1827 De Osmanlı Donanmasının Yakıldığı Yer
kaynağı değiştir]
Büyük Britanya, Rusya ve Fransa aralarında bir antlaşma yaparak Yunanistan'a bağımsızlık verilmesini istediler. Sultan II. Mahmut'un bu isteği reddetmesi üzerine Baltık Denizi'ne açılan Rus donanmasından bir filo, İngilizlerle birleşip, Akdeniz'e girdi. Rus-İngiliz gemilerine Fransız filosu da katıldı. İngiliz amirali Codrington kumandasındaki Fransa, İngiltere, Rusya müttefik donanması, Mısır'daki Kavalalı İbrahim Paşa kuvvetlerine karşı deniz harekâtı başlattı. Mora İsyanında, Osmanlı ve Mısır gemileri Navarin limanında bulunuyordu. Müttefik donanması, Navarin Limanını kuşattı. Amiral Codrington, müttefikler adına, Osmanlı ve Mısır askerlerinin Yunanistan'dan çekilmesini istedi. Kabul edilmedi. Navarin'in açıklarındaki müttefik donanması, gayelerinin savaş olmadığını ileri sürerek, limana girmek istediler. Müttefiklerin toplam 22 savaş gemisi vardı fakat bunların çoğu büyük savaş gemisiydi (müttefik donanmasında büyük kalibre toplu 10 tane zırhlı ve 10 fırkateyn buna karşı Osmanlı'nın küçük kalibre toplu 3 zırhlısı ve 17 fırkateyni vardı ve Osmanlı donanmasının geri kalanı küçük gemilerden (korvet ve yelkenli) oluşuyordu). Ayrıca müttefik gemilerinin kaptanları ve mürettebatları Napolyon Savaşları'nda muharebe alanında önemli tecrübeler edinmişlerdi.[1] Osmanlı-Mısır kuvvetleri ise 78[1] savaş gemisi (nakliye gemileri sayılmazsa) başka kaynaklara göre 60[2] gemi veya 36[3] gemi olarak veriliyor. 20 Ekim'de dostane bir havayla Navarin Limanı'na girdiler. Osmanlı ve Mısır gemileri hilal şeklinde birbirine rampa etmiş, üç sıra halindeydiler. Limana giren müttefik gemileri, savaş için bahane aramaya başladılar. Ateş gemisinin başka yere alınmasını istediler. Kabul edilmeyince, Mısır gemilerinden kendilerine ateş açıldığını ileri sürerek, savaşı başlattılar. Müttefik gemilerinin ani ateşi üç saat devam etti.
Ayrıca bakınız[değiştir Avrupalılar Osmanlı Devletini bölüp, parçalayıp, yıkmak için tebaadan olan Rumları Türklere karşı kışkırtıyordu. Rumların ortaya koyduğu vahşetleri sanki Osmanlılar yapmış gibi propaganda yürüterek lehlerinde kamuoyu meydana getirdiler.
Bütün Hıristiyan dünyasına olduğu gibi Yunanistan’daki Rumlara da Kavmiyetçilik ideolojisiyle isyan fikrini aşıladılar.
Neticede Osmanlı İmparatorluğu yerine Bizansı diriltmek hayaliyle Yunan isyanları başladı.
Navarin Baskını öncesinde üç büyük devlet İngiltere, Fransa ve Rusya, Yunanistan’ın bağımsızlığı konusunda anlaşmışlardı.
’de Yunanlılar Osmanlı yönetimine başkaldırdıklarında, Osmanlı Devleti Ege’de de denizden bir direnişle karşılaşmıştı.
Osmanlı ordusu bir yandan Mora Yarımadası’nda kara ordusu ile isyanları bastırırken, donanma ile de hem karaya asker ve silah çıkartıyor, hem denizde korsan harekâtını engellemeye yöneliyor hem de Yunan gemilerinin isyancılara silah ve cephane naklini önlemeye çalışıyordu.
İngiltere, Rusya ve Fransa aralarında bir antlaşma yaparak Yunanistan'a bağımsızlık verilmesini istediler. Sultan II. Mahmut'un bu isteği reddetmesi üzerine Baltık Denizine açılan Rus donanmasından bir filo, İngilizlerle birleşip, Akdeniz'e girdi. Rus-İngiliz gemilerine Fransız filosu da katıldı. İngiliz amirali Codrington kumandasındaki Fransa, İngiltere, Rusya müttefik donanması, Mısır'daki Kavalalı İbrahim Paşa kuvvetlerine karşı deniz harekâtını resmen başlatmış oldu.
