Mebs Bedelli

Bu yazıyı; bedelli askerliğini 22 Temmuz&#;dan 9 Ağustos&#;a kadar Mamak MEBS Okulu ve Eğitim Merkezi Komutanlığı bünyesindeki 1. Tabur 3. Bölük 1. Takım&#;da piyade acemi er olarak icra etmiş biri olarak yazıyorum.

İzlenimlerim tamamen kişisel deneyimlerime dayalı olacak; dolayısıyla farklı komutanlık, tabur, bölük, hatta takımlarda bambaşka deneyimler yaşanmış olabilir. Buradaki izlenimlerimin gerçek kurum ve kişilerle doğrudan ilgisi vardır, ancak size saf gerçekliği sunmam teknik olarak mümkün olmadığı için bu kişi ve kurumları benim size sunacağım kelimelerle göreceksiniz.

İlk izlenimim: Bedelli askerlik basit bir formaliteden ibaret değil. Disiplinli bir hayat tarzına alışkın olmayan benim gibi kişiler için zorlayıcı bir deneyim. Saat 5 buçukta ayaklanacaksınız, traşınızı olacaksınız, kamuflajınızı ve botunuzu giyeceksiniz, 6&#;da sıraya girip komutanla beraber kahvaltıya gideceksiniz, geriye dönüp mıntıkanızı temizleyeceksiniz, 8&#;de içtimaya katılacaksınız, devamında eğitim alanına gidip uygun adım yürüme gibi fiziksel etkinliklerde bulunacaksınız vesaire vesaire. Kişisel olarak esnek ve serbest bir çalışma düzenine sahip olduğum için askeri düzenin bu sıkı programına ayak uydurmam biraz vakit aldı.

Önce olumlu bulduğum bazı noktalarla başlayayım: Manga ve takım komutanlarımız özellikle bire bir diyaloglarda gayet anlayışlılardı. Onlar da sonuçta emir komuta zinciri doğrultusunda hareket ettikleri için inisiyatifleri sınırlı olsa da bu sınırlar dahilinde mümkün olduğunca lehimizde davranmaya gayret ettiler.

İkinci olumlu nokta, duş olanakları. Her sabah saat arası duş yapma olanağı vardı, uykumdan feragat etmek zor gelse de bu fırsatı kaçırmadım. Bunun haricinde gün içinde duş almak isteyenler için de haftada 3 kez duş alma fırsatı sunuldu.

Evet, şimdi eleştirilerime geçebiliriz. Duş olanakları iyiydi dedim ama bu sizi yanıltmasın. Duş alabildim evet ama üzerimizdeki kamuflaj 18 gün boyunca bir kez bile yıkanmadı. Temmuz-Ağustos sıcağında güneş altında yapılan eğitimlerde ne kadar terlediğimizi tahmin edersiniz, işte o terlerin muhatabı kamuflaj maalesef su ve deterjan yüzü görmedi. Buna ek olarak (akşam eğitimden sonra duş olmadığı için) üzerimize yapışan toz toprakla birlikte kullanmak zorunda kaldığımız çarşaf, yastık/yorgan kılıflarımız da 18 günde herhangi bir temizlik işleminden geçirilmedi.

Şimdi gelelim işin maddi boyutuna. Teslim olduğumuz ilk gün girişte akıllı telefona izin olmadığı ve yalnızca tuşlu telefon kullanabileceğimiz söylendi. Ben de bunu bildiğim için yanıma tuşlu bir telefon almıştım. Turkcell hattım da vardı zaten. Sürpriiiz, Askercell hattı satın almadan tuşlu telefonu kullanmak yasak. Ve Askercell denen, Turkcell&#;in sattığı sıradan bir telefon hattının ücreti tamı tamına TL. Bu hattı satın almadığınız takdirde telefonunuza bandrol yapıştırılmıyor, yani telefonunuz kullanılmaz hâle geliyor. Ne hoş, değil mi?

Yemekler nispeten iyiydi, neredeyse her öğün patlıcanın bir çeşidini yediğimiz için artık gına gelse de yemeğimi çoğu zaman yemekhanede yedim. Burada küçük bir hijyen parantezi açayım: Her masaya bir ekmek kutusu dağıtılıyordu ve yemeğimiz bittiğinde kalan ekmekleri kutuyla ekmek bölümüne teslim ediyorduk. Teslim ettiğimiz ekmekler yeniden masalara sürülmek üzere kutulara dolduruluyordu. Yemeğe gelen ikinci grup da yeniden doldurulan kutulardan ekmeklerini alıyor ve ekmek kutusunu aynı şekilde teslim ediyor ve bu böyle devam ediyordu. Tabii kutudaki ekmekleri seçerken çoğu kişinin diğer ekmekleri de ellediğini düşünürseniz birkaç grup sonra yemek kutularında bulunan ekmeklerin en az 10 kişinin eliyle temas ettiği sonucuna varabilirsiniz.

