Babanın Çocuğa Küsmesi

Tam şu anda size bu yazıyı 2,5 yaşındaki oğluna küsmüş bir baba olarak yazıyorum. Sabah saatlerinden itibaren kendisiyle konuşmayı zorunlu haller dışında kesmiş bulunmaktayım. Karım bir iki saniye empatiden sonra oluruna bıraktı, oğlanın farkında olup olmadığından emin değilim. Bu durum size tanıdık geliyor mu?

Küsen Babalar&#;a hoşgeldiniz.

Nedir küsen baba? Oğluna orantısız ilgi gösteren annenin, ve babasına etkili dışlama uygulayan çocuğun arasında sıkışmış, gerektiğinde göreve koşulan, gerekmediğinde bir köşede unutulan, orta yaş civarında seyreden, kelli felli, yer yer parçalı göbekli erkek insan. Bu zavallı toplum kurbanı, bu ruhu karınca gibi ezilmiş kişi, sevgi ve şefkat eksikliğinden minik depresif halde seyreder (hayır yanlış yazmadım, manik değil, minik depresif. Yani öyle çok depresif değil, ama var bi sıkıntı, minik bişeyler&#;).

Küsmeden kasıt nedir, nasıl oluşur? Daha çok yaptığı fedakarlıklar karşılığında bir fincan sevgi bekleyen babanın yüzüne atılan bir bardak soğuk suyla karşılaşması olarak tanımlanabilir bu süreç. Örnek vermek gerekirse, çocuk anneyi yalap şulup öpmekteyken, baba &#;Bi tane de babayı öp bakiym&#; der, ama çocuk kocaman bir HAYIRla rededer bu teklifi. Ya da baba çocuğunu eğlendirmek için (ki asli görevidir) yastıktan filan bir ev yapar. Çocuk ev bittiğinde babayla oynar ama arada yapması yasak olan birşey ister (mesela bıçak yalamak, evi yakmak, rus ruleti oynamak gibi) ve baba kahramanca karşı çıkarak görevini yapar. Çocuk ise babayı oyuncak evden kovar, ve yerine çok sevdiği annesini çağırır. Baba kendini çaresizce açıklamaya, yaptığının aslında doğru olduğunu anlatmaya çalışsa da nafiledir. O evin kapısı kapanır yüzüne. Baba başı önüne eğik, ayağında delik çarıklarla diz boyu kar olan soğuk sokaklarda yürümeye başlar hıçkırarak. Yürürken etraftan geçen anne ve çocukları çürümüş domates, parça tesirli el bombası, ve kakalı bezler atarlar babaya, hain kahkahalar eşliğinde&#;

Peki neden küser baba? Çünkü baba orta yaşlarda bile olsa içinde hiç büyümeyen bir çocukla yaşamak zorunda olan naif ve zarif bir çiçektir. Bu çocuk şefkat ister. Nasıldı o reklam?

&#;Tüm kadınlar çiçektir, ve çiçekler su ister.&#;

Hemen uyarlayalım&#;

&#;Tüm babalar çocuktur, ve çocuklar şefkat ister.&#;

Çok doğal olarak, bu şefkati bulamayan babalar yukarıda bahsettiğimiz gibi, minik depresif bir akıntıya kapılırlar ve sevgisizliğin zindanlarında cüce cellatların kırbaç darbelerine mahkum olurlar. Oysa bir çay kaşığı anlayış bile onların gönlünü almaya yetecektir. Fakat nafiledir. Tüm bunlar yetmiyormuş gibi, bir de alay edilir babayla. &#;Ya eşşşek kadar adamsın, utanmıyor musun küçücük çocuğa küsmeye, hahaha, HAHAHAHA!!!&#; diye&#;Ama baba da sonuçta minik bir çocuk değil midir?? O, küserek, şımarık bir nesil yetiştirmemek ve çocuğunun empatik gelişimini desteklemek amacıyla kahramanca feda ediyordur kendini. Babanın duygu sömürüsü yaptığı iddia edilse de aslında kıldan ince duyguları pervasızca sömürülen bizzat baba değil midir, sorarım sizlere!

Peki ne yapmak gerekir küsen babaya? Herşeyden önce ondan defalarca özür dilenmeli. Akabinde babaya ne kadar değerli olduğunu hissettirecek şeyler söylenmeli ve onu güldürmek için espiriler yapılmalı. Çocuk bir daha böyle birşey yapmayacağına yemin etmeli, eğer kendi edemiyorsa, annesi tarafından ettirilmeli. Gayet kolay yani.

