojik ırkçılık, doğrudan faşizm ya da açık yeni-nazizm ile eşanlamlı olarak kullanılır-- olduğundan daha fazladır. Genel (родового) bir kavram olarak “faşizm”in tamamlayıcı ancak eksik bir parçası olarak aşırı milliyetçilik hakkında bkz., örneğin: Roger Griffin, A Fascist Century: Essays. Ed. 12 M. Feldman. Basingstoke, 2008. Sf. 207–208. Aşağıda; kullanılan aşırı milliyetçilik kavramı, Michael Sokolov’un kendi “sözcüğün katı anlamıyla radikal Rus milliyetçiliği” tanımından farklıdır; Sokolov’un bu özel kavramsallaştırmasının temeli, “radikal milliyetçilik tarihinin sona erdiğini iddia etmek riskli olacaktır, ama durakladığı söylenebilir” ifadesinde bulunduğu 2008 yılına kadar geri gider. Bkz.: Соколов М. “Конец русского радикального национализма?”, Антропологический форум. 2008. № 8. Sf. 197. http://anthropologie.spb.ru/pdf/008/008_sokolov.pdf. [6] Соколов М. “Изучая «русский фашизм»: несколько критических замечаний о дискуссии 90-х”, Русский национализм в политическом пространстве (исследования по национализму в России). Ed. М. Ларюэль. М., 2007. Sf. 32. [7] Batı dillerinde son monografi ve derlemeler arasında en önemlileri tarih sırasına göre: Cosgrove S. Russian Nationalism and the Politics of Soviet Literature: The Case of Nash Sovremennik, 1981–91. Basingstoke, 2004; Laruelle M. Mythe aryen et reve imperial dans la Russie du XIXe siecle. P., 2005; Larson N. Aleksandr Solzhenitsyn and the Modern Russo-Jewish Question. Stuttgart, 2005; O’Connor K. Intellectuals and Apparatchiks: Russian Nationalism and the Gorbachev Revolution. Lanham, 2005; Mitrofanova A. The Politicization of Russian Orthodoxy: Actors and Ideas. Stuttgart, 2005; Likhachev V. Political Anti-Semitism in Post-Soviet Russia: Actors and Ideas in 1991–2003. Çeviren: E. Veklerov. Stuttgart, 2006; Wiederkehr S. Die Eurasische Bewegung: Wissenschaft und Politik in der russischen Emigration der Zwischenkriegszeit und im postsowjetischen Russland. Koln, 2007; Ivanov V. Alexander Dugin und die rechtsextremen Netzwerke: Fakten und Hypothesen zu den internationalen Verfl echtungen der russischen Neuen Rechten. Stuttgart, 2007; Laruelle M. La quete d’une identite imperiale: Le neo-eurasisme dans la Russie contemporaine. P., 2007; Hollwerth A. Das sakrale eurasische Imperium des Aleksandr Dugin: Eine Diskursanalyse zum postsowjetischen russischen Rechtsextremismus. Stuttgart, 2007; D’une edifi cation l’autre: Socialisme et nation dans l’espace (post)-communiste. Ed. M. Laruelle, C. Servant. P., 2008; Kozhevnikova G. Ultra-Nationalism and Hate Crimes in Contemporary Russia: The 2004–2006 Annual Reports of Moscows SOVA Center. Ed. A. Verkhovskii, E. Veklerov. Stuttgart, 2008; Laruelle M. Russian Eurasianism: An Ideology of Empire. Baltimore, 2008; aynı yazar. In the Name of the Nation: Nationalism and Politics in Contemporary Russia. Basingstoke, 2009; Russian Nationalism and the National Reassertion of Russia. Ed. M. Laruelle. L., 2009; Sheiko K. Nationalist Imaginings of the Russian Past: Anatolii Fomenko and the Rise of Alternative History in Post-Communist Russia. Ed. S. Brown. Stuttgart, 2009; Laruelle M. Le nouveau nationalisme russe: Des reperes pour comprendre. P., 2010. [8] Aynı zamanda bkz.: Umland A. “Guest Editor’s Introduction, Theorizing Post- Soviet Russia’s Extreme Right: Comparative Political, Historical and Sociological Approaches” (=Russian Politicsand Law. Cilt. 46. No. 4). Çeviren: S. Shenfi eld. Ed. A. Umland. Armonk, 2008. Sf. 3–5; Umland A. “Issues in the Study of the Russian Extreme Right: Guest Editor’s Introduction, The Nature of Russian «Neo- Eurasianism»: Approaches to Aleksandr Dugin’s Post-Soviet Movement of Radical Anti-Americanism” (=Russian Politics and Law. Cilt. 47. No. 1). Çeviren: S. Shenfi eld. Ed. A. Umland. Armonk, 2009. Sf. 4–6. 13 [9] Laruelle’in ИНИОН’da örgütlediği son derece yararlı tartışmalar; “konferanslar” olarak adlandırılmasına rağmen bu toplantıların her biri çok dar bir uzmanlar çevresini biraraya getirmiştir, ben bu önemli tartışmaları “seminer” olarak sınıflandırmaya karar verdim. Laurelle’nin söz konusu seminerler temelinde ortaya çıkardığı derlemeler/koleksiyonlar, topluluğumuzun gelişimi için de önemli oldu. Bkz.: Русский национализм в политическом пространстве; Современные интерпретации русского национализма. Ed. М. Ларюэль. Stuttgart, 2007; Le rouge et le noir: Extreme droite et nationalisme en Russie, Ed. M. Laruelle. P., 2007; Русский национализм: Социальный и культурный контекст. Hazırlayan: М. Ларюэль. М., 2008. [10] http://www.mod-langs.ox.ac.uk/russian/nationalism/conferences.htm. [11] http://www.iccees.org/. [12] http://www.fas.harvard.edu/~aaass/. [13] http://www.basees.org.uk/. [14] http://www.nationalities.org/. [15] http://www.espi.ru/news/. [16] Oxford’da çağdaş Rus milliyetçiliği üzerine kurumsallaşan AHRC projesi “Russian National Identity from 1961: Traditions & Deterritorialisation”. Bkz.: http://www.mod-langs.ox.ac.uk/russian/nationalism/. Ancak, aşırı Rus milliyetçiliği büyük ölçüde bu projenin kapsamı dışında kaldı. [17] http://www.rapn.ru/. [18] http://www.panorama.ru/. [19] http://xeno.sova-center.ru/. [20] “Панорама (Panorama)”, 90’lı yıllarda öncü araştırma ve yayın yapısı iken; ondan