Voyager 1 Yakıtı Nedir
kaynağı değiştir]
Voyager 1'in teorik Oort bulutuna yaklaşık yıl içinde ulaşması bekleniyor[4] ve bunun üzerinden geçmek yaklaşık yıl sürüyor.[5] Herhangi bir yıldıza yönelmemesine rağmen yaklaşık yılda, şu anda takımyıldızı Camelopardalis'teki Gliese yıldızının 1,6 ışık yılı içinde geçecektir.[6] Bu yıldız genellikle Güneş Sistemine doğru yaklaşık &#;km/sn'de (&#;km/sa, mil/sa) hareket ediyor. NASA, “Voyager'lar -belki de sonsuza dek- Samanyolu'nu dolaşmaya mahkûm edildi” diyor.[6]
New Horizons uzay sondası, her ne kadar Dünya'dan her iki Voyager uzay aracından daha hızlı bir şekilde fırlatılsa da bu uzay araçlarını asla geçemez[7]. Voyager uzay aracı, heliosentrik hızlarını arttırmak için birçok gezegensel kütle çekim gücünden yararlanırken, New Horizons sadece Jüpiter uçuşundan böyle bir destek aldı. itibarıyla, New Horizons yaklaşık 14&#;km/sn hızla yani Voyager 1'den 3&#;km/sn daha yavaş ilerliyor ve hâlâ yavaşlıyor.[8]
Aralık ’de, NASA’nın Voyager 1’in yörünge düzeltme manevrasının (TCM) iticilerinin dördünü de başarıyla ateşlediği açıklandı. TCM iticileri, uydunun anteninin Dünya'ya doğru tutturulmasına yardımcı olmak için kullanılmış olan bozulmuş bir jet takımı yerine kullanılacaktır. TCM roketlerinin kullanılması Voyager 1'in iki veya üç yıl daha NASA'ya veri iletmeye devam etmesine izin verecek.[9][10]
| yıl | Mevcut elektrik gücü sınırlamaları ve uydunun ömrü[11] |
|---|---|
| Plazma alt sisteminin sonlandırılması (PLS) | |
| Planet Radyo Astronomi Deneyini (PRA) kapatılması | |
| [12] | Tarama platformu ve Ultraviyole Spektrometre (UVS) gözlemlerinin kapatılması |
| yaklaşık. | Veri Teyp Kaydedici (DTR) işlemlerinin sonlandırılması (70&#;m / 34&#;m anten dizisi kullanarak &#;kbit / s veri yakalama yeteneği ile sınırlıdır; bu, DTR'nin verileri okuyabileceği minimum orandır). Mayıs 'dan itibaren, verilerin yakalanması için 70&#;m / 34&#;m / 34 'n / 34' n / 34&#;anten dizisi kullanılmıştır.[kaynak belirtilmeli] |
| – yaklaşık. | Jiroskopik operasyonların kapatılması (daha önce ; ancak jiroskopik operasyonların devamı için aktif olan yedek iticiler.) |
| Bilimsel araçların kapatılmasının başlaması, sipariş kararsız; ancak Düşük Enerjili Şarjlı Parçacıklar, Kozmik Işın Alt Sistemi, Manyetometre ve Plazma Dalgalı Alt Sistem enstrümanları hâlâ çalışıyor olması bekleniyor)[13] | |
| – | Artık tek bir enstrümana bile güç sağlayamayacak. |
Voyager Altın Plakları[değiştir Güneş Sistemi Dışına Çıkan Uzay Araçları Enerjiyi Nereden Buluyorlar?
Güneş Sistemi’nin gaz devleri olan Jupiter ve Satürn, cüce gezegen Pluton ilk defa Voyager 1 tarafından görüntülenmişti. Çoğu insan için Ay’dan bile görüntü çekmek imkansız görünüyorken Voyager 1, bu yolculuğu sırasında 28 Aralık saat itibariyle Güneş’ten şu kadar uzaklaştı:
- 21 milyar milyon bin kilometre
![]()
Öncelikle aracın güncel mesafe bilgileri, NASA tarafından açık şekilde paylaşılıyor. Elbette haberleşme sistemlerimiz böylesine uzak bir mesafeden canlı görüntü aktarmak için çok verimsiz. Voyager 1’in Güneş Sistemi’ni yılında terk etmişti. Hala ondan sinyal almaya devam ediyor, güncel mesafesini hesaplayabiliyoruz.
Güneş Sistemi dışına ilk kez çıkan insan yapımı araç olan Voyager 1, veri toplamak ve göndermek ve sürekli yol almak için nereden enerji alıyor?
![]()
6 Kasım 'de Voyager 1'in çektiği Satürn fotoğrafı
Artık Güneş onun için diğer yıldızlar kadar sıradan bir yıldız. Bu nedenle ona ulaşan ışığı enerjiye dönüştürmesi imkansız. Neyse ki aracın tasarımcıları bunu da düşündüler.
Kimya biliminden fazlasıyla destek alan mühendisler, yarı ömrü 87,7 yıl olan Plutonium (PU) isimli bir maddeden gücünü alıyor. Bu madde aslında alfa ışınlarını bozunmaya uğratan bir izotop. Elbette gerçekleşen bozunmaları, yani kimyasal reaksiyonları enerjiye dönüştürecek özel bir jeneratöre ihtiyaç duyuyor.
