Dejeneratif Disk Hastalığı Belirtileri

Dejeneratif Disk Hastalığı: yaşlanmanın normal bir parçası olan disk dejenerasyonu; bazı kişilerde ağrıya neden olabilir.

Genel bakış ve nedenleri

Dejeneratif disk hastalığı yaşlandıkça spinal disklerde oluşan, yaşa bağlı aşınma ve yıpranmanın neden olduğu beklenen değişiklikleri tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Spinal diskler, omurgayı oluşturan birbirine geçen kemikleri (omurlar) ayıran yumuşak sıkıştırılabilir yastıkçıklardır. Diskler omurga için amortisör etkisi yaparak omurganın esnek kalmasına ve bükülmesine izin verir. Dejeneratif disk hastalığı omurganın her yerinde gerçekleşebilir, ancak çoğunlukla bel bölgesi(lumbal) ve boyunda (servikal bölge) disklerde görülür.

Adına rağmen, aslında bir hastalık değildir. Ancak bu, neden olduğu acının daha az gerçek olduğu anlamına gelmez. Çok acı verici olabilir ve yaşam kalitesini büyük ölçüde etkileyebilir. Disk dejenerasyonu yaşlanmanın normal bir parçasıdır, ancak bazı kişilerde şiddetli ve kronik ağrıya neden olabilir.

Dejeneratif disk hastalığı bazı durumlarda kollarda veya bacaklarda zayıflık, uyuşma ve ağrılara neden olur (radiküler ağrı). Dejeneratif disk hastalığı tipik olarak aralıklı, şiddetli ağrı atakları ile düşük seviyeli kronik bir ağrıdan oluşur. Genellikle uzun süreli sakatlığa neden olmaz ve çoğu vaka cerrahi olmayan tedavi yöntemleri kullanılarak yönetilebilir.

Dejeneratif disk hastalığının nedenleri

Dejeneratif disk hastalıkları için risk faktörlerine baktığımızda, yaş, aile öyküsünün olması, disk içi basıncı artıran fiziksel aktivitelerin çokluğu, obezite, sigara, Diabetes Mellitus (şeker hastalığı) ve aterosklerozu (damar sertliği) görmekteyiz.

Belirtiler ve tanı

Dejeneratif disk hastalığının belirtileri şunları içerir:

• Alt sırtta kalçalara yayılan ağrı
• Yürürken uyluk veya kalçada ağrı
• Bazı durumlarda dizlerde düzensiz karıncalanma veya güçsüzlük
• Omuzlara, kollara ve ellere yayılabilen üst omurgada ağrı

DDH, fizik muayene ve tıbbi öykünün gözden geçirilmesi ile teşhis edilir. İlk muayeneden sonra dejeneratif disk hastalığından şüpheleniliyorsa tanı için görüntüleme testleri yapılabilir. Bu testler X-ışınlarını, MRI&#;ları veya CT taramalarını içerebilir. Görüntüleme testleri genellikle semptomlar yaralanma veya sinir hasarından sonra gelişirse düşünülür.

Dejeneratif Disk Hastalığı Tedavi

Dejeneratif disk hastalıklarının tedavisinde omurga rehabilitasyonu çok önemlidir. Hastaların rehabilitasyon sürecine uyumu açısından omurga anatomisinin ve biyomekaniklerinin hasta tarafından anlaşılması, bunun yanında hastanın günlük yaşam aktivitelerinin de fizyoterapistler tarafından anlaşılmasıyla kişiye özel eğitimler ve egzersiz programları planlanır. Rehabilitasyonda öncelikle ağrı kontrol altına alınır. Bunu takiben dinamik stabilizasyon egzersizleriyle omurga stabilitesini artırmak hedeflenir. 6 ay süreyle düzenli uygulanan manuel terapi ve egzersiz programından sonuç alınamadığı durumlarda, mutlaka cerrahi görüş alınmalıdır.