çıkan “Сова (Sova)”, son yıllarda aşırı Rus milliyetçiliğinde belgelendirmeler ve güncel gelişmelerin analiziyle ilgili çok büyük iş başardı. Son yıllarda “Sova”nın yayınladığı kolektif çalışma ve derlemeler: Путями несвободы. Hazırlayan: А. Верховский.. М., 2005; Цена ненависти: национализм в России и противодействие расистским преступлениям. Hazırlayan: А. Верховский. М., 2005; Верхи и низы русского национализма. Hazırlayan: А. Верховский. М., 2007; Кожевникова Г. Радикальный национализм в России и противодействие ему: Сборник докладов Центра «Сова» за 2004–2007 гг. Ed. А. Верховского. Stuttgart, 2007; Кожевникова Г., Шеховцов А. vd. Радикальный русский национализм: структура, идеи, лица. М., 2009. [21] http://xeno.sova-center.ru/6BA2468/6BB41EE. [22] http://xeno.sova-center.ru/6BA2468/6BB4208. [23] http://www.ucsj.org/bigotry-monitor. 14 [24] http://www.ucsj.org/news. [25] http://groups.yahoo.com/group/russian_nationalism/messages. [26] http://antirasizm.ru/index.php/mbhrchronicle. [27] http://www.mod-langs.ox.ac.uk/russian/nationalism/newsletter.htm. [28] http://www.austausch.org/projekte/deutschland/rechtsextremismus.html. [29] http://xeno.sova-center.ru/. [30] http://www.panorama.ru/works/patr/index.html. [31] http://www.coalitionagainsthate.org/. [32] http://www.toya.net.pl/~delazari/index_pliki/RussiaBear.htm. [33] http://www.aha.ru/~ofa/Oglav_1.htm. [34] http://tumbalalaika.memo.ru/. [35] http://antirasizm.ru/. [36] http://groups.yahoo.com/group/russian_nationalism/links. [37] http://www.linkedin.com/groups?about=&gid=157897&trk=anet_ug_grppro. [38] http://magazines.russ.ru/nz/. Bkz., örneğin: Вайнманн У., Тупикин В. “Левые и национализм в России”, Неприкосновенный запас. 2005. № 1(39). http://magazines.russ.ru/nz/2005/1/vai8.html. [39] http://vphil.ru/. Bkz., örneğin: Сендеров В. “Консервативная революция в послесоветском изводе: краткий очерк основных идей”, Вопросы философии. 2007. № 10. Sf. 3-18. [40] http://www.politex.info/. Bkz., örneğin: Кузьмин А. “Ультраправые скинхеды в современной России: эволюция политической идеологии и практики”, Политическая экспертиза. 2001. № 1. http://www.politex.info/content/view/668/30/. [41] http://abimperio.net/. Bkz., örneğin: Соколов М. “Новые правые интеллектуалы в России: стратегии легитимации”, Ab Imperio. 2006. № 3. Sf. 321–354. [42] http://www.carnegie.ru/en/pubs/procontra/. Bkz., örneğin: Гудков Л., Дубин Б. “Своеобразие русского национализма”, Pro et Contra. 2005. Т. 9. № 2. Sf. 6–24. [43] http://www.demokratizatsiya.org/. Bkz., örneğin: Zvonovsky V. “The New Russian Identity and the United States”, Demokratizatsiya. 2005. Cilt. 13. No. 1. Sf. 101– 114. 15 [44] http://www.tandf.co.uk/journals/cnap. Bkz., örneğin: Laruelle L. “The Two Faces of Contemporary Eurasianism: An Imperial Version of Russian Nationalism”, Nationalities Paper. 2004. Cilt. 32. No. 1. Sf. 115–136. [45] http://www.levada.ru/zhurnal.html. Bkz., örneğin: Леонова А. “Настроения ксенофобии и электоральные предпочтения в России в 1994-2003 гг.”, Вестник общественного мнения. 2004. № 4(72). Sf. 83–91. [46] http://www1.ku-eichstaett.de/ZIMOS/forum/index.htm. Bkz., örneğin: Ignatow A. “Esoterik als Geschichtsdeutung: Lev Gumilevs «historiosophische» Lehren”, Forum fur osteuropaische Ideen- und Zeitgeschichte. 2002. Cilt. 6, No. 1. Sf. 13– 41. [47] http://www1.ku-eichstaett.de/ZIMOS/forumruss.html. Bkz., örneğin: Суслов М. “Утопический проект Г.М. Шиманова в контексте правого диссидентского движения в СССР в 1960–1980-х гг.”, Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры. 2008. Cilt. 5. № 2. Sf. 73–98. http://www1.ku- eichstaett.de/ZIMOS/forum/docs/forumruss10/4suslovFR10.pdf. [48] Соколов М. “Изучая «русский фашизм»”. [49] http://www.ibidem-verlag.de/spps.html. [50] http://www.amazon.com/gp/blog/post/PLNK38GJQXL0CN9AM. [51] Tarih sırasına göre: Otto R. “Contemporary Russian Nationalism”, Problems of Communism. 1990. Cilt: 39. No. 6. Sf. 96–105; Соловей В. “Русское национальное движение 60–80-х ХХ века в освещении зарубежной историографии”, Отечественная история. 1993. № 2. Sf. 107-111; Rowley D. “Russian Nationalism and the Cold War”, The American Historical Review. 1994. Cilt: 99. No. 1. Sf. 155–171; Schutzler H. “Faschismus—ein Thema in der russischen Historiographie der 90er Jahre?”, Rassismus, Faschismus, Antifaschismus. Forschungen und Betrachtungen gewidmet Kurt Patzold zum 70. Geburtstag. Ed. M. Weißbecker, R. Kühnl, E. Schwarz. Koln, 2000. Sf. 231–242; Umland A. “The Post-Soviet Russian Extreme Right”, Problems of Post- Communism. 1997. Cilt: 44. No. 4. Sf. 53–61. http://ku- eichstaett.academia.edu/AndreasUmland/Papers/85215/The-Post-Soviet-Russian- Extreme-Right--Review-Essay-; Мисухин Г.. “Россия в веймарском зеркале, или Соблазн легкого узнавания”, Pro et Contra. 1998. Cilt: 3. Nо. 3. Sf. 111–123. http://uisrussia.msu.ru/docs/nov/pec/1998/3/ProEtContra_1998_3_08.pdf; Yanov A. “Russian Nationalism in Western Studies: Misadventures of a Moribund Paradigm”, Demokratizatsiya. 2001. Cilt: 9. No. 4. Sf. 552–568; Умланд А. “Правый экстремизм в постсоветской России”, Общественные науки и современность. 2001. № 4. Sf. 71–84. http://ecsocman.edu.ru/images/pubs/2003/12/13/0000139422/uMLANDx20a..pdf; aynı yazar. “Официальный советский антисемитизм послесталинского периода”, Pro et contra. 