Voyager 1’ın kalbi: Radyoizotop Termoelektrik Jeneratörü (RTG)
![]()
Plutonium izotopunun hızlı bir şekilde çözünmesi sonucunda oluşan ısı enerjisi, jeneratör içerisinde elektrik enerjisine dönüştürülüyor. Voyager 1’ın içerisinde tam 3 adet RTG jeneratörü bulunuyor. Her bir RTG, tek başına Watt elektrik üretiyor. Üretilen elektrik gücü, araç içerisindeki sistemlere dağıtılıyor.
Bu sayede Voyager 1 topladığı bilgileri radyo sinyalleri aracılığıyla Dünya’ya doğru gönderebiliyor, uzay boşluğunda sürtünme çok az olduğu için saatte kilometre hızla ilerleyebiliyor.
![]()
- Hap bilgi: Voyager 1’dan gönderilen bir sinyalin ışık hızında Dünya’ya ulaşması yaklaşık 13 saat sürüyor.
Peki bunun bir sonu var mı? Elbette var. Eğer karşısına dev bir asteroid çıkmaz, arıza yaşanmaz ve yoluna devam ederse, Plutonium izotopunun tükenmesini bekleyeceğiz. İşte bunun için kesin bir tarih verilmese de hesaplamalar, ila yılları arasında Voyager 1’ın enerjisinin tükeneceğini gösteriyor.
![]()
Peki Voyager 1’a enerji takviyesi yapma imkanı yok mu?
Voyager 1'in sağ taraftaki Dünya'dan ayrıldıktan sonraki yolculuğu. 'de Satürn'ün yöngesinden çıktıkran sonra sarmallar çizerek Güneş Sistemi'ni terk etti.
Maalesef yok. Bulunduğu noktaya kayda değer enerjiye sahip olan güneş ışınları gitmiyor ve fazlasıyla hızlı ilerliyor. Ayrıca ondan iki kat daha hızlı olan bir aracı şimdi fırlatsanız, kabaca hesapla yetişmesi 20 yıldan daha uzun sürecek. O vakit içerisinde Voyager 1 büyük bir ihtimalle yok olacak.
Voyager 1’ın enerjisi tükenince ne olacak?
![]()
İşte asıl ürkütücü olan da burası. Aracın enerjisi bittikten sonra pahalı bir metal yığını olarak yol aldığı doğrultuda sürüklenmeye başlayacak. Belki 1 dakika belki 1 saat… Belki günlerce, aylarca, yıllarca ve hatta binlerce yıl boyunca yalnız yolculuğuna devam edecek. Belki de futbol topu büyüklüğünde bir asteroid, kurşun hızında içinden geçecek.
Belki binlerce yıl sonra, eğer insanlık hala var olursa Voyager 1’i bulabileceğiz, belki yılında bir müzeye gidip onu görme şansınız olacak.
Belki Voyager 1, Türkçe dahil 55 dilde “merhaba” dediğimiz kayıtların olduğu altın plağıyla, yabancı bir yaşam formunun eline geçecek:
Belki de ondan hiçbir zaman haber alamayacağız.
Not: Tüm anlattıklarımız 10 Aralık ’de Güneş Sistemi dışına çıkmayı başaran ikinci insan yapımı araç Voyager 2 için de geçerlidir.
Emoji İle Tepki Ver
56
Yıldızlararası Seyahat
Yaklaşık yüz yıl önce insanların Ay'ı keşif yolculuğu bir bilim kurgu filmine (A Trip to the Moon) konu olmuştu, ama bu hayal 67 yıl sonra gerçeğe dönüştü. Şimdi de yıldızlara yolculuk hayal gibi geliyor. Kim bilir, belki bir gün bu yolculuk da gerçekleşecek.
Dünya’ya en yakın yıldız Proxima Centauri bizden yaklaşık 4,2 ışık yılı ( km) uzakta. Işık yılı ile ifade edildiğinde mesafeler kısa gibi görünse de en hızlı uzay aracı ile (şu anki rekor, saatte yaklaşık km hıza ulaşan Juno uzay aracında) Proxima Centauri’ye gitmemiz yıldan fazla sürer.
Einstein’ın özel görelilik kuramına göre ışık hızının aşılamaması, yıldızlararası yolculuğun insan ömrünün sınırları içinde gerçekleşmesinin önündeki en büyük engel.
Üstesinden gelmemiz gereken tek sorun mesafeler değil. Seyahatimizin sorunsuz şekilde tamamlanması için uzay aracımızın Güneş Sistemi’nin dış sınırındaki yıldızlararası ortamla güneşküre arasındaki savaştan yara almadan çıkması ve yıldızlararası ortamdaki yüksek enerjili parçacıklar arasında zarar görmeden yoluna devam etmesi gerekiyor.
Güneşküre adı verilen bölge aslında Güneş Sistemi’ni yıldızlararası ortamdan koruyor. Peki, yıldızlararası ortamı tehlikeli yapan ne? Yıldızlararası ortamda gaz, toz ve kozmik ışınlar bulunur. Işık hızına yakın hızlarla hareket eden bu yüksek enerjili parçacıklar hem uzay aracı hem de insanlar için hayli tehlikeli. Neyse ki, Güneş’teki çekirdek tepkimeleri sonucu oluşan ve Güneş Sistemi boyunca yayılan güneş rüzgârları, yıldızlararası ortamı Güneş Sistemi’nin dışına doğru iterek gaz, toz ve kozmik ışınların Güneş Sistemi’ne girişini engelleyebiliyor. Dünya’nın en uzağındaki, insan yapımı cihaz olan Voyager 1 uzay aracı yılının Ağustos ayında bu bölgeyi aşarak yıldızlararası ortama ulaştı.
