Özdemir Asaf Uzun Şiirleri

Lavinia, Türk edebiyatının son yarım yüzyılında sevgiden söz eden en ünlü şiirlerinden biridir. Özdemir Asaf’ın 1950’lerin sonunda yaygınlaşmış edebiyat “matine”lerinde “r”leri yutarak kendine özgü bir biçimde seslendirdiği bu sade şiir, en çok alkışlanan ürünlerdendi. Uzun yıllar radyoda okundu, sevgi şiirlerine yer veren derlemelerde daima yer aldı, şimdi de internet sitelerinde dolaşıyor...

Örneğin Ahmet Muhip Dıranas’ın, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın, Nazım Hikmet’in, Cemal Süreya’nın, Ataol Behramoğlu’nun şiirlerini benimsemek derinleşmiş bir şiir beğenisi, ya da belirli bir dünya görüşü gerektirir.

Özdemir Asaf’ın söz konusu şiirinin seslendiği çok geniş topluluk ise -büyük çoğunluğuyla- iyi şiire ulaştıracak bir hazırlıktan geçmiş de değildir!

Yeni kuşakların beğenisini kazanmayı sürdüren bu gösterişsiz şiiri, Haluk Oral’ın “Şiir Hikâyeleri, 2008” kitabı, -ünlü “Lavinia” şiirininin konu edindiği genç kadından söz ederek yeniden gündeme getirmişti.

Şiirin izini süren Prof. Oral’ın anlattıklarına eğilmeden önce, ozanın dizelerini anımsamak yararlı olacaktır:

LAVİNİA

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme Lavinia.

H. Oral, şiirdeki genç kadının gerçek adını tiyatro sanatçısı Mücap Ofluoğlu’nun “Bir Avuç Alkış, 1985” kitabından öğrendiğini bildiriyor:

“1958-1959 tiyatro mevsiminde, Strindberg’in ‘Matmazel Jüli’sini sahneye koyarlar. Mücap Ofluoğlu bu oyunun giysilerini Mevhibe Beyat’ın çizdiğini belirttikten sonra, Mevhibe, Güzel Sanatlar Akademisi’nde okuduğu yıllardan beri güzelliği ve cana yakın dostluğu ile çevresini etkilemiş, sevgilileriyle, şiirlere yansıyan çekiciliğiyle ünlü bir şairimizin Lavinia’sı olmuştu’ cümleleriyle Lavinia’nın kimliğini açıklar.”

H. Oral daha başka kaynaklara da uzanıyor. Böylece şiirdeki Lavinia’nın gizlenen gerçek adının “Mevhibe Beyat” (1925-2007) olduğunu öğreniyoruz. Oktay Akbal’ın akrabasıymış. Güzel Sanatlar Akademisi’ni bitirmiş. Resim yapmış, şiirler yazmış, modacı arkadaşı Melda Kaptana ile birlikte çalışmış. Bir ara İhan Selçuk’la, bir ara da Öztürk Serengil’le evliymiş. Özdemir Asaf’ın şiirindeki adın kaynağı ise Roma tarihidir: Lavinia, Romalıların atası olan kral Latinus’un kızıydı. Latium’daki Lavinium kenti, onun onuruna kurulmuştu... Özdemir Asaf’ın sevgiyi, sevgiliyi konu edinen daha birçok şiiri vardır:

SAÇLARI

Bilmiyorum ne vardı saçlarında
Rüzgâr mı delice eserdi,
Gözlerim mi öyle görürdü yoksa...
Saçlarının her hali hoşuma giderdi.

Özdemir Asaf, 1940’ların alaycı, taşlamacı şiirine örnekler vermeyi daha sonraları da sürdürmüştür. Kahramanı “küçük adam”dır:

KALIN İSTASYONU

Kalın istasyonu müdürü
Hasan Kalabalık...
Kalın istasyonu hareket memuru
Hasan Kalabalık...
Kalın istasyonu gişe memuru
Hasan Kalabalık...
Bir akşam, memurlarını
Akşam yemeğine çağırdı.
Yenildi, içildi geç vakitlere kadar,
Hikâyeler anlatıldı.
Kalın istasyonu müdürünün evinde
O gece yatıya kalındı.