2002. Cilt. 7. № 2. Sf. 158–168. http://www.carnegie.ru/ru/print/62024-print.htm; aynı yazar. “Современные концепции фашизма в России и на Западе”, Неприкосновенный запас. 2003. № 5(31). Sf. 116–122. http://magazines.russ.ru/nz/2003/5/umland.html; Umland A. 16 “Concepts of Fascism in Contemporary Russia und the West”, Political Studies Review. 2005. Cilt: 3. Nо. 1. Sf. 34–49. [52] Соколов М. Изучая «русский фашизм». Örneğin, yukarıda adı geçen makaleler arasında Misuhin’in denemesi ve benim yazına ilişkin son üç tartışmam; diğer konular arasında Sokolov’un etkileyen meselelerle de ilgilidir. Belirtilen adreste bu metinler, birkaç yıldır Rusça olarak internet üzerinden serbest erişime sahiptir. [53] Eğer yukarıda sözü edilen ve daha önceden yayınlanmış tarihyazımsal makale ve incelemeleri --ki bunlardan geç-Sovyet ve Sovyet-sonrası Rus milliyetçiliğinin gelişimi üzerine araştırmaların bir derlemesi oluşturulmaktadır--; toplamak, bir dile çevirmek, biçemsel sürecini izlemek ve dikkatli bir biçimde yayına hazırlamak için bir istek olursa; böyle bir çalışma yukarıda sözü edilen "Sovyet ve Sovyet Sonrası Politika ve Toplum (Soviet and Post-Soviet Politics and Society)" kitap dizisi içinde yayınlanabilir. [54] Örneğin: Shenfi eld S. Russian Fascism: Traditions, Tendencies, Movements. Armonk, 2001. [55] Соколов М. Изучая «русский фашизм». [56] Devlin J. Slavophiles and Commissars: Enemies of Democracy in Russia. Basingstoke, 1999. [57] Tarih sırasına göre: Владимир Жириновский и Либерально-демократическая партия: информационный пакет. Hazırlayan: А. Верховский. М., 1994; Верховский А., Прибыловский В. Национал-патриотические организации в России: история, идеология, экстремистские тенденции. М., 1995; Прибыловский В. Русские национал-патриотические (этнократические) и праворадикальные организации (Краткий словарь-справочник). М., 1995; Русские националистические и праворадикальные организации 1989-1995: документы и тексты. 2 тт. Hazırlayan: В. Прибыловский. М., 1995; Прибыловский В. Вожди: Сборник биографии российских политических деятелей националистической и имперско-патриотической ориентации. М., 1995; Неизвестный Жириновский: документы (1967–68, 1985–87 гг.). Hazırlayan: Д. Хопак. М., 1995; Верховский А., Папп А., Прибыловский В. Политический экстремизм в России. М., 1996; Русское Национальное Единство: история, политика, идеология. Информационный пакет. Hazırlayan: В. Лихачев, В. Прибыловский. М., 1997; Верховский А., Прибыловский В. Национал-патриотические организации: краткие справки, документы и тексты. М., 1997; Верховский А., Прибыловский В., Михайловская Е. Национализм и ксенофобия в российском обществе. М., 1998. [58] Tolz V. “The Radical Right in Post-Communist Russian Politics”, The Revival of Right-Wing Extremism in the Nineties. Ed. P.H. Merkl, L. Weinberg. L., 1997. Sf. 177–202. Aynı zamanda bkz.: Tolz V. “Right-Wing Extremism in Russia: The Dynamics of the 1990s”, Right-Wing Extremism in the Twenty-First Century. Ed. P.H. Merkl, L. Weinberg. L., 2003. Sf. 251–271. 17 [59] Devlin ve Tolz’un bibliyografik eksiklikleri, bu eleştirilerin dışında kalabilir. Ancak her ikisinde de --birçok durumda olduğu gibi-- bunun gibi dikkatsizlikler; --burada göstermeyeceğim-- analizin içeriğindeki kimi boşluklara yol açıyor. Devlin ve Tolz’un metinleri zaten; genel olarak Sovyet sonrası Rus radikallerine ilişkin İngilizce dilindeki ilk sistematik beyanlar arasındadır; onların “olumsuz” bir örnek olarak ifade edilmesi çok doğru değildir. [60] Parland T. The Extreme Nationalist Threat in Russia: The Growing Influence of Western Rightist Ideas. L., 2004. [61] Parland T. The Rejection in Russia of Totalitarian Socialism and Liberal Democracy: A Study of the Russian New Right. Helsinki, 1993. [62] Parland, kendi bibliyografyasında bu dergiden makalelere atıfta bulunuyor. Ancak bu makaleler, onun araştırmasının konusuyla ilgili değil, Sovyet sonrası Rusya’sının gelişimindeki diğer görünümler ile ilgilidir. [63] Bkz. örneğin: Дилигенский Г. “«Запад» в российском общественном сознании”, Общественные науки и современность. 2000. № 5. Sf. 5–19. [64] Bkz. örneğin: Гудков Л. “Отношение к США в России и проблема антиамериканизма”, Мониторинг общественного мнения. 2002. № 2. Sf. 32-48. http://www.ecsocman.edu.ru/images/pubs/2006/11/19/0000295420/06gudkov-32- 48.pdf. [65] Motyl A. “Russland—Volk, Staat und Fuhrer: Elemente eines faschistischen Systems”, Osteuropa. 2009. Cilt. 59. No. 1. Sf. 109–124; aynı yazar. “Russia’s Systemic Transformations since Perestroika: From Totalitarianism to Authoritarianism to Democracy—to Fascism?”, The Harriman Review. 2010. Cilt. 17. No. 2. Sf. 1–14. http://www.harrimaninstitute.org/MEDIA/01799.pdf. Motyl’ın daha önceden politik fenomen hakkında, bu fenomenin faşist doğasının savaş arası Ukraynalı ve Sovyet sonrası Rus aşırı milliyetçiliğinin devrimci grupları gibi daha az tartışmalı/ihtilaflı olduğunu yazması ilginçtir: Motyl A. Turn to the Right: The Ideological Origins of Ukrainian Nationalism, 1919–1929. Boulder, 1980; aynı yazar. “Vladimir Zhirinovsky: A Man of His Times”, The Harriman Review. 