Peki, yıldızlararası seyahatin gerçekleşmesi için yeterli miktarda enerji nasıl sağlanabilir?
Modern uzay araçlarının çoğu uzayda kimyasal roket motorları sayesinde yol alıyor. Yakıtın oksijenle girdiği tepkime sonucu açığa çıkan gazın oluşturduğu itme kuvveti uzay araçlarının hareket etmesini sağlar. Fakat kimyasal roket motorlarının kullanıldığı uzay mekikleri saatte ancak km hıza ulaşabiliyordu.
Uzay araştırmalarının hız kazandığı son 50 yılda uzay araçlarında büyük değişiklikler oldu. Ancak kullanılan yakıt türleri ve teknolojiler değişse de roket motorlarındaki temel prensip aynı kaldı. Yıldızlara yolculukta olduğu gibi mesafeler çok büyüdüğü zaman farklı itki sistemlerinin geliştirilmesi gerekli.
Plazma ve İyon İtkili Motorlar
NASA
Plazma kullanılan itki sistemlerinde yakıt, elektrik enerjisi kullanılarak plazma haline getiriliyor. Maddenin hallerinden biri olan plazmada elektronlar atomlara bağlı değil. Maddenin bu hali serbest haldeki eksi yüklü elektronlardan ve artı yüklü iyonlardan oluşur. Elektrik alan uygulanarak hızlandırılan plazma, motordan dışarı atılırken uzay aracını hızlandırır. İyon itkili motorlarda ise iyon haline dönüştürülen yakıt elektrik alan boyunca hızlandırılır. Ancak bu sistemlerde uzay aracının en yüksek hıza ulaşması için motorun uzun süre çalışması gerekir. Bu motorlar uzay görevlerinde çok az yakıt kullanarak yıllarca çalışabilir. Örneğin NASA’nın NEXT projesinde geliştirilen iyon itkili motorlar sayesinde uzay araçları saatte km hıza ulaşabilecek. Kimyasal madde kullanılan roket motorları ile aynı miktarda itiş gücü üretebilmek için 10 kat fazla yakıt kullanılması gerekiyor. Ayrıca iyon itkili motorlarda iyonları hızlandırmak için gerekli olan elektrik enerjisi güneş panellerinden elde edilebiliyor.
Nükleer Roketler
NASA’nın en son roket motoru projesi olan NTREES’de geliştirilen nükleer roket motorlarında nükleer reaktör yardımıyla çok yüksek sıcaklıklara ısıtılan hidrojen, egzozdan çıkarken genleşiyor ve bir itiş gücü oluşturuyor. Bu motorlarda yakıt olarak kullanılan hidrojen, fırlatma sırasında oluşabilecek tehlikelerden korunması için çok düşük sıcaklıklarda tutuluyor. NTREES aslında bu yöntemin uygulandığı ilk proje değil. Özellikle yılları arasında üzerinde çalışılan farklı nükleer itki sistemleri ile yıldızlararası seyahati mümkün kılabilecek hızlara ulaşılması amaçlanıyordu. Ancak bu gerçekçi bir öngörü değildi. Ayrıca nükleer roketlerin kullanımı özellikle fırlatma sırasında güvenlikle ilgili büyük bir risk oluşturuyor.
Nükleer füzyon (çekirdek birleşmesi) tepkimelerinden yararlanılan roket motorları uzak uzay yolculuklarını mümkün kılabilir. Füzyon roketler üzerinde çalışan Washington Üniversitesi araştırmacıları, proje başarılı olursa Mars yolculuklarının süresinin günden 30 güne inebileceğini düşünüyor.
University of Washington
Antimadde Roketleri
Antimadde roketlerinde, bir araya getirilen madde ve antimaddeparçacıklarının birbirlerini yok etmesi sırasında açığa çıkan enerjiden yararlanılması planlanıyor. Bu, bilinen en yüksek enerji yoğunluğuna sahip tepkime türüdür. Aynı zamanda madde ve antimadde bir araya geldiğinde birbirlerini yok etme tepkimesi kendiliğinden gerçekleşen bir süreçtir. Yani antimadde roketlerinde bir reaktör sistemine ihtiyaç yoktur.
Şu anki bilgilerimize göre antimadde roketlerinde kullanılması düşünülen antiprotonu evrende doğal olarak çok miktarda bulmak mümkün değil. Bu parçacıklar büyük hızlandırıcılarda ışık hızına yakın hızlarla hareket eden parçacıkların çarpışması sonucu açığa çıkar. Üretilen antimadde parçacıklarının madde parçacıklarıyla bir araya gelip yok olmasının engellenebilmesi için elektromanyetik alan içinde hapsedilerek depolanması gerekir. Bütün bu zorlukların üstesinden gelinebilirse antimadde roketler sayesinde kimyasal roketlere göre milyar kat daha fazla enerji elde edilebilir.
Üstesinden gelmemiz gereken önemli sorunlardan biri de yıldızlararası seyahat için gerekli yakıt miktarının çok fazla olması. Çünkü uzay araçları fırlatılırken taşıyabilecekleri yakıt miktarı sınırlı. Bu nedenle yıldızlara yolculuk için belki de uzay aracının yakıt taşımasını gerektirmeyen sistemlere ihtiyaç var. Işık ışınlarını kullanan güneş yelkenlerinde, yelkenlerin genişliği yeterince büyük olursa uzay aracının hareket etmesini sağlayacak kadar enerji elde edilebileceği düşünülüyor.
