Italya Denince Akla Gelen Şey 99
kaynağı değiştir]
Müzik yazımı İtalya'da başladı. Bu nedenle, müziğin nasıl çalındığını bize anlatmak için İtalyanca kelimeler kullanılır. Sonuç olarak, tüm ülkeler, İtalya'nın ve özellikle de Floransa'nın müzik tarihinde oynadığı önemli rolün bir göstergesi olarak, teknik terimleriİtalyanca formlarında benimsemiştir. Marinetti bir süre için öncelikle Kuzey Afrika'da geçen bir tecavüz, yağma ve savaş hikâyesi olan "Afrikalı" Mafarka le futuriste (; Fütürist Mafarka) ile ilişkilendirildi. Kadın düşmanlığı, ırkçılık ve şiddet kültünün yüceltilmesinin yanı sıra roman, kahramanın geleceği miras alacak bir süpermen olarak hayata geçirdiği bir makine yaratmasıyla hatırlanıyor. Ancak Marinetti, avangard şiirini I. Dünya Savaşı sırasında bir savaş muhabiri olarak savaş deneyimlerinin gerçeklerine dayandırmaya başladığında, geçmiş şiirsel uygulamalardan önemli bir kopuşu temsil eden, belirgin şekilde yenilikçi bir Fütürist deyim ortaya çıktı.
Halktan klasiğe, müzik İtalyan kültüründe her zaman önemli bir rol oynamıştır. Örneğin, operayı doğuran İtalya, klasik müzik geleneğinin temellerinin çoğunu sağlar. Piyano ve keman da dahil olmak üzere genellikle klasik müzikle ilişkilendirilen bazı enstrümanlar[21] İtalya'da icat edildi ve mevcut klasik müzik formlarının çoğu köklerini ve yüzyıl İtalyan müziğindeki yeniliklere kadar takip edebilir. (senfoni, konçerto ve sonat gibi). Edebi Fütürizmin en önemli manifestosunun başlığı, Distruzione della sintassi–immaginazione senza fili–parole in libertà (; Sözdiziminin Yok Edilmesi–Kablosuz Hayal Gücü–Özgürlükteki Sözler), Marinetti'nin küçültülmüş eliptik bir dil için taleplerini temsil ediyordu. sıfatlardan ve zarflardan arındırılmış, mastar ve matematiksel işaretlerdeki fiiller ve bilgileri daha ekonomik ve daha cesur bir şekilde iletmek için kullanılan kelime eşleştirmeleri. Sonuçta ortaya çıkan "telgraf lirizmi" en çok Marinetti'nin savaş şiirinde, özellikle de Zang tumb tumb ve "Dunes"da (her ikisi de ) etkilidir. Dili daha yoğun hale getirme arzusu, makineler ve savaşla ilgili şiirlerde -topçu ateşinin sesini taklit etmeyi amaçlayan Zang tumb tumb başlığında olduğu gibi- belirgin bir yansıma kullanımına ve tek tip, yatay tipografiden uzaklaşmaya yol açtı. Severini'nin Danza serpentina'da (; Yılanlı Dans) yaptığı gibi, birçok Fütürist ressam-şair edebiyat ve görsel sanat arasındaki ayrımı bulanıklaştırdı. Marinetti'nin şiirsel deneyleri Kübizme borçlu olduğunu ortaya çıkarırken, genellikle savaş yanlısı propaganda amacıyla oluşturulan İtalyan edebi kolajını belirgin bir şekilde Fütürist bir sanat biçimine yükseltti. Bu eğilimin doruk noktası, Carrà'nın Festa patriottica (; Vatanseverlik Kutlaması) ve Marinetti'nin Les Mots en liberté futuristes (; "Fütürist Özgürlük Sözleri") ile geldi.
