70 Li Yıllar Nostalji

Eskilere doğru bir yolculuğa çıkmak, ama dinlediğin müzikten sanki ilk kez duyuyormuşçasına etkilenmek mi istiyorsun? Senin içineskimeyen eski şarkılar listesi hazırladık. Göz atmaya ne dersin? Özellikle 70’ler 80’ler ve 90’lara damga vurmuş türkçe nostaljik şarkıları listemizde bulabilirsin. İşte en güzel eski şarkılar!

1. Yasak aşk – Gökhan Abur

Öyle bir aşk yaşadık ki
Ne başladı ne de bitti
Aramızda her şey gizli
Ne duyuldu ne söylendi

2. Yeter ki – Saadet Sun

Yeter ki bırakıp da temelli gitmesin
Yeter ki kötü sözle incitmesin
Yeter ki söz verip bekletmesin
Razıyım, razıyım ben uzaktan sevsin

3. Ölsem de bir kalsam da bir – Banu

Ne yazık ne yazık ki gerçek bu
Ölsem de bir kalsam da bir
Senin için yok hiç farkım
Yıllar önce unutulmuş
Dillerden düşmüş bir şarkı
Gitsen de bir dönsen de bir

4. Sıcak sımsıcaksın – Semiha Yankı

Kim demiş uzaksın diye
Burdasın burdasın işte
Tam şuramda göğsümde
Benliğimde içimde
Sıcak sımsıcaksın
Her an yanımdasın

5. Kara sevda – Behiye Aksoy

Çıkmaz sokakta yol bulamadım
Gözlerim yandı ağlayamadım
Bir kara sevda vurdu başıma
Nerdesin sen, kimdesin sen
Ben soramadım

6. Yalnızım ben – Nil Burak

Yalnızım ben, çok yalnızım.
Buymuş benim alın yazım.
İster uzak ister yakın,
Anılar beni rahat bırakın.

7. Damarımda kanımsın – Neşe Karaböcek

Sen uzaklarda değil
Damarımda kanımsın
Ben sensizyaşayamam
Hayatımsın canımsın

8. Olmaz bu iş olamaz – Samiramis Pekkan

Her güzele koşma demedim mi
Her tatlı söze kanma demedim mi aldatır seni inanma demedim mi
Olmaz olmaz bu iş olamaz
Olmaz olmaz bu iş olamaz

9. Hayırdır inşallah – Uğur Akdora

Neler oluyor hayatta
Bir de şu rüya gerçek olsa olsa
Sabah olup uyanınca
Her şey yine aynı kalsa

Sonsuza dek – Doğan Canku

Sokaklar geçiyorum sızım hüznüm gölgem benim
Caddeler aşıyorum gözyaşlarım en sessizliğim
Asılsız çarelerle yürüyorum işte böyle
Zamanı geriye çeviririm diye

Aşk eski bir yalan – Kamuran Akkor

Aşk eski bir yalan
Ademle Havvadan kalan
Aşk eski bir yalan
Hayatıma dolan

Firuze – Sezen Aksu

Bir gün dönüp bakınca düşler
İçmiş olursa yudum yudum yudum yıllarını
Ağla, ağla Firuze ağla
Anlat bir zaman ne dayanılmaz güzellikte olduğunu

Dağlar dağlar – Barış Manço

Dağlar dağlar
Kurban olam yol ver geçem sevdiğimi son bir olsun yakından görem
Dağlar dağlar
Kurban olam yol ver geçem sevdiğimi son bir olsun yakından görem

Ele güne karşı – Mfö

Ele güne karşı yapayalnız böyle de olmaz ki

Nasıl da gittin insafsız böyle bırakılmaz ki

Unuturum sanmıştın güzelim
Gözüm yollarda kaldı

Kim arar seni – Nilüfer

Kim arar söyle, kim arar 
Vefasız olanı kim arar? 
Seni bir gün görmesem içim yanar. 