Günümüzdeki teknolojiler ile yıldızlararası seyahatin gerçekleşmesinin bir hayal olduğu söylenebilir. Bu hayali gerçekleştirmek için şu an kullanılanlardan daha farklı teknolojilere ihtiyacımız var.
Kaynaklar:
funduszeue.info
funduszeue.info
Voyager 1
Uzaydaki Voyager sondasının bir sanatçı tarafından tasviri
Görev türü Dış gezegenler, helyosfer ve yıldızlararası ortam araştırması Uygulayıcı NASA / Jet İtki Laboratuvarı COSPAR kimliği A[1] SATCAT no. [2] Web sitesi funduszeue.info Görev süresi - 45&#;yıl, 9&#;ay, 17&#;gün geçti
- Gezegen görevi: 3&#;yıl, 3&#;ay, 9&#;gün
- Yıldızlararası görev: 42&#;yıl, 6&#;ay, 9&#;gün geçti
Uzay aracı özellikleri Uzay aracı tipi Mariner Jüpiter-Satürn Üretici Jet İtki Laboratuvarı Fırlatma ağırlığı ,9&#;kg (&#;lb)[3] Güç watt (fırlatılışta) Görev başlangıcı Fırlatma tarihi 5 Eylül , !5 Eylül , &#;(5 Eylül , )&#;UTC Roket Titan IIIE Fırlatma yeri Cape Canaveral LC Görev sonu Son temas daha sonra belirlenecek Jüpiter uçuşu En yakın yaklaşım 5 Mart Mesafe &#;km (&#;mi) Satürn uçuşu En yakın yaklaşım 12 Kasım Mesafe &#;km (&#;mi) Titan uçuşu (atmosfer araştırması) En yakın yaklaşım 12 Kasım Mesafe &#;km (&#;mi) Flagship
&#;
Voyager 1, Jüpiter'e yaklaşırken. Animasyonu oluşturan her bir görüntü her Jüpiter gününde (yani yaklaşık 10 saatte bir) çekilmiştir.Voyager 1, Voyager programı kapsamında NASA tarafından dış Güneş Sistemi’ni ve Güneş'in heliosferinin ötesindeki yıldızlararası uzayı araştırmak için 5 Eylül 'de fırlatılan uzay sondasıdır. İkizi Voyager 2'den 16 gün sonra fırlatılan Voyager 1, NASA tarafından fırlatıldığı 5 Eylül 'den bu yana hizmet veren kilogramlık Voyager, düzenli komutları almak ve Dünya'ya veri iletmek için Derin Uzay Ağı ile iletişim kurmaya devam etmektedir. Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret etmiş, bu gezegenlere ait uyduların detaylı fotoğraflarını elde eden ilk sonda olmuştur. Görevi hâlâ devam etmektedir.
Güneş'ten ve Dünya'dan diğer uzay sondalarından daha hızlı bir şekilde uzaklaşmakta olan Voyager 1, Dünya'dan en uzakta bulunan insan yapımı nesnedir. New Horizons Dünya'dan Voyager 1'e oranla daha büyük bir hızla fırlatılmış olmasına rağmen, Voyager 1'in yolu üzerinde yararlandığı kütle itiminden yararlanamayacağı için hiçbir zaman onu geçmeyi başaramayacaktır.
22 Eylül tarihinde Voyager, Güneş'ten 21, milyar km (13, milyar mil) uzaklıktadır ve Heliosfer'e girmiştir. Heliosfer'i geçtiği zaman Voyager 1 fonksiyonlarını hâlâ sürdürürse bilim insanları onun yıldızlar arası uzaydaki (astronomların, gaz ve tozun kapladığı interstellar space verdikleri isim) konumunun doğru ölçüsünü alacaklardır. Bu mesafeden Voyager 1'den sinyalin Jet İtki Laboratuvarı merkezine ulaşması 13 saat sürmektedir. 25 Ağustos tarihinde Voyager 1, heliosferi aşarak yıldızlar arası uzaya ulaşmıştır.
Voyager 1'in birinci görevi Jüpiter ve Satürn gezegenleri ve onların ortak ayları ve halkalarıydı. Güncellenmiş görevi ise Güneş fasılası ve Güneş rüzgâr partikül ölçümü ve interstellar medium'dur. İki Voyager roketi de üç radyo izotop termoelektrik jeneratörler ile güçlendirilmiştir. Dünya ile olan haberleşmeyi en az yılına kadar tutacak gücü oluşturması bekleniyor. Üzerinde bulunan altın kaplama plakada (Voyager Altın Plakları) Güneş Sistemi'nin bulunduğu yer ve Dünya üzerindeki tüm dillerden oluşan bir selamlama ses kaydı bulunmaktadır.
Uydunun geleceği[değiştir
nest...
