Erkam Tufan Aytav Biyografi

FETÖ’nün şifreli haberleşme programı ByLock’taki yazışmalar çözülmeye devam ediyor. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından yürütülen soruşturma kapsamında iki FETÖ’cünün konuşması dosyadaki yerini aldı.

Buna göre 15 Temmuz darbe girişimi sonrası FETÖ’cülerden çıkan 1 dolarların kim ya da kimler tarafından dağıtıldığına ilişkin önemli bir ipucu yakalandı.

Erkam Tufan Aytav

ByLock’ta geçen konuşmaya göre bir dolarlar, örgüte bağlı Gazeteciler ve Yazarlar Vakfının Başkan Yardımcısı Erkam Tufan Aytav tarafından FETÖ’cülere dağıtıldı.

Aytav’ın FETÖ’cülere kaç adet 1 dolar aktardığı ise inceleniyor.

ByLock yazışmaları İki FETÖ militanının kendi aralarındaki konuşmalarında şu ifadeler yer alıyor:

– Bir mail gönderdim size?

– Sizin ev ne tarafta?

– Mustafa Kemal’e yakın.

– Erkam Bey’de 1’er dolarlar var yarın için. Alabilir misiniz ondan? Şimdi veya sabah. İstediğiniz yere getirir. Şimdi veya sabah alabilirsiniz.

– Tamam sabah alayım. ’de Ataşehir Deniz Gezmiş Park önünde.

Benzer gönderiler

Kendinizi bize tanıtır mısınız?

İnsanın kendinden bahsetmesi kolay değil. Ama kısaca şöyle diyeyim, ben cahil bir insanım, en büyük artım cahillimi bilmek.

Eğitim durumunuz? 

yılında İTÜ Turizm İşletmeciğini bitirdim.

Şu anda neredesiniz?

Batı ülkelerinden birindeyim. Şanslıyım ailem, çocuklarımla birlikteyim. Bulunduğumuz ülkeye iltica müracaatı yaptık.

Maişet?

Haftada iki gün olmak üzere Youtube kanalından “30 Dakika” programını yapıyorum. Vakit buldukça com sitesinde yazıyorum.

Zihinel anlamda fokuslandığım nokta yurt dışında oluşumun hakkını nasıl veririm üzerine. Halen Türkiye hapishanelerinde yatan binlerce masum, mazlum var. Elimden ne geliyorsa onu yapmaya çalışıyorum. Şu an yapabildiğim youtube yayıncılığı. Umarım faydası oluyordur.

Youtube reklam geliri ve Patreon üzerinden izleyici destekleri ile ayakta durma gayretindeyim.

Hali hazirda okudugunuz kitaplar, varsa kitap tavsiyeniz?

Daha yeni Ahmet Ümit’in kaleme aldığı “Elveda Sevgili Vatanım” romanını bitirdim. Yanlış anlaşılmasın kitabın başlığı ile duygularımın hiç bir ilgisi yok. Kitapta beni çeken ve merak duyduğum İttihat ve Terakki dönemi. İyi bir roman tavsiye ederim. Ondan önce de Reha Çamuroğlu’un “Cemil Reloaded” romanını okumuştum.

Hep medyanın içinde bulundunuz. Gazeteciler, sanatçılar ve yazarlarla birlikte çalıştınız ve pek çok ortak projler yürüttünüz. Dünkü ve bugünkü Hizmet Medyası hakkındaki görüşleriniz?

Yanıt yok

15 Temmuz?

Yanıt yok

Afrin?

Yanıt yok

Meriç?

Yanıt yok

Yöneticilik de yaptığınız GYV Türkiye&#;ye ne kattı?

Yanıt yok

Abant Platformu&#;nun yakın Türkiye tarihindeki rolü, misyonu ne oldu?

Aşağı yukarı Vakfın kuruluşundan kapatılışına kadar görev yaptım. GYV’nin nispeten Hizmet Hareketi’nin diğer kurumlarına kıyasen demokrat yüzünü temsil ettiğini düşünüyorum.