Özet olarak, &#;Eğer bir baba küsüyorsa çocuğuna, bir yerlerde güneş batıyor demektir&#;

Olmadı bu&#;

Küstüm 😦

Elektronik posta kutuma üstteki başlıkla gelen bülten, elbette bir anne olarak hemen dikkatimi çekti. Psikolog Müjde Yahşi'nin verdiği bilgileri bir solukta okurken, "Acaba ben, çocukken şiddetin bu türlüsüne maruz kaldım mı?" diye düşündüm ister istemez.
Annemin, boynuna dolamaya çalıştığım kollarımı öfkeyle açarak beni uzaklaştırdığı sahneler geldi gözümün önüne. Yanağından öpmeye çalışırken yüzümü itmesi Öfke ile "Hayır, istemiyorum" demesi. Benim ısrarımın, onun beni itmesinin dakikalar sürmesi Her seferinde benim bitmek bilmez ısrarım neticesinde gönlünü almamla sonuçlanan bu sahneler, çocuk kalbimi ne çok kırmış meğer Birkaç dakika sürse de, yaşarken sonsuz gelen o sevgisizliği hak edecek kadar kötü ne yapmış olabilirdim ki hem
Asla suçlamıyorum ama biz çok farklı koşullarda büyütülen çocuklardık
Bizim anne babalarımız, saygı gereği sigarayı çocukların oynadığı odada içip büyüklerinin yanına öyle geçerdi.
Dayak da vardı, cinsiyet ayrımı da.
Köyde kuzenlerle hep birlikte sinemaya gitmek istediğimizde "Erkekler gitsin, kız kısmının! ne işi var" derdi büyük büyük ninelerimiz dedelerimiz Son karar vericiler olan anne babamıza göre 'o kadar da değildi tabii' ama, bir yandan da o kadardı işte!
Çocuk yetiştirirken geçmiş zaman güzellemesi yapmanın kimseye bir faydası yok. Hatta "Bizim zamanımızda" diye başlayan cümlelerin zararı bile var zannımca. İlim bilim ilerlemiş, bilgiye ulaşmak kolaylaşmış, neyin inadı, neyin savaşı bu değil mi? Doğrusunu öğren; uygula. Çocuğun da mutlu olsun, sen de. 'Kazan kazan' yani. Mis!

ÜSTELIK GÖRÜNÜR DEGIL
Öyleyse uzmanından öğrenelim:
Klinik Psikolog Müjde Yahşi'nin konu hakkında verdiği bilgiler şöyle:
Şiddet denilince akla çoğu zaman "dayak" gelir. Saldırmak, vurmak, iteklemek, ısırmak, sarsmak, çimdiklemek, saç çekmek, yani fiziki olarak her türlü zarar verme eylemlerin tümü fiziksel şiddettir. Bir de duyguları ve ruh sağlığını hedef alan bir şiddet türü vardır ki fiziksel şiddet kadar zarar vericidir.
Üstelik fiziksel şiddet kadar görünür değildir. O da 'psikolojik şiddet'tir

● Bağırma

● Sert bakış

● Sert ses tonu

● Emrivaki konuşma

● Hakaret

● Korkutma

● Küçümseme

● Mukayese

● Etiketleme yani duygu dünyasında iz bırakan eylemlerin tamamı, 'psikolojik şiddet'tir.

Ve gelelim en sinsi türüne: Küsme, bir tür cezalandırma şeklidir ve muhatabının duygularını hedef alır. Yani sessiz bir psikolojik şiddettir. Aslında kişi küserek belki de içinden "Beni anlasın" der ama bu durum asla böyle sonuçlanmaz.
Örneğin evlilikte eşlerden biri sürekli küsüyorsa o ilişki zayıflar, problem büyür, güven sarsılır, olumsuz duygular birikir Halbuki duygular dile döküldükçe problemler çözülebilir ve sevgi bağı güçlenir. Başvuracağımız yöntem küsmek değil, aksine iletişim kurarak duyguları aktarmak olmalıdır.