çamaşır makinesi ses çıkarması topuz modelleri kapalı huawei hoparlör cızırtı hususi otomobil fiat doblo kurbağalıdere parkı ecele sitem melih gokcek jelibon 9 sınıf 2 dönem 2 yazılı almanca 150 rakı fiyatı 2020 parkour 2d en iyi uçlu kalem markası hangisi doğduğun gün ayın görüntüsü hey ram vasundhara das istanbul anadolu 20 icra dairesi iletişim silifke anamur otobüs grinin 50 tonu türkçe altyazılı bir peri masalı 6. bölüm izle sarayönü imsakiye hamile birinin ruyada bebek emzirdigini gormek eşkiya dünyaya hükümdar olmaz 29 bölüm atv emirgan sahili bordo bereli vs sat akbulut inşaat pendik satılık daire atlas park avm mağazalar bursa erenler hava durumu galleria avm kuaför bandırma edirne arası kaç km prof dr ali akyüz kimdir venom zehirli öfke türkçe dublaj izle 2018 indir a101 cafex kahve beyazlatıcı rize 3 asliye hukuk mahkemesi münazara hakkında bilgi 120 milyon doz diyanet mahrem açıklaması honda cr v modifiye aksesuarları ören örtur evleri iyi akşamlar elle abiye ayakkabı ekmek paparası nasıl yapılır tekirdağ çerkezköy 3 zırhlı tugay dört elle sarılmak anlamı sarayhan çiftehan otel bolu ocakbaşı iletişim kumaş ne ile yapışır başak kar maydonoz destesiyem mp3 indir eklips 3 in 1 fırça seti prof cüneyt özek istanbul kütahya yol güzergahı aski memnu soundtrack selçuk psikoloji taban puanları senfonilerle ilahiler adana mut otobüs gülben ergen hürrem rüyada sakız görmek diyanet pupui petek dinçöz mat ruj tenvin harfleri istanbul kocaeli haritası kolay starbucks kurabiyesi 10 sınıf polinom test pdf arçelik tezgah üstü su arıtma cihazı fiyatları şafi mezhebi cuma namazı nasıl kılınır ruhsal bozukluk için dua pvc iç kapı fiyatları işcep kartsız para çekme vga scart çevirici duyarsızlık sözleri samsung whatsapp konuşarak yazma palio şanzıman arızası
Güneş Sistemi Dışına Çıkan Uzay Araçları Enerjiyi Nereden Buluyorlar?
Güneş Sistemi’nin gaz devleri olan Jupiter ve Satürn, cüce gezegen Pluton ilk defa Voyager 1 tarafından görüntülenmişti. Çoğu insan için Ay’dan bile görüntü çekmek imkansız görünüyorken Voyager 1, bu yolculuğu sırasında 28 Aralık saat itibariyle Güneş’ten şu kadar uzaklaştı:
- 21 milyar milyon bin kilometre
Öncelikle aracın güncel mesafe bilgileri, NASA tarafından açık şekilde paylaşılıyor. Elbette haberleşme sistemlerimiz böylesine uzak bir mesafeden canlı görüntü aktarmak için çok verimsiz. Voyager 1’in Güneş Sistemi’ni yılında terk etmişti. Hala ondan sinyal almaya devam ediyor, güncel mesafesini hesaplayabiliyoruz.
Güneş Sistemi dışına ilk kez çıkan insan yapımı araç olan Voyager 1, veri toplamak ve göndermek ve sürekli yol almak için nereden enerji alıyor?
6 Kasım 'de Voyager 1'in çektiği Satürn fotoğrafı
Artık Güneş onun için diğer yıldızlar kadar sıradan bir yıldız. Bu nedenle ona ulaşan ışığı enerjiye dönüştürmesi imkansız. Neyse ki aracın tasarımcıları bunu da düşündüler.
Kimya biliminden fazlasıyla destek alan mühendisler, yarı ömrü 87,7 yıl olan Plutonium (PU) isimli bir maddeden gücünü alıyor. Bu madde aslında alfa ışınlarını bozunmaya uğratan bir izotop. Elbette gerçekleşen bozunmaları, yani kimyasal reaksiyonları enerjiye dönüştürecek özel bir jeneratöre ihtiyaç duyuyor.
Voyager 1’ın kalbi: Radyoizotop Termoelektrik Jeneratörü (RTG)
Plutonium izotopunun hızlı bir şekilde çözünmesi sonucunda oluşan ısı enerjisi, jeneratör içerisinde elektrik enerjisine dönüştürülüyor. Voyager 1’ın içerisinde tam 3 adet RTG jeneratörü bulunuyor. Her bir RTG, tek başına Watt elektrik üretiyor. Üretilen elektrik gücü, araç içerisindeki sistemlere dağıtılıyor.
Bu sayede Voyager 1 topladığı bilgileri radyo sinyalleri aracılığıyla Dünya’ya doğru gönderebiliyor, uzay boşluğunda sürtünme çok az olduğu için saatte kilometre hızla ilerleyebiliyor.
- Hap bilgi: Voyager 1’dan gönderilen bir sinyalin ışık hızında Dünya’ya ulaşması yaklaşık 13 saat sürüyor.
Peki bunun bir sonu var mı? Elbette var. Eğer karşısına dev bir asteroid çıkmaz, arıza yaşanmaz ve yoluna devam ederse, Plutonium izotopunun tükenmesini bekleyeceğiz. İşte bunun için kesin bir tarih verilmese de hesaplamalar, ila yılları arasında Voyager 1’ın enerjisinin tükeneceğini gösteriyor.
Peki Voyager 1’a enerji takviyesi yapma imkanı yok mu?
Voyager 1'in sağ taraftaki Dünya'dan ayrıldıktan sonraki yolculuğu. 'de Satürn'ün yöngesinden çıktıkran sonra sarmallar çizerek Güneş Sistemi'ni terk etti.
Maalesef yok. Bulunduğu noktaya kayda değer enerjiye sahip olan güneş ışınları gitmiyor ve fazlasıyla hızlı ilerliyor. Ayrıca ondan iki kat daha hızlı olan bir aracı şimdi fırlatsanız, kabaca hesapla yetişmesi 20 yıldan daha uzun sürecek. O vakit içerisinde Voyager 1 büyük bir ihtimalle yok olacak.
Voyager 1’ın enerjisi tükenince ne olacak?
İşte asıl ürkütücü olan da burası. Aracın enerjisi bittikten sonra pahalı bir metal yığını olarak yol aldığı doğrultuda sürüklenmeye başlayacak. Belki 1 dakika belki 1 saat… Belki günlerce, aylarca, yıllarca ve hatta binlerce yıl boyunca yalnız yolculuğuna devam edecek. Belki de futbol topu büyüklüğünde bir asteroid, kurşun hızında içinden geçecek.
Belki binlerce yıl sonra, eğer insanlık hala var olursa Voyager 1’i bulabileceğiz, belki yılında bir müzeye gidip onu görme şansınız olacak.
Belki Voyager 1, Türkçe dahil 55 dilde “merhaba” dediğimiz kayıtların olduğu altın plağıyla, yabancı bir yaşam formunun eline geçecek:
Belki de ondan hiçbir zaman haber alamayacağız.
Not: Tüm anlattıklarımız 10 Aralık ’de Güneş Sistemi dışına çıkmayı başaran ikinci insan yapımı araç Voyager 2 için de geçerlidir.
Emoji İle Tepki Ver
56
Yıldızlararası Seyahat
Yaklaşık yüz yıl önce insanların Ay'ı keşif yolculuğu bir bilim kurgu filmine (A Trip to the Moon) konu olmuştu, ama bu hayal 67 yıl sonra gerçeğe dönüştü. Şimdi de yıldızlara yolculuk hayal gibi geliyor. Kim bilir, belki bir gün bu yolculuk da gerçekleşecek.
Dünya’ya en yakın yıldız Proxima Centauri bizden yaklaşık 4,2 ışık yılı ( km) uzakta. Işık yılı ile ifade edildiğinde mesafeler kısa gibi görünse de en hızlı uzay aracı ile (şu anki rekor, saatte yaklaşık km hıza ulaşan Juno uzay aracında) Proxima Centauri’ye gitmemiz yıldan fazla sürer.
Einstein’ın özel görelilik kuramına göre ışık hızının aşılamaması, yıldızlararası yolculuğun insan ömrünün sınırları içinde gerçekleşmesinin önündeki en büyük engel.
Üstesinden gelmemiz gereken tek sorun mesafeler değil. Seyahatimizin sorunsuz şekilde tamamlanması için uzay aracımızın Güneş Sistemi’nin dış sınırındaki yıldızlararası ortamla güneşküre arasındaki savaştan yara almadan çıkması ve yıldızlararası ortamdaki yüksek enerjili parçacıklar arasında zarar görmeden yoluna devam etmesi gerekiyor.
Güneşküre adı verilen bölge aslında Güneş Sistemi’ni yıldızlararası ortamdan koruyor. Peki, yıldızlararası ortamı tehlikeli yapan ne? Yıldızlararası ortamda gaz, toz ve kozmik ışınlar bulunur. Işık hızına yakın hızlarla hareket eden bu yüksek enerjili parçacıklar hem uzay aracı hem de insanlar için hayli tehlikeli. Neyse ki, Güneş’teki çekirdek tepkimeleri sonucu oluşan ve Güneş Sistemi boyunca yayılan güneş rüzgârları, yıldızlararası ortamı Güneş Sistemi’nin dışına doğru iterek gaz, toz ve kozmik ışınların Güneş Sistemi’ne girişini engelleyebiliyor. Dünya’nın en uzağındaki, insan yapımı cihaz olan Voyager 1 uzay aracı yılının Ağustos ayında bu bölgeyi aşarak yıldızlararası ortama ulaştı.
Peki, yıldızlararası seyahatin gerçekleşmesi için yeterli miktarda enerji nasıl sağlanabilir?
Modern uzay araçlarının çoğu uzayda kimyasal roket motorları sayesinde yol alıyor. Yakıtın oksijenle girdiği tepkime sonucu açığa çıkan gazın oluşturduğu itme kuvveti uzay araçlarının hareket etmesini sağlar. Fakat kimyasal roket motorlarının kullanıldığı uzay mekikleri saatte ancak km hıza ulaşabiliyordu.
Uzay araştırmalarının hız kazandığı son 50 yılda uzay araçlarında büyük değişiklikler oldu. Ancak kullanılan yakıt türleri ve teknolojiler değişse de roket motorlarındaki temel prensip aynı kaldı. Yıldızlara yolculukta olduğu gibi mesafeler çok büyüdüğü zaman farklı itki sistemlerinin geliştirilmesi gerekli.
