Nba 2k11 Joystick Ayarları

• yılın en güzel spor oyunuydu. oynamaya doyamadık, sezonları bitirdikçe yeniden başladık, my player ile allstar olduk yüzüğümüzü alıp obamanın yanına koştuk. niyeyse artık. neyse.
  
  ama bakıyorum başlığa ve şöyle entryler görüyorum: oyunun şu sorunu var, oyun böyle bok gibi, oyunun şu ayarı eksik, yok bilmem ne. arkadaşım yapmayın bunu. bilgisayarın bi kaç ayar bozukluğu veya hatası yüzünden oyuna bok atmak niye. bir şey söyleyeyim ben size: oyunu suçluyor ve bok atıyorusunuz; attırmam.
  
  heh.

• myplayer modunda kendimi seçtiğim takıma bir türlü trade ettiremediğim oyun. tıkıldım kaldım trail blazers'ta. oyun genel anlamda 10 üzerinden 9 küsür mâmafih, ilk ay hiç kasmadan high'ta oynadığım oyun, şimdilerde low'da bile deli edercesine kasmaya başladı. sistem aynı, driver'lar güncel, sorun nerede çözemedim.
  
  edit: aynı sorunu yaşayanlar, format atın bir problem kalmıyor.

• takım olarak bir türlü başarılı olamadığım oyun. my player modunda yardırmama rağmen takım olarak oynayamıyorum şu oyunu arkadaş.

• zor, gerçekten zor oyun. bin bir farklı hareket olması, çoğu hareketin gamepad'de analogdan değil de derece mevzuu ile yapılması uzun zamandır oyun oynamayan bünyemde fena sinir yaratmayı başardı. tam bu oyunu bir kaç kez oynar çözerim diye düşünürken 2 gündür oyunda tokat üzerine tokat yemekteyim.
  
  beceremedikçe hırsa kesiyorum, traininge girip hareketleri nasıl yapacağımı anladığımı zannediyorum. sonra maça geçince hepsi karışıyor, smaç için buna mı basıyorduk, turnike nasıldı derken fast breakten smacı yiyip oturuyorum. yaşlanmış hissettim resmen lan bu oyun yüzünden.
  
  yanlız oyun çok gerçekçi, bir heves my player modunda başladım, oyuncu aynı benim kazmalığımda.

• ilk defa bug'unu bulduğum oyun. herhangi bir takımdaki oyuncu misal, boyalı alanda sakatlanınca diğer takım arkadaşları sanki 40 kat yabancı gibi, biz bunu tanımıyoruz tribine giriyor. herif orda kıvranırken hepsi 3'lük çizgisine geçip ayakkabısını filan düzeltiyor. pezevenkler. git koş, geçmiş olsun de, bir şeyin varmı de adamın gönlü olsun en azından. bir oyun bu kadarmı duysunuz yapılır arkadaş.

• şimdiye kadar oynadığım en iyi pc oyunu mu, yoksa şimdiye kadar oynadığım en kötü pc oyunu mu gerçekten karar veremiyorum. oynanış mükemmel, özellikle set oyunu oynamak istiyorsanız, setler gerçeğe oldukça uygun. yüksek postta nowitzki'ye top verip, şut feyki, potaya drive ve smaçla bitirince misal, oynadığınız oyunla televizyonla izlediğinizin farkı kalmıyor. set oynamak istemezseniz de, bir uzunu pick'e çağırıp yardırın gitsin. oyuncu modellemeleri harika, signature hareketler, takımların oyun tarzlarının oyuna birebir yansıması, roster'daki değişiklikleri direk indirebilme şansı, isterseniz gamebook'u modifiye edebilmek.
  