ÖFKESİNİ ÇOĞALTIPGÜVENİNİ ZEDELERSİNİZ

PSİKOLOG Müjde Yahşi, "Hele ki küsmeyiçocuğa yapıyorsanız, bu çok dahazarar vericidir" diyor ve ekliyor: "Çünküebeveynin küstüğü çocuk; duygularınıkapatır, davranış problemleri göstermeyebaşlar. Öfke duygusubiriktirir, güven duygusuzarar görür, yalnızlaşır,yanlış arkadaşlıklarkurar ve daha birçokproblemle karşı karşıyakalabilir. Çocuğaküserek çocuğun olaydanders çıkaracağınıdüşünen aile; aksineçocuğunun duygularını açığa çıkararakçocuğuyla iletişim kurmalı, ona rehberolmalı ve problemi birlikte çözmelidir."İleride her olayda size ve etrafına küsen,iletişime kendisini kapatan, evliliğinde deeşine küserek çözüm arayan bir evladınızolsun istemiyorsanız uzmanları dinleyinve elbette, çocuğunuza küsmeyin!

Değerli kardeşimiz,

Anne ve baba, çocuklarıyla ilgili kendilerine düşen görevlerini yerine getirmedikleri takdirde günahkâr olurlar.

“Hepiniz gözetmensiniz ve hepiniz himaye etmekle yükümlü bulunduğunuz kimselere karşı sorumlusunuz.” (Buhari, Cuma, 11; Müslim, İmaret, 20)

manasına gelen hadiste belirtildiği üzere, anne babanın -imkânları yettiği nispette- çocuklarına din ve dünya saadetini temin eden yolları öğretmeleri aslî görevleri arasındadır. Dinî terbiye vermek veya verdirmek, okutmak veya okutturmak, evlendirmek gibi hususlar bu görevlerden sayılır. Çocuklarının dinî ve dünyevî şereflerini korumak da önemli bir görevdir. Bunun aksini yapmak anne ve babayı sorumlu duruma düşürür.

Bununla beraber, anne ve babanın kendi görevlerini yapmamaları, çocuğun da onlara karşı görevini yerine getirmeme ruhsatını vermez. Çünkü, “Her koyun kendi bacağından asılır.” Çünkü,“Hiçbir suçlu başkasının suçuna ortak olmadığı.”(En'âm 6/) gibi, hiçbir suç, başkasının suç işlemesine mazeret teşkil etmez.

Şunu da unutmamak gerekir ki, biz çocuk iken hayatlarını ve hayatlarının bütün lezzetlerini bizim için feda edecek kadar fedakârlık gösteren anne-babamıza karşı, hiçbir surette nazlanma lüksüne sahip değiliz.

“Onlardan biri veya her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına erişecek olursa, onlara sakın 'Öf'’ bile deme, onları azarlama; onlara güzel söz söyle. Onlara merhamet ve tevazu kanadını ger ve de ki: 'Ey Rabbim, nasıl onlar beni küçükken besleyip büyüttülerse, sen de onlara öylece merhamet buyur.' Sizin içinizde olanı Rabbiniz hakkıyla bilir. Eğer siz salih kimseler olursanız, muhakkak ki O, kendisine yönelenler için çok bağışlayıcıdır.” (İsrâ, 17/)

Mealini verdiğimiz ayette yer alan Allah’ın emir ve tavsiyelerine dikkat etmek lazımdır. Özellikle buradaki "öf bile deme" ifadesindeki ihtar ve ikazını ciddiye almamanın getireceği sonucu, her evlâdın göz ardı etmeyeceği bir durumdur.

İslam Dini, anne-baba hukukunun önemini; her halûkârda onlara itaatin ehemmiyetini; hangi sebeple olursa olsun onları kırıp, rencide etmenin yasak olduğunu; onların rızalarını ve memnuniyetlerini tahsil etmenin farz-ı ayn olduğunu her Müslümana bildirir.

Evlât için Allah'ın rızasının anne-babanın rızasından geçtiğini; dünya ve ahiret, huzur ve saadetinin tılsımlı anahtarının anne-babanın elinde olduğunu; ebeveyni incitip rencide etmenin Yüce Allah'ı ve sevgili Resulünü incitme anlamına geldiğini; anne-babayı şu veya bu şekilde rencide edenlerin her iki dünyasının da tehlikeye gireceğini de her evlâdın bilmesi gerekir.

