Ben Bir Tek Kadın Sevdim Video Indir

Eminim; y&#;l&#;n bugünlerinde yüre&#;inde ince bir s&#;z&#; duyanlar&#;n say&#;s&#; az de&#;il. 18 y&#;l önce, Haziran’&#;n 25’inde Kaz&#;m Koyuncu’yu kaybetti&#;imizin haberini alm&#;&#;t&#;k. Hastal&#;&#;&#;n&#;n a&#;&#;rla&#;t&#;&#;&#;n&#; biliyorduk ama öyle ya da böyle yenecekti, ba&#;araca&#;&#;na inan&#;yorduk, Kaz&#;m gitmezdi

Olmad&#;; çok sevdi&#;i insanlara, dünyaya ve ülkesine veda etti, aram&#;zdan ayr&#;ld&#;. O y&#;llarda her haber, dakikas&#;nda önümüze dü&#;müyordu ama kara haberlerin tez yay&#;lmas&#; gelene&#;i epey eskilere dayan&#;yordu.

Önce 26 Haziran’da on binlerce insan, alk&#;&#;lar ve gözya&#;lar&#;yla Harbiye Aç&#;k Hava Tiyatrosu’ndan do&#;du&#;u topraklara do&#;ru u&#;urlad&#; onu. Ertesi gün do&#;du&#;u topraklardan, Hopa’n&#;n Pançol köyünden, ye&#;illiklerin içinden sonsuzlu&#;a…

&#;ark&#;lar&#;, mücadelesi ve umutlar&#; bizlere miras kald&#;.

&#;ARKILARLA GEÇT&#; ARAMIZDAN

Kaz&#;m Koyuncu 7 Kas&#;m ’de Cavit Bey ve Hüsniye Han&#;m&#;n be&#;inci çocu&#;u olarak dünyaya gelir. Kendisinden sonra bugün Karadeniz müzi&#;inin önemli seslerinden biri olan Niyazi do&#;ar. Kaz&#;m’&#;n babaannesinden dinledi&#;i masallar beslendi&#;i ilk kaynakt&#;r. Devam&#;nda nam&#; di&#;er Kemençeci Ya&#;ar, Ya&#;ar Turna’dan dinledi&#;i türküler gelir. 

Ye&#;ilköy &#;lkokulu’nun ard&#;ndan ortaokulu ve liseyi Hopa’da okur. Müzi&#;e merak&#; babas&#;n&#;n gözünden kaçmaz, o&#;luna bir mandolin al&#;r. Bu arada baba Cavit Bey siyasi mücadelenin içindedir. T&#;P’in kurulu&#;unda bölgede sorumluluk al&#;r, 12 Eylül’de tutuklan&#;r. Ayd&#;n bir insan olmas&#; Kaz&#;m için önemli bir &#;anst&#;r. Baba 6 ay Erzurum’da tutuklu kal&#;r ve anne Hüsniye han&#;m ailenin yükünü omuzlar.

Y&#;llar müzik tutkusunun büyümesiyle ve &#;stanbul’a duydu&#;u özlem ve merakla akar gider. Kaz&#;m derslerine pek yans&#;masa da iyi kitap okur. Üniversiteyi kazanmas&#; da zor olmaz, y&#;l&#;nda &#;stanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni kazan&#;r. Küçüklü&#;ünden beri sahip oldu&#;u sol fikirleri ilerletir, art&#;k üniversiteli bir devrimcidir. ’da 1 May&#;s için bildiri da&#;&#;t&#;rken gözalt&#;na al&#;n&#;r ve tutuklan&#;r. Ayn&#; y&#;l Ça&#;da&#; Sanat Atölyesi’nin sahneledi&#;i “Fa&#;izmin Korku ve Sefaleti" adl&#; oyunun müziklerini yapar. ’de Ali Elver, Arzu Görücü, Metin Kalaç, Cafer &#;&#;leyen, Serkan Tu&#;, Murat Dilek gibi isimlerle Grup Dinmeyen’i kurar. Dinmeyen’in hala çok dinlenen tek albümü Sisler Bulvar&#; ’da ç&#;kar. Kaz&#;m Koyuncu ve Arzu Görücü’nün sesleri albümdeki &#;ark&#;lar&#; unutulmaz k&#;lar.