Yemekhane yemeğini tercih etmediniz diyelim, bu durumda önünüzde tek seçenek var: Hacı Baki isimli kantinvâri mekan. Burada tavuklu sandviç, köfteli sandviç, pizza türünden yiyecekler bulmak mümkün. Tabii bu yemeklerin isimleri sizi yanıltmasın, pizza istediğinizde karşınıza gerçek bir pizza çıkmıyor. Marketlerde satılan hamuru bol, malzemesi neredeyse yok pizzalardan bile daha kötü olmayı başarabilen ve adı pizza olan bir çeşit yiyecekten bahsediyorum. Tavuk pirzola dedikleri tavuklu sandviç fena değildi, yemek yemediğimde benim tercihim bu oldu. Ama fiyat/performans açısından bakarsak bu sandviçin 12 TL&#;yi hak edecek bir performansa sahip olduğunu söyleyebilmek çok zor.

Kışlada su/çay/kahve/soğuk içecek alabileceğimiz otomatlar vardı. Soğuk içecekler piyasa fiyatından daha ucuzdu ama kahve 1 TL, su 75 kuruş, çay 50 kuruştu. Otomatlar sıklıkla para yutarak seçtiğimiz ürünü vermiyordu. Haydi bunu geçtik diyelim, ama su/çay/kahve edinmede başka alternatifi bulunmayan askerlere bu fiyatlardan satış yaparak onlar üzerinden kâr etme peşinde koşmak anlaşılır gibi değil. Ayrıca belirli bölgelerde oynanabilen PES (Pro Evolution Soccer) futbol oyunu, bilardo gibi oyunlar da ücretliydi. Buralarda sürekli sıra olduğunu düşünürsek, dışarıya çıkamadığı için tek eğlencesi bu oyunlar olan bir grup asker üzerinden yüklü miktarda kâr elde edildiğini tahmin edebiliriz.

&#;Askerliğin çoğu beklemektir&#; sözünü belki duymuşsunuzdur. Benim askerliğim yaz aylarına denk geldiği için ben bu sözü müsaadenizle &#;Askerliğin çoğu kavurucu güneş altında beklemektir&#; olarak değiştirmek istiyorum. Örneğin 12&#;de yemek mi var, saat 12&#;de takım olarak yemekhanenin önündesiniz. Yemekhane kapıları artık 12&#;de mi açılır, yoksa sizi 45 dakika güneş altında mı bekletirler, o da onların insafına kalmış. Aynı şekilde içtima sonrasında komutanların kendi aralarında yaptıkları değerlendirmeleri kavurucu güneş altında bekledik ve komutanlar yukarıdan emir bekliyorsa bu sürecin bir saate kadar uzadığı bile oldu. Neyse ki eğitim alanlarında ihtiyaç olmadığı sürece güneşe fazla çıkmadık, komutanlarımız mümkün olduğu durumlarda eğitimleri gölgede vermeye çalıştılar.

Kışladaki revirin çözemeyeceği sağlık sorunlarıyla ilgili durumlarda hastaneye sevk konusunda cimri davranmadılar, bu olumlu bir nokta. Benim sevk almama gerek olmadı, ama takımdan birçok arkadaşımın kolaylıkla sevk alabildiğine şahit oldum. Koğuşta benim haricimdeki herkes öksürmeli/ateşlenmeli hastalıklara en az bir kez yakalandı, aynı koğuşta yatmamıza rağmen ben neden yakalanmadım pek anlayamadım. O da benim şansımdı sanırım. Bunların haricinde ilk gün sağlık sorunlarımızla ilgili bir form doldururken bir arkadaşımız elini kaldırıp &#;Ben Hepatit B taşıyıcısıyım&#; demesine rağmen kendisine bir sorun olmadığı söylendi ve 8 gün sonra aynı arkadaşımız aynı sebeple apar topar terhis edildi. Hepatit B&#;nin kan yoluyla bulaşabildiğini biliyoruz, dolayısıyla arkadaşımızın neden 8 gün bizimle kaldığı ve sonrasında neden apar topar terhis edildiği hepimizin kafasında soru işaretleri bıraktı.

Birçok olumsuzluktan bahsettim, ama başta aynı koğuşu paylaştığım arkadaşlar olmak üzere takımımızdaki birçok kişiyle güzel dostluklar kurdum. Bahsettiğim olumsuzlukları, Türkiye&#;nin çok farklı yerlerinden gelen ve farklı toplumsal, ekonomik ve siyasi gruplara mensup arkadaşlarla beraber tecrübe ettiğimiz ve birbirimize destek olmaya çalıştığımız için hızlıca kaynaştık. Belki de bu sürecin olumlu yönlerinden biri de bir hakim, bir savcı, bir gemi kaptanı, bir bürokrat, bir iş insanı ve bir işsizin aynı masada çekirdek yiyip geyik yapma fırsatı bulabilmesiydi. Hayatın olağan akışında bir araya gelmesi çok zor olan gruplar olarak aynı masada bir diyalog ortamı oluşturabildik.

Şimdilik yazacaklarım bu kadar, belirli bir plan izlemeden aklıma geldiği gibi yazdığım için biraz dağınık bir yazı olmuş olabilir. Beni bağışlayacağınızı umuyorum. Eee ne demişler; &#;Askerliğini yeni tamamlamış ve sivil hayata entegre olma çabasında olan eski piyade acemi erin kusuruna bakılmaz.&#;

İyi bayramlar :)