Mezuna Bırakmak Ne Demek

• kibrimden dolayı iki defa gerçekleştirdiğim eylem. hakkında tek kelam etmekten zerre hoşlanmasam da uzun kasacağım, çünkü pratikte en uzun uzunluktan daha uzun bir kabus bu. ve çirkin ve iğreniyorum, bokbok kaka. pratik benim pratiğim, beğenmeyen daha iyisini şe'etsin.
  
  hayatımın en yalnız ve en her şeyden geçip, gecesini gündüzünü birbirine kattığım (çalışkanlık değil patavatsızlık) yıllarını kapsamış. hoş, bu yılların müthiş katkıları sayesinde erdiğim benlik, önceden "öyle" planlanmış gençlik arzularını şimdilerde hor görüp, kalitesizlikle suçlamaktadır. bir nevi doğruyaptımcılık vardır söz konusu benliğin ruhunda. hem neistediğimibilmiyorumculuk mağlup edilmiştir belki de!? evsizlik, yurtsuzluk, sahaf çıraklığı, kütüphanecilik, seyyahlık, subaylık, mühendislik, bilim adamlığı, yazarlık, çizerlik, piyanistlik; neistediğimibilmiyorumculuk ve anlı şanlı envai çeşit serserilik açıkçası parasızlık çekmeyişimin veznedarlık ile iş adamlığını bir potada eritmesi meşhurdur. fakat her halükarda mutluluk manevi bir meseledir ve asıl hedefin mutluluk olup olmadığı konusu da geceleri süsleyen münakaşalara dahildir. bakın ne yazmışım yapışkanlı kağıtlardan birine: "beyaz yakalı olaydım da şu gecelere maruz kalmayaydım ya ömer!"
  
  acısıyla tatlısıyla bir tecrübedir mezuna kalmak. zamanın akmadığı hissi tatbik eder ki, ileride bir gün durup düşününce hakikaten akmamış, "kayıtlara geçsin diye" dahi bir anı yaratmamıştır. her insanın gençliğinden bahsediyorum ya, böyle ziyan edilmez! (bokunu çıkaranlar parantezinde yazıyorum bunu. bu kesinlikle ve bazen de üşengeçlikten, bu, insan sevmezdim muhtemelen ondandı. )
  
  sistemi sevenlere tavsiye etmiyorum efendim. tabii yine "sistemi sevmeyen adam" olarak kendime gensoru çakıyorum o zamanlar: "bak bu iş sistemin istediği iş. önemsemediğin fakat buna rağmen kurtulamadığın bir sınavın uğruna hep bu geceler." bu geceler bir sürüp gidiyor ki sormayın birbiri ardına hem de. o ıssızlık dertsiz başa dert. o ıssızlık tü-kaka, aman diyeyim. tabii her insan kendi hayatının diktatörüdür. bu aptal tartışmaların iyi-kötü kararlarımı etkilemesine izin veremezdim. neistediğimibilmiyorumculuğu idealistlik kisvesi altında, belki de cool gözüksün diye dışlıyor, örseliyordum. cool gözüksünmüş, kim görüyordu da
  
  ve demedidemeyincilikten yazıyorum bunu: bokunu çıkarmayın sakın.
  
  not: kibrin altını eşelerseniz vaadedilmiş parlak gelecek çıkıyor.
  bu da: bu yazı denli kaotikti her şey, her yer her yerdeydi.
  
  zamanların ötesinden gelen edit: kırk yaş üstü tdk memurları başlığı seri spama tabi tutmuş. onlara iki çift lafım olacak. mevzubahis güruh neyse ki türkçenin hala ahenkle konuşulduğu zamanlara yetişebilmiş idi. taş attığınız yeni nesil ise sizin eseriniz olan özel televizyon ve erken sosyal medya jargonuyla büyüdü. fakat temiz çarşaflara doğanlar çöplükte büyüyenlere nispetle daha az dejenere olmamıştı. devriniz geçti diye yediğiniz haltları unuttuk sanmayın. gidin, torun sevin.
  
  hatıralar ve ilkler: bu tabire ilk defa yılında donanım haber forumlarında rastladım. o vakitte adı "ygs/lys" olan alt başlıkta, genç arkadaşlar her gün birbiri ardına mezuna kalırdı. nitekim biz de.

• geçen sene yaşadığım geçirdiğim rahatsız (bkz: pnomotoraks) tan dolayı +1 oynuyorum. lise 5 okuyorum dediğim zamanlarda oluyor. liseyi yatılı olarak çok aktif sosyal lay lay lom bitirmenin sonrasında babamın görevi yüzünden kıytırık bir ilçede dehşet çalışan insanlara karşı bende eve kapanıp çalışmaya başladım. okuduğum lise elek üstü olan liselerden biriydi ama iş yine öğrencide bitiyor. bazen çok zor olsada güzel yanları da var mezuna kalmanın. ben arkadaşlarımdan uzağım ve ortam olmadan ilerliyorum ne dershane ne başka bişey. ha sınavdan umutlu muyum? evet kardeşim umutluyum çalıştım da. bilincli çalıştım planlı çalıştım not ettim dedim yarın şu olacak yapacağım yaptım da. yazın sürekli araştırma yaptım mezuna kalmak hakkında ve sürekli düşündüm. ailem bile pek ders çalışmayacağımı düşünmüyordu ve onları yanilttim. deliler gibi tıp okumayı ıyi bir hekim olmak istiyorum ve iki gün sonra ygs var. çoğu çalışıyor ama ben bıraktım dinleniyorum. herkesin uyuduğu düzlükte ben sprint attım çünkü. işin özü fedakarlık yapmaktan geçiyor. bırak sosyal medyayı salla lol csgo vs seafoodplus.info çalış ha kimse sana demiyor kendini soyutla. polis abilerle haftada iki fiks halısaha maçım vardı bi yirmi gün öncesine kadar. ne olur ne olmaz diye ara verdim. cigerlerden 2 sefer ameliyat oldum da girdim sınava ben geçen sene. yalvardim adeta doktorlara yetiştirin diye sınavda dikislerim açıldı hatta. her şeyden önce sağlık elbette. şükür ki sağlık kısmını hallettim. şimdi biizniallah tıp fakultesini kazanırsam eğitimi de halletmiş olacağım. mezuna kalmak güzeldir tabi özeleştiri yaparsaniz , özgüvenli olup o oturduğunuz sandalyenin hakkını verirseniz. psikolojisi zor ama bir o kadar da hayaller için denenmesi gereken bir süreç. son olarak mezun kalırsanız bilmediğim o kadar çok şey varmış yiaaa diyeceksiniz emin olun. gönlünüzce olsun her şey ..