1994. Cilt. 7. Nos. 7–9. Sf. 11–18. Bildiğim kadarıyla Jirinovski’nin kendisini devrimci olarak adlandırmadığı doğrudur. Ama 1993 yılında İran, Afganistan ve Türkiye’yi Rus devleti içine dahil etmek için büyük ölçekli bir askeri kampanya (“Doğu’nun son atlayışı/fırlayışı”) ile Rusya’nın yeniden dirilmesi/doğması programı önerdi. Bkz.: Umland A. “The Zhirinovsky Interview”, The Woodstock Road Editorial: An Oxford Magazine of International Affairs. 1994. No. 16. Sf. 3–5. http://kueichstaett.academia.edu/AndreasUmland/Papers/84955/The-Zhirinovsky- Interview; aynı yazar. “Ein Gesprach mit Wladimir Schirinowski”, Die Neue Gesellschaft: Frankfurter Hefte. 1994. Cilt. 41. No. 2. Sf. 114–117. http://ku- eichstaett.academia.edu/AndreasUmland/Papers/85168/Ein-Gespr%C3%A4ch-mit- Wladimir-Schirinowski; aynı yazar. “Wladimir Shirinowskij in der russischen Politik: Einige Hintergrunde des Aufstiegs der Liberal-Demokratischen Partei Rußlands”, Osteuropa. 1994. Cilt. 44. No. 12. Sf. 1117–1131. http://ku- eichstaett.academia.edu/AndreasUmland/Papers/86761/Wladimir-Shirinowskij-in- der-russischen-Politik--Einige-Hintergr%C3%BCnde-des-Aufstiegs-der-Liberal- Demokratischen-Partei-Ru%C3%9Flands; Koman A. “The Last Surge to the South: 18 The New Enemies of Russia in the Rhetoric of Zhirinovsky”, Studies in Conflict & Terrorism. 1996. Cilt. 9. No. 3. Sf. 279–327; Умланд А. “«Последний бросок на юг» Жириновского и дефиниция фашизма”, Без темы. 2007. № 2(4). Sf. 46–57. http://beztemy.usu.ru/?base=mag/0004(02_2007)&xsln=showArticle.xslt&id=a06& doc=../content.jsp. [66] Motyl A. “Surviving Russia’s Drift to Fascism”, Kyiv Post. 2008. 17 Ocak. http://www.kyivpost.com/opinion/op_ed/28182. Aynı zamanda bkz.: The Henry Jackson Society Project for Democratic Geopolitics. 2008. 18 Ocak. http://www.henryjacksonsociety.org/stories.asp?id=493; Umland A. “Is Putin’s Russia really«fascist»? A response to Alexander Motyl”, Global Politician. 2008. 26 Mart. http://www.globalpolitician.com/24341-russia. [67] Özellikle Motyl’ın makalesi üzerine önemli bir eleştiri, aynı dergide Leonid Luks’un yanıtında bulunabilir: Luks L. “Irrefuhrende Parallelen: Das autoritare Russland ist nicht faschistisch”, Osteuropa. 2009. Cilt. 59. No. 4. Sf. 119–128. Daha az temellendirilmiş eleştiri, Motyl’dan daha çok ilgili kuramsal ve empirik yazına ilişkin yazarın bilgisizliğini belgeleyen şu makaledir: Sindeev A. “Mythenbildung ohne Ende: Eine Replik auf Alexander Mothyl”, Osteuropa. 2009. Cilt. 59. No. 5. Sf. 111–116. [68] Shenfi eld S. Russian Fascism. [69] Янов А. После Ельцина: «Веймарская» Россия. М., 1995; Yanov A. Weimar Russia and What We Can Do About It. NY, 1995; Breslauer G., Feldman G., James H., Melville A. Weimar and Russia. Is There an Analogy? http://globetrotter.berkeley.edu/pubs/w&r.html; Starovoitova G. “Modern Russia and the Ghost of Weimar Germany”, Remaking Russia. Ed. H. Isham. Armonk, 1995. Sf. 129–145; Brubaker R. Nationalism Reframed: Nationhood and National Question in the New Europe. Cambridge, 1996. Sf. 107–147; Hanson St., “Kopstein J. The Weimar/Russia Comparison”, Post-Soviet Affairs. 1997. Cilt. 13. Nо. 3. Sf. 252–283; Shenfi eld St. “The Weimar/Russia Comparison: Refl ections on Hanson and Kopstein”, Post-Soviet Affairs. 1998. Cilt. 14. Nо. 4. Sf. 355–368; Мисухин Г.. “Россия в веймарском зеркале”; Ryavec K.W. “Weimar Russia?”, Demokratizatsiya. 1998. Cilt. 6. No. 4. Sf. 702–709; Люкс Л. “«Веймарская Россия?»—заметки об одном спорном понятии”, Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры. 2007. № 2. http://www1.kueichstaett.de/ZIMOS/forum/docs/5Luks07.pdf. [70] “Sovyet sonrası” ilk yedi yılın, yani 1990–1996 yıllarının kimi yayınları; benim makalemde (рецензионной статье) gösterildi: Umland A. “The Post-Soviet Russian Extreme Right”; Умланд А. “Правый экстремизм в постсоветской России”. Sonraki yedi yıl içinde, yani 2003’e kadar çıkan en önemli yayınlar arasında örneğin: Hanson St. “Ideology, Uncertainty, and the Rise of Anti-System Parties in Postcommunist Russia” (=Studies in Public Policy. Cilt. 289). Glasgow, 1997; Tsygankov A. “From Internationalism to Revolutionary Expansionism: The Foreign Policy Discourse of Contemporary Russia”, Mershon International Studies Review. 1997. Cilt. 41. Nо. 2. Sf. 247–268; Дадиани Л. О попытках создания в России лево-правого блока оппозиционных сил 1989–1996 гг. М., 1997; Stadler W. Macht—Sprache—Gewalt: Rechtspopulistische Sprache am Beispiel V.V. Žirinovskij s vor dem Hintergrund der Wandlungen politischer Sprache in Rußland. 19 Innsbruck, 1997; Urban J.B., Solovei V. Russia’s Communists at the Crossroads. Boulder, 1997; Timmermann H. Rußlands “KP: Zwischen angepa.tem Leninismus und Volkspatriotismus”, Osteuropa. 1997. Cilt. 47. Sf. 749–761; Messmer M. Sowjetischer und postkommunistischer Antisemitismus. Entwicklungen in Rußland, der Ukraine und Litauen. Konstanz, 1997; Davidheiser E. “The CPRF: Towards Social Democracy or National Socialism?”, Elections and Voters in Post- Communist Russia. Ed. M. Wyman, St. White, S. Oates. Cheltenham, 1998. Sf. 240–271; Allensworth W. The Russian Question. Nationalism, Modernization, and Post-Communist Russia. Lanham, 1998; Tsygankov A.P. “Hard-line Eurasianism and Russia’s Contending Geopolitical Perspectives”, East European Quarterly. 