Okudu&#;u okulla hayalleri aras&#;nda bir uyumsuzluk vard&#;r. Müzi&#;ini ilerletmek, hayat&#;n&#;n merkezine müzi&#;i koymak istiyordur. Üniversiteyi b&#;rak&#;r, y&#;l&#;nda hiç vazgeçmeyece&#;i &#;stiklal Caddesine yak&#;n Tarlaba&#;&#;’na ta&#;&#;n&#;r.

y&#;l&#;nda Mehmet Ali Be&#;li’yle birlikte Zu&#;a&#;i Berepe (Denizin Çocuklar&#;) kurulur. Grup Lazca rock müzik yapar ve k&#;sa sürede çok ilgi görür. ’te Va Mi&#;kunan adl&#; ilk albümü yay&#;nlan&#;r. ’de &#;gzas adl&#; albümleri yay&#;nlan&#;r. Grup üyeleri bir süre sonra yollar&#;n&#; ay&#;r&#;r.

Yolculu&#;una solo albümlerle devam eden Kaz&#;m Koyuncu y&#;l&#;nda Viya adl&#; albümü ç&#;kart&#;r. Solo albümler eski arkada&#;lar&#;yla kopmas&#; anlam&#;na gelmez, birlikte çal&#;&#;maktan vazgeçmez. Viya ismi bir yandan da Karadeniz sahil yolu projesine tepkidir. Kaz&#;m müzikal olarak köklerinden, ya&#;ad&#;&#;&#; co&#;rafyan&#;n kadim halklar&#;n&#;n kültürlerinden ve müzi&#;in evrenselli&#;inden besleniyordur. Yapt&#;&#;&#; esasl&#; bir yeniliktir ve kökleri derindedir. Karadeniz müzi&#;ine yeni kap&#;lar açmaktad&#;r ve o kap&#;lardan sonraki y&#;llarda onlarca sanatç&#; geçecektir.

“Ö&#;RENC&#; ADAMSIN…”

&#;lk solo albümü elden ele dola&#;arak Kaz&#;m Koyuncu’yu bilinir hale getirdi. Müsaadenizle ki&#;isel bir an&#;m&#; payla&#;ay&#;m. Ö&#;renciydik, Kaz&#;m’&#;n Viya’s&#;n&#; bizimle ilk tan&#;&#;t&#;ran Hopal&#; ev arkada&#;&#;m&#;zd&#;. Kaset teybe tak&#;ld&#;ktan sonra bir daha ç&#;kmad&#;. San&#;r&#;m hayat&#;mda en çok dinledi&#;im albüm Viya’d&#;r. Bu günlerde bir konserde Kaz&#;m’la tan&#;&#;ma f&#;rsat&#;m&#;z oldu. Heyecan ve merakla sohbet ederken bir arkada&#;&#;m&#;z “abi senin kaseti para verip almad&#;m, kopyalad&#;m” dedi. Biz arkada&#;&#;m&#;z&#;n k&#;rd&#;&#;&#; bu “pottan” utan&#;rken Kaz&#;m “sevdin mi peki” dedi. Arkada&#;&#;m&#;z “sevdim tabi ki” deyince “iyi yapm&#;&#;s&#;n, tabi ki para vermeyeceksin, ö&#;renci adams&#;n, benim için önemli olan be&#;enmen” dedi. Kaz&#;m’&#;n bu tavr&#; hiç de&#;i&#;medi, kalabal&#;k kitlelerce tan&#;nmazken de tan&#;n&#;r oldu&#;u zamanlarda da ayn&#; Kaz&#;m oldu.

Gülbeyaz ve Sultan Makam&#; dizlerinde yapt&#;&#;&#; müzikler onu daha geni&#; kitlelere tan&#;tt&#;. y&#;l&#;nda ba&#;layan Hey Gidi Karadeniz gecelerini Karadeniz müzi&#;inin ba&#;l&#;ca isimleriyle birlikte düzenledi.

y&#;l&#;nda ikinci albümü Hayde yay&#;nland&#;. Kaz&#;m müzikal olarak ilerliyor, yeni ad&#;mlar at&#;yordu. Albümde Lazca, Türkçe, Hem&#;ince, Gürcüce &#;ark&#;larla Karadeniz’in renkleri yer al&#;yordu. Tuluma, kemençeye, kavala, basgitar, elektrogitar, davul e&#;lik ediyordu. Hayde büyük sat&#;&#; rakamlar&#;na ula&#;t&#;, Kaz&#;m yurtd&#;&#;&#;nda ve ülkemizde binlerce insan&#;n kat&#;ld&#;&#;&#; konserlerde sahneye ç&#;kt&#;.