  ama bu kadar harika bir oyun, ancak bu kadar kusurlu, bu kadar sinir bozucu olabilir. my player modunda hall of fame'de maç kazanabilene aşkolsun. süperstarda 70 galibiyeti gören ben, hall of fame'de oynarken, ligin, sayı, ribaunt ve blok kralı olan, efficieny de en yakın rakibini ikiye katlayan, %fg'de lig birincisi olan ben, sezonda 12 galibiyet alabiliyorum. hücumda sıkıntı yok, ister sürekli top isteyip oyunu domine edin, isterseniz setleri oynayın, bir şekilde sayı buluyorsunuz. ama defansta rakibi durdurmak imkansız. şöyle söyleyeyim, eğer yardıma gitmezseniz, rakibin herhangi bir oyuncusu, onu savunan kim olursa olsun, birebirde mutlaka sayı buluyor. yardıma giderseniz, takım arkadaşlarınız rotasyon denen naneden bihaber oldukları için bu sefer sizin adamınız sayıyı atıyor. bazen yardıma gidiyorsunuz, ikili sıkıştırdığınız adam sanki piknikte geziyormuş da ayağına gelen topa voleyi yapıştırıyor gibi, kaldırıp atıyor üçlüğü. benim takımımdaki adam hücumda boş üçlük kaçırırken, sefolosha'nın, ben wallace'ın, anderson varejao'nun, allah belamı versin ki jordan farmar'ın sayı makinesine dönüşmesi, her contested jumperın filelerle buluşması ne demektir ya? bu olabilecek bir şey, bir tür zorluk değil ki. aslında şöyle söylemek gerekir, böyle bir zorluk derecesinde, benim oyuncu olarak yapabileceğim bir şey yok. etkileyemediğimiz bir oyunu neden oynayalım ki? öte yandan süperstar da artık öyle kolay ki bayıyor. iyi bir oyuncu, oyun disiplininden uzaklaşmadığı takdirde her takımla, her maçı kazanabilir.
  
  deflect edilen bir pasın, herkesin bakışları arasında tıngır mıngır dışarıya gitmesine ne kadar sinirlendiğimi sanırım anlatamam. aslında herkesin bakışları arasında falan da değil, yanından top geçen adam kafasını kaldırıp bakmıyor ki. bunu yapamadıktan, oyuncuların yanından geçen topa tepki vermesini sağlayamadıktan sonra, abilities'e istediğin kadar hustle koy, anlamsız.
  
  basın toplantıları; sayenizde medyadan nefret ediyorum. oyun oynuyoruz lan, eğlenmek için, iyi vakit geçirmek için, sikindirik ego tatmini yaşamak, zevk almak için oyun oynuyoruz. oyuna niye ömür törpüsü koydunuz lan? aynı soruları döne dolaşa soracaksınız madem, toplantıları kaldır diye bir seçenek koysaydınız şu oyuna. teknoloji gelişiyor, herşeyin daha hızlısı icat ediliyor, insanların en büyük derdi zamanlarını verimli kullanabilmek olmuş, biz manyak gibi üç maçta bir koçla ilişkimiz nasıl, antremana bakışımız neymiş onu anlatıyoruz. hayat lan bu, benim ömrümden gidiyor olm o saniyeler. o gereksiz ekran, o iğrenç takım elbiseler her çıktığında, ekrana elimin tersiyle çakmamamı sağlayan tek şey var, bilgisayarın yenisini alacak param olmaması. sinirden kendimi sikeceğim gün yakındır a dostlar.
  
  association modunda sene geçirdikten sonra, oyunun bokunun çıkması da o modu benim için bitirdi. önceki sezonun normal sezon ve finaller mvp'sinin free agency'de kendine takım bulamaması ne demek. cap space'i olan tek bir takım yok mu ligde, alsın şu adamı. daha da ilginci, adamın mid level exception'a razı olması. o zaman bunun fm 'te k'ya bierofka'yı transfer etmekten ne farkı kaldı? mle verip imzaladım hrifle, herif tekrar mvp oldu, ben de şampiyon oldum, işte biz o gün tükendik, işte association benim için o gün bitti.
  