Vakfın bünyesinde muhtelif platformlar vardı. En bilinenleri Abant, Kültürlerarası Diyalog ve Medialog Platformlarıydı.

Toplum olarak ortak problemlerimize orta çözümler aramak için pek çok etkinlik düzenlemiştik. İslam ve Demokrasi, Kürt sorunu, Alevi sorunu, Demokratik Anayasa gibi temel problemleri, tartışmanın taraflarını bir araya getirerek ve açık/şeffaf bir şekilde tartıştırdık, ortak metinler çıkardık, çözüm yolları önerdik. Kimseyi dışlamadık, toplantılarda her görüşe yer verdik. Amacımız el ele daha demokratik bir Türkiye nasıl kurarız sorusuna cevaplar aramaktı.

Vakfın kuruluş tarihi , KHK ile kapanış tarihi ise ’dır. 22 yıllık vakfın tarihini iki ana bölüme ayırabiliriz.

Birincisi / yani 28 Şubat süreci dönemi, / ise AKP’nin iktidarda olduğu dönem.

Birinci dönemde Vakfın çalışmalarının temel ve öncelikli mesajı “birlikte yaşama düşüncesi” idi. 28 Şubat sürecinde laik-anti laik gerilimini düşürmek,
ve birlikte yaşam düşüncesini yerleştirmek için pek çok toplantılar, etkinlikler yapmıştık. Demokrasinin rayından çıkmaması için ne kadar gücümüz, etkimiz varsa kullandık.

Başarılı olduk mu? Elbette hayır. Ülke 28 Şubat Post Modern Darbeye tosladı. Temel hak ve özgürlükler ayaklar altına alındı.

İkinci döneme gelecek olursak yani / ise AKP’nin iktidarda olduğu dönem. Bu dönemde etkinliklerimizi temelini demokrasi standartlarımızı nasıl arttırabiliriz üzerine oldu. Yukarıda da belirttiğim gibi Abant Platformlarında Türkiye’nin temel meselelerine çözümler aradık. Hazırladığımız bildiri ve raporlarla demokrasi standartlarımızı yükseltmek için hükümete yollar önerdik.

Peki ikinci dönemde başarılı olduk mu? Yine hayır. Sonuç ortada. Erdoğan ve partisi ülkeyi getirdiği yer faşizm oldu. Rol model ise Kuzey Kore.

Evet iki dönem de Vakıf amaçları doğrultusunda çalıştı ama başarılı olamadı.
Ama Vakfın başarılı olup olmadığına, amacına ulaşıp ulaşmadığı açısından bakmak yanlış olur. İki dönemde de ülkenin temel ihtiyacı olan konular parmak basmak, çözümler önermek tarihsel sorumluluğumuzdu. Bizler onu yaptık. Sonuçtan bağımsız olarak doğru zamanda, doğru işler yapabilmektir başarı.

Neyse bu konu uzayacak. ’de “Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı’nın arka plan tarihini” yazmaya başlamış, ’ten yılına kadar gelmiştim. Sonra biliyorsunuz 15 Temmuz süreci geldi. Kitabı yazmaya devam edebilir miyim, yazsam da basar miyim bilmiyorum.

Sizce Hizmet Nedir?

Hizmet özveri üzerine kurulu iyilik hareketidir.

Fethullah Gülen hakkindaki düşünceleriniz?

Lider ve dava adamı.

Bugun Hizmet Hareketi “iceriden” kimi akademik ve yazarlarca elestiriliyor. Siz bu elestiriler konusunda neler dusunuyorsunuz?

Yanıt yok

Hizmet Hareketi, nerelerde hata yaptı sizce? (Eğer böyle bir şeyin var old. inaniyorsaniz tabii)

İsmet sıfatına haiz sadece Hz. Peygamberdir. Yeryüzünde hata ve kusurdan münezzeh ne bir kişi ne de bir oluşum vardır diyerek cevabımı burada sonlandırmak istiyorum.

Bulunduğunuz yerden bugünkü Türkiye nasıl görünüyor?