Özdemir Asaf’ın şiirinin geniş topluluklara ulaşmasının nedenlerinden biri, sık sık sevgiden üstelik açık, yalın bir biçimde söz etmesidir. O, asıl kolayca akılda kalan, kısa şiirleriyle ün kazanmıştır:

TELAŞ

Yaşamak değil,
Bu telaş beni öldürecek

JÜRİ

Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu
Birinciliği beyaza verdiler.

SAYGI

Sana güzel diyorlar
Sakın olma.

ULTRA

Bir kelimeye
Bin anlam yüklediğim zaman
Sana sesleneceğim.

SEVİNÇ

Bana bir mektup geldi,
İçinden ben çıktım.

Düşüncenin ozanı olmayı amaçlamıştır. Okurunu düşünmeye çağırır. Herkes kendi kendisine düşünebilmeli, bu düşüncesinin insanı olmalıdır:

DÜŞÜNGÜ

Hepsinin gelmesini bekleme;
Bir kişi gelmeyecek.
Sen alışmayasın diye,
Korkmayasın diye,
Düşünesin diye...

Kendine yetmen için...
Herkesin kendinden kaçacağı yerlerde
Sen kaçmayasın diye.

Gelenler gitmeyecekmiş gibi...
Doğumlarda ölümlerde
Duyasın diye.

Bildiğini bildirmek için
Bilmemeyi öğrenmelisin.
Tam kalasın diye.

Hepsinin gelmesini bekleme,
Sen var olasın diye.
Bir kişi gelmeyecek,
Sen, bir olasın diye.

Şaşırtıcı, beklenmedik sözler söyler. Mantıksız görünen böyle tümceleri, dillerde dolaşır: “Dünya kaçtı gözüme”

“Bir leke, silmeyegör,
Leke kalır, sen çıkarsın.”

Kimi zaman çelişkileri dile getirmiştir:

Canbaz düşüp can verir; tükenmez
kalem doldurulur, kırılmaz cam
tamir edilir...

Kuşağının yaygın izleklerinden yaşama sevinci, onun şiirlerinde de kendini gösterir:

Sabah; bir yeni dünya gibi geliyorsun;
Öylesine süslü, öylesine sadesin ki...
Sen o kadar güzelsin ki sabah,
O kadar güzelsin ki.

Sigortacılık, gazetecilik yapmıştır; basımevi, içkievi işletmiştir. Bu iş kolları onu hareketli yaşamın içine yöneltmiştir. Sanatçıların kalabalık ortamıyla kuşatılmıştır. Buna karşın şiirlerinde yalnızlıktan sıkça söz eder:

Yalnızlık paylaşılmaz.
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.

İstanbul’un semtlerini, eski şarkıları anarken derin bir duyarlığın içindedir:

ŞARKILAR

Her şarkının götürdüğü yer başka,
Hepsi başka başka sinmiş içime.
Biri, Büyükdere’ye götürüyor,
Biri, on altı yaşımın Kadıköy’üne.

’Kimse sevgimi bilmez’şarkısı
Eskiden ağlatırdı beni;
Şimdi düşündürüyor.

Şarkıları konu edinirken geçmişle bugünü karşılaştıran derin duyarlıklı başka şiirleri de vardır:

ESKİDEN

Ne güzel şarkılar vardı eskiden,
Gençliğimizi donatırlardı.
Hep iyi şeyler hatırlatırlardı
Geçip gitmiş devirlerden.
Sevgi ve ümit yaratırlardı.
O zaman her şey uzaktı ölümden.
Yanık şarkılar bile neşeli başlardı.
İster istemez saadet taşardı
Gamsız gözlerimizden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden

Her karşılaşmalarında, Sabahattin Eyuboğlu’nun ondan, “Onarmak Zordur” şiirini okumasını istediğini anlatır:

Şarkılar değil de
Hep kulaklar bitiyor,
Onarmak zordur.

Bir yürek üşümüş
Kapamış kapılarını,
Onarmak zordur.

Bir şey yitirilmiş
Hiç eskimeyecektir
Onarmak zordur.

İnsanın içine düşen korku
Özgürlüğünden olmuştur,
Onarmak zordur.

Ölümü düşünmek yenilmek,
Sevmek ölümü yenmektir
Onarmak zordur.

Elbette toplumsal sorunlar karşısında eleştirileri olan bir aydındır Özdemir Asaf:

YAZISINI BEKLEYEN BİR TAŞ İÇİN BİR YAZI

Güzel çirkinliklerle, çirkin güzellikleri
Değerlendiremeyen saraylar kuruluyor.
Değerlileri satıp tüm değersizlikleri
Pazara sürmek için pazarlar kuruluyor.

BİLDİRİ

Bizler savaş ölüleriyiz,
Bundan böyle karşı karşıya
değiliz;
Bildiririz.

Dille hesaplaşan, gücünü dilden alan bir şiirdir onunki. “İn vivo, altro, ego, mythe, tentation, incognito, vixit” gibi yabancı sözleri kullanması yadırganır. Ancak onun, “düşüngü, gidenek, birikik, bakı” gibi yeni Türkçe sözcükler ürettiği de görülür. “Yeni sözler demeye geldim yeni seslerle” der. Döneminin Fazıl Hüsnü Dağlarca’dan Oktay Akbal’a kadar uzanan edebiyatçılarında yaygın Türkçe sevgisini o da -kendi anlatımıyla- dile getirmiştir:

“Türkçeyi sevmek demek, onun bir ses veren parçasından sesler veren cümlesine kadar nesi varsa onları yeryerce ve durumlarca hırsız veya yalancı yapmamaya çalışmak demektir... Atılgan veya sinsi, köle veya esir kalmamak, bol veya ucuz, kolay veya yanlış harcamamak lazımdır. Bitişiklerini, yanaşıklarını, incelik, kalınlık düzenlerini keyfince bozmamak demektir.”

Sözcükler karşısındaki tutumunu anlattığı bir şiiri vardır:

NASIL

Havalarda yakalar da tilcikleri (sözcükleri) ben,
Atarım gene havalara, havalara atarım,
Ve tutarım da onları tam düşerlerken,
Nasıl atarım, nasıl tutarım anlamam,
Anlamlarına basıp kendimi de atarım,
Seni düşünüyorumsa kendimi tutamam...
Nasıl uçmam, nasıl düşmem anlamam.

Özdemir Asaf, “Yaşadığımı şiirlerimde en yoğun yönleriyle, en kesin sandığım biçimlerde, en kısa olduğuna inandığım ölçülerle verdim, veriyorum, vereceğim,” demişti. Şiirinin bu çalışma tasarısına neredeyse bütün bütüne uyduğu söylenebilir.

Sen Sen Sen, Dünya Kaçtı Gözüme ve Lavinia gibi ünlü eserlerin yazarı Özdemir Asaf, 58 yıllık yaşamına onlarca şiir ve anlamlı söz sığdırdı. Üniversite eğitimi sırasında Hukuk Fakültesi, İktisat Fakültesi ve Gazetecilik alanlarında öğrenim gören şair, uzun yıllar gazetelerde çevirmen olarak çalıştı. İlk başta aşk temalı uzun şiirler kaleme alan sanatçı, yaşamının son bölümünde özdeyiş yazmaya başladı. Bu özdeyişler ise, günümüzde hala geçerliliğini koruyor. Bazen aşk üzerine, bazen toplumla ilgili, bazen de kendisi hakkında özdeyişler yazan Asaf, eserleriyle binlerce kişinin evinden içeri girmeyi başardı. Asaf’ın son eseri, ailesinin de katkılarıyla hazırlanan “Sen Bana Bakma, Ben Senin Baktığın Yönde Olurum” adlı radyo röportajlarından oluşan bir kasettir. Bu eser de 2012 yılında kızı Seda Arun’un çabalarıyla yayınlanmıştır. İşte, yakınlarınıza gönderebileceğiniz Özdemir Asaf şiirleri ve aşk konulu kısa ve uzun sözleri.

ÖZDEMİR ASAF ŞİİRLERİ VE RESİMLİ SÖZLERİ

Çokça yağmur yağsa, temizlenir mi şu kirli dünya?

Adını gizleyeceğim, sen de bilme Lavinia

“Ben” kattım sana biraz, öyle sevdim seni. Çünkü sen de bensiz, o kadar güzel değilsin hani.

Ne an yaklaştımsa ittiniz ve ne zaman geldimse gittiniz. Siz hep büyük ve önce idiniz. Gerçekten öyle oldu. Önce siz bittiniz.

Bekle dedi gitti, ben beklemedim. O da gelmedi. Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.

Söylenemiyor çok şey susmadan.

Bir zamanlar senin çirkinliklerin bile güzeldi. Şimdi güzelliklerin bile çirkin.

Ben gülüşüne öldüm, o ölüşüme güldü. Farklıydık işte.

Ölüm; ben onu, varlıkları silerken gördüm.

Yine de beddua edemem sana. Allah ne mutluluğun varsa versin.

Beni bundan sonra beklese beklese hüzün bekler. Çağırsa çağırsa hüzün.

Bugüne en uzak gün, dün.

Herkes fazlasıyla sevmiş. Ben eksikleriyle de sevdim oysa.

Ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi. Çünkü ben annemi gülerken de gördüm, ağlarken de.

Kendi bahçesinde dal olmayan biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.

Gelmesen önemli değil. Gelsen önemli olurdu.

Bakarken kıyamamak mı, yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?

Aşk adında ne bir kadın gördüm ne de bir erkek. Bu korku neden?

Ne çok ağladım ben, bir damla yaş dökmeden.

Güçlü olmanın türlü türlü yolları vardır, dürüst olmanın bir tek.

İki seçeneğin var. Ya kal, ya gitme!

Ne para istiyorum ne pul. Tek istediğim yalansız bir kul.

Beni öyle bir yalana inandır ki, ömrümce sürsün doğruluğu.

Ne zaman imkânsızı seversen, işte o zaman gerçek seversin.

İlk ‘o’ kulda sınıfta kaldım ben, hala ‘o’ kuldayım.

Gelecekse beklenen, beklemek güzeldir.

Özleyecekse özlenen, özlemek güzeldir.

Ve sevecekse sevilen, o hayat her şeye bedeldir.

Bir birim gibiyiz tümünün gözünde, yarımlarımızı bütün sanıyorlar.

Senden yana olanın da, sana karşı olanın da bir değeri yok; seni anlamadıkça.

Bunca boş konuşan arasında dilsiz olmak engel değil devrimdir.

Hangi imla kitabına baksam benden ayrı yazılıyorsun.

Seni saklayacağım inan. Yazdıklarımda, çizdiklerimde; şarkılarımda, sözlerimde.

Her insanın bir öyküsü vardır ama her insanın bir şiiri yoktur.

Sus be yüreğim, ben de biliyorum özlediğimi; sus da bilmesin özlendiğini.

Duyguluya sor, ona aşkları da acı verir.

Ağzında yalan varken konuşma.

Bekle deseydin, gelmeyeceğini bilsem bile beklerdim.

Her şeyi zamana bıraktık. Zamanımız var mı? Bilmeden…

Bir yürek üşümüş, kapamış kapılarını; onarmak zordur.

Ya farkıma vardığında farkın kalmamış olursa?

Bir kelimeye bin anlam yüklediğim zaman sana sesleneceğim.

Benim söylemek için çırpındığım gecelerde siz yoktunuz.

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, sersem. Ben seni beklerken ölmem ki… Beklersem.

Damla bile kendini tamamlayınca damlar.

İki tür nokta var; biri önüne ve ardına bakar, biri ardına bakmaz ardını noktalar.

Ölü yaşayanlar yaşayan ölüleri çekemez.

Benim en sevdiğim söz, senden duyduğum bendir.

Acı acı güldürüyorlar, hırçınlığımız ondan.

Aşkın gelişi, aklın gidişidir.

Öğüt, zamanında taze yenmemiş bir ekmeği başkasına bayat yedirme denemesidir.

Sarılmak için yürek gerekir. Kollar sonraki iş.

Yalnızlık, müziğin bile seni dinlemesidir.

Evlilik, iki kişilik yalnızlıktır.

Ormanda karşıma bir yol çıktı. Ben az kullanılmış olanı seçtim.

Yüzümde hüzünden gölgeler kaldıysa, içimde örülen duvardan düşmüştür.

Dost gerçekleri, düşman işine geleni, deli ağzına geleni, aşık içinden geçeni söylermiş.

Hiç kimseyi rüyanda görecek kadar sevme. Çünkü o zaman uyusan da geçmez.

İnsansız adalet olmaz, adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu? Ama olmaz olsun.

Özdemir Asaf Kimdir?

Özdemir Asaf, 11 Haziran 1923’te Ankara’da doğdu. Asıl adı Halit Özdemir Arun’dur. Babası Şuray-ı Devlet’in kurucusu Mehmet Asaf’tır. 7 yaşında babasını kaybetmesi nedeniyle annesi ile birlikte İstanbul’un Acıbadem semtine taşınmıştır.

Annesi, burada dikiş nakış kursu işletmeciliği yapmış; Asaf ailesinin geçimi de bu şekilde karşılanmıştır. İlkokul, ortaokul ve lise öğrenimlerini İstanbul’da tamamlamıştır. Lise eğitimi sırasında önce Galatasaray Lisesi’ni; yani eski adıyla Mekteb-i Sultani’yi kazanmış, daha sonra da Kabataş Erkek Lisesi’nden mezun olmuştur.

Üniversite eğitimine ilk olarak Hukuk Fakültesi’nde başlamıştır. Zaman içerisinde İktisat Fakültesi’ne ve Gazetecilik Bölümü’ne de kaydolmuştur. Gazeteciliğe olan merakı ve yabancı dillere olan aşinalığı nedeniyle, dönemin gazetelerinden Tanin’de çevirmen olarak çalışmıştır.

Cağaloğlu’nda Basımevi Kurdu

1951 yılında henüz 28 yaşındayken Sanat Basımevi’ni ünlü Cağaloğlu semtinde kurmuştur. Bugünkü adresiyle Molla Fenari’de kalan işletme, Asaf’ın finansal anlamdaki ilk girişimidir. Ünlü şair, kitaplarını da Yuvarlak Masa Yayınları’nda çıkartmıştır. Her iki işletme de, Asaf’a aittir.

Asaf’ın İlk Şiir Kitabı: Dünya Kaçtı Gözüme

İlk şiir kitabı “Dünya Kaçtı Gözüme” eserini de yine Yuvarlak Masa Yayınları’nda yayınlamıştır. Eserleri genellikle hiciv; halk, toplum, aşk ve yalnızlık üzerinedir. Ömrünün son dönemlerinde Vakıf Gureba Hastanesi’nde tedavi görmüştür. Akciğer kanseri teşhisi konulan ünlü sanatçı 28 Ocak 1981’de hayata gözlerini yummuştur.

Özdemir Asaf Evlendi mi? Kaç Çocuğu Var?

İki kez evlenen Özdemir Asaf, ilk eşi Sabahat Selma Tezakın’dan Seda isimli kızı, ikinci eşi Yıldız Moran’dan da Gün, Olgun ve Etkin adında üç oğlu dünyaya geldi. İlk evliliğinden dünyaya gelen Seda Arun, 2012 yılında babasının radyo röportajlarından oluşan “Sen Bana Bakma, Ben Senin Baktığın Yönde Olurum” başlıklı eseri Yapı Kredi Yayınları’nda neşretti.

Özdemir Asaf’ın Eserleri

Özdemir Asaf, 58 yıllık yaşamına 13 şiir kitabı; 2 etika, 1 öykü, 1 deneme ve 1 çeviri kitap sığdırmıştır. Toplamda 18 eser yayımlayan şairin, bazı şiirleri ve sözleri günümüzde de tekrardan yayınlanmaktadır. Bazı eserleri ise, onlarca basımın üstüne yeniden basımevlerine gidiyor. İşte, Özdemir Asaf’ın hayatı boyunca kaleme aldığı 18 eserin tamamı:

ŞİİR

• Dünya Kaçtı Gözüme (1955)

• Sen Sen Sen (1956)

• Bir Kapı Önünde (1957)

• Yumuşaklıklar Değil (1962)

• Nasılsın (1970)

• Çiçekleri Yemeyin (1975)

• Ben Değildim (1978)

• Bugün ve Bugün (1984)

• Benden Sonra Mutluluk

• Çiçek Senfonisi (2008)

• Sen Bana Bakma, Ben Senin Baktığın Yönde Olurum (2012)

• Yalnızlığa Övgü

• Lavinia

ETİKA

• Yuvarlağın Köşeleri (1961)

• Yuvarlağın Köşeleri 2 (1988)

ÖYKÜ

• Dün Yağmur Yağacak (1987)

DENEME

ÇEVİRİ

• Reading Zindanı Baladı (Oscar Wilde, 1968)

Asaf’ın eserlerine bakıldığında, 6 kitabının ölümünden sonra yayımlandığı ve okurla buluştuğu görülüyor. Onun eserleri arasından günümüze dek uzanan şiiri de Lavinia. Peki, Özdemir Asaf Lavinia şiirini kime yazdı? İşte, Lavinia şiirinin yürek burkan hikayesi…

Lavinia Şiirini Kime Yazdı?

Rahmetli şairin ünlü eserleri arasında Lavinia şiiri de yer alıyor. Günümüzde bir hayli popüler olan bu şiiri, Özdemir Asaf henüz üniversite yıllarında platonik aşkına yazar. Herkesten sakladığı bu eserini, Üniversitenin şiir yarışmasına da gönderir. Hikayeye göre, Asaf; şiirini okuyacağı sırada salonda aşık olduğu kadın da vardır. Ünlü şiirin yazıldığı kişi Mevhibe Meziyet Bayat’tan başkası değildir. Asaf, Lavinia’yı kürsüde seslendirirken, Mevhibe Hanım salondan ayrılır. Rahmetli şair de bu duruma bir hayli içerlenir. Peki, Özdemir Asaf’ın adına şiir yazdığı Mevhibe Meziyet Bayat kimdir?

Mevhibe Meziyet Bayat kimdir?

Lavinia şiiriyle günümüzde de hatırlanan Mevhibe Meziyet Bayat, 1925 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Eski bir valinin kızıdır. Üniversite eğitimini Resim Öğretmenliği alanında almıştır. Ancak, meslek hayatında stilistlikle de uğraşmıştır. Özdemir Asaf’ın uğruna şiirler yazdığı Bayat, 2007 yılında hayatını kaybetmiştir.

Asaf: “Ben Şiiri Dil ile Kuruyorum…”

Gazeteci Nevin Akkaya ile bir radyo programında söyleşi gerçekleştiren Özdemir Asaf, şiirlerinin temasını duygusallıkla bağdaştırmıştır. “Ben şiiri dil ile kuruyorum, dolayısıyla düşünceyle” diyen Asaf, duyguların amacı değil, eserlerinde aracı olduğunu belirtmiştir. Rahmetli şair, röportajın devam eden bölümünde de sade bir dil kullanmanın öneminden bahsetmiştir.

Yıldız Moran Kimdir?

Özdemir Asaf’la 1963 yılında dünya evine giren Yıldız Moran, 1932 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Eğitim öğretim hayatı boyunca Robert Koleji; Bloomsbury Technical College ve Ealing Technical College’de eğitim görmüştür. Bir röportajında, kolejde sınıfta kaldığı için dayısı tarafından fotoğrafçılığa yönlendirildiğini belirtmiştir. Avrupa’nın çoğu ülkesinde gezerek çektiği fotoğrafları, 1953 yılında Cambridge’de sergiledi.

Türkiye’ye dönünce de Beyoğlu’nda kiraladığı bir dükkânda fotoğraf sergisi açtı. Ülkemizin ünlü sanatçılarından birçoğunun fotoğrafını çekme fırsatına erişti. Bu isimler arasında Muhsin Ertuğrul, Haldun Taner ve Haldun Dormen gibi isimler de yer alıyor. 1963 yılında Özdemir Asaf’la evlendikten sonra fotoğrafçılık mesleğini bıraktı. Sonraki yaşamında Asaf’ın şiirlerini İngilizce’ye çevirip neşretti.

1982 yılında İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi Fotoğrafçılık Enstitüsü’nde Onur Üyesi olarak görevlendirildi. 1995 yılında 62 yaşındayken, İstanbul’da hayatını kaybetti. Yıldız Moran, Özdemir Asaf’ın ikinci eşi olmakla beraber 4 yıl içerisinde Gün, Olgun ve Etkin adlı çocuklarını dünyaya getirdi. 

Aşk

Özdemir Asaf

Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.

Devamını Oku

Ansızın

Özdemir Asaf

Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.

Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,

Devamını Oku

Ben Değilim

Özdemir Asaf

Bir akşam-üstü pencerenden bakıyordun
Ağır ağır, yollara inen karanlığa.
Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.
Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..
O geçen ben değildim.

Devamını Oku

TÜM ÖZDEMİR ASAF ŞİİRLERİ