Bir günah gibi – Ajda Pekkan

Bir günah gibi gizledim sen
Kimse görmedi seninle beni
Ağlarken içim güldü gözlerim
Bir günah gibi gizledim

Tanımazsın beni – Sevda Karaca

Tanımazsın beni aradan çok yıllar geçti 
Tanımazsın beni aradan çok yıllar geçti 
Sen başka yerde ben başka yerde günler gelip geçti 
Sen başka yerde ben başka yerde günler gelip geçti 

Yere bakan yürek yakan – Ajda Pekkan

Aklım fikrim hep seninle
Gözüm dolu tatlı düşle
Bir öpücük versen yeter
Derdim yok altın gümüşle.

Yere bakan yürek yakan
Biliyorum aşkın yalan.

Bir şarkı çal – Selçuk Ural

Içinde acılarla ayrılıklar dertler olmasın 
Bir şarkı çal, dinlerken yalnızsam eğer 
Gözlerim yaşlarla dolmasın 

 

Paranın ne önemi var – Özdemir Erdoğan

Paranın ne önemi var 
Mühim olan insanlık 

Sen bir meleksin – Esin Engin

Gönül oyunu – Esin Engin

Melankoli – Nükhet Duru

Kalbimi kim çalıyor

Çık ortaya – Sevda Karaca

Olmaz mı olmaz mı – Yasemin Kumral

Benden bu kadar – Asu Maralman

Bu ne biçim iştir – Gökben

Sakın ağlama ardından – Aylin Urgal

Sevmiştim seni – Alpay

Bekliyorum yolunu – Esin Engin

Kanım kaynadı sana – Gülistan Okan

Bana benzerler – Turgay Merih

Dön artık – Şenay

Sevmesin yeter – Esin Engin

Yardan haber yok – Hümeyra

Ah sen sen sen – Kerem Yılmazer

Kandıramazsın – Asu Maralman

Sana rüya diyemem – Selçuk Ural

Tatlı tatlı – Nil Burak

Gözlerin – Alpay

Rüzgar gibi geçtin – Gökben

Şiribim şiribom – Gökben

Pencere – Ayten Alpman

Nerede – Sibel Egemen

Düğüm düğüm bağlanmışız – Gülistan Okan

Seni hayatımca sevdim – Tanju Okan

Aşk mı diyorsun buna – Meral & Zuhal

Kırık aynalar – Bora Ayanoğlu

Umrumda mı dünya – Ömür Göksel

15 yıl önce - Çrş 28 Ksm ,

Altmışlı ve yetmişli yılların müzik kalitesi de günümüzden kat be kat iyiydi diye düşünüyorum. Altmışları yaşamadım ama yetmişlerin az bir bölümünde çocukluğunu geçirmiş biri olarak, birçok şarkı kulağımda kalmıştır. Bugün bile o dönemlere ait birçok şarkının zevkle dinlenebiliyor olması, aradaki farkı göstermesi açısından yeterli sanırım.
Günümüzdeki sabun köpüğü gibi bir anda kaybolan şarkıcılar ve şarkılar, geçmiş yıllara ait şarkıların ve şarkıcıların önemini bir kat daha artırıyor gibi sanki. Özellikle 70'lerde "hafif müzik" denilen, belki günümüzün pop müziğinin karşılığı olabilecek bir tür revaçtaydı. Bazen "Türkçe sözlü hafif batı müziği" olarak da telaffuz edilirdi.
Bir de "aranjman" denilen ve yabancı parçalara Türkçe söz yazılarak söylenen parçalar vardı.

İşte 60'lı ve 70'li yıllardan akıllarda kalan şarkıcılarımızın bazıları:




70'lerde meşhur olan bazı parçalar:

Dünya Dönüyor (Nilüfer) -
Hey Koca Topçu (Barış Manço) -
Kimler Geldi Kimler Geçti (Ajda Pekkan) -
Hayat Bayram Olsa (Şenay) -
Senden Başka (Füsun Önal) -
Namus Belası (Cem Karaca) -
Unutma Beni (Esmeray) -
Haydi Sil Gözlerini (İlhan İrem) -
Olmaz Böyle Şey (Yeşim) -
Değmen Benim Gamlı Yaslı Gönlüme (Edip Akbayram) -
Şaşkın (Erkin Koray) -
Niye Çattın Kaşlarını (Tülay) -
Memleketim (Ayten Alpman) -
Güle Güle Sana (Selçuk Ural) -
Şiribom Şiribom (Gökben) -
Kadınım (Tanju Okan) -
Arkadaş (Melike Demirağ) -
Günler Aylar Gelir Geçer (Aydın Tansel) -
İkimiz Bir Fidanız (Tülay Özer) -
Hoşgör Sen (Ajda Pekkan) -
Sessiz Gemi (Hümeyra) -
İşte Öyle Birşey (Erol Evgin) -
Kan ve Gül (İskender Doğan) -
Bu Ne Dünya Kardeşim (Yeliz) -
Son Verdim Kalbimin işine (Seyyal Taner) -
Kaç Yıl Geçti Aradan (Sezen Aksu) -
Bir de Bana Sor (Erol Evgin) -
Sensiz de Yaşanıyor (İlhan İrem) -
Bal Gibi Olur (Asu Maralman) -
Aldırma Gönül (Edip Akbayram) -
Kemancı (Neşe Karaböcek-Tanju Okan) -
Zühtü (Esin Afşar) -
Eylülde Gel (Alpay) -
Kalbimi Affettim (Seyyal Taner) -
Kaybolan Yıllar (Sezen Aksu) -
Sevdan Olmasa (Erol Evgin) -
Gel Teskere (Esmeray) -
Yarınlar (Ali Rıza Binboğa)
Kim Öğretti Alfabeyi (Ali Rıza Binboğa)

 mesajı beğendiniz mi?: &#;+1

15 yıl önce - Cmt 01 Arl ,

70&#;ler tek kanallı TRT yıllarıydı. Televizyon akşamüstü 5 civarında açılır, gece 12 civarında da kapanırdı. Tabii teknik açıdan da yetersizliklerin yaşandığı yıllardı. Yayınların sık sık &#;koptuğu&#; olurdu. Bazen saatlerce yayın gelmezdi. Bu bekleme süreci boyunca ailecek TRT&#;nin meşhur &#;necefli maşrapa&#; sı seyredilirdi.
TRT&#;nin haberlerini Tuna Huş, Mesut Mertcan, Canan Kumbasar gibi spikerler sunardı. Bir de kapanıştan önce &#;Güne Bakış&#; adlı kısa haber programını sunan Can Akbel vardı.
Televizyona çıkan şarkı bir anda meşhur olur, herkesin diline düşerdi. Çünkü herkes aynı akşam, aynı şarkıyı dinlemiş olurdu.

O yıllardan akıllarda kalan bazı TV programları ve dizilerini sayabildiğimiz kadar sayalım :

Laurel ve Hardy, Aşk Gemisi, Altı Milyon Dolarlık Adam, Uzay Yolu, Uzay , Görevimiz Tehlike, Tatlı Sert, Baretta, Komiser Colombo, İhtiyar Delikanlı, Charlie&#;nin Melekleri, McMillan ve Karısı, Bonanza-Dolu Dizgin, Kung-Fu, Pasaklı Sally, Kaçak, Kral ve Ben, Vadideki Hayat, Küçük Ev, Arsen Lüpen, Bir Zamanlar Kartaldı, Tekerlekler, Lassie, Küçük Kadınlar, Hayat Yolu&#;

Çizgi film olarak da, Arı Maya, Heidi, Taş Devri, Pembe Panter, Akıllı Bıdık, Tırmık, Arzın Merkezine Seyahat, Balarısı Tombik, Marko, Şeker Kız Candy, Tatlı Kahramanlar, Vikingler sayılabilir.

 mesajı beğendiniz mi?

Bugünlerde, günümüz ile 70&#;li yıllar ve daha öncesinin karşılaştırmaları daha sık olarak yapılmaya başlandı. Dört bir yandan geçmişe ilişkin sesler, anılar, belgeler, yorumlar, değerlendirmeler vb. yağıyor. 87 Türkiye&#;sinde gündemimiz, ağırlıklı olarak güncelden çok geçmişle yüklü.