1998. Cilt. 32. Sf. 315–324; Pirani S. “State Patriotism in the Politics and Ideology of Gennady Zyuganov”, Slovo. 1998. Cilt. 10. No. 1–2. 1998. Sf. 179–197; Kochanek H. “Die Ethnienlehre Lev N. Gumilevs: Zu den Anfangen neu-rechter Ideologie-Entwicklung im spatkommunistischen Russland”, Osteuropa. 1998. Cilt. 48. Sf. 1184–1197; Brudny Y. Reinventing Russia: Russian Nationalism and the Soviet State, 1953–1991. Cambridge, Mass., 1998; Верховский А., Прибыловский В., Михайловская E. Политическая ксенофобия: Радикальные группы. Представления лидеров. Роль церкви. М., 1999; Paradowski R. “The Eurasian Idea and Leo Gumilev’s Scientific Ideology”, Canadian Slavonic Papers. 1999. Cilt. 41. No. 1. Sf. 19–32; Lisovskaya E., Karpov V. “New Ideologies in Postcommunist Russian Textbooks”, Comparative Education Review. 1999. Cilt. 43. Sf. 522–543; Christopher W., Hanson St. “National-Socialism, Left Patriotism, or Superimperialism? The Radical Right in Russia”, The Radical Right in Central and Eastern Europe Since 1989. Ed. S. Ramet. University Park, 1999. Sf. 257–278; Slater W. “The Patriots’ Pushkin”, Slavic Review. 1999. Cilt. 58. Sf. 407–427; Otto R. “Gennadii Ziuganov: The Reluctant Candidate”, Problems of Post-Communism. 1999. Cilt. 46. No. 5. Sf. 37–47; Jackson W. “Fascism, Vigilantism, and the State: The Russian National Unity Movement”, Problems of Post-Communism. 1999. Cilt. 46. Nо. 1. Sf. 34–42; Clover Ch. “Dreams of the Eurasian Heartland”, Foreign Affairs. 1999. Cilt. 78. Nо. 2. Sf. 9–13; Laruelle M. L’idelogie eurasiste russe ou comment penser l’empire. Paris, 1999; Flikke G. “Patriotic Left-Centrism: The Zigzags of the Communist Party of the Russian Federation”, Europe-Asia Studies. 1999. Cilt. 51. No. 2. Sf. 275–298; Verkhovsky A. “Ultra-Nationalists in Russia at the Onset of Putin’s Rule”, Nationalities Papers. 2000. Cilt. 28. Sf. 707–726; Shlapentokh V. “The Balkan War, the Rise of Anti-Americanism and the Future of Democracy in Russia”, International Journal of Public Opinion Research. 1999. Cilt. 11. No. 3. Sf. 275–284. http://ijpor.oxfordjournals.org/cgi/reprint/11/3/275.pdf; Mathyl M. “Das Entstehen einer nationalistischen Gegenkultur im Nachperestroika- Rußland”, Jahrbuch fur Antisemitismusforschung. Cilt. 9 / Ed. W. Benz. Frankfurt a.M., 2000. Sf. 68–107; Shiraev E., Zubkov V. Anti-Americanism in Russia: From Stalin to Putin. Basingstoke, 2000; Тарасов А. “Порождение реформ— бритоголовые, они же скинхеды”, Свободная мысль. 2000. № 5. Sf. 39–56; Ларюэль M. “Переосмысление империи в постсоветском пространстве: Новая евразийская идеология”, Вестник Евразии—Acta Eurasica. 2000. № 1 (8). Sf. 5– 18; Кореняко В. “Этнонационализм, квазиистория и академическая наука”, Реальность этнических мифов. Ed. А. Малашенко, М.Б. Олкотт. М., 2000. Sf. 34–52; Vujačić V. “Serving Mother Russia: The Communist Left and Nationalist Right in the Struggle for Power, 1991–1998”, Russia in the New Century: Stability and Disorder? Ed. V.E. Bonnell, G.W. Breslauer. Boulder, 2001. Sf. 290–325; Shlapentokh D. “Russian Nationalism Today: The Views of Alexander Dugin”, Contemporary Review. 2001. Cilt. 279. No. 1626. Sf. 29–37; Dunlop J. “Barkashov 20 and the Russian Power Ministries, 1994–2000”, Demokratizatsiya. 2001. Cilt. 9, No. 1. Sf. 60–74; Ingram A. “Alexander Dugin: Geopolitics and Neo-Fascism in Post–Soviet Russia”, Political Geography. 2001. Cilt. 20. Sf. 1029–1051; Dunlop J. “Aleksandr Dugin’s «Neo-Eurasian» Textbook and Dmitrii Trenin’s Ambivalent Response”, Harvard Ukrainian Studies. 2001. Cilt. 24. Nos. 1–2. Sf. 91–127; Laruelle M. “Lev N. Gumilev (1912–1992): Biologisme et eurasisme en Russie”, Revue des Etudes slaves. 2000. Cilt. 72, No. 1–2. Sf. 163–189; Ларюэль M. “Когда присваивается интеллектуальная собственность, или О противоположности Л.Н. Гумилева и П.Н. Савицкого”, Вестник Евразии—Acta Eurasica. 2001. № 4(15). Sf. 5–19; Shnirelman V., Panarin S. “Lev Gumilev: His Pretensions as a Founder of Ethnology and his Eurasian Theories”, Inner Asia. 2001. Cilt. 3, No. 1. Sf. 1–18; Rossman V. Russian Intellectual Antisemitism in the Post-Communist Era. Lincoln/L., 2002; Scherrer J. Kulturologie: Rußland auf der Suche nach einer zivilisatorischen Identitat. Gottingen, 2002; Verkhovsky A. “The Role of the Russian Orthodox Church in Nationalist, Xenophobic and Antiwestern Tendencies in Russia Today: Not Nationalism, but Fundamentalism”, Religion, State and Society. 2002. Cilt. 30. No. 4. Sf. 333–345; Levinson A. “«Fairly Good»: What do Russians really think of the United States?”, Johnson’s Russia List. 2002. No. 6268. http://www.cdi.org/russia/johnson/6268.htm; Gerber T.P., Mendelson S.E. “Young, Educated, Urban- and Anti-American: Recent Survey Data from Russia”, PONARS Policy Memos. 2002. No. 267. http://www.csis.org/media/csis/pubs/pm_0267.pdf; Wiederkehr S. “Die Rezeption des Werkes von L.N. Gumilev seit der spaten Sowjetzeit. Russlands Intelligencij a auf der Suche nach Orientierung”, Sprunge, Bruche, Brucken: Debatten zur politischen Kultur in Russland aus der Perspektive der Geschichtswissenschaft, Kultursoziologie und Politikwissenschaft. Ed. M. Ritter, B. Wattendorf. Berlin, 2002. Sf. 51–66; Гуманистов Э. “Скинхеды в России: война против всех”, Лицейское и гимназическое образование. 