Barlow Ortolani

barlow ortolani

Tez NoİndirmeTez KünyeDurumu

Köpek yavrularında kalça displazisinde tanı yöntemlerinin karşılaştırılması / Comparison of diagnose methods in hip dysplasia in puppy
Yazar:ALPER BAŞA
Danışman: PROF. DR. NURİ YAVRU
Yer Bilgisi: Selçuk Üniversitesi / Sağlık Bilimleri Enstitüsü / Cerrahi (Veterinerlik) Ana Bilim Dalı
Konu:Veteriner Hekimliği = Veterinary Medicine
Dizin:Kalça = Hip ; Kalça displazisi-köpek = Hip dysplasia-canine ; Kalça eklemi = Hip joint ; Kalça çıkıkları-konjenital = Hip dislocation-congenital ; Köpekler = Dogs ; Teşhis = Diagnosis Onaylandı
Yüksek Lisans
Türkçe

84 s. Bu çalışma ile; genç köpeklerde henüz kalça displazisine ait bulgular ortaya çıkmadan, erken tanı yöntemleri ile bu köpeklerin ileride kalça displazisi olup olmayacağı hakkında fikir sahibi olmak amaçlandı. Çalışmada 7 adet Alman çoban köpeği ve 3 adet kangal köpeği kullanıldı. Anamnezleri alınan köpekler önce fiziki olarak ayakta muayene edildikten sonra anestezi altındaki muayeneye geçildi. Preanestezik olarak Medetomidin hidroklorür ml/kg intramuskuler olarak uyguladıktan 20 dk sonra Propofol ml/kg intravenöz olarak uygulandı. Anestezi altında yapılan muayenede ise eklem laksisitesini fiziksel olarak belirlemeye yönelik Ortolani, Barlow ve Barden testleri sırasıyla uygulandı. Radyografik muayenede ise önce ventro-dorsal radyografide Norberg açısı ölçüldü daha sonra ise Penn-Hip radyografisi ile eklemdeki gevşeklik ölçüldü. Muayene yöntemleri köpekler 3, 8 ve 12 aylık iken uygulandı ve 7 adet Alman çoban köpeğinde kalça displazisi gözlenmezken, 3 adet kangal köpeğinde kalça displazisi gözlendi. Sonuç olarak eklem gevşekliğini ortaya koymada kullanılan Ortolani, Barlow ve Barden metotlarının kalça displazisinin erken tanısında tek başına yeterli olmadığı, Norberg-Ollson skalasının ise teşhiste hatalara yol açabileceği gözlemlenmiştir. Bu nedenlerden dolayı kalça displazisinin erken tanısında en faydalı tanı yönteminin Penn-Hip yöntemi olduğu söylenebilir. This study was focused on to evaluate the effectiveness of preliminary diagnostic tests for canine hip dysplasia in early periods of disease that the clinical signs were absent. Seven German shepherd and 3 Anatolian shepherd dogs were included to the study. The dogs were evaluated by physical and radiological methods at 3, 8 and 12 months intervals. After recording the history of each animal, physical examination was performed in standing position and this was followed by other examinations under anaesthesia. Anaesthesia was performed by medetomydine hydroclorur ( ml/kg, IM) and propofol (20 min. after medetomydine injection, ml/kg, IV). Ortolani, Barlow and Barden tests were performed to examine the laxity of hip joint. In radiological examination the Norberg angle and Penn-Hip scale results was recorded. The recorded data of dogs examined at 3, 8 and 12 months intervals showed that none of the German shepherds had hip dysplasia at 12 months but 3 Anatolian shepherds had hip dysplasia both at 8 and 12 months by Penn-Hip method. It was concluded that the Ortolani, Barlow and Barden tests were not individually sufficient to evaluate joint laxity for early diagnosis of hip dysplasia, and the Norberg-Ollson scale may cause wrong diagnosis. The Penn-Hip method was found to be the best diagnostic toll in early diagnosis of canine hip dysplasia.

