Hasan Hüseyin Korkmazgil Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri
Hasan Hüseyin Korkmazgil (d. Sivas, Gürün, &#; ö. 26 Şubat , Ankara) Gazeteci, Şair, Yazar.
Hasan Hüseyin Korkmazgil, yılında Sivas-Gürün&#;de doğdu. Bir demiryolu işçisinin çocuğuydu. Güzel bir doğal çevrede, ama yoksulluk içinde büyüdü. &#;da Gürün Cumhuriyet İlkokulu&#;nu bitirdi. Öğrenimine devam etme olanağı yok gibiydi. Üç yıl sonra, &#;de, parasız yatılı sınavını kazanınca, Niğde Ortaokulu&#;na yazıldı, &#;te Adana Erkek Lisesi&#;ne geçti. Öğretmen olmak için gene sınavla girdiği Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü&#;nü &#;de bitirdi.
Maraş&#;ın Göksün ilçesinde öğretmenliğe başladıktan bir süre sonra, &#;de, Türk Ceza Yasası&#;nın maddesine aykırı eylemde bulunmak savıyla tutuklanarak 3 yıl ceza yedi. Öğretmenlikten uzaklaştırıldı. Cezaevinden çıktığı &#;ten &#;a kadar tabelacılık, ressamlık, dilekçecilik, tarım işçiliği gibi işler yaptı.
&#;ta Ankara&#;ya gelerek &#;Akis&#; dergisinde çalışmaya başladı. Hüseyin Korkmazgil adıyla dergilerde gülmece (mizah) öyküleri yayımladı. yıllarında &#;Forum&#; dergisini, yıllarında &#;Toplum&#; dergisini yönetti. &#;te Almanya&#;ya, &#;te Irak&#;a gidip geldi. sonrasında yayımlamaya başladığı şiirleri, yazıları, kitapları için, aklanmayla sonuçlanan pek çok dava açıldı. Yeditepe Şiir Armağanı&#;nı, TRT Sanat Ödülleri Yarışması Başarı Ödülü&#;nü, Toprak Şiir Ödülü&#;nü, Nevzat Üstün Şiir Ödülü&#;nü kazandı. 26 Şubat &#;te Ankara&#;da öldü.
Yoksul halk çocuklarının arasından çıkan bir kişi oluşuyla övünürdü. Şairliği Ankara&#;ya gelince başlamış değildi. Yaşamını anlattığı yazılarında, beş yaşından beri şiirle uğraştığını belirterek ilkokulun sonlarına doğru Kerem gibi, Pir Sultan gibi şiirler söylediğinden söz ederdi. Ortaokulda, lisede, aruzu, heceyi, özgür koşuğu denemiş, her üçünde de başarılı olmuştu. Sonunda içinden taşan coşkuya en uygunu olarak özgür koşuğu seçmişti. Liseyi bitirirken, &#;de, çantasında yayımlanmamış pek çok şiiri vardı. &#;lerdeki siyasal koşullar bunları yayımlamasına olanak vermemişti. &#;larda Ankara&#;ya gelip yayın olanağı bulunca, güncel olayları da izleyen, sürekli yankı veren, işçilerin, köylülerin sorunlarını savunan, sözünü sakınmaz bir şair olarak özel bir önem kazanmıştı.
&#;e kadarki şiirini Asım Bezirci, On Şair On Şiir&#;de. () değerlendirirken, Mehmet Aydın, Hasan Hüseyin Korkmazgil () adıyla hayatı ve sanatını ele alan bir inceleme kitabını, İsmail Gençtürk ise Hasan Hüseyin Derler Adına () adlı anı kitabını yayımladı. Eşi Azime Korkmazgil, Gök Mavisi Bir Türkü, Ozan Hasan Hüseyin&#;in Yaşam Öyküsüne Bir Yaklaşım Denemesi (1. kitap, ) ve Gökmavisi Bir Türkü, Ozan Hasan Hüseyin (2. kitap, ) adıyla iki kitapta onu ve onunla ilgili anılarını anlattı.