İtalyan besteciler, Orta Çağ'dan beri müzikte önemli bir rol oynamıştır. yüzyılda, İtalyan keşiş Arezzolu Guido, devrim niteliğinde bir notasyon sistemi ve deşifre yöntemi geliştirdi. Gregoryen ilahisi, ozan şarkısı ve madrigal erken İtalyan müziğinin formlarıydı. Fütüristlerin manifestosunda da bir "tipografik devrim" ilan edildi; hem formu görsel olarak dinamik hale getirme arzusundan hem de modern savaşın ve kentsel yaşamın gürültüsünü -boyut ve cesaret yoluyla- yansıtabilen tipte görsel efektlere duyulan ihtiyaçtan doğmuştur. Hızla giden arabaları, trenleri ve uçakları, patlayan bombaları ve savaşın karmaşasını betimleyen çeşitli biçimli şiirsel düzen dizileri. Marinetti'nin çalışmalarının dışında, en başarılı tipografik deneyler Francesco Cangiullo ve Fortunato Depero'nun şiirlerinde bulunabilir.
Rönesans döneminde, Giovanni Palestrina kilise hizmetlerinde kullanılmak üzere koro müziğinin başyapıtlarını besteledi. İlk operalar 'larda Floransa'da bestelendi. Opera, Barok döneminde bir sanat formu olarak ortaya çıktı. Claudio Monteverdi, yüzyılın başlarında Barok operanın ilk büyük bestecisiydi. yüzyılın sonları ve yüzyılın başlarındaki önemli besteciler arasında Alessandro Scarlatti, oğlu Domenico ve Antonio Vivaldi vardı. Alessandro en çok operaları, Domenico klavye besteleri ve Vivaldi keman çalışmaları ile tanındı. ve yüzyılın başlarında, popüler operalar Gioachino Rossini, Vincenzo Bellini, Gaetano Donizetti, Giuseppe Verdi, Ruggero Leoncavallo ve Giacomo Puccini tarafından bestelendi. İlk on yılı boyunca, İtalyan edebi Fütürizmi büyük ölçüde homojen bir hareket olarak kaldı. Buna karşılık, Rus Fütürizmi, sürekli olarak yeniden gruplandırılan sanatsal grupları temsil eden çok sayıda antolojiyle ilişkili bir dizi kıymık gruba (Ego-Fütüristler, Kübo-Fütüristler, Hylaea [Rus Gileya]) bölündü. Rus Fütürizminde, özellikle Vladimir Mayakovsky ve Yelena Guro'nun şiirlerinde şehirci bir çizgi varken, Rus yazarlar İtalyan meslektaşlarına göre makineler, hız ve şiddetle daha az meşguldü. Rus Fütürizmindeki baskın primitivizm türü, bazılarının iki hareketin Fütürizm kelimesi dışında çok az ortak noktası olduğu sonucuna varmasına neden oldu. Dilin yenilenmesine ortak bir ilgi olsa da, İtalyanların yenilikleri her zaman ultramodern bir duyarlılığı ifade etmek için tasarlanırken, Rus Fütürist şairleri ve oyun yazarları dikkatlerini "Öyle Söz" (en ünlülerinden birinin başlığı) ile sınırladılar. Manifestolar, Slovo kak takovoye, 'te yayınlandı. Bu yazarların bir kısmı, en etkileyicisi Velimir Khlebnikov, dilin arkaik köklerini araştırdı ve ilhamları için ilkel halk kültüründen yararlandı.
Bugün, İtalya'da bir meslek olarak müziği destekleyen tüm altyapı, konservatuvarlar, opera evleri, radyo ve televizyon istasyonları, kayıt stüdyoları, müzik festivalleri ve önemli müzikolojik araştırma merkezleri dahil olmak üzere kapsamlıdır. İtalya'daki müzik hayatı son derece aktif, ancak çok İtalyan merkezli ve neredeyse uluslararası değil. Başlıca uluslararası İtalyan pop şarkıcılarından bazıları, yaşamı boyunca dünya çapında 76 milyon plak satan 'lerin pop-divası Mina ve 45 milyon albüm satan şarkıcı Laura Pausini'dir. İtalyan edebiyatı, başlangıçları yüzyılda olan İtalyan dilinde üretilmiş yazılı eserler bütünü. O zamana kadar, Orta Çağ'da Avrupa'da bestelenen edebi eserlerin neredeyse tamamı Latince yazılmıştır. Ayrıca, doğası gereği ağırlıklı olarak pratikti ve dini okullarda eğitilmiş yazarlar tarafından üretildi. İtalyanca edebiyat, sırasıyla Fransa'nın kuzey ve güney dilleri olan Fransızca ve Provençal'deki edebiyattan daha sonra gelişti. yüzyılın sonundan önce İtalyanca yerel ayetin yalnızca küçük parçaları bulundu (bir dizi Latin yasal kaydı bir İtalyan lehçesinde tanık ifadeleri içeriyor olsa da) ve ve yüzyıldan kalma ayetler Fransız ve Provençal etkisini yansıtıyor.
