Peygamberimizin Ilk Kızı

Hz. Muhammed Hz. Hatice ve Hz. Maria eşlerinden çocukları vardır.

Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed'in Çocukları Kimlerdir ve İsimleri Nelerdir?

1) Fatıma
Peygamber efendimizin kız çocuklarından bir tanesidir. Aynı zamanda İslam'ın son halifesi olan Hz. Ali'nin de eşidir. Fatıma Peygamber efendimizin ikinci kız çocuğudur. Sünni inancına göre Fatıma yılında dünyaya gelmiştir. yılında 25 yaşında vefat etmiştir. Peygamber efendimiz Hz. Muhammed vefat edince 6 ay sonra vefat etmiştir.

2) Zeynep
Peygamber efendimizin en büyük kızıdır. Zeynep Peygamber efendimizin Hz. Hatice'den doğma kız çocuğudur. yılında Mekke'de doğmuş yılında Medine'de vefat etmiştir. Hz. Zeynep katılmış olduğu Yermuk savaşında şehit olmuştur. Henüz 31 yaşında iken vefat etmiştir.

3) Rukiyye
Peygamber efendimizin Hz. Hatice'den doğma kız çocuklarından bir tanesidir. Bir rivayete göre Hz. Rukiyye'nin çok güzel bir kız olduğundan söz edilmektedir. Ebu Leheb'in oğlu ile evlenmiştir. Ebu Leheb'in oğlu ile evlendikten sonra Müslümanlığı kabul edince eşinden boşanmıştır. İkinci evliliğini de İslam'ın halifelerinden bir tanesi olan Hz. Osman ile yapmıştır.

4) İbrahim
Peygamber efendimizin Hz. Mariya eşinden olma bir çocuğu idi. Üçüncü çocuğu olarak bilinen İbrahim henüz 2 yaşında iken vefat etmiştir. Medine'de doğan İbrahim hastalığından dolayı vefat etti. İbrahim peygamber efendimizin en küçük çocuğudur. Tam olarak yılında dünyaya gelmiştir. Ölümünden sonra Peygamber efendimiz çok üzülmüştür.

5) Ümmü Gülsüm
Peygamber efendimizin kız çocuklarından bir tanesidir. Aynı zamanda Hz. Osman'ın ilk hanımıdır. Ebu Leheb'in oğlu ile ilk olarak evlenmiştir. Daha sonra Peygamber efendimiz Hz. Muhammed'in amcası olan Ebu Leheb'in baskıları sonucunda kocası tarafından boşanmıştır. Hicret gerçekleştikten tam 9 yıl sonra vefat etmiştir. Doğum yeri olarak Medine bilinir.

6) Kasım
Peygamber efendimizin erkek çocuklarından bir tanesidir. Hz. Hatice'den olma olan Kasım 17 aylık iken vefat etmiştir.

7) Abdullah
Doğum tarihi net olarak bilinmemektedir. Peygamber efendimizin Hz. Hatice'den olma olan oğludur. Mekke'de doğmuş olan Abdullah, bebek iken geçirdiği hastalıklardan dolayı vefat etmiştir.

Hz. Zeynep, Peygamber Efendimiz’in en büyük kızı idi. Efendimiz’e nübüvvet görevinin verilmesinden hemen sonra annesi Hz. Hatice ile beraber Müslüman olmakla şereflendi. Kuzeni Ebü’l-As bin er-Rebi ile 15 yaşında hayatlarını birleştirmiş ve çok güzel bir evlilik sürdürmekteydiler. Zeynep’in İslam’ı seçmiş olması Ebü’l As’ı pek etkilememişti. Zeynep her fırsatta sevgili kocasına İslam’ın faziletlerini anlatmaya çalışsa da kocası bir türlü eski inançları ve geçim kaynağı olan ticaret ile ilişkili bâtıl dinini terk etmek istemiyordu. Zira o dönemde Müslümanlar müthiş bir mahalle baskısı görüyordu. Bütün Kureyşli müşrikler onları bir cüzzamlı gibi dışlıyorlardı. Ebü’l As da bu durumdan etkilenmek istemiyordu.

Hicret ile beraber Müslümanların Medine’ye gitmesi Zeynep açısından zorlu bir dönemi de beraberinde getirmeye başlamıştı. Bir yanda babası ve din kardeşlerinin oradan ayrılığı, öbür yanda ise çok sevdiği kocası…

Kader, Zeynep’in kocasından ayrılmasına ve Medine’ye, babasının yanına gelmesine hükmetmişti. Bu şekilde birkaç yıl kocasından ayrı kalan Zeynep’in kulağına ilginç bir haber gelecekti

Hicretin 6. yılında, Kureyş’e ait bir kervanın Şam’dan çıkıp Mekke’ye doğru gitmekte olduğu öğrenildi. Bu kervan, müşriklerin ekonomik yönden güçlenip tekrar Müslümanlara saldırmalarına vesile olabilirdi.