Rehabilitasyonda, otururken ve ayakta postür değerledirilmeli ve doğru duruş öğretilmelidir. Vücudun ağırlık merkezinin bulunduğu “Core” bölgesi, derin ve yüzeyel bel ve karın kaslarıyla çepeçevre sarılı bir silindir şeklindedir. Silindirin tepesini diyafram, tabanını ise leğen kemiğini alttan saran pelvik taban kasları oluşturur. Bu silindir vücudumuzun tüm kaslarıyla fasya sistemi aracılığıyla ilişkilidir. Fasya sistemi hareketin dengeli, sinerjik ve stabil olmasını sağlar. Bu bağlantılar nedeniyle, dinamik stabilizasyon egzersizleri sırasında gövdenin merkezinden başlayarak tüm kaslar aktive edilir

Riskler ve faydalar

Konservatif tedavinin dezavantajı, iyileşmenin yavaş ilerlemesidir. Avantajı ise hastaneye yatış veya rehabilitasyon gerektirmediği için hastanın rutin yaşamına devam edebilmesidir.

Öte yandan, cerrahi tedaviler oldukça yıkıcı olabilir ve hastanede yatmayı gerektirir ve ameliyattan sonra en az üç ila dört hafta boyunca aktivite kısıtlamaları olabilir. Konservatif tedaviler başarılı olmadıysa veya durum çok şiddetliyse cerrahi tedavi gerekli olabilir.

Minimal-İnvaziv İntervertebral Disk-Hücre-Nakli ile Tedavi

Omurlar arası disklerin yıpranmasından doğan ağrıların tedavisinde ilk adımda Konservatif Tıp Terapileri kullanılır (ağrı kesiciler, kas gevşeticiler, manuel terapi, fizyoterapi, akupunktur, psikososyal müdahaleler vs.). Aktif eksersizlerle ve sırt üstü yüzme ile sırt kasları güçlendirilir, bu da omurlar arası disklere olan baskıyı azaltır (düşürür).

Avicenna Klinikte omurlar arası disk yıpranması tedavisinde minimal-invaziv intervertebral-hücre-nakli uygulanır, bu tedavi yönteminde yıpranmış disk biyolojik ortamda çoğaltılmış, kendi vücut hücreleri ile beslenir. Nakledilmiş hücreler daha fazla sıvı depolarlar, bu da daha fazla esneklik sağlar. Orthokine-tedavisinde kendi vücut maddeleri yüksek konsantrasyonda ilgili omurlar arası diske enjekte edilir ve orada iltihaplı olgulara etki ederler.

Spinal kanalda sinir çıkış ucunda bir daralma mevcut ise (nöral foraminal-stenoz), mikro cerrahi ile bu çıkış noktaları genişletilebilir veya sinir köklerine olan baskı azaltılabilir. İnstabilite mevcut ise belirli durumlarda stabilizasyon veya omurlar arası disk protezi gibi başka tedaviler de uygulanabilir.

Disk hernisi (fıtıklanma) nükleus pulposusun anulus fibrosustaki yırtıkların içine yada bu yırtıklar yoluyla dışarı kaçmasıdır. Bu ya travmatik bir olaydır yada yapısal ve yaşla ilgili dejenerasyondur.

İntervertebral disk ~18 yaşına kadar arteriyel kanla beslenir. 20 yaşlarının sonu 30 yaşlarının başında nükleus pulposusun hepsi, anulus fibrosusun periferal kısmının çoğunun vasküler beslenmesi oblitere olur. Bu yaştan sonra çevreden diffüzyonla beslenir. Nükleus pulposusun su içeriği azalır ve diskin doğal elastikiyeti bozulur. Böylece kuvvetleri nonlineer ve asimetrik biçimde iletir. Anulusun zamanla frajil hale gelmesi ve nükleusun su kaybederek fragmanlar halinde parçalanması herniyasyonu kolaylaştırır. Bu nedenle disk hernisi orta yaşlarda ( yaş) yoğunluk gösterir. 20 yaşından önce çok nadirdir.

Risk faktörleri; obesite, sigara içimi ve kötü fiziksel koşullar.

Erişkinlerin %80’i yaşamın bir döneminde bel ağrısından yakınmakta, akut atakların %50’si 1 hafta içinde %85’i 1 ay içinde %90’ı 2 ay içinde düzelmektedir.

Hareketli ve hareketsiz bölgeler arasındaki geçiş bölgesi hareket esnasında daha fazla strese maruz kalır. Böylece insanlarda alt servikal ve alt lomber intervertebral disklerde daha sık dejeneratif değişiklikler görülür.