Hasan Hüseyin Korkmazgil&#;in Eserleri:
ŞİİR:
Kavel ()
Temmuz Bildirisi ()
Kızılırmak ()
Kızıl Kuğu ()
Ağlasun Ayşafağı ()
Oğlak ()
Acıyı Bal Eyledik ()
Kelepçemin Karasında Bir Ak Güvercin ()
Koçero Vatan Şairi ()
Haziran&#;da Ölmek Zor ()
Acılara Tutunmak ()
Filizkıran Fırtınası ()
Işıklarla Oynamayın ()
Kandan Kına Yakılmaz (ö.s. )
Tohumlar Tuz İçinde (ö.s. )
MİZAH:
Öhhöö! ()
Made in Türkey ()
Bıyıklar Konuşuyor ()
GEZİ NOTLARI:
Bağdat Basra Yollarında ()
ÖDÜLLERİ
Yeditepe Şiir Armağanı (Kavel ile)
TRT Sanat Başarı Ödülü (Kızılkuğu ile)
Toprak ve Nevzat Üstün şiir ödülleri (Filizkıran Fırtınası ile)
Video: Kendi Sesinden Hayatı
Hasan Hüseyin Korkmazgil&#;in Şiirlerinden Örnekler
ACIYI BAL EYLEDİK
«pir sultan ölür dirilir»
bak şu bebelerin güzelliğine kaşı destan gözü destan elleri kan içinde
kör olasın demiyorum kör olma da gör beni
damda birlikte yatmışız öküzü hoşça tutmuşuz koyun değil şu dağlarda san kendimizi gütmüşüz hor baktık mı karıncaya kırdık mı kanadını serçenin vurduk mu karacanın yavrulusunu ya nasıl kıyarız insana
sen olmasan öldürmek ne çürümek ne zindanlarda özlem ne ayrılık ne yokluk ne yoksulluk ne ilenmek ne dilenmek ne işsiz güçsüz dolanmak ne gün gün ile barışmalı kardeş kardeş duruşmalı koklaşmalı söyleşmeli korka korka yaşamak ne
kahrolasın demiyorum kahrolma da gör beni
kanadık toprak olduk çekildik bayrak olduk döküldük yaprak olduk geldik bugüne
ekmeği bol eyledik acıyı bal eyledik sıratı yol eyledik geldik bugüne
ekilir ekin geliriz ezilir un geliriz bir gider bin geliriz beni vurmak kurtuluş mu
kör olasın demiyorum kör olma da gör beni
HAZİRANDA ÖLMEK ZOR
Gece leylak ve tomurcuk kokuyor Yaralı bir şahin olmuş yüreğim Uy anam anam, Haziranda ölmek zor Çalışmışım onbeş saat Tükenmişim onbeş saat Yorulmuşum, acıkmışım, uykusamışım Anama sövmüş patron Sıkmışım dişlerimi Islıkla söylemişim umutlarımı Sıcak bir ev özlemişim Sıcak bir yemek Sıcacık bir yatakta unutturan öpücükler Çıkmışım bir dalgadan, vurmuşum sokaklara Sokakta tank paleti Sokakta düdük sesi Sarı sarı yapraklarla dallarda İnsan iskeletleri
Gece leylak ve tomurcuk kokuyor &#;Uyarına gelirse tepemde bir de çınar&#; demiştin yıllar önce Demek ki on yıl sonra Demek ki sabah sabah Demek ki manda gözü Demek ki Şile bezi Bir de memedin yüzü Bir de saman sarısı Bir de özlem kırmızısı Demek ki göçtü usta Kaldı yürek sızısı Yıllar var ter içinde taşıdım ben bu yükü Bıraktım acının alkışlarına Üç Haziran altmışüçü Bir kırmızı gül dalı eğilmiş üstüne Bir kırmızı gül dalı şimdi uzakta Okşar yanan alnını Nazım Ustanın Bir kırmızı gül dalı eğilmiş üstüne Bir kırmızı gül dalı şimdi uzakta Yatıyor oralarda Bir eski gömütlükte Yatıyor usta
Gece leylak ve tomurcuk kokuyor
Geçsem de gölgesinden tankların tomsonların Şuramda bir kuş ötüyor. Haziran da ölmek zor.
ACITAN GERÇEK
canım oğlum güzel yavrum gözümün ışıltısı ölümden ölmekten değil korkumuz
dalda yaprak açar bir gün güler bir gün solar bir gün savrulur karışır toprağa toz olur gider
bunlar kırlangıç yavrum güneyli güzellerimiz gelirler bir gün bir fırtınayla yazarlar mavimizi pırıltılarla doldururlar mavimizi güneşli çığlıklarla harmanlayıp yavruları ağustos kapısında karalayıp mavimizi çılgınca bir gün birdenbire bir fırtınayla çekip giderler karalanmış mavi kalır yukarda çatılarda yuvalar üşür bir gün tozar bir gün dağılır karışır toprağa toz olur gider
ölümden ölmekten değil korkumuz yaprak düşer çiçek solar soğur elbet yuvalar taa eskiden çok eskiden binlerce yıldanberi kırlangılar gibi savrulur günlerimiz ve kimbilir nerde nasıl ne biçim çıkar bir gün karşımıza sonumuz
ölümden ölmekten değil korkumuz daha güzel bir dünya YAŞANILIR BİR VATAN diye başlarken şarkımıza vurulup kahpe tuzaklarda bir geyik gibi düşmek boyluboyunca cepte vergi makbuzumuz
bundan işte korkumuz canım oğlum güzel yavrum gözümün ışıltısı bundan kaygumuz!