Plazma ve İyon İtkili Motorlar
NASA
Plazma kullanılan itki sistemlerinde yakıt, elektrik enerjisi kullanılarak plazma haline getiriliyor. Maddenin hallerinden biri olan plazmada elektronlar atomlara bağlı değil. Maddenin bu hali serbest haldeki eksi yüklü elektronlardan ve artı yüklü iyonlardan oluşur. Elektrik alan uygulanarak hızlandırılan plazma, motordan dışarı atılırken uzay aracını hızlandırır. İyon itkili motorlarda ise iyon haline dönüştürülen yakıt elektrik alan boyunca hızlandırılır. Ancak bu sistemlerde uzay aracının en yüksek hıza ulaşması için motorun uzun süre çalışması gerekir. Bu motorlar uzay görevlerinde çok az yakıt kullanarak yıllarca çalışabilir. Örneğin NASA’nın NEXT projesinde geliştirilen iyon itkili motorlar sayesinde uzay araçları saatte km hıza ulaşabilecek. Kimyasal madde kullanılan roket motorları ile aynı miktarda itiş gücü üretebilmek için 10 kat fazla yakıt kullanılması gerekiyor. Ayrıca iyon itkili motorlarda iyonları hızlandırmak için gerekli olan elektrik enerjisi güneş panellerinden elde edilebiliyor.
Nükleer Roketler
NASA’nın en son roket motoru projesi olan NTREES’de geliştirilen nükleer roket motorlarında nükleer reaktör yardımıyla çok yüksek sıcaklıklara ısıtılan hidrojen, egzozdan çıkarken genleşiyor ve bir itiş gücü oluşturuyor. Bu motorlarda yakıt olarak kullanılan hidrojen, fırlatma sırasında oluşabilecek tehlikelerden korunması için çok düşük sıcaklıklarda tutuluyor. NTREES aslında bu yöntemin uygulandığı ilk proje değil. Özellikle yılları arasında üzerinde çalışılan farklı nükleer itki sistemleri ile yıldızlararası seyahati mümkün kılabilecek hızlara ulaşılması amaçlanıyordu. Ancak bu gerçekçi bir öngörü değildi. Ayrıca nükleer roketlerin kullanımı özellikle fırlatma sırasında güvenlikle ilgili büyük bir risk oluşturuyor.
Nükleer füzyon (çekirdek birleşmesi) tepkimelerinden yararlanılan roket motorları uzak uzay yolculuklarını mümkün kılabilir. Füzyon roketler üzerinde çalışan Washington Üniversitesi araştırmacıları, proje başarılı olursa Mars yolculuklarının süresinin günden 30 güne inebileceğini düşünüyor.
University of Washington
Antimadde Roketleri
Antimadde roketlerinde, bir araya getirilen madde ve antimaddeparçacıklarının birbirlerini yok etmesi sırasında açığa çıkan enerjiden yararlanılması planlanıyor. Bu, bilinen en yüksek enerji yoğunluğuna sahip tepkime türüdür. Aynı zamanda madde ve antimadde bir araya geldiğinde birbirlerini yok etme tepkimesi kendiliğinden gerçekleşen bir süreçtir. Yani antimadde roketlerinde bir reaktör sistemine ihtiyaç yoktur.
Şu anki bilgilerimize göre antimadde roketlerinde kullanılması düşünülen antiprotonu evrende doğal olarak çok miktarda bulmak mümkün değil. Bu parçacıklar büyük hızlandırıcılarda ışık hızına yakın hızlarla hareket eden parçacıkların çarpışması sonucu açığa çıkar. Üretilen antimadde parçacıklarının madde parçacıklarıyla bir araya gelip yok olmasının engellenebilmesi için elektromanyetik alan içinde hapsedilerek depolanması gerekir. Bütün bu zorlukların üstesinden gelinebilirse antimadde roketler sayesinde kimyasal roketlere göre milyar kat daha fazla enerji elde edilebilir.
Üstesinden gelmemiz gereken önemli sorunlardan biri de yıldızlararası seyahat için gerekli yakıt miktarının çok fazla olması. Çünkü uzay araçları fırlatılırken taşıyabilecekleri yakıt miktarı sınırlı. Bu nedenle yıldızlara yolculuk için belki de uzay aracının yakıt taşımasını gerektirmeyen sistemlere ihtiyaç var. Işık ışınlarını kullanan güneş yelkenlerinde, yelkenlerin genişliği yeterince büyük olursa uzay aracının hareket etmesini sağlayacak kadar enerji elde edilebileceği düşünülüyor.
Günümüzdeki teknolojiler ile yıldızlararası seyahatin gerçekleşmesinin bir hayal olduğu söylenebilir. Bu hayali gerçekleştirmek için şu an kullanılanlardan daha farklı teknolojilere ihtiyacımız var.
Kaynaklar:
funduszeue.info
funduszeue.info
Voyager 1
Uzaydaki Voyager sondasının bir sanatçı tarafından tasviri | |
| Görev türü | Dış gezegenler, helyosfer ve yıldızlararası ortam araştırması |
|---|---|
| Uygulayıcı | NASA / Jet İtki Laboratuvarı |
| COSPAR kimliği | A[1] |
| SATCAT no. | [2] |
| Web sitesi | funduszeue.info |
| Görev süresi |
|
| Uzay aracı özellikleri | |
| Uzay aracı tipi | Mariner Jüpiter-Satürn |
| Üretici | Jet İtki Laboratuvarı |
| Fırlatma ağırlığı | ,9&#;kg (&#;lb)[3] |
| Güç | watt (fırlatılışta) |
| Görev başlangıcı | |
| Fırlatma tarihi | 5 Eylül , !5 Eylül , &#;(5 Eylül , )&#;UTC |
| Roket | Titan IIIE |
| Fırlatma yeri | Cape Canaveral LC |
| Görev sonu | |
| Son temas | daha sonra belirlenecek |
| Jüpiter uçuşu | |
| En yakın yaklaşım | 5 Mart |
| Mesafe | &#;km (&#;mi) |
| Satürn uçuşu | |
| En yakın yaklaşım | 12 Kasım |
| Mesafe | &#;km (&#;mi) |
| Titan uçuşu (atmosfer araştırması) | |
| En yakın yaklaşım | 12 Kasım |
| Mesafe | &#;km (&#;mi) |
Flagship &#; | |
Voyager 1, Voyager programı kapsamında NASA tarafından dış Güneş Sistemi’ni ve Güneş'in heliosferinin ötesindeki yıldızlararası uzayı araştırmak için 5 Eylül 'de fırlatılan uzay sondasıdır. İkizi Voyager 2'den 16 gün sonra fırlatılan Voyager 1, NASA tarafından fırlatıldığı 5 Eylül 'den bu yana hizmet veren kilogramlık Voyager, düzenli komutları almak ve Dünya'ya veri iletmek için Derin Uzay Ağı ile iletişim kurmaya devam etmektedir. Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret etmiş, bu gezegenlere ait uyduların detaylı fotoğraflarını elde eden ilk sonda olmuştur. Görevi hâlâ devam etmektedir.