Gerçek ve doğru olan şudur ki; her evlât hiçbir özür beyan etmeden, haklı veya haksız hiçbir sebep öne sürmeden anne ve babanın rızasını tahsil etmenin gayretinde olmakla vazifelidir. Bu yolda azamî şefkatini ve merhametini esirgememelidir. Ve bütün bunları yaparken de hiçbir karşılık beklemeden, Allah için Lillah için yapmalıdır.

Evlat haklı bile anne babasına isyan edemez. Onların İslama aykırı olan isteklerini yerine getirmeden, evlatlık görevlerini yapmaya devam ederler. Çünkü, anne babanın Allah'ın emirlerine aykırı olan isteklerine uyulmaz. Güzel bir lisanla anne babayı kırmadan isteklerinin yanlış olduğu ifade edilir.

İtaat etmek ayrıdır, isyan etmek ayrıdır. Allah Teâla'ya isyan olmadıkça anne-babaya mutlak itaat emredilmiştir. O halde Allah’ın emrine aykırı olmayan her isteklerini yerine getirmek gerekir. Allah’ın emirlerine aykırı olan isteklerine ise uyulmaz; ama isyan da edilmez. Bu istekleri yerine getirilmez ve sessiz kalınır. Hürmet, saygı ve hizmet devam eder.

Bediüzzaman’ın konuyla ilgili -biz çocuklara hitaben kaleme aldığı özet haldeki- şu ifadeleri bize ufuk açacak değerdedir.

“Ey hanesinde ihtiyar bir valide veya pederi veya akrabasından veya iman kardeşlerinden iş gücünü kaybetmiş  veya âciz, hasta bir şahıs bulunan gafil! Şu yukarıdaki âyet-i kerimeye dikkat et, bak: Nasıl ki bu âyette, beş tabaka ayrı ayrı surette yaşlı anne-babaya şefkati celp ediyor!  Evet, dünyada en yüksek hakikat, peder ve validelerin evlâtlarına karşı şefkatleridir. Ve en âli hukuk dahi, onların o şefkatlerine mukabil hürmet haklarıdır. Çünkü onlar, hayatlarını, kemâl-i lezzetle evlâtlarının hayatı için feda edip sarf ediyorlar. Öyleyse, insaniyeti sukut etmemiş ve canavara inkılâp etmemiş her bir veled, o muhterem, sadık, fedakâr dostlara hâlisâne hürmet ve samimâne hizmet ve rızalarını tahsil ve kalplerini hoşnut etmektir. (Amca ve hala, peder hükmündedir; teyze ve dayı, ana hükmündedir.)"

"Sebeb-i vücudumuz olan anne-babaya şefkat ve merhametin sebep ve nedenlerini saymakla elbette bitiremeyiz. Anne karnında iken ölünceye kadar evlâdı için her zahmeti ve meşakkati göze alan, her fedakârlığa zevkle ve şevkle katlanan ve bütün bunları hiçbir karşılık beklemeden yapmayı vazife bilen anne-babanın bu akıl almaz fedakârlığını daha henüz anne-baba olma makamına erişemeyen bir çok genç bilemez. Bir yönü ile anne-babanın bu hali fıtrî bir haldir. Sonradan kazanılmış ve elde edilmiş bir durum değildir."

"İşte, o mübarek ihtiyarların vücutlarını istiskal edip ölümlerini arzu etmek, ne kadar vicdansızlık ve ne kadar alçaklıktır, bil, ayıl! Evet, hayatını senin hayatına feda edenin zevâl-i hayatını arzu etmek ne kadar çirkin bir zulüm, bir vicdansızlık olduğunu anla!” (bk. Mektubat, Yirmi Birinci Mektup).

"Bir evladın, anne babası için yaptıklarını Allah için yaptığının göstergesi ise şudur: Onlar ihtiyar oldukları ve evladına hiçbir faydaları kalmadığı ve onu zahmet ve meşakkate attıkları zaman daha ziyade muhabbet ve merhamet ve şefkat etmektir." (bk. Sözler, Otuz İkinci Söz, Üçüncü Mevkıf)

İlave bilgi için tıklayınız: 

- Anne-baba fasık, günahkar ise onlara itaat nasıl olmalıdır? 

- Kur’an-ı Kerim'de neden anne babaya iyilik etmek geçiyor da, onlara itaat etmek geçmiyor?

Selam ve dua ile
Sorularla İslamiyet