BENDEN BİLMEYİN
istanbul&#;da bir fabrika fabrikayı ben koymadım oraya ben diyorum ki size istanbul&#;da bir fabrika
fabrikayı işçiler çalıştırır işçileri bir milyoner ben diyorum ki size fabrikayı işçiler çalıştırır
grev gittikçe büyüyor grevi ben istemiyorum ben diyorum ki size grev gittikçe büyüyor
bini boşaldıkça biri doluyor binini ben boşaltmıyoum ben diyorum ki size bini boşaldıkça biri doluyor
bu düzen beyler düzeni bu düzeni ben yapmadım ben diyorum ki size bu düzen beyler düzeni
ortalık gitgide karışıyor ortalığı karıştıran ben değilim ben diyorum ki size ortalık gitgide karışıyor
birgün kıyamet koparsa kıyamet kopsun istemiyorum ben diyorum ki size birgün kıyamet koparsa
gençler kuytularda öpüşüyorlar marulun vakti geçti şimdi karpuzlar kızaracak ardından fındık fıstık ardından ayva ayvayı sarartan ben değilim ben diyorum ki size gençler kuytularda öpüşüyorlar ayvanın vakti
IŞIKLARLA OYNAMAYIN
başımı döndürüp bakamıyorum nasıl kaldı gerilerde onca yıl
karanlık bir gömütlüğü düşte geçmiş gibiyim tatmadığım bir içkiyi bir akşam afrikasal bir törende içmiş gibiyim birdenbire kan yağmurlu bir bulut birdenbire kan kokulu bir duman şaşkınlıktan gemileri yakmış gibiyim
ışıklarla oynamayın / dedim ben size yararı yok karanlıkta sürek avının dedim ben size yanlış kalemlere kayar elleri yazıcıların tutanaklar yanlış yazar dedim ben size
karanlığı az kullanın / kirliler kokar birgün birgün yanar bu ışıklar sırıtır suratlarınız kirlilere sığınmayın / dedim ben size yararı yok oynaşmanın törensel aklıklarda kaçın kaçabilirseniz uzak sulara ışıklarla oynamayın / dedim ben size
MASAL KOKUSU
Ben bu kapıları bir bir açarım açmasına ama kırarım Şehzadelerle gitti ölü devin altın anahtarları Masallara dönük yüzlerinizde o hiç eksilmeyen kaygu O donuk maviliği masal cennetlerinin Bırakın işte gözleriniz alın işte yumruklarınız ama siz aptalsınız aptalsınız Birgün masallaşırsam görün işte cüceliğimi Aktıkca büyüyen sulardı benim şarkılarda aradıklarım Ben bu kapıları bir bir kırarım kırmasına ama siz korkaksınız Daha çocuk bile değilsiniz siz Devler çizersiniz altın sarayların kapılarına sonra durup ağlarsınız ağlarsınız Bu kan sizin kanınız , evet ama ya siz kimsiniz Neden böyle yorgunsunuz neden böyle aldatılmış Alıcıkuşlar döner ürpertili etlerınize Mumyaların gölgesinde piramitler dikersiniz Atı otu iti eti bırakıp gerçek saraylarda sürülerle kaçarsınız kaçarsınız Aktıkça büyüyen sulardı benim şarkılarda aradıklarım
ORANLAMA
Bir sen eksiktin sarıyıldız hoşgeldin Geç bakalım karşıma benimle içer misin Ağlar mısın içince burnuna çeker misin Gözyaşların yakabilir mi dudaklarımı Ama neden titriyorsun öyle sarıyıldız
Bak ben su taşıyorum ince elekle İğne deliğinden dünyayı geçiriyorum Bak ben aklıma uyup sarıyıldız Durmadan aklımı şaşırıyorum Sen beni kaçıncı binden tanıyorsun ki
Hadi bana çelik mavisi bir gece getir Hadi dostlukları tek tek koparıp getir Alnımdan öp beni e mi, yitik sıcaklığımı getir Gençliğimi çılgınlığımı deli günlerimi getir Ne o sarıyıldız sen de mi ağlıyorsun
BULVAR İTİ
ne zaman sevmek desem bir tedirgin bulvar iti gecede biraz müzik biraz içki ve çok çok resim kim sarmalar bu bebeği kimler taşır bu ölüyü belirsizliğe nerelerde kalır gözüm/nerelerden döner sesim bu ne biçiim hayvan ki bu/beslenir acılardan tohum atar kuşaklara kan göllerinde bu ne biçim oyun ki bu/gizlenir gölgesine gerçeğin mutluluklar aranır ateş çemberlerinde
bir umarsız bulvar iti vitrin ışıklarında anladım ki birdenbire/kopmuşum toprağımdan kopmuşum masallara süt emziren akşamlarımdan köklerim orda sızlar/yapraklarım bulvarda resim diye duvarlarda müzik diye ıslıklarda o çıldırtan deniz orda/balıklar tablalarda özlemek orda kalmış özlemi sevmek burda ferhat&#;sa mendil açmış dileniyor güvenparkta
taradım bütün sözlükleri aşka yer yoktu bir kaygulu bulvar iti karanlık çıkmazlarda koşuyordu masallarda/koşuyordu imgelerde başka yer yoktu başımdaki ağrı sendin sesimdeki kuşku sen ne düşünsem dört boyuttu ne ağrısam dört boyut kopmak belki bir ülkeydi tutkular eski zindan heerkes kendi bukağısının tutkulu demircisi
bu evleri bizmi yaptık bu yolları bizmi çizdik ölümlerden bizmi kaçtık bizmi düştük ölümlere senleştirip giriyorum koynuna gecelerin senleştirip açıyorum gözlerimi sabaha bir şey eksik biliyorum bir şey artık sen değil şafak diye söken sendin sendin gülen penceremde çayımdaki bahçe sendin içkimdeki bulut sen içimdeki kuş sürüsü çabamdaki arılardınnere gitsem karşımdaydın ama sen yoktun sen sahi niçin yoktun