Geçmişe ilişkin bu tür yazılardan birinde, Gelenek kitap dizisinin Ocak &#;87 sayısındaki &#;68 Kuşağı Üzerine&#; başlıklı yazıda şöyle diyor Metin Çulhaoğlu: &#;Az önce &#;nostalji&#; sözcüğünü kullanırken, gene tüylerim diken diken oldu.&#; Çulhaoğlu, ardından nostalji&#;ye belli bir tepkisellikle yaklaştığını kabul ettiğini ekliyor; henüz otuzunda kırkında olan insanların &#;nostaljik&#; olmalarını anlayamadığını belirtiyor. Doğru bir saptama olarak da, henüz &#;genç&#; sayılacak insanlarda nostalji&#;nin öne çıkmasının güncele ilişkin ölümcül bir etki yapacağının altını çiziyor.

Nostalji dilimize iyice yerleşti. Ama nostalji&#;yi tadanların,bu duygudan tedirgin olmayanların hepsi &#;nostaljik&#; mi? Nostalji&#;yi yaşayanlar, bunu güncele ilişkin pratik bir coşkuyu beslemekte itici bir faktör durumuna getiremezler mi? Yoksa yalnız &#;nostaljik&#; olmak değil, ama en yalın ve saf biçimiyle nostalji duygusunun kendisi de tamamen pratik bir ölümü mü sergiliyor? Çulhaoğlu&#;nun &#;artık çekilmez bir kavram olmaya başladığını&#; ileri sürdüğü nostalji, bütün yönleriyle olumsuz bir işlev mi görüyor? Yani nostalji kör bir duygu mudur?

Geçtiğimiz aylar gerçekten de nostalji&#;nin bizde ve dünyada yeniden canlanışına tanık oldu. Ama bu canlanma nedensiz değildi. Bu canlanmaya yol açan, aynı zamanda, 68 ile 86&#;yı karşılaştırmaya olanak sağlayan gelişmelerdi. Nitekim nostalji&#;nin canlanmasıyla 68 ile 86&#;yı karşılaştıran değerlendirme, tartışma ve yorumlar birbirine paralel ilerledi. Üstelik, mutlu bir rastlantıyla, artık orta yaşlarına varmış ya da orta yaşlarına doğru yol alan 60&#;lı ve 70&#;li yıllar kuşaklarının doğrudan yüreklerine seslenen bu benzetmeleri hatıra getiren ve 86 ile geçmişin karşılaştırmasına maddi zemin hazırlayan dinamikler, bizim ülkemizle sınırlı kalmadı. Herhangi bir odağın dikkate değer bir rehberliğinin görülmediği bir aşağıdan dürtüyle parlayan 86 Fransa&#;sı, bütün dünyada düşünen herkes ister istemez 68&#;in anılarına götürdü.

Buna bağlı olarak, bizzat bizdeki ve dünyadaki pratik gelişmeler nostalji&#;nin yaşamasına güç katarken, bu durumda nostalji&#;yi hepten bir kenara koymak nasıl doğru olsun? Ben, Çulhaoğlu gibi, nostalji&#;ye bu kadar kesin bir tepkisellikle yaklaşamıyorum. Çünkü harekete geçiren etmenler ışığında, nostalji duygusunun olumlu yanları bulunduğuna ve yaşama değin umudu besleyen bir öz taşıdığına inanıyorum.

Yadsınması pek olanaklı olmayan bir gerçek var: Günümüzün, mazisini reddetmeyen ve reddetmek istemeyen bireyleri, kendileri kabul etseler de etmeseler de, hoşlansalar da hoşlanmasalar da, içinde bulunduğumuz yılları güçlü bir nostalji duygusuyla yüklü olarak yaşıyorlar ve bu duyguyu tadıyorlar. Buna hayır demenin gereği olmadığı gibi, mutlaka olumsuz bir sürecin parçası saymak da gerekmiyor.

