Aşk Iki Kişiliktir Ataol Behramoğlu

Değişir yönü rüzgarın
Solar ansızın yapraklar
Şaşırır yolunu denizde gemi
Boşuna bir liman arar
Gülüşü bir yabancının
Çalmıştır senden sevdiğini
İçinde biriken zehir
Sadece kendini öldürecektir
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Bir anı bile kalmamıştır
Geceler boyu sevişmelerden
Binlerce yıl uzaklardadır
Binlerce kez dokunduğun ten
Yazabileceğin şiirler
Çoktan yazılıp bitmiştir
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Avutmaz olur artık
Seni, bildiğin şarkılar
Boşanır keder zincirlerinden
Sular tersin tersin akar
Bir hançer gibi çeksen de sevgini
Onu ancak öldürmeye yarar:
Uçarı kuşu sevdanın
Alıp başını gitmiştir
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk, iki kişiliktir.

Yitik bir ezgisin sadece,
Tüketilmiş ve düşmüş gözden
Düşlerinde bir çocuk hıçkırır
Gece camlara sürtünürken
Çünkü hiç bir kelebek
Tek başına yaşamaz sevdasını,
Severken hiç bir böcek
Hiç bir kuş yalnız değildir
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

"Aşk, onun şiirlerinin önemli konularındandır, çünkü hayatın bütün yönleriyle şiirin konusu olabileceğine inanır. Ancak aşk konusunu çok ender tek başına işler. Konu her zaman daha kapsamlı bir toplumsal çerçevede işlenir. Gerçek dünya; toplumsal kavgaların, haksızlıkların ve kişisel faciaların dünyası, aşkın mekanıdır Behramoğlu'nun şiirlerinde. Onun için şiirlerinde aşk, bir duygudan ziyade bir eylemdir ve fiziksel aşk, yani sevişmek önemlidir. Örneğin 'te yayımlanan "Bir Gün Mutlaka" adlı şiir, 'Bugün seviştim yürüyüşe katıldım sonra' dizesi ile başlar. Sevişmek ile siyasi eylem arasında bir zıtlık yoktur. İkisi arasında doğal bir bağ vardır. (.) Okuyucusuna hiçbir zaman bireylerin güzel olmayan bir toplumsal ortamda yaşadıklarını unutturmaz. 'da yazılmış olan 'Sevgilimsin' adlı şiirinde de (.) kanayan gençliğinden söz eder, sevgililerin bedenlerinin 'kana kana kanayamadan yan yana' olduklarını belirtir. Gece sevgili bağırarak uyanır. (.)

Ataol Behramoğlu'nun şiirsel evreni huzursuz bir evrendir. Şiirlerinde üç nesil toplumcuların maruz kaldıkları şiddete, açık veya kapalı göndermeler vardır."

(Laurent Mignon, "Çağdaş Türk Şiirinde Aşk, Aşıklar, Mekanlar" Hece Yayınları, )