Allah Resûlü, Zeyd bin Harise komutasında 70 kişilik bir askerî birliği, bu kervanı ele geçirmekle görevlendirdi. Zeyd, Medine’ye dört mil uzakta bulunan Ays (İs) denen yerde Kureyş kervanını yakaladı. Kervandaki mallara el koydu, adamları da esir aldı.

Esirler arasında, Zeynep’in müşrik kocası Ebü’l-As da bulunuyordu.

Zeynep’in kocası Ebü’l-As, dürüst ve güvenilir bir insandı. Bu yüzden Kureyş’ten bazıları, ona mallarını teslim etmişler, o mallarla ticaret yapması için Şam’a göndermişlerdi. Yani ele geçirilen kervanda, Ebü’l-As başkalarına ait mallara nezaret ediyor, bir çeşit emanetçilik yapıyordu.

Ebü’l-As, o günün seher vakti, ayrıldığı eski eşi Zeynep’e:

“Babandan bana eman (dokunulmazlık hakkı) al. Serbest kalayım,” diye haber gönderdi.

Peygamberimiz Müslümanlara sabah namazını kıldırdığı sırada, Hz. Zeynep, başını odasından çıkararak:

“Ey insanlar! Ben Resûlullah’ın kızı Zeynep’im. Eski kocam Ebü’l-As’ı himayeme aldım,” diye seslendi.

Peygamberimiz selam verince ashabına döndü:

“Ey insanlar! Benim işittiğimi siz de işittiniz mi,” diye sordu.

Sahabiler:

“Evet, duyduk yâ Resûlallah,” dediler.

Peygamberimiz bunun üzerine:

“Sizin işittiğiniz konuda, şu ana kadar ben de bir şey bilmiyordum. Kadın-erkek bütün mü’minler birbirine eşit olup tek vücut ve tek el hükmündedir. Zaten kadın-erkek tüm mü’minlerin, yakın akrabalarını, fikrine ve inancına bakmadan himaye etmeleri onlara yakışır,” buyurdu.

Bir kimseyi himayesine alarak ona eman yani dokunulmazlık sağlamak, o devirde çokça yapılan toplumsal bir haktı. Ama cahiliye devrinde bu hakkı sadece erkekler kullanır, kadınlar için geçerli olmazdı. Peygamberimiz, kızı Hz. Zeynep’in şahsında, bu siyasal hakkı, ilk defa bütün imanlı kadınlara da tanımış oluyordu.

Peygamberimiz mescitten çıkınca, doğruca kızı Zeynep’in yanına gitti.

“Senin eman verip himayene aldığın kişiyi, biz de himayemiz altına aldık,” dedi.

Ebü’l-As serbest kalınca hemen Mekke’ye dönmedi. Zeynep’e tekrar başvurarak kervanla birlikte ele geçirilen malların da kendine geri verilmesini istedi. Çünkü o mallar kendisine emanetti. Eski karısından son olarak bu konuda da aracı olmasını talep etti.

Zeynep, sevdiği eski eşinin bu dileğini de kıramadı. Babasının yanına gitti. Ebü’l-As’ın emanet mallarının kendisine verilmesini ondan rica etti.

Peygamberimiz, bunun üzerine kervanı ele geçiren askerlere haber gönderdi. Allah Resûlü’ne gönülden bağlı askerler, hiç Onun bir ricasını geri çevirirler miydi? Nitekim:

“Hayır, yâ Rasûlallah! Sizin arzunuz bizim için emirdir. Tüm dünyanın servetinden daha değerlidir. Biz Ebü’l-As’a, mallarını hemen iade edeceğiz,” dediler.

Her biri, almış olduğu en küçük eşya parçasını bile tereddüt etmeden geri verdiler. Böylece bir ilk daha gerçekleşmişti.

Ebü’l-As, gördüğü bu bağlılık ve itaat karşısında, şaşkınlığı ve o nispette de hayranlığı artmıştı. İslâmiyet hakkında artık hiçbir tereddüdü kalmamıştı. İslâm’a girmek için kesin kararını vermişti. Ancak İslâm’ı kabul ettiğini ilan etmeden evvel, yapacağı son bir iş daha vardı. O da geriye aldığı emanet malları sahiplerine vermekti. Mekke’ye büyük bir sevinç ve huzur içinde döndü. Üzerindeki emanet malların sahiplerine teslim işini tamamladıktan sonra:

“Ey Kureyş cemaati, herhangi birinizin bende bir alacağı kaldı mı?” diye sordu. Kureyşliler:

“Hayır, vallahi kalmadı,” dediler.

“Size olan sözümü böylece yerine getirdim mi?” diye sordu.

“Evet, vallahi sözünü tam yerine getirdin. Hayırla mükâfatlanasın. Biz seni şerefli ve onurlu bir insan olarak bulduk,” dediler.