Developmental dysplasia of the hip and the conservative treatment with the Pavlik harness

Abstract

One hundred sixteen hips of 78 babies were treated with the Pavlik harness between to There were 67 girls and 11 boys. The average time of the first diagnosis and the beginning of wearing the harness was weeks of age (3 weeks to 7 months). Seventy-two hip pathologies of 49 babies were diagnosed in the first three months of life, and there were 33 Barlow (+), 27 Ortolani (+), and 12 intermediate hips. Fourty-four hips of 29 babies were diagnosed between 3 to 7 months of age, and in this group there were 11 dysplastic, 19 subluxated and 14 dislocated hips. The aim of this study is to present our results which we have obtained from different hip pathologies at different funduszeue.info wearing time of the harness were estimated as 6 weeks for Barlow (+) hips, and twice the age in weeks for all other types. The criteriae of improvement were radiographic concentric reduction, the development of the acetabular angle (less than 28 degrees); and clinical stability of the hip joint. Complete clinical and radiographical improvements were obtained from 95 hips ( %) at the end of the previously estimated treatment period. Insufficient acetabular angle development have been improved in 12 hips ( %) in an additional period of 6 weeks; and at the end of this additional period successful results were %. Successful results which were obtained from different hip pathologies are as follows; % from Barlow (+) and dysplastic, % from subluxated, from Ortolani(+), % from intermediate, and from dislocated hips. And the average of successful results was % in children 0 to 3 months of age; % in children between 3 to 7 months of age at the onset of the treatment. Two anterior dislocations were seen in 2 Ortolani (+) hips due to iatrogenic misuse of the harness ( %). Four dislocated hips couldn t be reduced in the first 4 weeks of treatment ( %). Clinical stability of the hip joint couldn t be obtained in 3 hips ( %) in spite of the radiographical concentric reduction. And then open reduction via medial approach were performed for 7 hips (6 %). No avascular necrosis of the femoral head was seen in successfully treated hips with the Pavlik harness, but it was appeared on 3 hips ( %) which were operated via medial funduszeue.infoing to our results, Pavlik harness can be safely used for the treatment of DDH in the early period of life. But three major outcomes of this study were; 1- Failure of the spontaneous reduction and failure of the clinical stability were two main problems during the treatment of dislocated hips; 2- Pre-estimated time of the treatment was inadequate in a high rate ( %) for the expected development of the acetabular angle; 3- Acetabular angle equal or less than 28 degrees was sufficient to wean the harness