Milano'daki La Scala opera binası, dünyanın en iyilerinden biri olarak ünlüdür. Napoli'deki San Carlo, Venedik'teki La Fenice Tiyatrosu ve Verona'daki Verona Arenası gibi opera için başka ünlü mekanlar da var. Ayrıca, İtalya'da on beş kamuya ait tiyatro ve çok sayıda özel olarak işletilen tiyatro bulunmaktadır. Bu tiyatrolar İtalyan ve Avrupa oyunlarının yanı sıra baleleri de tanıtmaktadır.[22] Ünlü İtalyan opera sanatçıları arasında Enrico Caruso, Luciano Pavarotti ve Andrea Bocelli sayılabilir. Fransız nesir ve şiir romanları, yüzyıldan yüzyıla kadar İtalya'da popülerdi. Latin anlatı klasiklerinden ücretsiz uyarlamalarla birlikte Carolingian ve Arthurian döngülerinden hikâyeler, okuryazarlar tarafından okunurken, Fransız âşıklar kuzey İtalya'nın her yerinde halka açık yerlerde ayetler okudular. yüzyıla gelindiğinde, çoğunlukla anonim olan bir "Fransız-Venedik" edebiyatı gelişti; İtalyanlar, genellikle çeşitli bölümleri uyarlayıp genişleterek ve bazen Fransız eserlerinden karakterleri içeren yeni romanlar yaratarak Fransız hikâyelerini kopyaladılar. Bu literatürde, kullanılan dilin sözde Fransızca olmasına rağmen, yazarlar genellikle bilinçli veya bilinçsiz olarak kendi kuzey İtalyan lehçelerinden öğeler katmışlar ve böylece dilsel bir melez yaratmışlardır. Venetian Martino da Canal ve Florentine Brunetto Latini gibi önemli nesir eserlerin yazarları - sırasıyla Les estoires de Venise (; Venedik Tarihi) ve ansiklopedik Livres dou trésor (c. ; " Books of the Treasure")—Fransızca'yı çok daha iyi biliyorlardı, oysa Mantualı Sordello gibi şairler Provençal dilde sözler yazdılar, bu da dil ve Provençal nazım hakkında tam bir bilgi olduğunu ortaya koyuyordu. Provençal aşk sözleri aslında Fransız romansları kadar popülerdi ve ilk İtalyan şairler Provençal ozan şiirinin antolojilerini dikkatle incelediler.
Bilim ve Teknoloji[değiştir kaynağı değiştir]
Batı kültüründe sanatın tarihi ve gelişimi, yüzlerce yıllık İtalyan tarihine dayanmaktadır. Antik Roma'da İtalya, sanat ve mimarinin merkeziydi. Gotik ve Ortaçağ dönemlerinde birçok İtalyan sanatçı vardı ve İtalyan Rönesansı sırasında sanat gelişti. İtalya'daki sonraki stiller Maniyerizm, Barok ve Macchiaioli'yi içeriyordu. Fütürizm yüzyılda İtalya'da gelişti. Özellikle Floransa, Venedik ve Roma, müzelerde, kiliselerde ve kamu binalarında sanat hazineleriyle dolup taşıyor. İtalyan edebiyatı ve aslında standart İtalyanca, kökenleri yüzyıl Toskana lehçesindedir - üç kurucu ata olan Dante, Petrarca ve Giovanni Boccaccio'nun dili. Edebiyatın akışı bu öncüleri bilim adamı ve filozof Galileo, oyun yazarı Carlo Goldoni, lirik şair Giacomo Leopardi, Romantik romancı Alessandro Manzoni ve şair Giosuè Carducci gibi sonraki uygulayıcılarla birbirine bağladı. Veronica Gàmbara, Vittoria Colonna ve Gaspara Stampa gibi Rönesans'ın kadın yazarları da kendi dönemlerinde etkili olmuşlardır. 'larda yeniden keşfedilen ve kritik baskılarda yeniden yayınlanan çalışmaları, İtalya'daki tüm çağlardan kadın yazarların ilgisini çekti.