Disk dejenerasyonunun 3 fazı vardır

1. Birinci faz (disfonksiyonel faz): Diskte akut zedelenme olur.

2. İkinci faz (instabil faz): Disk mesafesi daralır ve ligamenlerde gevşeme olur. Sonuçta faset osteoartriti, faset kapsülü ve ligamentum flavum hipertrofisi olur.

3. Üçüncü faz (stabilizasyon fazı): Hareket azalır.

Nükleus pulposus normal konfugirasyonundan dışarıya herhangi bir yönde herniye olabilir. Nükleus pulposus kısmen posterior olarak yerleştiğinden ve posteriorda anulus fibrosusun daha az lamelleri olduğundan, ve posterior longitüdinal ligament posterior orta hatta anulus fibrosusu kuvvetlendirdiğinden dolayı disk herniyasyonlarının çoğu posterolateral yöne olur. Daha az sıklıkta santral, foraminal ve çok daha nadir olarak ekstraforaminal (%) herniyasyon olabilir. Eğer kartilajinöz plate den komşu vertebra cismine süperior veya inferior yönde herniye olursa Schmorl’s nodülü olarak isimlendirilir. Genel olarak radyolojik tetkiklerde veya otopside rastlantı olarak bulunabilir, klinik önemi yoktur.

Lomber dejeneratif disk hastalığı olan hastaların çoğunda ilk semptom olarak bel ağrısı vardır. Anulusun kabarması posteriorda yerleşen sinovertebral duyu sinirlerine bası yaparak bu ağrı sendromuna neden olur. Sinir köküne bası yaparak karekteristik bir şekilde ciddi radiküler ağrıya ve motor ve/veya duyu değişikliklerine neden olur. Sinir kökündeki inflamasyon semptomları arttırır.

Posterolateral disk protrüzyonu veya disk ekstrüzyonu sıklıkla aynı mesafede dural keseden çıkan sinir köküne bası yapar. Ör: sol L disk herniyasyonu sol L5 sinir köküne, sol L5-S1 disk herniyasyonu sol S1 sinir köküne bası yapar. Nadiren bir üst veya bir alt sinir köküne bası yapabilir.

Disk hernilerinin sınıflandırılması (Macnab)

Bulging (taşmış disk) disk: Komşu vertebral disk kenarlarını aşan hafif konveks görüntü. Anulus fibrosus ve periferde yerleşen Sharpey lifleri intakttır.

Prolapse disk: Anulus fibrosusdaki parsiyel defektten diskin posterior herniyasyonu. Yalnız en perifer veya posterior anulus lifleri (Sharpey lifleri) intakttır. Herniye veya prolapse disk herniye olmamış kısım ile ilişkilidir.

Ekstrüde (patlamış) disk: Anulus fibrosusdaki defektten diskin posterior herniyasyonudur.

Sekestre disk (serbest fragman): Anulus fibrosusdaki defektten nükleus pulposusun ekstrüde olması, ve bu ekstrüde fragman ile herniye olmamış disk arasında ilişkinin olmayışı. Fragman post. long. lig.a anterior veya posterior, disk mesafesine süperior veya inferior, veya nadiren intradural funduszeue.infog, prolapse, ekstrüde ve sekestre disk arasında, genellikle patolojik veya cerrahi bulgulara dayanarak ayırım yapılır. Klinik açıdan bu ayrım genellikle pek az önem taşır, ancak prognoz belirlenebilir.

Dejenerasyonunun ilerlemesi ile nukleus pulposus fibrozise dönüşür, disk mesafesi daralır, omurga hareketleri azalır, anulusa kuvvetlerin dağılımı tamamen kaybolur. Bu nedenle disk herniyasyonu yaşlılarda (60 yaş sonrası) çok nadirdir. Dejenere disk hastalığı olanlarda aşırı zorlayıcı hareketler Sharpey liflerinde kalsifikasyon oluşturur. Buna spondiloz veya Macnab’ın ‘traksiyon supurları’ denir. Bu olay sıklıkla omurganın konkav tarafında oluşur. Spondiloz yaşın artması ile daha sık görülür. Aynı şekilde faset eklemlerinde de ortaya çıkan aşırı yüklenmeler bu eklemlerde dejenerasyona yol açar. Sonuçta ortaya çıkan disk mesafesinin daralması ve faset hipertrofisi spinal stenoza (lateral reses sendromu) ve/veya mekanik instabiliteye neden olur. Buda komşu sinir kökünün irritasyonuna neden olabilir.