senleştirip biniyordum külüstür taşıtlara senleştirip okşuyordum osmanlı sokakları kan bulaşmış caddeleri ölülerli alanları tepelenmiş çiçekleri kanatılmış mavileri senleştirip seviyordum bütün çirkinlikleri telefonlar sensin diye koşturuyordum kanıyordum sensin diye karanlık çağrılara susuyordum senleştirip kahpelikleri nere gitseem karşımdaydın ama sen yoktun sen sahi niçin yoktun
duruyordum seni sanıp yangın çığlıklarına yaşaamak belki buydu belki de öbür yüzü unutmaktı belki güzel aramaktı belki sevmek belkideki varsıllıktı kesindeeki yoksulluktu yitirmek buydu belki yakalamak belki bu bu kafesi biz süsledik biz aldandık bu süslere içimdeki sızı sendin yüzümdeki merak sen gitmelerden beklediğim kalmalardan korktuğum nere gitsem karşımdaydın ama sen yoktun sen sahi niçin yoktun
ikibulvar itiyiz biz reklere dolaşmışız ağzımızda ölüm tadı tüylerimiz kanlı çamur ikimiz iki yandan bir koca yanlızlığı bir amansız şaşkınlığı ikimiz iki yandan dolaştırıp duruyoruz eski zamanlar gibi müzelik bir inanmanın ören kapılarında
anlamamak elde değil anlamaksa soykırım uçup uçup düşmek kalır inanmaklardan kelebekler konuyor yaşlı salyongozlara ölülerin gölgesinde diriler güneşleniyor yakın artık gemileri köprüleri atın artık kim ne derse desin vazgeçin onarımdan
ne seçilen renklerdeyiz ne gidilen yerlerde danışıklı gözyaşları yapmacık mutluluklar soykırımsaal bir çoğalma solucanımsı bir eşleme bir yanımız doğum evi bir yanımız hiroşima iki bulvar itiyiz biz koşulların kölesiyiz zincir sesi duydukça sızlar bileklerimiz
bir kenti tanır gibi tanıdım seni ancak eetine değdi etim/otuzaltı onda yedi/çok değil elini buldu elim/otuzaltı onda yedi/çok değil öptüm seni/otuzaltı onda yedi/dudaklarından bir kenti yaşar gibi yaşadım seni ancak yaşamadım kendimi
ellerin ellerimdeydi ellerin yoktu gözlerin gözlerimdeydi gözlerin yoktu iki portre gibi yanyanaydık albümde uykunda sevmiştin haberin yoktu bir kaçağı tanır ggibi tanıdım seni ancak tanımadım kendimi
şarkılarda buldum seni yitirdim yılgılarda buldum seni yitirdim resimler bir türlü konuşmuyordu fotoğraflar kaçıyordu ben yaklaştıkça bir yalanı anlar ggibi anladım seni ancak anlamadım kendimi
evin de mi yoktu senin sokağındamı adresini silip silip yazıyorlardı düşlerin türkçe miydi hotantoca mı çincee mi arıyordun eskimoca mı herkesste mi arıyordun ne arıyordun neden öyle gülüp gülüp yaşlanıyordun bir yüzünü buluyordum öbün yüzün yok birçizgini buluyordum öbür çizgin yok olgörüp gelmiyordu adın fırçama düş müydün düşüncemi anlamıyordum uzattıkça ellerimi dağılıp gidiyordun kendimden korkuyordum yoksa yokmuydum
binlerce göz binlerce yüz binlerce biçim aradığım yerde yoktun sormadığım yerde var etimdeki acı sendin kanımdaki kuşku sen nere gitsem karşımdaydın ama sen yoktun sen sahi niçin yoktun
SEN SAHİ NİÇİN YOKTUN?
BİR OĞLUM OLACAK ADI TEMMUZ
bir oğlum olacak adı temmuz uykusuz korkusuz beter mi beter ben beynimi satarak yaşıyorum o benden proleter
bir oğlum olacak adı temmuz karataşın göbeğinde aşk karataşın göbeğinde barış karataş çatladı çatlayacak bende bitmeyen kavga onda yeniden başlayacak
bir oğlum olacak adı temmuz öfkede benden fırtına sevgide deniz ne samanyollarının ulu kervanları susuzluğumun ne kutupşafaklarında tanrılaşması ilkelliğimin temmuz gibi sıcak ve bereketli temmuz gibi uçsuzbucaksız
bir oğlum olacak adı temmuz dilinde en güzel sesi türkçemin kulağı en yiğit şarkılarla delik korkak bir merakla değil yıldızlı karanlığı vivaldi&#;yi dinler gibi okuyup anlayacak ve belki de sütdişleri sürerken balaban bir bursa şaftalisine ay&#;dan kendi sesini dinleyecek vahşi bir çiçek gibi açılmış gözleriyle
ben ki yalınayak bastım kızgın dişlerine açlığın iri bir çizme gibi balkanlar&#;a basarken faşizm dağlarda silah atmayı sevdim ben ki silah taşıdım gizli gizli dünyanın bütün devrimlerine boşuna dönmüyor bu rotatifler boşuna bağırmıyor bu kara boşuna dinlemiyor bu korku kapımızı anamın aksütü gibi biliyorum ki doyumsuz günlere doğacak temmuz doyumsuz günler görecek hani şu hep andıkça sızlatan yüreğimizi hani şu hep dalıp dalıp gittiğimiz andıkça beklediğimiz beklediğimiz beklediğimiz ve tam görecekken göçüp gittiğimiz günler gibi günler ama mutlaka
karataşın göbeğinde aşk karataşın göbeğinde barış karataş çatladı çatlayacak ben direndim yorulmadım o yorulup yıkılmayacak
HER ZAMAN SEVDİM
varsın bulsun sizi diye uçurdum merhabamı güvercinlere
Ben sizleri dostlarım her zaman sevdim Yanınızda olmasam da Katılmasam da sazlı sözlü günlerinize Katmasam da kahkahamı kahkahanıza Hep sizlerle birlikte başladı sabahlarım Ben sizleri dostlarım Her zaman sevdim
sokakları çöplük çöplük evleri çöplük selamları çöplük çöplük elleri çöplük kanser uru gökdelenler köyleri çöplük işyerleri işhanları aracılık çöpçatanlık kaçakçılık karaborsa hepsi hepsi hepsi çöplük