Neden olumsuz bir sürecin parçası saymak gerekmiyor? Özellikle 70&#;li yılları yaşayan kuşak için, 80&#;li yılların getirdiği en belirgin sonuçlardan birisi, geçirdikleri ve geçirmekte oldukları bireysel &#;değişim&#;dir. Bizim insanımız, 80&#;li yılların zor ve &#;yalnızlık&#; koşullarında -olumlu ya da olumsuz içerikte- çok yönlü değişmeye uğramış ve artık &#;yeni&#; bireyler haline gelmiştir. 80&#;den sonra &#;birey&#; motifinin öne çıkışı, hiç de basit bir &#;bireyselleşme&#;ye öykünmenin sonucu değil, 80 öncesi insan modelinin zaaflarının önlenemez bir sonucudur. Kendi bireysel gerçekliğini tanımamış, kişiliğinin toplumsal yanı ile bireysel yanı arasındaki dengeyi ikincisini yadsıyarak kurmuş, tek boyutlu bir siyaset perspektifi içinde yaşamın çok yönlülüğünün ayırımına varamamış, &#;zor&#; yıllarda ise önceden pek farkında olmadığı kendi &#;ben&#;iyle karşı karşıya kalmış kuşağın maddi kavgası, artık büyük ölçüde manevi alana kaymıştır. Çevresindeki dünyadan çok kendisiyle uğraşan ve bunu olumsuz koşullar altında yapmak durumunda kalan bireylerin bugünden çok geçmişe dönük olmaları, bir bakıma nesnel ve anlaşılır bir süreçtir. Bu yüzden, &#;nostaljik&#; olmaya yatkınlığın maddi koşullarının bulunduğu bir ortamda, bu olguyu anlamak ve bunun aşılmasına ilgi göstermek, &#;nostalji&#;ye tepkisellikle yaklaşmaktan daha anlamlı ve yararlıdır.

Yani, bugünün &#;nostaljik&#; olmak gibi bir sürü önemli sorunu, geçmişte yarattığımız insan tipinin doğasındaki kusurlardan kaynaklanmaktadır. 70&#;li yıllarla çok güçlü düşünsel ve moral bağları olan bizler için, nostalji de geçmişten bugüne uzanan köprüyü kuran araçlardan birisidir. Yeni insan tipinin yaratılması, ancak eldeki malzemeden hareketle oluşturulabilir. Elimizdeki malzeme de 70&#;li yılları tam anlamıyla &#;aşabilmiş&#; insanlardan oluşmamaktadır. Bunun için, özellikle bireylerimizin içe dönük yaşamlarının ve hesaplaşmalarının dışa dönük pratik tutumlara göre ağırlığını halen koruduğu ve geçmişten edindiğimiz tüm insani değer ve erdemlerin baştan aşağı erozyona uğratılmaya çalışıldığı bir ortamda, nostalji&#;nin bir yanıyla yapıcı ve direngen bir içerik taşıdığı, en azından moral ve ruhsal süreçlerimizi diri tutmaya yardım eden bir işlev gördüğü bence tartışmasızdır.

Nostalji güzel ve hüzünlü bir duygu. Ama ne kadar güzel olursa olsun, asıl olarak geçmişe dönük bir duygu. Nostalji&#;ye ihtiyatla yaklaşmayı gerektiren, nostalji&#;yi iki yanı keskin bir bıçak durumuna sokan da bu geçmişe dönüklüğün ön planda olması. Nostalji, bir yanıyla, bireyin cephegerisini, yani &#;iç dünya&#;sını güçlendiren bir etkide bulunabilecek potansiyele sahiptir. Ama diğer yanıyla da, başlı başına yeter bir duygu olarak yaşanması durumunda, pekala bugünün güncelinden uzak ve kopuk bir pratik konumun duygusal yansıması biçimini alabilir. Bu biçimiyle, idealize bir geçmiş gibi boş bir saplantıya varan soyut bir düşünce tarzı olarak atalet örneklerinden biri haline gelebilir. Nostalji&#;yi ciddi bir tehlike haline getiren, bu tarzda yaşanmasıdır.

