Acemi Anneler Ismi Neden Değişti

kaynağı değiştir]

Ana madde: Devşirme

Balkanlar'da Hristiyan çocukların devşirilmesinitasvir eden yılına ait bir Osmanlı minyatürü. Minyatürde kırmızı renkteki acemi oğlanı kıyafetlerinin ve ulaşım masraflarının karşılanması amacıyla vergi toplayan devşirme memuru ile devşirilecek çocukların memleketlerini, ebeveynlerini, doğum tarihlerini ve fiziksel özelliklerini eşkâl defterine kaydeden yardımcısı görülmektedir (Ârifî Fethullah Çelebi, Süleymânnâme)

Osmanlılar, fütuhat hareketlerinin genişlemesi ve ordu mevcudunun azalmasıyla beraber daha fazla askere ihtiyaç duydular. Pençik Kanunu ile toplanan askerlerin haricinde devşirme adı verilen bir uygulama ile Osmanlıların Rumeli topraklarında yaşayan Hristiyan halktan ocağa yeni askerlerin alınması kararlaştırıldı. Özellikle yılındaki Ankara Muharebesi'nin kaybedilmesi sonucunda, Osmanlılar'ın Rumeli'deki faaliyetlerinin durması ve Pençik Kanunu'nun uygulanamaması sebebiyle yeni esirler elde edilemedi ve daha önceki Türk ve İslam devletlerinde uygulanmayan yeni bir usul ile; "Hristiyan tebaadan yalnız birer tanesinin devşirilerek orduya alınmasını" kapsayan yeni bir kanun çıkartıldı. Bu kanuna göre genellikle 3 ila 5 senede bir Hristiyanlardan 8 ila 20 yaş arasındakilerden acemi oğlanı alınmaya başlandı. Başlarda Rumeli'de Arnavutluk, Yunanistan, Adalar ve Bulgaristan'dan ve daha sonraları ise Sırbistan, Bosna-Hersek ve Macaristan'dan çocuklar toplandı. Devşirme Kanunu yüzyıl sonları ya da yüzyıl başlarında Anadolu'da da uygulanmaya başlandı ve yüzyılda tüm Osmanlı topraklarını içine alacak şekilde genişletildi.

Devşirme işinden birinci derecede yeniçeri ağası sorumluydu. Yeniçeri Ocağına Acemi oğlanı verilmesi ve Acemi Ocağına alım yapılması onun kararıyla gerçekleşirdi. Devşirme memuru Yeniçeri ağasının mektubu ve bir ferman ile görevli olduğu bölgedeki kazaları gezerek her kırk haneden bir çocuk devşirirdi.^[c] Devşirme yapılacak bölgede tüm yetkililer ile orada görevli papaz ve devşirilecek çocukların babaları hazır bulunurdu. Herhangi bir suiistimal yaşanmaması için vaftiz defterlerindeki kayıtlar kontrol edilerek devşirme yapılırdı. Devşirilenlerin tüm bilgileri eşkâl defterlerine kaydedilirdi. Bir aileden yalnızca bir çocuk devşirilirdi, eğer ailede tek çocuk varsa alınmazdı. Ticaretle uğraştıkları için Yahudi çocukları alınmazdı. Anne ve babası ölmüş çocuklar terbiye edilemeyeceği düşüncesiyle, köy kethüdâsının oğlu da şımarık olur düşüncesiyle devşirilmezdi. Bunun yanında Türkçe bilenler, evli olanlar, meslek sahibi olanlar, çoban çocukları, kel, uzun ve kısa boylu olanlar kanunen devşirilmeye uygun değildi. Vasal devlet statüsündeki Romanya'da yaşayan halk, Osmanlı sultanının kulu sayılmadığı için oradan devşirme yapılmazdı. Yine Eflak ve Boğdan'dan da devşirme yapılmazdı. Devşirmelerden Bosnalı olan ve "Potur oğulları" olarak anılan Müslümanların saray ve Bostancı Ocağı için devşirilmelerine kanunen müsaade edilirdi.^[d] Fermanlara göre Anadolu'da Kayseri, Bursa, Lefke ve İznik'teki Hristiyanların çocukları da devşirilirdi. I. Süleyman dönemindeki bir fermana göre: Rus, İranlı, çingene, Türk reaya, Harputlu, Diyarbakırlı ve Malatyalıların devşirilmesinin yasak olduğu bilinir. Ancak 'deki bir fermana göre bu yasağın sonraki yıllarda uygulanmadığı anlaşılır. Bunun yanında bu tarihlerde Anadolu'da Kocaeli, Bolu, Amasya, Samsun, Çorum, Malatya, Erzurum, Diyarbakır, Sivas ve Maraş bölgelerinden devşirme yapıldığı bilinir. Trabzon hristiyanlarının^[e] Acemi ocağına alınması II. Mehmed'in burayı zaptından sonra da devam etti ancak daha sonra şirret oldukları gerekçesiyle buradan oğlan devşirilmedi. Trabzon halkının I. Selim'in Trabzon valisi olduğu dönemde ona karşı gösterdikleri sadakat nedeniyle Selim tahta çıktıktan sonra tekrar buradan oğlan devşirilmesini emretti. Pîrî Mehmed Paşa buradan devşirme yapmanın kanunen doğru olmayacağını söyleyerek itiraz etmesine karşı, Selim "Kanunu bana sen mi öğretirsin?" diyerek elindeki yay ile Mehmed Paşa'nın başını yardı ve kararından dönmedi. Ancak bu bölgeden toplananların arasına Lazlar'ın da katılmasıyla ocak düzeni bozuldu ve III. Mehmed döneminde buradan oğlan devşirilmesi kaldırıldı.

