Minyatür Sanatını Ilk Olarak Başlatan Türk Devleti Hangisidir

kaynağı değiştir]

• 

  Batı tarz minyatür ( yüzyılın ilk yarısı)

• 

  Şiir, şarap ve bağ,
  geç dönemin eserlerinin ortak unsuruydu. ()

• 

  Gürcistan prensi Muhammed Beik
  (Rıza Abbasi, )

• 

  Santur çalan bir kadının minyatürü.

Kaynakça[değiştir kaynağı değiştir]

Orta Çağ Avrupası'nda hazırlanan el yazmalarının bölüm başlarında metnin ilk harfinin etrafına Latince "minium" denen kızıl-turuncu boya ile "miniatura" denen süslemeler yapılırdı. Minyatür adının, bu kelimeden geldiği, zamanla Latince'de küçük anlamına gelen "minor" kelimesinin etkisi ile "küçük resim" anlamı kazandığı düşünülmüştür.^[2]

Birçok kaynakta, Türk dünyasında eskiden beri minyatüre "nakış", nakış yapana da "nakkaş" denilmiş olduğu ifade edilse de ^[3] nakış, kitap resimleri dışında farklı sanat alanlarını bir arada ifade eden bir çatı ifadedir.^[2] Küçük boyutlu resimler Osmanlı kaynaklarında tasvir, şebih, suver, âsâr, tarrahi, nigar, suret, hurde nakış, meclis gibi isimlerle anılmış; yüzyılın sonundan itibaren bu resimler yayınlarda "minyatür" olarak yer almaya başlamıştır. Batıda minyatür tarzı resim yapan sanatçılara minyatari, minyatürist, minyatürcü denilmiş; Osmanlı'da ise minyatür tarzı resim yapan sanatçılara "nakkaş" genel adı altında "musavvir, ressam, tarrah, şebih nüvis, nigari, nigarende, meclis nüvis, nakş-bend, siyahkalem gibi isimler verilmiştir.^[2]

Tarihçe[değiştir

Çini Sanatı Nedir?

Vazo, sürahi, türlü kap, tabak ve kaçaklara işlenen modeller ve renklendirme işlemleri ile oluşturulan eserler, günümüzde türlü ortamların ve evlerin dekorasyonu yapılırken kullanılan eşyalar arasında yerlerini almaktadır. Çini sanatının tarihçesi Karahanlılara kadar dayanmaktadır. Özellikle İslamiyet’i kabul eden İlk Müslüman Türk Devletini kuran Karahanlı Devleti döneminde çok sık rastlanmaktadır. Mabetlerini mozaik el yapımı çinilerle ve desenli çini karo motifleri ile süslemeye başlamışlardır. Dönemine ait yapılarda görülmeye başlayan el dekoru karo çini süsleme geleneği sıkça görülmektedir. Bu gelenek Türk Çini Sanatının bin yılı aşkın bir geçmişe sahip olduğunu göstergesidir.

      Çini sanatı; Büyük Selçuklular ve Anadolu Selçukluları Zamanında gelenek halini almıştır. Daha sonraları Osmanlılar döneminde de devam etmiştir. Selçuklular, egemenlikleri altına aldıkları yerlerde inşa ettikleri pek çok mimari alanda dekorasyon olarak çini sanatı kullanmışlardır.

Çini sanatı; kaolen, kum, tebeşir gibi doğal malzemeler ile karıştırılarak hamur haline getirilmektedir. Bu hamur şekillendirilip kuruması adına bir süre beklemek gerekir. İstenen kuruluğu alan hamura astarlama işlemi yapılmaktadır. Bu astarlama işlemi, hamura beyaz bir görünüm kazandırır. Parçalar oldukça yüksek derecesi bulunan fırında bir gün boyu pişirilmektedir.

     Ardından kara kalemle çizilen bir beyaz kağıt ile üstü kaplanarak yapılacak çini yüzeyine aktarılır. Bununla beraber çini sanatına siyah renkten oluşan boya desteği ve kobalt ile modeller oluşturulmaktadır. Daha sonra sanatçı; bireylerin hayal dünyasına ve zevkine uygun olan renkler ile iç zemin boyanmasını yapmaktadır.

      Boyanan nesne, camsı bir sırla kaplanıp, pişirilmeye hazır hale getirilir. Parçaların ayrı ayrı olarak pişirilmesi sağlanır. Bundan sonra yeniden ikinci bir pişirilme aşaması daha gerçekleşir. Sonraki aşama ise objenin yavaş yavaş soğutularak, kırılmasının önlenmesidir. Oldukça zor ve zahmetli aşamaları bulunan Çini Sanatı Türk sanatının vazgeçilmezidir.

Kayseri'de Çini sanatı ürünlerimiz Türkiye'de marka haline gelmiş KAYMEK (e38) tarafından satışa sunulmaktadır.

Tüm Bloglar

kaynağı değiştir]

Minyatür yerini çağdaş resme bırakmış ancak geleneksel bir sanat olarak varlığını sürdürmeye devam etmiştir. Türkiye'de Süheyl Ünver'in çabalarıyla tekrar gün yüzüne çıkmış minyatür sanatı günümüzde Nilgün Gencer, Günseli Kato, Nusret Çolpan, Gülbün Mesera, Gülçin Anmaç ve yetişmekte olan birçok genç sanatçı tarafından icra edilmektedir.

Galeri[değiştir

nest...

133871 133872 133873 133874 133875