2002. № 7. Sf. 57–65; Лихачев В. Нацизм в России. М., 2002; Гудков Л. “Динамика ксенофобии в постсоветской России”, Вестник Института Кеннана в России. 2002. № 1. Sf. 49–61; March L. The Communist Party in Post-Soviet Russia. Manchester, 2002; Gabowitsch M. “Der russische «Nationalpatriotismus» der Gegenwart und sein Verhaltnis zum Kommunismus”, Rechtsextreme Ideologien in Geschichte und Gegenwart. Ed. U. Backes. Koln, 2003. Sf. 311–338; Лихачев В. Политический антисемитизм в современной России. М., 2003; Верховский А. Политическое православие: Русские православные националисты и фундаменталисты, 1995–2001. М., 2003; Rogachevski A. Biographical and Critical Study of Russian Writer Eduard Limonov. Lewiston, 2003; Митрохин Н. Русская партия: Движение русских националистов в СССР, 1953–1985 годы. М., 2003; vb. [71] Örneğin: Ignatow A. “Das postkommunistische Vakuum und die neuen Ideologien: Zur gegenwartigen geistigen Situation in Rußland”, Osteuropa. 1993. Cilt. 43. No. 4. Sf. 311–37; Fuchs. M. “Die russische Nationalidee als Faktor im politischen Kampf fur Reformen”, Osteuropa. 1993. Cilt. 43. No. 4 ve 5; Umland A. “Wladimir Shirinowskij in der russischen Politik”; Beichelt T., Minkenberg M. “Rechtsradikalismus in Transformationsgesellschaften: Entstehungsbedingungen und Erklarungsmodell”, Osteuropa. 2002. Cilt. 52. Sf. 247–262; Orlow B. “Rechtsextremismus im heutigen Rußland”, Osteuropa. 2002. Cilt. 52. Sf. 320–335; Mathyl M. “Der «unaufhaltsame Aufstieg» des Aleksandr Dugin: Neo- Nationalbolschewismus und Neue Rechte in Russland”, Osteuropa. 2002. Cilt. 52. Sf. 885–900; Umland A. “Russischer Rechtsextremismus im Lichte der jungeren 21 empirischen und theoretischen Faschismusforschung”, Osteuropa. 2002. Cilt. 52. Sf. 901–913; Butterwege C. “Traditioneller Rechtsextremismus im Osten— modernisierter Rechtsextremismus im Westen?”, Osteuropa. 2002. Cilt. 52. Sf. 914–920; Gudkov L. “«Ich hasse, also bin ich»: Zur Funktion der Amerika-Bilder und des Antiamerikanismus in Rußland”, Osteuropa. 2002. Cilt. 52. Sf. 997–1014; Beichelt T., “Minkenberg M. Rechtsradikalismus in Osteuropa: Bilanz einer Debatte”, Osteuropa. 2002. Cilt. 52. Sf. 1056–1062; Eismann W. “Repressive Toleranz im Kulturleben: Prochanov, ein Literaturpreis und das binare russische Kulturmodell”, Osteuropa. 2003. Cilt. 53. Sf. 821–838; Piontkovskij A. “Rußland und der Vierte Weltkrieg: Ein etwas anderes Schachbrett”, Osteuropa. 2005. Cilt. 55. No. 1. Sf. 103–111; Heinemann-Gruder A. “Ein Schritt vorwarts, zwei zuruck: Vom Ethnofoderalismus zu «Russland den Russen»”, Osteuropa. 2007. Cilt. 57. No. 11. Sf. 135–162; Gudkov L. “Staat ohne Gesellschaft: Autoritare Herrschaftstechnologie in Russland”, Osteuropa. 2008. Cilt. 58. No. 1. Sf. 3–16. [72] Sovyet sonrası Rusya hakkında yazdığı zaman Juan Linz, ülkedeki aşırı sağ kanat hareketlerin gelişimi hakkında değil, özellikle Rusya’nın demokratikleşme derecesi hakkında yazmıştır. Bkz.: Linz J., Stepan A. Problems of Democratic Transition and Consolidation: Southern Europe, South America, and Post-Communist Europe. Baltimore, 1996. Son yıllarda sağ aşırıcılığı üzerine karşılaştırmalı araştırmaların (сравнительных исследований) gelişimi hakkında bkz. örneğin: Умланд А. “Фашизм и неофашизм в сравнении: западные публикации 2004–2006 гг.”, Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры. 2007. T. 4. № 1. http://www1.ku-eichstaett.de/ZIMOS/forum/docs/8UmlandRezension.pdf; Шеховцов А. “Новый правый радикализм: к вопросу об определении”, Вестник СевГТУ. 2008. № 91. Sf. 141–144. http://www.shekhovtsov.org/articles/Anton_Shekhovtsov-NRR_Defi nition.pdf. [73] Галкин А. Социология неофашизма. М., 1971; agy. Фашизм и неофашизм в Германии. М., 1991; agy. “О фашизме—всерьез”, Свободная мысль. 1992. № 5. Sf. 13–23; agy. “Фашизм: корни, признаки, формы проявления”, Политические исследования. 1995. № 2(26). Sf. 6–15. agy. “Фашизм как болезнь общества”, Polit.ru. 2006. 8 Mayıs. http://www.polit.ru/lectures/2006/05/08/galkin.html; Galkin A. “Capitalist Society and Fascism”, Social Sciences: USSR Academy of Sciences. 1970. No. 2. Sf. 128–138. [74] Fascism: A Readers Guide. Ed. W. Laqueur. L., 1988; adı geçen. Fascism: Past, Present, Future. Oxford, 1995. [75] Gregor А.J. The Ideology of Fascism: The Rationale for Totalitarianism. N.Y., 1969; agy. The Fascist Persuasion in Radical Politics. Princeton, 1974; agy. Italian Fascism and Developmental Dictatorship. Princeton, 1979; agy. Interpretations of Fascism. New Brunswick, 1997; agy. “Roger Griffin, Social Science, «Fascism», and the «Extreme Right»”, Erwagen Wissen Ethik. 2004. Cilt. 15. Sf. 316–321; agy. The Search for Neo-Fascism: The Use and Abuse of Social Science. Cambridge, 2006. [76] Luks L. Entstehung der kommunistischen Faschismustheorie: Die Auseindersetzung der Komintern mit Faschismus und Nationalsozialismus 1921–1935. Munchen, 1984; Люкс Л. “Евразийство и консервативная революция: Соблазн антизападничества в России и Германии”, Вопросы философии. 1996. № 3. Sf. 22 57–69; Люкс Л. “Большевизм, фашизм, национал-социализм—родственные феномены?”, Вопросы философии. 