Kuloğlu[değiştir kaynağı değiştir]

Kapıkuluna mensup askerlerin erkek çocukları da Acemi Ocağının temel asker ihtiyacını karşılamak için kullanılırdı. Kapıkulu askerleri "padişahın kulu" sayıldığından onların erkek çocukları da "kuloğlu" adıyla anılırdı. Babası ölen küçük yaştaki kul oğullarına yetişkinliğe erişinceye kadar devlet tarafından üç ayda bir yiyecek, giyecek ve para yardımı yapılırdı. Yeniçerilerin erkek çocukları onlar hayattayken Acemi Ocağına kaydedilir ve 23 yaşına kadar orada eğitim görürdü. Daha sonra ise kapıya çıkma adı verilen uygulama ile Yeniçeri Ocağına kaydedilirdi.

Ocağa giriş[değiştir kaynağı değiştir]

Türklerin hizmetindeki acemilere "ulufesiz" denirdi. Bunlar öncelikle Acemi Ocağına ve ulufe defterine kaydedilerek "ulufeli" yapılırdı. Daha sonra da kara ve deniz kuvvetlerindeki diğer ocaklara veya hizmetlere atanırlardı. Acemi Ocağına kayıtlı bireyler "Şadî" adıyla anılırdı. Torbaya yazılan 31 odaya bağlı oğlanlar çeşitli hizmetlerde kullanılırdı. Bunlardan küçükleri oda hizmetini yapardı. Her odadan gereğince acemi oğlanı, imalâthanelerle mîrî gemilerde, odun ambarlarında, hasta odalarında, taşradaki Sultan hanım dairelerinde ve farklı yerlerde hizmet ederlerdi. Hükümdar ve hanedan üyeleri tarafından yaptırılan saray, cami, çeşme, köprü, hastane ve medrese gibi yapıların inşaatında çalışırlardı. Acemi oğlanlar farklı teşkilatlar altında gruplandırılarak çeşitli saraylarda da görevlendirilirdi. Sadrazamın sarayında acemilerden "Teberdâr" adı verilen baltacılar bulunurdu. Bunun yanında vezirlere ve devlet adamlarına da yetiştirilmek üzere devşirme verilirdi. Acemi oğlanların yeteneksiz ve kabiliyetsiz olanları bahçelerde ve gemilerde çalıştırılırdı. Acemiler arasından 20 ila 30 kadar iri yapılı olanları inşaat işlerinde taş taşımak için görevlendirilirdi. Bunun yanında nakliye gemilerinin kalafat hizmetlerinde kullanılan acemiler, Galata tarafındaki mahzenlerin muhafazasından da sorumluydu. Yeniçeri ağasının İzmit'e gidip gelen odun gemilerinde de 10 ila 15 acemi hizmet ederdi. yüzyılda kurulan ve Tulumbacılar adı verilen itfaiye teşkilatında görev yapacak olanlar da Acemi Ocağından seçilirdi. Buzhane ve karhanelerde yirmi ila otuzar acemi görev yapardı. Bunun yanında Yeniçeri ağasının falakasını taşımak ve Yeniçeri ağasının yanında nöbetleşe devriye gezmekte acemilerin görevlerindendi.

İşçilik öğrenimi acemi eğitimlerinin bir parçasıydı. Bu amaçla barış zamanlarında askerler duvar örme işlerinde kullanılır ve 'den fazla aceminin bir işle meşgul olması sağlanırdı. Ancak bu durum bazen askerî sınıfa mensup olan kişilerin esnaf işlerine kaymalarına sebep olurdu.Kavanin-i Yeniçeriyan'a göre padişahın kulu olanların meslek sahibi olmalarının uygun olmadığı şu sözlerle anlatılır: "hünkâr kulu olan kimsenin sanat sahibi olması kanun değildir, çünkü sanatı olan akçeye sefere gitmez, sanatı ile meşgul olur, hizmet edilmemeye sebep olur".II. Selim'in Edirne'de yaptırdığı Selimiye Camii'nin inşaatında çalışmak için gönderilen acemi, burada kendi kurdukları işlerde çalışmaya devam etti.

Acemi oğlanların bir kısmı donanma için yetiştirilir ve bu alanlarda görevlendirilirdi. tarihli bir fermanda: Osmanlı donanmasına ait 4 gemiye "Türk üzerinde" ve "ulufesiz" acemilerden tanesinin, önce Acemi Ocağına kaydedilmeleri ve sonra da gemide görevlendirilmeleri emredilmiştir. Yine aynı tarihli bir fermanda ise: Mısır'a gidecek olan yayabaşı ve bölükbaşılara ikişer hizmetkar lazım olması sebebiyle; "ulufeli" kırk acemi oğlanın önce Yeniçeri Ocağına kaydedilmeleri ve sonra da yayabaşı ve bölükbaşılarla birlikte Mısır'a gönderilmeleri emredilmiştir.

Kapıya çıkma[değiştir

nest...

102072 102073 102074 102075 102076