gözgöze gülüşmeler nişan nişan sevişmeler nikah nikah çiftleşmeler hepsi hepsi hepsi çöplük
çöplük çöplük içinde çöplük çöplük üstünde en tepede bir horoz çöplüğün tepesinde çalımı ortaçağlı gagası boklu ağrıyor biryerlerim ey insanoğlu utanıyor biryerlerim bu ağrının bu utancın bu utancın bu ağrının bir adı yok mu
AĞLAMALAR
gördüm babaların ağlamasını dalları düğüm düğüm gövdesi kahve falı bir zeytin ağacını köklemek var ya
sökmek var ya sarp yamaçtan ardıcı kazma vurmak beş yüz yıllık meşeye acısı duymak var ya kopmanın
babaların ağlaması işte o babaların ağlaması öyle zor
gördüm babaların ağlamasını anaların ağlaması bir başka anaların ağlaması bir ayrı anaların ağlaması bir beter
dövülen döş yolunan saçları damlayan bir çığlık ağustosta çam ormanı yangını
dağ taş toprak ağaç su yıldız yeşeren buğday ağlar savrulan saman ağlar ağlaşırken analar
kanın umudun hakkı sütün ekmeğin hakkı ne söylersin bre ozan duru tek tel üstünde inceden sızlaşmağa
bütün bir evren ağlar ağlaşırken analar
gördüm babaların ağlamasını anaların ağlaması bir başka anaların ağlaması bir beter
SİVAS SABAHI
eylülün bulanık bir cay gibi ekime aktığı gündü yine yaşlı değirmenler yine mazılar çığlık çığlık yine bir aksamdı Sivas carsısında yine aksam taşıyorlardı ıslak Sivas carsısına kağnılar sanki gülerken vurulmuştuk sanki akşamdık sanki bir savaş ertesiydi durup yaslandığımız ay altında kerpiç ve kul ve ağıt
namlular yılan sırtı meneviş tren düdükleri yakın uzak yabanıl ben bu gözleri bir ali galipte gördüm kurtuluşun bir sayfasında sinsi hain şımarık ve daha içimde Sivas sabahlarının o delikanlı gerinişi sırsıklamdık ben bu gergin havaları her zaman sevdim bu bir kurultay havasıdır bir abdurrahman halayına duruştur bu sığamadım gecelere sığamadım türkülere sığamadım kadın sesinde Anadolu aksamlarına onlar o kasları yıkık çakmaktaşı gibi kuvayi milliyeciler Mustafa kemal şafağının kıyısında öylece duruyorlar yüreklerinde katıksız güvenleri yalın yüzlerinde hakli öfkeleriyle öylece duruyorlar dimdik ve apaydınlık sığamadım toprağımda kar aklığına sığamadım delikanlı içkilere yaylamda sığamadım nakıslarla boğulan gözyaşlarına ben bu gergin havaları her zaman sevdim
bak yine barut gibiyim sanki kurultaydayım sanki kulaklarımda sömürge sinekleri oysa Sivas carsısındayım gözlerime yağmur yağıyor namlular yılan sırtı meneviş. sen bir hüzzam makamından aksama bakıyorsun menekşe gözlerinde uzak bir acının ince buğusu kul rengi bir tango seni uykulara çekiyor ya bir roman kahramanısın ya da bir Paris yolcusu
bu aksamlar hep böyledir karakuş gibi iner yukarılardan fabrikada sokakta perdeler arkasında vurur insani bu aksamlar hep böyledir, ben işte hep böyle götürülürüm beni her yerde görürsün adres kullanmıyorum bayrakları severim, tutsaklığa yumruk gibi savrulan bayrakları insanları severim, haksızlığa yumruk gibi sıkılan insanları kötüler ali galipseler ben kuvayi milliyeciyim yüreğimde doludizgin bir kardeşlik özlemi o şafağın kıyısında yine dimdik beklemekteyim
bir Sivas sabahı var ki onu sonra göstereceğim.
AKARSUYA BIRAKILAN MEKTUP
incecikti gül dalıydı dokunsam kırılacaktı dokunmadım kurudu gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç ağaçlar bükmesinler n&#;olursun boyunlarını neden akşam oluyorum tren kalkınca kırlangıçlar birdenbire çekip gidince mendiller sallanınca neden tıkanıyorum öyle çok acımasız ki öyle birdenbire ki az önceki çiçekler nasıl da diken diken gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç o sularda çimdik, bitti; köprüleri geçtik bitti o elmanın tadı orda, o kuş çoktan öttü, bitti artık çocuk değiliz, susarak da bir şeyler diyebiliriz günler devlet alacağı, yıllar bir kadehcik buzlu rakı oyunlar oyuncaksı, oyuncaklar eski şarkı kavaklara oklu yürek çizip duran o çakı nerde şimdi nerde şimdi, nerde o kan sarhoşluğu gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç
AMENNA
&#;Yaşayanlar bir gün ölür&#; elbette ağaçlarla balıklarla kuşlarla ben âmenna
&#;ağlayanlar bir gün güler&#; elbette uyanmakla anlamakla bilmekle ben âmenna
&#;kısa çöp uzun çöpten hakkını alır&#; elbette direnmekle kurtulmakla barışla ben âmenna
öyle bir yerdeyim ki ne karanfil ne kurbağa öyle bir yerdeyim ki biryanım maviyosun dalgalanır sularda biryanım çocuk parkı çığlıkçığlığa öyle bir yerdeyim ki anam gider allah allah dölüm düşmüş sokağa
dostum dostum güzel dostum bu ne beter çizgidir bu bu ne çıldırtan denge yaprak döker biryanımız bir yanımız bahar bahçe
FİLİZKIRAN FIRTINASI
gün doğmadan başladı filizkıran fırtınası evler yemen türküsü sokaklar seferberlik öyle bir gariplik ki öyle bir tedirginlik yaz başında güz sonrası