  jordan mode için acayip övgüler dizilmiş, bana kalırsa en saçma modlardan biri de o. tamam, çok önemli maçları oynamak jordan'ı kontrol etmek falan heyecanlı ama, maçlardaki hedefimizin jordan'ın yaptığı sayı ve asist miktarlarına ulaşmak olması cidden mantısız. zorluğa da bağlı tabi ama, birçok maçta cidden süreye oynamak durumunda kaldım. 15 sayı önde olduğum maçta, sırf bilmemkaç sayıyı bulacağım diye kasti faul yapıp süre geçmesine engel oluyorum, sırf asist rakamını tutturucam diye boş şutu atmıyorum, ben ne anladım o işten. wilkins'i belli bi sayının altında tutma meselesi de saçma, auto match-up larda zaten pippen tutuyor wilkins'i. ayrıca gerekirse wilkins'in double team'ini çekersiniz alwaysa, biter gider yani, iş mi. oyunların bu tarafı, kullanıcıyı işin piçliğine yönelten tarafı beni sinirlendiriyor. oyun kullanıcısını kötü yolllara sevk etmemeli, çünkü sonunda kullanıcı oyundan zevk almamaya başlıyor. aslında bu durumları açıklamak için kullanılan bir kavaram da var, adını unuttum, ama nasıl ki mevzuatların devlet garantisi altında olması, bankaları risk&return'ü daha yüksek yatırımlara sevk ediyor, bence bu da o tarz bir mesele.
  
  umarım, 2k12 bütün bu sorunları düzeltir ve pes 'in become a legend'a yaptığı gibi, işleri daha da karman çorman bir hale getirmez. kısfmet.

• şu oyunda ben wallace ile dwight howard arasında fark gören mesaj atsın. amk herif pota altında ribaund vermedi, şut attırmadı, üstüne aldığı her topu smaçla tamamladı. ebesinin amı artık. hadi çok yeni başladım, analog hangisi filan diyecek olsam neyse de, amk o ka oynadık bu oyunu, bu ka olmaz. amcık ağızlılar zaten her pota altı oyuncusunu şutör yapmışlar, yetmemiş 56 yaşını dün kamptaki arkadaşlarıyla pasta yiyerek kutlayan ben wallace ı bile efsane yapmışlar. ulan bu adam hayatının hangi döneminde üzerinden hücum akan bir adam oldu ki, şu güzide yaşında her top bu adama iniyor pota altında. 2k sports ekibi bu olayı ve amare ile yedeği chandler arasındaki muhteşem korelasyonu açıklarlarsa, gözüm açık gitmeyecek sanırım. bir de tabi nowitzki'nin her şutu sokması var ama o olayı zaten kendisi açıkladı final serisinde.

• association mode u fantasy draft ayarı ile kesinlikle tavsiye ediyorum, takımlar çok dengeli oluyor ve maçlar çok zevkli geçiyor. sezon içerisinde yapılan maç sayısını da 29 a ayarlarsanız tadından yenmiyor, her maçı birebir canlı olarak oynayıp kendinizi takımın koçu gibi hissediyorsunuz, takımla özleşiyorsunuz. maç atmosferi zaten mükemmel tek kelimeyle oyunda.

• üçlük konusunda ciddi problemleri olan oyun. sg'yi 3pt specialist olarak açınca dış şut özelliklerimi sıradışı noktalara çekmem zor olmadı. hücumlarda pota altına doğru koşup kimseyle çarpışmadan kenarlara geçtiğimde bomboş kalıyorum ve hücumları 5 sn içerisinde üçlükle sonuçlandırıyorum. sezon başında çok sayıda hücum kullanarak attığım sayıyı sezon sonunda %%50 düzeyinde top kullanarak 30 sayıya çektim. kimi maçlarda sadece sayı attım; top çalma, blok, asist, top kaybı, ribaund falan yoktu. böyle geçen bir sezonun ardından chicago bulls formasıyla yer aldığım finallerde mvp bile seçildim. sezon mvpsi seçilemedim ama. o konuda sim game süresini 12 dk unuttum maç kadar. o ara lebron, kobe falan ortalamanın şeyine su kaçırdılar tabi. onları yakalamam biraz zor oldu.
  
  şimdilerde bir center açtım. boyunu en uzun, kilosunu en hafif yaptım. 3lük atan adama boyalı alandan zıplayıp blok koymak çok keyifli. sanırım zorluk seviyesini artırma zamanım gelmiş.