İtalyan Rönesansı, sanat tarihindeki en büyük ressamların çoğunu üretti. Hepsi yüzyılın sonlarında Giotto di Bondone'nin çalışmalarından etkilenmişlerdi. Yaşayan en etkili sanatçılardan biri olan[29]Giotto, yeni gerçekçi bir tarzda resim yaparak Batı sanatının gidişatını değiştirdi. İtalya'nın birleşmesinden sonra, yazarlar, Mezzogiorno'daki yoksulluk ve yaşam koşulları gibi edebi değerlendirme için çok düşük olarak kabul edilen konuları keşfetmeye başladılar. Giovanni Verga gibi yazarlar, kendilerini ifade etmek için yeni bir kelime hazinesi icat ettiler. Kadın yazarlar arasında Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanan SardinyalıGrazia Deledda da vardı. Ancak yüzyılın en önde gelen İtalyan kadın yazarı Elsa Morante idi.
Floransa, erken Rönesans sanatının merkezi oldu. Floransalı büyük resim ustaları arasında Masaccio, Fra Angelico, Andrea Mantegna, Sandro Botticelli ve Paolo Uccello vardı. yüzyılın en büyük sanatçısı muhtemelen Leonardo da Vinci idi.[30]Mona Lisa portresi ve dini sahnesi Son Akşam Yemeği tarihin en ünlü tabloları arasındadır. yüzyılda yazarların temaları çok çeşitliydi. Gabriele d'Annunzio'nun yüzyılın başlarındaki gösterişli yurtseverliği, İtalyan yaşamının yerel yönlerine odaklanan Deledda ve Ugo Ojetti'nin varoluşçu kaygılarına yol açtı. Faşist dönem birçok yazarı yeraltına itti ama aynı zamanda Ignazio Silone ve Carlo Levi örneğinde olduğu gibi onların çalışmalarına ilham kaynağı oldu. Italo Svevo ve Luigi Pirandello, Elio Vittorini gibi yazarlar tarafından gerçekçiliğin yeniden canlandırılmasından önce psikanalitik edebi türe öncülük ettiler. Alberto Moravia üst-orta sınıfların yozlaşması hakkında yazdı ve anlatısının erotizmiyle ün kazandı.
Daha sonraki Rönesans, Raffaello ve Michelangelo tarafından yönetildi. Raphael, sakin ve asil bir yaşam tarzını ifade eden dengeli, uyumlu resimler çizdi. Michelangelo, hem ressam hem de heykeltıraş olarak büyüklüğe ulaştı. Venedik'te, yüzyılda bir dizi sanatçı zengin renkli eserler çiziyordu. En ünlü Venedikli ustalar arasında Giorgione, Titian ve Tintoretto vardı. 'lara gelindiğinde edebiyat dünyası devletin yozlaşmasına karşı protesto hareketine katıldı ve şiir birincil edebi tür olarak romanı gölgede bıraktı. Şair, eleştirmen ve film yapımcısı Pier Paolo Pasolini, dönemin baskın yaratıcı figürüydü. Eugenio Montale ve Salvatore Quasimodo şiirleriyle Nobel Ödülü kazandı ve Giuseppe Ungaretti Hermetizm'i kurdu. Bu hareketin bir zamanlar öğrencisi olan manevi şair Mario Luzi, sık sık Nobel Ödülü'ne aday gösterildi.
İtalyan ressamlar Barok dönemine hakim oldular. Annibale Caracci ve Caravaggio en önemli erken Barok ressamlarıydı. Caracci ayrıca parodinin görsel bir versiyonu olan karikatürün icadıyla da tanınır.[31][32] yüzyılın sonlarında edebiyat alanında, Italo Calvino, Umberto Eco ve Primo Levi'nin çalışmaları yurtdışında çok başarılı oldu; İtalya'da Cesare Pavese, Carlo Emilio Gadda, Natalia Ginzburg ve Leonardo Sciascia'nın çalışmaları da iyi karşılandı. Yüzyılın son on yılları, yeni deneysel ve yenilikçi dil biçimleriyle birlikte anlatı ve tarihi romanın yeniden canlanmasına tanık oldu. 'de doğaçlama tarzıyla tanınan bir oyun yazarı olan Dario Fo