ayvalar çiçekteydi güller daha tomurcuk açıl demişti güneş açılmıştı kıraçta kış elmaları çözül demişti güneş çözülmüştü yılanlar karanlık odalarında dallarda yuvalar tüy kokuyordu düğünçiçekleri şenlikli
gün doğmadan başladı filizkıran fırtınası ne dal kaldı ne tomurcuk yerden yere çaldı otları ağaçları insan yüzlü bir korkuluk üşüdüm dünyalarca baskın yemiş bir kent gibi üşüdüm sergen etti filizleri sapsarı bir karanlık bahardan kışa düştüm
acılı günler gördüm sığdıramam bir tek günü bir koca yıla geceler geçirdim yoz kentlerin bulvarlarında nice baharları kışlara gömdüm uzak düştüm yelinden yelvesinden acılı yurdun uzak düştüm umudundan mutundan yomundan uzak düştüm bunaltının böylesini görmedim
severim fırtınanın her türlüsünü ormanlar uğultulu sular dalgalı severim filizkıran fırtınası&#;nı kırıp kanatmıyorsa sevincin türküsünü nerde benim baharım dalım yaprağım nerde gece çökmüş üstüne kerpiçsel yalnızlığın sanki kaplan pençesinde bir manda böğürtüsü ne kuş kalmış ne çiçek ne kırmızı ne yeşil sapsarı karanlıkta yerler bahar ölüsü ()
KERBELÂ UZAK DEĞİL
&#;pîr sultan&#;ım eydür yezitler gamda horasan erleri urum&#;da şam&#;da biz de mihman olduk bir ayn-i cemde doyup kanamadık hallerinize
nezaman boynuma gitse elim büyür kerbelâ&#;m nezaman kana değse gözlerim kerbelâ&#;da bir akşam
bir uzun havadır munzur mor bir katar gibi düzülüp gider saz çalar akşamları pîr sultan göçmenleri gönlümün terazisi bozulup gider koca fırat vura vura başını hey fırat fırat fırat benim anam döve döve döşünü kerbelâ uzak değil ağlama sen
ben de silah çattım munzur eteklerinde yıldızlara uludum yalnızlığın fıratçasından gözleri nasıl da gözlerimdi hoooooy ağrıda benden öte bir munzur bir fırat ve bir gelincik üçü de erzincanlı üçü de üçgüzeller gibi şuramda ben de kulaç attım dedemlik tosbağalarla kıyıları gelincikli fırat&#;ta fırat fırat hey fırat insan nasıl allahsarmış gördüm o yalnızlığı yaşadım allahsamayı bütün boyutlarıyla kerbelâ uzak değil ağlama sen
uzak geldim seferberlik seferberlik çığrışır ayaklarım başımdır dolaşır elden ele hergün şam&#;larda yüreğimdir her seher bir ak güvercin bu kaçıncı yezit dostlar bu kaçıncı muharrem ben gözüme sürme değil kerbelâ çektim ağlama sen &#;ağlama gözlerim mevlâ kerimdir&#; ben bilirim o mevlâyı mevlâ bizimdir taze karpuz kokusu bu benim kanım dostlar, yüzleriniz neden böyle kuytu gülleri yüzleriniz bir avuç su a dostlar fırat fırat hey fırat neyleyim ben suyunu yangınım kaç bin fırat çilem kaç bin cehennem hergünüm bir kerbelâ
bakın hele bakın şu soyukahpelilere sabahın seherini haram etmişler bana kaygulu geceleri vatan etmişler bana fırat fırat hey fırat fırat&#;ı, dost fırat&#;ı düşman etmişler bana nezaman bir ak güvercin konsa dalıma ak boynundan kanlar sızsa boynuma nezaman tuza batsam fırat kıyılarında yezitler doldursa akşamlarımı dolaşır kesik başım şam&#;larda ürkerim büyük tutsaklığımdan
yavrum, mazlum bakışlım, niye akşamız niye böyle binicisiz at gibi göçün ucu saplandı karanlığa göçün ardı görünürde yok kim geçmiş bu dağlar kargaşasını kar kokmuş güneş kokmuş türküsü kimin kim dökülmüş kızılırmak&#;lara binlerle
bakarım biryanıma derim yüzülür bakarım biryanıma etim kıyılır sallanır ak bedenim yağmurda yaşta urganı boynunda dedem görünür tutuşmuş ali kuzularının ak çadırları aşar gelir çığlıkları anacıkların adımın arkasında taptaze yaram görünür
kerbelâ aşkım benim umudum öfkem açlığım kalabalık yalnızlığım çocuk saflığım benim fırat fırat hey fırat muhanete muhtaçlığım kerbelâ benim
onlar hep yezit&#;tiler ben hep hüseyin onlar çöle akar gibi akıp gittiler ben geldim buralara fıratlaşarak kerbelâ uzak değil kerbelâ uzak değil ben bilirim bu kavgayı ağlama sen
DEMEDİM Kİ
Bu kenti sevdim dedim Benim olsun demedim ki
Sevdim dedimse akşam kızıllığını Gönlüm gibi akıp giden şu çayı Şu ormanı şu denizi şu dağı Benim olsun demedim ki
Çattımsa acıların en güzeline Yedirdimse uykuları o tatlı kuşa Benim olsun demedim ki
Bu akşam kankırmızı şarap istiyor canım Bu akşam dünyanın bütün şarkılarını Bu akşam dünyanın bütün özlemlerini Bu akşam beni yalnız bırakın Bu akşam yalnızca onu düşüneceğim Onu ve kendimi yalnızca
AĞUSTOS ŞİİRİ
Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum Hep böyle havalar besler fırtınaları Korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek Duymazdım durgun suların bezgin türkülerini Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim
Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı Bir rüzgar kulaklarımdan hiç eksilmiyor Esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım Geri dönsen bile ben artık o ben olmayacağım Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek&#;
