Gecip Giden

My friend,

I'm in love again.

Easy peasy lemon squeezy,

Now and then.

No, I can't pretend.

My friend,

I'm in love again.

Easy peasy lemon squeezy,

Now and then.

No, I can't pretend.

Давай послушаем с тобою, что нам скажет небо,

Сколько самолетов унесло сегодня ветром.

У нас нет монет, у нас только запреты,

Но давай сегодня поменяем их местами,

И всё, что есть, заменит нам молчание,

Как бывает в книгах солнечным июльским утром.

На душе так тепло и уютно.

Так тепло и уютно.

Я подбросил монету высоко,

На душе так чисто и легко,

А самолеты все так же далеко,

Окей.

Я подбросил монету высоко,

На душе так чисто и легко,

А самолеты все так же далеко,

Окей.

А унесённые ветрами,

Тысячами километрами,

Кто не делился секретами-

Улетайте далеко.

А унесённые ветрами,

Я когда-то перестал вас ждать,

Я не буду больше вспоминать.

Я заберу тебя,

Вместе будет веселей.

Где бы я не был,

Кем бы я не был.

Я заберу друзей,

Кто доверил своё сердце мне.

Где бы я не был,

Кем бы я не был.

А Унесённые ветрами,

Тысячами километрами,

Кто не делился секретами-

Улетайте далеко.

Унесённые ветрами,

Я когда-то перестал вас ждать,

Я не буду больше вспоминать.

А унесённые ветрами,

Тысячами километрами,

Кто не делился секретами-

Улетайте далеко.

А унесённые ветрами,

Я когда-то перестал вас ждать,

Я не буду больше вспоминать.

А Унесённые ветрами,

Тысячами километрами,

Кто не делился секретами-

Улетайте далеко.

А Унесённые ветрами,

Я когда-то перестал вас ждать,

Я не буду больше вспоминать.

My friend,

I'm in love again.

Easy peasy lemon squeezy,

Now and then.

No, I can't pretend.

My friend,

I'm in love again.

Easy peasy lemon squeezy,

Now and then.

No, I can't pretend.

I’m in love, I’m in love again. (8x)

Senden uzaklaşan zamanlar var

Biraz, geçip giden öğleden sonra gibi

Yaz, onun balayının açık pencerelerini ısıtıyor.

Ve o yanmak için bir çöplük seçti

Fakat zemin onu hatırlıyor

Ağaçtan kaşıklar, çocukları onun Begonvil çiçeklerini karıştırıyor

Sürüklenip giden şeyler var

Bizim bitmeyecek günlerimiz gibi

Sonbahar, onun yaptığı mükemmel yatakta örtülü yorganı uçurdu.

Ve o inanmak için seçildi

Annesinin söylediği ilahilerde

Pazar, düşen yaprakların saplarından çocukları çeker

Geçip giden yelkenli gemiler var

Tüm bedenimiz çimenlerde

İlkbahar vakti, onun çocuklarını, o gitmelerine izin verene kadar çağırıyor.

Ve onun nerede olacağı seçildi

Evlilik yüzüğünü kaybetmesine rağmen

Yanlış yerleştirilmiş Begonvil tohumu kavanozuna yakın bir yerde

Yeniden çağıramadığımız şeyler var

Her şeyi bulduğumuz o gece kadar kör

Kış onun çocuklarını içine alıyor, onun kırılgan porselen bebeklerini

Fakat ellerim onunkini hatırlıyor;

Gölgeli eğrelti otları etrafında dönen

Çıplak kollarını, onu sırrı hâlâ öğrenemediğim şarkılar gibi.

Denizin karşısında isimler var

Sadece şimdi inanırım

Bir ara, pencere kapandığında, o oturacak ve beni düşünecek

Ama o (kız), onun (erkek) yırtık giysilerini tamir edecek

Ve bildikleri gibi öpüşecekler

Yalnızlıktan çok korkan bir bebek kemiklerimizin içinde uyur.