Nazi Almanyasına benzer bir süreç yaşanıyor. İnsanlar psikolojik anlamda hasta olabileceği gibi toplumlar da hastalanırlar. Zulüm ve destekçilerini gördükçe Nazi Almanyası toplumuna benzer bir toplumsal cinnetin, paranoyanın yaşandığını düşünüyorum. Maalesef Nazi dönemi toplumun illüzyondan uyanması nasıl oldu ise Türkiye toplumu da öyle bir felaketle uyanabilecek ancak.

Mehter marşları eşliğinde felakete gidiyor Türkiye. Kurguyu, filimleri gerçek sanan, gerçekleri de kurgu sanan bir toplum var karşımızda. Bu yolun sunu hiç iyi değil.

Gecmişle ilgili kırgınlıklarınız?

Topluma karşı kalbim kırık. Hizmet Hareketi için ne denemez dense her halde ilk sırayı terör örgütü alırdı. Hizmet Hareketi ile teması olmamış, okullarında yurtlarında kalmamış neredeyse kimse yoktur. Bu yalana toplum bu kadar kolay inanmamalıydı. Yıllardır tanıdığı komşusuna, kardeşine, arkadaşına bunları yapmamalıydı.

Gelecekle ilgili hayalleriniz?

Demokratik, insan haklarına saygılı, halkların eşit ve kardeşçe yaşadığı bir Türkiye hayalim.

Sizce Hizmet Hareketi&#;ni nasil bir gelecek bekliyor?

Hizmet Hareketi tarihinin en büyük krizini ve imtihanını yaşıyor. Kolay değil tam bir soykırıma muhatap.

Bu güne kadar Türkiye ve dünyada başına balyoz inmiş, yok edilmek istenmiş tek grup Hizmet Hareketi değil elbette.

Benzer durumlarda sosyal hareketler zulüm sonrası nasıl bir seyir göstermiş incelemek, o tecrübelerden istifade etmek lazım. Burada sosyolog arkadaşlara çok iş düşüyor.

Geçmiş örneklerde de görüldüğü gibi bu tür durumlarda “neden bunlar başımıza geldi” diye kimileri sorgulama sürecine girer, kimileri de aynı heyecan ile yollarına devam eder. Sorgulama süreci genelde lider, idealler ve sistem üzerine olur. Bu sağlıklı yapılamadığı takdirde yeni krizlere kapıda demektir. Tamamen yada kısa süreli kopmalar olur. Ama o sosyal hareket bir şekilde yoluna devam eder. Sol ve ülkücü harekette bunun pek çok örneklerini gördük bugüne kadar

Yaşananlardan ders çıkararak daha güçlü yola devam etmek elbette mümkün.

Memleket özlemi?

Önce şunu söyleyeyim. Ben ülkemi terk etmedim. Ülkem beni terk etti. Benim ait olduğum ülke bu değildi. Türkiye ayaklarımın altından kayıp gitti.

Yıllar önce rahmetli Toktamış Ateş ile sohbet ederken “gurbet zordur Erkam” demiş ve bir hatırasını anlatmıştı.

71 darbesinde Türkiye’den kaçmak zorunda kalmış uzun yıllar Türkiye’ye dönememiş solcu bir arkadaşını Almanya’da ziyaretine gitmiş. Sarılıp öpüşmüşler, hasret giderip uzun uzun Türkiye’yi konuşmuşlar. Derken ayrılık vakti gelmiş vedalaşmışlar. Toktamış Hoca arkadaşına Türkiye’de benden bir isteğin var mı diye sormuş. Arkadaşı da “benim için Sultanahmet’e git, Sultanahmet köftesi ye ama yanında piyaz da olsun” demiş. Toktamış Hoca birkaç adım gittikten sonra arkadaşına dönüp “piyaz sirkeli mi olsun limonlu mu” diye soracak olmuş. Baktım arkadaşım arkada hüngür hüngür ağlıyordu demişti Toktamış Hoca gözleri yaşararak.

Şu an itibarı ile memleket özlemi duymuyorum. Yıllar sonra benzer bir ruh haleti içine girer miyim bilmiyorum. Duygularım aklımdan bağımsız işliyor.