Güneş'ten ve Dünya'dan diğer uzay sondalarından daha hızlı bir şekilde uzaklaşmakta olan Voyager 1, Dünya'dan en uzakta bulunan insan yapımı nesnedir. New Horizons Dünya'dan Voyager 1'e oranla daha büyük bir hızla fırlatılmış olmasına rağmen, Voyager 1'in yolu üzerinde yararlandığı kütle itiminden yararlanamayacağı için hiçbir zaman onu geçmeyi başaramayacaktır.
22 Eylül tarihinde Voyager, Güneş'ten 21, milyar km (13, milyar mil) uzaklıktadır ve Heliosfer'e girmiştir. Heliosfer'i geçtiği zaman Voyager 1 fonksiyonlarını hâlâ sürdürürse bilim insanları onun yıldızlar arası uzaydaki (astronomların, gaz ve tozun kapladığı interstellar space verdikleri isim) konumunun doğru ölçüsünü alacaklardır. Bu mesafeden Voyager 1'den sinyalin Jet İtki Laboratuvarı merkezine ulaşması 13 saat sürmektedir. 25 Ağustos tarihinde Voyager 1, heliosferi aşarak yıldızlar arası uzaya ulaşmıştır.
Voyager 1'in birinci görevi Jüpiter ve Satürn gezegenleri ve onların ortak ayları ve halkalarıydı. Güncellenmiş görevi ise Güneş fasılası ve Güneş rüzgâr partikül ölçümü ve interstellar medium'dur. İki Voyager roketi de üç radyo izotop termoelektrik jeneratörler ile güçlendirilmiştir. Dünya ile olan haberleşmeyi en az yılına kadar tutacak gücü oluşturması bekleniyor. Üzerinde bulunan altın kaplama plakada (Voyager Altın Plakları) Güneş Sistemi'nin bulunduğu yer ve Dünya üzerindeki tüm dillerden oluşan bir selamlama ses kaydı bulunmaktadır.
Uydunun geleceği[değiştir nest...
çamaşır makinesi ses çıkarması topuz modelleri kapalı huawei hoparlör cızırtı hususi otomobil fiat doblo kurbağalıdere parkı ecele sitem melih gokcek jelibon 9 sınıf 2 dönem 2 yazılı almanca 150 rakı fiyatı 2020 parkour 2d en iyi uçlu kalem markası hangisi doğduğun gün ayın görüntüsü hey ram vasundhara das istanbul anadolu 20 icra dairesi iletişim silifke anamur otobüs grinin 50 tonu türkçe altyazılı bir peri masalı 6. bölüm izle sarayönü imsakiye hamile birinin ruyada bebek emzirdigini gormek eşkiya dünyaya hükümdar olmaz 29 bölüm atv emirgan sahili bordo bereli vs sat akbulut inşaat pendik satılık daire atlas park avm mağazalar bursa erenler hava durumu galleria avm kuaför bandırma edirne arası kaç km prof dr ali akyüz kimdir venom zehirli öfke türkçe dublaj izle 2018 indir a101 cafex kahve beyazlatıcı rize 3 asliye hukuk mahkemesi münazara hakkında bilgi 120 milyon doz diyanet mahrem açıklaması honda cr v modifiye aksesuarları ören örtur evleri iyi akşamlar elle abiye ayakkabı ekmek paparası nasıl yapılır tekirdağ çerkezköy 3 zırhlı tugay dört elle sarılmak anlamı sarayhan çiftehan otel bolu ocakbaşı iletişim kumaş ne ile yapışır başak kar maydonoz destesiyem mp3 indir eklips 3 in 1 fırça seti prof cüneyt özek istanbul kütahya yol güzergahı aski memnu soundtrack selçuk psikoloji taban puanları senfonilerle ilahiler adana mut otobüs gülben ergen hürrem rüyada sakız görmek diyanet pupui petek dinçöz mat ruj tenvin harfleri istanbul kocaeli haritası kolay starbucks kurabiyesi 10 sınıf polinom test pdf arçelik tezgah üstü su arıtma cihazı fiyatları şafi mezhebi cuma namazı nasıl kılınır ruhsal bozukluk için dua pvc iç kapı fiyatları işcep kartsız para çekme vga scart çevirici duyarsızlık sözleri samsung whatsapp konuşarak yazma palio şanzıman arızası