• mezuna kalma düşüncesi en başta korkunç gelir herkese. düşünsene tüm arkadaşların üniversitelerine yerleşmiş. nerde kalsam nerden burs alsam,sevgili meseleleri,kur atlama meseleleri senin derdinse ygs bi geçsin oh çekeyim. ben de öyle düşünmüştüm. aslında mezuna kalmak gerçekten güzel bi şeymiş. bu kadar seveceğimi düşünmemiştim. nerde okuyosun sorusuna gülerek "vasıfsızım ben" cevabını vermek enfes bi his. bunun kalıcı olmadığını bildiğinden tabi ki. aslında lisedeki en yakın arkadaşlarımdan birisi olmasaydı bu yıl tanıdığım insanları tanımazdım. iyi ki varsın.
  
  mezuna kalınca kader ortaklarınız olucak. işte onlar çok değerli. onları hiç unutmayacaksınız. ailemden çok gördüğüm bu insanlar belki ailem gibi oldular bilemiyorum. bildiğim şey bu insanlar olmasaydı mezunluğu yine de severdim fakat böyle ne kadar çok sevdiğimi tarif edemem. mezunluğun sana verdiği özgürlük çok güzel bi şey. bu özgürlüğü başkalarıyla tatmak daha da güzel.
  
  üniversitede olup her zaman seni arayan olaylardan geri kalmamanı ve seni düşünmeden duramayan bi arkadaşınız olması da önemli. bu arkadaşınız "sen gel de bi" şeklinde kurduğu cümlelerle sizi mutlu eder. her zaman sizi gaza getirir yalnız olmadığınızı hatırlatır. iyi ki varsın.
  
  aile ise en en önemlisi. ailenin desteği olmadan kendini yarım hissedersin. onlar arkanda olup sana güvendiğini belirtmezse boşlukta gibi olursun. çünkü onlar tamamlayıcı. onlar biricik. iyi ki varsınız.
  
  diyeceğim şudur ki; aklınızda ufacıkta olsa mezuna kalma düşüncesi varsa korkmayın. deneyin. 1 yıl çok uzun gibi görünse de zamanın nasıl geçtiğini anlamadım gerçekten. yarın da sınavımız var. umarım dilediğimiz her şey olur.

• gerçek dostunun kimler olduğunu görmektir. seni arayıp soran, üniversiteden geldiğinde ilk seni arayan insanların kıymetini anlamaktır. mezunluk sadece sınav tecrübesi değil hayat tecrübesidir. çok şey katar.

• ilk kez bu yıl duyduğum ifade. bizim zamanımızda yoktu galiba.
  
  üniversite sınavı sonuçlarından memnun olmayan kimi öğrencilerin, tercih yapmayarak bir yıl daha sınava çalışıp gelecek yıl istedikleri bölümü tutturacak şekilde tekrar sınava hazırlanacağı durumu anlatıyor.

• (bkz: gap year)

• bizim zamanımızda direk bir yere yerleşemedi diye alay seafoodplus.info böyle daha bir havalı sanırım.
  (bkz: off year)

• bizzat kardeşimden duyuyor olduğum ifade. her seferinde yabancılık ve aynı şaşkınlıkla:
  
  '' nereye kaldın ?''
  '' mezuna kaldım offf''
  
  not: bizim zamanımızda yoktu öyle şeyler.

• insanın ömründen ömür götüseafoodplus.infoşlarda her şey çok düzenli ve güzelmiş gibi ilerlese de sonlara doğru ulan napıyorum ben burda dedirtip insanı yıpratıseafoodplus.infom denemek isteyenler buyursun lütfen.

• büyük bir sınavdır. çok şey öğretir. insanların kibrini kıskançlığını görürsün. özlemi derinden hissedersin can dostun çkilometrelerce uzaktadır ve sadece mesajlara ya da 2 3 dakikalık telefon görüşmeleriyle özlem biraz giderilir.
  hedeflerin olsa da acaba seneye nerelerde olcak düşüncesi her geçen gün daha da artar. ama her yükselişte de duygulanırsın.
  eğer ailen biraz inatçıysa zor geçer dönemin. hem sülalen hem ailen baskı yapar çünkü bi kere kaybetmişsindir. bir daha kazanma lüksün yoktur.
  dershanedeki hocaların her ne kadar sana destek verseler de bir süre sonra şüpheler yine beyninde ayaklanır.
  zordur ama keyiflidir. zamanı iyi değerlendirilirse hedefler bile tutar

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.