“Fobim” dedi&#;i kanser bu dönemde kap&#;s&#;n&#; çald&#;. ’ün Aral&#;k ay&#;nda kanser te&#;hisi konulur konulmaz mücadeleye ba&#;lad&#;. Kanserle mücadele onun için yaln&#;zca ki&#;isel de&#;il toplumsal bir meseleydi. Hayat&#; boyunca sorgulad&#;&#;&#;, yakas&#;na yap&#;&#;t&#;&#;&#; kanser eden sisteme isyan&#; sürdü. Panellerde, röportajlarda konu&#;tu, kanserin kayna&#;&#;n&#;, sistemi yarg&#;lamay&#; sürdürdü.

&#;ark&#; söylemeyi hiç b&#;rakmad&#;. Tedavisi a&#;&#;rla&#;m&#;&#;t&#;, saçlar&#;n&#; kesip 4 &#;ubat gecesi Yeni Melek’te sevdikleriyle bulu&#;tu. 30 Nisan’da Trabzon’dayd&#;, son kez Karadeniz Teknik Üniversitesi gençli&#;iyle bulu&#;tu.

K&#;sac&#;k ömrüne büyük bir sevgiyi, direnmeyi ve dayan&#;&#;may&#; s&#;&#;d&#;rd&#;. &#;stiklal Caddesi’ni severken Beyo&#;lu’nun arka sokaklar&#;nda ya&#;ayanlar&#; da tan&#;d&#; ve sevdi. Haklar&#;n&#; arayan i&#;çilerin dostuydu, kim ça&#;&#;rsa dayan&#;&#;ma gecesinde sahnedeydi. HES’lere, Karadeniz’in talan&#;na kar&#;&#; durdu.

Diyarbak&#;r’a gitti, yüz binlere &#;ark&#;lar söyledi. “Denizlerin çocuklar&#;ndan da&#;lar&#;n çocuklar&#;na selam getirdim!” diyor, Karadeniz’in ezgilerini Kürt halk&#;yla bulu&#;turuyordu. Bar&#;&#;, e&#;itlik, özgürlük, karde&#;lik onun harc&#;nda vard&#;.

KAZIM’IN DOLMAYACAK BO&#;LU&#;U

Kaz&#;m bu topraklarda ya&#;am&#;&#;, çok sevilmi&#;, bunca zaman sonra hala çok özlenen birisi. Onun olmad&#;&#;&#; y&#;llarda ya&#;ad&#;klar&#;m&#;z&#; dü&#;ünüyorum, eminim her zaman olmas&#; gereken yerde olacakt&#;. “Ben bir müzisyenim, ondan sonra biraz Karadenizliyim; ama hepsinin ötesinde ben bir devrimciyim” diyordu. Tasada, sevinçte insanlarla yan yana olacakt&#;. Yüz binlerle meydana akt&#;&#;&#;m&#;z Taksim 1 May&#;s’&#;nda ve meydanlara her ç&#;kt&#;&#;&#;m&#;zda bizimle olacakt&#;. Gezi için &#;ark&#;lar&#;yla, bedeniyle direnecekti. Parkta bize &#;ark&#;lar söyleyecek, yeri geldi&#;inde de yüklenecekti çuval&#; s&#;rt&#;na, yiyecek ta&#;&#;yacakt&#;. Ankara’da, Sakarya Caddesinde TEKEL i&#;çilerinin çad&#;r&#;nda olacakt&#;. Roboski’de katledilenlerin ailelerinin yan&#;nda duracakt&#;. Karadeniz sahil yoluna, HES’lere, do&#;an&#;n her türlü talan&#;na kar&#;&#; yürüttü&#;ü mücadelesini sürdürecekti. Karanl&#;&#;&#;n kar&#;&#;s&#;nda duracakt&#;, “hay&#;r” diyecekti. En güzeli onu moralsiz hiç görmeyecektik ve bize de &#;ark&#;lar&#;yla sözleriyle moral verecek, ayakta tutacakt&#;. Yapacaklar&#;n&#; sürekli yeni ad&#;mlar atarak büyüttü&#;ü sanat&#;yla birlikte yapacakt&#;. Belki de &#;imdi hiç bilmedi&#;imiz bir tarzda müzi&#;i bize dinletmi&#; sevdirmi&#; olacakt&#;…