Ben mısralarımı kerpiç gecelerinden çekmişim Beş numara lamba kaderi var mısralarımda benim Deli çizgi gözlerimi kör etmiş, kör etmiş, kör etmiş Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi Çığlık çığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin Gök mavisi bir türkü dolanmış yüreciğime Selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde, neyleyim İnsan demişim, kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum&#;
Kaderim kaderleri demişim güzelim Sen olmasan ben böyle değildim Böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek&#;
Rüzgâr gibi ağustos geçti ellerimizden Meyvalar bizi bal renkli günahlara çağırıyorlar Bir yanda yaşanmamış günlerin hırsı Bir yanda boşa geçen gecelerin acısı Malum o dramın en güzel perdesindeydik Ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik Her gören didik didik bizi denetliyordu Biz kendi derdimize düşmüştük&#;
Orda da akşamlar olacak güzelim Kanlı mendil gibi ağustos akşamları Şu benim çektiklerimi görmeyeceksin Belki yanında başkaları olacak Belki düşlerine bile girmeyeceğim Gün oldu acıların şiirini yaşadım Gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım Bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı Ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin Dokunsan parmaklarıma tutuşacağım&#;
Yere batan şehrin tek yalnızıyım Yüzyılın ağrısını anlayarak çekiyorum Ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler Tepmişim rahatımı, boynu bükük mutluluğumu Yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum&#;
Düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz En güzel günlerinde gençliğimizin Ölümden ötesini aklım almıyor Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum İstesek cenneti kurtarabiliriz Ben bir ışık için tepmişim rahatımı Bu güleç yüzlülerin, bu acı türkülerini Bu yoksul yerleri anlayarak seviyorum Delicesine anlayarak güzelim Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek
AŞK ŞİİRİ
Sen aşk şiiri yazamazsın Hasan Hüseyin Çünkü aşk şiirden önce gelir sende Oysa şiir önünde gitmelidir herşeyin
Sen aşk şiiri yazamazsın Hasan Hüseyin Çünkü aşk Kavganın içindedir Çünkü sen İçindesin kavganın
Elmayı kokusundan Güvercini biçiminden soyutlamaktır Yaşamak denilen kavagyı aşksız düşünmek
Sen aşk şiiri yazamazsın Hasan Hüseyin Çünkü sen Gagasından tutup kuşu Öt kuşum öt kuşum demiyorsun Çünkü sen Yedirip çiçekleri ineğe Koklayıp gerisini ineğin Kok çiçeğim kok çiçeğim demiyorsun
Öpüşmek başka şeydir yiğidim Öpüşmeyi düşünmek başka Sevişmek başka şeydir güzelim Sevişmeyi düşünmek başka
Sende yaprak -iki gözüm- Sende yıldız -yürek sızım- Sende su Sende bu dört boyutlu kaçma tutkusu atlıkarıncadan geceleyin Bakmaktır lunaparka
Sen aşk şiiri yazamazın Hasan Hüseyin Çünkü sen ilkyaz yağmurlarında çırılçıplak Dolaşır gibi sıcak morlarda İçer gibi morları Düşer gibi morlara Yaşarsın aşkı iliklerinde
Çünkü sen iki düşman ucun bileşkesisin Acısısın kavuşmanın Ayrılmanın sevincisin Sen aşk şiiri yazamazsın Hasan Hüseyin
Çünkü aşkın kendisidir şiirin Oysa sen Oysa aşk Oysa sen Sen Sen aşk şiiri yazamazsın Hasan Hüseyin
ANILAR IRMAĞININ KIYISINDA
1/ kavaklar ışıldardı batıya karşı küskün dağlar gülkurusu yazılar kızıltılı öyle çetin öyle hırçın bir çağdı ki öyle o sevmek yangın uğultusu sevilmemek yangındı
kavakların arkasında bir evdi mor patiska perdeleri oyalı gözalıcı kumrallığı akşamüstleri eşsiz bir çağlayandı ayrılmazdı pencereden bütün bir yaz aradığı o şehzâde kimbilir kimdi
hem severdik o çiçeği delicesine hem de sevmez görünürdük çocukluk işte kapışmamız sanki bir başka nedendendi yoksulluk dağ başında yalınayak keloğlan varsıllıksa subaşında bir devdi
2/ yuvasız bir atmacaydı sevmek belki de döner ha dönerdi de taa yukarlarda konamazdı biryerlere amaçsız bir yolculuktu sevmek bir sürekli kaçmaktı kendi kanatlarından gidip gidip dönmekti hep aynı yere
3/ ben miydim topa vuran vururcana yoksulluğun başına top çıkardı yıldızlara bütün gözler yıldızlara kız bakardı yıldızlara saçları sular gibi akardı pencereden
ben miydim çıplak atı koşturan deliduman at giderdi çevrenlere bütün gözler çevrenlere kız bakardı çevrenlere masallar çevrenlere saçları sular gibi akardı pencereden
4/ duruyor daha orda gün batarken daha orda kavaklar daha orda duruyor daha orda o sevmek daha orda teptiğim top bulutlarda sürdüğüm at bulutlarda yüzdüğüm çay bulutlarda kavgalarım özlemlerim dönmedi daha orda bulutlar nerde? bulutlar nerde?
o kız artık yok orda o saçları çağlayanlı o gözleri kuşlarlı o kız artık yok orda yok orda o çocuklar yok orda o kavgalar o kıskançlık yok orda o gizlemek yok orda varsam baksam o bahçe varsam baksam o akşam o bahçe de yok orda o akşam da yok orda
ya ben nerelerdeyim ya ordaki ben nerde?