Nostalji&#;yi ciddi bir tehlike haline getirebilecek bir başka yan, bireyin zihninde, &#;güzel&#; geçmiş ile bugün arasında -ara yılların yorumu ışığında &#; kurulan bağın içeriğidir. Bu içerik, bağı kuranlar açısından, ayaklarının sağlam bir zemine basıp basmadığının, ne kadar &#;nostaljik&#; görünseler bile nostalji&#;nin tuzağına düşüp düşmeyeceklerinin göstergesidir. Bu, hareketli bir toplumsal dönem ile onun üstüne &#;zor&#; geçen yıllardan sonra şimdi yeni bir kimlik arayışı gibi nesnel bir süreci yaşayan bizim kuşak açısından, yarınki çizgileri belirleyecek hayati bir önem taşır.

70’li yıllar insanı, 87&#;lerde, yaşananlara nasıl bakmalıdır? Aradaki altı yedi yıllık zaman dilimini nasıl değerlendirmelidir? Burada biraz uzaklaşıp, yine 70’li yıllarda çokça okunmasına rağmen ne yazık ki gerçek değeri pek anlaşılamayan bir romana gidelim: Fabrika.

Gladkov&#;un romanı, aslında okuyanda yarattığı izlenimlere göre, 70&#;li yıllar insanının olgunluk ve yetişkinliğini gösterebilecek bir cevap anahtarıdır. Fabrika, esas olarak iç savaşın değişim kudretinin romanıdır. Romanın kendisi de, baş kişileri de iç savaşın ürünüdürler. Gleb ile Daşa arasındaki ilişkiler, bu iç savaş dehlizinden geçmiştir. Gleb, iç savaştan döndüğünde, önceki Daşa&#;yı, dünyası eviyle sınırlı, evinin kadınını arar. Ancak artık hüküm süren ilişkiler iç savaş öncesinin ilişkileri değildir. Romanda Daşa ile Gleb&#;i ayıran dramatik son, aslında tarihin nesnel ilerleyişinin yarattığı değişimlerin bir sonucudur. İç savaş dehşetini yaşamış, ırzına geçilmiş, onuru zedelenmiş, en önemlisi gözlerini ve ufkunu evinin duvarlarının ötesine, toplumsal ideallere çevirmiş Daşa, artık eski Daşa değildir. Yaşanan iç savaş karşısında, insanlar artık iç savaş öncesinin ilişki ve düşünce tarzlarını sürdüremezler, eskisi gibi düşünemez ve yaşayamazlar. Eskisi gibi düşünmeyi sürdüren Gleb&#;in Daşa&#;da aşamadığı duvar, budur. Aynı toplumsal ideallere bağlı olsalar bile, &#;yaşananlara&#; ve dolayısıyla &#;yaşama&#; ilişkin tutum farklılığı, Daşa ile Gleb&#;in kişisel yollarını ayırmaktadır. İkisinin tekrar birleşememesindeki trajik yan budur.

Kendimize dönelim. Bugün de geçmiş dönemi ve o dönemin ilişkilerini, sanki 80&#;li yıllar hiç yaşanmamış gibi aramaya kalkanlar ve yaşadığımız günlerin gerçeklerini kabul etmemekte ısrarlı olanlar; nostalji&#;nin ağına yakalanacak olanlar bunlardır. Dünün bugünden daha çekici görünmesini, bugünü dünün ağırlığı altında ezerek yaşayanlar &#;nostaljik&#; tehlikeye kapıyı açarlar. Yaşananlar yaşanmamış sayılamaz. Beyin ve yürek ne kadar geçmişte yaşamayı denese de, &#;keşke başka koşullar olsaydı&#; dese de, yaşananların hükmü sürecektir.

Altını özellikle çizmek gerekir. Türkiye 70&#;li yılları geride bıraktı. Şimdi geride, &#;dolu dolu&#; yaşanan o yıllardan kalanlar tartışılıyor. Düşlere yer yok: 70&#;li yıllar bir daha geri gelmeyecek. E. Kürkçü&#;nün bir yazısında &#;Açık ki, bir daha 68 olmayacak&#; dediği gibi, 70&#;li yıllar da bir daha yaşanmayacak. Teorik birikimi ve derinliği fazla olmayan ve bu nedenle düşle gerçeğin nerede başlayıp nerede bittiğini her zaman kesin bir biçimde ayıramayan bizim kuşağımız için, bu ayırım çok önemli. 70&#;li yılları yeniden yaşamak, ancak nostalji&#;nin tatlı ve hüzünlü esintilerinde mümkün. Çünkü Türkiye bir 80&#;li yıllar yaşadı. Hem öyle bir 80&#;li yıllar ki, 60&#;lı yıllar ile 70&#;li yıllar arasında belirgin bir kesinti koymak pek doğru olmazken, 70&#;li yıllar ile 80&#;li yıllar arasına kalın bir çizgi çekmek bir zorunluluk. Bunun için 80&#;li yıllar sonrasında ve özellikle günümüzde, bırakılan yerden başlamak çok büyük bir handikap oluşturacaktır. Çünkü 70&#;li yılları ve esas olarak 70&#;li yılların ilişkilerini bir daha yaşarız diye düşünmek ne kadar mümkünse, Türkiye&#;nin 80&#;li yıllarda yaşadıklarının, toplum yaşamından tek tek bireylerin ruhsal süreçlerine ve iç dünyalarına kadar güçlü izler bırakmadığını söylemek de, o kadar mümkündür.

Oysa Türkiye&#;nin, toplumun bütün katmanları ve bireyleri açısından, &#;ihmal edilebilecek&#; bir 80&#;li yıllar yaşadığını iddia edebilmek, düşünen bir insana göre değil. O&#;güzel&#; 70&#;li yılların bir daha yaşanmayacağını, 80&#;li yılların yaşandığını ve yaşanmamış sayılamayacağını kabul etmemiz gerekiyor. Acı ve hüzün getiren 80&#;li yıllar yaşanmış, sayısız oran ve biçimde değerleri eskitmiş ve dönüştürmüş, yeni değerler, faziletler, alışkanlıklar ve felsefeler, kısacası &#;yeni&#; ilişkiler yaratmıştır. Herşeyden önce, &#;yeni&#; bir yaşam tarzı yaratmıştır. 80&#;li yıllar &#;yaşanmamış&#; sayılamayacağı için, 70&#;li yılların ve daha öncesinin ilişkileri ve düşünce tarzları, şöyle ya da böyle &#;aşılarak&#; tarih yapılmak zorundadır. Bu olmazsa, ne 80&#;li yılların &#;güncel&#;ini yaşayabilmek ne de parlak bir gelecekten sözedebilmek olanaklı değildir.

Türkiye; doğrusu, yanlışı, acısı, sevinciyle Türkiye toplumunun ve &#;bizim&#; tarihimiz olmuş bir 70&#;li yılları bir daha yaşamayacak; bu tartışılmaz. Ama 70&#;li yıllardan &#;daha güzel&#; bir gelecek de, umudunu yitirmemiş ve yüreğinde leke taşımayan her düşünen insan için gerçekçi bir ideal olarak kalıyor. Böyle bir idealin içerdiği bir nostalji, hiç de &#;çekilmez&#; bir kavram değildir.

Genel Kültür

Müzik

Büyüklerimizin Dinlemeye Doyamadığı ve Bizim de Bayılacağımız 70’li Yıllardan 15 Nostaljik Şarkı

1. Erkin Koray - Cemalim

2. Kardaşlar - Deniz Üstü Köpürür

3. Ajda Pekkan - Ya Sonra

4. İlhan İrem - Haydi Sil Gözlerini

5. Cem Karaca - Tamirci Çırağı

6. Uğur Akdora - Neler Oluyor Hayatta

7. Bülent Ortaçgil - Benimle Oynar mısın?

8. Güzin ile Baha - Genclik Basimda Duman

9. 3 Hürel - Sevenler Ağlarmış

Sezen Aksu - Kaç Yıl Geçti Aradan

Barış Manco - Lambaya Püf De

Ayla Dikmen - Anlamazdın

Moğollar - Dağ ve Çocuk

Orhan Gencebay - Bir Teselli Ver

Bunalımlar - Tas Var Köpek Yok

Zamanımızın çoğunu evde geçirdiğimiz şu günlerde müzik hakkında her şey @yuzdeyuzonline Instagram ve Twitter hesaplarında!