Özet

Yetmissekiz çocuğa ait gelişimsel kalça displazisi yılları arasında Pavlik bandajı kullanılarak tedavi edilmiştir. Çalışmamızın amacı belirlenen ilk kalça patolojisi ve tedavice başlama yaşına göre elde ettiğimiz sonuçları bildirmektir. Tedavi edilen olguların 67’si kız, 11 i erkekiır. İlk tanının konulma ve bandaj tedavisine baş-lama yaşının çocuklarda ortalama 8,1 hafta (3 hafta-7 ay) olmuşlar. Tedavi başlangıcında bandajın kullanım süresi Barlow (+) kalçalarda 6 hafta, diğer bozukluklarda çocuğun hafta olarak yaşının iki katı olarak hesaplanmıştır. Önceden belirlenen bu süre sonunda 95 kalçada (% 81,8) klinik ve radyolojik tam iyileşme elde edilmiştir. Asetabuler açının yetersiz geliştiği 12 kalçada (% 10,3) ek 6 haftalık tedavi uygulanmış ve süre sonunda hepsinde tam düzelme elde edilmiştir. Böylece tüm kalçalar göz önüne alındığında genel başarılı sonuç oranı % 92,2 olmuştur. Tedavi başlangıcında çocukların yaşlarına göre yapılan sınıflandırmada başarılı sonuç oranı ilk 3 ay içinde % 95,8, 3. aydan sonra 86,3 olmuştur. Belirlenen ilk kalça patolojisine göre yapılan değerlendirmelerde başarılı so-nuç oranı Barlow(+) ve displastik kalçalarda % , Ortolani (+) kalçalarda % 92,5, ara tip kalçalarda % 91, 6, sublükse kalçalarda % 94,7 ve disloke kalçalarda % 64,2 bulunmuştur. Bandajın kullanım süresi içinde toplam 9 kalçada (% 7,7) uygulanan tedavi yönteminin değiştirilmesini gerektiren başarısız sonuç veya komplikasyon ortaya çıkmıştır. Bunlar iki kalçada anterior çıkık, 4 kalçada ilk 4 hafta içinde redaksiyonun gelişmemesi ve 3 kalçada kli-nik stabilitenin elde edilememe sidir. Tam tedavisi sağlanan kalçada tedavi dönemi ve takip süresi (ortalama 41,9 ay) içinde femur başı avasküler nekrozuna rastlanmamıştır, tedavi yöntemi değiştirilen 9 kalçanın 3’ünde (% 2,5) sonradan nekroz belirlenmiştir. Çalışmamızdan elde ettiğimiz bulgular, Pavlik bandajının gelişimsel kalça çıkığının erken dönem tedavisinde güvenilir şekilde kullanılabileceğini göstermiştir. Belirlediğimiz, üç önemli sonuç şudur; l. Disloke kalçalarda, sponran redaksiyonun ve klinik stabilizenin elde edilememesi en önemli iki sorunu oluşturmakta ve başarı oranının düşürmektedir; 2. Önceden belirlenen tedavi süresi asetabuler açının istenen gelişimi açısından büyük oranda (%10,3) yetersiz kalmaktadır; 3. Tedaviyi sonlandırmak için asetabuler açının 28 dere-ce ve altına inmesi yeterli olmaktadır.

Files

[1]

GELİŞİMSEL KALÇA DİSPLAZİSİ VE ÇIKIĞI funduszeue.info funduszeue.info funduszeue.infoBÜLENT ERDEMLİ Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı Erişkin Kalça ve Diz Rekonstrüktif Cerrahisi

[5]

funduszeue.infolojik formu • Lumbosakral agenesis • Kromozom anomalileri • Myelomeningosel • Artrogripozis multipleks konjenita 2. Tipik formu • Disloke kalça • Sublukse kalça • Disloke edilebilir kalça

[7]

Sublukse kalça=yarı çıkık

[8]

Disloke edilebilir kalça çıkarılabilir Barlow testi

[9]

•Bin canlı doğumda bir •Ülkemizde canlı doğumdan 15’i çıkık yada çıkağa meyilli olarak doğmaktadır •% 85’i kız çocuklarda İlk doğan bebekte daha çok (intra uterin mesafe azlığı) •% 67 sol kalça bilateral sağ kalça

[10]

ETYOLOJİSİ • İntrauterin gelişim hafta hafta son 4 hafta • Primer asetabular displazi • Ligamentöz laksite (Herediter,hormonal) • İntrauterin malpozisyon makat pozisyon oligohidramnioz • Genetik faktörler (pozitif aile hikayesi 20+%) • Postnatal çevresel faktörler

[11]

[14]

Konsentrik redüksiyona engel olan yumuşak doku patolojileri: • İliopsoas tendonu (kum saati deformitesi) • Pulvinar doku • Kontrakte inferomedial kalça kapsülü • Kontrakte transvers ligament • Hipertrofik funduszeue.info • Elonge kapsül • İnverte limbus

[15]

Femur başı kapsül k l p

[16]

Kemik patolojileri: Asetabulum Asetabular displazi,anteversiyonda artma Ön duvar zayıf,hipoplazik,sığ Femur Koksa valga (KDA artmış) Femur başı anteversiyonu artmış

[17]