1998. № 7. Sf. 48–57; Luks L. Zwei Gesichter des Totalitarismus: Bolschewismus und Nationalsozialismus im Vergleich. Koln, 2007; agy. “Anmerkungen zur Fehleinschatzung des Nationalsozialismus durch die Bolschewiki und die Kommunistische Internationale”, Jahrbuch fur Historische Kommunismusforschung 2009. Ed. Katrin Jaeger. Berlin, 2009. Sf. 299–314. [77] Галкин А. “Российский фашизм?”, Социологический журнал. 1994. № 2. Sf. 17–27. http://knowledge.isras.ru/sj/sj/94-2-2.html; agy., Красин Ю. “О правом радикализме в советском обществе”, Обозреватель. 1995. № 12. Sf. 52–58; Laqueur W. Russia and Germany: A Century of Conflict. New Brunswik, 1990; Laqueur W. “Russian Nationalism”, Foreign Affairs. 1992/93. Cilt. 71. No. 5. Sf. 102–116; agy. Black Hundred: The Rise of the Extreme Right in Russia. NY, 1993; Gregor A.J. “Fascism and the New Russian Nationalism”, Communist and Post- Communist Studies. 1998. Cilt. 31, No. 1. Sf. 1–15; agy. Phoenix: Fascism in Our Time. New Brunswick, 2001; agy. Faces of Janus: Marxism and Fascism in the Twentieth Century. New Haven, 2004; agy. “Andreas Umland and the «Fascism» of Alexander Dugin”, Erwagen Wissen Ethik. 2004. Cilt. 15. Sf. 426–428; agy. “Response to Dr. Andreas Umland”, Erwagen Wissen Ethik. 2004. Cilt. 15. Sf. 594– 595; agy. “Once Again on Fascism, Classification, and Aleksandr Dugin”, Erwagen Wissen Ethik. 2004. Cilt. 16. No. 4. Sf. 570–572; Luks L. “Der «Dritte Weg» der «neo-eurasischen» Zeitschrift Ėlementy—zuruck ins Dritte Reich?”, Studies in East European Thought. 2000. Cilt. 52. Nо. 1–2. Sf. 49–71; Люкс Л. “«Третий путь», или назад в Третий рейх?”, Вопросы философии. 2000. № 5. Sf. 33–44; agy. Третий Рим? Третий Рейх? Третий путь? Исторические очерки о России, Германии и Западе. М., 2002; Luks L. “Zum «geopolitischen» Programm Aleksandr Dugins und der Zeitschrift Ėlementy—eine manichaische Versuchung”, Forum fur osteuropaische Ideen- und Zeitgeschichte. 2002. Cilt. 6. Nо. 1. Sf. 43– 58; agy. “Eurasien aus neototalitarer Sicht—Zur Renaissance einer Ideologie im heutigen Rußland”, Totalitarismus und Demokratie. 2004. Cilt. 1. Nо. 1. Sf. 63–76; agy. Der russische «Sonderweg»? Aufsatze zur neuesten Geschichte Rußlands im europaischen Kontext. Stuttgart, 2005; agy. “«Weimar Russia?» Notes on a Controversial Concept”, Russian Politics and Law. 2008. Cilt. 46. No. 4. Sf. 47–65. [78] Griffin R. The Nature of Fascism. L., 1993; Fascism. Ed. R. Griffin. Oxford, 1995; International Fascism. Ed. R. Griffin. L., 1998; Griffin R. “Interregnum or Endgame? Radical Right Thought in the Post-fascist Era”, Journal of Political Ideologies. 2000. Cilt. 5. No. 2. Sf. 163–178; agy. “The Palingenetic Political Community. Rethinking the Legitimation of Totalitarian Regimes in Inter-War Europe”, Totalitarian Movements and Political Religions. 2000. Cilt. 3. Nо. 3. Sf. 24–43; agy. “The Primacy of Culture. The Current Growth (or Manufacture) of Consensus within Fascist Studies”, Journal of Contemporary History. 2002. Cilt. 37. Nо. 1. Sf. 21–43; agy. Modernism and Fasсism: The Sense of New Beginning under Mussolini and Hitler. Basingstoke, 2008; A Fascist Century. [79] Eatwell R. “Towards a New Model of Generic Fascism”, Journal of Theoretical Politics. 1992. Cilt. 4. No. 2. Sf. 161–194; agy. Fascism. A History. L., 1995; agy. “On Defi ning the «Fascist Minimum»: The Centrality of Ideology”, Journal of Political Ideologies. 1996. Cilt. 1. No. 3. Sf. 303–319; agy. “Zur Natur des «generischen Faschismus»—Das «faschistische Minimum» und die «faschistische Matrix»”, Rechtsextreme Ideologien. Sf. 93–122. 23 [80] Minkenberg M. Die neue radikale Rechte im Vergleich: Frankreich, USA, Deutschland. Wiesbaden, 1998; agy. “Context and Consequence: The Impact of the New Radical Right on the Political Process in France and Germany”, German Politics and Society. 1998. Cilt. 16. Nо. 3. Sf. 1–23. [81] Wippermann W. Faschismustheorien: Zum Stand der gegenwartigen Diskussion. Darmstadt, 1972; agy./Thamer H.-U. Faschistische und neofaschistische Bewegungen: Probleme empirischer Faschismusforschung. Darmstadt, 1977; Wippermann W. Europaischer Faschismus im Vergleich 1922–1982. Frankfurt a.M., 1983; agy. Faschismustheorien: Die Entwicklung der Diskussion von den Anfangen bis heute. 7. Baskı. Darmstadt, 1997; Випперман В. Европейский фашизм в сравнении 1922–1982. Çeviren: А. Федорова. Новосибирск, 2000; «Faschismus»—kontrovers. Ed. W. Loh, W. Wippermann. Stuttgart, 2002. [82] Concepts in Political Science: Fascism. Cilt 5: Post-War Fascisms. Ed. M. Feldmann, R. Griffin. L., 2004; Fascism Past and Present, West and East: An International Debate on Concepts and Cases in the Comparative Study of the Extreme Right. Ed. R. Griffin, W. Loh, A. Umland. Stuttgart, 2006; Eatwell R. “The Rebirth of Right-Wing Charisma? The Cases of Jean-Marie Le Pen and Vladimir Zhirinovsky”, Totalitarian Movements and Political Religions. 2002. Cilt. 3. No. 3. Sf. 1–23; Beichelt T., Minkenberg M. Rechtsradikalismus in Transformationsgesellschaften; agy. Rechtsradikalismus in Osteuropa; Historical Legacies and the Radical Right in Post-Cold War Central and Eastern Europe. Ed. M. Minkenberg. Stuttgart, 2010; Wippermann W. Faschismus: Eine Weltgeschichte vom 19. Jahrhundert bis heute. Darmstadt, 2009. [83] Галкин А. Российский фашизм?; Бугера В. “Социал-фашизм”, Марксист. Научно-политический журнал. 