BİR ÖRNEK İNSAN PORTRESİ
demek hiç aç kalmadın sen öyle mi açıkta kalmadın ha? kirinden gömleğinin dirseğinin yamasından eziklik duymadın ha? bravo be aşkolsun şu adama vallahi!
demek hiç sövmediler anana avradına hiç kimseye sövmedin ha? bir gececik olsun çekip kafayı şakır şakır oynamadın hıçkırarak ağlamadın öyle mi? bravo be aşkolsun şu adama vallahi!
demek yalnızlıktan böğürmedin hiç akrep sokmuş gibi sıçramadın geceleri ha? hiç sevmedin öyle mi kendini öldürmeyi çekip gitmeyi büyük işler becermeyi düşünmedin ha? bravo be aşkolsun şu adama vallahi!
demek bu musluklar hep bu ellerde bu düzen bu dünya bu gidiş sen hep böyle mutlu kişi örnek vatandaş giden ağam gelen paşam, öyle mi? bin yaşasın seni sokmayan yılan sen mi kaldın düzeltecek, öyle mi? haksızlığa uğramadın taşlanmadın ha? ne şam&#;ın şekeri, ha ne arabın yüzü, ha? yaşadın da bunca yıl şu bataklıkta gül sandın bu kokuyu öyle mi? hadi be hırbo sen de adam mısın sen de be!
YÜREĞİM SIZLADIĞI ZAMAN
Yüreğim sızladığı zaman Gece yarılarından sonra,şafaktan önce Bilmediğim bir istasyondan,bilmediğim bir müzik geliyor kulağıma: Uzak vahşi Karanlık&#; Gece denizleri gibi bir müzik, Batık gemilerli gece denizleri gibi bir müzik, Çağırıyor,çağırıyor beni durmadan Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim.
Yüreğim sızladığı zaman Duvarları banka afişli çok eski bir şehrin Cumhuriyet Caddesi&#;nde iki tüfek bir kelepçe, Tüfekler garip garip Kelepçe garip&#; Öyle beter Öyle çamur Bir yaprak döne yuvarlana, Bir akarsu bata çıka&#; Koşuyor koşuyor bir kadın kelepçenin ardından Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim.
Yüreğim sızladığı zaman Bir kara tank çıkıyor bir ağıttan,bir filmden,bir savaş romanından çıkıp yürüyor sevgilerin,özlemlerin üzerinden. Aşkların,umutların,oyuncakların,küçük emeklerin,büyük kaygıların üzerinden geçip gidiyor. Su gibi ilerliyor yangın İşliyor kıtlık karanlığı Ölüler birden bire şarkılaşıp Virüsler bakteriler Bütün dilleri birden konuşuyor herşey. Çırpınıyor yerde bir damla kan Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim.
Yüreğim sızladığı zaman Kör bir çeşme başında kör bir kadın geliyor gözlerimin önüne Bütün iplikleri bütün iğnelere takıyor da Ne iplikler bitiyor,ne de iğneler. Götürülmüş oğluna mı kaçırılmış kızına mı Geçen günlerine mi Unutmuş neye ağladığını Ağlıyor,aranıyor Aranıyor, Bıkmadan Bilmeden usanmadan. Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim.
Yüreğim sızladığı zaman Ciğerlerime çekerken kötülüğü, Ellerimle dokunurken kötülüğe, Ayaklarıma dolaşırken kötülük, Şu taşı şurdan alıp şuraya koymamanın pis bunaltısı geçiriyor tırnaklarını gırtlağıma. Kokuyor işyerleri Kokuyor günaydınlar. Ne varsa verilmemiş, Alınmamış ne varsa; Edilmemiş söz, Patlamamış öfke, Uyutulmuş ne varsa Ne varsa kokuyor birden bire Ve kayıyor bir şey parmaklarımdan, Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim.
Yani ben dört mevsime bölerek bu yürek sızısını, Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını, Sokağım,kentim,vatanım sanarak bu yürek sızısını, Bir yaprağı durmadan işliyorum bu ölümsüz ağaca.
Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını
ÖYLE BİR YERDEYİM Kİ
Öyle bir yerdeyim ki ne karanfil ne kurbağa Bir yanım mavi yosun Dalgalanır sularda Dostum dostum Güzel dostum Bu ne beter çizgidir bu Bu ne çıldırtan denge Yaprak döker bir yanımız Bir yanımız bahar bahçe
Öyle bir yerdeyim ki Bir yanım çığlık çığlığa Öyle bir yerdeyim ki Anam gider Allah Allah Öyle bir yerdeyim ki ne karanfil, kurbağa Öyle bir yerdeyim ki Bir yanım mavi yosun çalkalanır sularda
Dostum, dostum güzel dostum Bu ne beter çizgidir bu Bu ne çıldırtan denge Yaprak döker bir yanımız Bir yanımız bahar bahçe
Öyle bir yerdeyim ki bir yanım çığlık çığlığa Öyle bir yerdeyim ki Anam gider Allah, Allah dölüm düşmüş sokağa.