Ebü’l-As rahatlamıştı. Artık Medine’deyken verdiği kararı açıklayabilirdi:

“Allah’a yemin ederim ki, ben daha size gelmeden önce İslâm’a girmiş, Medine’de kalmaya kesin niyetlenmiştim. Fakat mallarınıza el koymak için Müslüman olduğumu sorgulamanızdan endişe ederek, şu ana kadar bu kararımı gizli tuttum. Artık Müslüman olduğumu açıklamak için bir engelim kalmadı,” dedi.

Kureyşlilerin gözü önünde açıktan şehadet kelimesini söyleyerek İslâm’ı kabul ettiğini herkese ilan etti. Medine’ye döndüğünde, Peygamberimiz onu, bu faziletli davranışından dolayı iltifatla karşıladı.

Onun, kızı Zeynep’le olan eski nikâhlarını yeni bir nikâh yapmadan geçerli saydı. Çünkü din farkından dolayı araya giren ayrılık bir boşanma değildi. Aradaki din farkının ortadan kalkmasıyla eski nikâh yeniden geçerli hale gelmişti.

Peygamber Efendimiz (s.a.v) Cibril hadisinde “İslam Nedir?” sorusuna “–İslâm, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın Rasûlü olduğuna şehâdet etmen, namazı dosdoğru kılman, zekâtı vermen, Ramazan orucunu tutman, yoluna güç yetirip imkân bulduğun zaman Kâ’be’yi ziyâret (hac) etmendir” buyurdular.

“İman Nedir?” sorusuna “–Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhiret gününe inanmandır. Yine kadere, hayrına ve şerrine îmân etmendir” buyurdular.

İhsan Nedir? Rasûlullah Efendimiz (s.a.v): “–İhsân, Allah’a, onu görüyormuşsun gibi kulluk etmendir. Sen onu görmüyorsan da O seni mutlaka görüyor” buyurdular. (Müslim, Îmân 1, 5. Buhârî, Îmân 37; Tirmizi Îmân 4; Ebû Dâvûd, Sünnet 16)

Kuran-ı Kerim, Peygamber Efendimize (s.a.v) gönderilen ilahi kitapların sonuncusudur. İlahi emirleri barındıran Kuran ve beraberinde Efendimizin (s.a.v) sünneti tüm Müslümanlar için yol gösterici rehberdir.

Tüm insanlığa rahmet olarak gönderilen örnek şahsiyet Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) 23 senelik nebevi hayatında bizlere Kuran ve Sünneti miras olarak bırakmıştır. Nitekim hadis-i şerifte buyrulur: “Size iki şey bırakıyorum, onlara sımsıkı sarıldığınız sürece yolunuzu asla şaşırmazsınız. Bunlar; Allah’ın kitabı ve Peygamberinin sünnetidir.” (Muvatta’, Kader, 3.)

Tasavvuf; Cenâb-ı Hakkʼı kalben tanıyabilme sanatıdır.Tasavvuf; “îmân”ı “ihsân” gibi muhteşem ve muazzam bir ufka taşımanın diğer adıdır. Tasavvuf’i yola girmekten gaye istikamet üzere yaşayabilmektir. İstikâmet ise, Kitap ve Sünnet’e sımsıkı sarılmak, ilâhî ve nebevî tâlimatları kalbî derinlikle idrâk edip onları hayatın her safhasında vecd içinde yaşayabilmektir.

Dua, Allah Teâlâ ile irtibatta bulunmak; O’na gönülden yönelmek, meramını vâsıta kullanmadan arz etmek demektir. Hadisi şerifte "Bir şey istediğin vakit Allah'tan iste! Yardım dilediğin vakit Allah'tan dile!" buyrulmuştur. (Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/)

Zikir, bütün tasavvufi terbiye yollarında nebevi bir üsul ve emanet olarak devam edegelmiştir. “…Bilesiniz ki kalpler ancak Allâh’ı zikretmekle huzur bulur.” (er-Ra‘d, 28) Zikir, açık veya gizli şekillerde, belirli adetlerde, farklı tertiplerde yapılan önemli bir esastır. Zikir, hatırlamaktır. Allah'ı hatırlamak farklı şekillerde olabilir. Kur'an okumak, dua etmek, istiğfar etmek, tefekkür etmek, "elhamdülillah" demek, şükretmek zikirdir.

İlim ve hâl kelimelerinden oluşmuş bir isim tamlaması olan ilmihal (ilm-i hâl) sözlükte "durum bilgisi" demektir. Bütün müslümanların dinî bilgi ve uygulama bakımından ihtiyaç duyduğu, bir bakıma müslüman olmanın ve müslümanlığın icaplarını yerine getirmenin ön şartı durumundaki fıkhi temel bilgiler ilmihal diye anılmıştır.

İslam ve İhsan web sitesinde İslam, İman, İbadet, Kuranımız, Peygamberimiz, Tasavvuf, Dualar ve Zikirler, İlmihal, Fıkıh, Hadis ve vb. konularda  güvenilir kaynaklardan bilgiye ulaşabilirsiniz.