• bana basketbolu öğretmeye başlamış oyundur. oyunu akıl ile oynamanın çok önemli olduğunu, set oyunlarını, savunmayı, zamanlamanın önemini, o aralardan pota altına atılan pasların aslında o kadar kolay olmadığını oldukça iyi göstermektedir.
  
  belki klavyeyle tam randıman alamıyorum ancak şu aralar baya sardı bu oyun beni

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.

oyunları denince zamanında akla ilk olarak EA Sports gelirdi. Bu yerleşmiş düşünceyi kırmak çok zordu. EA Sports’un spor oyunlardaki tekeli yıkılacak gibi görünmüyordu. Ancak ’den itibaren sahneye çıkan 2K Games, günümüzde EA Sports’u bir iki spor dalında arkada bırakmayı başardı.

Bu dallardan biri de basketbol. EA Sports’un Live serisine rakip olarak çıkan 2K serisi, yavaş yavaş bu alanda ağırlığını hissettirmeyi bildi. Şu anda da açık ara önde olduklarını söyleyebiliriz.

Majesteleri sahaya dönüyor

NBA 2K11’e ilk girdiğiniz anda hemen aksiyonun içine dalıyorsunuz. NBA Finali’nde Chicago Bulls ve Los Angeles Lakers karşılaşıyor ve tabii ki Majesteleri Michael Jordan da Chicago’nun kadrosunda. Oyun sizi direk maçı veriyor ve oynamanızı istiyor. Bazıları için biraz zorlayıcı olsa da, farklı kontrollere alışmak zaman alacağından, denize atılan yüzme bilmeyen adam gibi zorla oyunu öğreniyoruz. NBA 2K11’de yön tuşları olarak FPS’lerden alıştığımız WASD tuşları kullanılıyor. Şut atma ve diğer genel özellikler ise tamamen Numpad üzerinden hallediliyor. İsterseniz oyunu durdurup bu tuşları incelemeniz mümkün. Tavsiyem bu tuş düzenini değiştirmemeniz. Çünkü yavaş yavaş bu kontrollere alışıyorsunuz ve bir süre sonra size de mantıklı gelmeye başlıyor.

NBA2K11, bir nevi Micheal Jordan’a saygı duruşu olarak tasarlanmış. Menüler, oyun modları ve daha birçok özellikte Micheal Jordan’ın etkisi hissediliyor. Örneğin maçın adamı Jordan markası tarafından sunuluyor. Bütün bunlar dışında Jordan Challenges adında bir mod da oyunda mevcut. Bu modda Micheal Jordan’ın kariyerindeki en önemli 10 maçı oynayabiliyoruz. Her maç için farklı bir amaç verilmiş. Örneğin bir maçta Micheal Jordan’la en az 65 sayı ve 7 asist yapmanız istenirken, diğer bir maçta daha farklı amaçlar bulunuyor. Bu challenge’ları tamamladıkça yeni Air Jordan ayakkabılarını açabiliyorsunuz.  Buradaki en önemli özelliklerden biri, her maçta Micheal Jordan’ın, takım arkadaşlarının ve hatta koçların modellemeleri değişiyor. Yani her maç için tek bir Jordan modeli yok.

İkinci Hidayet vakası

Kendi oyuncunuzu yarattığınız My Player modu çok ayrıntılı tasarlanmış. Karakteriniz için size sunulan kişiselleştirme özellikleri oldukça fazla. Yani kendinizi neredeyse tamamen NBA 2K11’in içine yerleştirebiliyorsunuz. Karakterinizi yarattıktan sonra NBA seçmelerine katılıyorsunuz. Burada çeşitli eğitimlere girerek yetenek puanı toplamanız, sonrasında oynayacağınız üç seçme maçında da iyi bir ortalamayla oynamanız gerekiyor.  Oyunu iyi bir şekilde bilmiyorsanız, düşük zorluk seviyesinde bile zorlayıcı oluyor bu maçlar. Bunun en büyük nedeni de NBA 2K11’in tam anlamıyla bir basketbol simülasyonu olmasından kaynaklanıyor.