1994. № 2. Sf. 27–54; Гурвич В. “Русский марш к фашизму”, Кентавр. 1994. № 2. Sf. 128–132; Зудин А. “Фашизм в России: образы и реальности новой опасности”, Политические исследования. 1995. № 2(26); Соловей В. “Россия не обречена на фашизм, но уже и не застрахована от него”, Независимая газета. 1995. № 55. 29 Mart. Sf. 1, 3; agy. “Реальна ли угроза «русского фашизма» в новой России?”, Взаимодействие политических и национально-этнических конфликтов. Материалы международного симпозиума 18–20 апреля 1994 г. Bölüm. 1. Ed. А. Здравомыслова. М., 1994; Galkin A. vd. “Der russische Faschismus im Widerstreit”, Utopie kreativ: Diskussion sozialistischer Alternativen. 1995. Nо. 52. Sf. 65–72; “О сущности и признаках фашизма. Записка, подготовленная группой экспертов РАН”, Московские новости. 1995. № 39; Угрожает ли России фашизм? Материалы «круглых столов» (1994–1995 гг.). Ed. Центpа социальных исследований безопасности ИСПИРАН. М., 1996; Нужен ли Гитлер России? По материалам Международного форума «Фашизм в тоталитарном и посттоталитарном обществе: идейные основы, социальная база, политическая активность», Moskova, 20–22 Ocak 1995 yılı. Ed. В. Илюшенко. М., 1996; Schutzler H. Faschismus—ein Thema in der russischen Historiographie der 90er Jahre?; Хлюпин В. “Русский фашизм как осознанная необходимость”, Континент. 2000. № 6(19). http://www.continent.kz/2000/06/22.html; Веснин В. “Угрожает ли России фашизм?”, Социально-гуманитарные знания. 2002. № 5. Sf. 294–304; Ковалев В. “Что же такое «фашизм»? От этимологии—к законодательному определению”, Российская юстиция. 2002. № 10. Sf. 52–54; 24 Дадиани Л. “Фашизм в России. Мифы и реалии”, Социологические исследования. 2002. № 3. Sf. 103–111; agy. “Факты и мысли о русском фашизме. Дискурс”, Социальное согласие против правого экстремизма. Выпуск № 3–4. Ed. Л.Я. Дадиани, Г.М. Денисовского. М., 2005. Sf. 145–215; Верлин Е. “Фашизм в России больше чем фашизм”, Независимая газета—Ex Libris. 2003. 27 Mart. http://exlibris.ng.ru/koncep/2003-03-27/5_fascism.html; Умланд А. Современные концепции фашизма в России и на Западе; Umland A. Concepts of Fascism in Contemporary Russia und the West; Маслов О., Прудник А. “Заметки по истории становления «русского фашизма» в России”, Еженедельное независимое аналитическое обозрение. 2006. 28 Nisan ve 11 Mayıs. http://www.polit.nnov.ru/2006/04/28/fascism/ ve http://www.polit.nnov.ru/2006/05/11/fascism/; Соколов М. Изучая «русский фашизм». [84] Умланд А. “Действительно ли Россия Путина — «фашистская»? Ответ Александру Мотылю”, Агентство политических новостей. 2008. 2 Nisan. http://www.apn.ru/opinions/article19627.htm. Aynı zamanda bkz.: Luks L. Irrefuhrende Parallelen. [85] Умланд А. “Три разновидности постсоветского фашизма: Концептуальные и контекстуальные проблемы интерпретации современного русского ультранационализма”, Форум новейшей восточноевропейской истории и культуры. 2006. Cilt. 3. № 2. http://www1.ku- eichstaett.de/ZIMOS/forum/docs/Umland6.pdf. [86] Умланд А. “«Последний бросок на юг» Жириновского и дефиниция фашизма”. [87] Shekhovtsov A. “The Palingenetic Thrust of Russian Neo-Eurasianism: Ideas of Rebirth in Aleksandr Dugin’s Worldview”, Totalitarian Movements and Political Religions. 2008. Cilt. 9. No. 4. Sf. 491–506; Umland A. “Fascist Tendencies in Russia’s Political Establishment: The Rise of the International Eurasian Movement”, Russian Analytical Digest. 2009. No. 60. Sf. 13–17. http://se2.isn.ch/serviceengine/Files/RESSpecNet/100499/ipublicationdocument_sin gledocument/D556D860-B6FF-406A-9E66- 75265D938656/en/Russian_Analytical_Digest_60.pdf; Umland A. “Faschistische Tendenzen im russischen politischen Establishment: Der Aufstieg der Internationalen Eurasischen Bewegung”, Russland-Analysen. 2009. No. 183. Sf. 7– 10. http://www.laender- analysen.de/dlcounter/dlcounter.php?url=../russland/pdf/Russlandanalysen183.pdf. Şimdiki Rus rejimini “erken-faşizm”, “faşizoid” ya da “faşist” gibi karşılaştırmalar temelinde sınıflandırmak, yine de, haksızlık olacaktır. Aynı şekilde Mart 2008 tarihinde liberal ve batıcı eğilimli Çağdaş Gelişim Enstitüsü’nün (Института современного развития) kurulması ve kendi yönetim kuruluna başkanlık etmesi için yeni Cumhurbaşkanı D. Medvedev’in kabul edilmesi; şimdiki Rusya Federasyonu rejiminin “erken-liberal” ya da “batıcı” olarak tarif etmek için yeterli değildir. [88] Жириновский В. Последний бросок на Юг. М., 1993; Дугин A. Основы геополитики: Геополитическое будущее России. М., 1997. 25 [89] http://www1.ku-eichstaett.de/ZIMOS/. [90] http://www1.ku-eichstaett.de/ZIMOS/forum/inhaltruss11.html. [91] Benzer güdüler, 2008 ve 2009 yıllarında Amerikan dergisi Russian Politics and Law’nun Rus akademik dergilerinde yayınlanan birçok bilimsel makaleyi İngilizce’ye çevirme biçimindeki iki projesinde de vardı. Bkz.: Theorizing Post- Soviet Russia’s Extreme Right; The Nature of Russian «Neo-Eurasianism». Bu yayınların anlamı/önemi; çevrilmiş çalışmaları, çağdaş dünyada sağ kanat aşırıcılığı üzerine çalışan uluslararası uzmanlar topluluğu için ulaşılabilir kılmasındadır. [92] http://magazines.russ.ru/.