Lomber disk yüksekliğinin asimetrik kaybı omurga cisminin asimetrik kollapsına ilerleyebilir. Eğer bu lateral eğilme (skolyoz deformitesi) oluşur ve ilerlerse omurganın rotasyonu ile birliktedir.

Semptomlar

funduszeue.info ve bacak ağrısı:

 Çok uzun süre herhangi bir pozisyonda (oturur, ayakta durur veya yatar) kalmak tipik olarak ağrıyı arttırır, sık pozisyon değişikliklerini gerektirir. Öksürmek, hapşırmak veya dışkılamada ıkınma ile ağrı şiddetlenir. Diz ve kalçayı fleksiyona getirmekle (örn. diz altında bir yastık ile yatmak) ağrı azalır. Ağrı spontan olarak ortaya çıkabilir. Ağrı eşiği düştüğü için normalde ağrısız olan uyarı ağrı yapabilir (allodini). Uyarıya yanıt hem sürekli hem de amplitüd bakımından abartılı olabilir (hiperaljezi). Ağrı hissi sağlam bölgelere yansıyabilir.

funduszeue.info ekstremitede ilgili sinir kökünün inerve ettiği alanda motor, duyu ve/veya refleks değişiklikleri:

3.Nörojenik klodikasyon: Yürüme ile; tek veya iki taraflı kalça, uyluk, veya bacakta ağrı, karıncalanma ve uyuşmanın artması, bazen kuvvet kaybı, oturma, çömelme veya yatma ile semptomların hafiflemesi. Sıklıkla lomber stenozu olan hastalarda görülür ve sıklıkla 5. dekattan sonra başlar.

Nörojenik klodikasyonun ekzersiz nedeniyle artmış metabolik gereksinimi ile birlikte sinir kökünün etrafını saran yapıların basıncına bağlı olarak kanlanmanın bozulması sonucunda lumbosakral sinir köklerinin iskemisinden kaynaklandığı düşünülür. Kasların iskemisine bağlı vasküler klodikasyondan ayırım önemlidir. Vasküler klodikasyonda; periferik nabazanlar yoktur, hasta yatarken ağrı artabilir, kısa yürüyüşlerle azalabilir, sigara içimi ve diabetes mellitus sıktır. Ayrıca bisiklet testiyle ayırım yapılabilir. Fleksiyon pozisyonunda bisiklette iken, lomber lordozda azalma ve böylece kanalın sagital çapı ve foraminal mesafe genişlediği için lomber stenenozda klodikasyon semptomları oluşmaz.

4. Alt üriner sistem semptomları: Azalmış mesane duyusu en erken bulgudur; daha sonra üriner sıkışma, miksiyon sonrası artmış rezidüyü içeren “irritatif” belirtileri görmek seyrek değildir; radikülopatide daha az sıklıkla enürezis ve damlama inkontinansı tarif edilir.

a) Retansiyon semptomları; mesaneyi tam boşaltamama (motor defisit semptomu), mesanede gerginlik (duyu defisit semptomu).

b) İrritatif semptomlar; gündüz ve/veya gece sık idrara çıkma, urge, urge inkontinans (sempatik hiperaktiviteye bağlı).

c) Obstrüktif semptomlar; zayıf akma, duraksama, miksiyon sonrası damlama.

5. Kauda ekuina sendromu: Muhtemel bulgular:

A. Sfinkter bozukluğu:

a. Üriner retansiyon: Eğer residüel idrar volümü ml den fazla ise nörojenik mesane olarak kabul edilir. Sistometrogram; azalmış duyu ve artmış kapasite ile hipotonik bir mesane gösterir.

b. Üriner ve / veya fekal inkontinans

c. Anal sfinkter tonusu: %’inde azalır

B:“eyer şeklinde anestezi”: en sık duyu kaybı; kalça üstünde, uyluğun üst arka kısmında ve genital bölgede görülür;

C.Önemli motor kuvvetsizlik: genellikle birden fazla sinir kökünü tutar (çoğunlukla lezyon seviyesinin altındaki sinir kökleri), çoğunlukla iki taraflıdır.

funduszeue.info ve/veya bacak ağrısı: (genellikle iki taraflı, fakat bir taraflı da olabilir veya hiç olmayabilir, bulunmadığında veya iki taraflı olduğunda prognoz daha kötü olabilir)

E.Aşhil veya patella refleksinin bilateral kaybı olabilir.

F. Seksüel disfonksiyon (genellikle daha geç bir zamana kadar tespit edilemez).

Seyrek olarak bir lomber disk herniyasyonu yalnızca mesane belirtileri ile prezante olabilir.

Teşhis

Direkt grafi: Lumbosakral grafilerde disk hernisini teşhis etmek mümkün değildir. Ancak bu grafilerde disk hernisi tanısı lehine bir takım bulguların görülmesi söz konusudur. Direkt grafilerin çektirilmesindeki en önemli nedenlerden biri travma (kırık), segmental instabilite (spondilolistezis), tümör gibi hastalıklardan ayırıcı tanının yapılabilmesidir.

MRG: Disk hastalığının teşhisinde standart , non-invaziv ve en değerli tanı yöntemidir. Son zamanlarda, MRG disk hernisini teşhis etmede ve pek çok spinal stenoz olgusunda BT ve miyelografinin yerini almaktadır. Disk herniasyonunun seviyesi, tipi, derecesi , kök basıları ve foramen intervertebralislerin durumu çok iyi görüntülenebilir. Ayırıcı tanı açısından da çok yararlıdır.

BT: Lomber disk hernilerinde, duyarlılık (sensitivite) % ve özgüllük (spesifisite) %’dir. Bununla birlikte, bazı büyük disk hernileri bile düz BT ile atlanabilir.

Myelografi: Suda eriyen kontrast madde LP ile intratekal verilir. Lomber disk hernisinde sensitivite ve spesifisite BT’ye benzer. Nadiren başvurulan bir yöntemdir.

Myelografi-BT: Düz BT ve myelografiye göre sensitivite ve spesifisite anlamlı olarak artar.

EMG: Genellikle disk hernisinin seviyesini üçüncü hafta sonunda pozitif olarak gösterebilen bir tanı yöntemidir. Ayırıcı tanıya da yardım eder.

TEDAVİ

Pek çok girişime rağmen, hangi hastaların kendiliğinden düzeleceğini ve hangilerine cerrahi ile daha çok yardımcı olunacağı tespit edilememiştir. Bu nedenle; disk herniyasyonu gibi spesifik bir tanı konmuşsa, ciddi nörolojik bir bulgu yoksa başlangıç “konservatif” tedavi denemesi düzenlenebilir. Spesifik bir tanının olmadığı olgularda, yönetim konservatif tedavi ve başlangıçta tespit edilemeyen daha ciddi bir tanıdan kuşkulandıracak belirtilerin olası gelişimini elimine etmek için hastanın takibinden ibarettir.

A-Konservatif tedavi: Bu terim cerrahi olmayan yönetim için kullanılıfunduszeue.info aşırı fiziksel aktivitelerden kaçınarak korumak ve fibrosis ile iyileşmesini sağlamak için mutlaka ortopedik yatak istirahati verilmelidir. Tuvalet, banyo ve yemekte zorlayıcı olmayan aktiviteye izin vererek İstirahat süresi gün arasında olmalıdır.

Ağrıyı azaltmak için analjezik, non-steroid antienflamatuvar ve myorelaksan ilaçlar verilmelidir. Lumbar vertebra traksiyonu , lumbosakral korseler akut ağrılı dönemde faydalı olabilir. Epidural ve paravertebral steroid enjeksiyonları denenebilir. Şikayetlerin kısmen azalmasıyla Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon programına geçilebilir. Egzersiz programları, traksiyon, diatermi, sıcak yada soğuk uygulamaları, ultrasonografi, transkutanöz elektrik uygulamaları gibi farklı yöntemler kullanılmaktadır.. Konservatif tedavi sonrası hastaların %20 si tamamen iyileşebilmektedir.

B-Cerrahi tedavi: Lomber disk herniyasyonu veya lomber spinal stenoz gibi bozukluklar tespit edildiği zaman konservatif tedavi başarısız kalırsa, altta yatan patolojiye yöneltilmiş cerrahi tedavi endikedir. Cerrahi için acil endikasyonların yokluğunda semptomların çözülmesi için biraz zaman geçmesine (3 aya kadar) izin verilebilir. Bununla birlikte, bacak ağrısının başlamasından 12 ay sonra yapılan cerrahi tedavinin sonuçlarının kalitesi kesinlikle azalacaktır.

Cerrahi tedavi endikasyonları

Kauda ekuina sendromu (‘acil cerrahi’ endikasyon): İlerleyici veya akut belirgin kuvvet kaybı (‘acil cerrahi’ endikasyon):Medikal tedavide yetersizlik(2 hafta yatak istirahatı ve uygun medikal tedaviden hafta sonra semptomların belirgin olarak devam etmesi veya 3 ay sonra semptomların devam etmesi.Şiddetli siyatik ağrısının hafta yatak istirahatine rağmen devam etmesi veya artması.Çok şiddetli siyatik ağrısının 1 hafta yatak istirahati ve yeterli narkotik ağrı medikasyonuna rağmen ağrısı tolere edilemeyecek şekilde devam eden antaljik postürdeki hastalar.Sık sık tekrarlıyan disk hernisi atakları: Siyatik ağrısının rekürren inkapasite eden epizotları.

Cerrahi seçenekler: Cerrahi olarak tedavi etmeye karar verildiğinde, seçenekler:

1. Standart cerrahi girişimler

funduszeue.infort açık lomber parsiyel hemilaminotomi ve diskektomi (yaygın uygulanmaktadır)

B.“Mikrodiskektomi” standart prosedüre benzer, bununla birlikte daha küçük insizyon kullanılır; üstünlüğü kozmetik, daha kısa hastanede kalış, daha az kan kaybı; (birçok klinikte uygulanmaktadır)

funduszeue.infoiskal prosedürler (kullanım alanı oldukça sınırlıdır)

A. Otomatik perkütan lomber diskektomi

B. Perkütan endoskopik diskektomi

C. Laser disk dekompresyonu

funduszeue.infoükleolizis:

funduszeue.infoertebral veya posterior füzyon (kullanımı giderek yaygınlaşmaktadır); dejeneratif disk hastalığı, mekanik instabilite veya spondilolisteziste; posterior veya anterior interbody kafes ile füzyon, veya transpediküler vida ve plak/rod sistemi ile posterior füzyon.

Dejeneratif disk hastalığı disklerde meydana gelen kireçlenmeler ve bozulmalara verilen isimdir. Disk iki kısımdan meydana gelir, ortada çekirdek ismi verilen sulu kısım ve etrafındaki çfunduszeue.infoşla birlikte  disk, yüksekliğini ve su içeriğini yitirmeye başlar. Doğuşta %88 olan su oranı yaşla birlikte %80’lere hatta daha aşağıya düşer. Buna bağlı olarak diskleri ve omurları birbirine bağlayan bağlarda da bozulmalar baş gösterir. Diskin daha kolay yırtılmasına zemin hazırlar.

Fiziksel yapı, kalıtım, sigara gibi etkenler de diskin yaşlanmasına neden olan etkenler arasındadır. Diskin içerisinde kırıklar ve fay hatları belirmeye başlar. Bu hastalığın tüm belirtileri her zaman MR veya BT ile görüntülenemeyebilir. Ancak diskografi denilen, disk içerisine boyalı madde verilerek yapılan bir inceleme ile ortaya konabilir.

Dejeneratif disk hastalığının bulguları 

Tedavisi

Tedavisinde hastalığın iyileştirilmesinden çok ağrının giderilmesine önem verilir. Başlangıçta ağrı kesiciler yeterli olabilir. Fizik tedavi yöntemlerinden geçici olsa da yararlanılabilir. Daha önemli olan düzenli egzersizlerle bel kaslarının güçlendirilmesidir. Böyle yöntemlerle düzelmeyen hastalarda diskin içerisine elektrod yönlendirilerek disk içerisindeki ağrı sinirlerinin yakılmasına dayanan disk içi elektrotermal tedavi uygulanabilir.

Fiziksel aktiviteden kaçınmak yerine özendirilmeli, hasta daha çok hareket etmelidir. Bu amaçla uygulanacak egzersiz programlarında bel ve karın kasları güçlendirilmeli, hasta kilolu ise kilo vermesi sağlanmalıdır.

Çok ilerlemiş hastalarda eğer disk yüksekliği sıfıra inmiş ve omurlar birbiri üzerine binmişse füzyon adı verilen omurların birbiri ile bağlanmasını sağlayan ortopedik ameliyatlar gündeme gelebilir.