Eşlik eden diğer patolojiler: • funduszeue.infoüler tortikollis • Metatarsus adduktus • Pes kalkaneovalgus • Plajiosefali

[18]

Klinik belirti ve bulgular: • Abduksiyon kısıtlılığı • Pili asimetrisi • YD flex-abd postür olmaması • Ortolani ve Barlow testi Ortolani – disloke Barlow - dislokeedilebilir • Allis veya Galeazzi belirtisi • Piston veya Teleskop belirtisi • Geç yürüme • Ördek benzeri yürüme • Lomber lordozda artma • + Trendelenburg testi

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

Radyolojik belirtiler • Erken Asetabular displazi • Geç Von Rosen I Von Rosen II Shenton-Menard hattı Perkins kadranları

[26]

Y kıkırdağı Hilgenreiner çizgisi Asetabulum üst dış kenarı ASETABULAR AÇI ÖLÇÜLMESİ YD > 30 PATOLOJİK

[27]

VON ROSEN 1 HR Femur başı epifizi veya metafizin bir bölümü yer alır

[28]

VON ROSEN 2 45 ABD 20 DIŞ ROTASYON

[29]

SHENTON-MENARD HATTI KIRILMASI

[30]

12 3 4 PERKİNS KADRANLARI Alt-iç: normal Alt-dış:sublukse Üst-dış:disloke

[33]

Tedavi planı • ay • ay • 18 ay-6 yaş • 6 yaş- 12 yaş • Genç adult • Adult

[34]

ay • Amaç kalçayı flek-abd da tutmak ABDUKSİYON CİHAZLARI Yumuşak materyal Sert materyal Pavlik bandajı, Frejka yastığı Craig, İlfeld, Von Rosen

[35]

Pavlik bandajı Tipik form Ortolani + disloke Sublukse,displazi kalçalar derece fleksiyon 45 derece abduksiyon Klinik+radyolojik stabil oluncaya kadar takılmalı (Yaş+2 ay kuralı)

[36]

6 – 18 ay İlk seçenek kapalı redüksiyon safe zone geniş olmalı human pozisyonda (90 flex abd) 3 ay alçı+ ay uzatılabilir İkinci seçenek açık redüksiyon yürüme öncesi medial açık redüksiyon sonrası anterior ar human pozisyonda (90 flex abd) 3 ay alçı+ ay uzatılabilir

[38]

[39]

18 ay – 6 yaş Açık redüksiyon + Salter osteotomisi+VDO 1 2 3 1. Yumuşak doku funduszeue.infon kaldırılması •İliopsoas tendonu (kum saati deformitesi) •Pulvinar doku •Kontrakte inferomedial kalça kapsülü •Kontrakte transvers ligament •Hipertrofik funduszeue.info •Elonge kapsül •İnverte limbus

[40]

18 ay – 6 yaş Açık redüksiyon + Salter osteotomisi+VDO 1 2 3 2. Salter osteotomisi+funduszeue.info derotasyon ost.

[41]

6 yaş – 12 yaş Açık redüksiyon + Dega asebuloplasti+VDO+kısaltma 1 2 3 4 RADİKAL REDÜKSİYON

[42]

Genç adult Reluksasyon Hareket kısıtlılığı Avasküler nekroz Displazi,sublukse kalçalarda Ase-femur baş uyumunu artıran Girişimler Tamamen çıkıklara dokunulmamalı !!!

[43]

TEMAS ALANI = cm Birim alana düşen yük miktarı = 23 kg/cm2 TERS ORANTI Sekonder dejeneratif osteoartrit

[44]

Adult • Artrodez !!! • Total Eklem Replasmanı • Genç ve aktif yaştalar • İyileştirilmiş malzemeler kullanılmalı • Hasta çok detaylı bilgilendirilmeli

[50]

Başarılar…. funduszeue.infoBülent Erdemli Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı Erişkin Kalça ve Diz Rekonstrüktif Cerrahisi

nest...

52521 52522 52523 52524 52525