Sultan İkinci Mahmut'un bu isteği reddetmesi üzerine Mora'nın Navarin Limanında demirlemiş olan Osmanlı donanması yakıldı.
57 Osmanlı-Mısır gemisiyle tam askerimizi kaybettik. Müttefiklerin kaybı ise yalnızca askerdi.
Navarin Baskını, denizcilik tarihi bakımından da önemli bir dönüm noktasını oluşturmaktadır. Bu baskın, yelkenli donanmaların giriştiği son büyük savaş oldu. Bundan sonra denizcilikte yeni bir çağa girilmiş ve artık buharlı gemiler çağı başlamıştır.
Navarin’de birleşen üç büyük devlet, Çanakkale Savaşı’na kadar bir daha bir araya gelemediler.
Fransa, İngiltere ve Rusya'nın elçileri İstanbul'u terk etti. Faciaya Osmanlı Devletinin sebep olduğunu ileri sürüp Rusya, Osmanlı Devleti'ne harp ilan etti. Facianın neticesinde; Avrupa devletleri Osmanlı Devletini rahat bırakmayarak, kısa zaman sonra Yunanistan'ın bağımsızlığını kazanmasını sağladılar.
kaynağı değiştir]
Avrupalılar Osmanlı Devletini bölüp, parçalayıp, yıkmak için tebaadan olan Rumları Türklere karşı kışkırtıyordu. Rumların ortaya koyduğu vahşetleri sanki Osmanlılar yapmış gibi propaganda yürüterek lehlerinde kamuoyu meydana getirdiler.
Bütün Hıristiyan dünyasına olduğu gibi Yunanistan’daki Rumlara da Kavmiyetçilik ideolojisiyle isyan fikrini aşıladılar.
Neticede Osmanlı İmparatorluğu yerine Bizansı diriltmek hayaliyle Yunan isyanları başladı.
Navarin Baskını öncesinde üç büyük devlet İngiltere, Fransa ve Rusya, Yunanistan’ın bağımsızlığı konusunda anlaşmışlardı.
’de Yunanlılar Osmanlı yönetimine başkaldırdıklarında, Osmanlı Devleti Ege’de de denizden bir direnişle karşılaşmıştı.
Osmanlı ordusu bir yandan Mora Yarımadası’nda kara ordusu ile isyanları bastırırken, donanma ile de hem karaya asker ve silah çıkartıyor, hem denizde korsan harekâtını engellemeye yöneliyor hem de Yunan gemilerinin isyancılara silah ve cephane naklini önlemeye çalışıyordu.
İngiltere, Rusya ve Fransa aralarında bir antlaşma yaparak Yunanistan'a bağımsızlık verilmesini istediler. Sultan II. Mahmut'un bu isteği reddetmesi üzerine Baltık Denizine açılan Rus donanmasından bir filo, İngilizlerle birleşip, Akdeniz'e girdi. Rus-İngiliz gemilerine Fransız filosu da katıldı. İngiliz amirali Codrington kumandasındaki Fransa, İngiltere, Rusya müttefik donanması, Mısır'daki Kavalalı İbrahim Paşa kuvvetlerine karşı deniz harekâtını resmen başlatmış oldu.
Sultan İkinci Mahmut'un bu isteği reddetmesi üzerine Mora'nın Navarin Limanında demirlemiş olan Osmanlı donanması yakıldı.
57 Osmanlı-Mısır gemisiyle tam askerimizi kaybettik. Müttefiklerin kaybı ise yalnızca askerdi.
Navarin Baskını, denizcilik tarihi bakımından da önemli bir dönüm noktasını oluşturmaktadır. Bu baskın, yelkenli donanmaların giriştiği son büyük savaş oldu. Bundan sonra denizcilikte yeni bir çağa girilmiş ve artık buharlı gemiler çağı başlamıştır.
Navarin’de birleşen üç büyük devlet, Çanakkale Savaşı’na kadar bir daha bir araya gelemediler.
Fransa, İngiltere ve Rusya'nın elçileri İstanbul'u terk etti. Faciaya Osmanlı Devletinin sebep olduğunu ileri sürüp Rusya, Osmanlı Devleti'ne harp ilan etti. Facianın neticesinde; Avrupa devletleri Osmanlı Devletini rahat bırakmayarak, kısa zaman sonra Yunanistan'ın bağımsızlığını kazanmasını sağladılar.
- ^abW. James Naval History of Great Britain (London, ) Cilt VI, sayfa
- ^Osmanlı donanmasında görevli Fransız kaptan M. Letellier'in verdiği sayı
- ^W. James, Naval History of Great Britain () Cilt VI, sayfa