Bu dünyadan göçtükten sonra Kaz&#;m Koyuncu’nun bir albümü daha yay&#;nland&#;. Konser ve stüdyo kay&#;tlar&#;n&#;n bir araya getirilmesiyle haz&#;rlanan Dünyada Bir Yerdeyim adl&#; albüm y&#;l&#;nda Halkevleri taraf&#;ndan dostlar&#;, ailesi ve sevenlerinin deste&#;iyle, yo&#;un bir emek sürecinin sonras&#;nda yay&#;nland&#;. Albüm geliriyle ve gönüllülerin kat&#;l&#;m&#;yla uzun y&#;llar çal&#;&#;maya devam eden, geçti&#;imiz y&#;llarda kapanan Kaz&#;m Koyuncu Kültür Merkezi aç&#;ld&#;.

Kaz&#;m, devrimi, gelecek güzel günlerde arayanlardan de&#;ildi, &#;öyle diyordu: “Devrimi dü&#;ünebiliriz, dü&#;leyebiliriz, hatta bir sistem bile kurabiliriz. Sistemimiz &#;öyle olsun böyle olsun.  Ama bunu ne zaman yapabiliriz, devrimi yapt&#;ktan sonra. Bok devrim yapt&#;ktan sonra yapar&#;z. Bunu dü&#;ünüyorsan &#;imdi yapmaya ba&#;lars&#;n, yapars&#;n. Sonra da hep öyle ya&#;ars&#;n ve bu böyle böyle ço&#;al&#;r. Hayatla da böyle anlaml&#; bir ili&#;ki kurars&#;n. Yolda yürürken de yürüyü&#;ün ona göre olur, ad&#;mlar&#;n öyle gider, insanlara bakt&#;&#;&#;n göz de&#;i&#;ir. Herkes de seni sorgulay&#;p anlamaz ama birileri anlar, biri farkl&#; yürüyordur orda. Sana bir puan yazmaz da bir &#;ey verirsin hayata…”

Kaz&#;m Koyuncu’nun gidi&#;iyle k&#;sa zamanda onu tan&#;yan herkesin çok sevdi&#;i bir insan&#;, yapaca&#;&#; &#;ark&#;lar&#; ve hayat&#;m&#;za kataca&#;&#; e&#;siz güzellikte ve de&#;erde pek çok &#;eyden de mahrum kald&#;k. B&#;rakt&#;&#;&#; güzellikler onu çok sevmeye, anlamaya ve özlemeye yetiyor. Bizimlesin Kaz&#;m, dünyada bir yerdesin.

Ne güzel söylemi&#;tin….

"Bu arada; hiç ba&#;&#;m&#;zdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanl&#;k saatlerine, ara s&#;ra kopsa da f&#;rt&#;nalara, bir gün bo&#;ulaca&#;&#;m&#;z denizlere, eski günlere, neler olaca&#;&#;n&#; bilmesek de gelece&#;e, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin ak&#;&#;&#;n&#; düze ç&#;karmaya çal&#;&#;an tüm güzel yüzlü çocuklara, Donki&#;otlar'a, ate&#; h&#;rs&#;zlar&#;na, Ernesto "Çe" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevi&#;melere, sadece dü&#;leyebildi&#;imiz olamamazl&#;klara, ü&#;ürken &#;s&#;nmalara, her &#;eyden s&#;cak annelere, babalara ve tad&#;n&#; bütün bunlardan alan &#;ark&#;lara kendi s&#;cakl&#;&#;&#;m&#;z&#; gönderiyoruz. Kötü &#;eyler gördük. Sava&#;lar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, a&#;layan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme ko&#;an tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her &#;eye ra&#;men bu yeryüzünde &#;ark&#;lar söyledik. Te&#;ekkürler dünya."

Son Güncelleme:

Yazıyı Paylaş: